장음표시 사용
11쪽
tinentia repetit, ista appellati0nus
certe ab ipso qu0ndum aut a C0rubsidio usurpatas, V0lgo ignotus ui si trusas Pr0 his rubus di est sub Au-t0nii pers0na, quam callido causas
Crassi, quantum perii P0ua inornatu rationis rati. O .s70. 199 talia), maxime ua numeroi 73 198j, quo mentes audientium imprudentes capiantur et excitentur Raab ipso crasso paene aliena suerant, ut illa quoque, quaecundem sueti de neglecta oratoribus philosophia querentem, i cui parum ille es illi ib operatus erat; plane reliquerant eam Antonius
tensius Lael. Inst. III, 16), ut non solum in aequalis, sed superiore Sirem rat0res conveniat, quod dicit Brut 322 nemo erat, qui philosophiam complexus e S Set matrona innium bene factorum beneque dictorum; cum autem Or. 106 se ieiunas huius multiplicis ot aequabiliter in omnia genera fusae rationis auris civitatis accepisse ait, varietatem et ubertatem die undi derogat eis principibus, qui ante ipsum in senatu et foro oratoria laude excelluerant, quo Spuer et adulescens 20 attentissime audierat in contione et iudiciis illine pro genere cauSae Verba et sententias eligere subtiliter, nec constructionem et conformationem membrorum ne periodorum Seeundum negotii pondus variareia didicerant; ne si non plane rudis harum rerum fuisse ex Cornificio
1 in utriusque oratoris sermone Vix qui squam positit, quod Aristoteliae artis mem riani proderet . etsi Antonium facit prae se serentem eius lectionem II, 160. 20 Brut 30 306. 21 r. 223 Erut. 162. comprelisensio et ambitus ille verborum si sic πε Diodo appellari placet erat apud illum contractus et brevis, et in membra quaedam, quae κωλα Graeci vocant dispertiebat orationem libentius Quae in Antoni et Crasso Brut. 139 sqq. laudantur, componenda sunt eum Or. 106, quem locum modo attulimus, ubi illa ad modicam magnitudinem rediguntur.
fidei donii re, qui de figuris i ii. pi0s regii uterisque ornamentis, et in exemplis fingendis illorum
aliud tamen est urtis praecepta pr0babiliter sequi. - aliud animos audit0rum ad quemlibet affectum abripere et studi0sum att0nti0nem
non retinere tantum, sed augere: hoc Don ital rni ni ingeni0so homino et fiet nisi ad hi nil a sum inn
i te ex diuturnis ei difficilibus ex
itane Tullius tenebat, qui Primus rei in edibilia studia audiendi b
vis suos convertebat, qua cons cutus est laudem singularum C. Iulii paene principem eo Pin utque inventorem e S Se praeclare OlO- quendi cogitata, eaque bene denomine ne dignitatu populi Itomani esse meritum' Br. 253). Magna pars eius praestantiae sita est in disponenda apte oratione, magna in mirifica Sermonis varietate; sed haec nisi collocata et quasi structa et nexa verbis ad summam laudem aspirare nou potuerunt; 'ra itaque diligentis stino numerum tractabat, ad quem nee Crassus, nec AntoniuS, nee HOrtensius Asiaticorum rhetorum imitator 26 valde attendisse videtur; ipse propterea Socratis scripta semper magni faciebat,2 ae minus a Demosthene eum in o genere
22 s. Cornis. d. nostr. VI, XI. 23 de r. II, 120. r. 1.24 longe abesse videntur ab ea praestat tia orationes post reditum in Serantia, Cum populo gratia ageret, pro domo, de uaruspicum responsis in quibus ordo talis est ut res praecipuae alienis additamentis Ohscurentur, elocuti passim offendit ineptiis c ridiculo tumore utrumque alibi demonstrare Onabor. 25 Or. 140. 26 cf. Brut 325 cum Or. 231. 27 not. 32. exstitit Isocrates - magnus Orator - quamquam forensi luce caruit intraque parietes reluti eam gloriam, qualia nemo meo quidem iudicio est postea consecutuS: is, primus intellexit etiam in soluta oratione, dum verSum et sugeres, modum tamen et numerum quendam oportere Servari. adde Or. 10, 227-229, 234.
