장음표시 사용
121쪽
in patria; aicto audiens fuit, &praediis
aedibusque diuenditis, coacta ingenti pecunia , cum qu ittuor fit ijs eximiae spei. pueris solum vertit e Persepolim coniiDi- grauit. Ibi Hermotimus amplissimam illi
domum instruendam atque ornandam a curauerat, fundum praeterea quaesitiosissinitim ex suburbanu in bellissante aedincatum , & annua vectigalia de pinguillimisci honesti stimis attribueret. Gaala obreme ultare gaudio Pannon iis de fortunae suae gratulari, quod tam felicem , tam laetunt, tam optabilem exitum naeta esset improbitas ; deos sibi propitios albuisse, cum
emeret puerum , di virilia eXimeret non aclum viro. Interiecto haud longo spatio cum prioris iniuriae non suspicio solua , , sed etiam memoria videretur extimst , et Hermotimus Pannonium eiusque totam familiam euocauit ad splendidum lautum ique conuitiium . Aderant una ex Persica . nobilitate insignςs viri, quos Hermotimus
ad iucundas epulas, & iucundius epulis spectaculum inuitauerat. Ergo remotis niensis , Adeste, inquit Hia motinius, dcquam paro lepidam fabulam laetis animis
atque intentis oculis circumspes a ate M .
Mouit hoc dictu expeti ationem omnium, quid innueret, quid ageret, quid moliretur , nescientium cum ille ad Pannonium conuersus , Tanta est, inquit, tui erga me beneficia magnitudo Pannoni i Vt quam
quam te cum liberis ab iguo bili patria x,
122쪽
&plus quam modicis facultatibus ad bacvitae amplitudinem, & has prope regales
gagas evexi ; tamen Vix partem minimam
humanitatis & beneficentiae tuae videar assecutus. Nam quid me, obsecro , stitit' rum biit , quem de sinu parentum ad laeclistimani sertiitutem imia asaeS barbari ab ducebant , nisi benigno meo fato in te a protinus incidissent, re in tuis non ibium nummis,sed etiam precinus co donassent lAt tu emptum pecunia tua mancipium cum aut curandis equis, aut triremibus
impellenilis, aut denique operi rustico fa ciuii do destinare posses ; non sustinuisti
eam vel generi meo, Vel genio tuo igno- .miniae notam inurere , & me in Regiam , totius orbis clarissimam ae potentissimam adsciscendum curasti,taec ignobilem, neci indecorum Regi futurum, apud que cum prudenter coniecisseS me longe ma- Simo in nonore ac pretio sore propter indolem efflorescentem , si prius essent em
scillatus, tradito uilicet Regum more, qui maiorem huic generi sine testibus, quam alii cum testibus fidem habent ,1 ipse me a tuis manibus quam amanter, tam diligenter execuisti : amputalli videlicet ea virilia , quae me virum esse probibuissent ; &eam indidisti sterilitate in , quae omni kecti uilitate esset sutura felicior . Nam quod
mihi quispiani obi j cere posset hoc abs te
non eo consilio esse iactum, ut fortuna iuuares meam, leu ut arca impleres tuam:
123쪽
videbas enim obstare cupiditati tuae Iibidinem meam ; puri os minoris vaenire integros, quam climidios it mancipium eo carius futurum, quo minus haberet hominis . hoc me quidem nihil mouet: quippe qui longe aliam , longeque diuersam scio esse naturam hominum & Deorum : scrutari quo quis animo fecerit, imitrum non est: tenebrae sunt in animo nimis altae, nimis profundae : introspicere humanus ocudus tam non potest , quam non deberet,
etiam si posset: hoc unius priuilegium est
Dei, cuius per ollinia Vadentem aciems,& penitissimos quosque Iustrantem angu los frustra fugit nostra mortalitas : omnia illi perspicua, plana, pervia ; nihil abstri sum, aut tectium satis. Iam quae non solunI iniquitas , sed etiam plane dementia est, ad animum velle respicere, quem videre non potes; beneficium ipsum,quod vides,& manu tangis,& pr sens seueris non aestimare i Ego vero & semper aestimavi, a quo
die potens animi ac iudicij sui; & quamdiu sana mihi mens suerit, aestimare, ornare , praedicare non desinam. imo vero,
quod liberalis & grati animi est , beneficium maiore, quam est datum, mensura remetiar ; & agros fertiles imitabor, qui semper plus reddunt, quam acceperunt. Age ergo quoniam una castratio tantam mihi fortunam peperit, quattuor a me accipe castrationes, quater tantum eoque
amplius dignitatis & epulentiae parituras.
124쪽
Tui sunt liberi, quorum felicitati Pater ia- uides nimium diu: quos ego darem libem ter execandos, nisi te scirem ipsum in tua disciplina peritiorem , cautiorem, felici rem, quam nostrates Chirurgos fore ; neque hanc mallem Parenti liberos , quam extrario gratiam clebere. Ilic ego aliu , qui filiorum charitatem experti sunt cogitandum relinquo quia tum animi esset miserrimo Patri, quem volentem , nolentem ad atrox facinus iniuos edendum liberos iam non hortatio mollior, sed minax, di superba vox impel- Iebat ; miseriim si tantummodo suorum
vulnera cogeretur aspicere ; nunc eo ni
seriorem, quod faciebat ipse dolore suum, de minister erat crudelitatis , qui esse a huit ultionis. horrendum sane ac misera dum spe Raculum , in quo paterni sceleris liberorum innocentia poenas dabat squod Pater supplicium de se debuit, hoc a filiis exigebat: non ideo mainus infelix , quod alieno potius, quam suo sanguin expiabatur. Lugebant, qui secabamur lugebat,qui secabat: o infaustam curatio qnem , in qua pariter aegrotus doleret, acimedicus. Ad extremum exectis omnibus,& vulnere obligato: Iam bono animo este, inquit Hermotimus, pueri evirati consortes latet, quos pater ea Via, qua me praemisserati ad felicitatem introduxit . nec nos tamen obliviscamur huic fortuitae fabro reddere aliquam gratiam: Faciamus de nos
125쪽
oo , DECAms PRIMAE apsum beatum si possvnuis nec suam illi
selicitatem in ideamus. Nec mora hi spadones quattuor secandi rudes cultrario artinci tam docto, quam veterano bul gralibidinum , & marsupia VeneriS e Xenterarii sit. Et adolἡscentuli quident seruitio
destinati per regios aulicos diuiduntur iapater cum exprobratione teritatis explo-riitur , & Chium relatus vitam in longum traxit foedam pariter &aerumnosam . Id fortasse nonnullis crudelius ab Hermotimo factum videtur. &est plane si res ad
normam Christianae religionis exigatUr , quae omnem prohibet ultionem : non consuetudo & licentia spectetur temporum illorum. Nam quod senuens caiisae dicebat Hermotimus, in ratione beneficij non animum,sed rem ipsam spectari opor tere; id totum contra est. Animus est, qui vel bene, veI male de quopiam meretur : idemque tam beneficio , quam iniuriae.
pretium ponit . At enim introspici de sciri animus non potest : id solius priuilegium. Dei . Certe non potest, ille si non vult. Sed cum se aperit , cum sponte prodit, quod in Pannonio fuit ; poteth. Nam cui
obsecro perspicuum non est . Nec iure quisquam ingrati animi reum iaciat Her-motimum . illς namque tantam suam ie- Iicitatem cui quaeso acceptant reterre debuiti Stultissimum esse oportet si quis eam gratiam Pannoni , ac no potias indulgentia aut miserantia fortunae e si e contendat .Pauno uius
126쪽
Pannonius enim non hoc curauit, nori a hoc studuit, ut ea puero euenirent bona,
sed illud tantummodo spe stauit, ut ex eo plurimum lucrifaceret; dupliciter impius, ct quia vulnerauit insantem, & quia vendi didit innocentem.
Gabrina nobilis lena pudicam seminan, ad facinus impellere conata , tentati sceleriris meritas luit poenas sibi acerbas, aliis
LicundaS-Nonfuit quiquam ex tot ineros Odesium, aliorumque circa antium. quin merito dicerent euenisse Pannonio,. quod illius cupiditati, ct eruta. delitati debebatur . Inde Rex ad Caesarem Ca-poralem , A te, inquit, simillimum ruiplum festiuum ae lepidum expectamus, quod ianem hodierno imponat ser=-ni, o nos hilares, cubitum dimittas. Cui Caporalis, AEquum . . inquit, postulas o Reae: egoque iamdudum me- eum huismodi aliquid ruminabar . Et siautem Merum nolis argumentum narrandi permitti tur, ut qua cuique de re veniat in mentem tinea teus msutam exercera pod is i me tamen iuuae .
127쪽
non recedere a moraria,qnam a principis inchom Ait Ergastus, ct ceteri huc quapersecutisuneri condonationa aut vindicatioue acceptarum iniuriarum . Circa quod Hermolim ruda vitio Lorundam animos reliquit incertos sique a1nguos , utrum magis probarent improbarentve quam ego autem sum relaturus Cana Muliaris
aduersus veneficam anum , sperovobis sinusis ox quo laudabilem atque honsam visum iri.
te,quae se hoc loco nominari non vult; sed factum narrat testis locuples, colle chozExemplorum, Distinctione quinta,Capite octogesimo. in ea igitur opifex suit ma-Wriarius, homo pauperculus ; Ied idem pius, industrius, laboriosus. huic bella is, elegans, &venusta ; sed eadem arimodiini
pudica uxor obuenerat . quam cum mi. re arderet, ac deperiret vir Clarissimus ciuitatis, nec potiundi spes praeberetitu ; ad anum qnandam confugit Gabrinae erat nomen) quae castitatis caepugnandae mirum artificium tenere credebat . ea magnis donis, & maioribus promissis onerata , quanquam nec lignarium illum maritum , nec castam eius urorem cognitam haberet it pollicetur tamen se paucorum dierum interuallo rem feliciterae'nfectit-ram . postridie igitur die operario cum maritus domo absens in lignaria taberna opus faceret, Gabr ina confert se ad Eluidiam cita lignarij uxor vocabatur dc cum
128쪽
illa sabulans apud ignem, percontari coepit quanadudtini matrem amisisset , quodnium, quod illius, quod auiae nomen fuisset. Ad quae cum Fluidia singillatim respondisset, & vera suarum nomina edidis-sti ; anus laetitia exultare, ac prae gaudios ut videri volebat) ubertim sere, quod
diceret Eluidiae maciem , magna secum I .
propinquitate , sed maiore beneuolentia tuisse conitinctam : mox callide vera quaedam intermiscebat de matris marito, de moribus, de ingenio, quae nec Eluidiae quidem incognita erant . itaque simplexniulier sacile credere: vetulam in propinquos recipere: modo amita,m ο aulam,
interdum mammani sui regionis mos est
Hic Gabrina, sED tu, inquit, is meas filia, qualeis nacta es maritum t Ego, inquit Girdia , non diu est cum nusis pauperculo, sed valde frugi ac bono viro, qui
lignariam exercet. Indignata est anus hoCaudito , & Hea heu clamare coepit , n strum genus, nostra progenies quo nunc tandem redae a est miseriarum I ali quantum me tui miseret, pudetque Eluidia lcuius maiores honestissinium in Ciuibus Io cum tenuerunt: at te scilitur ignobilis
salignarius. quod cum dixisset, suspirabunda statini recessit atque abin. Quarto post die ad Elui diam reuersa : Uehemen ter, inquit , sollicita stim mea filia vicem tuam. nec lane quicquam magis laboro, quam
129쪽
quam ut resurgas ab hac miseria, in quam inuidens fortuna tuam nobilitatem,& so-rentes annos proiecit. Hoc ergo interim scito , Eluidiola mea. Vir est Clarissimus litissinius Ciuitatis , qui supra omnem modum diligit pudorem, modestiana, pulchritudinem tuam . Quae si coniugata non fores , haud dubitaret te secum iu gere legitimo matrimonio. condicio mihi
non videtur repudianda, nec contemnem
da. nescimus quanto ultra producturus sit animam lignarius tuus, qui te amplius decem & sex annos antecedit. si forte fortuna propediem vidua fieres, o te omnibus matronis feliciorem l nuberes in familiam re dignam , in amplissimas opes, in perpe tuam tranquillitatem. Volo interim non aspernemur gratuitum hunc amorem, respem hominis forte do alamus in euentum fortunae..diu interim, mea filia, induc ani- amilii ad redam adum &complecta endunt, qui se totum tibi commendat dicatque δ. Tunc Eluidia, Plurimum, inquit, debeo tibi mater de hoc studio subleuandisa pertatem, Sc 1ordes meas . non enim iace-xes, si me non amares ceterum hoc scias velim, mihi non displicere praesentem fortunam , & deteriora, si forte imminent, equo animo esse laturam . Mihi unum hoc decretum est, Caste & pie Vittere . quod si effecero,spes est Diuinam clemel tiam mihi semper praesto futuram. Non
placuit vetulae generosum & pium respo
130쪽
sam . tamen quasi placuisset; Nunc vero, inquit, amo te vehenientius,&Ionge pluris facio, quam dudtini faciebam. O fortis Sc excelsi animi mulier, quae sola didicisti vel ingentibus diuiti js praeserre honestam pauper tatem . Et compleXam a que osculatam reliquit. Altero post triduo aut quatriduo reuertitur & ; Eamus, inquit, mea filia, visitemus sacram AEdem Sodalium Heremitarum extra Vrbem . magnas opes lucrabimur , & domum reseremus Caelestium Indulgentiarum . Elii idia nihil metuens, &nihil suspicans mali, cum vetula religiosum iter ingreditur. inter euduni ad com
pendia viarum, ut magnis in urbibus si ei 'BIet, transiere porticus, & vestibula per uia, siue Princi ptim , siue Ciuium clario
rum . in his fuit domus hominis opulenti& nobilis, ad quem vetula eX- composito deducebat Eluidiam . Eo igitur cum ingressae sorent , anus sintulat se fessam dei via , progredi ulterius non posse , nisi pau-ltim assideat quiescatque . Non repugnat Eluidia : sic ambae in anteriore cubiculo .consederunt . sed anu callide moram trahente , ac subinde non nihil de amoribus Ogganniente, tunc primum Eluidiae suspicio incidit insidiarum. Et pertaesa credulitatem atque stultitiam suam , qua se ratione inde subduceret, cogitabat. Frustra : iam diues adest palatij dominus: Q-xes a tergo clausae: si sponte obsequi nolit,