장음표시 사용
1쪽
CICAE PRESERVATION GRANT PROOECT
2쪽
3쪽
AUTHOR Iordan Cari AdolfTITI E Specimen
5쪽
9쪽
onstat inter omnes atque est exploratum magnam partem orationum Tullianarum in Borum esse numero antiquitatis monumentorum, quae ne superiorum saeculorum summa assiduitas, nec nostri aevi subtilior doctrina aut emendando et expoliendo in pristinum splendorem restituit, aut interpretando et explanando ex tenebris, quibus quasi offusa sunt, in Iucem evocavit. Atque inter has quidem orationes ea quam maxime numeranda Videtur, quae pro A. Caecina est habita, quippe qua in causa versetur vivata, eaque tam tenui et inopi, ut Iegentium animos nec causa gravitate Iliciat, nec iucunda voluptate oblectet. Tota enim causa, ut Cicero ipse narrat orat. 29, 102. d verbia interdieti Est res involutae definiendo Explicantur, ius civile laudatur verba ambigua disιinguuntur; quae Causa erat, ut antiquis iam temporibus taedium moveret legentibus immensum hoc de formula volumen. l. Tacit dialog de carasis corrupi eloquent cap. 20. Neque igitur mirum istori potest, si Tecentioribus quoque temporibus hae oratio a philologis neglecta est plane et abiecta, quamquam Permultis locis diligenti manu emendatrico indiget, quoniam hic illic ita est corrupta ac foedis maculis inquinata, ut ne novisSima quidem ac pra stantissima editio relliana eam satis perpurgatam exhibeat. Sed quum iam in emendanda oratione multum sit Iaboris a disicultatis, tum non minus negotii est in iuris attonibus explicandis totiusque causae statu exponendo quo factum est, ut nostra memoria non tam philologorum quam iuris consultorum potius industria multum ad hanc orationem explicandam contulerit, quandoquidem ad causae rationem plane Perspiciendam non vulgari opus est iuris civilis Romani scientia, qua multi philologorum et antea fuerunt et adhuc sunt destituti. - Quae quum ita sint, iam per aliquod tempus, qu nium ad privata studia superest otii, in iis rebus perscrutandis, qua ad hanc rationem et mendandam et explicandam spectant, consumpsi, eamque, sic omnia parata at explorataque habebo. commentariis tum criticis tum exeg licis xstructam edere apud animum Constitui. Sed quum interea has mihi sit oblata scribendi opportunitas, nonnulla ex iis, qua in adversariis Conscripta habeo, depromam, at qua doctorum ci harum rerum intellig ritium existimatorum iudicio subiiciam. Ac primum quidem do tota A. Caecina causa, inita in iniusta fuerit. disputabo, deindo do locis nonnullis em n dandis disseram. Quum rim aliis, quas Cicero egit, causis diiudicare sit difficillimum . iustae inuiniustae causae patronus exstiterit, tum in hac, quam in A. Caecinae Causa habuit, oration tam paria fere in utraque parte Tationum sunt momenta, ut lectoris sententia quo inclinared εheat, dubium et incertum videri possit; tanta is D enim Ciceronis in causis ag cidis sollertia, tanta in rebus probandis aut improbandis versutia. tanta in favore audientium : aut egentium conciliando calliditas, ut animum vix cohibeas, quo minus argumentis ac ratiocinationibus, quibus rutitur assentiendum lutes Huc accedit, quod de L. Pisonis defensione praeter ea, quam ex ipsa Ciceronis iration cognoscimus, nihil plane nobis innotuit. Ita ut nesciamus, rutrum Cicero omnes, suas indversarius ins causam Ga cinae improbandam attulerat rationes, refutaverit, ram Eas tantum, quae facilius redargui ac refelli posse siderentur, protulerit magnopere est enim dolendum, quod nobis non contigit, ut orationes eorum, qui in eis vel accusandis vel defendendis Ciceronis fuerunt
10쪽
advGlaru in nostram aetatem pervenerint, aut certe a grammaticis aut interpretibus veteribus, quae causarum fuerit conditio ac natura, paullo accuratius sit Expositum. Nam praetex Λs conium et Pseudo- Asconium nihil fere extat, quod ad illustranda. Ciceronis orationes magni sit momenti ac ponderis; iratorum ver, Ciceroni aequalium meinoxia tantum superest orationum paene nihil. Et inane multi horum tam ignobiles erant et obseuri ut litterarum nullo detrimento facit iis aream is p praestantiorum Exo et nobi--um oratorum. Hortensii. Catonis. Sulpicii irationes fortunae iniquitas nobis eripuit. Idem accidit in hac nostra causa; interierunt enim omnes L. Calpurnii Pisonis orationes,
oratoris statarii et sermonis pleni, ut narrat Cicero in Bruto 68, 239. qui minime quidem
tardus in excogitando. Exumtamen vultu Et simulation multo etiam acutior, quam erat,
videbatur. meque ullum veterum scriptorum de nostra oratione et de causa, quam defendit orator. habemus aestimonium, misi inum illud Ciceronis orat. 29, 102. 4,Tota mihi causa pro Caecinc de verbis interdicti fuit; aes involutas definiendo expIicavimus. ius civi Is claudavimus verba ambigua distinximusa quo
quidem testimonio nihil proficimus, nisi quis Ciceronem hanc orationem illo loco iccirco
commemorasse arbitratur, ut imPeditam quidem ac dissicilem sed tamen iustam ac proham causam a ram esse defensam significaret Praeterea de huius causae natura iudicare Ideo suoque anceps est atque Iubricum, quod recuperatores iam his sibi non liquere ampIiusqua esse cognoscendum pronuntiarant; qua ampliation colligere dicet causam missa tam impeditam ac difficilem, ut, utrum absolvendus an damnandus esset Aebutius,
maximopexa dubitandum videretur Denique accedit ea, suae in ipso iure est posita dimetiItas Quum enim praeter id, quod Cicero de interdicto da vi in nostra oratione et in Tulliana dicit, nihil habeamus, quo quid Ciceronis aetate iuris in ea re fuerit,
intolligar Possimus Teusne an actor iustam egerit causam decerner est ambiguum. Nam
quae apud Gaium et in Digestis da hoc interdicto sunt tradita, partim, num Ciceronis aevo valuerint, incertum est, partim postea essa constituta apertum His igitur rebus factum est ut viri docti in duas sentcntias abirent Hotomannus enim et Savinius iniustam causam a Ciceron ess defensam Existimant, ceteri omnes Ciceronis interpretes. Cras in dissertationes do iurispxul Cicer. Lugd. Batav. 1760. et muscinthius in Analecit. litto pag. 16a. instam fuisse A. Caecinae causam statuunt Quarum sententiarum utra sit verior, quantum fieri potest diligentissim inquiram. Quod ut via ac rationes fiat, quae qualesqua fuerint
rationes atque argumenta, quibus iso accusationem suam instruxerit, est explorandum.
Primum igitur argumentum quod Piso in medium profert, ut fundum . da quo est controversia. Aebutii isse demonstret . illus est quod legitur 1. 16: Adest ad tabulam. Licetur Λehutius, deterrenturi emptores multi partim gratia Caesenniae, partim etiam pretio. Fundus addicitur Aebutio pecuniam ax gentario promittit Aebutius;. si vo testimonio nunc vix optimus utitur,
si hi emptum esse. Coll. S. 17. , Se autem habere argentariorum tabulas, ita quihus si hi experia a pecunia clata sit, incceptaque relata. Et sane, si ita res s haberet, ut Aebutius suo nomine fundum emisset ipse argentario pecuniam de suo Iolvisset, momenquὐ in tabulas isset rolatum D quin sibi emptum ess illum fundum suo iura contenderet, nullo pacto posset dubitari. Sed iam, quid Cicero huic argumentationi ab adversario institutae opponat, videamus. At tu is quidem mandasse Calas Enniam Αεhutio, ut sibi meret illum fundum, neque quem tua in illo tempore fuisse, qui dubitaret, quin fundus emeretur Caesenniae, affirmat, Ct. S. 15. 16 19. atque argumentis, ut arbitror, satis luculentis ostendit Etenim Aebutium Caesenniae negotia ac controversias suscepisso eo colligitur, quod mulier ei, qui neque ipsius neque maritorum esset propin tuus, testamento sextulam adspersit heroditatis Fuit autem Aebutius homo callidus inc vorsut
ex eo genero, qui, quum in familiaritatem sonum aut viduarum se insinuassent, eorum quo negotia ingenda raus Ciperent, quaestum Ῥς eorum solitudine AEt tu imbecillitat facero et testR mentis eorum Cert aliqua ex parte heredes lare aut legalhun esse accepturos sperarent.
Neque vero quicquam proclivius fuit, quam mulieribus rimponere quippe quae iuris incdegum parum Ieritam atque matura Iehi lex et infirmam aliorum praesertim ossiciosorum
hominum laqueis facile deciperentur Huic igitur Aebutio auctione hereditaria instituta