Theses selectae ex locis theologicis et theologia dogmatica quas Alexander orsini diaconus Tudertinus et Alexander Cinti diaconus Aletrinas Pontificii seminarii pii alumni publice propugnant in Lyceo pont. sem. rom. ad S. Apollinaris 4. nonas Iulii 1

11쪽

patione, sub regimine Christi in terris Vicarii, aliorumquρ Pastorum cum Eo communionem habentium, conSociantur. xIV. Viva autem ejus sunt membra omnes et soli justi, qui baptismalis sacramento in Ecclesiae corpus cooptati legitimis subsunt Pastoribus et fide, spe et caritate pollent.

Tum iu sua existentia, lum in peculiari sua consillulione a Divini Institutoris voluntate pendet cclesia. deo ut ea necessaria ac legalis societas dicenda sit. XVI. Civili Societate ea est distincta ac plane diversa. tum origine, tum eliam sine ac mediis. xVII. Duplici membrorum ordine ex ChriSti institutione constat Ecclesia, seu est societas inaequalis, in qua alii jure docendi, et jubendi praedili sunt, alii credendi, et parendi ossicio obstringuntur. x VIII. In iis tradendis quae ad fidem et mores spectant Ecclesia insallibili latis dono est decorata a Christo, e er

Insallibilis est etiam in factis decernendis, qua dogmatica dicuntur.

Est insuper iustituta cclesia ad modum verae ac perfectae Societatis, et perperam ovatores eam ad Col-

12쪽

legi conditionem deprimentes, dicunt Natum non esse, sed esse in Statu. xXI. Habe namque potestatem independentem atque Supremam sanciendi per leges exteriorem disciplinam. XXIIJudiciaria quoque pulle potestate, cui causae omnim Ecclesiasticae subsunt, Sive internum sive externum sorum respiciant. XXIII. Executiva vero ejus p0testas eousque extenditur, ut poenis non solum spiritualibus, Sed corporalibus etiam suarum legum observantiam urgeat. xXIV.

Quae quidem Ecclesiastica p0lesta jure divino est distincta atque independens a potestate civili et ejusmodi distinctio, atque independentia Servari putest, qui ab Ecclesia invadantur et usurpentur jura civilis ejusdem imperii.

D ROMANO PONTIFICE

Inter omnes Apostolos unum Petrum Christus elugn. cui honoris et jurisdictionis primatur Mailli cap. XVlpromisit, contulit vero Iohan cap. XXI. XXVI. Supremam hujusm0di auctoritatem a Christo instili, tam et beato Petro c0llatam universa Ecclesiae traditi agnovit et Sseruit.

13쪽

Hic vero primatus ad sinem usque Saeculorum pur- durare in Ecclesia debet, et, disponente Christo, deesse in Ecclesia nequeunt, qui Petro jugiter succedant. XXVIII. Cum beatus Petrus R0manum Episcopatum a Se institutum, et primatum in Ecclesiam universalem a Christo acceptum gesserit usque ad mortem, primatum ipsum Romanae Sed inoculatum, et insertum reliquit. XXIX. Eidem porro Romanae Sed ita hic primatus adhaeret. ut ab ea avelli et in aliam transferri nequeat.

Romani Pontilices Petri in Romano piscopatu Successores illius primatum jure divino obtinent, non vero humam, sive cclesiastica, sive politica dispositione. XXXI. Quod universa Melium antiquitas consirmat, quae R manus a Pontilicem Petri Successorem professa est, et veru: Chris Vicarium, cui in eodem beato Petro pascend , regendi, et gubernandi universalem Ecclesiam ab ipso Ch. isto plena tradita est potestaS. xXXII. Ηiuo jure meritoque damnata est Edmundi Richerii doctrina statuentis primatialem poteStalem, primario, proprie ei essentialiter Ecclesiae, seu omnium fidelium coetui a Cli sis collatam osse, Petro autem a Romano Pontictet, ministerialiter avium, et quoad Xecutionem.

14쪽

XXXII l. V primatus Romanus Pontifex ul Supremus ac uni. versalis Ecclesiae rectar, auctoritalem habet Super omnes

Christi fideles etiam Episcop0s, qui lamen non Sunt ejus Vicarii, ac Delegali, sed sibi pr0pria gauden potestate.

Catholicam hanc 0ctrinam luna laclo, tum verbis confirmat S. Gregorius M., cujus auctoritale proscribentis litulum Patriarcha Oecumenici a Joanne ejunalore injuria usurpatum Pontiliciae poleStalis fore abutuntur.

Εjusdem primatus vi Romanus Ponti sex suprema pollet auctoritale in omnes Episcopos etiam in Generali Synodo collectOS. XXXVI.