12쪽
profecisse dixeris, quam ab illo;
hi enim artifex est in Oeeultando numero, Socrates apertius hoc ut ceteris instrumentis Oratoriae elegantiae utitur; 8 idem lico de Ct
cerone dicere, qui primis annis cursus Sui forensis immoderatius
indulgebat eiusmodi festivitatibus;
postea paulatim parcius eas addereas Sue Vit, atque in postremis rationibus flumen Sermoni SURViS-
sim labitur modico eiusmodi adhibito apparatu, plerumque tamen Isocrati propior est quam Demostheni, ita tamen, ut illum longe vineat vigore et fervor diuendi; ubi minus ponit ea, quae iuvenis dilexerat, et iucundissima facilitate placet Hyperidem ' refert magis
etiam quam Isocratem Demosthenis quidem singularis vis et gravitas abest a Ciceronis hilari et
amoeno ingenio, δ' neque Compn- rari inter se possunt nisi ea Xeellentia, qua uterque populari S SUOS
superavit itaque haud dubie maluit Tullius altor Demosthenes quam alter Hyperides praedicari. Romanus Orator splendidioribus praemiis propositis appetebat laudem praestantia et maxime eloquentiae ope Voluntates civium
sibi conciliabat. Atticus ab hac
ambitione liber manebat et Orationem Suam poterat graviorem et constantiorem servare; Sie ingenia
Summorum oratorum contraria PO-pulorum indoli evadunt Demosthenes Romanam gravitatem Spirat, Cicero Graecam suavitatem redolet, ille raro locatur, hie salibus, Si qui alius, abundat,3 ut Aristophanis liceat similem dicere; OPUS enim erat ad causam feliciter agendam variis artibus; δῖ non fere contigit Ciceroni reus plane innoeen aut causa ab omni labe immunis, qualis solas tu seri ei licuis
set, si Severiorum quorundam nostrae aetatis iudicum normam Se
qui debuisset; sed eiusmodi rigor
ab illo saeculo plane alienus erat: alioquin vix ulla eius defensio praetor 1 oseianam de parricidio X- staret in ceteris Saepe Rrgumentum foedum et molestum condire cogebaturit exhilarare facetiis aut παθ)ὶτικῶς loquendo pro reis animos iudicum delinire. 33 Intellegitur facile, non subito potuisse eum ad Summos gradus arti ascendere, quamvis iam ab introitu magnis lata Sibu Reeeptum: ipse narrat, quantopore placuserint illa d supplicio parricidarum quid enim tam commune quam spiritus vivis, terra mortuis,
mare fluctuantibus, litus eiectis Y etc. 4 atque talibus luminibus splendo etiam pro Quincti or tio, quam adulescens habuit periere aliae, quas tum multas diligenter elat, rata et tamquam elucubratas afferebat; 3 mox sentiebat sesin eis fuisse nimis redundant om iuvenili quadam dicendi impunitate et licentia, quam ut reprimeret, deliciteri operam me disso
31 περὶ φους l. c. s. cum Quint. X, 1, 107. salibus certe vincimus et de r. II, 236. 32 do r. II, 16 suavis et vehementer saepe utilis iocus et facetiae.'33 ad actionem videtur multum e Q. Roscii familiaritate prosecisSe cf. Macrob. Sat. II, 10 pro Quinet. 77. 34 pro S. Roscio 72.35 ut pro mulier Arretina cuius menti O-nein facit in Or. p. Caec. T. Brut. 12.
13쪽
V0l0nem narrat, eum eius disciplitia iterum uteretur Rh0dum
iluod i intus sit in principiis, s0ugiis in narrati0nibus, oti0sus eis excessus; Quinctianae certe a ratio quamquam u0n iniucundis salibus c0uspersa est, poterat brevius absolvi, requentatio 7 vero I0nge abest a sestiva celeritate, quam invenimus in orati0ni de provinciis consularibus 4 i et in enumerationibus Cluentiauit 125 reui pro Milone: l. Animadvertitur in iuvenilibus illis etiam meditata
quaedam ruamuntorum, ut homoeoteleutorum, comparium, ad- nominationum, contrariorum cumulatio locorum communium nimius usus, δ' ipsius autem argu menti non satis est Xpedita expositio. δ' Deinde complurium Rntiorum intervallum consequitur, X quo nullum Supere Sta monumentum Tullianae eloquentiae quantum iam deprehenditur discrimen inter Divinationem et illa priora lmulto dexterius versatur in X plicanda causa, parcius ad Sententias communis dene etit, severiore iudicio rationem exornat figuris di
cendi recte igitur de semet ipso iudicat r. 318. iam videbatur illud in me quidquid esset, S Se perfectum et habere maturitatem quandam suam. Et in Divinatione
3 non tertium, quod ex interpolatione manifesta rut 30 affirmat Drumann V, 229: verba de Molone non poterat Cicero 312 Sic iterare, et plane inepta esse, si 316 compares, videtur prior Molonis laudatio Sen Suque carent, quae leguntur 30 haec etsi videntur esse a Proposita ratione diversa' etc. Servatis
antecedentibus. 37 pro Quinet. 85-90.38 vide pro Quinct. 13, 18, 21 26 40, 2, 1, 56, 1, 63, 69 70, 72, 75,76 94 95, 97, 98. Pro Sex. Roscio 13, 17, 19, 33 illi loci communes largius ornati sunt 7 sqq. 0 sqq. 5 sqq. 62, 63, 6 sqq. 75 76 111 112, 116.39 Asiaticum dicendi genus ne in primi S
quidem rationibus eum secutum SS Putamus : ab Isocrate iam tum profectus est.
