장음표시 사용
151쪽
DE REGIBUS COMMAGENES. rioribus alisque nimis, qui dioersos et m Itus ferre Cidentur; s breDem S adcuratiorem praemiserimus notitiam principum, qui regionem illam sub imperio tenuerunt, ex quo ampli mum Seleucidarum regnum ad angustos hosce terminos redactum est, donec Romanorum prodinciae formam, imperante Vespamno, subiit. I. sevi primus in hac serie occurrit, Antiochus nomine Commagente, Dioni diserte dicitur, in anni V. C. 68S.
actis sab , ut qui tum , ct quidem post Luculli de Tigranectoriam (bo, ac urbis, quae Tigranocerta ab hoc Armeniae rege iue reisu nominais fuerat, eaepugnationem, in fidem receptus planus Cero, qui in Luculli rebus Muc Commagenae regem non p. latuis memorat, postea Pompeji contra Mithridatem gesia narrans, scribit, (co Pompdum, superato Tauro tab bellum Antio.cho Commageno intulisse, donec & ille in amicitiam rece-sdes inLaptus est. Deinde constitutiones regnorum S proCinciarum Pompejo factas tradens, addit, eum Antiocho Commageno Belliae commisisse Seleuciam, & quidquid ex incursu in Mesopotamia ceperat. Id Sinacis antiquior autor confirmat quo ad Seleuciam, quam dicit castellum fuisse Mesopotamiae ad Eu- phratis pontem situm, in quo Tigranes Cleopatram, Sele- .rso. nem voeatam, interemit aliquamdiu inclusam , cum Syria Ced Stra
Utrum Gero hic Antiochus Commagenus idem fuerit eum Antiocho XIII., ct ultimo oriae rege , qui Antiochi Pii filius erat, disputant doctissimi Ciri. Valliantius quidem uti unum eundemque fuiesse Ummat, at fatebcr, inibi rem p cur ei. mam Oideri, licet omnia scriptorum antiquorum loca ad actura i tum revocaυerim examen, quod hic prolixius discutiendum non puto μα ' P a C ut sit prior
152쪽
sectio eon- taut fit, recte Gidentur eruditi tari de primo Commage- , hi Antiocho intelligere, quae Cicero, dum Ciliciae pro- Iberi consul erct , βnno V C. Tog. scribit de rege Antiocho Commageno, lib. I S. Dinit. Epist. I. g. y c. Nulla saltem test-monio probari potes, hunc Antiochum esse dioersum ab illo, qui
paucis snte annis eam regionem, Luculli & Pomprii moderabatur. Idem quoque omnino Gidetur, cujus Julius Caesar meminit in descriptione copiarum , quas PompejUs compiaruTerest iante Pharsalicam pugnam, anno V. C. To6. circiter medio commise
lib. s. e. .. GENO ANTIOCHO, CUi magna praemia Pompejus tribuit, mis
si erant. Haec certe praemia manifese indicant, eundem esse Antiochum, cui Pompeius, praeter Commagenem, S alia in Mesopotamia dederat, uti supra Cidimus. An ille Cero postea in Caesaris amicitiam receptus, ac sic in regno confirmatus fuerit, cum Caesar in Setriam eae . dipto subasatis initium an. V. C. pop. Genisset, ea pressis quidem Gerbis.. bisoris non trudit. Id tamen ex Hirtii (go narratione, de rebus a Caesare in Sstria constitutis, colligere fas est. Commoratus, inquit, Caesar fere in omnibus civitatibus, (Syriae bquae majore sunt dignitate, praemia bene meritis & viritim& publice tribuit; de controversiis veteribus cognoscit, ac statuit. Reges, Tyrannos, Dynastas proVinciae, CSyriae o finitimosque, qui omnes ad eum conCUrrerant, receptos in fidem, conditionibus impositis provinciae tuendaeae defendendae, dimittit &sibi & populo R. amicissimors
153쪽
DE REGIBUS COMMAGENES. 1 Is Igitur exinde credere licet, Antiochum illum haud cium ab eo fuisse, quem Dio ad annum V C. II 6. lib. gy. scribit pugnatum eue Samosatis obis sum a Ventidio M. Antonii
gato, ac ab imo Antonio, in hujus amicitiam, ante urbis ex- fugitationem . receptum esse. uibus coisona profert Plutarchua in Antonio.
