장음표시 사용
1쪽
MICROFILMEmissa COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIESINE VOR
a par of the Foundations of ester Civiligatio Preservation Project
Reproductions may not be madebithout permission rom
2쪽
State Code soncem them inhos photocopies odiother reproductions of copyrighted materiai. . .
Columbi Universit Librar reserves the right to refuse toaccepta copy order L in iis judgement futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIUERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT
BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM ARCET
Restrictions o Use: Origina Materia a Filinex Existin Bibliograpllic Record
5쪽
liis lis illis illis illis illis illisi illi filiis illis illis stili
6쪽
7쪽
Quae huic libello proposita est quaestio, quia arctissime cohaeret cum
ea, quae est de ejusdem carmini versibus 26. - 28. non potest non ab iis proficisci, quae nuper' de vexatissim illo ac paene desperato loco a nobis disputata sunt ea quidem ratione, ut Theocritum a virorum doctorum suspicionibus defenderemus doceremusque omnes, quotquot Prolatae 8Sent, emendationes a vero aberrare neque Salutis spem ullam esse, nisi Aurorae(αωσ3, quae librariorum sive culpa sive errore irrepsisset, allaci lumine exstincto. Hanc autem unam 8Se rationem, qua locus ille corruptus restitui possit, ita mihi etiam nim persuasum est, ut nec Meinini neque Ahrensii dissentientium me moveat auctoritas, quam gravissimam alias apud me esse
libenter confiteor. Qui viri doctissimi deque Theocriti carminibus emendandis et sere instaurandis ita meriti, ut facile nostris temporibus palma iis ab omnibus detur, quum in sexcentis aliis locis depravatis, quid verum, quid e poetae mente atque consilio aptum, quid ad linguae leges et loquendi consuetudinem esset accommodatum, certisSime praeceperint, in his versibus expediendis et restituendis adeo per incerta feruntur ac dubia, ut in diversissima jam delapsos eos videas sententias Meinehius enim de suis thesauris noluit quidquam depromere, sed totum se dedit aliis et, quum in secunda, quam paravit Theocriteorum editione issentiretur 'x Lachmanno Iaudaretque triplicem Helenae
' Quaesit Theocriti Particula III. Altenb. 8Si.'' vid. Quaesit Theocriti Pari. III. . . et s. et T.
8쪽
cum aurora, cum nocte l), cum Vere denique comparationem, In tertia, quae nuperrime prodiit, repudiat Lachmanni sententia qui' συα οναγαtionum concinnita tollatur, ermannum secutus est ita, ut, quod tertium ille conjecerat, πότνι in ἀντέλλοισα καλον διέφανε προσωπον,αωσ, ὴ τε λευκον εα χειμωνOc ανένTOg, ωδε καὶ α χρυσε χλένα διεφαίνετ εν,3 Πν.
suum lacere et in locum vulgatae lectionis substituere non dubitaret. Non igitur jam in his Meinehit, sed Hermanni prostat emendatio, de qua quum alio loco' egerimus, nolumus hic ea repetere, sed ad Ahrensium pervenimus, qui restituisse tandem depravata sibi visus est hoc modo:
ti,dε κα ὶχρυσε Eλενα διαφαίνετ - άμιν ' )Quae ratio quia singularis est et propria Ahrensi neque quidquam cum
aliis commune habet, accuratius paulo de ea quaerendum esse videtur. Ac primum quidem mireris profecto eum, qui Hermanni olim conjecturam ingeniosam certe et cum ea Sententia, quam inesse Vulgo in verbis putant, optime congruentem improbavisset noVamque ipse quamvis alienam si Helenae comparatione commendavisset' ' imprimis eam ob cau8am, quod violentiu illa, haec lenius esset mutata, paucis annis praeterlapSi illa librorum manuscriptorum verecundia adeo se exui88e, ut hodie paene nullam eorum fidem esse arbitretur atque ejectis, quas omnes codices tuentur, Vocibus rε λευκον suppositoque, cujus vix unam literam illi suppedidant, Vocabulo σελάνα non dubitet haec jam pro veri vendere: πότνια νυκτὶ σελάνα, εαρ etc.
