장음표시 사용
11쪽
Hoe duobus exemplis Ciceronis et Demosthenis comprobatur; nam, emanuiuam finis utriusque idem est, tamen gravis et severa judieatur compositio Demosthenia, Ciceronia autem rurehonditur; atque reprehensionis gravissima ea a in iis, quae antecedunt, posita est, altera aano in eo, quod bina pedes hie singuli a verbis continentur, id quod eum in earminibus. lieot quaternae tantum syllabaonectantur, permolle mi, tum in orationo valde displicet. In iis, quae aequuntur, ad Spaldinoi sero aeribendi rationem omisso tamen in post cum roverior: sic in DemoMM M e. q. a. quae lectio Hor. lare eommendatur, in quo nam eum quo si Iogitur. Ceterum eandem hane Demosthenis sev ritatem notatam essa censeo V, 14, 32. ubi ex optimorum librorum vestigiis legendum esse non
In latinum sermonem plum magis minusve libera translata sunt, etenim III 8, 5. sumtum ex orat. do Halon. 2. R I 4, 4. ex orati in Andro . p. 5sb. IX, 3, 5b. ex orat. M Cor. p. 268. In verbis, quae h. I. praemittuntur, his: Mus exemplum eae Graeco noti imo transferatur rectis-aimo mihi videtur iudiearo Spaldingius, qui maluit seribi notiosimiam. Etenim verba eae Graecinubicunque inveniuntur, I s, 3. 13. 37. III, 4, 12. VIII, 3, 33. m. 3, 17. se in eatam ratione Murpantur atque magno re dubitandum est, num h. L ad notioimo recta aliciatur Graeco. Jam Q. Romanos transeundum est Primumque ea, quae e Poetis sumta sunt, Consideranda. Ennii quidem non ita raro mentio lacta est. Diligentissime, quidquid huc speetati a Joh. lenio Ennianae poesis reliquiae Lipatae 18b4. etiam o Quintiliano collectum eat; eos Ioco qnoa ex hoe olo seriptore novimus, naterisco notavi. Ex annalium reliquiis hi versus laudantur rv. 70. 73. UmI Qu. I, 6, 12.
- I 27. I 84. - - I, 6, 40. - 280. 28 I. - - V, I 84. ex inoortis saturarum libris rv. 403' apud Qu. IX. R II. - 312. - - XI, 3. 115. - 420. - - I, 4, 15.
tr. IIII apud Qu. IX. 2, 36. de quo ex ineertia libriarv. II. apud Qu. I, 6, 40. P-- tantum sunt, quaa his is latam. Namque VI, 3, 86. Iegitur cavo . apud Ennium
oras; Vm, 6, s. erram, apud Umium UMOR neque, quam is rueriantur, qui aliter statuant, ea aest, cur ab optimo n Ebromm aerimurn r. damus. Hane ipsam quam maximo servandam Maestatuerim etiam I, 5, 12. in his verbis: As in eadem ritii seminatione Mettio eo Fufettioso 2
12쪽
divina Ennius poetio jure defenditur. Nam quum Ambr. I. iis tam verba exhibeat mein .. eo et Iuvetis seoὶ - Post matti una litem abrasa est; oa autem, quae uncis inclusi, ab altera manu addita sunt nescio an proximo ad verum a cedamus, si cum G. Hemanno sapud Meyerum scribimus Metioeo Fufetioeo, scilicet lxtremam hane hexametri esse partem statuentes; IIvem quem sequitur Bonnesius, maluit scribi Metitore Fufettioeo, V lenius suspicatus est Mettoi Fubeti Pacuvii nonnulla verba laudantur L 5, 67. apud Ribbeckium Tragicorum latinorum reliquisto Lipatae I 852. ex ineertis sabulia D. XLIV. Etiam ea, de quibus supra p. 6. disputavimus, I, I 2, 18. quin recte a Ribbeeklo Hermionae Pacuvii sis. XIVJ tributa sint, non potest dubitam esse. L. Varii Rufi complura verba repetuntur III, 8. 45. de quibus es. Ribbochium L LP. I95.
Denique videtur opera. pretium esse, Omnes eos Ioeos colligero, in quibus fragmenta tragi- eorum latinorium quorum auctores ignoramus, eommemorantur. Conserendum igitur est:
M I, 5. 21. D. CXXXI. M VIII, 6, 10. D. XXXV.
- VI, 1, 52. - CXLVI. - - - 26. - XIX. - VI, 3, 96. - XLVII. - - - 30. - XXVIII. - VIII. 3, 26. - CXXXII. - - - 34. - CXXVIn - 31. - CXXIX. - IX, 3, I b. - LXXXIX. LXXV.
