장음표시 사용
11쪽
P. a. N X ini pro novae a te Iego novitate. ad aestionem de aceentu in verius 3 λαι 'ro T liret inde a pag. Institutam hos addendos etiam habeo laeos Homeri u p, 8; NoapA- viret Sophocl. N. 33L 1o LII. 'hoc
si curas hominum V o quantum est in rebus inane, Puamque nihil praetem somnum praeterque canina Otia ducundum ludi gratumque magistro lGaudia nam sola haec probata exitus. Haec ego mecum Sub matutina reputo Iodice repostus Multo sive hora prima seu mane Secunda, Sive ea tertia erat, nam certum dicere non est, Grammaticasque diu tenui meditatus pella Nugas nescio quas dicenda tacendaque juxta, Nam bona me somno vitaeque Canicula inerti Traduxit, ouum ecce subito magna me voce attonitum sic increpuit Iuppiter meus capiti astans, GHeus , heus tu, inquit, expergiscereri Faberi ouid agis, segnissime rerum 2 IIic tum ego mirabundus quid me vellet tam mane Iuppiter meus, simulque perterritus summissa voco,,Ferior hic, inquam, ipse vides hominumque deumque Iuppiter, alte Parens, veneratus numina Vestra, Otia nam vobis debemus cuncta magistri, Ferior hic pacique et somno deditus alto, At enim male, inquit Iuppiter meus, feriatis, namque non ο-- nunc Sed Scriptioni tibi erat studendum. Igitur surge illico ac sume tabulas. Tum ego oculo Perlateare, nasum auresque vellicare, toto toro membra versare rinam prae mira rei noxiate
12쪽
ma irinis. GahA.ui inihi sidebar et de Iove deque scriptione somniare , et denique ex- . ni pNeims iurgere. Nuid ais, Pater Ut scribas suid autem scribam: Scribito
bibi e . . in . Per et te tuum ipsius oro obtestorque numen Iuppiter, mene scribere pro immarrae ipsum, ait ille Puid enim, pergebat tum, quum ego aliquantisper perterrefactus conticuissem, cunctaris, o bone et vos omnes, docti indoctique jam scribitis imnunierabilia quotannis programmata, neque aedepol ego, ex quo Primum tempore hujus rerum universitatis imperium suscepi, quicquam vidi unquam in terris inventum melius, utilius, Praestantius, quam scribere programmata. - Tum ego, Iibens, inquam, hae omnia concedo, Iuppiter. Tu vero nescire mihi videris, quid sit prohamma scribere, quamme docti sint hodie, quibus talia scribuntur, ut non quaevis possint impune edi publice. Ille vero iubiratus, noli, inquit, quiritari amplius, sed aut scribe iam, aut, Per meum caput, male tibi erit. Ibi ego, quamvisi divinae irae metu perculsus maxime, tamen Da veniam, inquam, Deus misero homunculo, si quid etiamnunc audeo libere obloqui. Nam male potius mihi erit, si tuo jussu scribam', atque levius videtur damnum, in tuas quam in rigidorum censorum incidere manus. Nuidnam proscribam et Ieriasne has, annus, an vos, an quid tandem Nescis, hic mihi deesse ax scribendum, quod quidem hac opportunitate et te ipso suasore dignum sit, et otium et res et supellectilem litorariam Mescis, me diu iam Iuvenalis Zimmermannique nostrorum, quorum utrique ex his tribus ferme minis operam meam qualemcunque promisi, spes fefellisse Prauare parce, precor, Parce his, quoquoversus spectes, omnium rerum mearum an stiis, nam mihi crede, Pater, hae scholae nostrae vere jam dicuntur gymnasia et Palaestrae reuoc autem tibi, Iovi, soli dico. Tum ille nenius Widem et precibus meis commodior paulo, sed dixit tamen, Nil agis, scribendum est enim atqui, tum ego, si ita tibi videtur, scribo jam, sed, ut dicebam, te sponsor et Patrono opus niihi erit, si quid importunius scripsisse licarenam nove quae scribam, tempus non suppetit justum, quaeque vetera inseriniis meis latent, quisquiliae fortasse videbuntur multis, rivum, ut breviter dicam, quod volo, mea tantum unius, non centenorum, quorum ossa multis jam seculis terra texit, doctorum fercula sim positurus, Sed spondesne Spondeo. Haec dum scribo ceIeriter, Deus aIiquamdiu conclavis mei plurima ipsi ignota et Iovis demum istis seculis, quibus hasce terras non reviserat amplius, nove e inventave scripta studiose perscrutatus taciteque, ut per speculum obliquum animadvertebam, intratus omnia denique, iterum ad me accessit Iectisque, quae scripseram, Puorsum, inquit, hae tantae praefationis ambages myuis leget haec et scis, quomodo pergit Persius.
