장음표시 사용
351쪽
aio Tris. V. Cap. A V. de Aquas parturitionis, cte.
Dum , Platerum , Naubinum , Laurentium , Et e sim post parium intra breve tempus, juxta di etiam D. de Graas circiter deiscem dierum sputo ego quibusdam citius, in aliis serius in uterus quantusquantus est, redeat sere ad pristinam magnitudinem, debet rursus inde recedere materia ista ., quae tempore gestationis ita insigniter augebat ipsius molem. Ei unis. Credibile est igitur tempore gestationis , parte sanguinis materni gelatinosa cedente in scelus alimentum aliqua etiam circulationi gravidae restituta) partem magis saeculentam , atque impuram colligi in poris susstantiae uterinae, indeque . fieri magnam quidem, sed quasi spuriam accretionem , Jn molem adeo ingentem
Insuper credibile est, materiam illam quas stagnantem decursu temporis disponi ad corruptionem , eamque post partum , dum non amplios aspergitur materi 1 balsamica adscetum , aut secundinas tendente , cito corrumpi, vel saltem contrahere aliquam qualitatem mastae fanguinis incongruam; sicuti taces alvi, separathparte chyli puriore, cito contrahunt insignem satorem. Quin imo dictam materiam corruptioni valdd obnoxiam esse ulterius colligitur inde,quod si mulieri non cito mutentur lintea, quibus sanguinem puerperii excipit, eum intra paucas horas magnam prodere corruptionem. foetoremque. Nequaquam igitur dubitandum est, qu nsanguis ille saeculentus post partum ex uteri substantia removeri debeat, removeaturque, atqua per genitalia mulieres e X-pellatur seras. Ut proinde sanguis puerperii, saltem pro notabili parte, si portio sanguinis saeculentior, quae tempore. gestationis coacervata fuit in substantia uteri, atque dederit
immane augmentum per modum accretionis.
Causae ex Causae speetales expulsionis dictae materiae est uteri constrictio tempore partus,' ovi separatio placentae ab utero , liberior post partum partium abdominis descensus guinis p elim aliquali uteri constrictione . Dum enim uterus in partu valde constringitur, melio expellitur facile quidquid liberae isti costrictioni obstat. atque ita aliquatenus aperiuntur viae ad uteri cavitatem. Λt magis adhuc aperiuntur per separationem placentae, quandoquidem inter hanc, & uterum magna fuit communicatio mediantibus vasis. Nec refert, quod placenta tant sim adhaereat utero ad aliquod spatium : quia imprimis certum est, quod ea remota viae saltem illo loco magis pateant: deinde verisimile est, partes vicinas cum parte uteri, ubi adhaerebat placenta,non parvam ha-
Post partum vero uterus non amplisis a suis contentis expansus. ea pax non est ut terius resistere partibus abdominis tempore gestationis sursum adactis, seseque modo expandere conantibus; quae proinde illum detrudunt verssis inseriora, donec pervenerit ad eum locum, ubi non amplius impediat liberum illarumdescensum, &expansionem : illa autem detrusione , ac pressione praefata materia saeculenta magis exprimitur. Neque dubitandum est , quin tum dict1 pressione, tum magis stimulo materiae saeculentae cidem uteri pressioni quadantenus reluctantis. determinentur spiritus in fibras constrictorias uteri, qui praefatae materiae expulsionem ulterius promo
Dixi paulo sit perius sanguinem puerperii esse materiam illam saeculentam , saItem pro notabili parte : quia non dubito , quin per concomitantiam quasi necessariam etiam expellatur aliqua pars sanguinis istius, qui juxta legem circulationis jugiter appellit ad uterum, saltem primo tempore a partu, dum vasa sanguifera Persepa rationem placentae sunt magis patefacta.
