Scriptores neurologici minores selecti : sive opera minora ad anatomiam physiologiam et pathologiam nervorum. Tomus IV

391쪽

suo esse angustiores, quis non videt' Magnum huic rei pondus addunt obseruatim nes hominum apoplexia correptorum, et simul vita statim defunctorum, quales e. g. LMstys de sene quodam obeso cacoehymico, WEpPERus ). de homine inter prandendum, Mo RGAGNi de aethiope quum tuba caneret, nobis reliquerunt; nuperque adhuc simili fato Academiae Georgiae Augustae ereptus est Professor Theologiae celeberrimus WALcΗius. Porro mortes subitaneas a variis causs v. g. vehememtioribus animi affectibus, vaporibus mephiticis etc. inductas docente post multos aliosili. CuLLEN commode ad apoplexiam referre possumus ob insignem, quam eum illa habent, analogiam infra fusius demonstrandam. Asserit quidem v ΑN Smi TEN ' , eos, qui Lbita morte plane perierunt, minus recte dici mortuos esse apo

plecticos; nihilominus tamen alio loco. causis apoplexiae cum BOERHARVIO annuis merat venenatos halitus v. g. vaporem fermentantis liquidi, fumum carbonum & s. p.

qui in plerisque saltem casibus non animales solum sed etiam sines vitales lancti esprosternunt. Ad hanc itaque dissicultatem, quam ipse satis perspexit remouendainsequenti ratione procedit Smi τε ruius PNstratis dicit a vapore mephitico actionibbuS animalibus vitales adhuc per momentum superesse; virulentiam vero istius sumi essicere, ut etiam oeyssime post animalea functione . abolitas vitales deleantur. Sed

Praeterquam, quod momentis hic mereari, vix satis ratum videatur atque consent, neum, haec etiam explicatio non congruit cum phaenomenis, quae in exhalationibbus venenatis extinctis obseruantur' '). Subito enim saepe animales eodemque momento vitales actiones sufflaminantur - Denique repentinas modo dictaa mortem ylerasque ad apoplexiam pertinere causarum probat conuenientia, et . illa obseruatio,

quod morbi quasi iacentes saepe in vitam reuocari possint, pl/ne eadem medela ad. 'hibita, quae in apoplexia consueta est. Omnia igitur analoga sunt; solum illud phae

nomenon respirationis perdurantis aut sublatae induxit SA uvAGEstuM SAGA RIUΜQUE ut apoplexiam traumaticam ab asphyxia traumatica, apoplexiam casebonariam ab Ephyxia eiusdem nominis longe separauerint, cum tamen os ipsis sates, . tibus caussarum et medelae ratio una sit eadeinque,

Optime igitur apoplexiam appellari pine existimo sn tuan infernorimi fumexmmo ι motuumque voluntariorum subitanem aboesitionem veIsaltem magnam

h inutiomm ' , actionibus vitalibus sa/pe, non vero , Iuperstitibus, qui

Ia De amina brutorum c. VIII. p. 343. ao syst .morb. p. . 4 . s ST ID Histor. apoplect. I. p. 424. 2 i) PECH LINUS Diff. de ampl. Lei LI4 De sedibus et causi morbor. ep. V. 1667. recus. in ili. HALLEni e ea. Diff. n. I7. p. 4Ι. practiost. Uom. g. apoplexiam mavulti s l. c. g. Iosa. interruptionem quam abolitionem actionum Iω Copimentar. Τ. III. ad aph. Iocru animalium nominare, ne ex eventu pessi I c. p. a78. mo genus determinet. IM vid. cel. GΜεLIN ι praeceptoris pedi aM plenariam enim , abolitionem non eximii, Alig. Ges . der Ciste l. pag. IN. semper adesse praeter alios , ferino P

dissi de vopi ex vitiis praecne S. III. docuit, et G. Hi i

395쪽

Korium apoplexia alias animaduerti solita subsequuntur semptismata. Deinde resere, se in viro quodam nobili apoplexia exstincto tertium inter et quartum Grebri ventriculum sanguinem effusum reperisse tam paucum ut cochleari pro Thea capi potuerit, qui;gitur comprimendo cursum Orituum vitalium sistere plane nequiverit. Sanguinis in apoplexia effusonem semper non nisii sequelam esse ac syinpio ma spataodirae eon. strictionis durae matris, neruorum vasorumque inceptiali, quam a podagrica plerumque et rheumatica materia excitari et causam apoplexiae veram proximamque constiu

396쪽

tilosorem ingestione et e. orlanda cerebri vasculum dis nam pere et eruorem effundere posset, cum tamen narium haemorrhagiam saepissime inde fieri, quotidiana constet experientiar cur non saltem vasa insigniter dilatare et hac ratione encephalum comprimerer eur non spasmus peripheriae corporis aut inferiorum eius partium e. g. ex frigore intenso, sanguinem ad caput urgere, in cerebrum coaceruare, effundere, absisque mystica illa systematis neruos constrictione te Catio-weikardiana y Quis hodie Hrangulatos, suspensosque apoplexia sanguinea plerumque perire negauerit' obse vatiam xi DLEius 4), raro inueniri hominem suspensum, quin semper sanguis effusus si supra cerebri super selem. Obiicitur quidem laqueo suspensos, licet iam facie rubicunda, lingua protrusa et spuma ante os conspicuos, tamen debitis auxiliis ad libbitis integre conualuisse, absque paralyseos remanentis vestigio, uti historiae a GALENO D, S.IETEN rogi, WEPPEROD, Fucrisio '), es. Mo ARENAE1M 'ὶ, aliisque narratae docent. Sed quis, quaeso, ex his destionstrabit, suspensos non mori apoplectieer Ut mihi videtur, si omnia phaenomena praesentia morbi vel necis aliquod

genus adesse docent, ex iis, quae remanent, vere concludi nequit, non adfuisse.

Obiici porro potest respirationis interceptionem ad mortem suspensorum plurimum

conferre. Attamen eam solam non sussicere ex sequenti satis nota narratiuncula iam elucet. Chirurgus quidam capitis damnatus breui antequam ad patibulum duceretur, ab ami eo bronchotomiam sibi instituendam curauit, seque iam a morte ex strangulatione tutum existimans, laetus ad supplicii locum migrauit et tamen animam efflauit, sine dubio apoplexi a sanguinea extinctus. Ceterum de morte eorum, qui saucibus laqueo praeclusis intereunt, vide ili. GRUNERUM et ab eo excitatos auctores, UN. 2εκυM U) et non omnino nobiscum consentientem HARN1UΜQui variis pectoris morbis, insignem respirationis dissicultatem inserentibus v. g. angina, peripneumonia, catarrho suffocante, asthmate vatio, tussi conuulsiva ete. enecantur, apoplecticos saepe magis quam suffocatos perire, communis medicorum sententia est; et haec apoplexia, amion est manifesto sanguinea' - Audacter poram quaerit WEi KARnus cui unquam colla re nimis adstrictum attonitum morbum

induxit' Hie iterum re onderi potest vulgata quadam historiola ''). Centurio 8ueeus ostentationis cauis subditos sibi milites collaria arcte adstringere iussit, quo facies vividae ac rubicundae redderentur; id vero effecit, ut aliquot annorum spatio dimidia cohortis militum pars apoplexia correpta prosterneretur. - Iisdem sequelis stipantur aliae causae, sanguinis a capite reditum praepedientes. Sic ill. Ric κτάκ. Praeceptor maxima pietate colendus, in praelectionibus narrauit a se visum exemplum stirini collo infidentis, iugulares venas comprimentis lentainque apoplexiam inferentis.

399쪽

Lorium et EN ' . Modieam effusi sanguinis quantitatem ad apoplexiam producendam sum cere, eX illa patet obseruatione, quam ex FERNELio recenset WEppERus ρὶ, sed vas ruptum per medullarem cerebri substantiam decurrebat quam pressionis longe magis impatientem esse corticali, cuilibet physiologiae principiis imbuto haud bscurum est. LANGHANs q) asserit, aquaeductum Sylvii, qui ex tertio cerebri ventriculo in quaristum ducit, loeum esse, in quo effusus sanguis pessima symptomata creet, quia pomtem cerebri et cerebellum comprimat; et hic erat praecise locus, ubi LE CAT paucum istum cruorem effusuin deprehendebat, in supra notata obseruatione, cui tantum trib