장음표시 사용
61쪽
dit , eo ue mulio labore imbrios , Met=ue lineamento correctos , plurimos eorum ad em convertit. Plenius fidem per Bavariam disseminavit S. Rupertus , V vormati ensis
primum , deinde Juvavi ensis sve Salisburgensis Episcopus,
cujus vitam Bollandus dedit xxv I i. Martii. De neutro ,
an Sclavorum Oes ingressus sit, constat: diu enim post
S. Ruperti mortem , quam ad annum 628. Vel serus Brun-nerusque consignant , gentiles fuere Sclavi, ipseque cumprimis eorum Rex Samo , uti supra a Fredegario memoratum . Haud multo post , S. Amandus ad Sclavos penetravit : nam , ut scribit Baudemundus vI. Febr. in ejus vita , audivit , quod Selavi nimio errore decepti , a Dia-holi laqueis tenerentur oppres . illic ae mariγrii palmam fe o Pqui ρυ e consideus , transfretuso Danubio , eadem circumiens loca , libera voce Epaugetitiis Chrisi gentibus praedicabat . Paucis vero ex eis io Gripo regenerialis , videns etiam si non fatis accrefere fruuum , M ωώr0rium , quod semer g rreoat , nos se adepturum , ad proprius uerum reversus es oves . Pauci illi , ex iis sortassis fuere , qui apud Fredegarium & in Gestis Dagoberti Regis dicuntur , ejus distini sub annum 6s . Me subjiciendos Meliter Apopondisse : hallucinatur enim Av ntinus dum lib. s. Annal. Boior. ex Auctore vitae S. Virgilii Episcopi Salisburgensis , scribit, ab exercitibus Dogoborat , ne orum regionem in obsequium ditionem redactam :Henedos quoque sub Iugum religio is Christonae miris: non enim Venedi a Dagoberto subacti , sed reprella' dumtaxat eorum in Thuringiam incursiones, 3c pauci ex iis ad
fidem Christi adducti , de quibus Gelta Dagoberti intelligenda sunt, dum sic habent ad annum ejus vii. Chr. 63
tiones manu sublica iratas ditioni subjiciendos Mucialiter sponderent . Quae haud probabile est , a Sclavis , sal tem publico constio , fuisse promissa , quum s liciter iis
bam O imperaret, qui etiam Francos ipsos ultro irritare ausus , variis deinde cladibus affecit , atque usque ad
62쪽
P A R S I. C A P. I. 2IQui Sancti Virgilii Episcopi Salisburgensis vitam se- . xul. culo κi 1. scripsit , B. Eberardi Archiepiscopi discipulus , ais: Iesi .i
de Selavis & Hunnis multa sa) narrat, sed a vero ut plu- Vvinidis in v fa rimum aliena . Nam primo scribit, damonem Sc lavorum sit libuistissi I, Venedorum Regem cum suis a sago berto subactum sui sie: Oreuo ae praeser-
quod Alsum esse , modo demonstratum est . Deinde de ',' est 'O' Carinthiae post Samonem statu & Ducibus ista subjungit. q.e pumis Cuin-D Non multo post tempore , coeperunt Huni eosdem Qua- xi Pvς, v
,, ranianos Carinulae incolas ) hostili seditione graviter
,, affligere , suitque Dux tunc eorum, Boruth nomine , quiis Hunnorum exercitum contra eos videns , interim Ba- , , vanis nunciare secit, rogans eos sibi in auxilium veni- , , re . At illi cum magna felli natione venientes , expu- ,, gnaverunt Hunos, & obfirmaverunt Quarant a nos , ser- vitutique eos Regum subjee erunt, simul R. confines eo- , , rum : duxeruntque inde obsides secum in Ba variam , in-
, , ter quos erat filius Bor ulli , nomine h Κarast his, quem, , pater ejus more Christiano nutriri & baptigari postula- vit: quod ita factum est . Similiter de Chelimaro filio, fratris sui fieri rogavit . Mortuo autem Boruth , jussu , , Francorum , Bavari Karastum Christianum factum , pe- , , tentibus eisdem Sc lavis , remiserunt , R illi eum Du- ,, cem secerunt : sed postea ille tertio anno defunctus est. ,, Iterum autem , permissione Pipini Regis, popuIis idem M petentibus, Chetimarus Chrilitanus Ducatum suscepit, , . . . . Mortuo autem Chelimaro , & orta tertia seditio, , ne , aliquot annis nullus Presbyter ibi erat , usque dum D Uval tunc Dux eorum misit iterum ad Uirgilium Episto- , , pum, & intente postulavit , ut ad consortandam in side, , praedictam terram aliquos destinaret Presbyteros . , ,
Quod 3e factum est : ipseque deinde Virgilius per Rarinctiam sensis trianseMndo ad sines Bunnor uis , ubi Mabus Dravus ) in D Danubium . . . per ransit. Ex his con
63쪽
scitu verba haec sunt cl. Bollandi tom. i. Febr. pag. 698. num. ῖ . ) Bortithum Ducena usque ad Pi pinum Regem vi- xisse : quo annuente Cheli Mardis , triennio post Boruthi mortem , Dux Cara tanorum est creatus, qui secum Majoranti vi a S. Virgilio sacerdotio initiatum , propter doctrinam Christianis Religionis detinuit : namque ipse VI
gilius primum σὰ antio 76 . Pipini penultimo , Episcopus
erat ordinatus AIuvio vero Dux , iterum Presbyteros ad se mitti ab eodem S. Virgilio postulavit . Obiit autem S. Virgilius alano S . At V vallunco sive Uvalicunoni, siret ιberis defuncto , Uvol angus Lagius , & Hieronymus Megisorus , Theodonem Tassi lonis Bavariae Regis illium , Carant an is a patre anno a. praesectum scribunt: Iugis emde in Ducem Caranianis datum volunt , postquam Caroli Magni ivltu anno 78S. Tassito Theodoque attonsit in Monachos essent . Haec illi: quorum tamen Chron ologia ab eodem Bollando num. 33. & seqq. improbatur . Et jure quidem Optimo : confundunt enim Mavos Venedos cuna Carant an is ; & Samonem qui S lavorum Uinidorum Rex suit,saciunt Carinthiae Ducem , eique successisse perhibent Boruthum , aliosque modo enumeratos . Quid i quod in ipsa Ducum carinthiae recensione Chron Ologiam perturbatam , ait Bollandus , de quaedam haud satis consentientia cum iis, quae in vita S. Virgilii narrantur : ut quum Lagius reseri , M Boruth , cum fratre Cotto , ab Avaribus Carant ano Re- , , gno exutum, a Francorum denuo Regibus indignitatem is restitutum : Carastum sacris undis perlutum a B. DO- ,, ningo , D. Rii perti Juva viens s Episcopi discipulo: Ce- , , ternarum Carnis principem ex gente Francorum da-
64쪽
P A RS L CAP. I. ' asD tum M . Megi serus autem quum scribit, Samonem, , obiisse anno Chr. 63 S. Boruthum inde annis 42. imperasi , , se , Carastum I9., Chetimarum annis S 7., eumdemque s,, Pipini auctoritate anno 7 . Caranianis Ducem datum ἀ, , huic Valiuncum filium successisse,iillimum,lavi ei generis.,, Ualiunco autem sine prole defuncto , a Tasilone Bavain ,, riae Duce datum Carinthiae Ducem Theodonem filium, , anno 772. V Quem tamen Theodonem Vel serus eo primum anno natum tradit , qui & de Caranianis ad eum annum ista habet: Domestici Annales , Caranianos eodem ,, anno a Tagilone victos atque subactos memorant: rem
. di, tantam snam ea ingens fuit Boicae potent iae accessio J, , verbo strinim significasse satis habentes . Valluneum , ,, quem Bojis volentibus regnasse,Virgilii amicitia ostendit, , , prius obiisse , in dubium apud me quidem non ve-
Verum , quidquid sit de istis Carinthiae Ducibus, ad M., T ibes.
blavos Venedos quod spectat , caeteris Scriptoribus praese- Slavorrum ab Ha rendus mihi videtur Helmoldus Presbyter Buzovienss ,
qui Chroniton saporum a Caroli Magni tempotibus exo, vel cirea Christi ditur . Sic autem scribit lib. I. cap. 3. Inter omnes ergo strenuos Cnνimanae fidei propagatores , qui pro fidei temporibus Cato i, , siae merito , laudabilem adepti sunt Principatum, glorio- MVm', , . sissimus semper clucet Carolus , vir omnium scriptor uni, , praeconiis attollendus , & in fronte statuendus eorum , , , qui pro Domino in partibus Aquilonis laboraverunt: ipse ,, enim Saxonum gentem ferocissimam atque rebellem , , , serro perdomuit, de Christianis levibns subegit. Et mox. , , Nullis itaque sere annis a bello vacantibus , randem Sa- ,, Iones ita profligati leguntur , ut ex his , qui utrasque , , ripas Albiae incolunt , decem millia hominum cum mu- , , lieribus & parvulis in Franciam translati sint. Et hic an .m nus eth diuturni Saxonum belli tricesinrus tertius , quem 1, Francorum historici ponunt memorabilem , scilicet Ca- , roli Imperatoris tricesimum septimum , quo Uvidi hindus, , rebellionis incentor , deposita tyrannide , imperio iub- , , it ius baptizatusque est ipse eum aliis Saxonum magnatio, bus : & tunc demum Saxonia in provinciam rediticta .
65쪽
a6 ORIG. ECCLES. MAR TOM. II. se Et pos pauca . Divisa est ergo Saxonia a in octo Epi- , , scopatus , 8c dignissimis Palloribus subjecta, qui ad im
,, buendas rudes ini fide animas verbo & exemplo sumee - rent: quibus etiam hujus vitae stipendia memoratus Cae- , , far multo honore, plena denique munificentia providit' Tum de Sta vis subjungit. Quo tempore quum blavorum, , quoque gentes Francorum imperio subjicerentur, fertur, , Carolus Hanamennurg civitatem Nordalbingorum , con- ,, structa ibidem Ecclelia, Her id ago cuidam Sancto viro , ,, quem loci Episcopum de lignavit, regendam commisisse , , , proponens eandem Hammenburgensem Ecclesiam , cunt, et is Stavorum Danorumque gentibus Metropolim st ,, tuere . In qua re ad persectum ducenda , dc mors Heri- ,, d agi Presbyteri , dc occupatio bellorum Carolum Impe-D ratorem , ne desiderata complerct , praepedivit V . Nec plura de Caroli Magni temporibus Helmoldus : qui tamen Sta vicam historiam post illius obitum accurate perducit usique ad annum circiter Chr. ii o. idest usque ad tempora Ιlenrici Leonis , Ducis Saxoniae 3c Bavariae , qui super omnes , qui ante ipsum suerunt, duritiam Sta vicam perdomuit , & non solum ad tributa solvenda coegit , sed etiam erga Dei cultum , relictis superstitionibus idololatriae , humiliatis cervicibns promptim mos secit; adeo ut pacem maximam in omni terra Stavorum firmaret , dc omnes provinciae aquilonares Uvagirorum , Holgatorum , Polaborum , Obotritorum , otio & quiete vacarent uti sct ibit Arnoldus Abbas Lubecensis ejusdem Mavici Chronili continua intor lib. 2. cap. i. in Prologo ad Philippum Races burgensis Ecelesiae Antistitem . Quia vero multa scitu digni idem ipse Helmo idus de blavis habet , ex quibus lux magna Francicis Scriptoribus affulget, ideo praemittenda ex ipsius Chronico ex illimo , quae ad Ottonis usque tertii obitum in Sta via contiger . Itaque Hel Moldus cap. q. de
66쪽
PARS L CAP. I. 2 Ludovico Imp. Caroli Magni filio sic scribit . N Hic ubi
, , super Hanamenburg patris sui comperit votum, com- ,, municato statim sapientum consilio , sanctissimum vitum, , Anstarium , quem etiam aliquando ad Danos oc Suedos , , praedicatorem direxerat, Hammenburgensi Ecclesiae or- , , dinari secit Archiepiscopum , statuens eandem civitatem M tropolim universis borealibus populis, ut legatio ver- ,, bi Dei exinde uberius pullularet in omnes barbaras nain M tiones . Quod &Aetiim est . Nam Hanamenburgensis Ec- clesiae Pontificum initantia , disseminatum est verbum Dei, , in omnes Stavorum , Danorum , sive Norimannorum po.
pulos V . Verum orto inter filios Caroli Magni dissidio , oecasionem nacti Dani , qui cum Carolo pacem fecerant, prius quidem Stavos, & Fresones tributis subjiciunt; dehinc clase piratica per Rhenum subvecti, Coloniam oblident, &per Albiam , Hammenburg funditus excidunt. Sanctus igitur Anstarius Hammenburgensis Archiepiscopus, Λ caeteri praedicatores in Staviam sive Daniana destinati , magno perieeutionis servore sedibus suis pulsi sunt , & usquequaque
dispersi Tum vero Ludovicus Imp. cui Germania cesserat, Bremensem Sedem , quae desumsto Pastore vacabat, riam-menburgensi adjiciens , voluit, ut essent de caetero non duae Parochiae, sed una: recepitque Sanctus Anscarius utramque regendam . Fuere autem Hanamenburgenses Episcopi , primus Anscarias , secundus ReImbertus , tertius Aristarius , quartus Η gerus , quintus Reivet eardus, sextus Uuui, qui sub Henrico Aucipe videns Danorum S lavorumque pertinaciam esse edomitam,ostiumque fidei ingentibus esse apertum , omnem suae dioecesis latitudinem caepit per seipsum circuire , multosque Danos , Suedos , R Gothos ad Christi . fidem perduxit: obiit autem Helmoldo teste cap 8.) anno Chr. 93 6. At Sla vi , quos sub Ludovico U. Corbejenses Monachi Chi illianis sacris imbuerant , paulo post a fide deficientes , pullis Sacerdotibus atque Christi eolis, religionem verterunt in superstitionem e nani Sanctum Uitum ,
Christi martyrem , Corbejae patronum , ipsi pro Deo venerantes, Suante Wit Deum appellarunt ; de quamquam dignises mi Praesules & evangelici praedicatores Anscarius, Reim-
67쪽
hertus, aliique in conversione S lavorum curam omnem adhibuerint , aliquem tamen in eis fructum nee per ministros
fecisse seguntur , usque ad Ottonis Magni tempora : qui subactis Christianaeque fidei copulatis Stavorum gentibus, urbem Magde burg huper ripas Albiae suminis conditam , Sta vis Metropolim statuens , Adelbertum ibidem consecrarisecit Episcopum , Eique Metropoli totam subieeit Slaviam usque ad Panim fluvium , Sutraganeis quinque Episcopa tibus constitutis . Itern Aldenburgensem instituit Episcopa tum , quem tamen , Adeldam postulante , Hammenbum gensi Metropoli subdidit, eo quod terminus SI aviae esset, Mareone ei Ecclesiae Episcopo praeposito: qui una cum Ade deto populis Nagirorum sive Obotritorum sacro Baptismi sente abluendis egregiam operam impendit: ' Crevit au- ,, tem populus fidelium Demoli verba baec sunt eust. ia. is nec fuit aliquid quod novellae Ecclesiae adversaretur om-
is ni tempore Ottonum. Horum tres fuisse comperi , Omnes pari devotione erga Slavorum vocalionem a Dictos . , , Et repleta est omnis agi rormn , Obotritorum , sive
,, Κycinorum provincia , Eeclesiis , Sacerdotibus , Monachis, oc Deo dicatis virginibus V . Post Marconem , primum Aldenburgentium Episcopum , fuere EdWurdus , Diuo , Ealco , DI/Wardus , ct Reginberius : Adesdogo autem in Hanamenburgensi Metropoli successit Libentius Hujus Libentii , & Egiconis temporibus , Si avi desecerunt a fide . Postquam enim Bernardus Saxoniae dux arma adverius Ilenricum Pium Imp. corripuit, Stavi, quorum principes erant Adsi, oi , ct AILMore et , opportunitate accepta , congregato exercitu , totam primo Nordalbingiam ser-ro 3c igne depopulati sunt: deinde reliquam peragrantes Sta viam , omnes Ecclesias incenderunt, & ad solum usque diruerunte Sacerdotes autem & reliquos Ecclesiarum miniit ros , variis suppliciis enecantes , nullum Christianitatis vestigium irans Albiam reliquerunt . Haec susus ab Hel-moldo narrantur a eap. II. ubi Slavos , qui inter Albiam Rodoram habitant, per annos septuaginta amplius ait Christianam religionem coluisse, omni scilicet tempore Ottonum reorum vero regulos quosdam nominat: nimirum, Obotrito
68쪽
P A RS I. C A P. L. 29rum seu V vinulorum Principes, Biura, MiMimum, Nareon , Sederire, sub quibus pax continua fuit: deinde Auadrog,
Gneum , Urinem , Godmcalcam , sub quibus dira Stavorum in Christianos persecutio : tum Buthuem, Henricum , Godestat clii filios: & hunc quidem Henricum scribu ad tantam potentiam pervenisse , ut leanos seu Rugia- .
uor subjugaverit, eique tum ca) hi servierint, tum Vagiri , Pol et bi, ObotritI, Ocivi , Circisoni , 'Luritia seu Vpilai,
Pnmeraui , & universe S lavorum nationes , quae sunt inter Albiam 3c mare Ballicum , d longissimo, tractu portenduntur usque ad terram Polonorum. Relictis autem duobus filiis. v. tum obi illa,quum Magde burgensibus Sanctus Nisuberius Episcopus praeesset,& dici Grro Ham-menbui gensibus , a quo G elinur Slavis Evangelista desu-
natus est . Postremo Loliatium Polonorum Regem narrat cap. II. cum o tone tertio scedere jun 'um, omnem Sta
viam , quae est ultra odoram , tributis subjecilia , sed dc Russi am , 3c Prusios , a quibus passus est Adeibertus Epise pus , cujus Reliquias idem Boliet laus in Doloniam transtulit. His en Helmo Ido usque ad Henrici ptimi tempora,
hoc est , usque ad caput xvi. , prae Iibatis, ad Francicos tum Sta ψorum Pip
scriptores redeo . Fredegarius in Chronico, julsu Childebrandi Comitis , avunculi Regis Pipini conscripto , post- Ω --ea re-- quam Carolomannum , devotionis causa , Regnum una i-
mades, ab Eoauri . vagari, discurreret sicut Germani se lat Alenduetuat , echi asian ab Henetis Nemeria dicti stat.
69쪽
so ORIG. ECCLES. MAH TO M. II. cum filio suo D rogo ne manibus germani sui Pipini comniis ste scripsisset: U Eodem ani o inquit , hoc es Chr. 7 7.)M Saxones more consueto fidem , quam germano suo pro- , , miserant, mentiri conati sunt. Qua de causa , ad una- , , to exercitu, ad eos pervenire compulsus est . Cui etiam, , Reges V vi nidorum seu Frisionum ad auxiliandum uno is animo convenerunt : quod videntes Saxones , consue- , , to timore compulsi , multis ex eis jam trucidatis & in ,, eaptivitate missis , regionibus eorum igneque concre- , , matis , pacem petentes , iuri Francorum sese , ut , , antiquitus mos suerat, subdiderunt; 3c ea ilibuta, quae Chlottiario quondam praestiterant , plenissima solutione, , ab eo tempore deinceps esse reddituros promiserunt. , , Ex quibus plurima multitudo videntes , se contra impe- , , tum Francorum rebellare non posse , propriis viribus de-
,, stituti , petierunt sibi Christianitatis cacramenta confer- , , re . Quo peracto tempore , Bagoarii Boviari consi-
, , lio nefandorum, iterum eorum fidem fefellerunt,& con- , , tra praefatum Principem eorum fidem mentiti sunt. Qua
, , de re commoto exercitu cum magno agmine apparato ,
is eorum patrias peraccessit. Ipsi vero terrore compulit, , , ultra fluvium cini cum uxo libus ac liberis eorum fu- ,, gientes , & memoratus Princeps super ripam clini castrari metatus, navale Prassium praeparavit , qualiter eos ad ,, internecionem persequeretur . Quod videntes Bagoarii, ,, eorum viribus se auxiliare non polle , Legatos cum mu-
,, neribus multis transmittunt , & in ejus ditione se se, , , dunt, & sacramenta vel oblides donant , ut ne ulte ,, rius rebelles existant. Ipse vero , duce Christo , cum M magno triumpho in Franciam ad propriam sedem felici-ου, ter remeavit ri. Pagius primum Pipini Regis adversus Saxones bellum refert ad ann. Chr. 7 7. num. 6. Secun dum vero adversus Bajoarios a Pipino susceptum asstinat anno 7 9. quum Tassio in locum patris odilonis Bavarorum Ducis anno 7 8. defuncti successisset : sic enim habet Annalista Metensis. Anno DomInicae Incarnas. DCCXLIX. Gristo videtis , quod Saxonum armis miniwe defendi ρ et, in Bajoariam confugis . Iuoram Dux eo se ore Odisi δε
70쪽
venit. Bare audiens Pininus , cum exercisu illuc stervenit , victisque Bajoariis , Griponem secum o Lanfridum
inde abducens , To Ionem in Dacatu Bajoariorum collac vit . Ex his colligitur , anno 7 7. Uvinidis Sclavis Regem praesuisse , qui Pipino Franeorum Regi adversus Saxones opem tulit: anno vero 7 3. Odiloni Bavariae Duci desuncto successisse Tagilonem , quem a Principatu per Gripo nem amotum , anno sequenti idem Pipinus in Ducatum reis stituit: adeoque quae a Lagio & Megifero de Caranianis Ducibus narrantur, ad Sclavos V vini dos spectare non posse.
CAPUT II. Masi , ct Mares Hunni te oribus Caroli Magni.ΡIpino Rege anno 768. desuncto , Carolus Magnus
ipsius filius Regnum Francorum suscepit. Is per annos M. continuum sere bellum cum Saxoniblis gessit , ab anno scit. 772. ad ann. 8 . Eginhardus in vita Caroli Magni , narrato bello Langobardico, ad Saxonicum orationem
convertit . V Post ejus finem loqui Saxonicum , quod
is quasi intermissum videbatur, repetitum est , quo nul- , , tum neque prolixius neque atrocius , Franc rumque s,, populo laboriosius susceptum est , quia Saxones , sicut M omnes sere G rmaniam incolentes nationes , & natura is feroces , Sc cultui daemonum dediti, nostraeque Reliis gioni contrarii , neque divina , neque humana jura vel ,, polluere vel transgredi inhonestum arbitrabantur . Sub M erant δc causae,quae quotidie pacem conturbare pol rant, is termini vid cet Francorum , & illorum pene ubi ludi in ,, plano contigui, praeter pauca loca , in quibus vel sil-D vae majores , vel montium iuga interiecta , utroruna- ,, que agros certo limite disterminant , in quibus caedes,, & rapinae & incendia vicissim facere non cestabant. Qui is bus adeo Franci sunt irritati , ut non jam vici istudinem
st avorum uviis redorum multitu do anno Chr. 8, hastisinum susteis pit . saxones quo