Caii Plinii Caecilii Secundi Opera: Des Plinius Cäcilius Secundus Werke

232쪽

r XIII. e. PLINIUS PRISCO SUO S.

Et tu oecasiones obligandi me avidi,sime minpleoteris, et ego nemini libentius debeo. Duabus ergo de ausis a te potissimum petere constitui, quod impetratum maxime eupio. Regis exercitum amplissimum; itio tibi henefioiorum Iarga materia, Iongum Praeterea tempus, quo amicos tuos exornare potuisti. Convertere ad nostros, nee hos multos. alles tu quidem multos, sed meae verecundiae sufficit unus aut alter, o Potius unus. Is erit Voconius Romanus pater ei in equestri gradu Iarus, larior vitrieus, imo pater alitas. Nam hule quoque nomini pietate successit. ater e Pri

mis iterioris Hispaniae. Sela, quod judietum Provinciae illius , quanta sit gravitas. Ipse flamen Proxime fuit tuum ego, quum imu studeremus,

234쪽

reote familiariterque dilexi ille meus in urbe, iue

in incessu eontUbernatis cum hoc seria, eum hoc jocos miscui. Quid extim aut iiiossidelius amico, aut sodale jucundius 2 mira in sermone, mira etiam in ore ipso vultuque suavitas. sed hae ingenium excelsum, subtile dulce, tacite, eruditum in causis gendis Epistolas quidem scribit, ut usas ipsas Φaiicie loqui credas Amatur a me Plurimum, nec taliae vincitur. Equidem juvenis statim juveni, quantum Potui Per aetatem, avidissime contuli, et nuper ab optimo Principe trium Iiberorum et jus impetravi. Quod quaunquam Parce et eum deiectu daret, mihi tamen, tamquam eligeret, induibit. IIaec hetaeficia mea tueri munia modo melius, quam ut augeam , o rim, Tam tim quum ii se iΙla tam grate uterpretetur, ut, dum Priora accipit, Po- terior mereatur tabes , qualis, quam Probatus

236쪽

earusque. sit nobis. Quem rogo, Pro ingenio, Pro. fortuna tua exornes. In Primit, ama hominem. Namueet tribuas ei, quantum amplissimum pote , nihiItamen amplius potes amicitia tua et majus esse eum iisque in intinam famularitatem apaoem, quo a gis scires, reviter tibi studia, morea, omnem denique vitam ejus expressi. Extenderem preces, let tu ogari diu nolles, et ego tota ha epistola fecissem. ocat enim, et quidem effieacissime, qui xeddit ausas rogandi Vale.

Verum opinaris distringor entumviralibus causis, quum exereent magis, quam deleotant. Sunt enim seraeque parvae et exiles. Raro incidit ei personarum elaritate e negotii magnitudine insignis. Ad hoc, perpauci cum quibus juvet dioere: eteri audaees, atque etiam magna ex Par in dot centes obsouri ad deoIamandum hue trans-

238쪽

eunte tam irreVerente et temere, ut mihi Atilius noster expresse dixisse videatur, sic in foro pueros a erit m V ira libis ora insis auspicari, ut at Homero in scholis. Nam hibquoque, Ut illic, Primum coepit esse, quod maximum est. At hercule ante memoriam meam ita majores natu solent dicere ne nobilissimis quidem adolascentibus locus erat, nisi ali Io consulari r

ducente tanta Verier itione Pulcherramum opus e Iebatur. Nunc , refractis Pudovis et reverentiae Claustris, omnia Patent omnibus ne in cuntur, ae irrumpunt. Sequuntur auditores actorihus simi-Ies, condiacti et redemti maticeps convenitur,

in media basilica tam Palam Porti alae, quam in tiIolini dantur. Ex judicio in judicium pari mercede transitur. Inde an non in orbane σοφοκλειο ' vocantur iisdem Latinii nomen , impositum est Iaudi coeni et tamen crescit in dies foeditas utraque Iingua notata. Ηeiti duo nomenclatores mei,' σοφοκλεις qui delamant sapion te die tum Sie Laudi eo Rni, qui laudant ob coenam. Utrun que eo iungit Martialis L. VI. Quod taxm grande σοφος ista mat tibi turba togata, Non . . Pomponi, couna diserta tua ast.

239쪽

a quae in Homero legando sontroversa sunt P onoldi, et 784 4. -

240쪽

habent sane aetatem eorum, qui nuper togas sumserunt ternis dena iis ad laudandum trahebantur. Tanti onstat, ut sis disertissimus. Hoc pretio quam- Iibet numerosa subselIia imprentur hoc ingens eo-xona colligitur hoc infiniti elamores commoventur,

quum μεσουορος ' dedit signum. Opus est ni in signo apud non intelligentes, ne audientes quidem. Nam plerique non audiunt, nee ui magis laudant. quando transihi per hastileam, et voles scire , .lomodo quisque divae nini est, quod tribunal adseendas, nihil, quod praebeas aurem saeuis divinatio. Sotio, eum pessime dioere, qui laudabitur maxime. Primus hune audiendi morem induxit Largius Licinius hactenus tamen, ut auditores eor- rogaret Ita uerte ex Quintiliano, Praeceptore meo, ' νιν ins qui an modi turba sat modius a.