장음표시 사용
201쪽
. Est is L. Cornelius Lentulus, quem Valerio Mes lino consulem suisse, vel sTE M. VI M. Plautus cassum, SiGON. ex REI Nesii Inseri elag. x. n. 3. p. in Fas . p. 3s r. Cnaeum perperam vo- 97. et postea Asricae pro contule prae. cam , quemque U. C. 7 I. cum M. luule, latis constat.
CODICiLLI ergo sunt minus soli nis te torum intestatorumve voluntas. ε. vlt. Bisi. h. t.
Dicimus esse voluntatem ultimam. Unde codicilli vel suntsCRIPTI , vel NUNCUPATlUI. L. I 3. C. de n. recl. L. vlt. f. est. C. h. t. itemque vel TEsTATO , vel AB INTESTATO FACTI I. Inst. b. t. quorum hi viribus suis subsistunt; L. 3. pr. s. a. L. 8. pr. s. I. D. h. t. illi cum testamento subsistunt vel cadunt. L. 3. s. vis. L. I 6. D. h. t.
hibi Addimus, esse voluntatem minus sollemnem. Vnde pleraque, lemnita quae ad sollemnitates internas et externas testamentorum perti tem re- nent, hic exsulant. Hinc codicillos quidem facit, qui et testam ep-quirant ' tum facere potest: L. 6. g. 3. L. 8. S. 2. D. b. t. sed r. non potest quis in codicillis heredem directe instituere, exhereὸem scribere, substituere , S. a. Bis. L. 6. pr. L. IO. D. L. I. C. h. t. Verum a. fideicommittere, legare, mortis caussa donare, cet.
si dis hi L de etiam c3. codicillos quis facere potest plures, modo sibi
eba dii ii inuicem non aduersentur et g. . Ins. L. 6. S. I. D. L. 3. C. h. t. quum valenti tamen nemo paganorum cum duobus testamentis decedere posi
An testes Hinc et q. nulla exigitur sollemnitas ordinationis. g. 3. Ins. requiran- h. t. Sufficit enim Vnitas actus, L. vlt. C. b. t. et quinque testium , mr t etiam quibuscum non omnino est testamenti factio, veluti mulierum , in mo et non rogatorum , praesentia. L. 2O. s.6. D. qui tes. fac. poss. L. vlt. s. vlt. C. h. t.
Quod ad seminas attinet, dissentium ΑRN. VINN. ad g. 6. IV. de teissam. d. et Η Na. BERN. R INOLD. Hari eap. g. Sed quum olim in codicillis testibus non magis opus fuerit, quam in epistolis, uti ex L. 89. pr. D. de legas. 1. L. 77. S. 13. D. eod. colligitur, postea vero quinque testes non sellemnitatis vel ordinationis, sed probationis caussa, exigerentur recte colligitur, et feminarum testimonium non esse reiiciendum r arg. L. o. g. 6. D. qui test. De. pus L. I 8. D. Mis.
S. DCLXXXV. Diuitigod by Gomic
202쪽
Solent etiam codicilli iungi testamento sollemni, quando illi Quid
inseritur CLAvsvLA CODICILLARIs : si testamentum non valebit o usulatamquam tesamentum , volcr ut valeat rure codicillorum. L. 4 I. s. . D. de vult. et pup.subsit. L. 3. M. D. de tes. mil.
Et tunc huiusmodi testamentum, ratione sollemnitatum exter Quid mnarum inualidum , in vim fideicommissi sustinetur, L. 29. S. I. D. peretur 'qui te m. Dc. pus dum quinque testes subscripserint. Non vero haec clausula supplet I. detectum sollemnitatum internarum , e. g. praeteritionem liberorum, nec a. desectum in statu, vel voluntate testatoris, nec 3. desectum non aditae hereditatis. L. I. D. de υu . et pupill.subsit. L. as. D. qui tes.fac. ptis
In foro tamen multo maiorem huic clausulae effectum tribuere usui h solent, adeo, ut eam testamentum sustinere dicant, in quo prae-diernus. teritus pater vel filius. STRYx. Caul. tesiam. cap. 23. g. 39. seqq. Item testamentum ruptum a postumo, dum testator sciuerit, serostumum habiturum : GAI L. OU. Lib. II. eap. II nec non te- amentum destitutum , eatenus , ut fideicommissum ab heredibus etiam legitimis peti possit. GAI L. Obs Lib. II cap. I q. n. 3. Quinet clausinam codicillarem non adiectam subintelligi, tradunt scriptores pragmaticL SANDE Lib. IIII. tit. 1. des. La.
203쪽
184 ELEMENTA IURIS LIB. III. TIT. L
Sueced . bant primo sui. Quomo do , et
qui liberi, successerim δ. . . . . . .
TIT. LDE HEREDITATIBUS , QUAE AB INTESTATO DEFERUNTUR. g. DCLXXXVIII.