T. Lucretii Cari de rerum natura citantur duo lota, de quorum altero tantum III, I, 4. paucis videtur dispntandum osse: bis apud Lueretium legitur I, 936-938. et IV, 11-I3. Jam vero, quod hie v. 936. incipit a sed, v. II. a mina, apud Quintilianum neutrum legitur, sed aeprimum locum oblinat: hoe equidem nullius momenti esse crediderim, gravius vero, quod in tertio versu apud Quintilianum aspirant, apud Lueretium e lingunt nerimum est, ita tamen, ut boni libri idem aspiraru exhiboant, in veteribus autem Quintiliani editionibus etiam concisagunt reperiatur. Neque improbanda videtur Spaldingit sententia, qui utrumque in diversia editionibus posuisso Lueretium existimat, ut Quinctiano jam ipsi eligendi, quod maximo placoret, data luerit optio. At si torto hoc Rudacius esse videatur, Quintilianum h. l. memoriter laudasse et verbum aptissimum elegisse existimabimus, quod, ut Spaldinii verbis utar, et ipsum aliquem vetustatis colorem habet. De iis, quae e Persio, e Terentio, e Medoa Sene eae commemorantur, non est, quod moneam. Nam etiamsi ea potissimum, quae sumta sunt e Terentio, magnopere disserant, tamen nullam Quintiliani mutandi causam esse puto, qui ea, quae priseo atque minua usitato sermone cecinerat poeta, verbis suae Minti aptioribus reddere miauit. Plurinia vero laudantur Vargi Iii; etonim fere centias et quinquagies aut singula ejus verba, ut toti etiam complures vorsus repetuntur: ainuo hoe ita videmus laetum esso, ut summae diligentiae laudo dignus osse videatur Quintilianus. Nequo huio meo judicio ii Ioei repugnant, in qui a scriptoris minus intereat poetae verba ipsa reddere, ubi rhythmiea sorina sublata verborumque ordine
13쪽
mutato, omissis eum, quae non necessaria esse viderentqr, Vergilii verbis usus probaret, quod probandum osset. Ex eo numero sunt I, 5, 35. sumtum ex Eel. VI, 62. 63. V, 9, 15. o Georg.
I. 431. V, II, 30. ex Ecl. I, 23. VIII, 4, 25. ex Aen. V, 2Gb. VIII, 6, 18. ex Aon. VI. 19. Vm, 6, 40. ex Aen. XI. 681. et Georg. m. 364. X, I, 56. ex MI. X, 50. XII, prooem. 4. ex Aen. V, 9. XII. 10, 61. ei. VIII. 6. II. ex Aen. Vm 728.
Ut certe uno exemplo, quemadmodum hoc laetum sit, ostendam eligo Π, 13, 3. ubi notissimus versus in . III, 436. Unum illud tibi, nate dea, proque omni a unum. Praedicum et repetens iterumque iterumque monebo. innertus eoi ita tamen, ut, quamvis maximo poviae verbis poporterit scriptor, ea tantum retinueri , quibuavis licuit uii. Simili modo hune versum solutum reddidit C. Julius Victor e. XXV. p. 264, 11. Restat, ut eos locos intueamur paucos, in quibus utorque acriptor inter εο differt. Verissimo autem do bae ro judicabimus, si utrique, quod cujusque libri optimi commendant, restituemus. Quamquam sunt etiam codices quidam Quintiliani aperto e Vergilio correcti, qui plano nullam fidem merentur. Itaque IX, 2, 10. in his vorbist et quisquam numen Iunonis adoret quamvis, quod apud Vergilium Aen. I, 48. Iegitur adorat, optimorum eodieum auctoritato nitatur, haec autem certa atque definita loquendi ratio poetae videatur aecommodatissima osse, nihil oquidem contra bonos libros mutaverim. Nequa dubito, quin IX, 2, s. rectissimo legatur et retinoatur: Προι quae me tellus, quamvis vergilius in Aen. II, 69. nunc scripserit. Neque quisquam repro-
hendet, quod IX, 3, 14. retinemus j aetat, quum in Λon. XI, 406. feribaior fiam; m. 2. 49. eaedia, ubi Aon. XI, 384. Hragio; IX, 3, I b. tremens pro fremena Aon. VIL 787. VIII, 6, 46. veteria fagi pro veterea fumo Mi. IX, s. VIII. 6. 45. apatio pro spatiis Georg. II, 541.
IX, 3, 20. haud se eua pro non aecus Georg. III, 346. iusmodi enim sunt, quae aliter hic atque illie leguntur, ii autem, quos modo enumeravi, loei lare soli sunt, in quibus omnino aliquod discrimis invonitur. At nmno VIII, 3, 73. nequa VIII. s. 10. in locis ox Aaneid. IV, I 43. 144. OL II. 307. citatis, quidquam mutandum esse arbitror. Ambigua antiquissimorum Vergilii exemplarium videtur Ioetio luisse in Ees. IV, 62. Optimo enim placo quod egregio Ladericus interpretatus est et novissimus interpres O. Ribbockiua probavit: - Cui non risere parentes, se deu/ hune menaa, dea nec dignosa muli eos. . . Apud Quintilianum autom IX, I, 8. fieri non polost, quin cum Bonnesio aeribamus: Qui non rigere parenti. Nequo enim hune in notissimo Ioeo quidquam mutaturum luisse aed certo liqua, nescio an deteriorum librorum auctoritato alvium ita scripsisse statuemus.. Do Iapidissimo in Cimbrum laeto epigrammato Vergilii NHI, 3, 28. non habeo,
quod dicam. Denique, ut hoe quoque addam, neseio an dissentire oporteat a Bonnello, qui, quum codie Bambergo sem Potissimum ais tua Poetam plerumque nominaverit Uersilium , tammi VIII, 2, s.
