장음표시 사용
361쪽
I eoueniat praecedentis Uic tione Generali Episcopi, an is Archidiaeono seu primae dignitati, quo cunque alio nomine appelletur. In fauci- rem Archidiaconi seripsit Menoch. integrum Consil.qui est inter eius. Utia M. in quo concludit praecedentiam pro Ariachidiacono in ordine ad functiones Ec. clesia isticas, seu in loco functionum. . clesiasticarum , ut in Choro, in Ecclesiaci, in processionibus.Similiter etiam,alterum consilium in ea d. materia , quod est a I.& utrobique plura allegat, di lath probat
ad fauorem Archidiaconi. a Communis tamen sententia stat pro vicatio Generali Episcopi. Ita Iactu al. De quibu1. num. 69.1 De 1b. Felin. in
s Et hanc sententiam amplexa est S Congregat. in Mondbuiniensi 2 o. Augusti 1 s 86.& in alia Visentina i6.Marti1 16O . Et facit pro ipsa valida ratior nempe quia vicarius est superior, de Archidiaconus subditus ι Vicarius enim facit unicum Tribunal cum Episcopo GPI uput
m iter, α utitur auctoritate, de potesta. te Episcopi. Vnde omnes illi, qui subdum
tur Episcopo, subduntur etiam vicario. Archidiaconus autem .seu prima dignitasiabditur Episcopo. Esset autem irrationa.
bile, quod subditus prςcederet superi
Est tamen aduertendum , quo ad distributiones, quod si sit canonicus, non poterit eas percipere, nisi sedeat. de ince . dat in loco suo cum habitu canonicali, ut pluries resbluit S. Congregati ut in Stirriana 26. Augusi 1 sua..dein alia Lanteonensi .Marιν is v. Et obseruant etiam MN bosa de PoteH.Difallegat. numeri l-Neque enim ius habet ad percipiendas distributiones tanquam vicalius, sed ta. quam Canonicus: & ideo, debet in te tuenire tanquam Canonicus. Quado autem interuenit tanquam canonicus debet te nere locum, qui illi ut tali competit ut tra dunt Felin. in Riabr. De maior.-obed. . in sine. M. enoch. De arbitra . infu68. num. 23. lib. a. BOer. tract. De ati L magni. Conm. num. 66. Cassaneus in Catia glar.
s Haec autem, quς dicta sunt,locum habent solum in Vicario Generali Episcopi, non autem in Vicario Generali Capituli Sede vacante; nam is non praecedit primam dignitatem. virescripsit S. Congregat. in una Assiens. de mense Augurar 63o. de obseruant Barbosa ad potes I.
Epsallegat s. . num. lGI. Narneu habeat auctoritatem,
dem Capitulo, de ideo non dem het praecedere primam
dignitatem , in qua remaeientatur
362쪽
n aliqua materia adsint oppotae opiniones, di una sit seca- dum stylum Roma pae curiae, alia vero contra ipsum: unde dubitatur, an in tali casu possimus sequi eam , quae est contra. tia Et quia stylus considerari potest vel in iudicialibus, vel ingratiosis, quales sunt dispensationes, beneficialia omnia dce. ideo hic tantum quaeritur de gratio. sis, seu de ijs, quς dependent a voluntate Papς. Resoluendum autem est. In ijs,qua dependent a voluntate Papa, esse nece. νιὰ sequendiam opinionem , qu es fecundum stilum Romana ciniae: nec oppositam posse habere loeum. a Ratio est Quia stylus declarat Po. tisicis mentem, ita vitalis sit, qualis est stylus, de sit comensurata stylo, ut rratat Fel in an cap In nos . num. ι p. ver. auod
ςrgo mens Papae sit secundum stilum, et ipsi commensuretur, opinio, quae est con . trastylum Curiae in iis, quae dependent a voluntate Papae, erit falsas quia cum sit vera, quae est secundum Olum curiae, eo quod habet voluntatem Papae sibi al. sistentem, quae in dissensationibus, con. cessionibus &c. operatur secundum stylum,ac tantum operatur,quantum trahit secum stylus, falsa erit, quae est contra stylum, quia deficit volutas Pap. ae o dc proinde opinio asserens, vel negans aliquid contra stulum afferet voluntatem Pap.e ubi non est, et negabit ubi est. 3 Praererea. Stulus Curiae facit ius, ut desumitur ex Cap. Quam graui. Decrimi n abi. dc CapIxliueris. De constria dc no.