II. Verum breCi post tempore rex me successorem habuerit MITHRIDATEM quandoquii lem Plut archus ibidem interreges, qui cum copiis M. Antonio ante Actiacam pugnam anno V. C. Tag. cdfuerunt,inumerat Mithridatem Commagente regem. Hunc cutem locum haud satis attente doctistimus No- risius ligerat autumans ch) Plutarchum recensere Mithridatis Cho De
auxiliares copias bello Actiaco, in castris Antonii; quasi Cera ipsemet rex non interfuisset. Luid illi tum acciderit in per-D U. I tum; noGimus solummodo, esium continuo regnum occupasse. p. III. istor enim ANTIOCHUS Commagenus a Dione, sub f. lib. Sa. ad annum V Q Tas. memoratur, quem Au gustus tum ad se excivit, quod fratris sui, cum quo litem habebat, missum Romam legatum dolo occidisset. Eum, seu ungit Dio, Antiochum in senatum adductum, damna
missus, ac a postica parte cum Pallade sic inscriptus '. BAEIAEDE. MISPALATOT. LAAAINIROT. ab antica vero cernitur caput imber
be eum tiara, quae cassidi similis, uti repraesentatur apud CL Spanhemium Tab. L f. sSa. qui ad Ponti regem refert suum. -
154쪽
ixo DE REGIBUS COMMAGENES. IV. At alius MITHRIDATES , decem circiter post annis, scilicet V. C. 3 . Rex creatus fuit ab Augusto, in S=ria degente , ac Orientis prodincias ordinante, uti Dio ad eum annum lib. testatum Mithridati cuidam, ait, Comm genem, quod ejus rex patrem hujus Mithridatis occidisset, puero etiamnum adtribuit. Verum neque hinc patet, quis fuerit rex ille, qui Mithridatis patrem occiderat, an jam ante defunctus, Gel tunc demum regno motus.
ibit d. p. Igitur baud recte II. Norisius co , tanquam ex utroque
Dionis loco, asserit, I . Antiochum V.C. Tas. condemniatum
fratremfuisse Mithridatis; a J'. hunc ab illo fratre occisi itaque eundem esse patrem Mithridatis secundi, qui- tiocho successerit patruo. Nihil horum certe scribit Dio , nec ubio modo innuit, ut primo intuitu liquet. Imo potius contraria, praesertim quo ad duo postrema puncta, docet. Etenim diserte illo scribente : Antiochum se ab Augusto neci datum, quod fratris legatum occidisset; manifestum es, eum H nonfuisse necis fraternae reum; sitias hanc certe gradiorem mortis Antiochi causam multo satius dedisset historicus sopiens. Deinde Dio clare satis indicat, patrem posterioris Mithridatis regem nonfuisse, sed potius hominem sermotum ; siquidem tradit, eum
a rege Commagenes occisum esse. V. Proximus porro successor, quem historia nobis monstrat, ANTIOCHUS est ille, cujus tantum mortem Tacitus Odianra. hs Anna V. C. narrat (ho. Per id, inquit, tempus Antiocho Commagenorum, Philopatore Cilicum, regibus defunctis turbabantur nationes , plerisque Romanum, aliis regium imperium cupientibus. Verum tunc Commagene facta est ab Impin
155쪽
p. Tiberio prodincia Romana, remque anno sequente Germanicus, in Orientem missus, perfecit. Commagenis, addit idem auctor, Ob Q. Servaeus praeponitur, tum primum ad Praetoris trandatis. Luam mutationem Srabo cico quoque, timc cms Liae libris geographicis coronidem imponens, a tuost; in Commagenes descriptione : Nunc , subdit , Provincia facta est Josuph.An.
VI. Iterum tamen ad jus regium, mortuo Tiberio, rediit, s. anno V. C. Tyo. seu arae Christianae Culgaris 3 . Ad hunc enim Dio lib. Sy. scribit, Cujum Caligulam ANTIOC IO, Antiochi filio , Commagenena , paternum regnum , adjectis Ciliciae maritimis, dedisse. Hoc quidem regnum idem impermior postea o ubi, licet ei Antiochus assentator S t rannidis magister esset, te, e eodem hisorico ad an. V C. Is s. At ipsum sotim reddidit Claudius primo imperii anno, prout Diocd cn. V. C. Tog. narrate Antiocho, sit, Commagenen, quam idem Cajus ei dederat, ademeratque, restituit. Luod cpnfirmat Psephus cno scribens, Antiochum Commagene,& parte quadam Ciliciae donatum a Claudio fuisse. - tibi theseu
Ad hanc autem Ciliciae partρm, Antiocho datam, perti- rebet,
nuisse Clitas, ejus orae accolas, uti S c itatem Anemuriensem, ii iij m ese docet Tacitus ad annum V C. 8o S. Annal. XIL c. SS. narrat, agrestium Cilicum nationes, quibus Clitarum cogno- j temon, mentUm, tunc tumestuantes , ct eam ciet itatem obsidentes, ad Ocium reductas esse a rege ejus orae Antiocho, uti Cocst. IOIa. Eidem S Armeniae partem tribuit Nero, eius opera in bello contra Parthos Uus, eae Tacito Aonat lib. XIV c. 26. collat. cum lib. XIII. c. p. S 3 . Nec minus ut
sis fuit Romanis contra Iudaeos Ob, quin y Vespasianum, 'D
156쪽
DE REGIBUS COMMAGENES. nitentem potentissime tulit , cum esset vetustis opias. 6 A. bus ingens, ct inservientium regum ditissimus, habet Ta-Ta- citus risor. lib. II. c. 8 I.
c c. I. tandem in senectute, cuin ante felix oe potens lixisset, Antiochus a Paeto Syriae proconsule occusatus, quod cum Pa this contra Romanos con pirasset, regno fuit submotus, anno, im(pb Vespasiani quarto, seu V C. 8a S. atquclta. e. a translatus es primum Lacedaemonem, deinde Romam, ubi honorisce habitus reliquam transegit Citam cum duobus siliis,
EPIPHANE & CALLINICO, de quibus plura inferius
Sic demum Antiochi regnum in proolaciam Romanam si Vespasiano redactum est. Puod Suetonius his, in Vespasiani Tits, Cerbis tradit c. q. Item Tracheam Ciliciam, & Commagenem, ditionis regiae usque ad id tempus, in provinciarum formam redegit. His praemisi ad imos tandem numos, supra exhibitos ccc dendum, Sprimum quidem, ut melius distinguantur, de poseremis dicemus, quos certoscimus ad ultimum Antiochum, ejusque familiam spectare. Id genus autem sunt tertius reliqui ad nonum usque: Etenim, quoad ipsum Antiochum attinet, tertius numus es dem prorsus faciem repraesentat, licet juGeniliorem ac quae cerniatur in IV V. VI. y VII.; yam Cero ex IV certi me no- Antiochum, eo signatum, in Cilicia regna Ie, quod is nullo alio, Praeterquam de postremo Commagenes rege Antiocho,
157쪽
I 23 adfirmari potest, uti superius ex historicis antiquis ostendimus. Lacanatas enim Ciliciae populum fuisse demonserat Ptolemaeus, qui Geographiae lib. V. cmitates Ciliciae mediterraneos recensens, primum Agulis Tracheae, seu Asperae regionibus suas osscribit urbes, suoque ordine Genu Aακανίτιδοc regis, cujus chiras odponitur Haec autem spud scriptores sequioris AECi in Cilicia secunda ponitur, ut fustius Gidere es in O. Cellarii Geographia antiqua lib. III. c. VL p. I g., I S.Corrigendi Cero eae hoc numo Cuectres Ptolemaei codices,
Ceterum parem huic nullium habuit O. Vaillant, ut ipsismet indicat, haec de , Ciliciae urbe scribens: os . Haec es Num. AUterr erat, cum Lqcanotide, ditionis Antiochi regis Com magenae, Ut confirmat noster ejus principis numus cum eps
At errat celeberrimus ille Cir addens cro, utramque re-COSice egionem , ut & regnum Commagenae, Romanis accessisse anno V. C. I. post: mortem illius principis Antiocbi Ri olem, anno antecedente defuncti. Etenim hicce Antiochus nullam Ci- NnN. liciae partem sub sua ditione unquam holuit, ut quae demum Antiocho ejus sita data fuerit. Nec minus hallucinatur, dum Augustanorum Ciliciae populorum Epocham ab eodem anno V. C. III. deducit; siquidem alibi demonstrabo, eam haud ante annum II S. iniisse potuisse, praesertim ex Elagabali numimate in eadem gaga nobilissimi Du
Sed ut ad Antiochi regis numos reCertamus, tertius, hice bibitus, faciem juvenilem repraesentans, sub initium ejus regni. Q a cus- .
158쪽
DE REGIBUS COMMAGENES. . . ., videtur, uti c(ntro subfinem eiusdem scalptus est sextus, i. ivatio Gultum senilem ferens. Adde quod E forma litterae sigma ('bejuniem re, Vespasiani potius temporibus condenit. bu es D. Deinde quo ntumlm 8 P. loco hic positum. non est dubitan-c r. He - durn quin ad uxorem ejusdem Antiochi postremi pcrtineat; hu rio qvΠΠdoquidem eae alio nuino, in Cilicia maritima cuso, comat, xoe. huic regi Jotapen fit e conjugem. Scilicet celeberrimi AEuclum Enr B - rii (s) jam dudum Tulgarunt mmisima, a Sebas henis in VIAEVC. cujus antica parte idem Antiochi caput cεrnitur hac cum epi-
siimbus addendum, nurnos hujuste Jotapae, quales plar Ct D. mos in Britannicis ob ct aliis mucleis tractaCi, ejusdem ge2. X salpturae, ac formae, cum aliis Antiochi IV. numis; tra aurati, ratque in uno etiam, penes eruditi . sc re erenae Cooel, idem occurrere signia, sinuatae scit. in rotundum figurae, quam in VI. Dii Episto. Antiochi numo cernimus. Oput enim reginae diademate redimiapi Vigor, huic N. VIII. geminum, sic inscribitur in Covellia-
cis Sic aliis haec ultima Oox integre legitur , *I IAAEA*OΣ, non dero j II AAEA*OT, uti male Seguinus habet.