Em vero Persi sive neminem e duosv nil veritus, uorsum haec velint, quaerisini Deus et Scilicet ut jussus scriberem tandem, nisi forte tu, quem catum deum Praedicant poetae veracissimi, aliud quid suspicaris. Noli mirari, nosti nos, philologi sumus, verbosum genus, quando semes scribimus. Frustrane scriberem V Subridens tum ille, Audio, inquit, sed jam recta ad rem Perge. - Meministi ergo Iuppiter, inquam ego, Euripidis ueraclidarum. - Memini. - Haec fabula etiam post subuIes eruditosque multorum Iabores non jam prorsus eum mihi videtur nitorem recepisse, quo emmeoiisentaneum est primitus Euripidem docuisse. Ac Maeoniam immorinti tuo memori Iem visu colloquioque tam diu es dignatus, spero fore, ut Prop1tius idem mili sis in iurus memoriaque tua veteri probaque adjuturus ipse enim quondam gavisus, opinor, speetavisti in iis locis aut aliter explicandis aut etiam emendandis, quorum intellige i mitius inihi videntur habere, qui hanc fabuIam hucusque tractaverunt ostendam. Sed auid est quid inces marmoreusne subito es factus denuο - Respicao, nam pono in ad sellam steterat, sed horribi I dictu nusquam video in tenues subito evanuerat auras Pro dolor ouae pie ab Iove secundum veterem religionem orsus eram, sam ne sive Iecturi, si lacturi erunt, sed utinam ne sine Minerva certe periicienda sunt. Iam vero, ut tandem a re eviori incipiam, in primo versu tabulae, qui sic est vulgo:
non possum ego a me impetrare, ut IomfieIdio Matthiaeoque accedam ex Stobaeo oro vulitari ob imi suadentibus. Nam non ex oppositiοne sola vocibus vas
is et eloth, adeddere, sed aliis etiam de caussis sive grammaticis sive rhetoricis.
AT hoe quidem Ioco quid sit, si validius pronomen hia, Propter exurdax generalisque
contentia e vitatem si minus necessario postulari at dii ldmen defendi
tonsi, omni verborum explicationi 1 pompa dilucidius, credo, doc 1 interpretario Iatina: Iutae diu percipio ego certissimum, . ubi et potest omitti sane pronomen, nec vero falso additur. Non possunt autem misdiaeipuli ad accuratain diIigentiam etiam in rebus minutissimis, si sunt 1nutae, assu fieri, quantumvis aliter videatur nune potissimum nam supra modum sapiens rec
iso, uri videtur iniit geholarum nostrarum sanaeque in tacendo rationis avxur
bus non minus fructuosae tota vita institutionis puerilis an d1cam Iuvenalis quam rerum imperius. Sic infra xo6S Matth. Eoad recto Elm ejus reliqu1 quidem librorum Iecta ne maeum Ahiami, sed infirme defendit adversus Heathium cum Aem1lio orto misi, postulantem Nam non duobus exemplis, ex Aristoph. Eccles. 63:
ad quem Iocum minus feliciter accommodavit Sophocl. Philoet acu xas Hermo exhibbesso hestia M.- eaesis, oes, non exemplis, inquam, istis res confiextu sed argumento Ilia enim exempla ab hoc Heraclidarum loco prorsus al1ena sunt e propterea, quod in inis uiarticula addita rem reddit omnino diversam. Enimvero vestimes hic non
Tae esse de , quia, si iliae esset, .m non Lesse deberet. Atque recte sic L. Din-
13쪽
Hermatinus neglexerant, in haec misi, Mi vo metu reiis mutavit. Sed scilicet ar mentis ElmsIejus, ut ait ipse, minus et regi se patiebatur aliorum et validus erat ipse. De accentu denique in verbis taxia reo tris adjicienda sunt nonnulla, Mala enim Dindoctus edidit xvi reo tyr , quamvis Hermannus de emend. rati Gr. h. p. et et ad Sophocl. Iecte fida et Butim annus additamento ad s. So not. a. p. 326. pari. II. P. Ss ejus regulae sint auctores. At IN Hermamus quidem id fecit motus graeci alicujus Grammatici auctoritate. verum enim vero, ut Graecus ille diceret, quod eum dicere credunt, ne graecia quidem 'ammaticis in his rebus recte semper fides habetur omnibus, quum, quantum recentiores Potissimum de sua opinione in his novaverint, notum sit inter doctos. Sed non dicit ille aliud quicquam, quam verum est, de quo post videbimus. Puod autem ut annus rem vor A, dis c his por scribendula ait ideo, quod vocum encliticarum accentus ad Praecedentes voces debeat accedere proxime, id vero P ego ouando enim, quaeso, enclitica propius ad Praecedens vocabulum accedit, utrum, quum accentu insignita suo stat iure, an, quum eodem Privata ea ipsa de caussa non sui est potens vocaea amplius, sed quasi Pars ad Praecedentem vocem recidit Z Possum PIura alia his opponere, sed nοIoram 's esse in re, Tiam etiam breviter posse demonstrari consido. verum tamen, ut ordine mea de hac quaestione explicem sententiam, praeter eos Iocos, in quibus diversa est caussa, de quibus infra dicetur, duos se- Paro usus, alterum, quum enclitica in medio est Posita versu, alterum, quum ab initio vel versus vel sententiae. Sic enim recte sane illos Purcipere credo ut est apud IIomerum
ouae quidem non omnia unius per se esse generis scio, at in hac tamen caussa omnia una eademque tenentur Ieges in his enim re Ias grammaticas non sua sed orationis caussa sensusque inventas orationi, oportet cedere necessitatibus. Ubi vero encIstica in media est sententia, Ibi, nisi si alia adest caussa, nihil ego possum excog1tare, quod de ista Hermanni mutatione persuadeat. Sed in iis exemplis, quae jam afferam, non est diffitendum sane, hic illic etiam priores nonnullas editiones, quantum has mihi Iicuit comparare consentire. In Ajace Sophoclis Dedidit Herm. asstreλλον τιν' egis p Aυ Aiso pop. in ejusdem Oedipo Col. 22 etiam Reifigius et ElmsIejus habent: A si se Te vir';
Sed apud Homerum II. ., Baet WoIsius habet:
et G. Dindorsis in Aristophanis Pace garr
In ejusdem Medea uox Pors. 2sid. M. os. PDrsοnus et Matthiaeus habent ebo, re . . ElmsIejus vero, qui constare sibi videtur in id quoque *ίλων έν' Im Phoenissis et 1 et Matthiaeus quoquo habet
I Electra sSar miseia triet soa: si . reor . Utrum ubique sibi eonstet Hermamus, propter temporis ad hanc scAptionem mihi concessi angustias non potvi explorare Ioco omnibus vel certe plurimis, quod infrixctuosum sane judico, in unum coiectis Imterim ex Euripide haec addo ex Bacchis ard ubi cum Hermanno Mattiuam ul, , sed Diodorfius, odi . In Oresta os Porsonus habetis Ei vox hdor siv=o .
14쪽
scribere: νυν τιν' obae rei in Det similia similiter, quod nemo fecit. Equidem, quum in his rebus libri SS. fere semper varient, sic statuo, ab iis reguIis, quas vulgo sequimur, non esse recedendum, nisi ubi justa eaussa possit afferri. Hic ergo quum plene sit ,-a. - iam moum viso Ag, --, contracte ex regula non Potest aliter esse quam x. a. re iste, duabus de e iussis, nam quum rediri neque nomen sit neque verbum, debet inde fieri, A... m. quod vera deinde sequitur encliticum nil omnino mutat, quandoquidem ultima praecedentia vocis syllaba per eIisionem dempta sequens uelitica accentum suum retinet, ve- Iut1 νισι ι . ir, Mumri apud Homerum A daa. Recte vero scribitur . Cael et M op αψoprii a lesie, at his D ἔ p, ei Ao ' ris os Tic WT pv, voci DT αυτ et alia, quoniam hic encIiticae vel nominarie verba sunt. Namque ubi semel inclinatio est praepedita, ibi ne tum quidem restituitur, quum Potest restitui per leges suas 3II a Qtima postropho remota, veluti m reta lari non potest recipere inclinationem, acrumaeret rem quum possit, non recipit tamen. Sic est apud Demosthenem Olynth. a. T. Iv. p. 25, 2a apud Belixerum Midie. An AA- Aor Vetusta mea, arx Ierietavis ardyων- si mei apud Theognidem dos o. io hic o tris p v ir T. ---β-.
