Observationum selectarum ad rem litterariam spectantium tomus ..

61쪽

εo ops. VII. M RITU POEΦAsnat I3 4o. Verum nemo horum verum annum attigit, quem non alium esse, quam squem nos praediximus, monumenta Coronationis Petrarchianae conuincunt. . sed huius laurea tantum eam, quam Alberius Musatus Patavii meruit,necesse est antiquiorem fatea mur, quando Musatus hic iit Ao. I 3 asAScardonio teste lib. H. de antiquit. urbis Pata viii Hasse ro. f. Uo, es, g. XIV. E quo illud etiam disco, corona tum ficisse ab Pagano Tarriano Antistite&ab Alburto Saxoniae Duce, tunc Patauit Gyι mnasii Moderat D. Hunc Albertum suspi-eor esse filium Alberti II. ElectoriS quem Annales M. I 32 a. Passauiensem Episcopum esse factum, & Aou I3 a. obiisse confirmant. Facit ergo hanc primae laureae palmam, si de tempore quaerim ambiguam Petrarchae Musiatus, quin & illam alteram, quae. Petrarchae tribui selet, primorum in restauranda l. tintlaxe conatuum. . Quanquam enim hanc ipsam Petrarchae vindicat Epitaphium eius M

pud Scardonium fψ . cui post alios & ipse,

Mossius lib. m. de H storicis Latinis c. I. TH.

culum videtur adiecisse: Pro Musato i mun luculentum testimonium dedit Scardonius idem f. My. tametsi S hoc e dicto loco imtelligas., aliquid ante Mesatum Arsegnino Grammatico bonas literas debuisse: ia s. XV.

62쪽

f. XV. Heic non pollum Commim1ci, cur - Musiatum plane pissetereat Vossiti Sc. .ris Latinis, memoratum tamen sibi inter Hi-Ηoricos Latinos lib. uberm lia. i. c.M.p. z. Omnino seu stra fui, cum spera

rem, in eo viri dbctissimi libro aliquid me deis Poeticae lauri antiquitatibus intientum m ν. Habet interim de consuetudine coronandi Ρoeras aliquid in libro de artis Pocticae natura, sed nec ibi mentio Alberi. Musari. Verba

haec sunt c. o. .F. IX. Etsi consuetudo coronandi metas' es perantiqua, saris tamen recen mos iste, ut a Principe aliquis poeta flat laure . rus, ire qui non multσ ante Petrarcha tempora imperis. Inuehitur in eum morem Lilius o L 1 Di log. I Histori Portar. non tamen eam con δ' suetuΚinem magno Pre culparo, modo abusus Λb-

fuerit i cur emm non aeque in Pos offit Aiquis ' publico resimonio ornari; quam in Philosophia , t Medicinia, Lure aut Theologia quae eon etudo es non paulo antiquior.'Maec Vossus, cui vides etiam in mentem venisse cognationis illius , ' ae lauro Poeticae intercedit cum aliarum ,

gradibus Facultatum si is remis Sed obse vavi tamen egregiam dissimilitudinem: quae' tamen iuris an facti sit appellanda, disceptandum aliis relinquo. Doctorales aut Magisteriales Honores nulli conseruntur sceminae nisi sorte per nocturna coniugum commercias.

63쪽

At postium ego taminam nominare , Cui Poeticam laurumComes aliquisPalatinus ob tulerit.' Ea est Elisabetha Ioarma stonia quam Melissias Poetriam creauit, ut patet ex

XH. Coronidis ergo,adiiciam Verba diplomatis, quo Theodorus Securius XV. Febr. AO. I 66 I. M. Beniaminem Praetorium Poetam renunciat, ut formula,quae antiquior miles,quam pro genio huius aeui videtur, sit in conspectu. Formula haec est: Nos Te Poeata rimis dignissimum veteri instituto auctoritate Imperatoria, vigore nostri Privilegii , scientes ,s animo deliberato Poetam creamus, facimus s. declaramus, laureamque coronam ingeniosissmo/uo capiti imponendam omni tempore N loco pro Abisu π in ipsa etiam Romani Imperatorispraesen aia, quod alias non- Poetis piaculum esset,gesian iam transmittimus, omnemque Caesaream grariam tibi polgicemur, dantes re concedentes Tibiissimul plenariam potestatem ac licentiam per Io- tum Romanum Imperium, in θmnibus νrbibus, crixitatibus, communitatibus, Vniuersitatibus, Coiae