contra stylum Curiae,est etiam intra ius, de proinde non potest subsistere, de m ultominus ad praxim reduci. . Ex quibus deducitur, quod quaa. do non exprimitur qualitas aliqua in sup .plicatione pro dispensatione obtinenda is, quae exprimi debet ex stulo curiae, quam uis adsit vinio, quod non sit exprimen da eo, quia non pertineat ad causam fi . nalem , a ut quia non retardaret Pontifiἀeem a concessione, adhuc dispensatio erit nulla, nec poterit substineri tanquam is valida ex eo , quod inuitatur opinio. ni probabili. Erita docent Dec. in cap. Ad aures. num. 28. De rescript. Rebus in a
363쪽
enim voluntas Ponti si eis in huiusmodi dispensatione,quia cum sit commensurara stylo Curiae, no intendit disipensare, nisi exprimantur, quae de stylo curiae expri. menda sunt f Secundo deducitur contra Henri-queZ lib. I assum eap. 3. num. . Dispensa tionein, in qua tacetur qualitas, quae est de iiylo curiς exprimenda est, nedum esse nullam profaro extetno, sed etiam in s ro conscientie . Nam causia, ob quam est nulla, aeque militat pro soro conscientiae, ac pro soro externo. Si quidem nullitas prouenit ex desectu voluntatis in Pontice. qui inficit totam substantiam dispensationis, cum sine voluntate dispensantis nullam possit habere subsistentiam: &ideo nec etiam in soro conseientiae. 6 Tertio deducitur. Quod etiam si ex ignotantia taeeatur qualitas aliqua de stylo curiae exprimenda, quamuis excludatut dolus, α adsit bona fides, adhuc dispensatio erit nulla contra Henriquee Iib. I um cap. 3. num 8. Bona enim fides selum excusata peccato, non autem ia- ducit voluntatem Pontificis, qui, vidi hae l, non intendit dispensare, nisi exprima,tur, quς de stylo exprimenda sunt. Et ita
PeaAL quae Z37.1iumeto. Stylum curiae as-ficere omnes extra Curiam Romanan
in ordine ad dispensationes, gratias ecc. Quia licet stylus curiae non se extendat
extra Minanam curiam,vi cum aliis tra, die Rebus rem. 3. Consit regiar. ιract. de Consuet ar. 2.glos. I 3, num s 7. Hoc tamen
solum locum habet quo ad ea, quae ex Pediuntur extra curiam; non autem qubad ea, quae expediuntur in curia. Quia si
stylus curiae obligat in ipsa cutia, obligat quoscunque, qui ad ipsam accedunt pro at qua expeditione. Deinde si stylus euest
declarat voluntatem Pontificis, ut dictum est num. et dum non seruatur, deficit eius volun ras s & proinde expeditio non ser. uato stylo curiae non trahitsecum volu tatem Papae extra curiam ad validan. dam expeditionem.
An Pralati Signatura Iustiti 2 debeant
sequi Dium eiusdem senaturae in causis sibi ab eadem delegatis.
i via Signatura iustitiae prae eulis habet bonum ius par.
tium. quod unicuiq; , cui co. petit, reddere, intendit. ideo
in iudicando seruat specialem stylum, qui mult6ties discrepat a stylo seruando de
iure communi, tamquam magis aptum, ad compendiosEreddendumst nicuiq. ius suum. Vnde dubitatur, an quando eadem Signatura committit aliquam causania. alicui ex Praelatis, debeat ipse sequi stylum eiusdem Signaturae, an vero proce de te secundum modum de iure communi seruandum. Resbluendum est. D . hereseruare Iisum eiusdem S gnata s. a Ratio est. Quia delegatus sequi de . het stylum delegantis, ut tradunt Ferret
I dederis. 7 .pari . Recent. & in DII Wiensibene ij aa, April, coram B ratio. Vnde eum Signatura .habeat spe cialem stylum, quamuis non secundum ius
364쪽
An Praelati Signaturae, &c. Quaest. I 8s'. 3O9
3us , delegatus ab ipsa in causis delegatis seruare debebit eumdem stylum. 3 Ideo autem delegatus tenetur sequi stylum delegantis, quia utitur iurisdictione ipsius , & nomine eiusdem procedit iuxta l. i. 1 Qui mandatam . De in eius, cui man. eLI iurisae ibi. Qui mandatam iuri ictionem suscepit, proprium niueit habet , sed eius , qui mandauit, iurisdictione
causam, infine. De appellat. & alii praesertim iniuct. s. Qui mandatam. Vnde cum utatur eadem iurisdictione, debet uti etiaeodem stylo delegantis , ne in usu iurisdictionis discrepet ab ipso . seu ne alienam iurisdictionem exerceat alio stylo, quam exercet proprietarius. Delegatus enim alienam iurisdictione exercet, b Espra toris.De OD. eius, cui manaes iurisdie Ex quibus deducitur, quod si causa delegetur extra Curiam, tenebitur delegatus seruare ni tum Curiae z non autem statuta loci, in quo iudicaturus est, ut specialiter sensit Rota incit. Leis as i. n m. I I. coram Ludovisio. Militat enim eadem ratio quod delegatus utatur iuris dictione delegantis,& proinde debeat iu- . risdictio regulari eodem stylo, quo regu latura deleganta.
An in beneficialibus liceat de rere inpactum Obligationem gratitudinis
g communis sententia, quod non lutat. 4 metiram, se futurum g Mum cte. αγλα eommittit Oniam. I Inbιn Oialibus pacta omnia in eunt
l firmant quod quando agi-λ tur de obtinendis beneficiis
deduci potest in pactum inter praetensiorem,& collatorem,seu electorem absque vitio simoniae obligatio gratitudinis. Ita
Valentia docet, licere deducere in pac. tum,quod dari potest sine simonia. Idem
etiam videtur sentire Machad. tom. I. tib.
cum suis scindamentis ponit hanc opinionem ultimo loco. Et probabile putat
a Fundamentum huius sententiae est. Quia licet deducere in pactu m,quod licite praestari potest Pote si autem licite praestari aliquid ex gratitudine, conferen isti beneficium. Secundo. Quia expreseso illius, quod tacitὶ inest, nihil opera. tur, Sc proinde non facit illicitum, quod alias est licitum. & ideo cum tacite iniit obligatio gratitudinis erga collatore be. neficii, quia est reuera benefactor, ut declarat ipsu nome beneficij,licebit et ili deducere hac obligatione in pactu expressus Communis tamen sententia tam Theologorum , quam Canon istarum est in oppositum vel in materia simoniae, vel
365쪽
31 o Qua fi.Morales Iuridicet.
s. Qua ραηa Felin. in Cap. Ad audientiam
alii cum Glos. in Cap. Si foeneraueri . I .
In hac dissicultate non vertitur in dubium , an qui tecepit beneficium , aut quid aliud spirituale, possit ex titulo gratitudinis retribuere, quia certum est, nullam in hoc interuenire simoniam; sicut
neque econtra interuenit , quando ex gratitudine ob receptum beneficium
temporale datur spirituale. Cap. Dilectus
α. De simon. Et ita docent communiter Catelain Sum. verbo. Simonia. Solus lib. s. de iusto iuνe, quaLi. 7.a .LO 3.Suareae cualijs to n. i.de Retu, lib. V desimon, cap. s.
tunc liberaliter datur, di proinde non transit in compentationem rei spiritualis, sed in extinctionem obligationis natura. iis, quae consurgit ex beneficio accepto, quae sicuti non assumitur voluntarii, sed naturali iure contrahitur 1 ita neque pintest inducere vitium simoniae. Ex quo fit, quod antequam obtineatur bene Scium, liceat declarare animum de gratitudine, quia haec declaratio non inducit aliquam voluntariam obligationem, sed exprimit ex naturali iure consequutu
s Ex hoc tamen non sequitur. Quod liceat is die Me inpactum huiusmodi obligationem alituinis. Tum quia pacta omnia in hac materia tanquam de iure prohibita in Θueunt Simoniam. Cap. Cum
pridem. de Cap.Pactiones.mpactis.& Canaus ilium. De rem permut. Tum etiam
quia liuiusmodi obligatio habet proo lecto, seu materia exequutionem Obligationis ex gratitudine, atque adeo illam retributionem , quae ex gratitudine est retribuenda , quae per susceptionem voluntariam talis obligationis fit debita iciuiliter. Hoc autem inducit manifestam simoniam, quia operatur, quod id detur pro spirituali ex obligatione ciuili, quodestet liberaliter dandum ex mera gratit dine, & operatur, quod interueniat commutatio temporalis cum spirituali.
6 Confir. Quando obligatio ex gratitudine deducitur in pactum, trahitur obligatio de uno genere ad aliud, di in.
duci iri r contractus Onerosus: ita ut onus
susceptum sit pretio aestimabile. Ergo res spiritualis deducitur in contractum, &non amplius datur liberaliter, sed intuitu alicuius pretio aestimabilis. Praesertim, uia,quae alias fuisset retributio liberalis,t necessaria ratione obligationis assum piae, ita ut obligatus compelli possit ad retribuendum tanquam legalis debitor, si obligatio esset valida,qui alias stante sola obligatione ex gratitudine compelli non posset. Confir. a. Si obligatio ex gratitudine deduceretur in pactum , non esset amplius,quod exhiberetur ut liberalis retii butio , sed destrueretur titulus retribuὸtionis,dc alius induceretur. Et no haberet amplius locum gratitudo, sed debitum ciuile. Ergo non potest obligatio ex gratitudine deduci in pactum, ut obseruant ut plurimum Doctores a. citati cum
D Thom. Neque enim potest quicquam transire ad illum statum, in quo destrui
tur. Et valet argumentum, quo res de
ducitur ad impostibile. Si enim, quia re ilibutio estχx gratitudine, excluditurmonia, ita quia deducendo in pactum, excluditur gratitudo, si quidem destrui
tur liberalis retributio, dc inducitur necessitas, retributio non excludet simoniam, quia non erit ex gratitudine. Nam quan do affirmatio est causa affirmationis, ne gatio quoque est causa negationis, eum
366쪽
An in beneficialibus, &c. Quest. I 86. 3 D
impossibile fit, idem simul esse,&non
g Neque obstant. quae pro opposita opinione allata sunt. Nam non est uni. Dersaliter verum, quod liceat deducere in Paetiam , quod alias licitum est . Hoc enim non habet locum, quando ex de ductione in pactum mutatur illius qua litas, & superuenit alia qua reddatur illicitum ob mutationem factam in mate. ria, ut conti in in praesenti. Nam sicuti, quod tetribuitur ex gratitudine ob sipi, ritualia recepta, licit E retribuitur, quia li-hetaliter: ita quod retribuitar ex pacto illicite retribuitur, quia non liberaliter,sed ex necesiitate retribuitur. Si ergo, quod ex gratitudine est retribuendum,deduca tur in pactum , sicuti deducitur, quando deducitur obligatio ex gratitudine ; induit qualitatem, ob quam illicite retribuitur.
9 Ada. Ex eo. quod expressio illius, quod tacite inest. nihil operetur, sequi solum,quod nuda expresito obligationis ex gratitudine tanquam tacite in existens nihil operetur: non autem , quod nihil operetur, si deducatur in pactum expressum. Quia tunc non exprimitur eo modo, quo inest, in quo sensu valet regula. praedicta, ut obseruat Alexa n. conss. t. et Ama g. ver. Quia responderunsib s.Sed exprimitur opposito modo, quia cum insit per modum obligationis naturalis respicientis liberalem retributionem, eZ primi tur per modum obligationis ciuilis respicientis necessariam retributionem. ιo Ex quibus deducitur resblutio al. xetius dubij,an scilicet liceat taxare retri. butionem exhibendam ex gratitudine. Nam si laxatio sit solum per modum de mon strationis, de expressionis illius, in quo quis vult se gratum exhibere, non puto, quod inducatur simonia, nam ad hue obligatio nulla assumitur, sed relinquitur naturali iure inducenda ,& solum additur declaratio deteria retributione, qua satisfiet obligationi . At si laxatio absolviὶ determinet retributionem, in ducetiar simonia, quia simul etiam indicetur obligatio ciuilis de retribuendo.
cum edim omnes specina includat genus
I. Omnes. C, Depνgscrip des. Semper. f s e reguι iαν. eo ipso, quod laxatur absolutEretributio, in hac taxatione includitur etiam obligatio in genere retribuendi rquae antecedit acceptionem beneficii. &proinde non est naturalis nascens ex naturali iure gratitudinis, sed ciuilis.
nem armorum Clericis, comprebendat etiam caseum aucupationis.
a D fνιns selopum aucupandi causa non vis.
Probibitio aνειονum non eo νεθεndiu au:um patoria.
i n D esse tum aucupandi solent fabricari speciales scopletti, ad explodendos in auess unde dubitat ut an edictum Episcopale iis poena sumensionis a diuinis prohibe hs cloticis delationem arniorum cismprehen dat etiam hos scopletos in actu'auch passidi. Et assirmative videtur resbiliendiim, Quia per huiusimodi edictum prohibetur iactum ipsum deserendi amia, thyroin d etiam quando deseruntur in brdine a a aucupationem. Hulusinὀd autems di
pletus est quaedam species anti Otuis . la
367쪽
a Tenendum tamen puto. Defrentem huiusmodi scopulum non comprehendi sub Hatuto, nec incurrere poenam. Desumitur ex iis, qui docent, quod substatuto puniente deserentes arma comprehen dantur ii tantum, qui deserunt arma inis stituta ad offendendam Ita Ias. in g. Ex malesic. Instit. De a Boni b. ubi & alii Do.ctores Butr. in br 1. De vi pub Rebuscum Angel. Alber. in I. Armorum appellcytio.. I. ver. Secundo intemgite.F. De verbo .An
fleat. Iulius a Beyma ibid. in findi suius modi autem scopleti non sunt ordinati ad offendendum, sed ad aucupandum.
s Ratio est. Quia licet armorum appellatione veniat tam defensa ua,quam omnia offensiua, ut notant Decian. tras.
Gufa . sit. I Obb.a. Ordinam. Bobadit. lib. r. Polis. v. I . num. 62 Imo etiam sustes, de saxa. dic. I. Armorum appellatio. r.A. De verbo Anificat. dc f. Recuperandr. Instit De interdis. de notantalos indie.Lim νum. Ac Gloc canonica in Clemen. Ne in agro g. auia vero. verbo. Arma. De natu
in odiosis, de quando agitur de poena , non ita amplE arma accipiuntur, sed tantum pro iis, quae ex institutione sua sunt ordinata ad offendenduin . ut notant nousolum Doctores num. a. citati, sed etiam, desumitur ex L Si pignore.β. Furemss. De fartis. de notant in per Bar. ibid. Aretin. in f Item lex Cονnel.Instit. De pubi. iudis. turba conss. 73. num. I 3. Et ideo Statutum prohibens deserti arma, de his armis est accipiendum. Et quamuis scopletus institutus ad aucupandum adhiberi possit ad offendendum. in morali tamen aestimatione. non est ex armis ordinatis ad ostendendum, quod sufficit, ut non comprehen datur sub appellatione armorum, quae ordinata sunt ad offendendum. Et se habet sicuti arma defensiua ut pelta, qua non veniunt appellatione armorum, nisi adhi antur ad offendendum , ut notat Bar. in Lig. Deleg.Iul.De υi pusit de in I. Si jertius. C. De his, qui ad Ecclesco Q. Sicut etiam fustes, de lapides in stricta significatione, & odiosa non veniunt armorum
appellatione , nisi ad offendendum adhi.
ς Confir. Statuta accipiunt interpre. tationem a iure communi, ut tradunt Doctores in l. t.I. Lex Falcidia . Ad leg. FalciZBart. Alexan.&c.Bellam .decfZa3.
. De procrip.& coram Millino decis3 ss. num .io. dc decis si a. in fine par I. Dicier. Vnde etiam huiusmodi statutum Episcopale recipiet interpretationem a iure prohibente arma , Lex autem, quae Prohibet retinere arma apud se, declaratur, ut non comprehendat ea, quae inseruiunt venationi. Ita in Li .F. Ad leg, Iul. De vi pubI. 6 Rursus. Venatio, & a fortiori aucupatio est concessa Clericis recreationis gratia exceptis temporibus visitationis , solemnitatum, praedicationis, ut tradunt Abbas in Cap. i. De eteriet enat Guilhelde
Qui venationibus. Di I. 86, Praepositias in p. Episcopum.Dia. 3 . lenoch. de arbi.
natio init.& alij communiter. Ergo Cum per praesens statutu no auseratur facultas aucupandi recreationis gratia,nec etiam aufertur facultas utendi scopletio, sed re manet concessus tanquam instrumen. tum pro aucupio. Nam concesse fine censentur concessa etiam omnia, quibus peruenitur ad ipsum.
7 Deoiq. Finis statuti non habet B. cum in usu scopleti in aucupatione. Ideo enim prohibet Clericis deserre arma, quia etiam de iure hoc eis prohibetur . Cap Clerici arma. De υita honor. Clemcor. Et causa finalis prohibitionis est, quia at ma dedecent statum Clericalem. Clericorum enim arma sunt lacrymae, & Orationes. Cap. Conuenior. 73. GaIi 8. MCaP Porro. 16. Quaa. a. & notant ibi
368쪽
Gloc & in Cap. Ex multa. s. sin. De vors' Marsil. cum alijs. in Praxi. g. ma comple
mento num a. Menoch de arbitria u 39 num. 3 a. Villius decis 26. num
quia delatio armorum praebet occasio nem violenti js, percussionibus , homicidiis, i. Si Seνuus . C. De his, qui ad Eccles Uum Et notant Assii et . ad Consiit. Inten.
nor. a sole, qua II legal. 3s .mι. I 3. ROland .eonsit. 3.num. as. lib. a. Quae cum sint Hericis specialiter prohibita, ideo ad ea evitanda prohibetur etiam delatio armorum. Haec autem ratio nou militat in , delatione scopleti pro aucupatione,ut per se constat. Tum quia desertur in agris extra hominum commercium; tum quia defertur tanquam instrumentum aucupationis; tum quia non est ex illis armis, quae ordinantur ad terrorem, aut ad ODiandendum. Quod satis etiam ex eo conis
stat , quod ubi est prohibita lateis delatio
scopletorum, qui vacant aucupationi, deserunt sabricatos pro aucupatione.
An clerici excusentur ἀ poena Statuti E
piscopalis , si flante inimicitia defe
piscopale prohibens Clelicis sub L poena suspensionis a diuinis deis
litionem armorum, dubitatur modo , antiquis ea deserat ex causa inlinicitiae, qua diaet , excusetur a poena Statuti. Et
cent,licere Clericis arma portare ex iusta causa, ut cum iter agunt ad se defendendam , non obstante proli bitione iuris
a Et in terminis inimicitiς quod non obstante dicta prohibitione iuris communis possint Clerici arma ad sui defensionem portate , tradunt Monat d. con .
etiam stante Episcopali edicto idem dicendum est, quia non plus ligat, quam liget ius commune. 3 Ratio est. Quia defensio ita unicuique conceditur iure naturali, diuino. ut a nemine auterii pollit l. Vt υim ta 1 De ius. iure. deI. i. C. Vnde Di. & Cap.
Ius nais ale. Dia. ι .dc Capciscundo requi ris . . tio. De appellat. dc ap.Cum inter. De except. & Clemen. Pu Iiorab I. g. Coele νum. De re iudic. de tradunt communiter Doctores praesertim in citatos tex. Dum
autem non potest auferti de sensio, nec
369쪽
etiam auferri possunt media ordinata ad in Praxi Diunij. decis. 399. num. I. Quod defensionem, atque ade' nec etiam dela' tamen non intelligitur quo ad omnestio armorum, cum liaec, quamuis ossinsi' dispensationes , sed quo ad eas, qua sua, ordinentur ad propulsandum offen- ς ε usa reddit necessarias, ri in praesenti desam, & proinde, licet de iure verita, con- armorum delatione. Quando enim causa cedunt Doctores in ordiae ad defensione. Vnde etiam conceditur occisio, quando est necessaria pro defensione, nec tunc inducit irregularitatςm iuxta Clemen. Si furisui De bomicia. An autem sit neeessaria licentia assirmant nonnulli ex citat.Doctori, nu. a. praesertim Maecius dict. decisas taν. 3. Quia ad ipsum spectat iudicare , an causa sit iusta; & quia nemo potest sibi ius die e re in causa propria . Verum nox esset sibi ius dicere in causa propria, si absque licentia Clericus deserret arma, sed sanie iusta causa uteretur iure suo. Quod autem ad Episcopa pertineat iudicare, an causa sit iusta . id locum habet, quando eausa est dubia et proinde arbitrandum , est, an sit sussiciens non autem, quando causa est certa, quia tunc subintrat communis doctrina Doctorum, quod statutu non comprehendat casum; quia delati itiarmorum non est prohibita, quando est necessaria pro defensione , pro defensione enim conceditur vim facere, seu potius vim repelleret, Vovim.1Deius. iure,& Cap.Si veνὰ.si. si υero.De senten excom. municat. Glos in Cap.Olim. t .verb.Exe sis. De resis spoliat. de in Cap. Dilecto.vetabo. Susagari. De sentent. excommunica in Gos Et facit, quod in materia dispen. sationis tradunt communiter Doctores, quod quando causa est euidens, no sit necessaria dispensatio, sed de se resoluat ob. ligationem legis. Ita D.Th. 2.2.quaesi I I,
causas, Lessius lib. vi de iun iure . cap. 2. ub 6 ntim. 3. dc alii, quos adduxi. est euidens, de se soluit obligationem te sis, quia lex non potest oblisare contra . euidentem necessitatem,
Monachi tenentes arma intra in na.
Monachos retinentes arma intra Monasterium, ipso facto incurrenda. Non intelligitur tamen, ut potat Gloci bid. verbo. Aνma. de omnibus, quae armorum appella tione veniunt, ut sunt sustes, neque etiaarma pure dc sensiua,ut galea,thorax &c. sed Qtum arma ostensiva proprie dicta, ut pugio,gladius,scopleti,&huiusmodi. Rurius etiam excommunicatio non habet I cum, nisi quando abique licentia suorum Abbatum ea retinerent,ut ibi se eaplicat Ponti sex. Si ergo incurrant in hanc excom-
municationem, dubi arur, a quo possint absolui,
370쪽
a-Itii, de eum non sit reseruata Summo Ponti siet, an ebBlui possint a Praelato Io.cali. Et negathie res udet Speret. I 2 a. num- ς. nisi habeat iurisdictisonem Episcopalem , ves quasi episcopalem siue ex Consuetudine, siue ex priuilegio, ultra iurisdictionem,quam habet de iure communi in Monachos i sed posse absolui ab Episcopo Dioeceano. Et pro hac sua sententia citat Fedeticum de Senis.consit. I qui incipit, Monachus Per nus. Quid autem intelligat per iurisdictionem Episcopalem, vel quasi Episcopalem ultra illa, quam de tute communi habent Regula. rium superiores, non explicat .s Quod speistat ad forum conscientiae tenendum est, Posse abflui a quocuus. Confessario, β quo absolui possint a peccatis.
Haec reuolutio est secundum omnium sen. tentiam docentem, singulos sacerdotes, qui habent facultatem absoluendi a pec. catis. posse etiam absoluere ab excommunicatione, si non sit reseruata. Et se. cit ratio decisionis, quam ponit Pontifex in Cap. Nuper De sentent. excommunicat. nempe quod Cum conditor Canonis obso. Diiouem sibi specialiter non reseruauit, eὰ imo concessisse υidetur facultatem . Cum et go excommunicatio imposita a Pontissice, non sit eidem reseruata , tolli poterita proprio consessario in foro conscientiae. Quod vero spectat ad forum exteris num, resoluendum est. Posse absolui d pro, προ statis localibus υirtute iurisdictionis οὐ aγis, quam habent de iure communis pra poprio ubditos Hςc similiter resolutio est secudum communem sententiam; unde miror, quomodo Speret. opposita tradiderit. Ratio est. Quia quando excO- municatio non est releruata , quicunque habens iurisdictionem fori exterioris, PO.rest absoluere ab excommunicatione noriseruata, ut inter alios tradunt Glos in
cap.Nuper. verbo.Non retinuit. De sentent. excommunicat. Abbas. num, s. Felin. nu 3.&corteri Canon istae. Hostiensi in sum. lib. s. Tit. Desentent. excommunicat. mia p. atiis possit absoluere. Couarula. inea Alma mater. par. r. s. a. niam. De furent. excommunicat. de alij communi
ver. Quarto. 'olin. De censuν.rab. I, cap. Io. i. Militat enim etiam quo ad sorum externum decisio Cap. Nupeν. Defentent. excommunicati quod nempὰ quando P tifex non sibi reseruat absolutionem e communicationis, censetur eoncessista, interioribus facultatem abituendi; unde
eum non reseruauerit dictam. excommunicationem, omnes habentes iurisdietiodnem fori externi poterunt absoluere suos subditos.
dictam excommunicationem. quod non assicit Mendicantes, neque Clericos Re, gulares, neque alios Regulases, quicum que sint, praeter Monachos. Ratio est. Quia expresia ponitur pro Monachis. Caautem simus in odiosis, reliqui Regula.
res non veniunt sub nomine Monachorum, ut aduertunt Felin. in praem. Decret num . Abbas tu Cap. Causam. num. a.'D iudici Nauar. Commen.3. num . . Mς Regul. Moscon. De maiest militantis Ecclestib- .pa cap. . De Regul. S: alii cum D. Th. 2.2.qua LI 89. aris.ad a. quatenus distin.
guit etiam inter Monachos,& Canonicos Regulares. Imo quia Pontifex in dicta clemen Ne in agro s auia υero. De Liata Monacb. voluit sub sua dispositione. comprehendere Canonico Resulares, illos seorsim expressit a Monachis. Vnde Glosibiae verbo. MonacbM.aduertit, quod Ponti sex in ultima parte dispositionis, norepetit Canonicos Regulares, quia noluit