Is insuper est ad quem, tanquam ad Supremum cclesiae Principem ac Pasl0rem specta Concilia Oecumenica convocare, iisque praeSidere, eaque confirmare. XXXVII. Conciliorum Generalium dogmatica decreta a Romani, Pontifice conlirmata irreformabilia ea se Sunt, seu ante consensum et acceptationem Ecclesiae. XXXVIII. Varii jurisdictionis gradus inter piscop0S. 0 quidem a divina, sed ab humana ordinatione proliciscuntur et Pontiliciae potestati sunt subiecti liinc nemo jurisdictionem piscopi propriam oblinere potest, nisi miSSionem a Romano Pontilice mediale, vel immediate acceperil. Dissilia πιν Orale

15쪽

xXXIX. Unus quoque Romanus Pontifex jus habet creandi Episcopos, piscoporum cessiones et resignationes admiliendi, eosdemque in alias sedes transserendi. xl . Quin etiam, si publicum Ecclesiae bonum id postulet, potest Romanus Ponlisex jure suo piscopus vel invitus cogere, ut piscopatu se abdicent, eosdemque si non pareant, deponere. xl l . Novas pariter Dioecesiuin circumscriptiones constituere, Sicut et novos piscopatus erigere et eos qui jam existunt supprimere, ejusdem est Romani Pontilicis. xLII. In aliorum piscoporum Dioeceses, non solum ad supplendam piscoporum negligentiam, aut ad occurrendum Ecclesiae, periculis, et eventibus extraordinariis, sed quoties id expedire judicat auct0ritalem suam exercere OleSi. xLIll. Supremam autem R0mani Pontificis potestatem per. peram interpretantur, qui contendunt, eam jus dumtaxat esse curandi, ut leges ab Ecclesia conditae in singulis Dioecesibus Serventur. xLIV. Praeterea divino primatus jure Romanus Pontifex reluniversalis Ecclesiae judex ad quem graviora negotia. quae caussae majores appellantur, uni deIerenda. 2

16쪽

In quibusvis autem causis Ecclesiasticis, et a quibus-xis judicibus ad Eum provocari potest e contra vero nullo modo licet a Romani Pontificis judicio ad generale

concilium appellare. XLVI. Est item Romanus Pontifex supremus atque universalis Ecclesiae Magister et immunia ab omni errore habenda sunt, antequam etiam Ecclesiae consensu accedat judicia, quae de dei, et morum doctrina solus Ierat, suscepta lamen Magistri universalis Persona, ei, ut junt, eae Cathedra XLVILIus Ipse habe canonigandi Sanctos, et judicium quod tu hisce causis pronunciat, est irresormabile.

17쪽

Dei existentia potest demonstratione cognoSci. XLIX. Dei existentia metaphysicis argumentis evidenter de

monstratur. L.

Deum unicum natura esse Sacrae Litterae docent ei. recta alio confirmat. M. Proinde Manichaeorum hypothesis inirinsecus absurda est, et ad finem, propter quem assumitur, prorSu inepta. LII. Hanc ipsam hypothesim eo etiam nomine reiiciendam censemus, quod mala, quae in mundo existunt, cum divina bonitate nullatenus pugnant.

Metaphysicum divinae naturae constitutivum optime per hoc exprimitur quod Deus Sit ens a se.

18쪽

Deus omnimoda simplicitate praedilus est. LVI. Pantheismus proinde generali atque universe inspectus absurdus est, et ali0ni repugnans. LVII. Nulla admitti debet realis distinctio inter Deum eiusque attributa lum absolui tum relativa, neque inter attribula absoluta ipsa. LVIII. Potes tamen humana ratio divinam essentiam ab attributis sive absolutis sive relativis et altributa absoluta ipsa ab invicem distinguere ea distinctione, quam cogitationis appellant. LIX. Deus tum physice quoad naturae persectioneS, tum moraliter quoad deliberationes voluntatis absoluta prorsus immutabilitate pollet.

Idem Supremum Numen circa bona finita indisserentiae libertate gaudet.

Divina substantia immensa est, rebusque omnibus et lucis inlime praeSenS. LXIII. Deus oculis corporeis videri non potest.

19쪽

immo ne per intellectum quidem creatum propriis viribus unice permissum, Deum videri posse contendimus.

LXV.

Intellectus in patria lumine gloriae adiutus Deum in- initive videbit. LXVI. Aequalis non est in omnibus ealis visio Dei beati- sica, sed diversa pro meritorum diversitate. LXVII. Nullus tamen ex beatis Deum comprehendit, aut comprehendere p0leSi. LXVIII Deus semetipsum adaequale comprehendit et possibilia omnia distincte cogn0Scit. LXIX. Deo perspecta Sunt ea omnia, quae aliquando existentiam 80rtiuntur, praeterita nempe, praesontia, et futura sive necessaria, Sive contingentia et libera. LXX. Divina scientia certa et insallibilis ad sutura quoque c0ntingentia conditionata se p0rrigit. LXXI. Deus, supposito etiam peccato originali voluntate beneplacili seria et antecedente vult ali0s salvos fieri quam praedestinatos et Christus non pro solis praedestinatis mortuus est, ac Sanguinis sui pretium Deo Patri obtulit. Sed eliam pro aliis, allem fidelibus.

20쪽

Vera pia catholica et fidei proxima est sententia, quae docet Deum, SuppoSilo etiam peccato originali velle

vere ac Sincere omnes et singulos homines, saltem adultos, salvos fieri et Christum ex eadem sincera voluntate applicationis meritorum su0rum pro iiSdem mortuum esse. et sanguinem sudiSSe.

LXXIII.

Veri 0minis praedestinatio, eaque certa el immula bilis ex parte Dei ad milli debet.

LXXV.

Impium est asserere. De ui ex solo beneplacito aliquos tomines posilive repr0basse, atque aeternis suppliciis destinasse, absque peccati praevisi0ne. LXXVI Deus, prout ex divina revela li0ne consta mundum ex nihilo c0ndidit. LXXVII. Prima haec rerum omnium essectio non ab aeterno quidem, sed in lempore et cum tempore locum habuit. LXXVIII. Omnia quae sunt, conservantis Dei virtute indigentu in accepta semel existentia ei Severent. LXXIX. Deus nutibus e singulis creatis agentibus immedia lu