sis σ Academiis in Arre Poetica publice legendi, repetendi, scribendi, inputandi, interpretandi, commentandi, o omnes assitus poeticos, quolatii Poeta laureari solenniter insegniti subires a xercere consueuerunt, suscipiendi es' exercendi, omnibusque o singulis, quibus isdem Poeta FV

64쪽

euntur, gaudent, ruuntur, ornamentis, insignibus; priuilegiis, praerogativis, exemptionibus, si bertatibus, concessionibus ι dignimtibus, praemi mentiis, fauoribus, ac indultis utendi, fruendi,ρμtiundi, gaindendi, quomodo libet, de consuetudine

OBSERVATIO VIII. I

IOANNE Is A CIO PONTANO ET HUIUS ORIGINUM FRANCICARUM LIBRIS SEX.

. . v .

LUGltores Francici praecipui. g. II Pontanus LIquis fuerit. I. III. Libro primo Originum Francicarum de Germaniae antiquae terminis spopuli, antiquis agitur. I. IV. Libro secundo Francorum originesedibus antiquis es diuisione a gitur. g. V. Libro tertio de Francorum nomine Gregibus agitur. I. n. Libro quarto de rebus Francorum sub Imperatoribus Romanis. VII. Libro quinto de Childerico , Clodouaeo aliisque Francorum regibus VIII. Libro sexto de ritibus, moribus oe institutis, regimine, re militari s legibus veterum Francorum dicitur. I. IX. Pontanus ob hoc scriptum aduersarios nactus es pontificios s. X. Controuersiab habuit cum Philino Cluuero. g. XI. Qior adhuc aduersarios is eo fuit nactus... , L

65쪽

INnox runt ab aliquo tempore striptores

qui Francisarum rerum historiam vel antiquitates publico tradere nou fuero de dignati. Plures tamen inter hosce habemus, qui historiam traderent; pauciores qui criginem,ritus & instituta. Andreas & Franciscus du Chesne quidem rerum FranciCDrum scriptores a Dagoberti Iemporibus, Vsque ad Philippum Augustum, quinque tomis congessere. Antiquiora tempora describentes in corpore Francicae hesoriae disposuit Marquardus Frehemia Petrus Pithoeus quidem, doctissimus Gallus, in annalibus suis Francorum scripta quaedam proponit rariora , quae ad historiam Francorum temporis Carolingici faciunt: eX quo plura in tomum suum scriptorum rerum Germanicarum diis gessit .chilterus. Reliqui Paulus Aemylius, Ioannes Titius, Hadrianus Valesius, res gellas regum a Pharamundo potissimum describunt ec defuere tamen, qui Franco tum etiam origines, sedes priscas & mores describerent. Hermannus. quidem, Comes Nuenarius, de origine & sedibus priscorum Francorum singularem edidit tractatum. Ioannis Trithemii Chronica de origine Francorum nota est, sed ex Hunibaldo potissimum desumta, scriptore fabuloso. His vlti.

67쪽

' randae vir industriae erat Pontanus 'qui ex

scriptis pluribus, iisdem ciue do simi, satis

est notus, & licet aduersatam quosdam fuerit namas, dei clarorum virorum promerito quae congessit dictus Mollerus.' eciale est quod de hoc nostro tractatu eidem tribuitiis Martinus Opitius ' t omnem, ἡθquit, Fra ei dentis notitiam, quidquid His rarit, ma- mo studio ungessis iv origini --μ-ricis Pon-

