장음표시 사용
11쪽
Linhardus nomen cui genitor dederat. Ingenio hic prudens, probus actu atque ore
Exstitit, ac multis rte fuit utilis. Quem Carolus princeps propria nutrivit in aula,
Per quem et confecit multa Satis opera. Nam horum sanctorum condigno lanctus ho-
Exquirens Romae corpora duxit et huc, Ut multis prosint precibus curaque medelae, I pSi usque animae regna poli tribuant. Christo Deus, hominum Salvator rector et
Aeternam huic requiem da Super aStra pius. Fuerat Linhardus statura brevis, sed ardorem animi corporis agilittite emprimebat. Eaetat ea de re testimonium Theodulti episcopi Aurelianensis, cuius sessardulam Einarsilum abbreviatum esse credo. Alotimo Beseleel audit, tib artifice, quem arcam mederis raedificasse legimus. Talem virum, si historiam sui temρ is scribendam sibi proponeret, Opus rerum copia et dicendi Ornatu erimium editurum fuisse, facile quisque intelligit. Amplissimam scribendi materium ei sumesisse, eae sustra allatis iisque quae de se ipso atque de epistolis cquus eaetare dicit et Iegutionibus ad impertitorem directis profitetur, patres et veritatis non minus studiosum quam capacem in referendis cladibus Francorum et fama sinistra de Raroli filiastis
ac coniurationibus propter immanem Vastradae crudelitatem eaeortis n9nOScimuS. M O reribus eius, quae modo eaetant, annales
P. I. Monumentorum edidimus, epistolis et historia translutionis SS. Marcellisi et Petri in posterum repositis. Quibus tamen nita Laroli apud aequales et opu4 posteri sevi homines psimam prastrissuit; nam nec ullii a ster medium aevum historici, Paulo. Discono
12쪽
et Murtino Polono emceptis, tot codices eritare, nec cuiusquam eorum scriptu ita certatim ab omnibus qui saecula eti attigerunt, decerpta esse meminimus. LDudis eius partem Eurom, partem sibi Mnhardus debes. Sane nec saeculis ρ rime antecedentibus nec sequentibus historieum inveneris, qui ea cogitationum vi, cliaritate sententiti rum, eaque dicendi arse ocellas.
Debuit id studio Romanorum, Ciceronis praee ue et Suetonii, quem in tantum cordi habuis, ut non solum operis dispositionem sed et integras hiaud raro sententias inde mutuatus esse videri yossit. Primus ei ante oculos versabatur, quem Larolus factis quodammodo aequaverat, Octavianus Augustus, et Titus: sed nec Tiberium cinudiumve avernatus est. Unde nonnulla operis loca, varie agitata, lucem accipiunt, e. s. quod cap. 4. dicit, se de nativitate et infantianel etiam pueritin Laroli nec seriptis nec auditu aliquid percipere potuisse. Certe qualia Suetonius de Caesaribus nonnullis triadidit, stilium de Larolo ex libris saltem hauriendorum facultas Εinhardo non suppetebat; quam tamen ob causam recentiorum quidum acriter in eum in est sum, de Larolo anno 754 coronciso sibi constare glarinti; quod nec Einhardum ignorasse, utinum eX annulibus eis diseere volvissent muli Dineoni libello de episeopis Mettensibus pav-cas sententias in librum smma recepit. Ut autem nemo alios impinne imitatur, ita Εinhardum quoque uno alterove loco eius rei poenas dedisse, haud dimiear; nee omni annisu id effecit, ut antiqui ylane sermonis comρos fleret, quime qui vel contra grammat cum aliquotiens peccaNerit. De quo nulla amplius dubitatio Meum habere potest, quum novam inmeditionem segastista codicum ope instituerim, quorum maiorem partem in Germanitie, Italine, Helvetine,