SVpra de hereditatibus, quae testamento deferuntur. Nullo existente testamento, vel, eo infirmato, locum habet svCCESsIOLAGiTIΜA AB INTESTATO, cs. q84.9 de qua iam agitur prioribus titulis libri tertii.
Eius alia ratio fuit iure veteri, quod in Institutionibus exponit Iustinianus: alia est iure nouo per Nou. CXVIII. Nos praemissa paucis veteris iuris historia , de noua succedendi ratione plenius MemuS.
Fundamentum successionis veteris erat conseruatio familiarum. Familia enim uniuersitas quaedam videbatur , cuius princeps est paterfamilias , liberi et agnati veluti σὐνδενι-IM iure gaudent. BYN RsH. OU. Lib. II eap. I. Erso ii tantum succedebant, qui erant pars familiae: non emancipati et cognati.
Quum ergo proximi in familia essent vel sVI HEREDEs, tamquam Viuo patre quodammodo domini, et i ν. y88.
Idcireo primo heredes erant L BERI SUI , s. s88.ὰ cum naturales, tum adoptiui , s. a. T. Ins. h. t. et proximi quidem grada in capita . remotiores in stirpes. S. 6. Inst. l. e. Non ergo emancipati emancipataeue, υ. 69O. 3.9. Inst. h. t. quos tamen praetor. turali
204쪽
naturali aequitate motus, ad bonorum possessionem vocabat edicto unde liberi. p. 9. Insi. h. t. L. I. g. 9. L.2. Lq. D. unde liberi.
. Adeoque etiam uxores, quae in bonorum sacrorumque finae participer. manu conuenerant, quippe quae filia- g. I 6. Diotius. I ALICA . Lis. rum similias loco eram, εἰ- IL p. 91.
DE LEGITIMA AGNAΤORVM SUCCESSIONE. S. DCLXXXXIII.
QVum vero et agnati essent eiusdem familiae ac nominis : Suis no. S. aao. eadem lex XII. tabularum , liberis non exsisten- exstanutibus, vocabat AGNATOS PROXIMO - A. 69 - es L,Q
Ex quo sequebatur, I. ut soli succederent, qui per Viri Quomo lis sexus personas agnatione defuncto iunsebantur , noncin do su gnati: f. 69o. et agnati quidem in infinitum ἔ agnatae non rege initvltra sorores , S. 3. Ins. h. t. quamuis et has remotiores praetor Ocaret edicto unde cog=iati. g. 3. Inst. b. t. cI. Vt eiusdem iuris essent agnati naturales, et per adoptionem facti. S. I. Ins. h. t. 3. Vt 1 emper proximus excluderet remotiorem, adeoque nec ius repraesentationis locum haberet, nec propiore repudiante remotior admitteretur: s. s. s. T. 6 . h. t. quamuis et hos denuo praetor vocaret edicto unde euvati, et Iustinianus eos pleno iure admitteret. g. T. b. t.
Pater filio suo non succedebat, quia veteri iure filiusfamilias Anes, oihil habebat proprii. s. a. Emancipato succedebat, non sice lentamquam agnatus, f. 222. sed tamquam manumissor filii, tessue- , iure patronatus. ν. I9O. g. 234. S. vis. Inse. h. t. Mater, quia ος. in . inter agnatos non erat , plane non succedebat liberis, quemadmodum nec liberi matri. pr. Ins. de SC. Tertuli. . Utrisque tamen postea consultum est primum a praetore, qui has personas edicto unde regnati vocabat, ac Geinde SCtis TERTULLIA- minereii Elementa Iuris. A a No.
205쪽
No, de quo tit. III. et ORPHITIANO, de quo tit. LIII. pr. Insiis m. Tertuli.
DE SC. TERTULLIANO. g. DCLXXXXVI.
C Cto nimirum TERTvLMANo sub Hadriano cautum, Ut m iuuis ter, non aula, ingenua trium ; libertina quatuor liber hum de rum ius habens , ad bona filiorum filiarumque, siue legitime
iueees, siue vulgo quaesitorum quaesitarumque, ab intestato admitterene mari tur, dummodo , si ipsa mater in potestate esset, eius, cuius dest φn' in potestate erat, iuuu adiret. f. a. ν. T. Ins. h. t. L. a. pr. 3. '' I. seqv. D. h. t. VLPIAN. Fragm. tit. 26. extrem. PAVLL. Sem. recepi. Lib. IIII. tis. 9.
Succedebat ergo r. mater non omnis, sed liberorum iure ab ilitar subnixa, a. non liberis omnibus, sed intestatis , 3. et libe- dat maia ros non relinquentibus, quippe qui matri praeferebantur. s. 3. - Inst. h. t. Immo q. non semper, sed si non adessent propiores. Praeferebantur enim matri et nepotes ex defuncto filio vel filia, pater, fratres germani et consanguinei , non simpliciter sorores, quae et cum matre, et cum fratribus consanguineis simul admittebantur. s. 3. IV. h. t. Quod tamen ita mutauit Iustinianus, ut mater, etiamsi liberos pauciores vel nullos enixa , et cum fratribus sororibusque defuncti, et cum illis quidem in portionem virilem, cum his in partem dimidiam , simul admitter tur. F. q. s. Inst. eod. TIT.
206쪽
OVum ergo mater hoc modo succederet liberis: aequum vi debatur, et liberos succedere matri . quia successionis iura regulariter sunt reciproca. L. D. C. de legit. heredit.
Et ita cautum SCto ORPHITIANO , a. v. c. 93 I. Vettio Iuliam Rufo et Cornelis Scipione Orphilo coss. HENR. NORIs. Dis. consu- Iar. ρ. 6a. edit. Gram. quo censuit ordo amplissimus, ut legitima hereditas matris siue ingenuae, siue libertinae, liberis tam legitimis , quam vulgo quaesitis, quamuis in alterius potestate constitutis , ab intestato deferretur. pr. eι A. q. IV. h. t. L. I. pr. ρ. I. seqv. L. 6. S. I. D. ad SC. Tertuα Quod ius ne capitis quidem deminutione exspirabat. q. a. Inst. h. t.
Id vero postea et ad nepotes neptesque productum est comstitutionibus principum. F. I. Inst. h. t.
TIT. V. DE SUCCESSIONE COGNATORUM.
DEficientibus agnatis, ex lege XII. tabularum non cognati, Deficien- S. 69O. sed gentiles, vocabantur. Cautum enim illis fue- tibus a
VLpi AN. Fraim. tit. 26. S. I. CIC. de orat. Lib. I. cap. 38. Quin m o. sint σentiles, diximus supra. cf. a I tues.
Sed Praetor edicto vNDE COGNATI , deficientibus agnatis, Postea etiam cognatos , id est, per muliebris sexus personas cognatione cognata iunctos , quibus et agnatos , minimam capitis deminutionem pasisos , et vulgo quaestos accensuit, ad successionem vocavit ad P. i. ;.. septimum usque gradum. n. et s. I. Inst. h. t.
207쪽
Compu- Vum ergo ad certum gradum daretur haec bonorum posiratio gra- sessor I. Ioa. Iustinianus hic agit de computatione graduum, duum cognationis. Sed eam doctrinam certis regulis inclusam iam exposuimus sub titulo de nuptias ' cy. IH .sequ.9
te tantum obseruandum, in suin et inaequalis rationem non haberi. Exin Eessionibus computationis canonicae , ceptionem vide apud FELIM. de se respectus parentelae , lineae aequalis cap. g. g. I.
TIT. VII. DE SERVILI COGNATIONE. S. DCCIIII.
Seruili, Vamuis Vero nuptiis et seruilis cognatio impedimento esset: cognatio- f. IS 2. eius tamen ratio non habebatur in successionibus nis nulla etiamsi cognatus cognatave seruilis conditionis manumissus m hiς hδbi numissiue esset. m. Inst. h. t. L. t h. f. s. D. de gi ae et actus. Hinc x' ψ' e. g ancilla cum liberis manumissa , his neque ex SC. Tertulliano succedebat, nec ad bonorum possessionem ex edicto unde cognati vocabatur.
iussiti;. Sed Iustinianus constitutione , quae hodie non exstat , sania eo s. xit , Ut et parentes liberis, et liberi parentibus post manumisitinio. sionem succederent , ipsisque patronis praeferrentur ad similitudinem successionis inter parentes liberosque legitimos receptae. ae m. Ins. h. t.
. Pariem tamen eius eoestirutionis silicis restituit IAc. Cui c. OU Lib. vetustis membranis, partem Ba- o. cap. 34.
208쪽
OVum et patronus liberto vice parentis vel agnati esset: f. m. consequens erat, ut et ille liberto succederet.
Succedebant ergo I. patronus , eoque praemortuo a. eius liberi superstites proximi, cessante hic iure repraesentationis, VLP. ibid. PAVLL. Sent. ree. Lib. III. tit. a. f. I. L. 23. A. I. D. debon. libera. et quidem c 3. ab intestato : unde patronus testamento liberti iure excludebatur, et eo quidem casu, filibertus non reliquisset heredes suos, ε. a. ff. h. t. VLP. tit.
Sed praetor patrono , testamento exesuso, dabat bonorum possessionem contra tabulas, usque ad partem hereditatis dimidiam, modo naturales liberos libertus non reliquisset. s. I. Ins. h. e. VLPIAN. ibid. S. I. 3. Si adoptiui exstabant, et intestatus decesserat libertus, eiusdem dimidiae partis bonorum posses.sionem dabat. ae s. I. Ins. h. t. g. DCCX. Postea lege Papia Poppaea cautum , ut si libertus, siue testatus, siue intellatus , centum sestertium millia, et pauciores , quam tres liberos reliquisset, patrono virilis pars tanquam legitima deberetur. s. a. In l. h. e.
Denique Iustinianus constituit . I. ut si libertus non esset centenarius, posset patronum testamento excludere , iritestatus vero, non exstantibus liberis, patronum heredem legitimum A a , habe-
tur lFraetoris edictum. Lex Ps. aia re paea de iure Pa
209쪽
haberet: a. sin esset centenario maior, eius liberi patrono pra ferrentur , his vero non exstantibus, patroni quidem ab intest to heredes essent, testamento vero exclusi bonorum possessi nem tertiae partis consequerentur , vel si minus relictum esset testamento, id eis ex constitutione repleretur. S. 3. Ins. h. t.
Centenarius est imperatori, qui tium millia, id est mille aureos, ra- habet centum aureorum Patrimonium. liquerat: tempore Iustiniani diues vi- Aureus vero erat centum sestertium. debatur, cui centum aureorum esset Adeoque tum tempore Augusti locu- patrimonium. d. s. 3. Inst. h. t. ples esset libertus, cui centum sester-
DE ADSIGNA ΤΙΟ NE LIBERTORVΜ. g. DCCXII.
Adsigna- Vamuis vero patronorum liberi gradu proximi, aeque aetio liber- ipsi patroni, Iibertis ab intestato succederent: s. T . . quid Φ id tamen eam habebat exceptionem, nisi patronus uni ex lib. ris suis cuiuscumque gradus, ac sexus, 3. I. IV. b. t. libertum vel testamento, vel line eo adsignasset, ut is solus patronus esset: quod licebat ex SC. Raellisio Rufo et Osorio sapuia coss. facto a. V. C. 798. pr. f. 3. Ins. h. t.
. An etiam emancipatis Ita visum videtur uterque locus eonciliari posse. fuit MODEsTINO. L. 9. D. h. t. At Potest pater et emancipato adsignare , Iustinianus contra adsisnationem peri- sed si suo adsignarit, eumque postea mi ait, si filius, cui libertus adsigna- emanciparit, mutasse videtur volutua tus, emancipetur. g. a. Inst. h. s. Sed tem. ΜERHA. Obs Ub. VII. cap. 13.
Quum itaque is, cui adsignatus libertus fuerat, solus haberetur palmnus: S. II a. sequebatur , I. ut solus , exclusis fratribus, in bonis liberti succederet , eoque exstincto, liberi eius. I. Vt reliqui fratres nihil iuris haberent in bonis liberti, nisi exstincto sine liberis eo, cui libertus adsignatus fuerat. d. .
210쪽
O Mnes successiones uniuersales, de quibus hactenus actum , ex legibus ciuilibus sunt. Sequitur successio praetoria, tam- ruam secundus per uniuersitatem aaquirendi modus. b. ε36. a. λuum enim praetor aequitatis obtentu multa mutasset: suo more nouum vocabulum callide inuenit : S. 6s. et se non hereditatem , sed BONORVM POSSESS ONEM , daturum, edixit, ne leges de successione evertere videretur. s. DCCXV. BONORvΜ itaque PossEsSIO nihil aliud est, quam rus persequendi retinendique patrimonii, quod iure riuili haud debetur , beneficio praetoris concessum. Arg. L. 3. S. a. D. h. t. Breuiter, sed recte , Graeci honorum pol sessionem vocant πνώτω - δ--λων, successonem praetoriam.
Bonorum possesso vel EDICTALis est, quae personis eretis , in edicto nominatis , sne caussae cognitione datur, L. 3O. S. I. D. da adquir. Beria. Vel DECRETALIS, quae extra ordinem, eaussa pro tribunali cognita , decreto praetoris datur. .L. a. S. I. D. quis orae in bonor. postis. Sie ex edicto Carboniano sub liberos sit, simulque iudicium Me dis.
eautione datur bonorum possessio im. sertur in tempus pubertatis. L. I. pr. puberi, cui controuersia fit, an inter L. 3. D. dia Carbis evici.
EDICTA LIs vel ex edicto praetoris defertur, vel ex lege, SC. seu constitutione principis. Prior ORDINARIA , posterior ExTRAORDINAElΛ vocatur. S. 3. q. Ins. h. t.
S. D CCXVIII. ORDINARIA, exemplo successionis ciuilis, . ε8 . vel da
tur FACTO TESTAMENTO, vel AB INTEsTATO: L. 6. f. I. D. h. t. et priore casu vel sECUNDVn , vel CONTRA TABULAS.
et decretalis. Ordina ria et eue traordiis naria. in testa, mento ν