De fragmento gottorpiensi Lucretii [microform]

21쪽

is eum M aut suo annorum esse iudicavit, idque

iudicium sine ulla varietate, quod mirum est, diversis temporibus repetieruntiavercampius Wayessel- diua, Forbigerus. OA igitur si audimus, codex nono aut decimo seculo scriptus est. eque tamen tutum erit hoc iudicio stare, neque ipsius codicis scriptura tantam vetustatem referre videtur. Verum alius eSthanc lubricam quaestionem mittere itaque quo tempore Xaratus ait codex, aliis diiudicandum relinquo, qui plurium librortim manu scriptorum iis edocti reetius quam ego de codicum aetate decemere

Hactenus de extem codicis Goitorpiensis eo dicione. Jam quae de eius indole dicturus sum, ea magnam partem etiam ad reIiquos eiusdein generis libros pertinent. uum enit Gottorpiensis geminuasit Lugdunensi , quumque omnino antiqui codicea in plerisque Iectionibus et corruptelis conspirent, XGottorpiens de universae illius codicum famillae pretio iudicari potest. advigius Gudianam illam.

quam putavit, conationem commemorans l. e. p. 32 not. nihil ex ea praeter ea, quae iam nota SSent, magno per exspectandum exiAtimavit; neque equi.

dein hoc iudicium ad ipsum codicem translatum improbaveriin, si ita intelligas, in singulis verbis non multa memorabile Iectiones, quae non iam alla-iae sint ab avercampio, ex codice erui OSSe. Quamquam ne in hac quidem parte avercampii testimonio considere tutum est; nam praeterquam quod non omnia attulit, haud pauca de hoc codice, ut de

22쪽

aliis, OIinis attulit, multa vero, Sive ea est ipsius, Sive auctoruin quos Secuius est, culpa, salsa attulit. Sed inagni imprimis momenii eo nomine est hic ο- de eiuSque imiIes, quod eorum pe Lucretiani extus historia et quasi satum accuratius cognoscitur. in quum hi codices ab indoctis librariis exarati religiose adhaeserint archetypi scripturae, eorum demum comparatione intelligitur, quid quoque loco in prisco illo exemplar Sive perspicue et recte ive ObScure aut consus aut corrupte scriptum fuerit, quid paullatim recentiorum ibrariorum eorumque, qui Lucretianum carmen typis ediderunt, coniecturis vel inierpolationibus illatum sit. Atque hoc magis adeo in verauum missione aut iurbato loco perspicitur, qvam in singulorum Verborum scripturis quamquam etiam in iis lectionibus, quae quidem alicuiu momenti sint, mirus plerumque est veterum codicum consensu8. In Goitorpiensi hi versus, qui Omnes Sunt primi libri, alio atque in editionibus loco positi reperiuntur: L SA. 14, 15 inverso ordine uuam mala autem

sile sit Havercampii, vel ex eo intelligitur, quod nihil neque de Goitorpiens neque de Lugduneugibus notat; sed quam unam affert ad s. 15 debuerat advs. 14 afferre notulam Ossii VJ: Hic versu Sequenti postponitur, etiam in Lugdunensibus iurbatum esSe ordinem indicare videtur. J

23쪽

II. Post s. 44 alieno loco te euritur se vereus, qui in editionibus non ininus inepte post A. 56 iu- Aerii reperiuntur. Eundem Iocuin, quem in Gottor-piens obtinent, in omnibus codicibus, etiam recentioribus nisi quod a nonnulli plane abesse dicuntur et antiquissimis editionibus habere videntur. Huc tranAIati sunt e Iib. II 646 sqq. Post A. 56 teste relli eos collocavit Avaricius. III. Post 55 inseritur 159. Ita etiam Z, , Ηοdl.; varie luctatur in deterioribus codd. Vide Wines. IV. Vss. 32, 33 praeponuntur versibus 730, 33. De reliquis odd. nihil notatinavere. V. Post s. 1065 ponitur 1093. De reliqq. tacet

Denique inverso ordine e nin 10M, M. Ita etiam Z in aliis codd. etiam in Y et Bodi aliter turbatur, et iam in archetypo aliquam confusionem vel obscuritatem in toto hoc loco inde a s. 1065suisse, alia sun indicio, quae infra itingemus.

Seripserat Isaaeus ossiua et saepius Num. I. 2.3 notaverat. Has igitur eotiones tamquam ipsius ossi eonieetura Vel ex aliis libris petitas seripturas separatim apposuit is ero. neque Vidit, eas omnes aut plerasque imprimis ubi additumos I. 2 3 referendas esse ad eos eodd. quorum Ompurandorum opia fuerat ossio, h. e. Gottorpiensem et Lugdunenses duos. Si qua est diserepantia, eam ortam esse ex Vossit vel Haveream pii negligentia et festinatione suspiearitieet.

Haud dubio primum margini alleuius libri adseripti sunt ab eo, qui uereti ineonstantiam notare vellet eis. Voss. ad s. 5 1, deinde iam in antiquis exemplaribus in textum reeepti.

24쪽

Plerisque his locis rectum haud dubie ordinein

restituerunt doctiore librarii et editores, veruin tamen naXlinam pariet coniectura ducti. Andacius autem iidei de suo totos versus addiderunt, interduin ad lacunosain sententiam explendam, non rarotainen etiam ibi, ubi nihil desideratur. A Gottor-piens libro multi absunt versus, qui in editionibus

comparent ac primuin genus est eorum, qui ex mera interpolatione orti sunt. Ex his lib. I. 16 in nullo est codice neque in antiqq. edd. ante Iuntinam et tribuitur amillo. s. Mi in uno tantur recentis-stino codicemuse Britannici exstat, sed ne in antiquissimi quidein edd. ccis. advig. l. c. p. 10). Vs. 30si abest etiain a Z. Bod1. de Y nihil notatur et multis recentioribus codd. primisque edd adulterinum euin lain iudicarunt Benileius et Orbigerus neque naior est auctoritas supplementi aeunae Iom, qui versus neque est in de reIiquis bonis tacent neque in multis recenti codd. et primis edd. Libri autem II vs. 43 adlambino demuin e Oni intrusus est coiniserunt reII. et adu in eclogis poeti Lai. , et vers. 64 in nullo est codice nisi in quattuor apographis, quibus usus est Wakesieldius scis. Μadv. I. c. p. 317 sq.). - Iterum genus est

eorum vermum, qui quainquam sunt Lucretiani, tamen ab archetypo abfuisse et aliunde in Iocum, quem nunc obtinent, venisse videntur. Sic I. Ira, quem

omittunt etiam Z et duo Lambiniani, haud dubie I- latus est emacrobii Saturn VI. I. p. Ita Bip. ; etvs Iora in nullo bono codice ita legitur, ut in edi-

25쪽

la tionibus, sed aut omittitur, ut in Gottorp. et Bodl., aut aperta repetitione praecedentis versus ita scribitur Et quos quaeque sagaci nente loearunt, ut in Z et , in hoc saltem cum vestigiis iturae et Secundae manus, atque eodem modo in superiore Gottorviensis margine recentior manus eum Meripsit. Hic versus, quem ne deteriores quidem codicea omnes et primae edd. agnoscunt, suppletus videtur ex V 420 sqq. ubi idem versus, qui hic Isma leguntur, pauIIulum variati recurrunt. - Tertium genus est eorum, qui in illo communi codice, ecquo nostri descripti sunt, exstitisse videntur, sed partim propter dissicilem aut evanidam eius scripturam h

imperitioribus librariis legi non potuerunt ideoque ab his Iane omissi sunt, a peritioribus autem Xplicati et hic illic ortasse coniecturis expleti, partim Drtasse ipsius librarii culpa in Gottorpiens praetermissi sunt. Ita I. 35-ν etiam in raesiderantur, sed inveniuntur in Y et Bodl. neque alia rati esse videtur M. SM, M, quamquam de Z tacet mor- campius, qui male uss. Mo et is in Gottorp. deesse dieit mo autem de evanida archetypi scriptum dirimus, maxime apparet ex Iacuna io67- ora, quae est etiam in E et duobus ambinianis, quamque Gottorpiensis odicis librarius indicavit munem VIII. in margine posito in Y autem et odi hos vergus

inveniri certum est, neque tamen id perspicitur utrum liuegri e tent an exumae horum octo versuum voces desint, quae sane desunt in recentioribus codicibus et primis editionibus, nisi quod in paneis

26쪽

tentamina quaedam Supplendi apparent ae sortasse quod in sine horum octo versuum nunc vulgo Iegitur, nihil aliud est quam simile supplementum, sed felicius et verius. Eodem modo lib. II. usa. 253-304 desiderantur etiam in , inveniuntur in Y et BodI.; num autem II. 31m3i in uo alio codice praeter Gottorpiensem omissi sint, dubitari potest ' Neque ilIud alienum est ab hoc genere, quod nonnullis Iocis in Goitorpiens ut in aliis optimis libris paries Praedam versuum plane desunt aut ita scriptae sunt, ut ObAcuram suisse archetypi scripturam pateat id autem, quod nunc illis Iocis legitur et saepe oblitterata Origine pro Vera scriptura habetur, e coniectura et interpolatione recentiorum librariorum ortum est. Huiusmodi est imprimis lib. I. u. 45, qui in plerisque codd. reuenit et edd. etiam nuperrimis ita lagitur Quod superest, vacuas aures mihi, Memmius, et te, in uno codicem ei Britanniel: uuod superest, quaeso, vacuas mihi, Memmius, auris Semoti m etc., in Lambiniana ed et

quae eam Sequuntur . Quo S. V. aures mihi,

Memmiada, et te, contra codices, dicit orellius: quasi ver maior sit vulgatae lectionis auctoritas lmin, quod silenti praetermisit Orellius. in Gottor-

r. avere et axes ad h. I. Madv. l. e. p. 30s nolo' 2 ouam infidum sit Havereampii silentium, eonfirmatur eo, quod ne de Gottorpiensis quidem turbato ordine is Iaeanim quiε-

27쪽

piniis est mimo sui presti ut Masmas linea rei leto vacuo si rario, quo si illeatur, lacunar esse εὐου Ioeo; neque aliter sine dui,io Lugdunensis Mimue de Bqvi tacet Hav. et unus e Lambinianis 3 Similes Ioei sunt libr. I. s. 658 et II. 18l, de quishus disputavi mdvigius L. e. . 30 noi 2 et p.

rum alia est res, quae Daudi sui recentioribu Ilutarii atque in multas editiones aduIterinos et i

Aulso venus invexit. In Gottorpiens codice, ut iam supra diximus, singulis carminis partibus prae 1lxi sunt tituli rubro colore scripti, partim Graeci partim Latini, simiItaque Iemmata kex veter bus ut 'bris collecta Inveniuntur in fine praelationis Have eampii, magnam partem ortasse X Lugdunddi bus codd. ducta omniaque haud dubie ex archetypo in antiquissimos codiees translata. Ex his titulis Grae- ei continent, dicta Epicuri Epicureoru reve atque in Gottorpiens cod. Ialinis itteris satis recte scripti sunt, quamquam librarium eo non intellexisse, mala verborum divisio in nonnullis ostendit, unde prim specie corruptissimi eas videntur tota post I. 44

id ma reampius suo more eonfuse Memmiada et te deesse dieit iam et I a. a. en . p. 42 noM , μὴ iambinus se in rostituisse monet onieetura ductum, et in hie loeus in oodie Bertiniano totus in litura demersus esset. -

28쪽

quod com tum esse palei fortasse in altera linea graeeum aliquod dictum latet. Haec verba magis etiam corrupta paussatim m textum irrepserunt, atque inde in vitis recentioribus codicibus et in primis edd. duo nati sunt versus, qui interpretes in diversas sententias distraxerunt, ori Ii autem ita placuerunt, ut eos in prima cisorem editione tamquam ipsius poetae Versus paullulam mutatos in textum reciperet. In altera tamen editione codicum praesidiis adiutus eorum originem recto perspexit, quae Iara es t ex cod. Gottorme I, in qu aperte tituI Ioram obtinent. Sed ne antiquiores quidem librarii semper Hiena additamenta a poetae verbis scribendi genere OIo-reve distinxerunt, atque etiam in Gottorpiens eiusmodi adduamenta sine ulla distinctione tamquam poetae versus textui inserta reperiuntur post I. is,

29쪽

rea. 823 IL Iis .ex quibus Iulmuin et pοStrem IIII tam aperte uiui speciem prae a terant, ut id neminem Iugerit neque obseurius est, nod postam in omnibu antiquis et multis recentioribu eodd. eodem modo aeribitur; verum tamen eorum, qui prim Lucretium ediderunt, nonnullo in errorem induxit, e lix margine Veronensis editionis ita in Versusca diis placet formam redactum Iegitur: memque, aera dieram humorem, principia sae. Minavereampius quidem, quid de eo statueret, sa-us ompertum habuisse videtur. Obscurior est origo eo ii, quae post A. 873 in motio tensi quocum

conspirant Me Y ita scribunistro '.' b. Praeterea ieIIusq. h. e. quae corpora cuinque ali auget Ea alienigenis quae lignis ori iniur.

Eadem in plerisque reeentioribus odicibus et M

tiqui ianis editionibus leguntur, nisi quod pro eo

quod est oriuntur exstat ex oriuntur, et in editio ubris versum ordo inverinuri oram versuum priis plane alienus est ab hoc Ioco posteriore in texti recepermn Lambimis et Waltesseldius et me gallimi iudrea Elebetin I. e. p. 7M M. Atiquid Ne iam is archetypo turbatum fuisse pate. neque ire ab ile mihi videtur, iitrumque versum veteris librarii eu*a, alterinis X 85s et 868 eonflatinn, a

terrum ex is ortum in textum venisse. Forbi rusu istium damnare ausus ad suspieionem illain dera plici earinini ree Sione confugit. 4

Restat, ut pax a addam de ratione, qua in varietate seripturae odieis finitorpie is indicanda versa-

30쪽

is suin Haec omnis varietas referenda est ad edi tionein Forbigeri, qua in conserend eodie usus suIn neque tarne eas discrepantia notavi, quae so Iis verborum emesis distractionibus aut coniunctioni bus pontinentur, quae sane multi sunt imprimis in posteriore codicis parte orthographim raro attigi, neque fere nisi Ita accederent, quae notatu digna viderentur quo pertinet inconstantia scribendi verides post vocalevi ve syllabas in Mitteram des μ' nenies). uum autem ea vocum scribendarum ratio, quam amplexi sunt recentiores Lucretiani carminis editores, maxime Orbigerus, ab ea, quae in aliorumam iptoruin editionibus usurpatur, magno opere dis

crepet, libet hic summatim indicare, quatenus Ieges Forbiger in praelatione p. XI sqq. propoSitae odicis . auctoritate confirmentur. uod ad vocum exitus attinet, primum fiantiquiorem formam ei prora Iongo in primo et tertio casu pluralis secundae declinati ni retinendam duxit in codice autem in utroque eas Semper scribitur i praeter I 23 ingenuei. Deinde in iis vocibus tertiae declinationis, quae genitivum Iluviem in tum terminant, accusativum est . Eum scripsit per eis. In codice numquam eis in venitur, sed plerumque is, aliquoties es, imprimis in disyllabis vocibus, ut mentes, noetes, Sedam I. 3 frugiferentes pr manu. - Formam Diapro in in terminationibus secundae deeIinatumis non recepit nisi post litteram v aut ubi odiei aperim eam tuerentnr eque tamen Gottorpiensis code hanc scribendi rationem tuetur nisi quater: