De Andocidis oratione quae est de pace : dissertatio inauguralis philologica

11쪽

simplicissimus Verb0rum 0rdo paratus esset, initium haberent,p0stponuntur aliis verbis, ita ut in his mai0r quam in reliquis

Atque ut finem faciam disserendi de verb0rum c0ll00an-d0rum Simplici0re rati0ne, ex his omnibus, quamquam min0riSm0menti sunt ad id qu0d V0l0 00mpr0bandum, tamen aliquam et tertiae et ceterarum 0rati0num Similitudinem c0gn0Sci

dem Drmae grammaticae Sunt aliae dirimantur, aliae quam arctiSSime coniungantur. Qu0 fecit, ut πάριύα quae fingere ei licebat, intra Verb0rum vel paucissim0rum fines deleret. III. g 7υφηλὸν θρε κaι κατέ0ηοεν ἰοχυρόν. 29 inoi dὰς ποιη6ύμενοι

12쪽

ο τριακ00ίους g. 8.) parari Si n0n debuit tamen faeillime p0tuit. Reliqua deinde, quae de And0eide0 usu particularum illarum dicenda arbitr0r, infra asseram δ). Neque mem0ria indigna est haec quattu0r antithesium enumerati0: III, g 12εκεῖ μεν- l εν de τοῖσδε- il εκει μεν- l νυν δε- il τότε μεν- l νῆν

δε- νυν μεν- l τότε δε . Vides trium antithesium membra pariter diSp0Sita eSSe, quartae 0rdinem Subit0 inVerSum. Quam ine0ncinnitatem Sane ineXSpectatam c0mparandam eSSe put00um en quam Supra mirati SumunS, cum eundem l0eum cum aliis et tertiae et primae 0rati0ni S 00ntulimuS. Sed ut pergamius, And0eides saepenumer0 peri0d0S et peri0d0rum partes inter se dissimiles reddidit aliis verb0rum DrmiS atque quae pr0 enuntiat0rum neXu eXSyeetantur adhibitis. A e primum multus est in rati0nibus temp0rum Subit0 mutandis δ), ita ver0 ut Sententiae diserimen nullum Vel leViS-Simum certe e figiatur. I, g 30 in antithesis membris inter Se reSp0ndentibus tempus a0ristum excipitur persedi0 : εκείνους

) Blassitis quod mavult scribere αυτοὶ μεν οἱ sententiam 8ane apti88imam efficit. At puto, cavendum esse, ne quid And0cidi ab iudicemus, quod ei convenire ex similitudine locorum quos attuli appareat. ) p. 34. In prima oratione usitata illa consuetudo temporis praeteriticum prae8enti qu0d historicum vocatur c0niungendi saepe animadVertitur; of. II, g 15.

13쪽

11 ne And0cidis Verba acriuS quam per exempla, quae Supra attuli, videtur licere, ad l0gica praecepta reV0cem; et ne Similitudo quidem para graphi 29 : ουτε ὐ6εβηκα ουτε μεμήνυκα περὶ ούδενος Ουτε Aμολόγηκα multum Valet, nam VidebimuS, And0cidem in talibus eorundem verb0rum repetiti0nibus fassiendis m0d0 levi0res mod0 graViores mutati0nes Sive c011Sulto SiVe pr0 sua negligentia praeter eXSpectati0nem paravisse Atque ex his 0mnibus elucet, Andodidis ingeni0 00uVenire haS mu

Ουδεν κτλ. III, O. 6 εἰς πόλεμον κατέστημεν - κaι επεθυμήσαμεν

vim tribuit; qui vir doctus in ea re sibi constitit, quod etiam aliorum Verborum inconcinnitates emendando removeri voluit. - De I, g 72 μὴ πείθων μεν-πείσας δε V. p. 24 huiu8 comment. Modorum mutationes inex-8pectatae, quae eaedem nullo sensus discrimine factae sint, hae inveniuntur: I, g 61 οτι εἰσηγήσατο μεν-ἀντειπον δε ἐγώ - παὶ τότε μεν ου γ έ νοιτ o-υστερον δ'ἐγώ επεσον v. Maligneri annot. ad Antiphontem p. 259). φ 4 ως υπομείναιμι οἰχήσομαί τε. g 30 εἰ ὁργιζοισθε καὶ ἐγή σε σθ' ε II, g 2 in antithesi inter se respondent indicativus et Optativus cum αν coniunctus: εἰ νομίζουσιν - ἀμαθεστατοί εἰσι - εἰ δε μῆ-ῆγουνται- δυσμενεῖς αν εἱεν. Cuius variationis in tertia oratione nullum exemplum eX8tat.

14쪽

12 και το τεῖχος-ετειχ lo θη. cfr. gg 8-9οτι ἀνθνθκαμεν - ναυς εκτησάμεθα κα ὶφόρος προσίει και πιρρόνθοόν τε εἴχομεν κτλ i). Aliae deinde subiect0rum traiecti0nes eo sunt, qu0d una eademque v0X subito aut in Subiecti l0eum transgreditur, cum antea alium obtinuerit, aut subiecti l0e0 rem0Vetur. Cuius rati0nis exempla ea nihil ins0liti habent, in quibus quae sit Subiect0rum varietas ipsis verb0rum Drmis clare indicatur, e. c. I, g 45 τον δε διοκλείδην ῆroa -κat εδεέπνει εκεῖ. Paullo Ver0 duri0r haec structura est: I, g 124 τον υ ιον Gκ aoθε- πῶς Iθονεν, και πῶς εποιησατ αυτόν intellege o Καλλίας).al. Atque iam liue caderet I, 29, nisi hunc l0eum c0rruptum eSSe pro cert0 habere liceret: καὶ γὰρ οι λόγοι τῶν κατηrόρων ταυτα τα δεινα καὶ φρικῶ aνωρθίαςον καὶ λόγους εἰπον . Ubi eX τῶν κατηγόρων supplendum eSSet Subiectum οι κα ὶ70ροι ad Verbum εἶπον. Atque inter 0mnes qui hunc l0cum emendare studuerint pr0xime ad veritatem accessisse mihi Videtur BlaSSius, qu0d ante ταὐτa pron0men relativum Oir inseruit. Qua emendati0ne quae anac0luthia esseeta est: οἱ λόγοι τῶν κατηγόρων- τουτων ουν εμοι τῶν λόγων-τέ πρού κει; ad And0cidis rationem dicendi aptissima est ). Hunc ver0 l0cum c0mmem0rare mihi 0ΡUS erat, qu0d Linderus ) eum et cum aliis c0mparaVit et cum h00: III, g 34 εἰρήνη πρεοβευοντας-ουτε λαθεῖν Οἴτε ἐζα πατῆ0αι Jεῖν, αλλα πολὐ μαλλον επαινεῖν η φθειν. At hae Subiect0rum traiecti0ne, quae sane exstat, illam mult0 duri0rem nequaquam defendi K serus ) iure c0ntendit. Huius enim

) Itaque in I, g 80 Φυλq τε κατελήφθη Μουνυχίαν τε κατελαβον, Bi ad Verborum constructionem solam respicitur, nihil inest, quod ab Andocidis ratione scribendi abhorreat. Tamen verba inde a Φυλη τε interpolata esse a88entior Lipsi O Philol. Jahrb. l870 I, p. 738), qui vir doctu8 illa Verba in enumerationem malorum , quae Orator in audientium memoriam reVocet, parum bene quadrare comprobaVit. ) V. p. 16. - Minus facilem emendationem proposuit Κοophius progr. Guben l869 p 20): καὶ γὰρ οἱ λέγοντες τῶν κατηγίρων - ἀνωρ

γ isDe rerum dispositione apud Antiphontem et Andocidem Oratores atticos commentatio. Upsalae l859 p. 68. Mus. Rhen. 1861. p. 79.

15쪽

13 enuntiati magna l0ngitudine facile fieri potuit, ut Andocides

Alius deinde tertiae 0rati0nis l0eus est III, g 26 Ουδε λόγος

υπολείπεται μη 90κ ἀδικεῖν, και ποιεῖν Ἀργείους οποῖον αν τι

similitudine nesei 0 an defendatur haec lecti0: III, 26μ' βο-οθούντων μεν υμῶν β0θέλουντων δε υμῶν. Neg tamen neg0 hanc mittati0nem alicuius librarii neglentiae tribui p088e.Τum ali0rum verb0rum inter Se resp0ndentium mutati0neSexstant in mem0rabili illa antithesi III, l2 εκεῖ μεν-εν δετ 0ῖο δε Seil. τοῖς γρὰμμασί), εκ εἶ μεν-νυν δέ, τότε μεν- νυν δέ. Sed iam peri0d0rum n0nnullarum aequabilitates turbatae Sunt his, illis verbis 0missis, quibus quae inter plureS partes rati0 intercederet asseuratius indicari debebat. Ac primum Sunt

enuntiata ubi p0st μέν partissulam p0sitam n0n insertur δέ, ita quidem, ut aut haeo particula S0la Supplenda Sit, aut t0ta pars, in qua p0ni debebat, desit ). I, I 20 ελαχ0ν

) l. o. p. 68' ' V. Hermannum, ad Vigerum p. 841. Κrueger. gr. gr. 69, 35,2. Frohberger. ad Lys. XIII, 74.

16쪽

Οὐν- έδοικα. - ibid. 10 πρῶτον μεν-ἀναμνη6θητε ij A quibus exemplis ei l00i disserunt, quibus partissularum illarum accuratam re Sp0nSionem ea de causa turbatam Vide-mUS, qu0d 0rat0r enuntiata inter Se opponenda l0ngo intervallo interiecto diremit. Nam eum alii Scriptores tum And0gides eam antithesium comp0Sitionem, quam inch0RVerunt, Saepe relinquunt, ad relictam deinde reVertuntur, ita Vero,

ut pri0rem partem 0pp0siti0nis repetant iisdem vel similibus verbis adhibitis; qu0 sit, ut Saepe particula μεν iam Semel p0Sita iterum Sumatur, tandem sequatur particula dέ. I, g 58

' Alius vero generis sunt hi loci: III g 17 πρῶτον μεν Λακεδαιμονίους - g 20 Βοιωτοὶ δ' αυ κτλ. ibid. g 24 πρῶτον μεν περὶ Ιορίνθου - φ 27 σκεψώμεθα δη.

17쪽

verbis initium peri0di paravisset. Sed breVeS qu0que peri0di

nuari , tamquam dictum esset 'Eχιρίρης δ'Οὐτος μνησι κa κε riai τὴς αὐτ6. Ac Simili interpretandi rati0ne defendi p0test lecti0, quae III. g. 27. traditur πατρίαν δε εἰρήνον ύνομάςον

Cuius l0ei altera pars particula δε adhibita ad alteram ad-

18쪽

16 nexa eSt, tamquam antecessisset πατρἷαν δε εἰρήνην ὀνομά-

παραγενόμεν0ι 0ὶοι τ θοαν κτλ. Cui anac0luthiae simillima est ea quam a BlaSSi0 I. g 29. reStitutam esse Supra iam dixi ): καὶ γὰρ οἱ λόγοι των κατηγόρων-τουτων Ουν εμοιτων λόγων - τί προσῆκει; Nec minus c0nvenit And0gidi haec inc0ncinnitaS: III. . IS. νενικήκα0ι-τότε μεν πάντας αυθις d'-τῆν νίκην εποιήσαντο, τρίτον δ' Ἀργείους μεν aπαντaς κτλ. Redit tertia pars peri0di ad eam Verb0rum c0nStrudii0nem, R qua orati0 iam aberraVit; Αργείους απαντα ς: inteli. νενικήκαύι. Neque c0mmemorati0ne indignae sunt c0nstructiones quae ad SyneSim paratae Sunt. Cuius rati0nis simplicissima eaque usitato Sermone tritiSSima exempla ea Sunt, ubi numerus pluralis ad numerum Singularem V0gis c0llegiiVae, quam dicimus, refertur; neque Ver0 multa inVeniuntur. I. g. 45. V βουλη ἐρελθου6α συνέλαβεν-ἀνακαλέο αντες de κτλ. g. 112.

η βουλ' - και ἀπέδειρεν αυτοῖ ς inteli. τοῖς βουλευταῖς). III. g. 26. ἐόντων δε Λακεδαιμονίων εἰς 'Αργος πότερον βοηθῆ00μεν αὐτοῖς inteli. τοῖς υργείοις) κτλ. - Αliquant0 deinde durius digium est. I. g. 51. τον πόλιν Ουσαν και υποφέαν εἰς dλλήλους εχοντας. Cuius l00i inc0ncinnitatem D0braeuS re-m0Veri V0luit Verb0 απαντας p0St εχοντας app0Πend0. At mihi' universam And0cidis dicendi rati0nem in mem0riam re-V0canti perSuaSum eSt, illa Verba, quae leguntur, c0dicibuSintegra exhiberi; et ita ea interpret0r, ut Velim 0ratorem dixisse υποφέαν εἰς dλλήλους ἔχοντας, quasi antea p0SutSSet τοὐς πολίτας, Π0n την πόλιν. Iam liberi0rem usum numeri pluralis et alii seript0res δ)et And0eides admittunt e0 qu0d 110nnumquam pron0miniS alicuius, imprimis dem0nstrati Vi, in genere neutr0 90Siti numerum pluralem adhibent ad unam rem significandam. I. g. II 8.

19쪽

videmus in eis enuntiatis, ubi ad infinitivum additur praedicatum vel alia n0ti0 110minalis. Quae n0ti0nes etiam ubi ad easum

σθαι κατειπόν τι - αυτον ἀφεθέντα μο τεθνάναι - φονέα γενέ-

put0, qu0d in h00 numer0 referri velim I. g. 89. ἔδοξεν υμῖν δοκιμάσαντας δε ἀναγράφαι. Et minus verisimile est, And0ei

Ceterum es. I g. 71. ουδετ ερα. III. g. 17. οέδετερον Ι g. 7 et III. g. 25. δάetερον V. Kruegeti gr. graec. 44, 4, 3. δ) Contra regula grammatica Servata e8t e. o I. g. 6. III. g. 20. Contra in I. g. 12 εδοξε τοῖς πρυτάνεσι-αυτους δ'ἰέναι accusativus debetur oppositioni, quae intercedit inter τους μεν et αυτοὐς δέ, quamvis illa vox sit obiectum, haec praedicati loco posita ad τοῖς πρυ

τάνεσι referenda sit.

γ v. Blassii annot. Ad hunc Oratorem P. 31.

20쪽

18μάσαντες an δοκιμάοαντας i) Scribendum sit , illius unius l0ei

Atque ut ad aliam And0didis c0nsuetudinem illustrandam transeam, SatiS 110tum eSt, ab ill0 1lumen orationis iusto saepius cum per Spicuitatis Sententiarum detriment0 retardatum esse multis Verbis factis, quibus 0rati0 facile carere p0SSet, sive iam ali 0 l0q0 dicta Sive ad res quae pr0feruntur omnin0110n necessaria Sunt. Quam ΑΠd0gidis c0nsuetudinem saepe Sane m0lestissimam multi Viri d0cti anim0 110n tenentes nimis studi0si fuerunt interp0 lati0num indagandarum. C0ntra bene Blassius: ) ἡ Ρlurima, inquit, HSunt, quae Sine detrimento orati0nis recidi p08Sint, Verba, Sententiae, t0tae parteS; Sed n0n hercle ide0 illa n0n genuina Sunt. Neque hie l00US eSt, de eis repetiti0nibus di 8Serendi, quibuS USUS 0rat0r earum rerum, quas iam SatiS multiS VerbiS explieavit, mem0riam iterum atque iterum c0nSult0 re110Vare 80let. Ea tantum exempla asseram, e quibuS 0rat0rem illi Suste c0nsuetudini in dulgentem peri0d0rum levitatis et brevitatis parum studi0Sum fui8Se appareat. Ac iam Supra Vidimus, illi And0eidis negligentiae multas anac0luthiaS deberi. Nunc de eis l0gis quaeramus, quibuS, quamVi S B0n minus languide digii sint, con- Structi0nes, a quibus peri0di eX0rSae Sunt, SerVantur. Atque primum ille intra spatium vel brevissimum unius eiusdemque Sententiae argumentum iam Semel ex pressum abundanter iterat.

siquod eX more Graec0rum, inquit Husitatissimo dictum est, ita tamen ut ad nom0theta8 referatur: horum enim erat leges nutiquas recognoscere et rec0gnitas in albo proponere, ut Satis superque ipsa plebisciti, cuius auctor fuit Tisamenus 83. - 84 ', deelarant verba. cfr. g. 85. τοὐς κυρωθέντας ἀνέγραψαν-έθέμεθα νομον. b edit. Andoc. 0r. P. IX.