Castruccii Bonamici Commentariorum de bello Italico

11쪽

quam fram essem humanitatem expertus , non inficiabor tamen multa item a multis inculcata

fuisse mihi, qua si dem illorum

fastorum convellere omnino non poterant , addubitare quidem certe cogebant hominem in metris adhuc rebus peregrinantem, vehementerque vereri, ne , omnia dixisset, minus gratus , se quadam reticuisset, nimis ob equens videretur. sua me dubitatio cum diu, multumque anxium, ac sollicitum habui et vicit tandem, qui vincere profecto debebat , amor veritatis,

cujus quidem in soria prasertim

conscribenda tanta esse vis debet, ut eam quacumque ratione imnstare sagitium, obruere autem

12쪽

scelus etiam sit. Itaque osseverare posseum firmio e hoc animo me ad

GENUENSI Ud res cognoscendas

occessisse, ut eas, si a virtute profecta essent omnes, libentissime risberem, n minus, scriberem

men eorumque benignitatis semor a nihil adeo de veritatis cura detraheret, ut multum etiam videret diligentia, s cautionis, ne qui in no iram narrotionem per causam irreperet scis, quod rumium po=m assentatione, aut gratia depravatum. Sed ego de GENUE

Si AUs diligenter attenrieque cum c gitarem , quarerem omnia , non crederem omnia, nihil sane reperi,

eme ab illis proximo hoc Italico bello cogitatum nisi summo consi

13쪽

laum, ibi si ceptum, nisi de pra

flanti nihil denique actum, nisi virtute ingulari atque omnia ita esse nota omnibus, utque testata, ut ea mihi scribenti magis inter

dum veniat in mentem vereri, ne

propter ingenii mei tenuitatem minuta, quam dubitare, ne propter benevolentia studium clue cata esse videantur. Uuamobrem

gravissima uberatus molestia, gaudeo . . , magnificeque iator,

oblatum mihi tempus, in quo gr ii nimi mei pietatem o iam heretis, incorrupti dem porici nemo desideraret. Non enim es arbitror, aut tam injustis, DUE NE LUM qui fuerunt hostes, ut urgere calumnus vetat, quos per

14쪽

scuti sunt armis, aut tam infimnos, qui sunt invidi, ut vocare audeant in dubium, quod explor tum omnibus, certissimumque o. Asorum ver laborum si qui sint obtrecitatores , quos homines δε-uos, utque ineptos ne summis quidem scriptoribus defuisse video, accusent ii me licet ut rudem, ut

inelegantem nihil enim impedio

ut mendacem autem, atque infectum studio partium jure nunquam certe accusabunt, cum libertatem in scribendo meam acerbius etiam, quam oporteret, reprehensam esse omue siciant, ego en im Sed nulla sunt simultates, nulla prae mia, nou spes, non metus, qui

posis constantem hominem, atque

15쪽

ingenuum a proposito deterrere: n que in Uris orboniorum qu)dfuerim, quὸdque in acie eterim

contra Au lucos minus idcirco licere mihi sum arbitratus, reprehendere in orboniis, laudare in Austriaris, qua reprehendenda, qua laudanda videbantur. Von enim, cum scribimus, animum retinemus armatum, aut eamdem esse bellam

di s scribendi licentiam exis mamus. Nam militi, 'o ersus hostem ferocius es gerat, etiam laudi datur, cum sit sorico turpissimum, non dicam adversario maledicere, sed paulo scribere cupis

dius Agaxime quidem vellem uae mea qui legunt, animo legerent e

dem quo uo scripsi, neque in scri- χ

16쪽

ptorem culpam conferrent, quam

ipsi sustinent. Etenim dum nimis

favent, nimis invident , mentiri me, ac maledicere dictitant, non

quὸ ita sit, sed νδ ad libidia

ne nou scripserim i rum, e rumque aut hostes laudaverim, aut amicos reprehenderim. Vua in re non illi sudium, aut be ratem meum coargumit, sed sub tiam, atque insolentiam indicant suam , cum iidem me cupidum, iidem liberum dicant , es certe νὴ si picer esse me in utroque

moderatum Equidem, ad liberi tem quod attinet, eam neque -- moderate exercui, quod arrogantis

erat hominis, neque fregi serviliter quod erat abjecti, idque unum c

17쪽

natus sum s mihi videor per scisse, ut omnia libere, nihil scribs

rem contumeliose in quenquam.

V uois quis est, qui , dem

pia etiam contumelia, ne inno utim

dem ferat in scriptore liberi tem, ne Principum et, delicet mct, potentiaque datur, is mea quiadem sententia vehementer, in eoque ipse errat, in quo cause, simi lique Principum cameri miaxime putat Sublata enim libertute, generos extinguuntur venia, atque ejusmodi extinctis ingenus, hi oria aut usiquum cudet emergere, ut infuscuta sordibus adulatIom contemnitur statim, bucet; imque propterea Principum fuma , qua tractaris rerum gesturum in

18쪽

mentis innititur, ut turpis , ut nulla omnino es. Potentia item Alorum non modo non ditur liber late scribentis , sed etiam confirmatur. Nam cum propter copiam, utque ut luentiam rerum omnium nonnulli Principes, humana natura

vitio, nimiumsbi indulgeant, mu torique ob eam causam circa sera beant assentatores viles, imperitos, callidos, longe ab illis perterrita refugit veritas cujus ignoratione imperia existiunt sua, igna sva in mica virtuti, plena turpitudinis, plena calamitatis. Una es soria ubere ripta , qua repugnantem quasi veritatem in Principum comspectum audeat adducere, inque

docere, qua sint ostia diligentis ,

19쪽

moderati imperii quibus officiis manet vis dominationis firmis

a commemoratio nominis δε-piterna uua duo si tueri Princia

pes volunt, ut maxime debent, emcitent oportet ramiis, non coer

ceant poenis , fuma, imperiique e rum veluti cusodem , historicam ubertatem. Cujus quidem tiberi iis . C. nihil es, de Vobis tim rabo, quod epoeniteat, nihil quod Vos pudeat Gratissimum enim mihi, quas ostendistis in liberanda Patria me a virtutes usirpare striabendo, cum in eo sini possim sveritati, ut iante dixi, servire,

inpietati sisti cicere erga Vos mea Vobis porro honorificentisimum es mandari libere Araptis qua multa,

20쪽

e praeclara pro ejusdem Patrias lute, o dignitate gessitis, ut non

solum eorum hominum, qui nunc sunt, simonio, sed etiam eorum, qui nascentur, judicio comprobemtur. Illos pudeat soria, qui e la ut iniqua susceperunt, ut tumpiter admini arunt: Vobis numquam des nunquam fortitudo,

nunquam animus, nunquam consilium defuit, ne tum quidem cum

omnia , deesse videbantur. Adam cum essetis prater jus oppulnati, praterque fus deserti, a quilus A

nune par erat, Cumque totius it

lici impetus belli ad moenia que a constitisset . ita , prementibus tot undique malis, necessitati parulis, ut nunquam dignitatis oblivis