장음표시 사용
12쪽
Inter Sermonesia tragicorum poetarum et meram Atthidem eius leni aetatis haud paruunt intereedere discrimen notissimum St. Ac poeta quidem omnium gentium temporumque omnium alia atque ea sublinitore ratione dicendi uti de pedestris orationis Seriptores memoratu nimirum dignum non est ne de his ego rebus loquor Sed tr igieorum Graeeorum dictio et formis et delectu verborum adeo differt a prosa oratione, ut etiam leviter legentis mirationem moVent. Magna enim similitudo esse Videtur inter hune Sermonem et ouietini, is ualis in erodoti et Ilippocratis libris patet quae res quont Ido facta sit recte perspiciemus, Si originem tragoediae
Gl deest Sermonis nee nrale cognoverintiis Graecorum Pnim erat poetarum consuetudo, ut quoui sermonem nuctor generis cuius id mearminiam adhibuercit eundem omnes eis uerentur poetae qui quidem
illi earnsiliuni generi operam darent. Ut epiet ni salior omnes post illo Graeci verborum ornistrumque arietatem omericis e carminibus SumpSerunt ut, qui canticum a enterVa pronuntiandum comtionerent, flosculos haud paucos earpebant o si aleelo Dorica . Simili motio laetum est, ut sermoni fabularuni Graee rum similitudo quaedam sit eum sermone Jontes. Nam et tetrameter troeliaicus et Senarius iambiens, quibus Versibus utebantur poetae tragici primo a poetis Jonteis illi thebantur'. Mirunt igitur non est una eum Versibus illis haud pavea eius sermonis, quo prinio Xeulti trant irrepsisse in tragicorum potiturum huius diesenili. Contendit quidem Ruther sordius tragicorum dicendi rationem respondere sermoni Attico
eius elatis, qua tragoedia orta sit. The basis of the languageos Tragody is tho Atti os the timo, liensi agedae pran into
liso. Sed causa non est, cur credamus Sermonem tragicum accurato
congruere eum ullo Sermone eommiani, cum constet eum non linusi et de his rebus ilamowiigii phil Int. VII p Zoo 3 sq.
13쪽
sitam et seum sermonem iton natiira ortum, sed ni te consectum esse j.
Joii teste auten dialecto istud inruam litisse vim poeticum illi avidebimuS. .
Nestari quidem nequit Sermonem Atticum vetustiorem JonicosutSSe simillorem, ii in cetero Sermones Graecos, cuius tostos habenuis antii suo grammaticos, ut Sir bonem et Dionysium II lieni nasseum, quorum ille VIII l, 2. i. II: . nec musit lev
'luere.* Sed qualis aut quanta ista similitudo uerit nenio cre o ni ortali uni uelle explanabit ne suo illi grammatiei neeuratiorem notitiam disti, cillimarum illarum rei uni habuerunt, suum huius elatis viri docti. Ae uis audacius iudieare voles, ne ite concedPS, suomodo nitor eunt altero sermone eohaerent adhuc sub iudice litem esse nec pro pauet tale et tenuitate titulorum utrius suo in lecti prioris aetatis
unus unus hunc quaestionem certis argu montis dissolutum iri exspeeturi posse. CnVendinia Pro est, ne disserentias nonnullas neglegamus gravissimas, quae intercedunt inter illos Sermones, quarunt in numero
moneam et illud, quod ii in antiquissimis quidem titulis Attieis invenitur et usum Atticum litterarum cet i ). qua in re iam saec. VII et VI ad tantani processorunt Attie constitutiam ieri Selmonis adhibendi, ut vel in Jonicis Versibus, quibu uterentur. Sustin perSP- querentur rationem dicendi.' Ut vero vidennis, et et illud et i in tragoediis inveniuntur Jonte more adllibita, ibist is uident res ex Attico Sermone VetuStiore sun sitas esse ne Ruthei sordius pridem eredo contendet Ae si omnino ad abstinuisse tragi eos Attieos prorsu nerum indum St, quidni alia, quae congruant eum inlecto donien ex J de ipsa illos uia tisisse vitari licet Permagna est differentia uter verborum eo piam Attici sermonis et tragici Num sorte veri simile est credere Attieos in neculo ad Po mul Visse
2 Alios testes invenies apud Cauerum, de ilialecto Attica vetustiore, Sind. nrlat. v. griecti. Gramm. v. Curtius VIII p. 2s
sermonem Statim res descenta verba ieerent, nova quaererent
quum illieultatem Ruthoi sordius quoquo videtur vidiSse , t quo ad Spinosiora argumenta confugit. Dicit ei sim ex liberae rei publiene legibus moribusque mutationem ill mem nasse; qu si fieri ullo modo possit, ut universi populi sermo talibus rebias unditus ommutetur oratorumi iam artem ex liberis legibus ut insanis radicibus exspeet itione celerius crescere posse et florere et per Se potest cogitari se Athenis vidimus. quo modo autem e liberis institutis reipublieae sormae et delectus Verborum mirabili quod in modo mutentur, quidem Minime intellego. Dient sorsitan suispiam sermonem communem saeculi suinti valdo abhoruisse ii genere die Pudi Seriptorum Sed haec Susiileio, mune
m lis und mentis suteiri potest, iure auero reicitur.* Nihili doinde putandum est, quod lineydides prositus abest a genero dicendi
sson leo, suam e tori Seriptore Attici Nam n inaquam, opia et ite hie libros suos consecit, Sermo Atticia sntis iam reuit sexcultus, id suod e libro, pii inscribiti l rivet to aetatv cognoscimu in mon vetustioris Atthidis derisitores Verba nonnulla Iormnes sue singulas consulto deeerpserunt PC Indo quae dialectus inui inde ab antiquissi nil telassioribus Seriptorum poPt rumque nrto et diligentia id sumna in uri, nitatem et eleg ntiam producta oesset Vix deni pli opor ora retium est in iraetereundo Xenophontis mentionem inii ore. qui eum perni gnlim Vitae pnrtem pud li is gentes peregrinatus
esset, pigmentis. ut ita die imo undique Tollectis dictionem munitivstrium in iodum exornaverit. Ud quod liqua e parto in Thueydidem pioque endit. iuri igitur sermonis Attiei auctores soli nobis in nent oratores. pliptio isti Studio et consilio morant Atticam in loetiam exercuerint, atque Plato. Aliqua tumen Vol in hoc seriptore adhil, indo diligentia opus eSS Videtur cum stud pro nil poeticam rationem dicendi adscendat. Noe minore u in hi prosne orationis seriptores auctoritate est Aristoph nes. nisi bluod consulto sublimitatem et gravitatem tragien Cuniendo imitatur et illudit id piodin eantieis hilud raro nostro solet. - Sed revertamur ad Ruther-
sordium nostrum. quomodo ille explicabit suod pud Aeschylum minor copia vestigiorum Vetustiori sermonis Atticis vel Jadis iit nobis inest invenitur, quam pud Sophoclem Nonne Aeschylinet is propius erat ita temporibus Illis quibus Attici vetustior i
14쪽
carmin i conlecti Pr illi qua re detum osse non mirum PS , Ut
dialectus Jontest speciem pland in poeticam prpo P tul Prit. Sumpesserunt igitur erebro poetne ex illo Sermoti et sol in X et Verbue, quibus opera sun Xoria rent et illustrii rent. Alipio Sosthoclem, qui qua erat natura et indole certo unxit toni o dulcedinem Ionii pinadmir ibatur et Vener batur, adiumentis illis urtis dbstinuisse eredamus EX omerico usu haud inuen hune poetam in sua earmina transtulisse iam a multis hominibus doetis explimatum est. , qui vero poeta Eomerum non repudi VPrit, Pur uni et Pilirinus linornamenta et diumenta poetica prorsus Spernatum Sse Ad ep. lude Supra tollui, decedit, quod consuetudine is undam et mistiti Sophocles videtur eum erodoto eon innotus fuisse.' quanti piam
longe absum, ibi sed in i nus reni nostri in is uni stiolii iti in die indum ignum tondus alterin sed, ut notissim uni illud uisenior ludis urinest libere Sophoelem non inuens e Pt sentent in ciuic erodoto congruentes, ita non minus memorabile puto, quod non desunt pud Sophoclem Vocabula nonnullii X ternit, ude. lud mVi Jonten ipsa non Sint inmen eum pud IIerodotum quotlust oecurr ut hoc e Seriptore sumpta esse fortasse optupri liceat. Enia merentur igitur. uno mihi huiusmodi videbantur notabilia, eum Phleent X iis quantopere Sophocles alieniis inles res id in Verit. Ut ακηνακη Vocem Persic ina,
Ut Vero eo exertatur unde digressa est, oratio non dubitavit Sosilaoelos in episti eis Dori ei fornionis haud innea dunttere. Cur igitur inadem linetum n ogonius in i in hieo dialogo illi ibuisse vortia
sol md que ius sermonis, quo limbierim carmen primo Xe ultum
erat II Pe omnia si eonsidoraveris, non dubitabis, quin habeamus in sermone tragicorum Atticorum non Atthidis vetustioris veStigi , sed is,sius adis. uno vostigia, ut apud omnes tr igicos poet a SPXst inti in phri ima aput Sos,hoelom. Est hie, ut ita die ami
quod isti m reet dictum sit, infra videbimus. Sunt quidem h ud p uestra Ruthoi sordio pollet in sed multae t fornino Jonienselli Voces diungentur. Nec nos e inhien omittentiis, uno vir illo doctus consulto non rospexit. Interiem ero in congessi ut APSchyli, Sophoclis Eui illidis ni istosili uis, foerntis, ipsio 'r sis. Prodoti r), Pron in seris it: omni diligon terra,Prlegorent, liorum. quos pud Vi Scri litorum loco P Plir. Stesili ni Passovit, ni illexieis colligeroni. ii tonis locos ex Astii exies sumtisi. Denique mouendum videtur erodotum nonnullis oei lioetien
in id ni r itione dicendi uti ), quum ob rem eum diligentium hibendus
est. is liner tis Vero dictio longe hosti sublimior genere dicendi. uno igitur liui medicum nostrum exst ut poetie in Speciem irae se non seruiit. Sed Jonten sint inda sunt. Jonteum utent et poeticum sermonem hic illic prioboli erere mirum non est cum inlectus illi a stoetis sirimo ut in sit et exercit ita. um d om ipsam nee id mus Singula hoc ordini I roser m. I. de Verborum formis, . de verborum deli etia, I de dietionum constructione diSsertim. Auctores. ilibu usu Sum, Suo quemque loe in udabo.
Eis locis, qui in partibus lyricis sunt, addam steriseumri 3. . Schweighaeuseri enim ad Iler lexico melius Scriptum non 8Sef. 3 cf. Siein adruer I 22 d.
15쪽
Iiliti iam dissero ii di e piam iis a et litteris quus omitibus locisti nitri ei posetne in bent, ei in Atti eum sit et . oc enim solum in titulis Atti eis invenitur ni suo in viis is eli in om Prien Vortin in
ciun enim auctos in line iii i e nullius momenti est ut libri munii et i siti erodoti a litterarum omitibus locis sol ut is xlii bent, cum iliti tulis iii a conti stet e silit ac tutem Pt o tot et is oti m iliti tulis dissolutae exsinut.' Ae pine piid is ostrum in Veni utitur exemplis sere omnia huiusmodi sunt. Tribus enim tantum locis
st de E et Mergdorf. de dial. Ηer. Curi stud. VII p. 136.3 in margine quidem codicis . haec lectio raditur. et redovi de dial. IIer Lipsiae 18 6 p. abd.
16쪽
Clio. 32A. et Eur. Ilis,li.' A i. s. aetφυλλoc bl ieetivum APSell Aet.' ,si. - De sortii ira et o pro ais talion opus est loqui nisi inlii notore uti lo. Diei qui deni Pur stellii nus laeto sol ni in non Atti e ui in conuiuuii di lecto piissi in leti iii sed erravit lexi ei auctor, cuni in omnibus titulis stravioris momenti fornin laeto occurratti Piluerantem nun Id. Cit r. n. 2 , . aeto sorma in Veni tui .' Aliud Sopli. vero laeto exstat Ant. 'lli . lodo. r. ast apud Eur. lies.' , sli.' Sed illud perno si retium esse videtur line in pillestione diutius mortiri, cinii veri simillimini sit seribendo inter se diversas suisSe laeto taetra aeto forulas, die Pudo non fuisse. Noli enim liter lite res e libet ut pie in or mi, κὶαtts P κλαρ, citat Pssiat. , Alite iis uidiis litter is et et in sermone sui est et vetustiore trecentior littera omissa litter in in os et a iii a productas esse non minus notum est quia in os illud et at non idem lituissentque os et a diphthousiris litteras sed i o duetae inlitum syllabae vim habuisse' Ut sup formaraoni ei orta est e forma oppet. ipisse exsint in vase Thessalieo. ' Atque pud tria et leo quoque poetas inlin occurrunt. Sed ciun constet Atti eos prioris ot me lino et tirum ipsos quoipit syllabiis illo modo prodit et is simplieibus litteris G set
Existulit ni item iii in t Peto Atti en propterea huiusmodi syllabae
omisin proberto haberi potest. ' Apud Atticos autem o brevem sui: S intellegitur versu Ph d SA. , ubi iubet et tribrachys est in pede
at pro Atti ea littera ' exstat piid Soliti in ore ea rumo et, euill sol inlle Vocativo ea si usus est hisce locis D. C. n. s. 'Alo
i arsim voco eam pedis syllabam, in qua eius non St.
hoc firmum non SA argumentum supra Vidimus.
17쪽
ea, si prior syllaba brevis sui in Sermone Atti eo est enim in arsipedis seeundi senarii . . 22. 266. que nrti pedis D. C. BII., Sexti El. A. Sol. O. O. l.
Atti ei vetustiores auctores re vel a Spit rationem Voci lueti detraXerint, neeurato cognosci vix potest, eum tituli vetustiores mirabili
huius rei inconstantia seripti sint: EXUnde vero inlin irrepsisseis Atthidem veri simile est.' Accedunt e X empla lino C: TU. D forma Ionica legitur Aesch. g. lis. Soph. i. o'. ubi vide
Lobee ii adii.), Eur. Jon. Acto. Deinde ati Areset . Eur Cycl. II., an ii t pro si hic Soph. r. ii. Considerandum Vero est certissimum hac in illi aestione iudieiuni sieri non posse, eunt bet .lo rapti l Atticos quoquo seriptores hic illic leg tur.3 Notissimum estis long m in Doricis sermonibus ubique Servii tam in Attico nisi post litter is , , si non Ser Vat m, in Jonico Sermone ubique in i mutat in esse .h quod diserimen Attie Jovi- eique Sermonis ni Vi aestimandum non esse supra monui. N in in omnibus titulis nee te servata est Peuratissime. Sed, iat in multis rebus, ita hic tragoediam Atti eam invenimus ei rea sine mori Attici sermonis egredientem. Noli enim desunt Voe bula, in quibus subul rum Atticarum lioetii Joni eo more i admiSerint. Praecipue omnium, sustera sirpo Pllli lint e Sunt vocum sol in e sui e Pomnibus locis dhibentur euius rationis apud Soph. nee Xst intPXempli et spis i. r. 23. Hor O li.'lus. Ex Euripideis uelles lini utibus locis hosce exseris, si Eucrue Hsίκη mee.
18쪽
pei Spepe oecurrit pud tragicos . Nec vero omnibus locis Et ocet eκatbo necurate idem igni sientit, sedit tuendum est plurimis locis Scriptores Eliset, alba Similist in usurpn re, ut in servi ut demonstrationi.* quae vi nimirum formis tκst,sc, ἐκ da similibus et ipsis potest inesse. Sed non omnibus locis, quibus legitiar Zalvo et, elidem notione albo PSSe posset. Tragici igitur, quibu edtZet Zuic,
Semel pudor. Vesp. ibi in antico Apud Jone putem Ziboetso: in m sit tam fuisse eum e eo licibus cognoscimus tum e titulis.
Atque ut exemplo utar, pud Erniannum in titulo XIII. quinquies Edno et oecurrit lineis i. s. i s db d s.). ἔκa bos semel exstat in . b . Pluribus igitur oeis altis suisse videtur si modo licet aliquid concludere e tam parva exemplorum copia . Vetustioris vero adistisetaemomortis et estodiis breviorem sol in in longiore in luerunt i, tu ui titionem elegi ei et i nibici poetii Joviei secuti sunt.bi Codie ibus vero erodoti et, ipsiser tis contraria Sententia si ruisti ividetur: neptu enim in eis Zalbo illa in alvo lex itur. Atque serodoti qui leni in libi is in uia seriptis plotior utrii suo sol ni ciu- Veni tur diligentei exposuit Bredo; ius Hippoerntis autem editionibus, uno quidem illiue prodierint, tulibus in rebus ninguli in sidoni linter non posSe supra moniti. Sed tinnii si in stud ita in igna
19쪽
audacitis mihi videtur redoxius intuere in erodoti libris albo et Vocem eSSe prorSuS Xstinguen in m. Ut enim in titulis, ita in Seriptorum genere dicendi utramque sormam locum habere mihi
Pergamia ad Vocem quam Soph. Aut 'i,si adhibuit. Praeterea IIerm innus . . b d et El 'los L formiis huius vocis emolidando restituenti is esse opinatur. APSeh. suoque hoe Vocabulo usus est Sept.'loo. 'lo . r. li,2. Deinde aliud Ar ter legitur in ore poetae, V. Jos. Is s 8. Si autem nec Vo non Soliun Lesbia et Dorica sed etinui Jontea'), eum in Attico Sermone cocusitata fuerit. Pro pl1oetetis, quae forma Attica est et pud Soer uni est exstat. 3 cum Jonibus congruentos tragiet poetae usurpaVerunt sol ni imἀpliocus. abet enlii Soph. r. in . Eur Cyel. GH. idem uteb intur forma et si tam, uni et*αetetis Attica esset. Legitur enim et pet et Soph. i. 'I: b. O . Eur Andr. 2GO. at 2 Eneeli in n. Cyel As8. r. Itys Tro. teri Phoen. 2bis. Jontea deinde erat forma pia etαt, ' qu e Xstat Sol a. o. R. 8so. Jdem poeta sortii insontentia si suco tiro Obubus SurpaVit. Legitur enim Ph. Iobs antlicbatb, ' et bcbat Eur Phoen. di 8 ibi cinvenitur in titulo Jouieo nec V. atque inrueron ille mimi imbis
locis recte restituerunt Beli erus et Schweighneuseriis' Eandent rationem dicendi quam Attici seriptores vitavisse videntus , APSeh. ne Soph. secuti sunt. Jlle enim Pers a j l. 1 βάμ' habet, literant. o. r. i 2 St. D. C. 'bis. Ilo . diis . adverbi notione Oseetia et arteetia sorm is adhibuit. Quo nutem uuleo loco Aristophani prβα:1ά XStat Thesin il ,2. est in ore Euripidis.
li uim testatur auctor tym ningui si,2o. f. opli. r. l. Servui erunt in eiusmodi vocibus Attici dii oenios, contraxerunt Jones ' ut pud Ner exstant v metet I s8. E J obet Lit., E cula suosl bi, liii.' Unum est Aristoph. exemplum isseteto in canticopste IIbb. Loeo futuri Verbi pχ6picit pud Atticos usitata erat formae sit, Jonico in Sermone Lai et o larari erebro occurrit quam sormam, ut prorsus non repudi Verunt illorum auctores, ita raro admiserunt. )Semel et in m apud Lys exsint cuius verba haec sunt r. XXII
in Sermone Inrcle non lint. Atque hie non solum eis in verbis oecurrunt, quorum Stirpes conson intem in sine habent sed etiam si ost Vsentes ne tormiuntiones nudis ro inveniuntur. Attiei vero pro ne or itionis scriptore illus sol in s it VisSe id ut in . nam praetor Thucydidis et Xenophontis locos apud unum Platonem semel
20쪽
suisse ens ornans eo intollegitur, quod vel Aristophanes eon siluri ius loeis eis usus est siud binom degimus P s. 6 32. Nabotv i', Tubb.
Iurando igitur non solum hae ornane exst ut, sed intuendum erit et in Ioni eo sermone eas inveniri et in poetarum genere dicendi. Jum ad iterati viis VPrborum formas nece lanitis. uno desie in sermone Ionico, pr Pelliti in Vetustiore , pro