40 nisi excipias rationem pro Tulli fortasse 682 habitam perierunt pro Vareno, Pro Scamandro, r. cum quaestor Lilybae decederet, habita.
deterisquo di irinis ot in tersissimado impori Cn. P0mpeii e ii claudanda est praeter insimum
lisi inspicua narrationis facilis istienis decursus, quo G lutur Cicero primus ad usum istoriae Latinam Linguam reptasse, quae antea rudis iiii eum et rigidior fuisset, ne POS- sunt Verrinarum est Partus, quae
iliae in habent, prima in Romanis
Iutoris diei perides styli historidi
speciem praebere. Quis enim hi
audie Aprum, qui nequit quinque
in Verrem libros exspectare γε iudieantem nimirum ex ingenio sui saeculi, quod acuminis ostentation in o luxuriantis eloquenti auquaserebat fastidioque ex bonorum seriptorum multitudine nato non ferebat auream mediocritatem, quae in Ciceronis maximo libris Servatur, ubi lumen et umbra pro ratione rerum distributa sunt. Similis hodie sensus est in artibus: simplex pulchritudo contemnitur prae nimis fulgentibus et cumulatis, qua re non de multos invenias, qui Tulliana prout merentur,
Ex illa tamen bonitate in altius etiam fastigium tollitur Ciceronis
eloquentia, et quasi eum honoribus evehitur, ut quem ad modum aediliciae, ut ita dicam, Oratione Squae Storias superabant et aedilicias praetoriae, Si hae a con Sularibus Vincerentur, ere Seente manifesto facilitatu, hilaritate, lepore,
omninoque vi persuasionis ine Om- parabili, qua pollens adversarium
vincit simul ut delinit, irrido et
demulcet, cuius generi clarissimum exemplum est Muroniana. In
hae et Flacciana, Caeliana, aliis crebrius comparet altercationis forma, qua colloquii speciem esse it41 Dial. c. 20. Ipsius Taciti sententiam Messala profert c. 30. Tacitum autem huius libri auctorem esse accuratissime nuper demonstravit r.Weinkaus programmat. Colori.
1857, 1859: de Tacito dialogi, qui de Oratori
14쪽
PRAEFATIO. orator, indueens adversarium Se- eum Congredientem et pro causae
natura lenius aut violentius litigantem Sermo in illis adeo sua sponte fluere videtur, ut imparatum 42 et ex tempore loqui putes; ordo minus e curate do industriano tutus A et distributus est, ne digestam dissertationem auditor pronuntiari existimet in ultimis denique orationibus ut Ligariana et
Philippi eis modus dicendi fit con
cisi Or Servatis quae in prioribus elucent virtutibus, eoque propius ad Demosthenem accedit. 4
eare Volumus, Spe etRre debemus, quo omnia eius studia et Omnes
actiones dirigantur; quod eloquentiae principatu contineri dixerim: hae enim arte primas partis tenebat in iudiciis, in contione, in Senntu, donec cedere militari potentiae coaetus est talem e Xitum, Opinor, metuens Pompeium sibi do vincire
conabatur, ut eum e coniunetus
in re publica optima On Silia per- suoru et dignitatem suam obtinere posset, β idque nisi vehementius illi senatus refragatus es Set, Ortasse perfecisset. Ab administratione summarum rerUm remotus iudiciorum tamen quodam modo Te-42 Cicero poterat de semet ipso iudicare quod in Brut 139 dicit de Antonio erat
nulla meditationis suspiti imparatus semper adgredi ad dicendum videbatur, sed ita erat paratus, ut iudices illo dicente non numquam Viderentur non Sati parati ad cavendum sui SSE.'43 do r. II. 177 interpuncta argumentorum pleruInque occulas, ne qui e numerare possit, ut re diStinguantur, Verbi confusa esse Videantur.' 44 itaque alia est maturitas, quam tum Consecutus esse Cicero sibi videbatur cum orati - canesceret uberetque Suam Uandam maturitatem et quasi senectutem; Brut. 8 alia, quam sibi Brut 318 tribuit: cum anno post ex Sicilia me re epissem, iam Videbatur illud in me, quidquid esset, esSe perfectum et habere maturitatem quandam Suam. 45 prodit hoc Cicero Fam V, 7, 3 ea quae nos pro Salute atriae geSSimus, tum Veneris, tanto consilio tantaque animi magnitudine a me geSta cognosces, ut tibi multo maiori, quam Africanus fuit, tamen non multo minorem quam Laelium facile et in re publica et in amicitia adiunctum esse patiare. Talis amicitia erat Isocrati cum linotheo, cs. XV, 101 137.
