장음표시 사용
21쪽
Valontianus II ur. 391 saeculi XIII. Vin obonon sis signatus nr. CCCLIX saoeuli XII parui momenti codex. continet opistularum librum secundum; in nostrum usum transcripsit Willi ulmus Har tellus univorsitatis Vindobonensis proseSSor. Vossian is noster Vossianus Bonilei, bybliothoeae Loidensis nr. 21, olim Danel Vossit, conlatus a nobis. liunc librum snoculi XII, olim sancti Sympliorinui Modiomatricensis, plorisquo congruis loetionibus ex ὁ fluxisso haud dubie ossicitur: coterum ex duabus partibus inter se divorsis conglutinatus est. Zulieli omianus noster Zulichemianus De Duoi, bybliothceno Loidonsis it r. 12T Λ ox bybliotlioen Vulsiana Cruquii codox I iustoi si uo Carrionis, saeculi XII, conlatus a nobis. In in uero paucis recens pamus flori logia, scholia aliosquo com- montarios nntiquos, quos in apparatu huiusco uoluminis adhibuimus. usi igitur sumus: flori logio Parisino 8069 saoeuli XI, olim Iacobi Augusti Thuani. 1lorilegio Parisino 8818 , olim Balugiano, saeculi XV. luno ambo contulimus ipsi; tertium flori logium amplissimum, Nostradnmenso 188 snoculi XIII magna diligentia transcripserunt nobis Hoinrieus Micholantius bybliothecarius Cnosn-rinnus ot IIoinricus Nolteus amicissimus, quorum hic non ea tantum opora, sed etiam, quod omnis paene codices nostros Parisinos multis locis dubiis rologit itaque conlationes nostras omon lauit, mirifico de Horatio nostro est moritus. idem in Bolgis Blandinios Gombiacensonaquo summopero inuestigauit, sed frustrn. 1lorilegium Cusanum C 14 sacculi XII oditum est a Ios. Κloinio in libro quom inseripsit: 'ubor o ino Hand selirin dos Nicolaus von Cuos, Borol. 1866 non nullos locos Horatianos Oxhibot, partim ex lemmatis Porphyrionanis partim cx ipso toxtu Horatiano citatos. flori logium Basili onso F IV 38 odidit Willi. Waehor. Dagolius in Nauptii antiquit. Germanic. annal. VIIII p. 162 - 174. Doc magis uolgata illa flori logia Vinconti Bollo unconsis ot Hildoborii in tostimoniis colligondis p rnotoriuimus: quamquam ad modum uilia sunt ne mondi A rosorta.
22쪽
Simulus do tostimoniis ex Seruio Vergili commentatore sumptis ad hoc uolumen non minus ualet illud, quod in primi uoluminis Draotatione dicturi oramus, grauioris quid om momonti locis Thilonem a nobis consultum absque oo, qun solet liberalitate, T SPonSum osse. praeterea uobis uti licuit Hormanni II agoni noua bonaquo scitoliorum B ruensium, quot nd bucolica atque
georgica portinent, oditiono fLips. 1867 in supplementis anna
lium philologi eorum IIII p. 669-1 8J.
Omnino quaecumque libros usquo ad XII LI saoeuli initium scriptos Porscrutando inuestigauimus testimonia IIoratiana, ea excerpsimus typisque mandauimus. illud quoquo lite gratis animis commemorare nos docet, quod Iosepho Κle in io nostro aliquot testimonia Ox Isidori codicibus Parisinis petita dotiemus et Hoinrieo Keilio, vostrorum operum fautori clarissimo, donon nullis locis, qui apud grammaticos tunc nondum oditos
laudati orant, cortiores facti sumus. Scii ,1.lA' Multo pluris uero ea subsidia nosti manda sunt, quao ex scholiis tractatibusque Horatianis Poluntur. quam ob rom has conlati nos aut socimus aut comparauimus: 1) ad restituendum Porphyrionem, quom notato Ruperiorem i,.ihil ' Psondoacrono osso demonstrauimus in philologorum Bonnonsium symbolis p. 489-501, non Monaconsum solum codicem saeculi
ς's. ii ' contulimus r cognouimusquo ipsi, uerum etiam Wolsonbutiolanum codicom saeculi XIIII signatum nr. Lat. 85 Gud innum: quom librum suffraganto Christoplioro Docilio u. cI. commodissimo nobis miserat Bartolsius bybliothecao duealis secretarius humanissimus idemquo littoratissimus. ox his duobus libris manu scriptis construximus archetypi amborum lectiones significaui
Porpi t Wolsoributiolani inter se congruentos; P . - mmata Monaconsis ot Wolsonbutielani intor so congruentia. ubicumque
uoro Monaeonsis et IVolsonbutiet anus inter so disero patit, ibi Monacensis interpretationes significauimus Porph., lemmata PIH., Volsonbuttollini intorpretationes Pors, lommata Ps. 2) on scholia, quae uolgo Λeronis si uo Pseudoacronis seruntur, divisimus in haec tria gonorn:
23쪽
υ, eiusdem generis quas ad uol. I praebuerat codox A, cumlominatis; Ac. Iemmata, Acr. interpretation os . hae sebolia nisi in sermonibus et nrto poetica, Oxceptis eis locis ubi sorte deficit ν, certo erui non poterant, quod sano dolendum est, quia in Acronianorum quno dicuntur numero et maximno aetatis et maximi preti sunt. Reliqua scholia marginalia comprehendimus titulo Sc l. Γ, se iiii I cum non solitaria in singulis tantum roperi roritur codicibus, sed compluribus libris, cum aliis tum γ, congruentor continerentur. liaec scholia, tu epistulis potissimum, ubi deficit Acr. , haud spernenda non sino multo labore excerpsimus o codicibus γ
Bambergensi Barcinonensi γ ὶ Franeheratio, partirn etiam ex Einsidionsi aliisque. gloss. Γ significauimus ea scholia intortinearia quno non rtantum in codico γ, sed etiam in aliis ut in Eu Bamborgonsi
Barcinouonsi α ) oxtant et e communi uetustoquo sontes quondam suxisso putanda sunt. tractatum Vindobonensem do nrto poetien, signatum Dr. t CXLV, saoeuli X, Hariolius amicissimus, quantuis Inngna opera morit in pondenda, tamen rogantibus nobis describoro et nccuratissime reuidere non reeusauit. est autom paraphrasis quam dicunt illorum scholiorum, qua Acr. notauimus. deniquo compluribus locis sermonum scholia interlinearia clo . Drasitio gloss. codicum D qua itona ut gloss. Γ ex uno communi quasi rivo, quamquam parum bono, manasso manifestum ost.
Codicos igitur, qui famosam illam Vettii Agorii Mavortii M zzz ,
Nubscriptionem epodon libro subiectam exhibent, lii sunt septem:
rinonsi s. id uero nemo eorte infitias ibit, unum quemque nostrarum familiarum codicom arehetypum multo antiquiorem dueendum esse Mavortio, quem anno DXXVII p. Chr. consulem suissoscimus. ita tuo non nudiendi sunt ii, qui Horatium ita odi cen-
Roniit oportere, ut Mavortiana potissimum Stemus receu Sion . immo nec usquam Mavorti singularis lectiones uel emendationes,
qualom liabes epist. I 1, 69 optat' pro 'npint , nitis Propteron,
quod a Mavortio originem trahant, nntopo non das osse censui- Inus nec Mavortinnam recensionem studuimus ovilico re, sed eam restituerct maluimus recensionem, quam antiquissimus arctisetypus
24쪽
trium illorum quos modo diximus singularum lamiliarum olimoxhibuisso uidontur. Ergo, quod recipiondarum siue receptarum lectionum rationem attinet, princeps nostra sententia sicut in uol. I etiam inhoe libro os suit, ut prinino claκsis lectionos soro putaromus optimas easdemque plerisquo locis sequeremur: sunt nutum ii
eo di eos A Au) DE Eeὶ γ et in subsidiis Melli consis Parisinus
p - 8214 τ r. ubi cum ius uero utraque nita classis, et secunda et tertia, in loctionc a prima classo divorsa congruebant, ibi hane loetionem illi singulari pracponere solebamus in primae lassis urchetypo mendum fuisse SuSPicant . itaquo in artispo otieno u. 360 non primae claSsis luctionem 'opero in Iongo', sod alto ram opori longo cum omnibus sorino oditoribus intextum recepimus, primariae uidelicet classis istam lectio notia nil ossu rati nisi grammatici cuiusdam emendationem prorsus damnandiim . eius modi autem omendati OnDS grammaticae, qua plerumque perfacito possint dispici, hie illic reperiuntur in optimis priuino classis codicibus. nec quisquam satio crimini nobis tribuot, quod non, in liuius classis uerba iuraro addicti, temoro otiam per uiarum errores eius signa Secuti sumus, sod maluimus omni id genus casu graminaticis primae classis correcturis anteponoro 'loeti noni dissiciliorem ceteris duabus classibus congruentor suppeditniam.
V n.) π π Lips.) loctiones singularos origi noni duxisse uideantur o communi recensiono antiquitus qui dom, sod detoriorum codicum opo tincta. itaquo ut laconinus do multis locis quibus linoc ipsa tamilia, quae antiquissimno utiquo originis est, lectio- nos orthographicam si rospoxoris bolans exhibot, proprium idem- quo uerum quicquam uix bis toruo roportes. Vt nutoni tortiae tamitino lectionus omnis promiscuo de sendero ot tamquam nl, ipso poeta prolaetas commondaro nomini in mentem ueniet, ita magis ocontra in nostimanda classo so-cunda, quilo continotur codicibus DC i - V - et Ox parto otiam coicibus s. 1 ) Ε λ, in discrimen vocamur, quippe quorum cum niti, tum V et o multos lectionum suarum ot in udatoresset do sonsoros inuonoritit Rcorrimos. quin extiterunt grammatici qui, nisi codicibus o et V optemperarotur, probo ac sincoro
25쪽
Horatium odi posse usegarunt eaque lego toxium construerent.
atqui tam incerto et ex parto tantum pors octo codicis V lectionos traditno nobis sunt, ut tuto inniti iis nullo pacto possimus es. quao nitor nostrum do Cruquii Auspecta fido mus. Rlie n. n. s.
XVIII p. 281-283. disputauit ot Grolo Zangonae istero ros ripsit XVIIII p. 634-637.); st uoro ndeo infimae notatis Ost, ut, siquis, id quod nuporrimo accidit, codicos quales sunt A DE Fλ δ soptonis octoni suo snoeulis antiquioros tomere Soponatot ox meris codicis y mcudis audacissimas repotat coniecturas
multam ea ros habent dubitationem. st igitur posterioris notatis ot multis tortino familiao lectionibus corruptus oουt, V ni fallimur cf. quae do uar. Icet. d'ost Cruquius attulit ')ὶ non ad modum anticus, corte non satis certo a Cruquio nobis traditus idemque tertii goueris luetionibus quamuis minus quam o contaminatus est. B et C mancissimi sunt, ut qui o. g. in opistulis prorsus deficiant. attamen secunda tamitino loctiones pnono nb initio usque ad finem componore lico t. sed qui altius rem inquirot, quod in primi lioluminis prao satio no uornaculo conscripta suid. mus. Rhoti. XVIII 211 - 227ὶ linius classis sontem osso rogensionum opo unius Di sallimur boni libri ab nudaeo qui dom nocuero inprudenti emondatoro confoetam diximus, id do sermonibuη quoquo opistulis arto poetica uero dictum esso inuonici. hune autom omendatorem cs. Acr. in apparatu nostro critico ad art. poci. 345ὶ uuum solum librum anto oeulos habuisse indoconclusimus, quod uar. loci. sorm. I 6, 126 eampum lusumquo trigonem uix aliter intellegi potest, quam ex ea ipsa rationo, quod in uno quom manibus tractauit libro nora uerba logi non PotorRnt, qua de ro cs. uorsus Iuuptialis s. 7, 226 sq.: quot stabant pueri, cum totus docolor osset Flaccus et haeroret nigro fuligo Maroni, ' nec inmerito, quod compluribus ueterum Seriptorum codicibus neci disso constat, marginem exemplariS nouintegrum suisso suspiceris. ita uarias lectiones in primis otoxtromis uorbis occurrontis facillimo explicaucris ut: Dulcis Iugis epist. I 15, 16. Praefoctum - Porlaetum art. Poet. 294. opimis - honestis epist. II 2, 32. nec hic quidem famosus ) ad epist. I 12, 24 pag. 556 ed. 1578r uorbii, deost, quod in
antiquiss. eod. Blan. syncopntum legitur, d est, cum apostropho supra d
26쪽
illo trigo praetereuudus est. nec sacere possumus quin epist. III, 167 uar. loet. in scriptis' interprotemur indo, quod primarino loctionis inscito' nil nisi dimidia pars ab emendatoro illo potvorit Iogi. at duobus certo artis postieao locis rectissi. mas haec classis exhibet lecti nos: u. 237 et audax' pro alteraloetiono an audax ot u. 371 nec scit' pro 'noscit'; undo
fit, ut quaestionem non effugiamus, utrum emendationes haben-mus, an ueras boni libri archetypi lectiones. sed solicis cuiusdam grammatici emoti datio ues osse posso tacito concedos, nisi nil coniciendas uoces noe scit' ox neAcis singulari emendandi arto Opus esso contenderis. ceterum hanc quidem quaestionem mox ita solutum iri speramus, ut ros plano liqueat. tris igitur illas codi eum Horatianorum classes inter se diuersas hoe modo natas osse putandum eSt, ut EX uno e quo bono sonto fluxerint genus I si II, illa prima autem sci barum mendis ot grammaticorum coni octuris facillime perspicuis laboret, altorius uero classis archetypus ex uno codico a docto omendatoro confectus indo potissimam Iabum traxorit, quod, cum eius Scripturn non nus quam euanuisset, ille de suo ingenio addiderit coniecturas, tortia deniquo classis ex archetypo prauo et mendorum ornendationum- quo per levitat m factarum pleno manauerit eademque postea propriis monachorum commentis plus in dies coporit detrimenti. itaque iis, qui ut nosmet ueras communis archetypi libri loctiones porscrutari uolent, repolloniti Erunt primo optimae classis orrores ot inmutationes, deinde ου ecundase et sis non grnmmn-ticas sed rhotoricao uot poeticao emendation os haud sine diligentia excogitatae, tertio plurima monachorum me ulla ineptiaequequno in deterrima classo roperiuntur. hoe si focoris, formam
archetypi Horatiani inuenios, libri primo fortasse post Christum
saeculo adscribendi paucisquo mendis deprauati. Quam ob rem nisi rarissimis locis non recepimus coniecturas, Sperantes fore ut magis magisque eorum sententia comprobetur, qui Horatium poetam, Si cum ceteris compstraueris, Propolutegrum posteritati proditum nec dignum esse dicant qui commentis et coniecturis uexetur, siquidem omnium nostrorum codicum archetypus iam ipsis primorum Caesarum temporibuq eon- Scriptus est . quanto magis sane in plerisque ueteribus seriptoribus, ut in Liuio Tacito Graecis, destituti sumus libris bonis isdemque antiquisl quam ni iter hi ad nostram memoriam perue-
27쪽
norunti et quando tandem finis erit in unam omnia quasi copulam coniciendi et in Horati carmina coniecturis oneranda acuminis uires profundendi, quod ad sexcentos alios seriptoros rostituendos longo utilius et exoptretius esti ceterum quoniam exercitationum quales in plailologicis quae dicunt geminariis fieri solent, quibus inter gratissimos et ad discendum utilissimos postas Horatius sempor erit, maximam habebamus rationem, ex iugenti coniecturarum copia uot silua quas Benti eius Helusii Bur- mannus, nuper Gruppeus Lohrsius Ribbeckius alii ad aeuondum ingonium excogitauerunt magnum, quantum in nobis fuit,
numerum congessimus. no igitur proximo taetas uel omnis uel aequaliter laudatas quaerat, lectorem beniuoluin monitum uelimuS.
Rostat ut iis omnibus, quorum in hac ipsa praelations et in altora mentio facta ost, ut in primis Hariolio Woolfflino Nauehio Nolico Usenero Hagonio Nurigio, et qui eum quo Rutconsilio aut ro operi nostro ndiumenta attulerunt ac subsidin, gratias agamus quam maximas. deinde gratiam praedieamus
iis uiris honestissimis, qui eandidi iudicos' bone sese do hoc libro existimaro usi in aetis diurnis uel in libris suis plano otingenuo sunt professi: qua re sortasse factum est, ut studia nostra iterum iterurnquo accondorsentur nec longi difficilisquo laboris taedio succumboromus. tertio triumuiris illis ingenio
doctrina docendi quo laeuitnto praestantissimis RII SCIIELIO KAYSERO TEUFFELIO, qui, quo simul pietas nostra ergRpraeceptores significaretur, ut ipsis tris primis huius libri partes
dedicaremus, benigne permiserunt, ingentis ngimus grates. eos autem, qui lirine librum tractabunt, Oramus, ut id quidem Persuasum habeant, diligentiae nos semper operam dedisse, nee ut fit eam ob causam, quod semel quid diximus, pertinaciter in orrore manere quam fateri maluisse, nos interdum salsos so. qui uero temero hunc librum damnaro uoluerit, ipso talem Eiuo tanti laboris inponsaequo librum conficiat, dein dodo utroquo iudicetur. In orthographicis doniquo rebus eandem rationem institutionumquo conseruauimus quam in uolumine Ι, ita quidem ut, quam maxime poteramus, libri archotypi uel ipsius Horati si fingeremus scripturas, nec inuenimus quno refragarentur legibus nnobis sinus. Rhon. XXI p. 241 sqq.J statutis do accusativo
28쪽
plurali in is fiuionte et ilo ablativo ου iugulari desinonto tu e. nocus lunm igitur apud ni ui Λlagusiani poetas comparativus ropo ritur ablativo singulari desinens in i l p. 243l ot omnia adio. ctiust, participia, numeralia, quae nut usitate nut Sompor g n tiuo plurali liabolit rum, ex optis adiectivis in ae desinentibus, necusativo plurali semper in is finiunt. sod hae de re uberius in uoluinino III disputabitur.
29쪽
A' - liber archetypus codicum A et α. c A - codox Parisinus 790 in saeculi VIIII - X. olim Puteaneus.
α in codex Auenionensis nunc Ambrosianus O. 136 sui'. saeculi
.. I eodux Obertinianus A nunc Maentoratensis e VII. I saeculi
K - liber archetypus codicum E et e. E codex Emmeraminensis 685 nunc Monacensis Lat. 146M Baeculi XI. e - schedae Stuinardianae mss. Ροcf. ut Phil. nr. 53 Saeculi XI XII. Q. γ - codex Bliaudi lanianus nunc Parisinus 7975 saeculi XI. II - codex Bomensis 363 olim Floriacensis saeculi VIII - VIIII. C - codicis Montinensis 14685 pars altera manu atque E scripta sacculo XI. F - liber archetypus codicum φ et v. φ - codex Parisinus 7974 olim Remensis saeculi X.
-- codex Parisinus 7971 olim Floriaeensis saeculi X. 1' - liber archetypus codicum a et I. - λ - codex Parisinua 7972 olim Jo. Jacobi uenteli saeculi vIIII - X. N ι - codex Lei densia Lat. nr. 28 olim s. Petri Beluaeensis saeculi X ineuntis. δ' - liber archetypus codicum δ et d. - δ - eodox Hariolanus 2725 siue Graeuianus saeculi VIIIΙ-X. d - eodex Uarteianus 2688 saeculi VIIII X. ε - codex Emsi die is 361 olim s. Geroldi saeculi X ineuntis.' u - codex Parisinus 7973 olim Floriacensis saeculi X ineuntis. β - liber urchetypus codicum β et μανι. β - codex Bernensis 21 olim Floriacensis saeculi X.
Fran. - codex Franckeranus nunc LeeuWardensis olim Gonauensis saeculi XI XII. - ν - codex Nienburgensis nunc Dessauiensis A saeculi X ineuntis. κ' - liber archetypus codicum π et I Φλn - codex Parisinus 10310 saeculi X - XI. Lips. GD - codex Ibipsiensia rep. I. 4. 38 saeculi X. o - codex Sangallensis Oppidanus 3 12 olim Francogallicus saeculi X. x - codex Turicensis Carolinua 6 saeculi X. 9 - codex Gothanus chari. B 61 saeculi XV.
30쪽
r - codex Parisinus 9345 saeculi XI. v - codex Parisinus 8213 inoculi XIII. V - codox Blandinius qui dicitur uetustissimus. ν - codicum aliorum ainuo Ω ς aut singuli aut nonnulli. ω - editionum ante Cruquium aut singulae aut nonnullae. Porph' - liber archetypus interpretationum Porph. et Pors Porph. - interpretationes codicis Monacensis Lat. 181 saec.
Pom. m. interpretationes codicis Wolfenbutiolani Gudiani Lat. 85 saeculi XIIII. nih'. - lemmata 'h. et Ff inter se congruentia. 'h. et '. - interpretationum Porph. et Pors lemmata.
Acr. - infe relationes Pseudoiucronis. Ae. - lemmata Pseudo cronis cod. ν). schol. Γ - ea scholia marginalia quao non ad Ac. Acr. Pertinent, ueruntamen non solum in cod. ν, sed in aliis quoquo libris manu scriptis, ut in r Bamberg. Barcin. Francter., Passim- quo etiam in cod. ν reperiuntur.
foss. Γ - ea scholia interlinearia quae non tantum in eod. v. sed etiam in aliis, ut in E α Bamberss. Barcin. extanti tractat. Vindob. - tractatus Vindobonensis de arte poetica nri CXLV saeculi X.