Belgii, Giasiae, Britanniae bibliothecis ipsemet evolat. Einhardi libellus, moae ut prodiit, instenti Omnium clyplausu eXceptus, et ab historicis qui roli
13쪽
Xlltempora attingerent, saepissime defloratus est. μυ-rum numerus quum Inedii aevi decursu Semper Guctus sit, hic antiquis imo tantum eorum es Linhar coaetaneos, Enhardum Gldemem qui Opus suum circa annum 830 incepit, chronographum Fonsane lensem, Thessanum . . Annyymum vitue Hludoisici auctorein, nominasse s sticliat. quorum fres roli vitremeaescripsisse, Thessan*n eum saltem imitatum esset, I ro erato rato habemu&, i. Saeculo nono in edis NMO-dolfus Fuldensis monaehus in historia translationis S Aleaeandri plurima inde mutuatus est; Arnui mreue, Poet0m, . Sassionem vit Im UerSibus e ressisse, et saeculo duodecimo Radevicum in Friderico iniseeratore depingendo eam yme oculis habuisse. tarn antea viri draco monuerant,
alteri libelli eximii editioni subiungere libet carmina nonnulla historiam Laroli Magni illustrantia. Quorum quidem yrimum de victoria Pippini Aviarica anni 796, nunquom antea editum eae eodice bibliothecue Regiae Berosinensis circa tinnum 800 ezariato prO-yono. Puulini versus in obitum sirici ducis Foroiulani ni 799 prope Parsalicam oecisi ope codicum Bernensis et Parisiensis emendavis Planctus Laroli ex codicibus Heronensi, Parisiensi et brumellensi iterum prodit; carmen da Sancto. rola, eius canonisatione posterius, a Boehmero nostro eae codice Fram eosui tensi transscriytum SiStitur. , . , , Ἀτertiae editioni tanginem Laroli regis praestri, qutilem chiarine pro monasterio sancti Dionysii odia
me imyressam in tubulario publico Parisiensi renno 1827 vidi usque pietori optimo b. m. Mauritio migendris
14쪽
itaim et conV'x'ationem, et e parte non modicavpS. gestas donarii et nutritoris mei Karoli , . excellentissimi hi merito famosissimi rygis, po Stquam Scribere animus tulit, quanta potui brevitate complexus Sum; operam impendens, ut de his quae ad meam notitiam pervenire potuerunt, nihil omitterem, neque prolixitate narrandi nova quaeque lastidientium animos offenderem; si tamen hoc ullo modo vitari potest, ut nova Scriptione non Ossendantur, qui vel ra et a viris doctissimis atque disertissimis confecta monimenta fastidiunt. Et quamquam plures eSSe non ambigam, qui otio ac litteris do diti, Statum aevi praesentis non arbitrΘntur ita negligendum, ut omnia penitus quae nunc fiunt, velut nulla memoria digna, silentio atque oblivione tradantur, potiusque velint, amore diuturnitatis illecti, aliorum praeclara facta qualibuscunque scriptis inserere, quam Sui nominis famam posteritatis memoria o nihil scribendo Subtrahorse, tamen ab huiuscemodi scriptione non existimavi temperandum,
quando mihi ConSeius Bram, nullum ea veraciusquam me Scribere poSSe, quibus ipSe in tyrsui, quaeque praeSens oculata, ut dicunt, fide cognovi, et utrum ab alio scriberpntur necne, liquido scire non potui. Satiusque iudicavi eadem cum aliis velut
communiter litteris mandata memoriae po Sterorum trRdere, quam regis excellentissimi, et Omnium sua
aetate maximi, clarishimrim vitam et egregios atquo moderni temporis hominibus vix imitabiles actus pati oblivionis tenebris aboleri. Suberat et alia non irrationabili S, ut opinor,. cauSa, quae vel Sola sufficere posset, ut me ad haec Scribenda compelleret, nutrimentum videIicet in me impensum, et
15쪽