si or id ut quando sunt va nomina vel verba, accentum n Prior syllaba Tuti Tu,ndo aetieulae, omittunt prorsus. Nec plus dicit Graecus Ile Trem secum
bus do hac re exposui, M1od accuratiora scire cupientibus egregia alioqu1 utimanni
iis sunt non alia de caussa, quam quia singularum rerum diversitates explorare uterque se contendere omiserant, id quod sic ego volui facere. v. at sq. EImsIejus sic habet et Eodemque modo etiam Matthiaeus, nisi quod LimsIejanum comma postre u omisit. Diodo a vero ex Mus gravit Hermanno Matthiaeoque probata consectura
In vi , consentiunt omnes, nreri illud rem libroarum omnium lectiori Anain o Hor. I. habet rem, i, reapse non discrepat praeferunt. Mihi vero
Ibitu, tahqursio notio inesse mihi videatur, ut est in Iaunis praetendere'
praetexere, et in Electra Eurip xo6 Se1M. A veilem inius usus exempIa ex tragicis et Euripide maxime posuisset verum ut rhet illud habeat speetat tamen aio ad eas civitates, in quibus essent Heraclidae
morantem urbem et se felicem. Id quod ab hoc loco alienum ego
re d. noti hin .d voti,in initiaruin Eurysthei spectare videtur Sed ut, hi dolo ideo ad iam, eoinmonstrem, opus est totius loci nexum repeterea
15쪽
Profugimus nos exstaea ex alia in aliam civitatem denuo. Namque ad labores audet hanc rex relicuos injuriam odio jacere latali novam: Ubicunque Paulum constitisse nos videt, repente mittit, inde qui nos auferant, namque MDCurbem praepotentem civibus hosti nocere, seque felicem aestimat. Illique quum me destitutum viribus Istos in parvos ac patre orbatos vident, coIunt Potentes nosque pellunt sinibus.
In qua sententia quid recte reprehendas nescio. Etenim Iolaus Eurystheum, praeterquam quod extorres ueracIidas seque fecerit et profugos inter peregrinos errare coegerit, influper etiam peιν - υβ Iraei accusat. Eaque injuria quae est Scilicet invidiose non tantum insectatur Heraclidas, sed earum etiam civitatum violat jura, quas illorum traditionein postulare non dubitat, tamque damnanem esimia et superbum non alia de eaussa se gerit, quam Argorum, quibus dοminatur, Potentia suaque felicitate fretus ideoauo in omnes omnia sibi uni licere ratus, et ovisa, et ' 'Ap-CAναμιν croti . odiis, Nec video, quomodo melius atque id quod necessarium erat, ad persuaden
dum de Eurysthei murum atrocitate nccommodatius dicere potuerit furipide, Eodem prorsus modo divomis scripsit Sophocles Trachiniis 1 M:
Seripsit etiam Aeschylus Eumenidibus 23 D. :
id est, ' non maximi factam. De usu hujus verbi satis usitati attico tra coque hic illic pauxillum diverso consuli potest a Ichenarii ad Eurip. Hippol ad observatio et Abroachii ad illum Eumenidum Iocum. Deinde vero cetera verba sto ego ordino, ut o Caixp. p. se eodem modo juncta dicam, quo Wou λων, quod ut ipsum per
se non habeo similium Iocorum aucto=itate munitum, ita tamen tutissimum est anaIogia alve, ut cum Cicerone Ioquar, comparatione Proportioneve aliorum consimilium vocabuIorum, de quibus adeundi sunt Grammaticorum nostratium libri seuoad dictionis fommam conferendum est, quod Iegitur infra s. Set ImsIej.: Apoeoti Toris Utea Denique quid Elmsteium moveret, ut, si recte eum cepi, de infinitivi usu post adiectivum dubitaret, an non recte diceretur in tragico sermone, nescio. Nota haec, ut de iis exemplorum adminiculum adjicere non necessarium judicem. Eea et ba ab M. autem explico per hendiady dictum ut sit ergo idem, quod ibisti se diti meta, heu ad modum infra dicit Copreus s. 6 E. et Eu ditide, aetidi Dcomp. Postremo vero iecte jo Dindorsium scripsisse a vh male ceteros caeceth, nam per crasin haec duo vocabula in unum coalescunt, in mediis autem vocabulis spiritus
non scribitur, sed signo tantum crasis, coronide est Pus.
