Caii Plinii Caecilii Secundi Opera: Des Plinius Cäcilius Secundus Werke

601쪽

bange, quasdolle age, venti an pon iner person, die

602쪽

aliis referretur, de proximo senatusconsuli disseruit, finitamque causam retractavit. Addidit etiam, Petondum a consulibus, ut referrent, sub exemplo Iegis ambitus, de lege repetundarum, an Placeret in futurum ad eam legem adjici, ut, sicut det satorihus inquirendi testihusque denuntiandi potestas ex ea lege esset, ita reis quoqDe fieret. Fuerunt, quibus haec ejus oratio, ut sera et intempestiva et Praepostera, displiceret: Hae omisso oontradicendi

tempore castigaret Peraetum, ut potuisset ocetirrere. Iuventius Midem Celsus Praetor, tamquam emendatorem senatus, et multis et vehementer increpuit. Respondit Nepos, rursusque Celsus neuter contumeliis temperavit. Nolo referre, quae dici ab ipsis moleste tuli. Quo magis quosdam e nu mei nostro improbavi, hi modo ad Celsum, modo ad Nepotem , prout hic vel ille diceret, cupiditate audiendi largitabant; et, in , quasi stimu- Iarent et accenderent, Unc, Masi reconciliarent comPonerentque, frequenti as stragulis, ambobus interdunt, ProPitin m Caesareian D in toclicro aliquo,

preeabantur mihi qui deii illud etiana peracerbum

604쪽

ad audiendos, quos tune ego reventa an --.

606쪽

ilianuinis Nieeten Saeerdotem ventitahat vir a --qMin elarus et gravis, et qui Prodesse filio inemoria sui debeat. Sed multi nune in senatu, quibus i notus ille, multi, quibus notu, sed non ni*i vive te reverentur quo mae, huic, omissa gloria Patris, in qua magnum ornamentum, gratia infirma, ipsi enitendum, ipsi laborandum est. Quod Midem semper, quasi Providere hoe temptis, sedulo fecit; Paravit amicos quos paraverat, coluit me Certe, rit Primum sibi judicare Permisit, ad amorem imitationemque delegit. Dicenti mihi sollieitus adsistit, adsidet recitanti primis etiam et qUMm maxime nascentihus opusculis meis luterest, uno solus, aule eum fratre, cujus nuper amissi ego suscipere Par- es . ego vicem debeo tint,lere. Doleo enim et illum immatura morte indignissime raptum, et hune optimi fratris adjumento destitutMm, solisque amicis Telietum, uuibus ex ausis erigo, Ut venias, et MN scagio meo tuum jungas. Permultum interest mea, te ostentare , tecum circumire. Ea est auctoritas tua, ut Putem, me efficacius tecum etiam meos amioosa ogitti3rum. AbrUmpe, si qua te retinerit. Hoc tempus meiam, hoe fides, hoc etiam dignitas Postulat. Suscepi candidatum, et suscepisse me notum est ego amitio, ego periclitor In summa, si datur Nasoni,

vio petit, illius honur si negat3tri mea repulsa est Vale.

608쪽

C. PLINIUD CALPURNIAE SUAE S.

Itimoriri amori, in Cain ania commorant , o non minoridem sidario inius tonari, quam tuam M.

Scribis, te absentia mea non medioerite adfiei, unumque habere solatium, quod pro me libenos meos teneas, saepe etiam in vestigio meo eouoees. Gratum est, quod nos requiris, gratum, quod his fomentis acquieseis et invicem ego epistolas tuas lectito, atque identidem in manus quasi novas sumo; sed eo magis ad desideritim tui oeendor. Nam inuanterae tantum habent suavitatis, hujus sermonihus quantum duloedinis inest Tu tamen frequentissime

C. PLINIUS PRISCO SUO S.

Attilium Crescentem et nosti et amas. Quis enim IIIum speetatior paullo aut non novit, aut non amat2 Hunc ego non ut multi, sed Metissime diligo. Oppida nostra unius diei itinere dirimuntur: ipsi ama-xe invicem, qui est sagrantissimus amor, adolesee tuli eoepimus. ansit hie postea, nee refrixit M-dieio, sed invaluit Seiunt , qui alterutrum nostrum familiarius intuentur. Nam et illa amicitiam meam Iatissima praedicatione uircumfert, et ego Prae me

610쪽

Quo sum haec 2 Ut scias, non posse Attulum, me Incolumi, injuriam accipere. Iterum diees, Quo sum haec Debuit ei pecuniam Valerius Varus hujus est heres Μaximus noster, quem et ipse amo, se conjuristius M. Rogo ergo exigo etiam Pro iure amicitiae, cures, ut Attilio meo salva sit non sors

modo, verum etiam usura PIHrium annorum. Iam est alieni abstinentissimus, sui diligens nullis quaestibus sustinetur, nullus illi, nisi ex frugalitatexeditus. Nam studia, quibus prurimum Praestat, ad voluptatem tantum et gloriam exercet Gravis est ei ve minima iactura, quia reparare, quod amiserit, gravius est. Exime hunc uti exime hune mihi serupulum sine me suavitate ejus, sine lepo-xihus Perfrui. Neque enim possum tristem videre, si jus hilaritas me tristem esse non patitur. In sumis

terram in tuis' nu a fruenta luee tibi ea vas apinauμπε ma qua in tostas inseret. Nom. liad. I. 38 39.