Vimilium et L 3, 13. Vimilianum tueri maluerit. Juusdem goneris videtur esse, quod nimis relis
14쪽
gioso eodkos gerulus VIII. 6, 52. inel. III, 105. IX, 4, 7o. 99. tm retinuit, quurn idem vom-bulum, accusativo easu positum, ubicunque Ioraii' seeundum optimos eodices seripserit tris. Ovidit duo tantum Ioel eum Quintiliano minus congruunt, alter VIII, 3, 47. repetitus o Metam. I. 502. ubi quamve pro siqua legitur, a Spaldinio in suspieionem v aius, uneisque inclusus; in altero IX, 3. 48. qui e Metam. V, 18. sumitis est, Ponti pro Ponto legitur. Praeturea VI, 3, 96. eius liber in malos poetas, quem ex tetrastiesion Macri earmine composuerat, deinde VIII, 5, s. unus vorsus ex Medea es. Ribbockium l. l. p. 197. , denique m. R 70.
stativus eius versus eommemoratur.
Catulli sex loel eitantur, in duobus tantum I, 5, 8. IX, 3, 16. varia scriptura invenitur, quam silentio praeterire possumus. Admodum volutatus est in earminibus Horatii eoque saepiva, ut in epist. ad Tryph. 2. I, 5, 6. X. I, 24. Gl. 63. 94. Ita utitur, ut hune es prae ceteris earum luisse lacile liceat cognoseere. Ut cotem omittam, in quibus nulla lore varietas lectionis eat, ut laeeam de VIII, 6, 17. ubi Furii Bibaculi versus, quem o sat. II, 5, 42. novimus, laudatur, ut praeteream VIII, 5, 44. ubi, quomodo earmen lib. I. XIV. intestigandum sit, pacleis axplieatur, ad V, II, 20. me converto, ubi ex Ambr. I. Flor. Turie. seribendum esse
Quod dixit Pulpra semoto cautia leoni inter interpretes e stat. Sed quum apud Horatium sepist. I, I, 72. legeretur - olim quod Pulpea aegroto muta leoni Neapondi
factum est, ut in deterioribus eodicibus hie versus plano ad illum corrigeretur, post leona autem adderetur ric, nimirum audacius videbatur librariis, quod in textu deerat, revondit addere ideoquo illud, quo nihil est absurdius, etc nliciebant. At, quum non ait nostrum scriptorem corrigere, id, quod optimi libri exhibent, tuebimur, hoc autem diserimen ita optimo explicari putabimus, ut h. L
minus accurate I, viam eum secutum esse statuamus.
Complura Quintiliani v isa, quae VIII, 3, 48. et VIII, 6, 15. Ioguntur, miro modo intem pretes ex Originibus Catonia esse contendundi Etenim, quum apud Gellium noet. Atile. III, 7. qui Catonia fragmentum aliquod servaviti verruca quidem inveniatur, reliqua varha desint, qui fieri potueriK ut haoe eadem haberentur, equidem non dispicio. Poeticum potius fragmentum est atque merito a Ribbeckio l. l. ex incertis incertorum tabulis tr. LXXV. receptum. De Livio et Sallustio non est, quod moneamu , quippe eum quibus pavea, quae indorepetuntur, fore eongruanti Minus mihi probantur, quao o P. Rutilio Lupo laudavit, non quo in iis quidqnam obseurum aut difficile sit, sed quod parum g nimis, quum auctores exemplorum laudatorum appellare
debueri ad ipsum Rutilium relegat. Nam IX. 3, 36. fragmentum Charisii, IX, 3, 65. Hyperidis IX, I, 84. Demetrii Phalerei laudari Rutilius ipse G. I 0. I. 4. II, 16. dieit; reliqua
autem, unde hauserit, quae LX, 3, 75. 89. e l. II, 12. II, 16. repetuntur, non additi Longe autem di meillima de Cieerone erit disputatio, ex quo Mint e latissimo flumine in
15쪽
rhetores posterioris temporis non solum verba, sed etiam tota muneimn mmorant Plurim ribunvestigia persoqui omninns honoriseentissimum visum est. Neque hoe mimim. Quintilianus, ubi unquo de eo loquitur, summis laudibus eum effert, oelestem eum in distendo virum appellat, quin divino eum omnia perseeutum esse dicit. Eundem praecipuum lumen sicut eloquentiae, ita praeceptis quoquo ejus dedisse contendit III, 1, 20ὶ - unicum
apud nos specimen orandi docendique oratorias Rrtes. Jam vero, quum in eo lectitando et imitando et ediscendo tantopere versatus sit, et versaridiseipulos volneriti ut dient proleelsam mi Cieero valde placeat X, I, II 2. , fieri non potuit, quin
permulta memoriter seiret et repeteret: plurima quidem ita, ut eum Cieerone congruerenti nonnulla etiam quae ab eo recederent. In his ipsis autem plura genera diseernimus. quum in Hiis Iocis aperto erraverit. in aliis premim a currae recordatus sit, oratorem autem semper, etiam in minimis, religiosR quadam fide setiui noluerit, denique quaedam etiam eonsulto mutaverit. Neque vero omnes ex ordinis i oeos pertractare licet, qui prope infinitus est Iabor, sed ratione indicata exempli , quantum poterimus aptissime electis, sententiam nostram eonfirmare tonat,imur. De libris manuscriptis hoc in univorsum praemonemus plurimos e Cicerone aperte es eorreetos. optimum quemque snepe diverem quidom. sed veram vel probabilem scripturam praeberis:
in quo numero h endos esse Bamb. Ambr. I. II. Turie. Flor. Gueli. Camp. Goth. Vos . I. II. III. Par. I. II. III. diligeni issima multorum loeorum pomparatio docet.