D III. Dedicauit auctor trali assim hune' dinibus, eundemque sex libris' abstauit. Priamo quidem libro Germaniae terminos & licta. mites metitur, & quidem probat Rhenunis Danubiumque semper mansisse Romanae po- c. a. tentiae terminos versus Germanos ita ut siquando Rhenus Danubiusq; Congelarentur, aut alias tenui diueo fluerent, metus & supplμC 4. cationes essent apud alterius ripae accolas. Εκ limite vero Rheni Germaniam distinctam ait in superiorem & inseriorem primam & seu Cunciam, seu, ni nos loquimur, superiorem &C. s. inferiorem: Agit porro de Galliae Belgicaetermin fluuio Reuo,& veroBatauiae & Fri. 6 sabonum etymo. De Taciti M acis, qui c. r. suerint Π de ripa Romanorum, ad quam ex

' in votis ad vilinum vet. de S. Annon p. I 3.

68쪽

r aduersa Germanorum ripa neminem nisi in-e ermem re sub custode admissum probat ex Taciti IV. Hist.ic LXl U. Persit ad Gaima. c. niam πansrhenanam de Sesuis. Vbiis ac 9 Sicanahisis charmaritialiisque gentibus finsit timis&borum vetis insedibus agit de Saub fluuio Strabbni memorato disquirit eamque is Isaiam interpretatur.i Pergit porro ad Pri- c ro,sios , Ansuarios assosque Straboni non noe

It IV. In libro secundo in Germaniae magnae

' Potationem atque diuillionem, qua ussi veteres &praesertim minius, inquitar, dum Germani distinguantur in In euones, Isteuortes & Hermiones, i ii Alteram Germpviae diuiso- C a.

nem factam fuisseait in saxones. Alilmaonos. ii st Francos, & quidqm ex Engelliuio saxor, nes a Meuioribus gladiolis, quibus xsi, ipsis dictos Sisus sic adpellatos probat. Esemgret c. 3,

3 ditur vltorius ad Francos, de quibus prae caeteris agure sibi proposuidi & quidem exortos eos notosque primitus suillo dicit eo locos quo collocati a Caesarς Sicambri Tacitusve ro Germanos proprie sic dia's adpellauit, &quidem eo in loco, ubi Bria lari, Cham uili , Angrivarii, Tencteri, Vssinii ac Frisiit, & reliquae nies intemoccid sum Rhenum ocea .: riumque, atque Albim: id quod a situ , veteα si a . huὴ,

69쪽

primum, qui Ciceronis XIV. isd

rimat Albim Rhenumque estimeriecta. olsgangi I agit, qui Francos pinmmripli.

. CR nommutis Unsructus ac meramorphoses' modo Cimiderios, modo Cimbros, modo Brencos Sicambrosque faeir,eosque pMPan noinasse ι oro quondam'egrusto tepor Europam se fulisse: Adriani Schriokθς qui Franem non propriam, sed promiscumGE manorum talem ac sopitium em ait, milex tisso Romanorum ius obriancorutri id est theroriatii nomen sibi adsciuerint. Tunc Um Adriani Iunii, qui Francos illos veteres Platae alios futile cuia1et. quam quos Criar

70쪽

tus Sicambrorum Germanorumque vocabulo uomingrunt, quam sententiam prae aliis probat diutanus. Perlustrata gente pergitis C. g.

distributionem, quam ab Ammiano Mar cellino fieri probat inAusuarios es SalioS. An

sitarios quidem vagum homin im genus facit, sine certis sedibus collectitium. ac Martium 1 ntibus.consociauerint. pictos autem Nisuarios suu Hanitiarios putat ab Hansis, per quos Teutonum Gothorumque idiomate intelligebant, qui caeteroS mortaleS fortuna atque.opibus antecellerent : Id quoqex Iornandis lib XVII de rebus Geticis confirmat. Inde & Germanorum ein groin Ha , di ciuitates hanSaticae dictae., quod PD- tentes. Altera gens Francorum erant Salii, uu .vltra Mosam Scaldim versus, sedes si '

β. V. Ad ulteriora transit in libro tertio.,. atque inquirit, unde pranci fuerint dicti: ubi'C. r. resutatis primum aliorum sententiis Francos , non aFrancione, Hectoris filio, nec a Franco primo rege, nec a seritate, vel libertate, nec a