Quaesti Theocriti Par III. p. s. et T. '' inaeo primum prolata sunt in majore Bucolicorum editione eius Tomi prosit Lips. 8as, repetita in minore edit. II. Lips. 856.
vid. Ahrens. Emendati Theocriti P. 25.
Sed mittamus mutandi violentiam in desperatis enim locis quid sibi non
indulserunt critici Et habet fortasse Ahrensius, quo suam audaciam Probare nobis velit de qua re tum demum erit judicium, quum major Bucolicorum editio absoluta earumque lectionum, quas exhibuit, plenior ratio reddita fuerit. Graviorem autem de Ahrensi emendatione dubitationem moveri necesse est, quum quaeratur de aequali illa partium proportione, ad quam cum alia Theocriti carmina, tum hanc Helenae laudationem descriptam esse et ab aliis j jam dudum est observatum, et a nobis nuper opiosius demonstratum. ' Huic enim concinnitatis legi, quae non Solum ad strophas pari versuum numero circumscribendas pertinet, sed latius patens etiam in singulis cujusque strophae membris aequabiliter constituendis sententiisque ad similitudinem quandam conformandis vim suam exercet, haec duo repugnant, alterum, quod quum reliqua substantiva, in quibus comparandi quasi lumina inesse voluit poeta, habeant appositum, quo praestantiae et pulchritudinis notio aliqua exprimatur, Ver εαρ solum relinquitur epitheto suo λευκόν nudatum' ' ;alterum, quod quum insequens comparatio Vss. 2s. oo. per duas tantum imagines decurrat, e trium rerum similitudine efficitur Helenae praestantia in antecedentibus versibus 26.-2T. luna, σελάνα interposita. Quod si quis fortasse velit ita probare, ut dicat etiam in altera comparatione tria enumerari, ad quorum similitudinem Helenae laudes celebrentur, μεγα λβον, κυπάρισσοσ, Θεσσαλο Dιποσ, Videat, ne demonstratio fiat ex re demonstranda; nam hoc ipsum λαον , quod Ahrensius recepit, non inagis quL. σελάνα Theocrito profectum est, sed ex Elchstadii ingenio ortum, ut posthac videbimus. Verba igitur, quae Ahreusius exhibuit, neque ad codicum scripturam probabilia neque ad membrorum aequalitatem apta esse videntur; ad me n um Rutem quod attinet, ne tanta quidem vi verbis illata difficuliates omnes remotas esse neque eam effictam videmus comparationem, quae integra sit et pia ad rema tanto poeta non indigna. Quis enim non intelligit comparationem, quae sic instituatur: ἀω ἀντελλοισα -λον δαφανε τροσωπον - ωδε α ά χρυσεα
' vid. Hermann de arte poes bucol. - Elchstad et Meinela ad h. I. Quaesit Theocriti. III. p. lo seqq. '' Male habet etiam hoc, quod tres comparationes juxta se positae carent omni
9쪽
Tλέ, διαφαίνετ' εν αμίν, mutilam esse et decurtatam, nisi addatur, quod respondeat verbis D αμίν et significet eam rem, quae, si cum Aurora conferatur pulchritudine sit illa inferior Aut quis non videt hanc ipsam Aurorae
imaginem, quae sola per se jam parum apta ad illustrandam formositatis speciem ae molesta fuit' ), si cum Luna jungatur per noctem splendente, molestiorem multo ac prorsus otiosam esse Nec tamen silentio praetereundum est hanc Ahrensi conjecturam una ex parte reliquis, quotquot de hoc loco prolatae sunt, praestare et ad verum prope accedere. Nam quum conjectando incidisset in haec: ποτνια νυκτὶ σελάνα, αρ χειluoνο ανένTO Bo. διεφανεκαλὰ προσcoπον, haud ita multum profecto vir doctissimus aberat a vera comparationis imagine sed quominus attingeret eam et accurate exprImeret, cum alia obstabant, tum hoc, quod Aurorae illecebris captus ita tenebatur, ut expedire se ex his vinculis et effugere non po8set. Sed quid plura dam enim disputatio nostra rediit eo, unde exorsa St, intelligiturque, quod diximus, morbο, quo illorum versuum et sensus et verba laborant, non posse quemquam mederi, nisi Auroram ex iis expulerit. Ad quam rem, postquam alii alia frustra tentaverunt, nos quidem in Quaesit. Theocriti Particula III ita sumus aggressi, ut pro toσ, quod ex duabus vocibus inepte conglutinatum videtur, scriberemus , c σ reliqua autem omnia, quia nihil jam difficultatis habebant, intacta relinqueremus comparatione hunc in modum constituta Seus asellae ser noctem subente mPerant Omniαεplendore, tam hieme olus ne Binest omnia juranditate, ito Telen inter no eluee- has stilahritudine ebentiatote. Quod quam recte et quo successu fecerimus, penes lios erit judicium. Interim nosmet ipsi nostrae interpretationi eam sumimus vindicamusque laudem, quod non solum tenebras, quibus Versus 26. - 28. tamdiu oppressi fuerunt, ne una quidem litera mutata dissipavisse tandem videtur, sed etiam sequentia luce sua collustrat.
' διαφαίνετ' Abrens ex cod. . . pro vulgato διεφαίνετ . de quo vid. Quaesit. Theocriti. III. P. 26. vid. Quaesit Theocriti m P, ' Iis, quibus hunc pronominis relativi usum fari. e. m---ωδε καὶ α υνα etc. probare studui jam possum addere locum Ciceronis Illi, ei erant cum Clodio --, eaedere incipiunt ejus Milonis aervos eae vibva vi animo fideli in dominum et praesenti fuerunt, partim occisi sunt, partim fecerunt id servi Milonia, quod suos quisque
servos in te re sacere voluisset Orat pro Mil. v. X. s. 22.
ὴ κάπφ κυπαρισσοσ, i αρματι Θεσσαλο ποσ,ώδε καὶ eodoχρω Κλενα Λακεδαίμονι κοσμοσ. Haec verba, quae omnes fere lique optimi codices exhibent non alia lectionis varietate, quam quae ex librariorum vel inscitia vel negligentia videatur orta esse, quamquam neque ad SenSum obscura neque ad structuram dura aut contorta nec denique ad poetarum usum loquendi insolentia putari possunt, tamen haud minus fere, quam quae antecedunt, criticorum suspicionibus impugnata sunt et adeo in diversum traxerunt virorum doctorum sententias, ut, quum aliis sana omnia et integra viderentur, alii nihil non mutandum potius, quam vulgatam librorum lectionem tolerandam esse censerent. Totius enim comparationis indole non satis perspecta quum verbis xj κάmyκυ πάρισσο novam inferri imaginem existimarent, displiceretque e regatis arsi dema, mendum latere in s. s. putantes variis modis in eo elaboraverunt, ut investigarent vocabulum, quod cum verbo ἀνέδραμε conjunctum a mεleciectooυρ non abhorreret. Qua in re quum non certam haberent, quam sequerentur, viam ac rationem, mirum non est neque de causis ac sede mali, cui mederi vellent, neque de remediis convenisse quidquam intcr eos et diversissima quaeque in medium esse prolata. Nolo equidem in singulis iis enumerandis commoraeri, praesertim quum pleraque jamdudum abjecta sint et citiussere, quam in lucem prodierunt, sepulta jaceant. Qui cognoscere ea accuratius velit, Fr. Jacobsit,iiesstingit, aliorum adeat editiones Ad genera suasi revocaveris, celerius ea licebit percensere et paucis profligare. Quaecunque igitur proposita sunt, ad duo fere redeunt. Ite enim animis ad verbum ἀνατρέχειν magis attentis, quod de arboribus in altum sudigentibus usurpari recte observassent, arbori alicujus nomen interserendum esse putaverunt idque ex una alterave voce quamvis repugnantibus codicibus
elicere conati sunt Qua ratione quum effinxissent cirγειροσ Llιεγάλα α ἐνέδραμε κοσμο ἀρουρc etc. et
10쪽
h uodvis arborum genus aliud ' advocassent, non tamen potuerim neque
Tuo sutarent '), neque satisfacere iis, qui propter orationis concinnitam
: T seu et prior Compruration uss. 26. 28. ita in hac quoque duabus ta, ibu IIo a praegiantiam a Theocrito illustratam esse Pedi tum his tent vj. Cui argumento accedit haud letrus hoc quod illa
ratione et κυπαρισσο epitheto suo nudatur, et ex similibet rebul, SI ' comparandum adhibentur, in altero membro una tantum Θεσσαλο inriso, in Tro per ingratam quandam abundantiam duae ejusdem generis bυπ-
odia ooc proferuntur, id quod notatum jam supra a nobis est in
Mangit oriorum versuum emendatione (α - σῆλ* g uoterum genus est eorum, qui vocem poeso prae ceteris respicientes quaesiverant, quod cum illa apte posset componi, protuleruntque deinceps quae
