장음표시 사용
1쪽
aS partis the Foundations of ester Civiligation Ρreservation Projeci'
Reproductions may noti made Without permission hom
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPAMMENT
5쪽
6쪽
7쪽
8쪽
.egenti mihi saepenumero cerebroque eum, quom indicavimus,moratii locum regustanti quaerendum esse Visum est, quid esset, cur viri doetissimi, qui tum nostra memoria tum Iongo tempore ante ediderunt Horatium, omnes quod sciam singuli duas illas voces sunera etsi magna aretissimo inter se, quantum equidem iudicare potui, inces coniunctas interposita vel maiore vel minore distinguendi nota Separarent atque seiungerent. Habet enim eas isto pacto diremtas
9쪽
vulgatum Veteres scriptores et , quorum beneficio exemplaria ad nos antiqua pervenerunt, Iibrarios distinguendi notis tamquam externis intellectus adiumentis atque adminiculis aut prorsus abstinuisse aut multo parcius quam nos usos esse. Scilicet illi, hebraicos si exceperis, artem discrimina in scriptis variaque illa adhibendi artificia, quibus orationi nos lucem quaerere solemus, nondum habebant excutiam. Unde is igitur, id quod mihi quaerendum vit, tam certus in re incerta consensus Accedit, quod plerique, quos dissicile est enumerare, inle pretes et vetere et recentiores, et ii, qui summam ex orati interpretando nacti sunt laudem et quorum apud me plurimum valet auctoritas vestigiis eorum, quos ante diximus, ingressi nomen illud adiectivum magna adverbii loco esse positum statuerunt. Ego vero dum ista mirarer volveremque animo, id mihi sine temeritatis nota duxi sumendum, ut aliorum auctoritate remota rem omnino cum re vellem comparare. Quod ubi dedita opera feci, hoe iudicium animi mei, quod ante statueram, duas illas voces suneraμ et magna inter Se iungenda copulandasque esse, omnino mihi visum est probari. Cur ita credam, possum asserre. Dicitur enim oratianus ille Novius populo Roman esse gratus, quod tantam edere potest vocem, ut quemlibet trepitum et sonitum supere Quod ut magni
esse momenti demonstretur, primum Plostra numero satis multa, non tria, non decem, non viginti, immo ducenta uno eodemque loco concurrentia apte ab oratio ante oculos ponuntur. Quaenam inde et hominum, aurigarum agitatorumque, et iumentorum equorumVe Veci rariorum exoriatur necesse est concursatio Adde locum ipsum, ubi eoncurrant, esse forum Romanum, rerum tum venalium tum iudicialium atque voluptatis caussa maxime celebratum. Quodsi nunc animo expenderis illum in tanta et hominum et animalium et rotarum multitudine strepitum, illos in diversa vocantium clamores, illa periclitantium con-
vicia nonne pergratum existimabis esse tribunum plebis, qui ea praeditus sit vocis magnitudine atque splendore, in tanto tumultu ut accipi possit consilium eius atque imperium audiri Neque vero id satis habuit Horalius, ducenta in rem suam adduxisse plostra sed tria iuxta posuit unera una cum iisdem concurrentia. Haec autem unera, ut binitio dicam quod sentio, paribus ab oratio examinata ponderibus esse videntur Sed rem altius Iubet repetere. Λpud homines nomanos duo in usu erant funerum genera unum tacitum, quum homo pauper et minus locuples, privatus et plebeius sive is, quem ignotum dicunt, esserebatur per Silentium tempore Vespertino, sine ulla pompa, nullis paucisve ad exsequias cohonestandas convenientibus alterum indictivum, quod hominis ampli et copiosi Ornandi caussa omni apparatu atque honore maximaque civium requentia celebrabatur, VeIut unera censoria Funus autem cenSorium Sicut sacerent, certa per praeconem iudicebatur sormula, et populus, in illud ut prodiret, evocabatur. Circiter horam diei tertiam quartamve mortuus ex aedibus esserebatur, designatore suis cum lictoribus pompam funebrem ordinante. Praeibant et siticinos b. e. tibicines et cornicines, qui apud sitos seu vita sunctos eanere solebant, ita multi, ut eos XII tabularum legibus ad certum numerum paucitatemque deceret revocari et mulieres