장음표시 사용
221쪽
a s CAR I DE DI PLOMATIBVs XXX. sentibus missis regis nostri Sigimarus famulus sacris ordinibus dignus
a. manumittebatur in GOLDAST. t. II reta Alem. p. 27: Auctoritasse Ecclesiastica patenter ammonet, insuper et potestas Regia canoninis. , , cae religioni adsensum praebet, ut quemcunque ad sacros ordines
ex familia propria promouere Ecclesia quaeque elegerit in prae- ,, sentia Sacerdotum canonicorum simul et Nobilium laicorum. et ,, eius cui subiectus est manumissione sub libertatis testamento sollemis niter roboretur. Idcirco ego in Dei nomine Engildruda quondam si meum famulum nomine Sigimarum, sacris ordinibus dignum, in se praesentia nobilium uirorum liberum ab omni uinculo seruitutis diis mitto. Cui Romanae per hoc auctoritatis testamentum statuo, . si ita ut ab hodierno die et tempore bene ingenuus atque securus per maneat, tanquam si ab origine fuisset parentibus liberis procreatus is uel natus: eandem pergat partem quamcunque uolens canoniceo elegerit, habensque portas apertas ita ut deinceps nec mihi nec su is cesseribus meis ullum debeat noxiae conditionis seruitium, neque is aliquod libertatis obsequium, sed omnibus diebus uitae suae sub se certa ingenuitate, sicut alii ciues Romani, per hunc manumissionisse aut ingenuitatis titulum bene semper ingenuus atque securus exi- stat, suumque peculiare, quod habet aut quod adhuc adquiri po- is terit, faciat inde secundum canonicam Iibertatem quidquid uoluerit. se Et ut haec testamenti ac ingenuitatis auctoritas inuiolatam incon- uulsamque optincat firmitatem, ego Engildruda et Richois aduo. catus meus amborum manibus subterfirmauimus, sacerdotes quo que ita nominati manus suas in praesentem ingenuitatis cartulam
miserunt, Pero, Adalman , Id illiger, Rodpol, Baldoit, Rantolf. Actum in uilla Hosrahum nuncupata, in praesentia Salomonis et se Reginolsiniissis Domni Hludovvici Regis Sig. Hillibaldi missi Ho- is norati Comitis 'l' O tkit 2 Liutprolit ' Ι Iadpert etc. Ego itaque
Uuato Diaconus rogatus scripsi et subscripsi. Notaui diem Iouis, si in VIII Id. Octobr. regnante Domno Hludovvico Rege Alaman- norum et Petoariorum, sub Chonrato Duce nobilissimo, feliciter. 'es .ἀa, Traditiones regiae fundorum appendices, ut moris,uis, erat, diligenter enumerant. Venationes reperimus q. XV, 3o; merantur. XVI, I9, ubi etiam ius piscandi aliis ecclesiis conceditur. Pisca-Venatio. tiones iterum memorantur g. XVI, 23; XVI l, 3 et XV, i piscatio Pist uv. ad Uennam aliquam h. e. locum septum. ne Belgis est locus palustris. Disiligod by COOsti
222쪽
LvDOVICI GERMANICI. 179 Iustris. De uineis loquitur β. XIIII, 7. XU, Io. Picturae uineae vineae. q. XVI, 8) sunt pedaturae h. e. agri spatium pedum mensura dei,
ni eum. EXceptionem praescriptionis XXX annorum iure propitio opponi potuisse, docet XIV, 7. Germanis hoc temporis inter- ptio xxx uallum saeculi instar fuit; quare negligentiae sat indultum uideba- unorum. tur; sed nec annalem praescriptionem in aliis negotiis reiiciebant.banehunonialibus Essendiensibus facultas de rebus propriis uel mi se si uotis cauisa uel inter uiuos libere statuendi conceditur S. VlI, 2 s. Rex mortis ipse graui morbo laborans thesauros suos locis religiosis et pauperibus erogauit XXII, 26 . Ralpodus comes nonnihil patrimonii sui legauit monasterio S. Emerami hac lege, si heres sibi non nasceretur; herede autem nascente, res traditionis ducentis solidis redi- meretur q. XV, 8 . Traditionibus saepius accedebant fideiussores, quos curare oportebat, ne pacta uel donata interuerterentur res tradi. I. XV, 2 . cons comment. nostra de Salmannis. Magna praeterea tellium turba accita, quorum aures memoriae caussa uellica- Testium bantur, ut chartae inprimis Bauaricae abunde docent. vid. Opu- u tr
scula nostra p. as. Crimina acerrime punita fuisse discimus ex ANN. FULD. ad a. 866: ea tempestate apud Mogontiacum quidam criminum de hominibus Luilberti Archiepiscopi orta seditione intersecti sunt, quorum mors grauiter in auctores seditionis uindicata Gest. Quidam . Lenim in ligno suspensi, alii manuum et pedum summitatibus amputatis, etiam lumine oculorum priuantur: nonnulli omnia sua relinquentes , et mortem euadere cupientes, exules offecti sunt. add. q. XXlI, 6. 'acramenta super capsana ch. e. reliquiis in medium
allatis sanctorum exhibebantur j. XIIlI, 6 .