s. 6i. othoi uJ mos dic Aeest ri HVim Particularum OA. - . In hoc versu melius Anglice quam latine explicare Possum. Sur elyjoumi II nottali us Way by force,' inquit ElmsIejus oua in re non Possum ego consentire cum Elmslejo. Sed in eo tamen Iaudandus est, quod osvota die Particulas intentatas resiquit secus atque popularis ejus B Iom fiet dius, qui quum has conjungi negasset, jure meritoque est reprehensus a Matthiaeo, qui recte etiam Rei sigio oblocutus est corrigenti pro 'ulgato b A. Gi Galba. - die, prava irro alia
16쪽
Cf. etiam Lobech ad Phryn. p. Saa et Matthiaeum in Gr. p. asa, Sam vigerum Hermannianum nunc ipsum ita manus non habeo.' Sic ergo satis Spinor, ostensum est recte se haber hanc IIIarum particularum junctionem. Sed quid hic sigmficant; Eam profecto Iolai responsionem ego non dixerim aptissimam, si, Postquam Sopreus ausere dixit, Ouidi tune ream invalidus senex ut mihi tam valido viro resistas , de velit respondere Profecto neque me neque hos abduces. Imo sive versu os verbae Aia.. cum ElmsIejo ad Bacchas s. 61 ad Copreum, sive ad Iolaum referas, ut aut dicat si tu huic meae manui itam validae negotia facessere aut etiam: vin tu ista tua clam Invalidax manu negotia mihi faecessere L utrovis uuam velis modo ista verba explicare, utique Iolao respondendum erit, quia x utraque ratione is sensus inest, invalidiorem esse senem, quam qui possit resistere Copreo: at enim vero, ut invalidus sim ego, certe tamen tu i quidem nos hinc non ab duees Sic autem Ioquitur Iolaus firmo Atheniensium, quod sibi suturum sperat, praesidio fretus. Hanc meam explicandi rationem veram esse, optime Perspicitur ex IIo
prium videtur esse, non nisi cum oppositionis aliqua specie affirmare simile ac d nostro bovi, quod si majore vocis intentione notatur et prae ceteris verbis insign1tur. Similiter infra us a6et affirmative est: αξ γ μιν τοι τού usui 1. apta Mid est, sinihilo minus tamen ego Meus hinc abducam. Est ergo vernacul et Iatine sic fere interpretandum: . Κοπt βούλ Toror mi isse 'vachiarai Upi;
17쪽
C. vis tu molestus esse in ista manu EI. Neque hinc tamen nos, crede certo, vi trahes.
Denive quum hoc aliisque Iocis dictum invenisset .ύν. - σέ; aliis etiam. -vM - ovo, id Posterius ElmsIejus et prius jam et iterum ad Med. s. o soloecum dixit, quem contra rectissime Hermannus explicatius ad eundem illum Medeae Iocum, brevius rursum ad Soph. Aj das o t. Pertinet Laec dubitatio ad illam diu muItumque tractatam et retractatam, utrum etiam . - . r. possit dici, an debeat semper o - .ia tantum Potest sine dubio utrum 131 suis Iocis. Sed nos hic eam rem, quum Pa tim Ione oris egeat disputationis, quam quae his programmatis sinibus conveniat, partim vero ab Hermanno primum et deinde post Hermannum et secundum Hermannum ab aliis quoque ita ait via et ratione de ea agi coeptum, ut de principiis certe nihil videatur jam reliquum esse dubitationis, missam faciamus. Illud tantum, quod et in hac et in aliis hujusmodi compIuribus subtili cura indagandis quaestionibus petemuItum valere ad Prespicuitatem non minus quam ad veritatem credimus, desinitius vellemus animaduerisum esse, ubi minima duntaxat sententiae discrepantia utrumque recte possit scribi esse, ubi alterutrum modo Iiceat. In hune autem Iocum non recte BIomheldius urit suus allatum ivit, nam non aut Iolaum aut Heraclidas voIebat abducere Copreus, sed simul utrosque, quae ipsa est caussa, cur non debeat cum Reifigio his intrudi Oilet risei, o suo A enim ad Personas spectaret, easque in duas partes divideret, aesu un Tovcri ad totam enuntiationem id est verbum pertinet illamque dupliciter ideoque fortius negat nec disjiinctis tamen personis, ac si in ea disj1inctione vis Ioci versaretur. Puam deinde ad usaret lamstet de formisisset, vel xirris litem movit, eam recte videtur Hermannus impugnasse, neque ego post hunc quicquam nunc de ea Ille dicerem, nisi Hermannum viderem concessisse Elmsteio, quod non erat concedendum i Nec leve hoc debet videri, quandoquidem falso posita aliqua re necessario falsa sunt, quae inde efficiuntur. Totuit sane etiam retris esse, ut est Aria, sed errabat Prorsus Elmslejus, quum dirisaeis et xliris formas non aliter habere poneret, quam et Ad Mis. De quibus Hermanmis G,esto, inquit, quemadmodum sumis ad Afris, sic Metria se habere ad x vis. Huc enim, non resim commemorandum erat. Nuid inde sequitur mihi aliud L quam non repugnare analogiam. At enim vero repugnat maximopere mam nihil prorsus commune habent illa verba inter sese. In verbo mTri enim, si hoc esset, pia terminatiu-nis esset, quod non eo in Assisis uis enim factum est ex suum, Per syncopen, pro 5u ut,imria ex se et et alia multa suae maxima est differentia. V aos. Mareometriir cum Sei&ero ad Troades ara scripsi metri oratia Pro a νολυπ-r. Sensum bene declaravit Hermannus, sine vi coactum ab aris recedere, id eat,
non facere, ut te vi repelli necesse sit. 3 Ita Matthiaeus Mihi vero hic non id de nongus esse. Apertum est enim, chorum hoc potius dicere sineque holenta in isti re Iinquero. Hoc enim versu chorus et Copreum admonet Tedior et se simu defendit, verendos esse supplices, ergo non posse se eo nomine et arca eo,o. Ethniin dicit choras et vero debet dicere adversus Copre minas non ., in re probaturum, pio se prohiberent, quominus abducat Heraclidas:
TI .his hokbdis, oportet hi in deorum supplices vereri neque vi abducere ab his
'. h. id quod apertissime intelligitur ex Coprei respons, e
et Iasine i vereri oportet, hospes, arae Supplices, Nec te feroci manu Linquere est deorum focos; Non patietur hoc Iustitiae numen.
Copr Minc igitur istos pelle sunt Eurysthei),
Neque unquam ego Manus feroces inferam.
etiam s. Lo pro dochmiaco habere cum basi jambica sed eo, Mi ab ambie ad uel
aut nunquam aut raro tragici ab altero versuum genere ad alterum subito Tm dem perveniunt. Nec brevis in sine syllaba, credo, peccat in versibus non symmate ocedentibus sed agi disjunetis. Sed hoc strictim. Dicebam autem, meae exinea m
18쪽
m tor. Et, recte Elmatius suam de hoc Ioco Minotationein postea reprobavit ipse, bene tamen vereque hoc senserat, displicere Sic ,,negligere supplicem hospitum supplicationem ' Nimila proiecto hoc friget et lana et postquam vehementius dixit Cia rem tam 3 -:Adnc. Recte sane Postulamus verbum similis signis calus, atque est iterumαν. v. Conferendusque est Elmslejua ipse iuba ad us 2ST. Eb- Noset ova autem si dictum ex more tragicis haud inusitato Pr eo, quud esse debebat, Esroce mascupo arasouc. Postulanti ergo Copreo ex urbe pellerent Heraclidas, si nollent vi se contra illos uti, Te pondent acrior tar exin m Marai larisii
Urbe piaculum est mitteres supplices preces hospitum. His tum a sus respondet Copreus et MA A Us, uvae Macetis uvis e G. Locum hic de s γ particuIarum sensu et usu sed breviter tantum tangam ac velut priniis lineis designabo, quoniam tota sat spinosa quaestio pro his, quibus circumdor, cancellis multo est longior. Credo autem ego, ne nunc quidem Post tot egregias virorum graece intelligentissimorum disputationes eam rem singulatim certe prorsus esse di- incidatam. Nam generatim sane non nego. Dixerunt de ea Hermannus saepius, Por- sonus ad Orest ausa et ad Medeae Iocum, qui mox alleretur, Elmsi ejus ad Med Booet in praefatione ad scholia antiqua in Sophoclis Oed Reg. p. XXII ad us xoso, Rei-sagius ad sed Col. s. 15M P. Set sq. Matthiaeus ad Bacchas siet. Ac mihi qui- .lem, ut ratione et ordine ad veritatem pergatur enucleandam, tria videntu harum particularum genera esse probe distinguenda, ut primum quidem inquiratur de iis proxime neque ulla alia voce interposita junctis, deinde vero aut uno aut pluribus etiam vocabu- Iis intercedentibus, a denique de ora dic, hae