ad Iamentandum mortuum conductae, qua Rr a sicas vocabant. Sequebantur histriones et mimi, qui non Solum docendi caussa sententias proferrent serias et graves reique praeSenti convenientes, sed etiam iocularia colligendi risus caussa funderent. Iis se adiungebant Iiberti h. e. servi ex desuncti testamento manumiSSi. Hesterni, ut A. Persi verbis utar, illi Quirites hae prima vice pileati pileus enim libertatis insigne erat cincedebant. Saepenumero autem morientes domini, mortuum ut eo plures prosequerentur, integra manu urittebant familias quae quidem manumittendi dicentia ut coerceretur,
10쪽
Iogibus et otia Satilia et iusta Canini certus constitutus est numerus, ultra quem non aleret manumissio Libertos pileatos imagines maiorum Sequebantur non eorum Solum, qui linea directa, sed etiam qui domum desuncti transVersu contingerent. Exemplum rei adiungam, ex annalibus aciti sumtum: unia, C. Cassii uxor, M. Bruti soror, quum apparatissimo funere esserretur, viginti Iarissimarum familiarum anteIatae sunt imagines. Praeserebantur etiam insignia honorum, quos defunctus administraverat, et spolia hostium tabulaeque, in quibus victoriae ab eo reportatae, urbe captae, gente devictae conspiciebantur. Iis demum praemissis ipsum hominis mortui corpus. impositum lectica sive Iecto unebri, serebatur. Prosequebantur non haeredes Solum, propinqui et necessarii, noti et amici, sed etiam homines extranei, nobiles atque plebeii, tota sere civitas. a autem pompa hora commerci frequentatissima per sorum, de cuius Ioci e lebritate ante diximus, ducebatur, subsistebatur, pro rostris de mortui
Iaude dicebatur, concurrebatur. Quodsi unera eius generis tria animo es finxeris, computando eam demum efficies hominum multitudinem , quae ad numerum rationemque ducentorum illorum PloStrorum Vere possit accommodari.
Tristia robustis, inquit Ioratius in pistolis, uetantur funera plaustris. Eecum vires inter se colluctantium haud disparest Quoniam igitur demonstratum St, adiectiVum magna μ, utpote ex ipsa caussa natum proprie cohaerere eum nomine funerum neve ab illo segregari oportere nunc de ratione viaque, quam alii in Ioeo illo interpretando sint seculi, dicendum erit. Moris est autem interpretum,
ut, quod ante diximus, adverbii Ioc illud adiectivum positum esse statuant. Nihil habet id quidem dubitationis, quin antiqui poetae tum Graeci lum Latini adiectiva neutrius generis in numero e singularive plurali adverbiorum Ioco posuerint. Sed illa duo vereor, ut viris
doctis possim concedere, unum, quod itidem ab Horatio pluralem adiectivorum numerum loco adverbiorum usurpatum esse dixerunt, alterum, quod illud sonabit, accessione Vocis magna egere sunt arbitrati.
Scriptum enim ideo apud Horatium illud: ἡ Dulce ridentem LaIagen amabo, Dulce loquentem μ; et illud: me volui dicere lucidum Fulgentes Oculos μ;ot illud: Ienoque Bacchi pectore turbidum
Laetatur μ; ἡ Λderat querenti Perfidum ridens Venus μ;
, Cur in amicorum vitiis tam cernis aculum μ; - Umbrae cum Sagana resonarent triste et acutum ;
Reddes dulce loqui, reddes ridere decorum μ;: Quin etiam canet indoctum, sed dulce bibenti μ. I igitur Ioel adiectivis in singulari numero positis utuntur loco adverbiorum eiusmodi vero locos, qui tum russi finem pluralem adhibuerint numerum, frustra quaeres apud Horatium. Neque enim perturbor, quod idem ipse protulit:
si Ingenium cui sit, cui mens divinior atque os Magna sonaturum, des nominis huius honorem μ. Hoc enim dicere ausim esse dissimile, propterea quod hoc Ioco eum ab Horatio significari cense hominem, qui ampla et sententiarum gravitate et maiestate Verborum instructus latius possit et copiosius de magnis variisque rebus dicere, Ita ut SP Vere quid caussa postulet, iudicas, adiectivum magna non udVerbii loco positum, sed per accu- SatiVum, quem Vocant ibiecti. dictum issse statuas. Ubi vero, id quod alterum erat, negamus, aegeres illud sonabit accessione vocis