gnum retinebat, Sed saepe invitus causas recipiebat potentium optatis cedens aliquid tribuendum etiammis sericordiae hominis clementissimi repudiare nolentis Supplicum quamvis antea inimicorum re es, aut victoria studio in disti eillimis contentionibus ad Sequendae.Α6Nullus scilicet reus indicta causaeondemnabatur, qUamobrem ignoscendum erat patrono, Si pro Oeente omnia defensionis adiumentaeon quireret et non Verum modo,
sud etiam ori simile Α7 Surpuret. Hane consuetudinem dicendi cum laudo et admiratione auditorum, Summa gratia reorum non libenter deponebat Cicero, cui in ea praecipua vitae aetio erat posita; ΑΘ cetera ut philosophiae studium aut artis oratoriae explienti accedebat tam quum π οεογον, in quod in- Cumberet, eum ab omni publico et
iudiciali negotio excluderetur in libris quos tum edidit scribendis
consolationem quandam sublatae illius vitae politicae ΑΘ aut refutationem adversariorum, quibuS Suum
4 cum Vatini defensionem suscepi Sset rogante Caesare, vix poterat idem Gabinio, poStulante Pompeio denegare qui haec Ciceroni exprobrant obsequenti, ignoscunt tamen petenti Caesari. Ut autem recte et persecta aequitate iudicari de ea re o Sset, utrumque Orationem oportebat superesse. Gabinianae commenturium tantum legit Hieronymus adV. Rufin IV, 351 ed. Par.).47 de Off. II, 51 nec tamen, habendum est religioni nocentem aliquando, modo ne elarium impiumque defendere volt hoc multitudo, patitur conSuetudo, fert etiam humanitas iudicis est Semper in causis Verum equi patroni non nunquam Veri simile, etiam si minus sit Verum, de senilere quod scribere non auderem, ni Si idem placeret graVissimo Stoicorum Panaetio. 48 Asin. Pollio p. Senecam p. 36 ed Burs. a prisca Severitate iudiciis exactis maximatum noxiorum multitudo provenit, quo Obstrictos patrocinio incolumes plerosque habebat.' adeo aegre ferebat intermissionem eius consuetudinis, ut sublatis iudiciis, ludum quasi habere coeperit; de quo scribit praeter alia hoc ad Paetum IX, 18, 3: ipse melior fio primum valetudine, quam intermissis exercitationibus amiseram deinde ipsa illa siqua sui in me facultas orationis, nisi me ad has exercitationes cum Hirtio Dolabella, aliis institutas rettulissem, Xaruisset. 49 de Div. II, 7. pristinis orbati muneribus haec studia renoVare coepimus, Ut innimus molestiis hac potissimum re levaretur.'
15쪽
distendi genus non probaretur,
rebat, hunc in sibi is philos0phis,
illuni in Bruto et C ra loro . reique illis perbrevi temp0ris spatio r0- iam qualis quidem tum tracti a
xlix, uti0sophiam complexus est: i0giuam partem eademistis; physidam sibi is de uatura De0ruili, de 'ivinati0ne de Cato; et hieam de Piuibus Tusculanis disputati0nibus, Paradoxis,
. rutum composui 708 nondum sinito bello Asrieano oratoreui non multo hostea, es Pam. l. r8, 4. Ciusdem anni claus caionis erat', cui Amticatonem opposuit Caesar.5 ex inserto Tulliud desiluetae mense Ma tio 709. vide ad Att. XII. l sqq. I, 2 philosophorum librorum songam seriem ab Horiensio usque ad Divinationem uno sere anno edidi a vero 709 710. De officiis Scripsit hieme 710. cf. ad Att. XVI, 11, 2 de OLLili. - et 34; eodem tempore putatur commentarium de virtutibus concinnasse. Cum Hortensio, quem protrepticum adilibl0s0phiam praemisit, coniunctum erat συνταγμα Academicorum Catuli et Luculli eas personas Attici precibus motus commutaVit, arrone , cui uiuamque tribuit in Academicis sterioribus, quae quattuor libris divisa suerunt: pSe suas partis servavit de sensionis sententiae Carneadiae contra Antiochiam, in prioribus etiam Philonem tuitus erat adversus Catulum Varronem autem in defensione Antiochi adversus recentem Academiam X-emplo Luculli nulla iam Philonis ratione habita continuit. cf. A. B. Kri sche weber Cicero's Ahademi u in Gultinger Studien 1845, 126 sqq.
53 O argumentum tractare constitueratiam Iun. 709, prooemium autem po Si mortem Caesaris Scriptum esse, non ante eam , quod Schoeniann arbitratur ed Lips. p. 19) liquet ex verbis I, 7 cum otio langueremus et is esset reipublicae status, ut eam uniuSconsilio atque cura gubernari necesse esset,' quae vivo Caesar dici potuisse non Videntur apertius hoc intellegitur de Divinationis libris II, 7 enim ait iuno quoniam de republica consuli coepti uiariis, tribuenda est opera reipublicae etc. et s. de Fato 2. Timaei versio cadit in annum 10. De auguriis liber incertae aetatis est. 54 libros de Finibus eodem sere tempore elucubratus est quo Academica posteriora, cs. Att. XIII, 23, 2 Kri sche l. c. Ut in eis finem bonorum maXime in virtute positum esse demonstrabat, ipsa ea bona in Tusculanis disputationibus illustravit; quas conscribere post illos iam Quinct. 709 cogitaverat primum librum Mai. 710 comme
55 Paradoxa Stoicorum non tam philosophiae studiis inserviunt quam Stoicorum atrocissima decreta, quae ibi defenduntur, ad
s publieu,so de Legibus libris ut
raverat de recuperando pristino suo in ivitate statu Civibus stim
i in suis illustranda et excitati in
phil0s0phia, qui, usque ad hanc
aetatem apud Romanos iacueras neque ulli nn habuerat lumen litte
l uti ii in aecorum enim aequalium libri propter ex San ς iactit obscurum genus dicendi a plerisque lectoribus neglegebantur: is iam Ci- Cero auctor philosophia exstitit
ea Inque Commendavit scita com
positione placitorum Epicureae, Stoicae, Peripateticae, Academi
oratoriam exercitationem adhibent; si de Fin IV, 2 cum Par. II, de in III, 10 cum Par. III. Finguntur esse vivi Clodius et Cras-Sus. Argumento libellus cum Tusculanis cohaeret, ut Laelius, Caesare iam intersecto editus prius prodiit Cato, cuius ut pride Inscripti mentionem sucit ad Att. XIV, 21.5 mense Maio 710. 57 Hortensius proxime Academica praecedit, s. Supra 9.
58 libros do Gloria ad Atticum misit a. d. IV. Quinct. 710 Att. XVI, 2, 5). Petrarcae
aetate erant Superstite S. 59 s. Hieronym. in Zachar. III, 17 15 d. Bened. 60 in scribendis ut ait πολ triκοῖς erat Oecupatus mense Maio 700, cs. Quint. D. II, 14, 1 ut perfectum laudat Att. IV, 16. mense Octobri. 6 de Legibus commentatum esse Post C IO- dii mortem Ian. anni 702 intellegitur ex II, 3. Pleniorem librum, et 5 minimum libris constantem legit Macrobius Sat. I. 4. 62 opus de Oratore exeunte anno 699 ab- Solutum est, es. Att. IV, 13, 2. 63 denat. Deor. I, T. ipsius rei publicae ausa philosophiam nostris hominibus explicandariet putaVi, magna existimans interesse ad decus et ad Iaudem civitatis res tam gravis tamque praeclaras Latinis etiam litteris contineri, eoque minus instituti mei paenitet, quod sa-eile Sentio, quam multorum non modo discendi sed etiam scribendi studia commoverim complures enim Graecis institutionibus eruditi ea quae didie rant, cum civibus suis communicare non poterant, quod illa, quae a Graecis accepissent, Latine dici posse disti-derent et . adde Tusc. II, 5.6 cf. Tusc. IV. 10. de Rep. I, 37. de nat. D. I, 8.
16쪽
eae schola ut eleganti explicatione; et ut adulescens philosophia
usus erat ad perlaetionem eloquentiae, Sene eloquentiam contulit
ad commentationem philosophiae: philosophabatur in orationibus, contionabatur in libris philosophis . . Secutus autem est in Ο-rum scriptione non tam Platonem
et Aristotelem, quam eos, qui incertum ordinem, quod nos hodie Systema appellamus, philosophiam redegerant itaque de Epicureorum placitis Phaedrum, de Stoicorum Chrysippum, Diogenem Babylonium, Panaetium, Posidonium,do Poripateticorum TheophraStum, Demetrium Phaloreum, Dicaearchum de Aeademicorum Philonem set Antiochum H expressit addidit, ut modeste dicit, verba hoc est colloquias fingens quasi aDimavit disputationem, idque Ollerter effecit, ut qui colloquebantur Suam quisque Aeetam eum firma
perSuasione tueri viderentur, ipse tamen probabiliorem suam rationem Ontra dogmaticos ex Academia proferret, Aristoteli more, quem
illo in dialogis habuisse dicitur, 68
cum sibi principem locum SerVR-bat. Quamquam non adeo deditus orat dubitationi Academicae, ut non interdum sibi probari eterarum Seeturum, maXime Stoicorum
sententias confiteretur, idque eo facilius poterat, quoniam Stoici et Acadomici tum iam mitigaverant asperiora in decretis suis aut plane abieeerant: si Panaetius divinationem nullam esse censebat,s' dolorem malum esse eone edebat, sapientia et virtute non plane contineri vitam beatam statuebat, 7ὶ65 de nat. D. I, 6 de Div. II, 7. 66 Antiochum thenis eo tempore Sex mensis audivit, de quo agit Brut 315 sqq. 6 XII, 2 dices, qui talia conscribis Ταπογραφα sunt, minor labore fiunt verba tantum assero , quibus abundo. Aliter iudicat de his suis litteris loco iam supra citato demat. D. I, 7 8.
assentiente Posidonio 7 Antiochus
Rutem, OStquam magister eius Philo καταλ ων SSe rerum Omnium negaVerat, propius etiam ad Stoicos accessit probando καταληπτικην illorum φαντασων; 73 videtur praeterea idem sensisse de deo et mundo, quod Balbus apud Ciceronem; i in ethicis quae StiOnibus magis a severa Zenonis disciplina abhorrebat, de vita beataeum Panaetio fere consentiens, et paria esse Vitia pernegans.7 Praeterea plus quam quisquam antea philosophorum Antiochus Operam dabat, ut Sectarum dissensiones Componeret, atque de gravissimis rebus demonstrare conabatur Ocabulis tantum mutatis illas conspirasse, i. quod quidem non sine magnis erroribus ausus est Ciceronem tamen in hae opinione astipulantem habuit, quippe in eo m- parandis fontibus doetrinae parum
accuratum Aristotelem omnino raro videtur inspexisse, si Rhetorica et dialogos exeipias; 77 ne Platonis quidem legit omnia; 78 aliquanto notiora ei Theophrasti 7set Do metrii Phalerei scripta fuisse
θεια non meo tantum, inquit, sed quorundam etiam ex eadem porticu prudentiorum hominum, sicut Panaetii gravis atque docti viri iudicio improbata abiectaque est.'
74 de nat. D. III, 95. in huius sententiam, quam toto libro IIdo explicat, propensior est Cicero Antiochus autem qui de origine animi Stoicis assentiebatur, vix potuit de mundo a illis dissentire. 75 Acad. II, 133 sq. Tusc. V, 22. 76 cf. advig ad Fin IV, et12. Praeierat in ea confusione Carneades, teste Cicerone Fin III 41. 77 id Madvigi Excursum VII ad Fin. p. 851 sqq. o Topica quidem Aristotelis ita secutus est in libello cognomine, ut illa ipsa legisse existimari debeat. 78 Platonis Theaetetum, Sophistam, Parmenidem, Politicum, Philebum, CratylumnuSquam commemorari a Cicerone iam orollianimadvertit Vol. VII, 1, p. 464.7 Quod Theophrastum attinet, vide Mad-vig. ad in V, 12. Demetrium Phalereum multa praeclara in calamitoso otio scripsisse narrat Cicero in V. 4.
17쪽
Vidimus quam bene instruetus Philonis disciplina ad dicendum
accesserit ut rer munia omninexpendere ei ab imprudunt i sensi in iudicium eo hibere assueverat, it: in singulis ausis artem qu0d maxime robabile esset tim
quam u0n potui u0n transferre ad sua vitae nationes, ita ui distendus sit id plerumque elegisse quod potissimum esse ad tuendam digni tatem rei publieae ei suam; sed in eas tempestates incidit, per quas saepe non liceret eo pervenire quo
optima ratio contendere underet,
sed in condicione Diinus bona econtinere, nisi plane tiari vellet, cogeretur. 8 Felicior erat quem
in hac quoque re uni Tulli eo inparant, Demosthenes, Cui adver- Sarius externus ot internus impugnandus erat, uterque Summueum gloria et ultor non ine Xpugnabili vi contra impetus eloquentiae munitus Ciceroni externus adversarius deerat, interni magna ex parte solis ingenii viribus superari
non poterant. Meminerimus autem
non tam id quaeri, quid attulerit ad rem publicam, qualis tum erat, eorrigendam, quam quid voluerit officere,8 et quae fuerint eius in
litteras et linguam Romanam eruditionemque et popularium et nationum recentium merita.
Sud ut iam ad singula Veniam US, optime de re publiea sentiebat, cum C. Verrem accusabat et legem Aureliam do iudiciis commendabat; postea cum invito paene toto Senatu praetor legem Maniliam in contione laudabat et solum Pompeium dignum esse pronuntiabat
qui ad bellum Mithridaticum deligeretur consul fortiter impugnabat Serviliam legem, plebi quidem bene prospicientem,8 Sed propter reuelarem suspitiosum recto age- lini, illi Od nec catilinam de eiussi,dios in iudicium v0cubat sed illum litima exire e0 bat Petreioque u0n maior laus tribuenda est,
quod Catilina e0pia consedit, quam c0nsuli, qui r0hibuit quo
minus illo due m urbe caedes iuv
manis fieret; deinde Allobrogum
iudiei sapienter usus est, ut coniuratorum principes, qui remanser: in ad perniciem t0ii urbi paranda in coarguere posset: M provocatio ad populum non orat Concedenda parricidium consis Sis quos
pulari iudicio magnum in ian in ' bat periculum ut auium comprimerentur reliquiae coniurationis magnopere intererat rei publica fortis consules succedere Kal. Ian. Cicoroni et collegae, itaque L. Murenam virum militari peritia aptum ad eo seruendos improborum OnR-tus defendit ambitu reum, quam recte hodie X plorare non POSSumus, S probando certe consilio, et minora mala eum Onis maioribus circumspecte comparans le Xenim Tullia, quam ipse auetor hac defensione quasi abolevisse
dicitur, adversus Catilinam potissimum lata iam in eum esset On-Versa, qui Patriae tutor contra Catilina insidias constituebatur. Reducum Pompeium minus quam par erat amicum ibi sentiens remisit aliquantum industriam pro eo agendi, non destitit tamen lo-gem Flaviam non sati popularem, quia Pompeius maxime Veteranis suis per eam consultum cupiebat, caute tuebatur ita, ut et Sullanis POS sessoribus et Pompeii militibus ut urbanae plebi satisfaceret, emptionem agri priVati, olim a se in Servilia lege reprehensam iam ipse commendans, 8 sed nil valu-80 orat. 237. 81 vide Fam. I, 9, t. 82 Quint. XII, 1, 16.83 A., Zumpi Comment. Epigr. I, 262277. 84 id Cicero significat in Pis. 4. egongrum
Campanum si dividi non oportuit, OnServavi, Si oportuit, melioribus auctoribus re-
85 Sallust Cat. 44. 86 vide potissimum A. W Zumptium in ed. orationis pro L. Murena XXXIV sq. 87 Att. I, 19 4 et 7 coli de leg. agr. II, 70.
18쪽
bat repugnantibus plerisque Senatorum, qui intempestiva simultateo invidia moti hominem multo minus quam opinabantur auctoritati suae infestum in Caesari S O-cietatem compulerunt itaque pro confirmatione actorum Pompeii non videtur locutus esse Cicero, irritum conatum fore ratus eoitione vero Pompeii cum Caesare et Crasso inita diligenter cavebat, ne offenderet senatum Caesari legem agrariam ferenti atque cupide S
SenSionem Suam expetenti significantique spem non minu eum
illam lugem defensurum quam Flaviam nolebat Obsequi, nolebat aecipere locum in V viris agro dividundo a Caesare delatum, denegabat 90 Stea quoque, eum ab eodem, ut in Cosconii demortuito eum Suecederet, rogaretur.88 Ea Caesarem constat aegre tulisse:
iniuria quidem qui enim poterat Cicero probare legem de dividendo
agro Campano postquam adverSus Serviliam dicens eam ipsam divisionem Vehementissime dissuaserat Iterum offendit illum cum in oratione pro C. Antonio habita deploravit temporum Statum, deo, ut statim Clodium ad plebem traduceret 8' atque ei sic viam ad tribunatum, in quo Ciceronem VeXare Posset, Patefaceret; eodem tamen tempore Cieeroni effugium obtulit legatione deferenda: ' ne eam quidem accepit, ut constantem virum Se praeberet, neque tantum rei publica scelus impendere a proXimis consulibus suspicabatur. Videtur Caesar timuisse, ne lege Ssuae absentis auctore Cieerone abrogarentur,' eaque maxime causa fuisse cur eum nullis precibus exoratum Clodio proderet: hune Cicero sane imprudentius laeessiverat' et iram implacabilem eius concitarat, quem praestabat in-88 Att. II, 3, 3. II, 7, 4 de prOV. ConS. 41. etiam Att. IX. 2, 1. 89 Sueton. Iul. 20. 90 de provocons. 42 Att. ΙΙ, 19, 5. 91 de provoconS. 42. Pro SeSti 40.
tactum relinquere. Osa Sunt. quae postea acciderunt homini privato et minim militari nil rataudendum contra eo pius inimicorum; Su Seeptio certaminis et ipsio rei publicae infelicem exitum erat habitura; M cessit igitur et exilium tulit, donec placeret Caesari' eum redire cuius reditus opportunitate populus libenter usus est ad significandam ei caritatem p plane singularem. Revocatum Statim excepit negotium
publicum; postulantibus multis
decernebat, ut pro eurati annonae per quinquennium tot orbe terrarum Pompeio. daretur, eandem, Sed multo maiore eum pote State Oniunctam ei Messius tr. l. dandam
censebat libenter igitur Ciceronis
sententiam Senatus Secutu e St,
nec erat causa pontificibus' cur Ciceroni obessent propterea in decernenda domus refectione, cui frustra Clodius refragabatur. Ut autem senatui animum probaret bonarum partium ut Semper tudiosum, egit postea de agro Campano atque ut Idibus Maiis a. 697. de eo referretur: quod Pompeius et Caesar pergraviter tulerunt, estque deterritus a re peragenda intercedente fratre ' qui olim pro e receperat nil contra Caesaris Voluntatem acturum esse. Omisit
deinde dissentire a dominis civitatis: s si contra Clodii furores auxilium sibi comparare in Pompeii et Caesaris amicitia cupiebat, si Milonem amabat fortissime illi
resistentem sentiebat scilicet, quae ipsius condicioni convenirent; R-gis errabant, qui sero eum Pompeio in gratiam redierunt, quem mature debuerant senatus auctoritati adiungere. ἶ00 Nova autem imperii Romani forma iam naSeebatur, eum post Iuliae mortem et Crassi inter-93 p. Sest. 43-50. Planc. 87.94 Fam. I, 9, 9. 95 Att. IV, 1, 5. 96 cf. Att. IV, 1, 7 cum IV, 2, 3. 97 Fam. I, 9 8. 98 Fam. I, 9, 10. 99 Fam. I, 9, 11 12. 10 pro Sest. 87 8qq.
19쪽
itum ouiunctio P0inpeii et Caesaris auctis huius viribus paulatim indiseidium eonvertebat hane mutationem bservaru ei sua prudentia aliquid e0nsurre ad conservan
citer gessit, supplicationesque i i isenatu decretae sunt l, a sed rediit in patriam e domum temp0xe, quo nullum relinquebatur eivilis is cordiae remedium iam bellum ad versus Caesarem parabatur,to res i0nes Italiae describebantur Ci-
cerom ut imperatori non licebat
detrectare partem suam Capuam sumpsit iM Etsi temere et improvido tum omnia geri a Pompeio
existimabat, JO non audebat eius causam vel postulante Caesare I06 deserere diu cunctatus ad illum
in Graeciam abiit; fueratque deliberatio certe difficilis utrique
coniunctus erat, utriusque amicos oderat, ab utroque, si Vicis Set, periculum c0ntrariis partibus Ostendebatur; sed Pompeianorum erudelitatem magis timebat, ipsi Pompeio plus se debere putabat videbaturque eius causa iustioris esse. Sed adveniens in castra nee Pompeio neque ceteris principibus earum artium gratus fuit bene suadenti, ut bellum duceret, Id ille auscultare nolebat Victoriam Caesaris sibi fecit belli finem, in quo
nullus iam sibi locus esset, 109 eum ne imperatoria virtute pOSSet rempublicam gerere, nee liceret amplius ad pacem Ohortari Dominatus illius nullam publicam acti O-101 secundum ingem a Dione Cassio XL, 56 commemoratam. 102 Fam XU, II. 103 Fam XVI, 11.104 Att. VII, 14, 2.105 Att. VII, 13, 10 Att. IX, 18.10 Eam VII 3, 1 et Att. IX, 18, 2.108 Fam. VII, 3, 2. suadere institui, ut bellum duceret hoc interdum probabat et in
ea sententia videbatur fore et fuisset sortasse. nisi quadam ex pugna coepisset suis militibus consilere.' 10: Fam. IX, 18, 1 20 1. Ciceroni Pol. 1.
iii an reliquii, nisi deprecandi procis, quia P0mpei steterant quid uim mirum, quamvis benigne hubitum i Caesare ei mpter loquentiam ultum li0 0n de
ludigitur molestia ui turpitudine
publiea regnantis c0miter resp0ndebui tameli 0n eum in m0dum valobat illius blandum alloquium, ut oblivisceretur, quanium decus orat0ris ei in senatu principis perdidi sol staque u0n 0luit eius interitu, sed vituperabat amicos qui liborationem rei publicae non perfecissent, relicto tyrannidis adiutor validissimo, ira quo ad Mutinam victo videbatur quidem nova lux lib0rtati exoriri, sed irrita spes
erat, eum D. Brutus non adiuvaretur a Senatu, M. Brutus et Cassius
longe abessent, L. Planeus frustra a Cicerone ad defensionem melioris causa incitaretur. Sic ultima exspectatio de recuperanda republica concidit, ipse eorum Seelere et perfidia interiit, quorum imperium nullo modo toleraro potuisset, Si superstitem libertati publicae reliqui Ssent. Restat, ut de fontibus huius editionis agam, quantum quidem eius iam in lucem proditurum est. Contigit mihi fulicio bonorum beneque ollatorum codicumc0Pia, quam eis, qui proxime Rhetoridis Tullii edendis operam dederunt libris enim, quibuS USu Sum, aut caruerunt, ut tribus egregiisvgli ad Inventionem, pud dialogum de partitione oratoria Lad Topica, aut neglegentissime collatos adhibuerunt ut de Oratore A, B, b. Hae in universum praedicare liceat, Sed a ceu ratius dicendum de
singulis libris, qui hoc volumine
separatum, rudi et verum momen
20쪽
suum receperit et quantopere non Solum ratione, sed etiam doctrinae partitione et expositione divorsus ab illo sit, intellegatur, Propter tralatitiam cum libris de Inventione coniunctionem in hoc corpore Rhetori eorum Ciceronis retinui . Post editionein peculiarem meam O Vae Copiae non adhibita sunt, paratis ita in his se eundis curis ii Sus sum, ut minuta qURQ-dam illic neglecta ad optimorum codicum fidem revocarem, iudiei Omo de non nullis libris mutato me liorum vel omnium reliquorum Ructoritatem olim posthabitum nune praeferrem aliquot lo eos in adnotatione eritica illius editionis aut
in addendis eorreetos, ut re en Sdomum invento remedio emendarem. Multum contulit ad haec Omnia alter vir iniet S SimuS, Ommunicata privatim me eum en SUruperae curata bonarumque Ob SerVntionum et emendationum plenissima praeterea Spengelii, sanni, Burghii Halmii H Schiuigii coni0cturis uti licuit. Qui autem inquisituri sunt in adnotationem eriti eam, habebunt eam appendicem tantum notarum, quas in peculiari oditi nodi gessi, putentque illine et o praefatione Omnium rerum, qua requirent, explicatione in hi sufficiat monui S So, primam familiam 1 constare codd. pi Paris. 714 Paris.
Monaeensi); mixtam ex diversis fumiliis reconsionum osse in t Tu
codd. tertiae familiae, eas lecti O-nses significavi 2 a , supra lineam ad Seripto numero omnium Odi cum lectionem adnotat C; aut, ubi adiicitur quorundam librorum lectio, omnium e eterorum. Quae minutis litteris expressa sunt in adnotatione, lectionem habent huius editionis, quae aequalibuS, SUPeriori meae.
Ichetori eorum ieeroni S, URBvolgo de Inventione inseribuntur, optimi codices sunt Parisinusili4 saec. IX.) Herbipolitanu S, Saec. IX.), g Sangallensis 820 saec. IX.), k Kauchianus, cui u leetiones auehius in exemplari ratandrinae, quod nostra Academicabibliotheca adservat, ascrip Sit);
codicum v cognitionem praebuerunt ex dimidia parte C. Halmii Analoeta Tulli una Fasciculus II,
in quibus Ant. I in sinaver eo eum
eussit usquo ad finem libri I, O-tasque eriticas adiecit, unde Compluris egregias emendatione duximus libri II lectiones Herbi p. ab Halmio, anguli a Linsmayerone est, Sed has oro, ut non in ipsa adnotatione eriti ea recensere li- euerit praeter aue OS OCOS, Uibus adieci litterum g in altera plR-gularum eorrectione. Consentit autem plerumque cum V itaque in nota subiectari eas solum luetio-11 in alter libro saei cum V omnibus locis, ubi hic citatur, exceptis istis habet 2. uni PStelemini, T. constat, 23. et D testamento, 24 dic niui, 26.nuli tui esse, et om tuerit 30.
habet 0usoquuntur, 32 udducetur, 3b etc0mmunia 36 fulso. 11. a quo G 43. deluouenui et, 4. uoultua fuisse G. iuditoribus punctis notatum est, ib. habet et omnia 62. Huiut 68 c insuetudinis, 2 circumsidor tur 78. ec his 80 hubori, 3. yr inieritis,