In Germania, Ludovico regnante, bonae artes tantum quan- Ludou; estum istius aetatis fortuna ferebat, colebantur. Rex unim ipse ex- Retis v
celso praeditus ingenio optimas didicerat disciplinas; id, quod ANNALES METENS. et REGINO in elogio ipsius silentio non praetermittunt: fuit iste Princeps Christiani us, Me Catholicus, non δε-lum secularibus, uerum etiam ecclesiasticis disciplinis susscienter inseructus; suae religionis siunt, quae pacis, suae iustitiae, ardentissimus executor: ingenio callidissimus, consilio provisentissimus, in dandis sue subtrahendis publicis dignitatibus diseret is moderamine temperatus, in proelio uicto-
223쪽
XXXI riosissimus, remorum, quam conviviorum apparatibus sudiosior, evi maximae opes erant instrumenta bellica, plus di ms ferri rigorem, quam auri fulgorem, apud piem nemo inutilis valuit, in cuius oculis perraro utilis dis plicuit, quem nemo muneribas corrumpere potuit, apud quem nullus per pecuniam Ecc asticam fue mundanam dignitatem obtinuit, sed magis E elisasticam probis m3ribus et sancta conuersatione, mundanam deuoto se Metita vitis et 'cera fidelitate. Quae Carolus M. et Ludovicus P. de uel litςr ' scholis constituerant, ea Ludovicus noster in suo quoque regno approbasse uidetur. Doctrinae perfugium praebebant coenobia , in- .. ter haec in Germania celebritate maxime sorebat Fuldense, cui asHt,bani ternum decus conciliauit HRABANVS MAVRUS, Abbas, postea archiepiscopus Moguntinus. Nolo huius singularis saeculi sui orna vitai. menti in rem sacram merita, de quibus j. UlI disierui, repetere. Omnibus solidae eruditionis adminiculia inuructus uir magni ingenii in literis diuinioribus interpretandis multo cautius, quam reliqui, uersabatur, qui nec hebraicam, nec graecam linguam callebant. Immensam illius industriam ingens prodit librorum, quos composuit, multitudo. Commentarium ruum in spectare uoluit ad sereni num, gloriosissimum, plenissimum, inque uera religione excelsentissimum Baioariae regem Ludovicum. Reginae nobilissimae dedieauit emplieationem libri Esther. BVDD. in diss de Hrab. Maur. p. 88
eum NATALI ALEXANDRO diis. XI p. 1 8 Iuditham intelligere
mauult, quam Emmam quandam eum aliis fingere, nullibi memorat. tam. At memoratur saepius Emma, Ludovici nostri coniux. Quae in selecta quaedam eantica sanctorum uet. et noui testamenti niatutino tempore cantari solita, meditatus est hic praesul, Ludovico R. una cum libro du uniuerso obtulit. Nec remissiore diligentia in amgumentis philosophicis ac philologicis elaborauit. Theotiscae im' primis linguae culturam sibi cordi habuit; quapropter in concilio Moguntino a. 8s sanciebatur, ut homiliae theotisce eXponeremur. De inuentione linguarum ab hebraea usque ad theotiscam et notis antiquis commentatiunculam reliquit Rabanus. quam et in t. II reri Alem. GOLDASTl p. 6s deprehendimus, glossis eius latino. barbaricis de partibus humani corporis additam. Maioris pretii est glossi rium in uetus et nouum testamentum, quod nunc ex codice bibliothecae Caesareae uetustissimo, cum aliis Saec. IX theotiscarum literarum monimentis,. publica tu e donaula ECCARD. in commentaria
224쪽
ier. Franc. t. II p. 'so sq. Specimen glossarii huius Iatin theoti- xxxisti larga eruditione illustrati dedit IO. DIE ANNUS. Vitam
Hrabant, non totam tamen, discipulus ipsius Rodulphus optima fide enarrauit, sed nostra aetate multo plenius cel. GDDEUS in sngilia lari dissertatione eam restituit. cons etiam SCHANNATI historia Fuldensis et IOANNIS scriptores reri Mogunt. Opera Hrabant VI uolaminibus comprehensa prodiere Coloniae Isa cura GE. COD VENERII, Cancellarii uniuersitatis macensis. BALVZ. t. I Miscel- Ian. librum de computo inseruit. Quum Hrabant fama longe la vidi iis teque uagaretur, insignem iuuenum copiam ad monasterium Fulden- fe eonfluxisse, dubitauit nemo. De Rudolso, quem modo ap- Rudou pellauimus, ANNALES FULD. ad a. honorifice memorant: missus Fuldensis Coenobii presister et monachus, qui apud totius pene Germaniae parter doctor egregius et insignis floruit, historiographus et Poeta , atque omnium artium nobilissimus aucIor habebatur , Id. Mart. diem ultimum feliciter elausit. In diplomate quodam, minuς
quidem sincero, de quo β. XXXX, a disseremus, Rudollas ninachus
Scolaribus in monasterio S. Bonifacii Fuuae praeesse et censium curiae regiae accipere dicitur. Quod Hrabanus optauerat, ut nimirum sacrae literae etiam theorisce legerentur, id praestare tentauit discipulus eius GFRIDUS monachus Neissenburgensis. Sacra enim Euange- oisi durisia rhythmo Francico interpretatus est, cuius praeclari operis, nunc monachua
in SCHILTERI thesauri antiquid. t. I editi, notitiam litorariam suppeditat praefatio huius thesturi, itemque DIE DERICUS von STA ''U DE in specimine lectionum antiquarum Francicarum ex Olfridi Moisnachi Niganburgensis libris Euangeliorum, et DAU. ΗOFFMANN. in dissi de olfrido Monacho Weissenburgensi, quatuor Euangelio
rum interprete celeberrimo. ΟΤFRIDVS ipse conatus sui censuram in epistola singulari Luilberto, Archiepiscopo Moguntino commenis dat, in qua de incunabulis quasi theotiscae literaturae haec memorias prodidit: se Huius linguae barbaries ut est inculta et indiscipli initia lita. nabilis, atque insueta capi regulari freno Grammaticae artis, sic etiam in multis dictis scriptu est propter literarum, aut congeriem' aut incognitam sonoritatem dissicilis. Nam interdum tria , ud puto, quaerit in sono, priores duo consonantes, ut mihi uidetur, tertium
uocali sono manente. Interdum Uero nec a , nece, neci, nee M
225쪽
i a CAP. I DE DI PLOMATIBUS VcXI. scribi. . Et otiam hoc elementum lingua haec horrescit interdum, nulli se chara Aeri aliquotiens in quodam sono nis dissicile iungens.
R et Z saepius haec lingua extra usum latinitatis utitur, quae Grammatici inter literas dicunt esse superfluas. ob stridorem autem dentium interdum, ut puto, in hac lingua Z utuntur; K autem ob fau-- cium sonoritatem. Patitur quoque metaplasmi figuram nimium, non tamen assidue, quam do storcs Grammaticae artis uocant sitnalipham, et hoc nisi legentes praeuideant, rationis dicta deformius sonant, literas interdum seriptionc seruantes, interdum uero Ebraicae linguae more uitantes, quibus ipsas literas ratione sinaliphae in lineis, ut quidam dicunt, penitus amittere et transilire moris habetur; non quo series scriptionis huius metrica sit subtilitate constricta; sed Schema Omoeoteleuton assidue quaerit. Aptam enim in hac lectione et priori decentem et conlimilem quaerunt uerba in fine sonoritatem, et non tantum per hanc inter duas uocales, sed etiam inter alias literas saepissime patitur conlisionem finaliphae, et hoc nisi fiat, extensio saepius literarum inepte sonat dicta uerborum. Quod in communi quoque nostra locutione, si ibi orter intendimus, nos agere nimium inuenimus. Quaerit enim linguae huius ornatus, et a legentibus sinaliphae lenem et conlisionem tui, ricam praecanere, et a dictantihus omoeoteleuton; id est consimilem uerborum terminationem obseruare. sensus enim hic interdum ultra duos uel tres uersus uel etiam quatuor in luetione debet esse suspensus, ut legentibus, quod Iecti' signat, apertius fiat. Hic saepius i et O , ceteraeque similiter cum illo uocales simul inueniuntur inscriptae, interdum in sono diuisae uocales manentes, interdum coniunctae, priore transeunte in Consonantium potestatem. Duo etiam negativi, dum in Latinitate rationis dicta confirmant, in huius linguae usu paene assidue negant, et quamuis hoc interdum praecauere ualerem, ob usum tamen quotidianum, ut morum se locutio praebuit, dictare curaui. Huius enim linguae proprietas nec numerum, nec genera me conseruare sinebat. Interdum enim masculinum Latinae linguae in hac foeminino protuli, et cetera genera necessarie simili modo permiscui. Numerum pluralem singulari, singularem plurali uariaui, et tali modo in harbarismum et soloecismum siepius coactus incidi. Horum supra scriptorum omnium uitiorum exempla de hoc libro Theotsice ponerem; nisi irrisionem legentium deuitarem. Nam dum agrestis linguae Disiligod by Coou
226쪽
euae inculta uerba inseruntur Latinitatis planitiae, cali innum legentibus praebent. Lingua enim haec uelut agrestis habetur; dum a propriis nec scriptura, nec arte aliqua ullis est temporibus expolita, quippe qui nec historias suorum antecesibrum, ut multae gentes ceterae, commendant memoriae, nec eorum gesta uel uitam ornant dignitatis amore. Quod si raro contigit, aliarum gentium lingua, id est, Latinorum uel Graecorum potius explanant ό cauentaliarum et deformitatem non uerecundant suarum. Stupent in aliis uel literula parua artem transgredi. et Paene propria lingua uitium generat per singula uerba. Res mira, tam magnos ut os prudentiae deditos, cautela praecipuos, agilitate suffultos, sapientia latos, sanctitate praeclaros, cuncta haec in alienae linguae gloriam transferre, et usum Scripturae in propria lingua non habere. Est tamen conueniens, ut qualicunque modo, siue corrupta, seu lingua integrae artis, humanum genus autorem omnium laudent, qui plectrum eis dederat linguae, uerbum in eis suae laudis sonare, qui non uerborum adulationem politorum, sed quaerit in nobis pium cogitationis affectum, operumque pio labore congeriem, non laborum inanem seruitiem. ,, Ludovicum nostrum in carmine, quo ipsi librum dedicat,
laudibus ac piis precibus cumulat. Sed non Regi tantum, sed et Salomoni, Episcopo Constantiensi opus suum inscripsit. In L. Ici t Franci ad linguae supe culturam excitantur, eorumque gloria ualde celebratur. Uatis huius ingemum ex hoc specimine cognoscemus: Uuanana sculun Frankon ei non thaZ biuuankon,
mit regulu bithuungan. Si habet tho thia riliti in sconem nihil. Ili thu Zi note, theig scono thoh gilute, Ioh Gotes uuiZZod thannetharana stono helle. Hoc
227쪽
Quare debent Franci soli hoc legere,
Ne sit in Francico ausu, ut Dei laudes cantent Nunquam sic cantatum est, ad regulam coactum. ra habet tamen restitudinem in pulchra simplicitate. Festiua igitur anxie uti eleganter resonet, Ut Dei uerbum inde in eo pulchre clangat.
228쪽
Si sint filu redie, siti fianton Zi rettine.
Noe est: Quomodo debent Franci, ut ego dixi, ad illa soli esse inepti Istos populos nihil quicquam morantur,
Ipsis sunt aeque fortes, ac iiti Romani. Nec licet etiam dicere, quod Graeci ipsis praeualeant. Possident sibi utiliter . - aequalem scientiam. In campis et in sylvis . iaeque sunt audaces. Diuitiarum satis, et sunt quoque multum sortes. Ad arma celeres,sie sunt hi milites omnes. Habitant cum apparatu,suerunt hoc consueti, In bona terra,
229쪽
Illa est multum pinguis ualde est id comprobatum Multiplicibus prouentibus. Non est illud a nostra satione. Ad utilitatem foditur quoque hic idia et cuprum, Atque cum multitudine i ferrum Sed et adde o largentum ad satietatem. Imo legunt hac in terra aurum in eius arena. Sunt ualde alacres
ad bonum uarii generis. Ad uarias utilitates, hoe faciunt sua scientia. Sunt admodum promti se. ab hostibus defendere LAMBECIUS in commentar. biblioth. Caesar. Vindob. alia limius olfridi theotisca documenta se reperisse tradit, homilias scit. quas nunc ECCARD. t. Il rer. Franc. p. ' I Protulit, carmen in monachos S. Galli et paraphrases; quamquam paraphrasin et uersionem
psalmorum Nod KERO LABEONI uindicet SCHILTERVS pariter
ac ECCARD. in incerti monachi meisienhurgensis catechesi theotisca, Saec. IX constripeta paraphrasin orationis dominicae ΚΕRONI monacho S. Galli. Hrabant scholae maximo fuit honori Α.LAFRIDUS STRABUS , lacri codicis interpres clarissimus, uenustus poeta, ac historiae scribendae bene peritus. In Augiensi naon sterio, celeberrimo illius aeui literarum sacrario, Abbatis munere functus est grauissime, ut in JOH. EGΟΝl S libro de uiris illustribus Augiae diuitis c. I 3 latius ostenditur. Ηrabanus ipsi superstes hoc epitaphium posuit: Noscere quisque uelit tumulo hoc quis conditus extet Perlegat hunc titulum omnia sicque sciet Ergo Walasredus tumulatus sorte quiescit, Presbyter et Monachus ingenio hic ualidus,
230쪽
Abbas coenobii huius, custosque fidelis
Hic fuerat, caute dogmata sacra legens. Nam docuit multos metrorum iure peritus, Dictauit uersus, prosa facundus erat.
alafridi poemata in CANISII t. II antiq. lere reperiuntur. Rulliae. SCHATEN. in Annal. Paderbo m. P. I p. I 43 memorabile, ait, quod de Ruthardo monacho, Rabani et Strabi auditore, scribit Meginfridus in Chron. Fuldensi, cui cum post obitum Haymonis Episcopi
Ludovicus Germaniae Rex ob praeclaram doctrinam et uirtutum famam Episcopatum Halberstadiensem obtulisset, ut uidelicet Haymoni monacho succederet et ipse monachus, libere respondit: da Episcopatum alteri, qui idoneus sit, ego religiosae uitae quietem, et studium scripturarum omnibus mundi honoribus antefero; digna sapiente vox. PROBUS, presbyter religiosus. cuius casta conuersatio pj.
et doctrinae sanctae studium Moguntinam illustrauit ecclesiam, UIlKal. Iul. diem obiit. Ita ANNAL. FULD. ad a. 8s': Probus in
Fuldensi monasterio praeceptorem coluit Rabanum et cum Walafrido et Lupo Ferrariensi amicitiam contraxit, quod ille in carmine, hie in epistola XX et XXX lV declarauit. Probum autem, inquit non tam aliquid edume admiror, quam non omnibus scribendi materiam absu-lisee. Walafridus monachus iuuenis Augiensis usus est Grim oldo o. o i magistro, eruditionis laude florentissimo , postea Abbate S. Gallensi moldo. et regis Archicapellano, quem g. XXXVI, 2 iterum memorabimus. Ermenricus monachus Augiensis, dein episcopus Patauiensis in epi- Ε, Erifieo stola de grammatica ad hunc Grim oldum , quam MABILLON. in et anales'. vet. p. 42o asseruauit, non solum regem Ludovicum splendidis elogiis ornat, sed et monachorum S. Galli praestantiorum no- Gillens mina polleritati tradidit: tantas uirtutes in iisdem fratribus conspexi, ut uix illas. ne dic s me, sed neque Pythagoram de Samo egressum putem eloqui posse. Alius enim alio humilior, et patientior inuenitur, nec est Zelus amarus inter eos, uel inuidiae liuor: sed sola caritas ibi principatur, et iustitia regnat. Et sic caritas mater est uirtutum . et concordia filia eius, ac simplicitas earum pedisequa illicsne dubio domicilium proprium habet. quae etsi pro tempore aliquanto in aliis locis commorata fuerit, et particulatim se ibi ostenderit; hic tamen semper cum filia et ministra tota consistit.