De purgatione animarum separatarum

11쪽

eryphis, illa fundare hoc dogma non possunt, tanquam prosecta ex voluntate di adinventione meri humana. cum tamen fidei dogmata depromenda sint ex sola Scriptura Θεοπνέυμ, quae potest. & ex intentione Dei debet homines, peccatorum reatu

g VII. Minor propositio nostrum assertum principale continet, quod tam diu manet sartum di inviolatum, donec ex Scriptura Θεοπνοί- ab Ecclesia Romana oracula proserantur, quae sente tiam nostram evertant, quod infelici hactenus conatu ausi sunt Bellaminis, Becanus, Gregorius de Valentia, Alphossin Salmem. Scriqui ultra locum a. Maccab. 1 r. I 3. seqq. ex Scripturis Canonicia provocarunt quidem ad dicta α Matth. ia. 32. Peccatum in Spia ritum S. non remittetur ne Τηe in hoc, neque in futuro secuto. Ex quo colligit Bellarm. E. in futuro seculo re post mortem aliqua tamen

remissio locum habet, di in specie remissio poenae temporalis in purgatorio. β ad dictum Pauli: Opus qu3. quale fuerit, ignis

probabit, quando venerit dies Domini, r. Cor. 3. et s. Denique ad verba Christi: Matth. 1.27. non exibis inde, donee reddas novi stmlim quadrantem.' E. pro minutissimis peccatis in purgatorio

est soloendum. Quid vero de hisce locis sentiendum sit, fluo

loco videbimus; Adducentes interea testimonia ipsorum mei Pontificiorum nonnullorum,qui agnoverunt,doctrinam de purgatorio destitui S. Scripturae suffragio. Petrus a Solo, qui Co

fessioni nostra muritembergicae sese opposuit, non est, inquit,cηr mirari debeamus cnempe quod scripta divina certi quid di perspicui de purgatorio non tradiderint cm certum fli multa e

Scriptura es e tradita. Negat quoque argumentum ab ἀγρομφ desumptum esse essicax ad negandum purgatorium. cηm coUet multa non scripta e spe, eorum qua credenda sunt, ubi Ecclesiastica sin- 'thorit filii lat. Tom. I. Cons. urit. pag. m. ri t. in asserti Catholica. B. noster Gerhardus in Confessi Cathol. p. m. 9 i. citat

quoque Apisv im Rhyensem Iob. Fi 'herum haec scribentem: T mes ex .criptaris non possit probari pκrgatorium, veritas qus nihil

minus cunctis Christianis est credenda. Ut 6r Suarearum Tom. IV. P. III. disP. 43. Sect. 3. agnoscentem, infirma esse, quae pro adstrinendo purgatorio ex Scripturis afferuntur. B x S. VIII.

12쪽

g. VIII. II. Quodcunque dogma evertit indubia S. Scripturae asserta, ct cum iisdem adversis cornibus pugnat, illud in numerum dogmatum orthodoxorum recipi nequit, sed potius existimandum est, proficisci a Patre mendacii. Atqui doctrina Papia rum de animarum post mortem satispassione pro poenis re catorum suorum temporalibus ita se habet. E. Maior proposito probatione nulla opus haberet, nisi Ponti cu existimarent, in vim articulorum fidei transire etiam illa, quae dependeant ex verbo tradito, imprimis vero ex decisione Eccle, , 6t in ultima resolutione Ponti 'cis Rom.; quam equidem hypothesin hac saltem vice seponimus, di propositionem nostram probamus ci) quia S. Scriptura Canonica. quanta quanta est, Θε ma est, ab ipso DFO, veritatis fonte, profesta, ex ex primaria hac ratione a seipsa

dissonare aut sibimet contradicere non potest. a. Tim. v. l6Num. 2 3. io. Imo si vel maxime probaretur infallibilitas decisionum dogmaticarum tanquam privilegium peculiare Sedi Romanae divinitus concessum, tamen tales decisi nes laborare nunquam possent; Κandem propos majorem pro bamus ca) ex natura dramatnm orthodoxorum, quae talia sunt propter ineκistentiam in verbo revelato, dudum in Scripturam Θεο- πνοι ν relato, sive inexistentia illa virtualis fit sive formalis,