rent decus vereor, ne parum memores fuerint, quid deceat elenam Ae
gio, gnaris alioquin et subtilibus harum rerum arbitris, non possum discedere quin paucis demonstrem, quam non convenienter decoraVISSE Idem
etu et dum mona ferami comparantes Pulchri erum 'mago
'ira fium velut Iudendo ex alia arborum, nomina ad versus numeros accommodata exhibuire auctor est Fr da bsius ad h. L 'Leg. Ahrans Emendare. p. 25. ..., .ia 'thular et Meinck ad h. i arie-
- o Tuidua pes homo a C liorgo scriptum in plerasque post illum oditiones
transiit. ransius ues Emendati p. 25. mutata paulisper nuper ita edidit freme μέγα λqoν
illa, quae in laeta segete inesse plerumque putatur, quum non spectet ad ipsam culmorum spicarumve faciem, sed ad loecunditatis cogitationem et utilitatis spem, quae voluptate animos nostros perfundunt, ipsa jam per se non ea est, quae in puellam formosam apte transferatur; ubi autem pulchritudianis aliquam effigiem velis non totam exprimere, sed per partes descriptam illustrare comparando, ibi non modo ingrata ac non apta, sed fere nulla esse videtur imago a segete ducta Nullum enim in ea deprehenditur singulare decus, nulla propria laus, qua pulchram sive rem Sive personam ornare possis 3. Iam vero dixerit fortasse aliquis liberiorem esse poetis comparandi rationem et nostro loco non in ipsius IIelenae et segetis similitudine quaerendam comparationis Vim, Sed in eo, quod dicatur utroque decori eεεε κόσ/ιοσε ναι) ei rei, ad quam accedat. Non magis enim equo elenam quam segeti esse similem, nec tamen in eo quemquam offendere. Speciosius haec dici, quam verius, liceat exemplo demonstrare. Apud Virgilium legimus preribus tauro eaae deeor ines. V. 3.3; attamen ineptum foret, si quis diceret: 'εαγέλη ταυροσ, ωδε καὶ Eλένα Λακεδαίμονι κοσ/ιο ἐστιν. Nam ne in talibus quidem comparationibus licet componere res, nisi quae aliqua certe ex parte similes sint. Cum equo cur comparetur Helena, apparet, saepe enim cursu cum aequalibus certabat cl. s. 22 seqq.); ecquis autem indicabit, quae cum segete ei intercedat similitudo 2 ' ruis non repugnat Virgilii illud, quo Richstadius ad correctionem suam stabilion
dam utitur Eclog. V. 32 seqq.Vitia ut arboribus decori est, ut vitibu uvae, Ut gregibus tauri, epetes vi ivvibus rueis,
Ei enim imaginibus Virgilius non eximiam Dalphnidis pulchritudinem voluit insimilae, sed dulcissimam amicitia et amoria societatem, qua Daphnis eum suis spastoribus Iunctus fuerit, summumque mortui ejus desiderium, eoque consilio e pastorali rusticaque vita re. Gobati da Theocriti carminibus, a Virgilio adumbratis Lipa. 856 pag. . elegi eas res, vis ramoetaim eum aliis ornent eos et laetiorea reddant, divulsae ab iis decur a uiatiferant et risisti affetant. Deplorans igitur Daphnidis interitum Mopsus se in . nuit vim inter nos veraci oris, o Daphni, laeta nobis omnia tuo consortio erant et felicia, tv tam nostrae, is deeua omne nobis; a mortuo, tristici sunt omnia et laetus plena, et via Dranolim amplitia apud nos ramoisrari mn loci esse sententiam apertissime sequentia declarant. Pergit enim udu ni, Postquam te sata tulerunt,