Primum igitur dicendum videtur do VI, 3, 67. ubi Quintiliantis praeelarum illud Crassi Cie. de orat. II. GG. ita ribi Uaum ma navan Meri Memmium, ut, in forem descendens, caput ad fomlam Fabii demitteret, quo superbia atque insolentia viri, etiam stilis Ciceronis et Sallustii loeia notata, carpitur, καθ' μερβολὴν ea diei nrbitratus. sie reddit: quati refert Cicero de homine
praelonso, raptu elim ad frenirem Fufium Uendiare. Uoe igitur Ioeo gravissimum ejus errorem deprehendimus. Obiter ea. quae Cicero dicit, meminem . non meminit auctoris joei, non ejus, qui perstringitur, sed id ipsum oblitus est, lepide hoc esse dictum. Quare ingeniosa quidem, sed neseio an improbanda Spaldingii est suspieio - -i anto refret, quod tam nudo Ialine non possit diei, excidisse, quia alioqui non verisimile sit, adeo immemorem lori Ciceroniani intrari quum haeo scriberet, Quintilianum, ut Cieeronem jori auctorem erederet Nequo seribendum eum Goth. et Vosa. II. demisisse pro ostendisse, quae scriptura non minus quam Spiadinsi conjecturn eo .consilio e Cicerone depromta videtnr esse. ut Pi intiliani negligentia quaedam, quam inesse non negR-bimus, tollatur vel certo leniatur.
Idem sero Judieandum est do XI, 3. 58. Nam Cisero inos eae Lyeia et Caria rhetoro
paene eantare in epilogia dirit. Etenim, quum apud Cio orat. 18, 58. e mmma et Caria legat , si optimis eodicibus fidem habemus. etiam h. l. Quintilianus ore so videtur, pro 'myia reponens eis. Simplicissima ea res: di mellius est judieatu de verbis, quao proximo antecedunt e ludorum talarium licentia, quas equidem nondum satis explieata esse puto. Ingeniosa quidem Pithoei vel Danielis conjeetura. pro his Luciorum et Camran suadentis, neque minus ingeniosnm inod addit Spaldingius librario euidam deberi; Quintilianum, quamquam memoria IapAnm. volnisse Reribere
16쪽
Lydia, ut e rete scribendulii sit Lydorum es Carum, quod vel propius ad codicum vestigia accedat. Sed volteinenter displicet, quod Lydi et Caros ita bis ponini emorantur. Quare equidem de circulatori ι lirentia cogitavi, eogitavi etiam Lydorum et Carum scribendum esse, ita inmem ut verba Cicero - diarit tanqum interpretamentum uncis includerentur, sed neutrum mihi ipsindiliodum Probatur. 1
Alterum igitur genus eorum est Iocorum, in quibus purum accurato citavit aeripior, quum unum ali- lquod vortium aut complura, quae vel nolisaima erant laudaverit et saepiva etiam ret,etiverit. Ita ilegimus IX, 2, 29. Illa adhuc audaciora et majorum tit Cicero existimui, laterum, quum apud lilluni orat. 25. 85.ὶ non majomum, sed valentiorum scribatur. Ita IX, 3 30. concuratia botωrum lovinium, apud Ciceronem in Calii. I, 1, 1. eous 3ua. Ejusdem generis videtur se, quod XI, I69. sine ulla seripturae varietato legitur Quin con equis, quum npud Ciceri sp. Radi peril. 6, 18. legatur quin continetis idque eo magis offendit, quoniam Quintilianus lianc vocem quodammodo vitu- iperans modum excedere dicit. Ceterum totus hic locus exemplis undique sumtis et memoriter Iaudatis relerius Eat. Etenim, quum j. 172. scriptum ait: Me miserum me infelirem, et Quid ropo, uicto liberiameis' et Nevocare tu vie in Iurfriuan potvisti, Milo, Per hos; eso te irι eadem patria Iaer e dem relinere , non potero ' quis est, qui Quintilianum ipsos Ciceronis locos inspexisse et religioso oratoris vostigia lsecutum esse eonSeat 3 An qtiein ossentat, quod RPud Ciceronem ipsum p. Mil. 37, 102. legitur: o me imiserum, o me infelicem'. quod et ipsum sero legitur VI, 1, 24.ὶ, atque in reliquis quoque non plena existit consensio iNeque jam offendet, quod IX, 2, 38. legimus: Vos enim jam ello, Albani tumuli atque mei: .apud Cie. p. Mil. 3l, 85. enim jam, Albani tumuli atque luci. Quid orgop an em delenduin lvidetur apud Quintilianum, quoniam illic deest Z uuid Z quod plano cum Cicerono congruunt, quao lXI, 1, 34. leguntur 3 Quid porro iaciendum XI, 3, 172. ubi reperitur: Vos, Albani tumuli; XI, 3. . 167. ubi: Vos, Albani iiDιiaui urque luci Extremae certe temeriintia ossut, si vel unam literam i
At vero dissicilius adjudicundiam III, Il, s. quod taeero I riniastinuim arsumeutu tionem defensoria et potentissimam ad judiciationem; potenti-imam pro apposuissimum Bomiellus i x Ambr. I. rocopii; apud Ciceronem do inu. I, Id, I b. haec leguntur: Pirriuimentisn eri Armis tua larsumentutio defensoria et appoisiarinur ad judicationem. Quum vulgo legeretur aptisrima, I messi :
cripsit apporiturin et ita consensum inter utriunque scriptorem restituit. Idem verbum in simili loco II, Ib, 5. sine ulla librorum varietato atque II, Ib, 3. legitur, ubi librorum auxilio destitutum, la Rogio receptum asia Mirum in modum errat Mulditigius. qui receptam defendere conatus, eam Se lineri eontendit Ciceroniana definitiono do inu. I, 5. ubi ais ite mi permarionem, apposite ad emundum, praeterea l. b. conferre jubet, ubi nulla sit varietas. Ex bac eomplurium locorum eomparatione quam eauto in his rebus agendum ait, quam sit necessarium ex suis quemque libris scriptorem et explicari et sanari, satis apparere confido. lDenique ii quoquo Ioel laudati qui commemorentur digni videntur, qui, quum bis au saepius repetantur, hic longius a Cieerone recedunt, illic propius ad eum accedunt, exempli causa
17쪽
26. 54. IX, 2. 100. IX, 3, 32. ex orati p. Mur. 9, 22. atque unumquemque loeum per so spectantes etiamsi alterum quidem minus accurata eum citasse concedamus. tamen nihil temoro mutabunus. Cum his ea, quae Quintilianus, quum bene meminisset, certo quodam conμilio mutavit, elissime cohaerent, ut passim utremque laudandi genus vix dijudicare possimus. Etenim verbum unum vel olim plura commutantur, collocatio eorum invertitur, aliud adjicitur vel omittitur, vincta et quasi rhythmi en oratio tollitur et quae sunt reliqua ejusmodi.
Qua ex pRrte eommemorandum est II, 17, 36. sumtnm o Cie. de orat. II, 7, 30. ubi, si quid recte video. ut certior et definitior sit sententia. aliquo ido niloetum est. Simili ratione V, 10, 93. avdeam dicere, Cic. p. Lig. I 0, 30. Non audeam confieri IX, 4, 64. coepercu Cic. p. Cael. 20, 62. factu erat . Hac ratione aptissime explieatur IX. 2, 61. Prehen , quod apud Ciceronem in Verr. II, IV, 3. 5. neque legitur, nequo legi potuit. Aptissimum autem hujus generis exemplum videtur esse XI I9. et XI. 3, 97. Si quid eat in oeuli in me, pio l. Initium Orationis Pro Archia poeta habitae notissimum multo copiosius et ornatius hoe est: es ιν id eri in me ingenii, Ddicta, quod. Quod si id Quintiliani h. l. consilium luisset, ut, 'quanta horum verborum vis at ciue
testas, qui egregius esset decor oratorius. ostenderet, ita nullo verbo mutato ea repetere debuit; quum vero Ciperonis modestiam et vero undiam qiinndam orationis gratissimam inde elucere voluerit,
liberius hane sententiam reddere ei licebat. Sod optimi libri. in his sero Flor. Turio. Ambr. II. sie ea praebent: Si, judicea. instenti mei: quam lectionem Spatilingius probavit. Zumptius maluit scribi: Si quid eri ingenii in me, argumento usus, quod plane reiieiendum osse ex iis, quae disputaVi, Patere existimo; dieit enim: -siquidem quid eae et fialaea tam parum inter se disserunt, ut ob eam varietatem locum Cieronianum et sententiam jam absolutam qtia lammodo in vulg. pessundare nolim. Quare equidem in opilinoriim librorum scriptura: Si, judie ea, ingenii mei mun Spatilingio aequiescam. Quibus praemissis jam ad Oos Ioeos nos convortimus. in quibus Quintilianus ipsa Ciceronis
verba repetit et repetere voluit: in qua parto eum diligentissim' versatum esse videbimus, praeeipuonbi non pauca quaedam verba, sed totas immo eomplures Parngraphos repetit: ut aperte videantur lalli, qui ei in universum nimiam quandam Iibertatem via etiam negligentiam laudandi exprobrant. Initium autem facimus a Ioeo, in quo divorsum eo, quo non utimum textum ante Omlofi
habuisse eum manis tum est. Ei enim L. 5, 61. de grammaticis quibusdam, velorum amatoribus, disserit, qui ne in a quidem et a literas exire temere masculina gracen nomina reclo insu Passi sint, idque compluribus exemplis comprobans, apiid Ciceronem non Nermagoras sed uerm ora scribi addit. Quod factum esse in editionibus, ab hominibus eius generis adornatis. concludere licet ex his verbis ideoque et e. q. s. Neque igitur mirabimur, quod apud Ciceronem de inu. I, 6. 9. 11. 5 I. non hane tormam sed consuetam invenimus neque audiemus Spaldinium qui totum verborum nexum minus perspiciens, ex ipsius Quintiliani testimonio et auetoritate Uud Ciceronem Hermastora scribendum essa censuit.
Graium Socraticae interrogandi rationis Oxemplum V. II, 28. 29. o Cicerone de inu. I, 3I. repetitum, in paucis tantum iisque exiguis rebus diserrepat. t i taceam de verbis istrumne illiuμ, an
18쪽
tuum malis, pro quibus apud Ciceronern illius an tuum malis vel utrum- r. a. t. m. ea, quangequuntur, repud Ciceronem loro ita ponuntur: Respondit: Illitia vero, apud Quintilianum: illiua Peros espondit. Quamquam de sententia quidem nillil intorosti uinim hoe an illud Beribamus, tam mai altorutrum praecii, ua eodicum auetoritato niti ostendi linterii. liou sine dubio praeseremus. In optimis libris nonnulla vortia Oxciderunt. in Turie. ram. Ambr. II. illisa et respondit, in Ambr. I. non solum hae . sed etiam mulis, legitilis autem vero. Itaque suspicari li ι librarium a priore illitia
statilii ad alterum Aberruntem eam quae interi, osita erant, ramisi eme Meribendumque esse tu Nume an
illius malis' Respondit: illius vero; qui verborum ordo non solum Congruit eum eo, quen novissimus Ciceronis intori res R. Motrius probat. sed etiam i,or C. dulium Vietorem c. VIII. P. 23 I3. Juvatur. Non aliinr rea go habet V, 14, 7-9. qui locuη o Ciceronis do inu. I, 3 l. citatus osti Statim ab initio apud Quintilianum Iogimus sis ardur Λmbr. I. adgubemantur ud Ciceronem intrantur; Paullo intra I. 8. jam Porro Fud illum alium porro; utruntque quidem haud si emendum. qunmquam aliam magis Ρlueet; deinde eam post compicinio umi et ea p t sertintur in opisimia Quintiliani libris desunt iidemquo coiiauxit pro eminuavrit praebcnt. Noque lamen quidqu- mutandum est; vellem autem Isonnollus tres has Paragraphos ita ox dondas curasset. ut. quid Quintiliani ipsius esset. quid vero uliunde petitum, si alitn vlinreret. IX. I. 2 ἐ-35. iiiii datum ost o Ciceri do orat. III. 52, 20I-54. 208. ε. 27. in optimis libris logitur audiant. quod laturo audient, Rlieno ut, hoe loco. ita i raeserimus. ul etiam apud Cico
ronem scribi malimus; in cadem paragrapho logitur et avi pitia intelligendum, apud illum et plus ad intemffendum. . 30. rejectio. apud Cic. tmjectio, 3. 32. est remulor Cn in . solus es emtor , quod
post Toae quaeviam libem fore necossarium mi frenatis, quod otiam MotEius tuetur. voreor. no si gravius ideoque etiam apud Ciceronem effremui- quidem malim reponi. Dunique g. 33. cur Paulum quod Ambr. I. et Turie. commundant, non nit in textum remptum. lion iiitelligo. Ita etiam in alia longiore particula, quae paucis intoriectis incipit a 3. 37. et Pertinoi umuoad φ. 45. sumta ea quidem a Cie. Oral. 39. 13d. 139. perpulica tantum monenda sunt. Merito Bounestus non quia ex optimis libris Ponti tui . sed eodem jure etiam ori uini scribendum csso videtur, quod Λmbr. I. Turio. I lor. praebent. 38. rum eti lem sententia omissa Praepositiona tn, id quod suadent Ambr. I. H. apud Cieeronem otium a Eloinio probatum est, praetulerim. cf. Ruti Lup. I. 12.