quod enim ex propositione revelata legitime sequitur, id eidem jure meritoque consanguineum censeri debet; Quae sine dubio causa est, ob quam cardin. Bellarm. cujus vestigia Religionis Socii ut plurimum sequuntur, tam violentus est in nonnulla dicta Canonica superius citata, ut, eum desint in Scriptura S. assertiones formales pro purgatoriis post mortem satispassionibus, uti vocantur in Form. Conc. p. m. ε f., confirmandis, scit. juxta tenorem circumstantiarum thes 3. de 4. enumeratarum, ad virtualem in Scriptura Sacra inexistentiam provocet, di, fiu- straneo licet conatu, catenas consequentiarum nectat; deniq;Majorem probamus o quia S. Scriptura esst principium Dei unicum S monadicaem. hodie post Canonem clausum, non amplius admittens revelationem quandam collateralem dogmaticam.

quod nostri Theologi hactenus pluribus defenderunt, tum contra iactantiam Ecclesiae Rom. quae immediatam direct

13쪽

nem Spiritus S. in decisionibus Papalibus, & in novis fidei a ticulis condendis de capite suo Rom. Pont. asserit, tum contra hodiernos Mo-Prophetas, qui explicationes solum infallibiles mraculorum S. Scripturae nonnullis immediate revelari noviter docent, utrinque non sine FnthψιUni vanitate, quem imprimis Ecelesiae Romanae impingit Form. Coneord. in Artic. Mantu

Minor proposito, quod scit. doctrina de animabus post fata emundandis laboret ἀν- ει clarissima S. Scripturae dicta oppugnet, ita probari potest; quia ciὰ S. Scriptura solum dua facit hominum classeos, credentes nempe di incredulos , bonos de

Gal. 6.8 quos Scripturae locos evertit hypothesis Papistica de tribus hominum ordinibus, perfecte bonis, perfecte malis, aemediis, quorum hisce . qui cum peccatis venialibus di poenis temporalibus exolvendis discedant, purgatorium sit praepar tum, reliquis certo respectu ad aeternam gloriam aut damnationem dimissis. Ubi frustranea est Exceptio Pontificiorum , Bellarm. Becani, &c. loca talia Scripturae esse interpretanda de tempore extremi judicii, in quo tandem, omni Satisfactione cessante, duo hominum ordines maneant. beati de damnati; par tim quia satis factio per ignem post mortem supponitur , quae τὸ κωνομον; partim quia credentes ita per fidem justificantur. ut etiam reatus ad poenas temporales dissolvatur, cum ἡδεν κα--κεμμα fit in iis, qui per fidem in Christo sunt. Rom. s. r. pa tim quia Christus etiam satisfecit pro peccatis venialibus. quia pro omnibus. r. Joh. I. v. 7. Ad Minoris nostrae probationem pertinent ca) dicta Scripture, quae ἐυθαναν -- piorηm asserunt, quod scit. in Christo per fidem obdormientos nulla amplius tormenta f0r midare. sed de superatis omnibus exultare debeant, ut cupioηtridomi. Phil. i. ai. ut abegie debeat omnis contristatio propter fratro

14쪽

dormientes. r. Thest 4. 1 3. quod statim cum morte certamen sumi tum, , corona justitie acqPhita. a. Tim. . 6. seqq. Qaae tamen omnia Scripturae asserta omnino evacuantur, si a morte statim fideles ad dolores rapiuntur, ab infernalibus nonnisi duratione differentes, per longum tempus tamen sustinendas; quaeso, an hac ratione in morientibus pax, quies. fiducia, de desiderium beatae locum habere potest Neque quidquam ad rem facit exceptio, dari quoque perfecte Sanctos, qui sine peccatis venialibus moriantur. de quibus agant oracula citata; partim ex eo, quia omnes sancti habent peccata adjacentia. qui utuntur oratione Dominica; partim ex eo, quia ex mente Pontificiorum omnibus incumbunt satis passiones pro poenis temporalibus, a Christo non praestitis, sustinendae. imprimis vero oppugnantur per doctrinam de hisce post mortem ab animabus in igne suscipiendis passionibus 3) ilia S. Scripture dicta. que te μν, redeundi in gratiam cum D , definiunt esse vitae durantis spa-

. cnum, qualia sunt Eccles R. 3. 6. imerimis. ΤΟ. C. II. 3. Ioh. 9. .

Gal. 6.ε. eost fata igitur janua gratiae clausa est, di spes omnis reconciliationis cum Deo decollavit.

III. Qκacunci. doctrina est inimica fidei analogiae, in primariis illius articulis, quos labefactat, illa ab Ecclesia orthodoxa recipi non potest. Atqui doctrina Ecclesiae Romano-Catholicae saepius Jam allegata talis est. E. Major radiat suamet luce, quod enim non est analogum λ quod dissonat ab harmonia articulorum fidei, quod ausu hostili εt inimico luxat membra catenae Salutaris pretiosissima. id ipsum pro consanguineo fidei orthodoxae agnosci nunquam potest. Mi- ηοrem vero propositionem ex sequenti discursu probari posse confidimus; quia doctrina Ecclesiae Romano- Catholicae de an

mabin separatis pro poenis peccatorum temporalibus ex peccatis suis venialibus, ardentibus igne purgatorio. di liberandis per suffragia vivorum pro mortuis, qualia sunt m M pro defulistis, vi-Eilia flve orationes soleanos pro mortuis, septimc is trice, im x. quae precus die septimo S tric imo a desηn ui morte osseruntur, meqκα ann versarie, sUragia omnium animarrim die, ut es balnea animarum, Sc.

Doctrina, inquam, haec impugnat immisHlm justitiam DEL

15쪽

ex cuius dictamine, ubi culpa desit, nullus propriἡ sic dime

poenae locus restare amplius potest, quia poena originem dc radiacem trahit ex culpa ae violatione legis divinae commissa, ob- quam legislator ille summus in creaturam sibi obnoxiam jus habet vindicandi stram εξιχην poenarum irrogatione, quod sivero in creatura rationali nulla omnino culpa, eaque innocens est in oculis creatoris, quo in statu quoque versatur, cui propter fidem in Christum remissa sunt peccata, di omnis culpa deleta, eo in casu justitia divina a creatura innocente poenas temporales surmere, di infernalibus doloribus eandem addicere per multas mensium vel annorum de cades, ne dicam centurias, nunquam potest. hoc ipsum enim est, quod in nostris quoque Ecclesiis

defendimus contra SVr Lapsarios ex Reformatis, qui docent,omnidominium DEI absolutum in suam creaturam rationalem

eo se extendero, ut innocentisimκm quemque, silva iustitia sua, aeternis inferni doloribus addicere possit, quod nos juxta revela rum DF verbum fieri posse negamus, imprimis contra Sam, e torsori. in disp. de provid. DEI. s. XI.

Eadem Pontis doctrina impugnat os acropolin fisi Christianae de iustimatione hominis peccatoris coram DEO, quae eum in modum obtingit justificatis, ut applicata eis per fidem in Chri stum utraquφ hujus obedientia, DEUS peccata fidelibus ita r

mittat, ut eorum non amplius recordetur. Ps as. 7. Mech. 18. 3- c. 33. rL ut deleat instar nubis. Esai. - .a a. ut non imputet. PsaL 3 2. I. ut tam longh a se removeat uam longe distat oriens

ab occidente. Ps. io 3. 12. Atqui, fi DEUS igne illo purgatori urgeret animas separatas, nihil horum locum habere posset, imo plane nulla iustificatio, nondum expiatis poenis peccRtorum temporalibus . in hac vita quidem daretur, cessantibus demum Purgatorii flammis, expectanda. Praeterea ea est natura justis'

tionis per sdem, ut removeat iram DEI. amicitiam cum eo re Bainet, re pacem conscientiae revehat, ita ut nihil damnationis sit in credentibus. Rom. s. r. ut DEO servire possint sine timore. Luc. s. Tq. ut fruantur postea amore DEI plane paterno. Rom. 3.1 - 1 - 16. c. . I. Psal. Io 3. ι 3. collata cum voc3. seq. Atqui haec

omnia doctrina purgatorii extinguit, ira DEI non est remota ab Dj0jiiz0d by , 8 i anima

16쪽

anima infernalibus doloribus assecta, di consequenter amicitia cum DEO nulla redintegrata, nedum ut paterni amoris specim, na ex poenis damni se sensus per multas annorum decades comtinuandis sese ostendant; Nos ita arguimus: qui patiuntur in purgatorio, vel sent vere reconciliati cum DKO 6t justificati. vel non: si prius, quod concedunt, He in cassum licet, asserunt Pontificii, nihil manebit in iis emundandum, abluendum, eκ purgandum , cum perinfusam gratiae lucem omnes peccatorum tenebrae sint depulis ot fugatae; Si poserius, E. qui in statu gratiae non moriuntur, illi referendi simi ad perfecte malos, in infernum. non in purgatorium, juxta hypothesin Pontificiam, remittendi.

Impugnat dogma hoc Papistarum γ fundamentalem fidei Christiane doctrinam de satisfactione persedissima Christi pro nostris

peccatis, quoru poenas in se suscepit. Esa. 3 3. per totum; tanquam agnus DKI tollens peccata mundi. Joh. r. 29 factus propitiatio pro nostris ει totius mundi peccatis i .Joh. a. a. hinc colligimus:

Aut satisfactio Christi est persecta. ita ut pro omni eo satisfec

. rit, quod ex peccatorum culpa in nos redundare debuit, aut non; Posterius nemo dicet. Si prius, etiam pro poenis temporalibus satisfecit, quas in nos ex culpa redundare Papistae agnoscunt,

quin imo si meritum Christi tantae est dignationis in oculis DEl,

Iudicis justi, ut illius intuitu aeternas remittat poenas. quanto magis sussicere illud potest ad temporales poenas, a credentibus imprimis di in statum gratiae receptis averruncandas; idque vel maxime ideo, quia . -p-stae nobiscum agnoscunt, Christum etiam pro cui a DEO satisfecisse, ex quo sponte sequitur, nihil superesse in igne purgatorio expiandum, cum remisia culpa t

tum debitum fit solutum, neque conveniat cum justitia DEI duplex pro una eademque culpa aut poena sitisfactio. Nihil ad rem facit, quod Bellarminus excipit. Etsi meritum

Christi sit sufficientissimum ad oro Aem culpam δέ poenam tot tendam, applicationem tamen istius steri per arein nostrosi nempe post Baptismum per contritionem di confessionem, mediante abs lutione sace; dotis, applicari meritum Christi ad tollendom cul-

17쪽

Pam, per opera autem satisfactolia c utisitispassio in purgat ri applicari id ipsum ad tollendam poenam temporalem. Sunt

enim haec omnia mera rationis Iesuit eae ludibria,inque re tanti momenti loqui sine Seriptura non est Viri Theologis sed

Probet, cui volupe est Cardinalitium figmentum defendere, oraculo quodam S. Scripturae, per nostra opera satisfaciendo vel f . tispatiendo meritum Christi nobis applicari. sed hic altum erit

silentium. At vero fidem esse ορ-ον, quo meritum Christi credentibus applicatur, Scriptura docet. Ioh. 3.i6. Rom. 3. 28.

Dicit porro Ie=ita: Etsi una Christi satisfactio sufficiat. ad maj xem tamen DKl gloriam, cui satisfit. di majorem hominis satisfacientis honorem, placuisse Christo conjungere nostram satisfactionem iuae, ficut una gutta sanguinis Christi lassicere potuiGset mundo redimendo, di tamen Chiistum totum suum sanguinem e disse, ut cophosissima esset redemptio. 6c homo justus adultus duplici titulo haberet jus ad eandem gloriam, unct Mineritis Christi, sibi communicatis, pergratiam, altero ex meriatis propias. Sed mere iterum sunt fraudes es fallacie, quas Ie- statae in ulis obtrudere solent. Quaeso, an in causa, DEO pro peccatis faciendi satis. idoneum potest esse tale lytrum , quod non solum ratione suae dignitatis proportionem nullam habet ast dissolvendam coram tribunal, divino peccatorum rea tum . sed ne quidem de admissione aut approbatione divina talis remedii ex S. Scriptura certi esse possumus imo certissimi sumus de displicentia divina circa tales adinventiones humanas. Esa. F 8. 3. Φ. F. Matth. ys. 3. 6. seq. sane si dignitatem redimentis personaem Christo confideramus, utique gutta aliquasanguinis Christi, in osticio mediatorio effusa, infinitum habet aestimium. juxta P ae ordinarionem tamen DK1 6t Scripturae vaticinia rivi sangPisis

Christi fuerunt effundendi, cum ipsa illius morte subsequente. Falsissimum vero est, satispassionem sine DEI verbo ab homune peccatore susceptam, conjungi posse sanguini Christi. ad ius gloriae impetrandum ex propriismeritis: pinotea ui est id ει- cere ari majorem DEt gloriam, quodis summum dedesus vergit Salvatoris nostri ter optimi, de quo Ioties Scriptura docet.

Non est in quoquam alio salus. Act. 4. Ia. Purgationem pecca tostam nostrorum fecit δἰἐαυτῶ Ebr. a. 3. quin ipsius Salvatoris a C t, i VOX

18쪽

vox est: Extra me non est salvator. Esai. 43. a r. torcular caicavi solus. Esai. 63. 3.

s. XIII. IV. Tandem displicet nobis allegata saeph animarum separatarum emundatio, ab Ecclesia Roman Catholica immane quantum depraedicata, ex st fragioris pro animabus ηdentibin vanitate. Nam quaecunque suffragia sunt L . αγρο σοι. 2.ἀ3. -λογα. ridicula &c. illa ab Ecclesia orthodoxa admitti nunquam eossunt; Talia veroesse suffragia illa a Pontificiis animabus ardentibus adhiberi solita, suis equidem probant aut res sub finem huius theseos allegati, sed vel sola recensio eorum hoc ipsum satis docere potest. Sunt vero illa remedia, sicut B. Lu-oerin in articulis Manisaais recenset, animabus purgandis insem vientia MDe pro defunctis. vigiis septima δι tricesma, annive sariae exeqviae, Vulgaris se ma quae nempe quotannis omniabus animabus a purgatorio liberandis sacra est, at in qua mmnium animarum dies celebratur in ni S besaea strue meten d suae nempe vivi post vigilias at missas, sumptibus testatorum in claustris institutas. fimili quoque instituto in animarum c natorum vel testatorum restigerium sustinuerunt, prout suf-agium hoc ex ipse Luthero explicat B. Grpsovius in isagoge, fidemque explicationi facit allegatis copiis literarum obligat

narum uber Vigilien imb Seetaeisen des in St. Georg mPlautis bed .pallet ex qua obligationis copia hac vice brevitatis

studio ex uagoge laudata ultima solum verba hue facientia a

mitem in man ii et in der 81. stirtens Invocavit. Qiribus suf- rasiis in sublevandis animabus ardentibus additae quoque sunt

, in

19쪽

m Papatu per risatio ς ad secasanta, fraternitator de earundem merita, vivis di mortuis communicanda, imprimis vero inta eretia parato nummo etiam pro animabus e purgatorio libera clis eoεmendae. Quae omni prout sacris literis ignota, iisdem ut et ritibus antiquis adversa, nugatoria. impia, blasphema, abseque haesitatione cum B. Megalandro Luthero in laudatis supra arti sis Mantuanis in Formula Concord. extantibus,teiicimus, ectoremque brevitatis causa remittimus ad B. Chemnitium in Exam. Concit. Tridenti parte iv. a pag. m. Io . usque ad pag.

et 1, ubi haec tandem addit: Et breviter purgatoriiam mater Dasorim est omnimn inpostaramm Dum Papatia. R. Gerhardum LI CC. fom. ViIi. p. m. a 37. seqq. Confessi Cathol. lib. L. parta II. arti m p. m. '4o. seqq. B. I. Bened. Car ov. Isagogen in artici Smescald. pag. m. 7 . se a. B. D. Scherurum in System. Theol. lata τ'. P.M 3 36- seq. Quibris indere possumus inter plurimos ex Reforrn. Lud. Capellum in TheoL Salmurisnfi parti lL a pag. r. cum multis sequentibus egregie de purgatorio disserentem. f. XiV.

Quid igitur dicendum est de S. Scriptura dactis, a nobismet

sapra m. I. allegatis, quibus doctrinae sing colorem inducunt, quorum secus ex purgatorio igne hactenus incaluit. Sanh pro tanto Papatus commodo ae emolumento per complura jam secula varii generis argumenta conquisita tuerunt, deducta cr. ex risubus satisfassi mn Veteris Ecclesiae, ex quibus, propter Christi merita, extincto culpae reatu, de poena aeterna in temporalem mutata, hanc propriis satisfactionibus auistendam censuerunt.

a. precibus pro defunctis in tota antiquitate fundatissimis, juxta Papistarum tradita. 3. Ex ψestrum apparitionibus.

μυ Patraem Origenis, Ambrofli, Hieron'mi. imprimis vero A s βω, quin or Conciliorum, Carthaginensis Tertii, Lateranensis,lorentini de Tridentini authoritate, dic. quorum solidam in futationem B. Ge ardus, & ante eum in Papatu oppugnando omni nostra commendatione superior cbemnium ex historia imprimis Ecclesiastica dederunt. brevitatis studio non retexendam. Ut tamen paucis doceamus, qua ratione dictis ex S. Scria plura citatis abutantur Pontocii, ipsa thesium nostrarum oec nomia exigere videtur. Primo quidem smamentrum iUVero

20쪽

- illis videtur locus a. in . ra. 3. seq. in qua Iudas Maccis bos Iegitur impendisse bis mille drachmas in sacri ia , pr cos pro peccatis mortuorum quorundam misitum, Pi anathemata furati fuerant, addita monitione. e se rem santam Ssu,tarm orare pro de 'aruspex quorum verborum structura sequens ratiocianium extrui posse videtur: uodcunque factum testatur .) de doctrina emundationis scit. animarum separatarum a pecca- ωὐ in Iudaica Kcclem jam ante Christum recepta. a. Applicata ad defunctos inrenormibus peccatis aecedentes, di quidem cet.) pro expiatione peccatorum talium, quorum nulla rahac vita fuit remissio, impetranda, idque m. mediantibus bis mille drachmis,sacerdotio Hierosolymitano ad redimendas preces pro defunctis transmissis, illud fatam satis probat, animas separatas teneri adhuc ad satisfaciendum pro suis peccatis, j varique multum per suffragiae vivorum praesenti aere a sacerdotis coempra. Atqui tale est factum Iudae Maccabaei citatum. E. Major propos videtur firma quoad 1. memhrum, quia, quogin Ecclesia sudaica est receptum , id originem debuit scriptis Mosis di Prophetarum, qui fuerunt lecti ae explicati pro publica doctrina confirmanda. Αα rs. 2 r; quoad a. S 3. membrum, quia hoc ipsum est πο- an post finem vitae aliqua a huc fieri possit pro peccatis non expiatis satisfactio. tantopexha nostris impugnata; quoad membrum probari videtur major, tum exinde, quia non est probabiis, Iudam transmissurum fuisse tantam pecuniae vim, nisi suffragia pro defunctis coemenda usitatissima fuissent in Ecclesia Iudaica; tum exinde, quia si novum fuisset hoc perieum, fine dubio ausui novaturienti & te. merario se opposuisset sacerdotium Hierosolymitanum, quos factum non legimus, tum denique exinde, quia factum hoc ita textu tanquam pium re sanctum laudatur. Minorem vero proinpofitionem in clarissima historiae litera per omnia membra diare, Ecclefiae Romanae Dd. existimant. f. XV. Sed non desunt praefidia veritatis, speciosis hisce sua nisbus opponenda- Nam 3-Locus ab Ecclesia Romana laudatum est desumptus ex libro apo Ipho, ad dogmata probanda invalido, mod patet multis ex rationibus a nostris Dd- alias congestis.