장음표시 사용
11쪽
Ad indicendum exaine publicum mense Iulio in schola Othiniensi instituendum
13쪽
x antiquis scriptoribus haud facile quisquain est, in cuius reliquias Inagis grassata si doctorum viroruin vel nata sedulitas vel effrenata licentia, quain in Lucretii libros, qui sunt de rerum natura. Veruinqualis sit illius carininis critica condicio, quid et olii et nuper in eo tractando peccatui Sit, non opus est uberius explicare post accuratissitnainmaduigii disputationein de aliquot lacunis codicia In
Lucretii opusc. Acad. Vol. I p. 305 sqq.J, in
qua dii putatione indicavit quain rationean inire deberent, qui in Lucretio inendando operae pretiuin sacere vellent, et ipse exemplis aliquot propositis quid sana critica ratione et sagacitate proficeretur probavit. Sed quum inne emendandi studium a codicum cognitione prosicisci debeat, ut conAtet, quid praesidii e Iibris inanu scriptis peti possit, quid ingenio et coniectandi sollertiae relinquendum sit, nem ignorat, quam difficile nunc sit de codicibus ita iudicare, ut quid ubique in optimis legatur, X- ploratum sit. Innes Lucretii codice nobis notos ex uno aliquo libro ad egenduin difficili et lain corrupto derivato esse, nonuit rellius in Iahnii Annalibus Philol. III. 4 p. 6 not. et post eum ad-
14쪽
vigius, qui l. c. p. 30 sqq. universat codicuincondicionem diligentius describens recie pitinos esse duxit Goitorpiensem et Lugdunensem eum, qui littera apud Havercampium notatur, proximo his sed qui minus integram et iam hic illic coniecturis mulatam archetypi scripturam exhiberent, LugJunensem alterum apud Haverc. littera Ἀοiatum et Bodleianum 3 reliquos autem, quo maXime secuti Sunt recentiores editores, ex eodem quidem sonte ductos, sed coniecturis hominum, qui seculo XV codices inierpolarunt, reserto et propterea plane negligendos. Verum illud molestissimum est in hac quaestione, quod X antiquioribus iisdemque melioribus libris nullus adhuc ita collatus est, ut eius vestigiis satis tuto insistere possit emendatio Omnis enim ectionum varietas petenda est ex editione
Havercampii, qui vel ex iis codicibus, quos ipse
primus contulit, pro Sus aetatis more non omnia, Sed
quae ipsi graviora videbantur, et ne ea quidem satis diligenter notavit; nec post eum quisquam illos codices inspexit. Et maxime quidem piandum erat, ut aliquis nostra aetate tertim conserret antiquissimum IIum Lugdunensem, olim Vossianum
3 Eiusdem familias etiam videntur fuisse quidam Lambiniani codd. eodemque Vindohonense fragmentum ab Auero commemoratum ab Endlielier in Catalogo bibl. Pal. Vindob numero XI notatum pertinere putat Io Siebetis in Tettsehrin m die Alteri humes . 1844 p. 8S; quod , quum mihi ad manum non sit Alter oditio, in medio relinquo.