o. 39. Bonnellus ex Ambr. I. M Bamh. qui habet deraunitis, demotis pre uolutis, ubi inoo quidem
judicio, quum ea vox nimis gravia ait in re epin utriusquo scriptoris lactione nequiescere luti videtur. Paueis, quao eommomorare non attinet, omissis tria miriam. Nam S. 42. coqiunctivus, ut in sontentia auspens in uv. quod dixerit ex Ambr. IL recto restitutus deinde quemadmodum
recto ex Ambr. I. 3 44. videatur nune loturi ita malim in cadom par rapho ex Ambr. I. H. vii supra , 33. p illum pro paulurum aeribi Misu intum pro cuiquantutam, quae etiam Ciceronis haud
spernendorum libroraim est lectio, deniquo rectissime a Bonnello verba Ei rea ante peres ex Ambr. Lomissa et apud Ciceronem quoquo omittenda osso censeo. Nam quum antea dictum ait: -alias dicendi virtutes sequetur , iam hae ipsao onumerantur noquo ullus locus esι 6 modi circumscri-
19쪽
ptionibus: suum cuique nomini verbum aliet, neque vero bre-atem ex antecedente Oequetur pendere oportet. Do IX. 3, 56. conserendus est Avet. ad Herennium IV, 25. In verbis quidem: Afrisano virtutem industria, virtua gloriam, stloria aemudoa in aravit nillil est offensionis, ordo autem
eorum mihi non prorsus probatur. Gradationi8 haec, quae reseruntur, exempla ita sunt eomposita, ut singulorum verborum eolloeationi maximum tribuendum ait momentum multumum quo quodque loeo sit poditum, reserat: n minore M majus transitur atque hoe ita sit, ut eontinua quaedam exoriatur a es. Quae quum ita sint, jam is ordo, quem sententia flagitat et Cicero praebet, librariorum incuria porturbatus, restituendus est acribendumque: Mesereno induatria virtutem e. q. s. Meeum lacit et Rutilius Lupus I, 13. et Aquila de figuris sententiarum et elocutionis c. 40. qui iisd- Demosthenis et Licinii Calvi exemplis usus disserit: - Est autem fascensus, figura perquam decor et a Demosthene mmmendata, in qua postremum quodque verbum, in priore membro aut parte aliqua elocutionis positum. in posteriorem rursum assumtum injicitur atque ita velut gradibus quibusdam conneetitur oratio. Coriungendum eum hoc Ioco videtur esse IX, 3, 43. Iaudatum ex orat. in Vore. II. V, 41
107. Hie legitur - φ. inquam, masno opere potuit Cleomenea facere' apud Quintilianum collocatio vorborum alia atque meo judicio minus apta est haec: Quid, inquam, Cleommea farere potuit 'Turie. Guolf. Camp. exhibenti facere Cleomenea Potuit ' At quo hane equidem scripturam in textum
recipiendam osse puto, nisi torto Ciceronem sequi malumus. Quod ut P simus seribere, in hoo Ioeo difficillimo et ab into retibus lore doserto alia mutatione opus est; etenim hunc sententiarum osso nexum arbitror: sensus toti, ut incipiunt. Ita clauduntur, exempli caiisa Venil eae Asia Denueae Asia, quamquam in tortio hujus periodi membro verbi collocatio mutata ost, legitur enim: I mimia uten venit, itaquo ultimum verbum quodammodo ad Primum redit; interim sententia repotitur, sed imutato verborum ordine. Jam vero 'si haec recte disputavi. fieri non Potest. quin non solum collocati nom verborum, uti supra linoposui. mutvinus, sed etiam rinio eodem inseramus nori, quod facilliine poterat excidero. omisso autom vocabulo non totus hie locus languet, qlium plano nihil diseriis minis reperiatur inter hunc ot aut oeedunient sententiam. sDiligentor Quintilianus IX, 3, 98. ubi de figuris oratoriis copiosius agit, Auet. ad IIerenn. isecutus est. qui I Ib. de intorrogatione. c. 16. do ratiocinatione. e. 23. do subjoetione. c. 26. da ltransitione, c. 27. do occuIuuione disserit. Pro ultimo hoc verbo Spaldingiua, id quod apud Quintilianum legitur, oeculiatio scribi maluit. Quamvis liabent Oc Patis, Cur displiceat. tamen, num sit mutandum hoe verbum. dubitari potest. praesertim quum haec figura alias non occultatio sed praeteritio appelletur: lutius igitur videtur recopiam tueri. Itecto nune V, II, 16. quod ex orat. pro Mil. 3, 8. citatum est, nomen Ahiari a Ciceronorostitutum osti non minus rocto aut, quod nulla librorum auctoritate nititur, deleium: quid judicandum sit de verbis aut C. Marius, quao apud illum mio ciui me leguntur, dissicilius est dictu. Mamoriter
haee esso laudata, quum reliqua consentiant, Praecipue quum nomina plano eodem ordine repetantur aut consulto omissa esse non est probabile: potuisse autem on librariorem negligentia exeidoro eorto non omni veri specie caret, quum lacilo saepiva repetito verbo aut fallerentur. Itaquo haud seio an recipienda sint. Paullo post f. l8. complura ex eadem Orntione Iaudantur, quas lare inter so
20쪽
eongruunt, nequo onian quisquam poto Maa pro sapientissimaa mi dirimae pro dumta, qumvis utramque Ambr. L pri beat, praeseret. Ex orat. pro Mur. 13, 29. sum um est VIII, 3, 79. Quum apud QuinitIianum scriptum sit ala tina ridem M. apud Ciceronem me non Eoa videmio. quamquam hoe multo magia placet, tamen nolim quidquam mutare. Idem judinandum esse existimo do verbo deveriore, quo hic,
Rique devorare. quo illo utitur, quum utrumque ei. quam flagitamus. sententiae respondeat. In parum o ea, quae sequitur, nonnulla ex e. I7, 36. laud tur. Complum rectisηimo a Bonnello ocodiei a restituta sunt, otiam inumn ae, quamvis paullo audacius ait dictum et Ambr. I. tantum nitatur
nequa vero, ut reseri Bonnellus, eliam Flori qui habui improi ex corio non displieat, sed praeterea abesse equidem nolim ea εe Post Meua a. quod quidem in Ambr. I. et Turie. doost, in mori Lamen lagitiis. Magna consonsio eat inter V, 13, 47. atque Cie. p. Cluent. 52, I 43; nam praeterquam quod ordo duorum verborum discrepat, apud Ciceronem adverUHω. apud Quintilianum miseroarium apud illum aed ante mmistini legitur, quod vix puto sincarum esse. praesertim quum lacissime ax antecedente eri nasci potuerit; tatue, quod in editione orolliana legitur, jam video a Klotato mutatum esse in istud. Praeterea ex hae oratione 60, 167. sumtum est IN. 3, 37. Ae primum quidam alacritati hujus deseriptionis rospondere videtur, ut signo interrogandi post illo die etiam apud Cie
rouem utamur. Haec ipsa autem verba mirum in modum eorrupta sunt. Etenim Turio. et mori
praebent veni dandi υnde tuo dis. Aluti inute de. Guall. v. d. unde l. euin Goth. Voss. II. aliisque; unde, quod lare praebent codices, seribi non posse manilestum est, idque depravatum ossa puto ex eo, quod antecedit, dandi. Paullo infra Turie. Flori Guel L qtiae porro interemtis me ' mino, pro quo apud Ciceronem legitur deinde, molestum quidem est, propterea quod idem voeabulum Proxime anteeodit, tamen non dubito. quin retinendum ait. VIII. 4, 19. et ex parte quidem IX 2, 5 I. laudatum est ex orat. in Uere. II. V, 44, III. in quo hoe tantum videtur notandum esse, quod apud Clearonem eondemnaretur, apud Quintilianum ne omini feriretur scriptum est. Nam reliqua, quae dissor int, admodum lavia sunt: erim a ante metum in optimis libris deest idomuo iure omittitur, non minore jure ea post hitinanum injicitur rest autem, quam commemoravi. ηcriptura non videtur esse librarii, suo arbitrio mutantis, sed neseio an ipsius Ciceronis. Noque enim hune, cujus praeclaram artem toties in eo admiramur, quod matissima varietato audiontium animos delectat, hoe potissimum loco, ubi linoe ipsa varietas propter ea, quaa sequuntur, plane necesηaria est. simplieissimo verbo usurum luisse arbitror.
Ex eadem actiona bs, I 45. I 46. sumis sunt, quao VIII, G. 72. leguntur. Displieat in his primum mutata verborum eollocatio quae in iisdem veravia loria dicitur pro g. i. i. I. v. g e d. displicet deinde, quod post verba lavabarur in Sessia longo intervallo vox a Iter omissa est. Etenim
ea eximia quadam arte. qiuun Quintilianum Iaruisse vix mihi persuadeam, mecta est; nam, ut rectissime monet C. Halmius, Cicero ea iis utitur, ut nomen alterius hominis eum hoe comparandialecturus o e videatur, tum vero. quia non invenit, quod sufficeret, addit m M m gi oddam novum Jam vero Ambr. I. Turie. Flor. eodem Ioco interponunt autem, Alm. - Neutrum placet, sed quod suci umero laetum esse videmus, ut, quae est gratissima librariorum fides, verbum eo plum