Nonus porro numus, hucusque sntiquariis ignotus, ambos certe filios, Antiochi IV. & Jotapes, nobis eaebibet, prout me docuerunt id genus numi caeteris integriores. Talem elegan-
159쪽
DE REGIBUS COMMAGENES. I etytis'm sidet ampli a S estis rori is undique congessis
si ane sub ipsis principibus equitantibus legitur BAClAEDC.
TIOI. REGIS FILII; quae Cerba satis clare in aliis etiam ce nuutuin numis gagarum Ruserissimorum DD. Ducis Devoniae, ac Comitis Pembrochiae, &e.
Iraque hic habemus EPIPHANEM S CALIUNICUM, quos sit a diximus Anitiochi IV. filios fuisse , Josephusa fortitudinem Romanos, ct pietate in patrem laudat; de Bello
Jud. lib. VII. c. a . Ubi Paeti impetum nurrans: Antiochus, inquit, decrevit, toto regno , in quo erat statu , relicto, eum conjuge ac liberis egredi - - Paetus autem in Samosatam, qui eam capesserent, mittit, & per eos civitatem tenebat - - - Haud tamen rex vel ipsa necessitate adductus est adversus Romanos aliquid bellicum gerere - - - Ado Iescentibus autem bellique peritis, vique corporis praestantibus FILIIS ejus non erat facile in calamitate sine pugna durare, - - - Vehementi autem pugna per totam diem habita insignem demonstrarunt fortitudinem, &e. deinde ncirrat fugam Amriochai patris , cum conjuge ac filiabus, in Ciliciam, atque Epiphanis cum decem equitibus ad Vologesem Parthorum regem , cujus posea litteras ad Vespasianum commendatitias tulerunt, Romam, cum audiet issent AntiochUm regie Lacedaemone Clodie. Patre autem ad eos cssino Laee, daemone statim adueeho, cum omnis honor eis haberetur,
ibi csti Romaeo mansere. Nequaquam Cero hic omittendum est, Epiphani, de quo ceu indore natu loquitur ubique Iosephus , desponsatam fuisse
160쪽
Drusillam, o patre Agrippa m ore, qui eam seXennem reliquit, cum anno ae si rae XLIV. obiret , eae Josepho, Antiq. XIX. c. g. cujus loci interpretationem Latinam a Geleniosa Iam, Cl. Nos issius tantum ob oculos habebat, cum scriberetoso Josephum L. c. auctorem esse, AntiochUm IV. cura
se, ut filio suo majori natu Epiphani MARI AMNE Agrippae Judaeorum regis silia decennis desponderetur ; quan Gisi emet Eminentisi. Tir, es quot ante paginis, rectius dixisset, cx me Agrippam dupondisse Drusillum filiam nondum Oo sexennem Epiphani majori filio regis Antiochi.
h Epiphanes tamen uxorem non duxit Drusillam; quae dein-ηmo ceps AZIZO regi Emesenorum data est a fratre Agrippa Epiphanes enim, narrat osephus. cyb Antiochi ph. Aul. regis filius reCUsavit ejus nuptias, nolens Judaicos mores L, A . amplecti, ut erat Drusilla patri pollieitus. - Ceterum'princeps ille, Antiochus Epiphanes Cocubatur, non secus ac pater, s Josepho sides, de P. lib. V. c. I s. Gr. st Lm. L. m. c. II. Ut nullum sit dubium, quin Epiphanes cognomen huic familiae fere proprium; quaeque
st alias prima hujus tituli causa, origo ct signiscatio, de quam ,ham cui ceto tractarunt.
ne Io ct Callinteus aliud erat cognomen, quo alter Antiori chi IV. ssius a fratre maiore distinguebatur; quemadmodum y D'ch p, datum est, eadem disinctionis causa, Cariis principibus st-que praesertim inter Seleucidas Demetrio III. ac Antiocho XIII. uhimoque yriae regi, qui simul Epiphanes & Philopator cognominabati se; si quidem eius sint, ut antiquariis hucusque visum, numi his signati liuilis: