Septimii Mariae Vecchiotti tractatus canonicus de matrimonio: ex opere ...

발행: 1868년

분량: 584페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

371쪽

DE IMPEDIMENTI MATRIMONII 347

ne seandalo fieri nequeat; ' b eoniugum paupertatem, rusticitatem, locorum distantiam, aliasque similes causas adiri facile nequeat Sede Α- postolica, et dispensatio ab ea obtineri. Non desunt tamen auctores, qui eamdem saeuitatem pro matrimonio etiam contrahendo Episcopis pro soroconscientiae asserunt, quando videlicet impedimentum est occulium , et urgent circumstantiae rerum, ut neque Summus Pontifex adiri, neque matrimonii contractus, ad quem omnia parata sunt , sine scandalo et in lamia differri possit. In eo enim urgentissimae necessitatis eventu, dum alius ad praecavenda tot mala non suppetat modus, nec remedium adhiberi possit, quod passim ab auctoribus proponitur, de voto castitatis ad tempus emittendo, potestatem dispensandi ex praesumpta Romani Pontificis voluntate Episcopis tribuunt plerique Doctores , quin haec opinio hodie

sere communis est. Nulla enim ratione credi potest in iis circumstantiis privative reservatam Pon-'tifici potestatem, quam a Christo Domino in commune animarum bonum accepit, quum id non solum adversaretur reservationis fini, qui est , ut scandala peccandique pericula a fidelibus evitentur, tum etiam maternae providaeque Ecclesiae gubernationi, quae ex Apostolo potestatem suam non in destructionem , sed in aedificationem animarum accelit. Accedit S. c. c. in Aegitan disp. 194pr. 169 auctoritas: Ad dubium', an Episcopus dispensare valeat super impediment occulto ad matrimonium celebrandum, quando ob moram habendae dispensationis propter distantiam locorum magnum daretur periculum incontinentiae et seandali et Gutrum possit quando impedimen-

372쪽

tum proveniat ex parte seminae passurae laeturam vitae, samae, scandali, si illud detegeret Resp. sui Caiarm quoad forum conscientiae tantum a conser Sanche l. diss. 40 n. 7, et sent. XIV de

Syn. l. 7, c. 31 n. 2 S. Alphonsum de Ligorio de Mairim. l. 6, cap. 3, ub. 4 n. 1122 1123, et seqq. Quaeri hic solet, quid parocho vel consessario praestandum sit, ubi instante hoc urgentissimae necessitatis eventu, neque ad piscopum facile recursus dari queat ' Sunt qui tenent consessarium absolutionem non posse impertiri, si neglectis monitis, poenitens ulterius progredi, et nubere cum impedimento velit, parochumque debere declarare se nuptias differre, cum non bene valeat Aliqui auctores hac dissicultate se expediunt, dum asserunt in hisce rerum adiunctis parochum matrimonio interesse posse, ac decernere impedimentum, eo quod noxium magis quam utile evaderet, omnino cessare, adeoque nupturientes e haud amplius detineri et obstringi. Isti auctores vero et notant, ut verbis utaris Alphonside Ligorio lib. 6 de Poenitent. n. 618, quod esto

tunc permittatur contrahi matrimonium , tamen quantocius saltem ad maiorem securitatem, ei ad salvandam reverentiam legibus Ecclesiae debi tam recurri debet ad S. Poenitentiariam, ut ab ea dispensatio obtineatur. 3 Haec sententia multis non probatur, eo quod nulla necessitas eos reddere potest habiles, quos Tridentina Synodus omnino inhabiles iudicat, nec lex irritans cessare unquam potest, quoad actus nullitatem, quantum vis magnum incommodum oriatur. Alii nil omnino dubitant, quin parocho et consessario ex suavi Ecclesiae gubernatione et per quamdam epiheiam

373쪽

DE IMPEDIMENTI MATRIMONII 34 s

eruiem sit saevitas, qua Episcopus, ut superius diximus, iure gaudet, quum ad Summum Pontificem

'cilis non est recursus, praesertim cum eadem

esse debea iuris dispositio, ubi est eadem ratio, adeoque, ut observat Caes. De Lugo de Poenitent. disp. 22, secl. 22 et 24 et Boncaglia de Matrim. quaest. 9 n. 1 ε Quidquid laci praesumere voluntatem esse summi Pontificis, ut Episcopus in quibusdam casibus gravissimis possit in impedimentis dirimentibus dispensare, dum non possit Pontifex adiri, et sit periculum in mora, idem probat quoad Parochum, dum non possit piscopus

adiri scisti auctores addunt consultum valde esse ut ad maiorem sacramenti firmitatem dispensatio deinde obtineatur. Sunt qui tenent licitum esse sponsis absque peccato matrimonium exterius celebrare, facta promissione abstinendi ab iis, quae non coniugatis illicita sunt, donec dispensatio, renovato consensu, exsequutioni commissa sit. In casu enim nulla adest realis sacramenti simulatio, nec ponitur materia et forma cum intentions sa-ciendi quod facit Ecclesia, quod nunquam licet, sed tantummodo admittitur aetus absque nulla intentione, ita ut deficiente materia et forma Sacramenti, quandoquidem deest voluntas, deficiat oportet con--sus, ac proinde contractus non subsistat. Tandem non desunt, qui autumant, ad evitanda scandala, quae inde exoriri possent, parochum ei consessarium debere ad connubium ineundum sponsos admittere, eosque, si impedimentum ambo ignoraverint, et absque gravi periculo de eo certio- rari nequeant, in bona fide relinquere, quoad dispensatio obtineatur, eto: sensus, si fieri possit, renovetur, Vel si necessum sit, quoad matrim

374쪽

350 APUT III.

nium sanetur in radice, quo casu nullus amplius consensus. renovationi locus datur; sin minus districis praecipere uirique vel alterutri prout uterque, vel alteruter impedimentum noverit, nec deliberato animo, pravoque sine eo usque occultaverit , ut exterius non ficie, sed serio matrimonium sub conditione, si Papa dispensaverit, vel etiam simpliciter contrahant, et interea promittant, ab omni periculoso congressu, ac fornieario concubitu se cohibere, donec casu per dispensationem Episcopi, ei per mutuum consensum, si utraque pars impedimentum cognovit, vel per copulam maritali assectu habitam, aliave ratione, ut insta, si alterutra quae ignorat, certiorari nequeat, provisum fuerit. Porro deficiente promissione utriusque vel alterutrius, qui impedimentum novit, matrimonii celebratio deneganda est. Vide Mhl. Thhol. s.r L p. 451-470, et ser. 6 p. 356. Gravissimam

hanc complexamque quaestionem pro rei gravitate pertractare nimis longum esset, nec valde necessarium, tum quod, etiamsi casus, de quo agitur,

dari in praxi possit, quod a nonnullis auctoribus denegatur, dissicile tamen, vel etiam moraliter impossibile esse multis videtur, ut aliquis modus praesio illico non sit matrimonium tandiu, absque ullo scandali ei infamiae periculo disserendi, quamdiu omnia iure componi queant tum quod nostris praecipue temporibus, quibus per fluidum electricum ac vias serreas urbes principes non solum cum minoribus eiusdem regionis ivitatibus ac oppidis, sed cum aliis etiam aliarum gentium ac nationum magis dissitis ac longinquis urbibus absque distantia serme coniunguntur , vix aut ne vix quidem concipi posse videtur parocho mediuin

375쪽

DE IMPEDD1ANTI MATRIMONII 351

promptum ac expeditum deesse , quo dilatis per aliquot horas nuptiis, a Superiore ecclesiastico opportunam dispensationem obtineat; tum demum quod ad omne periculum propulsandum, aditumque obsepiendum, quominus casus contingat Ε- piscopus priadenti, pro rei ratione, lege dioeeesana, vel speciali quodam provido praescripto, quibusdam vinculis nupturientes obstringere potest, antequam ad matrimonii sacramentum suscipiendum tractandumque accedant, ita ut opportuno tempore, a quolibet, si adsit, impediment occulto di-

spmsare facile valeat. Vide Milanges ThioL I. iar. p. 46, et ser L p. 446, et Revue Mol. Belganomalle strie 2 caliter, sept. 4862. Porro occultum impedimentum simplicuer illud est, quod

nullo modo demonstrari potest, soliusque Dei iudicio permittitur, ei hoc omnino occultum a s Poenitentiaria dicitur. Θω ooeultum illud est, quod

paucis notum est, et hoc intenditis Poenitentiaria per verbum e uum, ita ut practica haec diei debeat μαιι significatio in materia, de qua agitur. 0uot personis impedimentum notum esse possit, quin desinat esse occultum, prudentis iudicis arbitrio ac sententiae est relinquendum. Non desunt

adminicula, quibus hoc arbitrium facile dirigitur,

eaque pendent tum a loco , tum a personarum

qualitate. Vide Ben XIV, inst 89.

376쪽

Dispensationes matrimoniales sunt vulnera, qria per eas ius vulneratur, ut ait cap. IusTI PIETAS M, q. 4, adeoque raro admodum, et nonnisi legitimis causis impertiuntur. Conc Trid seM. XXIV c. 5. Si matrimonium iam contractum ob impedime tum latens nussum sit, causa pro obtinenda dispensatione esse potest ignorantia, bona fides, aut metus, ne detrimentum aliquod aut dissidium, aut scandalum excitetur si non obtenta dispensatione, matrimonium dissolvatur. Haec autem posterior causa deesse solet lare nunquam; vix enim ulla dissolvi possunt matrimonia iam contraeta ei consummata, quin gravissima mala subsequantur, quae per dispensationem impedirentur. Causae ver pro relaxandis impedimentis, maxime publicis, pro matrimonio contrahendo, praeeipuae ex stylo curiae sunt 1 ob bonum pacis. Haec causa vel adducitur ad exstinguendas graum inimicitias, quae inter contrahentium parentes et consanguineos vel amnes exortae iam sint, quaeque celebratione matrimonii omnino componerentur, et vulgo appellatur propter inimicitias vel affertur, quando nempe inter contrahentium parentes, consanguineos, et amnes inimicitiae graves viguerint, et quamvis pax inter ipsos inita sit, celebratio tamen matrimonii ad ipsius pacis confirmationem quam maxime conduceret, et dicitur ob confirmationem pacis. Huc etiam resertur causa exstinctionis litis super rebus gravis momenti, dum videlicet cedi

377쪽

DE PEDIMENTI MATRIMONII 353

tum est per huiusmodi nuptias lites omnes diremptum iri 2 ob praerogativam dignitatis regum

et magnorum principum, quae causa non acceptionem personarum, sed publicum bonum spectat. 3' b excellentiam meritorum, dum aliquis contra fidei catholicae hostes dimicando de Ecclesia benemeritus est. 4' b conservationem illustris familiae in eodem sanguine, itemque ob conservationem bonorum in familia, quae causae ad bonum publicum pertinere censentur, dum ex conservatione huiusmodi familiarum respubliea

abundat viris nobilibus et locupletibus, qui commodius eidem inserviant. 5 0 angustiam loci, quum mulier in loco originis, vel etiam in loco habitationis et domicilii, de uno ad alium locum seiransferendo , propter illius angustiam virum sibi non consanguineum, vel non amnem, paris conditionis, cui nubere possit, invenire nequeat. 6' bincompetentiam dotis, quando mulier, attenta status sui conditione dotem habet minus competentem , vel competentem, sed litibus involutam quamobrem innupta maneret, aut certe virum paris conditionis non inveniret, nisi nubat tali consanguineo vel assini suo, qui eam cum dicta minus competenti dote in uxorem absolute vel promisso a se, aut ab alio dotis augumento, ducturus est quae quidem causa magis urget, si mulier penitus indotata existat, et consanguineus vel amnis ad eam sic indotatam non modo in uxorem ducendam, verum etiam ad competenter ex integrotaviandam, ubi dotale regimen viget, paratus est. Idem dic, si vir locupletioris fortunae mulierem, pro qua caeteroquin haec causa adest, in uxorem ducat sub regimine communitatis bo-

378쪽

norum. ' ob aetatem mulieris , quae 25 aetatis

annum attigit, aut etiam praetergressa est, nec virum sibi adiungere adhuc potuit haec causa providua non sufficit nisi iunior sit, et in periculo incontinentiae facile versetur, praesertim si prolem habeat, nec alere commode possit 8' infamiam, quum scilicet vir et mulier consanguinei vel affines tanta consuetudine invicem usi sunt, ut orta sit suspicio publica, licet salsa , quod se carnaliter cognoverint; quapropter nisi matrimonium inter eos contrahatur, mulier graviter infamata et innupta remaneret. 9 0 copulam dum nempe vir et mulier consanguinitate vel Lfinitate coniuncti, non quidem peccato data opera, ut crimine admisso Apostolicam Sedem ad misericordiam et gratiam erga se faciliorem redderent , sed solum vesana libidine victi carnaliter copulati sunt unde si matrimonium non contrahatur, mulier tum diffamata et innupta maneret, ium etiam gravia scandala possent verosi militer exoriri. 10 0 periculum vitae, dum scilicet uxoris parentes, aut fratres, aliive propinqui mortem minantur viro, nisi mulierem ipsam, cum qua rem habuit, uxorem duxerit. ' b periculum reale desectionis a fide catholica, non vero perversionis morum, idque tum locum obtinet, cum prudenter timetur, ne quis valde sortis in fide, ex denegata dispensatione, ob animi infirmitatem , ac fragilitatem, caecum impetum, aliasque similes rationes, a catholica fide deficiat, eo sine ut quod inter catholicos inire prohibetur matrimonium, illud contrahere attentet sese recipiendo in eam communionem, in qua nil de dispensatione sollicitus genio suo indulgere valeat, ut habetur in Instruct S.

379쪽

DE IMPEDIMENTI MATRIMONII 355

nae data : hae duae postremae causae omnium gravissimae habentur. 12 0 bonum prolis et matrimonium civile contractum aut contrahendum, ei tunc dispensatio conceditur praecipue sive in gratiam sponsae, prolis natae aut nasciturae et familiae, sive ad vitandum scandalum relligionia moribus perniciosum Denique personis nobilibus, aut valde honestis tribuuntur dispensationes eae ενιis raιionabilibus avsis , nulla singillatim expressa quamobrem dispensationes sine causa dicuntur, non quod nulla causa subsit, sed quod nulla in specie exprimatur Exsecutor autem eas causas nec Scrutari, ac ne inquirere quidem debet reliqua tamen, utrum veritate nitantur, diligenter investigabit. Hae causae in Romana Curia probantur. Possunt tamen et aliae existere, dummodo secundum aequitatem licitae, secundum honestatem convenientes, et secundum utilitatem expedientes sint. Si post dispensationem aliud delegatur impedimentum , vel ob alium defectum irrita est dispensatio, recursus sit iterum ad S. Sedem , quae dat litteras in sorma perinde valere, quarum ea est vis, ut revalidetur matrimonium, et retrotrahatur ad diem primi

rescripti In concedendis dispensationibus nimius rigor aeque ac nimia facilitas vitari debet. Primum reprobat Symmachus Papa dicens: Tegi insistere,

eum observantia inferret praeiudicium, crudelitatem sapit a Secundum reprobat Conc Trid. sess. XXIII, c. 18. Caeterum eadem causa omnibus impedimentis non sum ut, sed quo gravius est impedimentum, quo propinquior gradus, quo plura numero impedimenta, eo gravior causa , vel plu-

380쪽

356 CAPUT IV.

rium concursus postulatur, quod tamen non mathematice , ut aiunt, sed moratue accipiendum est. Unde Episcopus, sive delegata, sive quasi ordinaria potestate is utatur, nequit dispensationem impertiri, nisi constet de causa, quae prudenti aemorali iudicio sussiciens, ex S. Sedis praxi sibi videatur. Vide dec S. Poeniten 1 Maii 4858.

368.

De eonsensu dispensanus et de notandista suppliel Ilbono.

Praeter potestatem in dispensanie , et iustam causam dispensandi, postulatur etiam ad dispensationis validitatem consensus ipsius dispensaniis. Descit autem huiusmodi consensus, si quid necessario exprimendum reiiceatur, aut si quid averitate alienum exprimatur exploratum est enim dispensantem nolle gratiam sacere dispensationis, deficiente veritate. In primis itaque cavendum est, ne causae pro dispensatione obtinenda adduciae, aut subreptionis, aut obreptionis vitio laborent Iide Bened. XIV Inst. 87, et Const. Α ΑΡ0ST0u-CA SERVITUTIS, ubi ait et uod expressio au'sarum earumque erificatio ad substantiam et validitatem dispensationis pertineat, illisque deficientibus, gratia nulla et irrita sit, nullamque executionem mereatur a Similiter canonicum impedimentum in specie exponendum est, et si plura impedimenta concurrant, singula distincte explicanda sunt, veluti si oratore consanguinei sint et affines simul, tum quia concursus plurium impe dimentorum multo dissiciliorem reddit dispensa'

SEARCH

MENU NAVIGATION