15쪽
cretii carine eontinet. Interea dum hoc sit, non ingratum erit iis, qui in Lucreti tractando vereantur alium librum minus integrum illum quidem, sed non minu bonum et lariasse vetustiorem diligentius cognoScere. Itaque operae pretium esse putavi, Got- torpiens illud Iim omnium ore celebratum Dagmentum excutere, et hac oblata scribendi occasione eius condicionem describere lectionisque varietatem
Ludere fortasse cuipiam et sabulam narrare videor, qui de Gottorpiens codice iamdudum in deperditis habito me dicturum et ex ipso vetere Iibro petitas scriptura prolaturum profiteor. Sed salva est res. irum profeci huius libri satum dixeris. Seculo XVII vetustate et praesianii sua quum alios viros doctos advertit, qui Gottorpiensem bibliothecam adierant, tum Isaacum ossium et ic. Heinsium. )Verum initio sec. XVIII bello orto inter Danorum regem et Gottorpiensem principem quum illa bibliotheca neglecta iaceret, eius libri turbabantur, quidam fortasse etiam intercipiebantur et male habebantur quamquain in illa rerum perturbatione non tanta eius calamitas fuisse videtur, quania deploratur a ostiemio aliisque WerIau I. c. p. 65J. His tamen tragoediis idem habuit aveream pivS, qui imprimis ostiemio auctore anno 1725 in praesatione Lucretii scripsit, codicem Lucretii itincum aliis bibliothecie Gotiorpianae dudum per bel-
16쪽
Ueos furores evanuisse. Anno tris copiosa illa bibliotheca, in qua tui erant m libri manu scripti, Havniain translata magnaque ex parte Regiae bibliothecae inserta est Werlau l. e. p. 58 et M). Sed tanta sui Havercainpii auctoritas, ut nemini postea in mentem veniret quaerere, numquod Luereliani codicis vestigium in Regia bibliotheca eiusve indicibu esset; quin recentissimi carininia editores avercampi iudicium repetierunt et ne Μadvigius quidem tum, quum disputationem de aliquot lacunis codicum Lucretii scripsit, de huius libri interitu dubitavit.' Anno demum 1842, quum Madvigius, unus X quattuorviris illis, quibus anno ante mandatum erat, ut Regiae bibliothecae libros manu
Scripto recenserent eorumque accuratos catalogos
conficiendo curarent, antiquos bibliothecae indices pervolutaret, in his commemoratum vidit Lucretii fragmentum et suo Ioc in bibliotheca repositum deprehendit. Ita hic liber e tenebris protractus primum amadvigio in edendis poetarum Latinorum carminibus selectis aliquoties adhibitus est, deinde illustrissimi praesecti liberalitate mihi traditus est
Ν quis autem actum agere me in excerpendis codicis Gottorpiensi scripturi putet, quod iam ali-3 Ipse bibliotheeae Ilegiae praefeetus illustr. Werlaus stus, qui l. e. p. 63 tradit, Nic. Heinsium magni feeisse aliquot vidit codices et fragmentum veretii bibliotheet Gottorp., illos in Regiam ibi transisse eommemorat, de hoe taeet.
17쪽
quot odicis collationes exstent, de his collationibus antequain ad codicea describendum aggredior, pauca dicenda esse videntur Gottorpiensis codicis Iectiones inveniuntur in editionemavereampii, qui in iis colligendi usus erat duabus couationibus a viris doe- trina praestantibus olim, quum codex in Gottorpiensi bibliotheca erat, lactis, uera Isaac Vos sit, quae
tum in bibliotheca Lugduni Batav. servabatur atque etiam nunc ibi esse dieitur, uera arquar di Gudii, quam amoAhemio missam acceperat. Μirum St, neminem eorum, qui postea ad Lucretium edendum accesserunt, tuas conationes inspexisse; verum si ex IIavercampi excerptis de earum ratione et prelio iudicare fas est, neque aecurate neque integre codici scriptura repraesentare eas fatendum eSt, nec quiSquam, qui meam coliationem cum illis
excerptis comparaverit, supervacaneam operam meam
dicet. Ceterum Gudianam accuratiorem esse eoniicere Iicet ex ea religione, qua egregium illum virum in codicibus conserendis versari solitum esse multis testimonii constat, praesertim riuum huius codicis33 Unus exeipiendus est Orellius, qui in Itera editiona elogarum poet Lat. pauea quaedam notavit ex apographo Sudianae eonationi a Silligio aeoepto, verum non semper ita, ut Seripturi R eodie eonfirmentur. Ita I. I in Gottorp. non legitur Virtute sed virtutem, II b. r. ad I50 non primum sed primus, Is non longi quemadmodum etiam Η vere notat ae aequor, ut in omnibus eodd. quo intel- leeto etiam eoneidit eontorta, quam reli proponit, ommentieta, memorabilem dieit r. aeriptum interpretatio.
18쪽
diligentius et diutius inspiciendi, na copia ei fuerit tui iluuin Goitorpiensis bibliothecae praefectus esset Uerlau I. c. p. 73. Hanc collationem ad Raphelengit editionein actat in Guelserbytana bibliotheca inveniri testatur Eberius in libeIIo de bibl. Guel f codd. r. et Lat. Lips. 8273 p. 07, in quam
post Gudii inortem magna in partein codicum eius per reniSSe noturn est 3 fluod vero aduigius i. e. p. 323 not accurat alii Gudii collationein in hibliotheca universitatis Havniensis servari dixit, in eo e ravit, deceptus fortasse eo, quod ollatos Gudii Iibros ad I AIb. Fabricium transisse constabat, atque ii cum ceteris Fabriciani libris manu scriptis emptione nigrarunt in bibliothecam universitatis avn., ubi inter Fabriciana servatur ea collatio. ihil aliud est quain apographum alius, ut videtur, po- graphi collationis Ossianae, quod, sive ipsius Vossit sive prioris scribae manus Iectu dissicilis erat, inullis locis mendose descriptum est neque solum Goliorpiensis fragmenti dectiones continet, sed
3 Werlaus i. c. p. M. Forbigerus hane collationem non solum non adhibuit, sed nemavereampi quidem exeerptis satis diligenter et ireumspeete usus est, ut iam monuit Siobelis l.
' In prima apographi pagina hie leguntur: ,Lueretii vetustissimum fragmentum, Biblioth Gottorpiante M aut so Annorum eum edit Raphelengi in Rrabs eontulit Cl. s. Vos-Sius. n. oh. Canno foetus Collegii Regalis Cantabrig. ex Vossi libro exseripsit - et in ima pagina Fabrieli, ut videtur, manu: Donum Caro II Sehene hemamburgensis.
19쪽
inde, ubi ille desinit, excipiunt lectiones alius cuiu8dain codicis V raro V.J, qui alteruter ex Lugdunensibus esse videtur. Aliquid a1nen utilitatis affert mendos huius apo aphi comparatio nain praeter alia, quoruin infra mentio siet, inde perspicitur, cui qua editione ossius Gottorpienset libruin
Code Gottorpiensis est ineinbranaceus soli minoris, in bibliotheca Regia uiner CCX inter libros Veteris Collectionis notatus, 3 binis columnistia exaratus, ut in Iae sere quadrageno Septenos, perpaucae quadrageno octono verSu complectantur,
ultima quadrageno ternos contineat. Tituli singulis carminis partibus praefixi omnes rubri coloris litteris a librario scripti sunt, sed ubi vetustate obscurati
erant, recentior nanus eos trament induci renovavit Saepius ipsorum versuum evanida scriptura
instaurata est. Priina tria soli nitidius sunt exaraia, et prima quaeque littera, a qua singuli vel alterniversus incipiunt, rubro colore picta est; duo deinceps soli et sequens pagina Ininus nigro atramento et minus nitide scripta sunt neque rubrae Iliterae apparent nisi post noviim titulum; eodem modo, sed Ininus pallescente atramento Sequentia usque ad Septimi DIii coluinuam alterain, quae innia ab eodeIn librario consecta esse videntur; inde reliqua Ita et
I In ima primae pagina ora notatur: ,Lucretii fragmentum O 47Si, qui numerus quo pertineat non liquet.
20쪽
deteriore mali ab inperii prorsus librario scripta sunt. Odex nunc constat Octo soliis et desini invs 456 Iibri secundi neque euin belli deinum urbis laniat iacturain secisse, sed iam seculo XVII man- cuin suisse, apparet ex apograph collationis ossianae, in quo codicem descere notatum est Odein I eo, ubi nunc desinit. Sed alio nomine inuitius est codex nain uinore partii deleia partim exesa est scriptura alterius orae in cuiusque solii, et damnum auxit, qui librui iterui conglutinavit et lacunas pura nembrana supplevit hoc autet aliquanto de-muin OS receptui in Havniensem bibliothecam librum actum esse, indicio sunt regia Christiani sepitani insignia involucro impressa. ia cui Singulorum sere soliorum lino Inargine evanuerunt nonnullo ruIn Versuum prianae litterae in priore, extreinae in
aversa pagina. Haud paucae inveniuntur correctiones partii ab iisdem librariis, a quibus scriptus est codex, pariti a recentiore inanu factae vel supra Il-nea Vel eraSa priore scriptura, in ipsis lineis atque interduin ita, ut quid antiquitus scriptum fuerit, non amplius discerni possit uuaedam aine ex his correctionibus iam recentes sunt, ut post XVII demum seculuin eas inductas esse pateat ex comparatione ollationis ossianae ita ossius I. 158 invenit per Apiciamu et Izi nascuntur, ubi nunc est perspiciernu et nascitur cum aperiis liturae vestigiiS. De aetate codicis si Vossit senientiam Sequimur, euin Venerandae antiquitatis esse fatendum est; main