Scriptores neurologici minores selecti : sive opera minora ad anatomiam physiologiam et pathologiam nervorum. Tomus IV

발행: 1795년

분량: 467페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

412쪽

iapoplexi . oriri experientia i confirmat, si corpus valde exealefactum fuerit, ante quain Bigori committeretur. Hinc patet, apoplexiam ab intenso gela illatam praeeipue pertinere ad spasmodico sanguineam cons. g. VIII.) Non possum tamen

quin adstipuler sententiae ili. CULLEN a frigore vim nerueam non pressione aecumulati sanguinis solummodo, sed etiam immediate suspendi. Hippo RATEs q)' iam, annotauit, frigus valde nocivum esse cerebro, medullae spinali neruisque. 8 εL MATTKR Tobini neruorum morbos valde familiares esse ait, praecipue ob diu duarantem hyemem. i Praeterea variae rationes veniam dant, mortem frigore pereuntium. liquali modo apoplexiae neruosae accensendi. Digitos enim unicuique notum est iii

tense frigesaetos fieri stupidos et tandem tactus sensem plane amittere. Quid ergo fiet, si incephalum ipsum gelu cogit ' Haud dubie stupor totius senserit comm is

et cum eo apoplexia. Illud autem reuera fieri, sequens probare videtur argumenitum: Frigus soporem et lethalem a poplexiam tum demum infert, si valde itit ensemiest , diuque aliquis in illo. commoratur. Congestiones vero sanguinis ad viscera prae .cipue encephalum insignes exiguo temporis spatio iam orientur, cum; quanta gelu irritante ac constringente vi in peripheriam corporis polleat, inter omnes constet. Maxima igitur saltem cum probabilitate constituitur, tunc demum penetrabile fritu; funestam tuam apoplexiam generandi vim exserere, si ipsaria caluariath, transgressumta, ipsumque tetigit encephalin. Consentit sere naeeunt WEPpERus, dum ait ' isFrigus sanguinem, rariarum. . et spiritus animalis ita co elatiit, ut nee spirituum mi.

malium materia suppeditaretur, nec, si forte aliquid fanguinis interiosi arceriirit: sui terebro si terebella percolaretur, nee, Aspiritus confecti actae fuissent, nervi is lota debita detulissent.

415쪽

Κortum parati, apoplexiam non inseeutam suisse probabile est. 43 Diuturni tristesque animi affectus systema neruosum sensim ita debilitare possunt. ut grauiuscula quaeque aeceis dens causa occasionalis, enceptialum male inuictans, apoplexiae excitandae sufficiat. ae quidem omnia docent, me hic non plane incongruo loco apoplexiam pathema. Commode praecedenti subnecti poterit sermo de illa apoplexia, quae literatos,

418쪽

tam larga manu indulsisse, ut miseri per se satis imbecilles a plecti ei an mam ese

rent. Etiam cli. THERs et GRANae cautelas venae sectionum in apoplexia sollicite obseruandas tradunt. Expleta indicatione ad venaesectionem, si quidem aderat ad excitantia confugiendum .et irritantia, quae in sanguinea apoplexia, optime monente Tisso To non sine summa cautione in usum trahenda, si vero neruaa est, tunc egregium omnino praestant essectum, saepeque sola absque praegressa venaesectione medelam constituunt, saepiusque, ac vulgo existimatur, conuenire, cel. WEi KARntheoria sua et experientia suffultus, praecipue contra TIsso Tu Μ monet. Ceterum

hic eadem excitantia locum habent, quae si pra ab antiquis in apoplexia serosa commendata fuisse indicaui. De medela apoplexiae secundum diuersissimas causas rem itores ualde variante hic disserere supersedeo. Sufficiat indicasse generales ad venae- sectionem et refrigerantia vel ad exeitantia indicationes. Verbulo adhuc tangam se. mentationes frigidas a cl. CRεLL ') nuper in apoplexia valde commendatas ad imitationem medelae Scu MucκER1 et TMEDEN ri in eapitis laesionibus. Haec frigida eputhemata non nisi venaesectione, si neeessaria fuerit, peracta locum habere posse, s cile perspicitur. . Optime conueniunt in qualibet apoplexia, praecipue etiam illa, quae ρ systematis neruosi subitanea atonia ae paralysi oritur; et applausum tulerunt est wgi RARDr Nico LAi KREssit aliorumque. In apoplexia interim ex imanitione i. e. ex sola inopia humorum in encephalo oriunda vix ac ne vix quidem ad

mittendum erit hocce remedium. . a) ll. ce. Plura da hae re vid. in . I. A. Aerette St. I. p. II. R. nec non Ausetllgo Scalora austa dissi de venaes in apopl. etc. aus den Hallerschen prahi. Diss. I. p. z3. R. Gott. 1783. Ol. c. St. a. p. J3. s) Ree. und Curarten p. 243.

SEARCH

MENU NAVIGATION