dii. Tum ver illud quoque accedit discrimen, quod non augendo solum sed etiam minuendo restringit s. Ac vel hoc non, in non sufficit Reifigius, quum harum particularum rationem eam esse ait, ut aliquid ad augeant adversando. Haec discrimina non curare, id vero est susque deque habere omnia non sine ullo Iitterarum incommodo, nec Prius mea opinione recte ad demonstrandas rerum inter se similium Ognationes itur, quam diligenter ante expositis singularum singularibus proprietatibus. Ex istis vero tribus generibus ego secundum hujus Heraclidarum versus opportunitatem hoc mihi sumo nunc, quod est de . , particutis proxime junctis Ac Prius quidem exempla pono. Atque sic est in Euripidia orest ia a Pors. :
19쪽
ISHunc Iocim postremunx ascripsi propterea, quod de eo dubitatur. Sed quammis ibi facilis sit et elegans Hernianni ex Palatino Cod emendatio: Aia ibaec , miro g. V, at non probanda tamen videtur. Sed hos iam partim a me ipso partae ab aliis notatos atticorum poetarum Iocos ad probandam lectoribus meam de ea re sententiam attulisse satis It eo. Ego enim in istis omnibus Particulas revera jungi nego jens pror sus solito Graecis modo per meam enuntiationem, in qua sunt illae, oppositione jungi eum ea, quae praecessit, ad quam refertur haee, di autem, ut sexcenties, ad unam i quam ejus ipsius enuntiationis vocem pertinere eamque suo modo afficor sic, ut apud nos, quae nunc est nostrae linguae, si cum graeca comparaveris, Penuria particularum, quae quidem sic vulgo in usu fudit nunc Ioquentium, non possit ejus vis reddi nisi sola vocis intentione vel aliis ejusmodi artibus, quae extra linguae potestatem
Mint positae. Sic illud toties recurrens G1. H , nihil valet aliud, quam it dividi puvamini id esse, Iuculentissime docet Sophocles in Oedipo Colon us. Ss .et Sic illud ire Phoenissis reaerginis A et A. ibi. , vernacul est talathe, aber lasmidi ex memi Uater phn et in Bacchis, et iii niet idio cinem Dei, geboren, fonderaboli et ne Loruin ober Mn hen libeschen Gorgonen Sic in Sophoclissed Reg. moror abolidi est pro olidae A, Hac dia, et sic similiter in ceteris verum quum in hujusmodi emitra positis non una tantum sed duae res contra ponantur, illudi, non tantum ad personam potest apponi, sed etiam ad rem qui alter usus plerumque valet in iis locis, iis quibus 1 ab A est sejunctum, veluti, ut unum Verte alterumque ex multis exemplum asseram, quod certo rem demonstret, legitur apud Euripidem in Bacchia D. V II. cnista laxis c. A m in co*ισματω -κω - aior rei adia die inri- ντ d.
id est, Dii aber fur a fine Dimintheit, a que clarius etiam sd:
pertinet illud, quod in oratione maximeque apud Platonem tam saepe est, veluti in Phaedro P. q. v. ia, Belili. et diis arebis, granaria rarsi TR tari R. T. A.
unigebunge metit et in Protagora p. aor, Sinet, di metumor, - μhs mi, de putares aher tabel Vex. Maxime deinde fructuosa est etiam hujus apud Herodotum
arioivgra Avae piisac xad 5 του poema ob eXPlicandum videtur,aet AG Arrepν ίvas radia ioix' die Mυωσίοι Sic deuique explicatur etiam xpocλκνrixo ille a Stoicis nominatus harum particularum usus, cujus ex Apollonio Dysco Io in Behkeri necdotis II, p. 618, et sqq. mentionem fecit Reifigius, M M 1 et Dii, A M τιν'. 3αέa ae dis co vir, in quo nouo assumit, sed solum A, di autem valet ad corroborandain verbi substantivi vim, crevi dii, nun ist's aber Tag. - Apprime autem ad totam rem explicandam facit Euripides in Andromache ris rasti M. et Ap . NIC π puae iacis sic a p p xliii. Epiri Ei . ' o λέγιι 1. hic di , , avi rei e cpp. Atque ad hujus loci exemplum ElmsIejus in ea narratiuncula, quam Pors onus attulerat ex Plutarcho de Fortuna Alexandri II, PASSO. B. 