Gustavus Haenel Ad Ciceronis Brutum : XXVII, 106 [microform]

21쪽

--- 24 nota, neque tum Cujacii emendatio congruit cum notis, quae extant in monumentis antiquis, sive 1aec inscriptiones sunt aeri et lapidibus incisae sive libri manuscripti, aut in libris scriptorum, qui colligendis notis operam

dederunt Composuit enim Macius emendationem suam ex Singulis, ecquibuSv. 73erpetuae constat, literis, in qua componenda si viro serillustri obloqui licet nimis indulsit ingenio suo. Prima enim syllaba vocis pierpetuae Si per, nisi Cujacius solam primam literam, quae in legis actionum formulis verborum n0 solum publiee, Sed et pecuniae nota e St, teSte Valeri Probo pecuniarum, tum itera m et quae sequuntur, repetundarum interpretatus est Sed artificiosam esse hanc interpretationem, neminem es Se arbitror qui neget, praesertim quum post litora UsuperSit litera , quae excidit in lia interpretatione. Neque usquam vidi Romanos Scripsisse e pro pecunia, deest enim liter eo haerens, quae totum Vocabulum exprimat, quare Romani scripserunt pec , non pe deest etiam in indicibus notarum compendium scribendi re prorepetundarum. Denique vero hoc est vitii in Cujacii conjectura quod Cicero uniVerSum genu quaesti0num comprehendit, Cujacius ad unam solam quaestionem respicit' ') Quas ob causas non dubitavi a Cujacii conjectura

discedere.

Haud secus ac Macio iis quoque peeuniae Imblicae legi malunt.

vitio vertendum est, quod duo verba pro uno e Stituunt et unam O-lam quaestionem in mente habent. Scio quidem Romanos nonnunquam adhibuisse iteras . . pro pecunia publica, idem igitur compendium Scribendi, quo Perpetuus, Perpetuo Qxpresserint. Sit ita sane nihilosecius haec c0nJectura mea quidem opinione recipi non potest, quum omni VeStigio repetundarum pecuniarum provinciis sociisque illicite ablatarum de Stituatur, criminis igitur, Mi quod reprimendum quae Stionem L. PiSOno auctore constitutam Cicero dicit praeterea autem valite dubitandum sit. num Cicero usus it compendio Scribendi, quod tres diversas quaestiones comprehendat repetundarum, Me peculati deque residuis; nam quam-48 Cicero quidem ad primam lege Calpurnia introductam quaestionem repe

tundarum quaestiones constitutas esse dicit, videtur autem posteriores quaestiones,dullae potissimum in mente habuisse.

quam Omnes ad pecuniam repetendam Cori Stituta erant qua Stioni R tamen

de peculatu et de residuis spectabant ad pecuniam potissimum utilicam ablatam, interceptam aut ab eo, Qui delegata serat in rem Suam verSum Sive illicite retentum. Haec mihi id obantur Dionenda de primi ot secundi g0neris emendationibus. Superest ut de Corradi emendatione dicam. Eum Oliquis prae Stare milii persuaSum est quum propter sim lilicitate ni t consensum cum reliqui Slocis de quaestionibus publicis quos supra attuli tum propter Odicem.

ex quo Corradus literam P hausit. Et propter implicitatem quidem, quia

unum solum Vocabulum Substituitur voci ρrpetuaρ liropter OnSen Sum quia

in locis illis quaestiones publiearum, non perpetuarum nomine notantur denique ero propter Odicem, quoniam Corradus veteris libri auctoritatem Se cutus literam Pipponi vult, qua compendiaria litora Romanos pro adjectivo, Publicu8 etc. SOS SSe inter Omnes ConStat.

Omisit quidem Corradus dicere, qui liber vetus ipsi ad manus uerit, quare codex ille hodie ignoratur omnes nin Bruti codice S, quo adhuc extare scimus, non sunt antiquiores saeculo XV ''). Neque vero propterea de Corradi fido dubitandum est. Fuisso enim olim in bibliotheeis veteres codices Bruti cognoscitur ex antiquissimo illo codic us Gerardi Landriani episcopi Laudensis, quem Ellendist ' periisse queritur. Fluctuat igitur, ratione notae a Corrado prolata habita, Bruti locus inter dua Scripturas , perpetuae et .prdylieae . quapropter quaeri p0te 8t, quomodo hujus diversitatis origo explicari possit Ad quam quaeStionem qua re Spondeam, haec habeo. Cicero apposuit post Oeem quae Stione S aut literam P, aut notam, quam Tironianam vocant. Illa reperitur ut reliquae, ad qua Veterum Scriptorum interpretes in locis restituendis provocare Solent, in monumentis antiquis et libris accurate scriptis, haec Sicubi currenterinas manu aliquid exaratum est. Jam vero non inepte mihi videor opinari. Brutum currente magis manu, quam lente et Studio Ormo Se Seribendi a Cicerone exaratum aut, quod probabile St, a Scriba, cui Cicero

49 Vid. p. 20. 50 Elieri u l. e. Praef. P. VI.

22쪽

dictavit, notis exceptum fuisse. Differt autem tota illa Tironian vocis publisa non multum ab ea, quam Itomani lii O perpetuae' adlliberi SolitISunt. UtriuSque enim forma haec est: E pG p tumn ac publicae ).

Facile igitur ae eidere potuit, ut librarii codicum liuim Olctrum vim i norarent, notum vocis uidia ae interpretarentur per istitim sal S igitur eam Solventes uuetores serent Seripturae in libris ui unus eripti et pro indi editi receptae. Sed tamen quicquid est utrum Cleo in i ju Ave erili tit Erum ' ΡOS uerit, an notam ironianam adhibuerit nil olori. Probandam ES, CEn Era Ninjecturam Corradi. Sententiam enim eorum. lui DCirin Perpetua ' ΓOPrium quaestionum nomen fuisse putant jam supra refelli, rne, tu tim serum contrari publieas eas uppellent sim potitus o Ulpianus duri S CODSuui, publieas otium Constantinus in q, erator. Publi Cus uti ni ORS ppellant i U Injui oti,' '). Diorum judices vile utilio Drum Populi 'Onuti raritan unu Ebantur, e leo publiea luotannis, non prout res til Cidit inrid nisi liopuli Spe Ciali constituendis, a praetoribu publii' exser C huntur ni Clartu in iii duiem lege definitum ortu ili formRII λδ Sed 'iue es satis sunt Perito nutent In Cillitis in im ira tare iuSuSSunt quaeStionis rogo, ut me beneVOh e XCu Sent. M Diido I lim vi Psentino DI CLADp p Pallistogrii phia erit te P. I l. Mantilii inii l8li I p. 2i0, 28 et g. 223,

juris lirud sentia Romanorum formulatria in jure crimili ut haud negligenda si iecimen . Restio mi init russorum 862 ri R54 Ilepinum quoquo edicti nomen, quod Cicero soliis habet Verr. et II Lib.

3, 36 inihi suspeetum est. Verba Ciei rotii hae gulit . t XOritii pe Niliare odietum p tniarati De quis fruin Dii tu in de area Oueret, antequa in uln ' Cum ilio Retus es et Ferebat hane quoque uisiuitate ni Septi eiu cui Illi id dictum reperiae nascaui . iit alite Kaletillas et in ' Dieuiit fluido listhi Si ritioni iii tot u et e S. Ciceroite in haud uro usuri,asse ne ut verba quihu Vil rei, de qua O sileretur, Oxpriinei et Sit Quid auto in probat IIo censeo, vo in perst Dicte in Bruto lora esse Pgit linum.

et quasi tumultuario commentari erraverim Eam enim esse aetatem meam, jam supra dixi, in quam cadat pervulgatum illud dictum melius est desinere quam deficere. Transeamus nunc ad id, quod ea iis am hujus libelli edendi dedit. Indicenda enim est Soli Innitas ad colo irarullam memoriam Viri de nostra Academia optimo meriti IIRI STIANI FRIDERI CI EES, Principi SehWargb. Riu hil At isto uitiam a Consiliis aulicis. Qui quid om in testamento diu XXI. Martii mensis anno DCCCXXXVII. eondit Academiae nostrae quindecim millia thalerorum legavit istorum usurae inter statuor vel quinque juris Doetores iv EXtru Ordinarios ut i professores Sive privatim docentes ita distril uerentur ut per Sex anno continuos quilibet eorum hoc beneficio

si ueretur.

Hi autem legato modus adjectus est ut quotannis ipso die quo testator tibiit. Eorum qui ho Coni Odo fruantur, di istis iublica Oratione memoriambonefieii Oeolat pium quo et gratum ea domine animum palam Significet. Quapropter Vir Excellentissimus uri uni Oiis ultis sinitis et octissimus D. II RISTIANUS HERMANNUS HOLCK duris Prosessor Publicus Extraordinarius da O XIII in Ons. Obr. h. v. liora X. in auditori auris consultorum solemnem orati niem diu bobit: De Speculo saxonico lili Ortatis hominibus innatae R S a toer in unu i ii iii s ii in o.

Quam quid om solemni tuto in ut VOS RECTOR ACADEMIAE MAGNI

FICE UTRU SQUE REIPUI; LICAE PROCERES GRAVISSIMI, COMMI

LITONES' EXEROSISSIMI ET NOBILI, SIMI, vestra prae Sentia ornare

23쪽

M LIPSIAE,