Opera quae supersunt omnia;

5쪽

M. ULI II CICERONIS

OPERA

EDITIO SPEREOTI A. EX OFFICIN BERNUARDI TAUCHNI TZ LIPSIAE MDCCCLX.

7쪽

M TUI IAI CICERONIS

OPERA RHETORICA

OPTIMIS LIBRI MANUS PIIS

RECENSUIT

C. L. A SER.

9쪽

L i , ita ui eripiis Ciceronis os

ipsius libris ut epistulis litati: Rul

peditui narrationis materia, ut non exigua useatur disseulius deiectus, quem ν0stulat brevitas huius prooemii plurima enim sunt, quae praeteriri via posse videantur, Sed hi repetita tamen modum facile exeddant Maluimus igitur, ne ea plane mitteremus, Memorabilia Uie fr0nis a Seliuisio e0mp0sita nimis e passim correcta et uetu, praeterea subsistere in earum Partiti in tractatione, quae aut neglectae plerumque S Sento . D.

quo ruin exsinu commentarii de vita Tulliana, aut certe minus suam pro dignitate sua illustratae. Eo ex genere est ipsa illius insti tutio quae plane comparata erat

ad conformandum Oratorem est eius progressio in eloquentia magis magi Sque aucta maturitate iudieii ot continuata dicendi exercitatione est denique philosophiae

Academicae studium, cuius magnam Vim in item et vitam eius invenimus fui S SQ. Primum de institutione puerili Ciceronis agemus. Docebatur eum filiis C. Aculeonis, quo eum erat eius matertera, et ea quidem, quae L. Crasso oratori, culponis amicissimo placerent, et ab eis magistris, qui Diis ille utebatur. Sumpta virili toga a patre ad Q. Muci uin Scaevolam augurem deductus est, ut eius prudentia et peritia in cognitione iuris proficeret eum Senevolae consuetudine, qua tam sedulo utebatur, ut quoad posset ut liceret, mentilatere nunquam disee -

1 f. de r. II, 2. Lael. I. Brut 306. Augure mortu ad Q. Mucim Scaevolam pontificem contulit.

rentiquitatis Romanae Otilia imbuebatur. Si iecit undamenta, quibus aegre careret causarum 9: hi imitus accuratus ei diligens, etsi

illlii quoque erant multi, qui Sola

ingenii et facundiae ope putarent

se causis gendis idoneos fore. Ciceroni iam adulescentulo ne illa supellectile placuit supersedero nec philosophia, ne aut inanis aut

iners rati sua ex aderet; et casu

primuin ad Phaedrum Epicureum bdolatus est, hominem Problim, Suavem Officio Sum, quem Studio Se Rudiebat ac moliorem doctrinam ignorans etiam probabat, donec Philo

nemo eademicum cognovit Gra0- eos doctores rhetorica artis habebat, quo non nominat s multo

plus quam horum disciplina profuit, quod Philonem 7 nactus est magi Strum, a quo discobat dopropositis rebus in contrarius pnrtes disserere transioris autem ille

ab infinitis et proprie ex philosophia petitis quaestionibus ad definitas atque ita quasi in alienain

posses Sionem irruens Utrarum luctenu Sarum praecepta tradebat, alio

Brut. 207. de r. I, 93. ipsius Ciceronis sententiani pronuntiat Crassus de r. I, 166-203. non Antonius ili. 2 ι 255, nisi quod infirmana iureconsulti

prudentiam adversus Vim eloquentis oratoris esse contendit; s. r. 322: nemo erat in qui ius civile didi isset. rem ad irivatas causas ei ad oratoris prudentiam niaxime neceSSarium.'

adde l2, Part. r. 005 Fam. HI, 1, 2. 6 init. 10. Brut 306. Tusc. II. 9 coniungantur eum loco de r. III, II 0. Simile studium Cicero donat deor. II, 168 tribuit Cottae, nescio an liberalius ei hoc largiens cui ait incultatem a rhetoricis exercitationibus neceptam remptim

casse Academiam.

10쪽

VIII

PRAEFATIO.que tempore cotidie rhetorum, alio philosophorum Seholi praeerat. Praeterea apud Diodotum Stoicum dialecticae vacabat. Magna copia rerum instructus et meditandi ce

leritate facilitateque disputandi

ipse cotidie commentabatur de elamitans, hoe est, Seribendi laborem non, ut plerique, fugiebat, sed fons declamationis erat ei scriptio

sive Commentarius, ' qua ratione consequebatur, ut omne Sive artis

loci sive ingenii cuiusdam et prudentiae, qui modo inerant in cau-Sa, de qua Scribebat, anquirenti

Omnique ei contemplanti ostenderent se et Oecurrerent. Atque, Ut Verborum copiam augeret, adhibebat etiam translationem Graecorum et poetarum et oratorum philosophorumque in Latinum sermonem ita non solum optimis verbis utebatur et tamen usitatis, Sed

etiam exprimebat imitando, quae

mi eorumque 1 ex Xenophontis libello expressorum et Protagorae Platonici fragmenta. Eiusdem aetatis fuerit deperditum et a solo Plutarcho 12 citatum poema, quod inscripsit Pontium Glaucum num in talibus scriptionibus auctorem vel adiutorem habuerit Archiam, non liquet aliquid eum contulisse ad Ciceronis studia indieare videtur exordium rationis pro eo habitae. Sociolatis autem philosophiae et eloquentiae, quam futuro Oratori necessariam ducebat, iam is liber

8 Brut 309. eram cum Stoico Diodoto, qui cum habitavisset apud me mecumque ViXiSSet, nuper a. u. c. 695 est domi meae morti rus a quo eum in aliis rebus cf. Tusc. V, 113 tum studiosissime in dialectica exercebar, quae quasi contracta et adstricta eloquentia putanda est.' de r. I, 150 sqq. commentario scribere Orntionum Suarum solitum esse testis est Quintilianus X, 7, 31. 10 de nat. Deor. II, 104.11 de Oss. II, 87 do Protagora tum translato coniectura est Schitigii veri similis.1 Plut Cic. . De ceteris eius poemati Ssufficiat nunc laudasse quae ad Dagmenta apud Oreli. 14 I71 obbe aliique adno

tarunt.

quem a. U. e. 668 fere conscribebat, multa praebet specimina Rhetori- ea dico sive de inventione Volumina; ὶ iam conspicua in eis est ars in utramque partem de eadem quaestione disserendi compluribus locis, maxime in controversia de verbo et sententia II, 125-143, et in nonnulli exemplis locorum Ommuni- iam, quorum id ipsum erat, ut ex contrari Suppeditarent probabilis argumentandi rationes. Propterea hie libur minime contemnendus e Steis, qui Ciceronem eo gno S ere Cupientes in eius rhetoricam institutionem accuratius inquirere debent, neglectus tamen ab omnibus fere, ipsius nimirum iudicio, quod in praefatione librorum de oratore tulit.I hunc enim dialogum anno 699 loetoribus accommodavit, quia laboriosiore artis Studio, quod Inventio postulat, abhorrerent eorum in gratiam missas facit subtilis quaestiones muXime de constitutionibus 15 earumque divisione; non loquitur de generibus causarum 1 nee prooemiorum genera i 7 nec argumentationi SI commemorat, et si quae illiue ad artem per-

1 talia sunt, quae contra Hermagorae, quem prae ceteri tamen Videtur esse Secu

tus, Vitiosam constitutionum divisionem I, 12-14 proseri, et quae contra eos, qui de perfecti syllogisnii partibus neglegentius egerant, disputat I, 58 GT). Quantum discriniensit inter Ciceronis artem et Cornificii, exposui in huius editione p. IX, X. 14 de r. I, 5: vis enim fratrem alloquitur ut mihi saepe dixisti, quoniam quae pueris aut adulescentuli nonis ex commentariolis nostris inchoata ne rudia exciderunt, ViXhac sunt aetate digna et hoc usu, quem ex CauSi consecuti sumus, aliquid eisdem de rebus politius persectiusque Proserri. 1 comparetur de r. II, 104 113 cum In v. I, 10 16 II, 14-175. Redit Cic. ad statuum distributionem similem, sed Simpliciorem in libello, quem filii in usum incertum quo anno Scripsit, Partit. r. 98-138. Top. 92-96.16 Ιnv Ι, 20 cs. Ornis. I, 5. 17 principium et insinuationem, L Ornis. I, 6 sqq. InV. I, 20 Sqq. 1 inductionem et ratiocinationem. InV. I, 31 sqq. necessariam aut probabilem Inu. I, 1sqq. Nec loquitur in illis libris de rebus personae et negotio attributis, aut e continentibus cum ipso negotio, de gestione negotii, de adiunctis negoti et consequentibus negotium InV. I, 34 - 43 praeter pauca in capite de locis argumentorum II, 163-173, quae postea dilatavit in Topicis.