'Apλιλέω ι δοκουντι-icvovspia fit a Dpire Tiμίθεο φῶ laetira Toλλά- τουτ τ σκωμματιον. Ei da Toron=ep Toc repPupo remst, o si 'Apχελαο ouae Haovσω αyT συγ φωphete, dis istic, non debuit addere: HId est, . . ab rebia, relusic, sed ita explicare o de otia abse , retrii id quod multo est urbanius et dicacius dictum. Ceterum pertineti hic omnis locus ad illam olim multum tractatam quaestionem, utrum posset , particula ab ea voco secerni, ad quam referenda esset, an non posset. Atqui has vocabulorum, quibus proxime junctis opus erat, separationes Particulis maxime factas admodum Graecis omnibus placuisse, res hodie est iu vulgus nota Puod autem Reisious alto,identidem has particulas esse obscuratas atque obliteratas, easdemque a nonnullis esse alienas Iocis, 3 hujus rei ego quoque tria assero exempla. Namque mala
Brunckius apud Apollonium Rhodium IV, Ss pro
ex A. 3. Codd. suis, qui non optimae sunt notae, edidit: Nida tene. Maod nο dumbium potest esse cuiquam quin sit correctio nexum orationis non intelligentis critici veteris. Est vero notissima in his diraexobuota , apodosis enim incipit a s. si ar
ubi per participium forma orationis est mutata Propterea, quod Iongior verborum complexio praecessit sua praeterea alia stribligine Iaborat hic locus , de ea consulassem hardi Lectiones Apollonianas p. 56 sqq. a. a particularum conjunctio ab epicis, si bene memini, aliena est. Deinde apud Ouintum Smyrnaeum IV, 2ret: re ret Aχιλλιυc
g γ ferri non posse, vidit jam dudum Hermannus, qui ad Orphicas. 6s scribendum suadet g. m. . ego vero' Cod. Vindobonens. I. diram. Urrimo corrigere malim, quuverbo delectatur Ouintus cf. I, So. II, cd6. IV, 1aa. VII, Sad. VIII, is1 28s. Sas. Q.
20쪽
Sed satis jam sit verborum de hac quaestione. Nostro autem Ioco verba: κύον ba a1 etiam 1 ip trisu, ita interpretor latine et vernacule et vacuum sed a periclo habere pedem iuvat.
Ceterum, ut in graecis Euripidis verbis significatur tantum ex parte Proverbium: lx Mλο πυ- α ιν υ1 de Elmsi ejus agit in annotatione sua ad hunc Iocum, quod cum Iatino: pedem Tuto evellere rivid. Horat Sat. II, et, et comparat Erasmua in Adagii P. etsi edit. Francolari a. 1666, quum ab cuthurni gravitate abhorrere illuderedidisse videatur Euripides, ita idem iIIud ego facere studui in interpretatione mea
m. 565 quum ita olim legeretur . Tipurdioic dus vo bis 'Ap1 hic ex in ruinareius eum ita mutavit L T, obditis dinc te. v. aut Matthiaeus vero ita maluit edere: Tipυν-ic dei a 3 - Ap ois meaei v. Elimque secutus est Dindorsus. In qua scriptura illud quidem recte credo fecisso Matthiaeum, quod pro communi librorum omnium lectione dipe facillima aut di eam nulla prorsus mutatione 5. . edidit, sed dupliciter tamen simul errasse videtur, tum quod ElmsIrium dicentem fecit, quod non dixit ille, id quod saepiuscule accidit Marthiaeo, tum vero quod invito Euripidevini post 'Apoecios intrusit diam Elmslejus quidem nonjunxit verba: νιλι ιι 1hc, sed potius, et, nescio qu id modo intellectum voluerit,mpia di c. Illud mi autem Matthiaeanum necessarium non fuisse, docet Iocus ille, quem ex Ephippi Busiride apud Athenaeum X, p. Aia. D. attulit idem ElmsIejuar
Atque Tipurd Apoec os ego non absimili modo dictos credo graeee, atque Iatino dicuntur Romani o uirites, O uirites Romani, Populus Romanus ouiritium' ejusque rei documentum ex historia Argiva peto. Sic affertur ab Hesychio similiter T. et polo dis dios. - Duo autem participia etiam sine copula jungi posse, piod non creditum olim quibusdam, recte jam ante me exemplis est demonstratum, velutilis ab Eustathio ad uomer Iliad. c. 33 sqq. abie indor fio ad Platonis Protagor. p. 56a, uer manno ad Sophoclis Oed Colon. v s. ra. Sta II baum et ad Platon Euthyphr. p. uri Matthiae Gr. Gr. S. 65 et S. Puibus ego quoque nonnulla addo exempla. Homer m P 22 sqq, a T. T ic ero a 'Aph ihoc eis haec
et ibidem paulo post horum I.:
ubi Aux,, non ad priora, sed ad Posterius ab sertinet. Et idem in Odyssea x, los
idemque multis aliis Iocis meinde Pindarus l. I, 5 sq. Bockh.: