De Andocidis oratione quae est de pace : dissertatio inauguralis philologica

21쪽

Cuius e0nsuetudinis exempl0rum l0nge praeelariSSim0rum alterum in prima 0rati0ne, alterum in tertia legitur; qu0rum utriusque similitud0 tam mihi eximia Videtur, ut unius eiuS-

demque script0riS ingenium elueere pr0 cert0 eg0 habeam.

penes quem tum Summa infinitaque p0testas fuerit ῆν γὰρ αὐτοκράτωρ j, illi impunitatem decrevisse. Haee enim est vis Verb0rum φθφι0αμένης τῆς β0υλῆς, ad quae nihil aliud nisi τὴν αδειαν Suppleri p0880 L i p S i u 8 φὶ iure c0utendit. Ex qu0Sequitur, ut Verba ἄδειαν ευρόμενος iust0 abundantius dicta Sint. Neque me m0Vet interpretandi rati0, qua usus Blassius )abundantiam illam nullam esse pr0bare studet: si At ne p0tuit quidem, inquit, si SenatuS ei impunitatem degernere qui n0ndum adesset, sed pr0mittere tantum si redisset lare ut decerneretur, et illud φῆφιομα nihil aliud e0ntinuisse videtur nisi ut delegati quidam Megara pr0fieiseerentur Teuerumque his pr0missis Athenas redueerent. μ Cuius rati0cinati0nis nimis argutae ipse immem0r ille vir d0etissimus 34 signum e0mmatis p0St ευρόμενος p0Suit: επειδὴ Γεὐκρος ῆλθε Γεγαρόθεν

exemplum in ipsius And0eidis tertia orati0ne exstat si 8: τὴν

22쪽

ησάμεθα i). At lue iam e0nferas alterum l0eum: III, k 7 αυτθγὰρ η εἰρήνη τ0ν δομ0ν ΡφVλ0ν ῆρε, δοτε-εἰρθνθν λα βόντες ἀνθνέγκαμεν κτλ Certe eadem h0rum atque ill0rum verb0rum abundantia est. Neque Sqi0 an utriusque l0ei alter alterius similitudine sane admirabili defendatur e0ntra h0minum d00-t0rum suspiti0nes ). Atque caVendum est, ne quid interp0- lat0ri aliqui tribuamus, qu0d ab And00idis usu haud alienumeSSe ex 0mnibuS quae adhue in medium pr0tuli apparere mihi quidem videntur. Atque iam ut alia exempla eaque minus inter Se similia praetermittam, aliqua abundantia, quam eandem ab aliis qu0que Script0ribus paSSim adhibitam eSSe n0n 110Sei 0 ', e0 efficitur, qu0d pr0110men dem0n Strativum ouet 0ς Vel o δε in genere neutr0 90situm praemittitur aliqui verb0 insuit0, ita ut h0e0pρxegetisse dieatur. I, g 9 περὶ πλεisTOU TO UT O ποιο μενους, ψηφίζεσθαι κατα νόμ0υς. ibid. τάδε δί0μαι, τVν ἀκρόασιν ποιεῖθαι κτλ. 23 T0υτο δεῖν, T 0 λ μ V U Gι κα. VIO 'V0αι. g 60 ταὐτα ελάχιστα εἰνοι, εἰπεῖν κτλ. III, g 13 μιν δε ἐστι το υτο, τι μηκέτι ἀδ ικετο γαι. Simili8que epexegesis

iam satis glare expressa iteratur participi0 ἀποφαίνων Sed ut pergamuS, cum ex 0mnibuS quae adhuc dicta sunt appareat, in peri0dis larmandis parvam, Saepe iuSt0 min0rem curam ab And0gide e0nsumptam eSSe, Vix puteS, eum figurarum Serm0niS quae diguntur studi0Sissimum fuisse. His enim figuris Verb0rum ambitus e0ncinni0res et membr0rum numeri

23쪽

aequabili0res redduntur, quam quas ab Andocide magn0 studio appetitas esse suspiceriS. Ut tamen plura illarum exempla asseram, quam eXSpectaVeri S, e0 efficitur, qu0d ipsis sententiis cum alia genera aequabilitatis comprehensi0num tum istiusm0di figurae Saepe ad luduntur, ita ut ne omnia quidem enuntiata, quae iis eX0rnata VidebimuS, magnae artiS Spediem prae Seferant. Adde qu0d And0gidis aetate artifici0sa illa dicendi rati0

tam usitata erat, ut illum ea non pr0ISUS Se abstinuiSSe 11011 Sit cur miremur. Multo magis mirum eSt, qu0d ille permultas 000RSi0neS fgurarum parandarum oblatas sive n011 vidit sive de industria praetermisit. Sed iam e Xempla enumerab0. Ac primum And0dides 0rati0ni aliquam elegantiam et gravitatem tribuit nonnumquam figura quae epanaph0ra Sive repetitio V0eatur adhibita. Quam figuram in e0 90Sitam esse Satis 110tum eSt, qu0d plurium enuntiatorum e0rumque finiim0rum principia ab un0 eodemque Verb0 Sumuntur; neque turbatur epanaph0ra eo qu0d Verba quae iterantur n0n principem l0eum t0tius enuntiati 0btinent; id tantum interest, ut membra quae inter Se reSp0ndeant ab iisdem verbis incipi

antur.

24쪽

22tiarum resp0nsi0nibus 0blatas de industria, ut mihi quidem

25쪽

Sed quam parvi interfuerit And0cidis, ut talibus artibus

' At non nego, fieri potuisse vi oppositionis, quae intercedit inter δύ ετέρους Pt hue ἀς αυτούς, ut illa VOX in exitu prioris enuntiati

26쪽

fagile garere p0tuisse put0: 0ρκοι τε δμοσθήσονται στῆλαι τε σταθήσον ται r er ρα μ μεναι ). EX quibuS 0mnibu8 apparet, in una quaque 0rati0ne faetenda And0eidem plus 0perae tribuisse h0m000teleutis Vitandis quam parandi S. Atque iam orat0r ille pr0 8Π0 Simplicitatis dicendi studi0n0n multus est in adhibenda par0n0maSin. CuiuS figurae quae inveniuntur exempla paucis exceptiS Sine geri0 00nsili0 fieta aut ipsarum Sententiarum reSp0nSi0BiblIS adducta Sunt. I, δε κτλ., qua par0n0ma Sin etiam artis di0sius fingi p0t 0rat linee: μθ πείθων μεν-πεέθων δε, nam temp0rum ratio null0 sensus diserimine ab 0rat0re mutata esse mihi Videtur. I, 99 πότερον Aliarum denique ann0minati0num exempla in tertia 0rati0ne nulla, in reliquis paustissima animadvertuntur i). Τ) cfr. III, g 22.

Miror quod Linde rus l. c. p. 49) hunc locum in numero iterationum earumque negligentius adhibitarum retulit; de quibus videas p. 42 sq. ' V. p. 22.

27쪽

Sed iam And0dides multus est in eis figuriS, quibuS 0rati0ui aliquid alafritatis tribuatur. Ae primum Satis notum eSt, illum amantiSSimum asyndet0rum fuisse. Quibus adhibitis Sententiarum ViS Saepe graViSSime effertur ). e. c. I, 18M2άπετε εἰς τούτους κτλ. 43 ανέκραγεν η β0υλθ κτλ. al. III,

Tum Ver0 Si 110n magna ni S 0ratoria tamen Vero aliqua

facundia laudanda And0didis c0gn0Sditur eX figuriS quae σχη Mara dfaνοίας appellantur. Atque multus ille est imprimis in

interrogati0nibus, quibus narrati0num aut rati00inationum teu01 Saepe cum graVitate Sententiarum et elegantia Serm0nis Variatur. Cuius usus Simplieissima eXempla in tertia 0rati0ne haec inveniuntur reliquarum eXempla, qllae multa Sunt, enumerare

28쪽

Τum n0nnumquam dilemmatn, quae V0eantur, e0rumque

pleraque similibus verbis finguntur: I, k57 εἰ με γαρῆν δυ0ῖν

29쪽

δράοιν ἀγαθοῖς εἶνaι κat βουλόμενοι δυνησοντat. Ubi quae reliqu0rum verborum disserentia deprehenditur, Sententiarum Varietati debetur. J0ntra plurium enuntiatorum iterationes, ceterum tamen satis admirabiles, nullo cum sententiarum diserimine leviter Variantur: III. g. 3. εν τα λὶ εἰρήν=ὶ ι δημος ι των ' θ p

que, ut reliqua8 Varietates quae levi0ris momenti Sunt praetermittam , 0rat0ri per antecedentes quasque enuntiati0nes i)licebat p0nere aut εν ταυτηὶ τῆ εἰρονθὶ aut εν το6ουτω τ*

ibid. q. 37. ταυτην λαβοντες aφορμήν. g. 39. ταυτ ἔχοντες aφορμήν. Atque cum hiS J0cis comparanda est, siquidem libris manuferiptis fidem habeamus licet, haee varietas: I-

rati0 elucere mihi videtur ex his locis: I g. 59. τὴν πόλιν ἐκ φόβου και κακῶν των μεγέστων ἀπήλλarror . g. 66. πολλῶν κακῶν κat κιν υνων ἀπatiarέντες. g. 68. υμεῖς δὲ ἀπηλλάγητε μεγάλων φόβων. Atque ut pergamus And0cides pro sua in dicendo negligentia Saepe intra paucorum ambituum fines nimis multum versatur in eisdem Verbis adhibendis, ita Ver0, ut par0n0mR-sias vel alias figuras appetivisse 11011 Videatur. CuiuS 0n-SuetudiniS Saepenumer0 molestissimae, quae eo maXime effi-

) l. 4. καὶ ενεμειναμεν ἀμφότεροι ταυταις ταῖς σπονδαις ἔτη τριακαιδεκα. - εν ταυτη τν εἰρήνy κτλ. et g 6. ουτοι ἡμῖν εἰρηνην ἐποιησαν πρὸς Λακεδαιμονιους ἔτη τριάκοντα - καὶ ἐν τοσουτω τω χρόνω κτλ.

30쪽

citur, qu0d 0rator, ut eSt Verb0rum ambagibUS pr0penSUS, saepe in una eademque Sententia explieanda iust0 diutius 1 0ratur-illius igitur quotcunque eXempla inVeni, en enumera-b0, ut intellegas, quae Sit in hac re imprimis et tertiae et primae orati0nis Similitudo Sane admirabiliS in Sedunda enim, quippe quae mult0 diligentius ') c0nScripta Sit, ille usus mi

' V. Bla88. l. c. I. p. 316.' Multa huius generis exempla enumeraVit Linde ru8 l. e. P. 49. et p. 68.