perpetua, postquam in aula eius conversari coepi, cum ipso ac liberis eius amicitia; qua me ita sibi devinxit, debitoremque tam vivo quam mortuo Constituit, ut merito ingratus videri et iudicari possem, si tot beneficiorum in me collatorum immstmor, clarissima et illustrissima hominis optime do me meriti gesta silentio praeterirem, patererque vitam eius, quasi qui nunquam vixerit, sine litteris ac debita laude manere. Cui scribendae atque explicandae non meum ingeniolum, quod exile et parvum, immo paene nullum est, sed Tullianam par erat desudars facundiam. En tibi Ithrum, praeclarissimi et maximi viri memoriam continentem, in quo praeter illius tacta non est quod ad inireris, nisi forte, quod homo barbarusi et in Romana Iocutione perparum exercitatus, aliquid me decenter aut commode latine scribere posse putaverim, at-qliis in tantam impudentiam proruperim, en illud Ciceronis putarem contemnendum, quod in primo rusculanarum libro , cum de Latinis scriptoribus loquerstur, ita dixisse isegitur: Mandare quemquom, inquit, sifferis cogitationes suas, qui eas nec disponere nec illustrare possit, nec delectatione aliqua allicere lectorem, hominis est intemperanter abutensis et otio et Iitferis. ΡοtPrat quidem haec oratoris egregii Sentsentia me a scribendo deterrere, nisi animo praemeditatum haberem, hominum iudicia potius expΘ-riri, et scribendo ingenioli mei periculum sacere, quam tanti viri memoriam, mihi parcendo, praeterire.
Gens δ Merouingorum, de qua Franci reges sibi creare soliti erant, usque in Hildericu in regem, quilin i. e. Germanus; es. Suetonii Caligul. c. 47. 2ὶ cap. 3.3ὶ es. Suetonii Augustum c. l.
16쪽
iussu Stephani , Romani pontificis, depositus ac
detonsus, atque in monasterium truSus est, durasse
putatur. Quae licet in illo finita possit videri, tamen iam dudum nullius vigoris erat, nec quicquam in se clarum praeter inanct regis vocabulum praeferebat; nam et opeS et putentia regni penes palatii praesectos, qui maiores domus dicebantur, Et ad quos summa imperii pertinebat, tenebantur; neque r gi aliud relinquebatur, quam ut regio tantum nomine contentus, crine profuso, barba Suminissa, solio resideret, ac specie in dominantis eningeret, Iegatos undecunque Venientes audiret, eiSque abeuntihus responsa quae erat edoctus vel etiam iussus, ex sua velut pote State redderet; cum praeter inutiis regis nomen et precarium vitae Stipeodium, quod ei praefectus aulae, prout videbatur, exhibebat, nihil aliud proprii possideret, quam unam et eam prae parvi reditus villam, in qua d9mum et ex qua Ἀ- mulos sibi risecessaria mini Strantes atque obsequium exhibentes paucae numerositatis habebat. Duocumque eundum erat, carpento ibat, quod bubus iunctis, et bubulco rustico more agente, trabebatur; sic ad
palatium, sic ad publicum populi sui couventum, qui annuatim ob regni utilit tem celebrabatur, ire,
fio domum redire solebat: ad Φ regni amministrationem et omnia quae vel domi vel soria agenda ac disponenda erant, praesectus aulae procurabat. 2. Duo offficio tum cum Hildericus deponebatur, Pippinus, pater Karoli regis, iam velut ho- roditario fungebatur. Nam pater eius Karolus, qui tyrannos per totam Franciam dominat in sibi vindicantes oppressit, et Sarracenos Galliam Oec axe
4J Zacharia mortuo, antequam iussu eius Pippinus coronaretur, Stephanus antecessoris sui mandatum confirmasso putandus est. Ita Et auctor fragmenti Urstisiani SS. T. II. p. 76.ὶ nostrum intellexit. De secunda Pippini coronatione hic minimo agitur. 5ὶ i. e. at.
17쪽
tomptantes duobus magnis proeliis, uno in Aquitania apud Pictavi urn civitatem, altero iuxta Narhonam apud Birram fluvium, ita devicit, ut 'in Hispaniam leos redire compeliseret, Pundem magistratum, a patre Pippino sibi dimissum, egregie Bmministravit; qui honor non aliis a populo dari cOD- Sueverat, quam his qui et claritato generis et opum amplitudino ceteris eminebant. Hunc cum Ρippinus, pater Karoli regis, ab avo si patre sibi et fratri Karlom anno relictum,
Summa cum eo concordia divisum, aliquot annis elut sub rege memorato tenuisset, frater et iis Karto mannus, incertum quibus de causis, tamen videtur quod amore conversationis contemplativae Succen SuS, operosa temporalis regni amministratione relicta, Romam se in otium contulit, ibiqu habitu permutato monachus factus, in monte Soractε apud aecclesiam beati Silv0stri constructo monasterio, cuin fratribus secum ad hoc venientihus per aliquot annos Optata quiete p0rfruitur. Sodcum sex Francia multi nobilium ob vota solvenda Romam sollemniter commearent, et eum, velut dominum quondam suum, praeterire nollent, otium quo maxime delectabatur, crebra salutatione intem rumpentes, locum mutare conpellunt. Nam huius cemodi frequentiam cum suo proposito onicere
vidisset, relicto monte, in Samnium provintiam ad monasterium sancti Benedicti situm in castro Casino secessit, et thi, quod reliquum strat tempor3lis vitae, religios et conversando complevit'. 3. Ρippinus autem,' per auctoritatem Romani pontificis ex prahsecto palatii rex constitutu S, cum per annos 15 aut eo amplius 7 Francis solus imperaret, finito Aquitanico bello, quod contra Wai-64 c . Monum. T. I. annales n. 753-755. 7ὶ Pippini regno
R prima coronatione Brino 752. computato, anni 16 et ali quot menses, B SPcunda et altonsione filiorum Κarlomanni
18쪽
farium, ducem Aquitaniae, ab eo Susceptum, per C0ntinuo S tiovem annOS gerebatur, apud Parisius morbo aquae inisercutis ' diem obiit, superstitibus liberis Karto et KartOrnanno, ad quos SucceSSio regni divino uutu pervenerati Danci siquidem, facto solemniter, generali conventu ambusi Sibi re-gΘS conStituunt, ea conditione praemissa, ut totum regni corpus ex aequo partirentur', et Iolus eam partem quam pater eorum Pippinus tenuerat, lom annus vero eam cui patruus eurum Karloman-nu S praeerat, regendi gratia SuSciperet . DSuSceptae Sunt utrinque conditiones, et pars regnii divisi iuxta modum sibi propositum ab utroque recepta HS L Mansitque ista, quamvis cum summa dissicultate, Concordia, multis ex parte Karto manni societatem Separare molientibus, adeo ut quidam eos etiam belloi' committere sint meditati. Sed in hoc plus suspecti hi quam periculi suisse, ipse rerum exitus approbavit, cum, desuncto Kario mann Oiλ, uxor eiussi filii cum quihusdam qui ex optimatum eius nurmero primores erant, Italiam fuga petiit, et nullis existentibus causis, spreto mariti fratre, sub Dest derit, regis Langobardorum, patrocinium se cum liberis suis pontulit. Et Kal Iomannus quidem post amministratum communiter biennio iδ regnum morbo decessit ; Κarolus autem, fratre defuncto, Consensu omnium Francorum rex DonStituitur. i i id. De cuius nativitate i atque insancia,tivel etiam pueritia, quia neque scriptis usquam aliquid
recentiorum commenta de Karlomanni obitus causa re erre
taedet. 13ὶ Κρε omannus annis completis 769 et 770 anni 768. parte inde a diu 9. Octobris, et multo maiore a 771, scilicet usque ad d. 4. Decembris, regnavit. 14ilnalus est anno T42. ex Einh. vita cap. 31, si die 2. Aprilis ex Calendario Lauris hamensi saeculi IX. Misili. do ro diploni.
19쪽
declaratum e8t, neque quisquam modo SupereSSe invenitur, qui horum so dicat habere notitiam, scribere ineptum iudicans, ad actus et mores cetera S-que vitae illius partes explicandas ac demon Strati
das, omissis incognitis, transire disposui, ita tamen i=, ut primo res gestas et domi et foris, deindΘ mores et studia eius, tum de regni amministratione et fino narrando, nihil de his quae cognitu vel digna vel neces garia sunt, praetermittam. 6. Omnium ' bellorum quae gessit, primo Aquitanicum, a patre inchoatum sed nondum finitum, quia cito peragi posse videbatur, fratre adhuc vivo, etiam et auxilium ferre rogato, su Scepit; et
Iicet esum frater promisso frustrasset auxilio, SuSceptam expeditionem strenuissime exsecutus, non
prius incepto desistere aut semel suscepto labori cedere voluit, quam hoc quod efficere moliebatur, persevorantia quadam ac iugitate perfecto finὐ concluderet. Nam et Hunoldum, qui post Uaifarii mortem Aquitaniam occupare bellumque iam pene
peractum reparare temptaverat, Aquitaniam relinquere et Wasconiam petere coegit. Quem tamen ibi consistere non sustinens, transmisso amne Gu-ronna, Lupo Wa Sconum duci per legatos .mandat, ut perfugam reddat; quod ni fostinato faciat, bello se eum expostulaturum. Sed Lupus, saniori usus consilio, non solum Hunoldum reddidit, sed etiam se ipsum cum provincia cui praeerat, eius poteStati
G. Compositis in Aquitania rebus eoquo bello finito, regni quoque solio iam rebus humanis exempto, rogatu et precibus Adriani, Romanae urbis
suppl. c. 9. , Aquisgrani fortasse, ex Monacho Sangallensi 1. 11. c. 30, inget homii auctore Godeseido Viterb. Parti c. XVII. pag. 303. edit. Struv. Pininus moritur, consurgit Caro
ius acer, Natus in Instelehein, Dui Berta fit Ungara mater. cul5ὶ es. Suetonii August. e. 9. 16ὶ ibid. c. 10.
20쪽
episcopi, exoratus, bellum contra Langobardos suscepit. Quod plius quidem et a patre eius, Stephano papa Supplicante, cum magna dissicultate
susceptum est, quia quidam e primoribus Francorum cum quibus consultare solebat, adeo voluntati eius re nisi Sunt, ut. Se regem deSerturos domumque redituros, libera voce proclamarent: SuSceptum est tamen tunc contra Haistultam regem
et celerrime completum. Sed licet sibi et patriholii suscipiendi similis ae potius eadem causa Sub- esse videretur; haud simili tamen et Iabore ce latum, et fine constat esse completum. Pippinus siquidem Hai stultam regem paucorum dierum Obsidione apud Τicenum compulit et obsides dare et erepta Romanis oppida atque castella reStituere, atque, ut reddita non repeterentur, Sacramento fidem facere; Κarolus vero post inchoatum a se bellum non prius destitit, quam et Desiderium regem, quem longa obsidione satigaverat, in deditionem suscipe-rot filium eius Adalgisum, in quem spes omnium
inclinatae videbantur, non solum regno sed etiam Italia excedere compelleret, omnia Romanis erepta restitueret, Hruodgausum, Foroiuliani ducatus praesectum, res novaS molientem obprimeret, totamque
Italiam suae ditioni subiugaret, subacta equo filium suum Piphinum regem imponeret. Italiam intrantiquam disticilis Alpium transitus fuerit, quantoque
prancorum labore invia montium iuga et eminentes in coelum scopuli atque asperae cautes Superatae
sint, hoc loco describerem, nisi vitae illius modum
potius quam bellorum quae geSSit eventuS memoriae mandare praesenti opere animo esset propositum. Finis tamen huius bolli fuit subacta Italia, et rex Desiderius perpetuo exilio deportatus, et filiussius Adalgisus Italia pulsus, et res a Langobardorum
regibus ereptae, Adriano, Romanae aecclesiae rectori, restitutae.