Porro nocisolum fluxus longiori tempore 1 partu sensim dim Inuitur, sed etiam ,
352쪽
materia a Iiquatenus mutatur, fitque magis aquosia, sicut in aliquibus tandem non appareat, nisi serum impurum; quod mulieres Passim vocant aquam Iamborum. Hujus ratio est, quod expuls1 materi, crassori, Viae non ita statim claudantur, quin remaneat transitus pro parte fluidiori, magisque serosa. Nec etiam illa nullius est utilitatis; sed substantiam uteri perfluens, aliquas partes impuras ibidem adhuc haerentes, quaeque per se ilae non facile amoverentur, rapit secum. Unde etiam materia illa seroa ad oculum apparet valde impura, atque in linteis servatacito emittit saetorem. Vocantur autem ea, quibus puerperae ut tales expurgantur,rachia, quod uteri purgamenta significat, comprehenditurque sub iisdem tam humor ille ferosior, qu1m angnis puerperii. Quae vero spectant ad regimen parientis , puerperae, & infantis, quia magis moralia sunt, qu4m physica, pertinentque potistimo m ad conservationem sanitatis eorundem , dicentur Lib. III. eapite XX. ex aliquot sequentibus sexti tra
Quaestio utrum partus Septimestris octimestri magis vitalis sit,
FΑmosi admodum apud indicos sunt partus septimestres, Θ octimestres , ob opisis qu
sortem, ut credunt. valde disparem. Siquidem septimo mense editi judican- uno Meis tur passim vitales, & diuturna incis usura capaces octimestres autem vivere m. non pollic dicuntur Hae opiniones creduntur sulciri anthoritate Hippocratis, qui Libro de septim Hippocra stri partu. ait, illud tempus esse primipium perfectioreis partus, in quo faetus, νο- te . ' bore multum auaeescente, majori in perfectione es, quam aliis temporibus, oe i circo iuum, qui Hoc tempore tπIucem prodit . posse superdivere. De octimestri artu, inquit, ese to : impossibile est, ut duas co equeuter afflictioos pueri ferre ρossint. ετ ρropterea octimestres non manere susterstites . Contingit enim ipsos consequenter affligi tum ea , quae sit ire utero afflictione , tum ea, quae in partu accidit , Θ ob id ollas octimestris es vitalis Et libro de carnibus ait: puer septimestri partu natas, pro ratiora natus est, ex vivit. Et paulo post: OctimefIs autem natus
Existimat autem Hippocrates, foetum in utero aegrotare a septimo mense nisi tunc contingat eum nasci & ultra per dies quadraginta et & haec est amictio in utero, de qua Ioquitur; existimatque proinde eos, qui nascuntur octimestres, in utero praevie per dies plures aegrotasse, & adhuc aegrotare,& ideo aIias afflicti
nes, quae in partu contingunt, perferre non posse ob eandem aegritudinem dicit paratis nonimestres ellam tenues esse, es debiles, quia ex dicta infirmitate necdum recuperarunt suffic enter vires. Imo ex hoe ipso colligit pnaegressiam aegritii diem ; quia alimnin deberet noni metatibus, juxta multitudinem temporis etiam contingere magnitudo corporis & tamen ποπ ve- Iurseptime res carnorium retur, ut qui tempus, quo in uterogestabantur, e moν- bis transegerunt. φ . ' a Rationem aegritudinis addit: incipit autem puer laborare ante partum, eristerilsis periculum sisbit, quum in uteνo vertitur: quam versionem contingere supponit septimo mense , tum quia motiones subeunt, tum maximd quia deinceps non
ita Commode Iocatur s sed vel magis dependet ab umbiIico, vel hic non benὰ stua-
353쪽
3 Ia Tract. V. Cap. XXV. Partus Septimestris se.
res fretui molestus est. Et faetus ex antiquo vinculo exsolutus gravior redditur. Ita
confirmationem addit: multae vero mulieres etiamfebricitant his contingentibus rquaedam etiam pereunt unacumfoetibus, verum omnes in brevi ex ho contaminantur. ac inquinantur. LIBRO DE SEPTIMESTRI PARTU.
Phara habet dictis affinia , pluresque deinde adjicit rationes , & probationes ex numeris septenario, & quadragenario; quas me non satis intelligere
Haec opinio ita occupavit, & occaecavit mentes plurimorum Μedicorum, ut, si ipsis objicias contrariam experientiam,&o timestres natos jam adolescentes ostendas, respondent istos illos non fuisse natos octimestres; sed matres in computu fuisse deceptas. I νῶ - Verum non apparet ulla modo subsistere illorum landa merium, adeoque noetin. assertio inde deducta : negant enim nostrae muliereε sese sentire vehementiorem illum motum istos circa septimum mensem, aut alio tempore determinato , nisi passim instante partu , vel ad summum paucis diebui ante, sed sentirent indubio etiam alio tempore , si subesset; cum bene percipiant motum foetsts ordinarium , & moderatum , ex quo nec ipse, nec praegnans ullo modo aegrotat: neque percipiant ordinarid signa aegritudinis scelus ; neque ipsae octavo mense pejus habent, nisi quatenus scotus grandior cum majori gestatur
Sed age , demus scelum septimo mense disponi ad exitum , indeque nonnihil debilitari; debetne propterea aegrotare per dies ouadraginta , ut vult Hippocrates , vel saltem per mensem integrum , ut nondum foret sanus mense octavo λ Uel si affligatur propter contorsionem , aliamve malam locationem umbilici , eritne vitium illud post dies quadraginta correctum Θ Quod autem negent experientiam de octimestribus superstitibus , gratis fit, possetque pari modo illis negari , scelum septimestrem unquam esse superstitem ac dici , illos suisse natos alio tempore, matresque eorum errasse in computu sed dicere non est pr bare Porro ridiculum est, quod Medicorum plurimi, dum opinioni Hippocratis de Miu septimestri, & octimestri pertinaciter adhaerere volunt, ab eadem quam longissime recedant: ubi enim Hippocrates negat octimestres posse super vivere; ajunt illi tales, quales ipse intelligit per octimestres, vitales eise, & longioris vitae capaces . Enim vero sicut moraliter coincidunt nosternonimestris, & decimestris Hippocratis, propter diversitatem mensium, & modum computandi quod capite XXII. probatum est ita moraliter coincidunt octimestres Hippocratis cum septimestribus Modernorum : & qui Hippocrati septimetires sunt, nascuntur die bus centum, er octoginta duobus, ct insuper accedente diei particula, prout habet in principio libri de septimestri partu : quod tempus exacte constituit medium annum , adeoque apud nos menses sex : quibus si superaddas mensem lunarem , habebis tempus octimestre juxta Hippocratem ; septimestre nondum omnino completum , juxta Μodernorum computuna ; adeoque qui ipsi ollimestris est istus, nobis septimestris appellatur: & qui ipsi sertimestris nobis semestris est . Uude expressis terminis ait: decimores, oe undecimestres ex septem quadragenariis fiunt , sicut ex dimidio anno septimestres . LIBRO DE PARTU
Λt nugatoria qum est haec a merito Hippocratis: nempe istum medii anni nasci magis vitalem, quam mense lunari serius. Siquidem praeter hoc, quod illi nulla, ut superius ostensum est, faveat CXperientia, rationi maximὰ consonum est, -- tum , saltem respectu temporis, es nasci incommodius, quo magis praeveniat terminum maxime naturalem, & Ordinarium requidem status tenerior, & facit ius
354쪽
succumbit caus1 praeternaturali, quae freqnentius ad ejusmodi Partum contribuit, ct dissicilius perfert molestias iam in partu, quam post partum iubeundas. Nec apparet, cum magis ordinarium tempus nascendi sit novem mensium, paulo plus, minusve, cur septimo mense, & adhuc minui S cur sexto, verteretur, atque ad exitum disponeretur, curque hac dispositione gratis admiis1, inde diebus quadragin
Desinant igitur Medici authoritate Hippocratis hominibus persuadere , quod foetus octavo mense editus nequeat super vivere. Desinant quoque disputare Iurisconsulti, utrum ille, qui natus est Octavo mense matrimonii haberi debeat legitimus, & haeres mariti illius, ex qua natus est , supposito, quod constet illos nec ante matrimonium congressos esse , neque hanc concepisse post primum mensem. Nugae enim illa sunt; vel potius pellima injustitiae semina, a patre mendacii, dc discordiae emissa, sola, allue nutrita . Neque invenietur imposterum, ut spero quisquam adeo simplex, qui dum haec legit, vellet ob Authoritatem Hippocratis sustinere foetum septimestrem Hippocraticum esse magis vitalem ejusdem octimestri, seu illum, qui jam iam complevit medium annum esse magis vitalem illo, qui habet septimanas duas, tres, aut mensem amplius, cum id hauenus eκ iis, quae ad nostra tempora accederunt, scripse
Sed miror id excidissen i ocratis, sandamento ita levi: nempe testimonio mu- Hippo. Iterem de re, cujus cognitio frequentissimὐ incerta est . Porro mulieribus, inquit crates ni ille, fidem derogare non oportet. Quid igitur ajunt mulieres λ Respondet: semper mis cro idit dicunt, ae te santur nasci septimes res, dr octime res, er novimestres, er decime- mulierculi/.fres, S undecimestres, er ex bis octimestres non supersites manere . ou E ergo putantur inniti authoritati Hippocratis, fulciuntur son authoritate muliercularum tempori Hippocratis viventium . Habebunt sortassis aliqui mea dicta de mensibus msροeratis suspecta, quia Sen-nertus ait: qui circa finem mensis septimi nascuntur, seu dierum , ut definivit Hip- socrates, AEucentorum, er decem, sunt vivaciores , O vegetiores, scilicet quam ili qui nascuntur mense septimo minus producto. Uerum ego in Hippocrate nusquam reperio , quod ipse tempori noni mestri concesserit ducentos & decem dios sed, ut supra dixi, dimidium annum .
356쪽
In Academia Regia scientiarum, quae
Parisiis esst, Anatomicum de usu foraminis ovalis, & de cim culatione sanguinis
Qua usus ab eodem M ERT dicto foramini assctus abunde
358쪽
Describitur Uinis D. Mery de Ui. framinis Ουalis, aduque circu lationejanguinis is Foetu, per eundem Mery Δυulgata,
extracta ex 'bemeride Academiae Regi cientiarum.
Uamquam usus foraminis ovalis, quem illi adscripsi eap
te XIX. adeo certus, &manifestus sit, ut Anatomicum de illo dubitaturum non crediderim . Invenit tamen Veritas
hic , sicut, & alibi saepius, adversarium , & oppugnatorem , quem ei peperit Parisiis Λcademia Regia' scientiarum, nempe D I Μerdi Chirurgum Reginae de iunctae , a se in eadem Academia Anatomicum , ausum sustinere los decipi, qui judicant sanguinem in istu per soramenovale transire e vena cava inseriori in sinistrum cordis ventriculum, eum ipsus judicio transeat per idem foramen dvena pulmonali In dictam venam cavam . Λudiamus ipsius verba ex idiomate is Gallico in-Latinum tranStata. Factum constans est sanguinem in istu pariter, atque in homine adulto circula- I. re eadem celeritate per arteriam pulmonalem , qua per aortam, tubulosque harum arteriarum esse proportionatos quantitati sanguinis,qBi per earum cavitatem transire debet. Unae sequitur, quod cum omnis sanguis, qui in adultioribus ex duobus venae cavae truncis , transit in dextrum cordis ventriculum, & evit per arteriam ulmonalem , reeinet postea e venis pulmonariis in ventriculum sinistrum , atqueunc egrediatur per aortam; trunci duarum illarum arteriarum debeant habere aequalem diametrum , idque deprehenditur illas mensurando mediante circino in egressu e corde, modo detur illarum cavitatibus, & vasis naturalis sua extensio, ea replendo aere aliove liquore, qui ibidem retineri valet. Sed cum e contrari , juxta opinionem Modernorum , in istu transeat plus sanguinis per aOrtam, quam per arteriam pulmonalem , & iuxta meum judicium plus transeat per hanc , quam per illam; liquet debere in utraque hypothesii diametrum harum arteriarum esse diverta magnitudinis: quod etiam deprehenditur observando modum statim a me propositum . Si igitur in tatu major pars sanguinis,prout Harvaeus,& Leumerus prae tendunt, transiret per foramen o vale in truncum venae pulmonalis, non intrando dextrum cordis ventriculum , seseque intermiscens sanguini venarum pulmonalium transiret eum ipso in ventriculum sinistrum, & per aortam efflueret,palax oculi. , quod in istu diameter aortae deberet superare diametrum arteriae pulmonis I . stre
359쪽
3i8 Cap. I. Opinio D. Mery de Greulatione Sanguinis.
sere tanto , quanto maior foret copia sanguinis per soramen o vale in venam pulmonariam transeuntis: siquidem ex minori portione sanguinis venae cavae, qui juκ- ta dictos Authores transit in ventriculum dextrum, non seret detrahenda nisi pars tertia, aut circiter, quae flueret per canalem communicationis in ramum inferiorem aortae, non circulando per pulmones, nec per ventriculum sinistrum, nec per truncum a ortae . Interea evidens est , quod truncus arteriae pulmonalis sit duplo
major trunco aOrtae . Hoc autem esse non potest, nisi, uia omni languine venae ca-Vae intrante dextrum cordis ventriculum, & effluente per arteriam pulmonariam,aorta ex onorata est r. de tertia parte totius massae sanguinis venae cavae, qu Aarteria pulmonali transie per canalem communicationis in ramum inferiorem aortae, non circulando per pulmones, neque per ventriculum sinistrum, neque per trun cum a ortae a. de certa portione sanguinis venarum pulmonalium, quae ex auricula sinistra transit per soramen o vale in ventriculum dextrum , nec circulando Perventriculum sinistrum, nec per aortam, quod facile demonstratur Ier sequentenia,
II. Truncus arteriae puImonalis in sce tu dividitur in tres ramos magnitudine inaequales , horum magis considerabilis, qui facit canalem communicationis, habet diametrum sere aequalem diametro trunci aostae, atque hujus ramo insertoi i inseritur; reliqui duo pulmones adeunt. Pariter malla sanguinis, qui egreditur eκ ventricu Io dextro in arteriam puImonalem, dividitur in tres partes : maxima effluit per canalem communicationis in ramum a ortae inferiorem duae aliae, quae circulant per pulmoneS, redeunt per arterias pulmonales in auriculam sinistram ad capiendam viam aortae, sed, quia huius truncus habet adhuc miniis diametri, quam duo rami arteriae pulmonalis, qui pulmones adeunt, simul sumpti; hinc manifestum est a ortam non posse daretra situm toti Quantitati sanguinis, quae circu Iando perpnlmones redit in auriculam cordis sinistram. Quod comita sit, reliquum, quod aorta serre nequit, debet necessario regredi ex hac auricula per soramen o vale in ventriculum dextrum, non transeundo in ventriculum sinistrum, neque in a ortae truncum - Est igitur evidenter falsum, quod aliqua pars sanguinis transire queat per foramen evale in truncum Venae pulmonalis, sicut huc usque crediderunt omnes Μoderni. Per hanc observationem facile est cognoscere, quod sanguis transeundo per foramen Ovale faciat eundem circulum in corde fretus sicut in corde testudinis, prout explicui in mea prima Dilsertatione . III. Uio Parte sanguinis venarum pulmona Iium scelus sic transeunte, ut per seramen Ovale seratur in de κtrum cordis ventriculum, nulla est apparentia, quod hoc stramen in suo introitu habeat valvulam tali modo dispositam , ut det transitum languini venae cavae in venam pulmona Iem , utqne impediat ejusdem sanguinis regressem in hanc venam. Quia si foret valvula ad orificium Istius foraminis capax producere duos illos e flectus, prout supponunt omnes Moderni, certum est, quod ian8uis, qui Continuo fuit per truncum venae pulmonalis , impingendo in hanc valvulam, haberet multo plus roboris ad tenendam illam orificio kraminis ovalis applicatam, quam haberet sanguis venae ea vae ad ii Iam aperiendam; quoniam hic sanguis nonnisi leviter incedit a latere super praetensiam vaIvulam. Non posset igitur sanguis transire per Qramen ovale e vena cava in venam pulmonariam,neque
sanguis ex hac per it Iud ad ventriculum dextrum , si in introitu istius soraminis haberetur valvula, quae posset it Iud claudere. Structura soraminis ovalis etiam satis ostendit non posse haberi va Ivulam ad huius ori scium Quia clim hoc Bramen ponatur inter duos semicirculos,quibuS C5ficilist, quorum unus incurvatus est in latus internum auriculae dextrae applicatum
snistrae, & alter in portiunculam limbi praetenta istius vaIvulae, cujus totus relis
360쪽
Cap. I. Opiuio D. Mery ala Circulatione Sanguinis. 3 I9
quus ambitus iacit partem auriculae sinistrae, patet oculis, quod haec valvula non valeat occludere foramen Ovale, cum nequeat moveri loco, ut applicetur illius introitui . Hoc amplisis confirmat experientia; quia si injiciatur aqua peraortam, aut i v. venam pulmonalem incor, transibit sure molestia ex auricula sin stra per soramen Experieu. vale in ventriculum dextrum. Finaliter si mediante aere per aortam injecto detur Haractatu cordi naturalis extensio, & in tali conititutione exsiccetur, invenietur postea in AEcgrim illius apertione soramen o vale manifestd patens, magnitudine illius praetensae valia HV vulae non diminuta. omnes igitur hae rationes simul sumptae probant, quod valvula, quam omnes Moderni supponunt esse locatam ad introitum foraminis ovalis, nequeat impedire transitum alicujus sanguinis uvenis pulmonariis per foramen istud in ventriculum dextrum , quandoquidem illud occludere non potest. Post hanc demonstrationem non est dissicile detegere usum soraminis ovalis, &canalis communicationis ver relationem ad circulationem sanguinis. Cor scelus, idem est hominis nati, nequiens proprii S viribus conservare m ratum V. circularem sanguinis; ob rationes, quas dedi in actis Academicis, toto tempore, Aria men- quo includitur matrice, Opus habet respiratione matris ad illam continuandam si- , Ariusicut explicui in iisdem actis. Verum, quia scessis habet, tam multum sanguinis 1693. Propellendum cum proportione Corporis, quam alii nomines , & quia mater per venam umbilicalem scelui non suppeditat, nisi quantitatem aeris multo minorem me illa , quam propria respiratio dat cordi hominis nati, evidens est hanc parvam aeris f -πώ quantitatem, quam mater foetui suppeditat, non fore sufficientem ad conservan- 1 93 dam sanguinis circulationem, nisi natura majori parti sanguinis abbreviasset viam, quam hic percurrit in homin bus ad ultioribus. In hunc finem est, quod illa formaverit soramen o vale, & canalem communi- Usus -- cationis in scem, & in testudine; quia de tota massa sanguinis, qui in foetu exit minis σνε- dextrum cordis Ventriculum, una pars transit ex arteria pulmonali per canalem iis, o ς
Communicationis in ramum inferiorem aortae, non circulando per pulmones ne- Ο o
que per ventriculum sinistrum, atque ex duabus aliis partibus, quae pulmones per- meant, & regrediuntur in auriculam cordis sinistram, altera transit per foramenovate, & re intrat ventriculum dextrum,non circulando per ventriculum snistrum, neque per reliquas partes corporis scietsis; altera intrat ventriculum sinistrum, ut capiat viam aortae. Patet igitur oculis, quod, tam foramen Ovale, quam canalis VI. communicationis in Ierviant in sce tu ad abbreviandam majori parti sanguinis viam, quam hic percurrit in homine adultiori . Ob hanc rationem conti imit , quod, licet cor laetus habeat cum proportione, tam multum sanguinis propellendum, qutim habet cor hominis nati, nihilomin sis. ut ibi continuetur circulatio sangpinis, non sit opus tanta aeris quantitate quanta opus est, ut illa conservetur in corde talis hominis. Haec D. Meo.
Interponit deinde aliqua de sanguinis circulatione in sele, cui foramen Ovale adhuc patet, & plura de circulatione in testudine . ex iisque ratiocinatur consormiter ad sua principia; at judico non sore operae pretium ea hic inserere: illa interim, quae sequuntur, quia maiorem cum praecedentibuS habent affinitatem, non e ueo mittenda. Audiamus igitur D. Μerdi ulterius loquentem. Quemadmodum in praesenti evidens est, quod foramen o vale, di canalis, qui Vl I. iacit communicare arteriam pulmonalem cum ramo insertori aortae, inserviant abbreviandis viis, quas sanguis percurrit in homine adulto, ut parva aeris quantitas, quam mater suppeditat foetui, junctii cum viribus cordis ipsius, Posset per suum im- Ustis eanais pulsum sufficere d conservandum in se motum circularem sanguinis; credibile , iis inter ve-
est, quod in eundem finem natura in hepate scelus formaverit alterum canalem uam ροπα, communicationis inter truncum venae portae, & truncum inscriorem Venae caVae . ex vena ea.
Reverit secundum omnem apparentiam haec parva aeris quantitas, quam mater Pam. sup