장음표시 사용
21쪽
4. - 'Amo a M. autem per totum annum res suisse erebiniones probabile dividetur quosdam itamen i menses iisdem praecipue Hisse dieatos pruris . eaque luculentissima auctorum, infimi is testimonia A Nam 1 quum et, vindemine et messium tempore in sphim commine atque in ius vorare reum, lWibus esset interdicium M liti que adeo interquiescentibus iudices vaearent et cessarent iudicia id imporis, quod otio sallere o- ' limrunt, reeitationibus bluerun impendere. Proinde fassiam est v mensi Q ullo M et Augusto nullus sere dies praete iret, quo Vnon aliquis recitaret, quod idem Aprili mense aeeidis- Κύνα. IvMη habemus testem. Ipsae vero recitationes biduumve hi: iduum saepius perdurare, salebant e Quo illustriori
enim dignitate recitator erat ornarus; quo maiore grauitate commendatam materiam trambat et quo maiori vocis elegantia atque suauitate verba pronuntiabat: eo lubentius audiebatur. Sed lange aliud aecidit illis, quorum recitationes Terum sutilitas, Ora talionis squalor molinaque et impia pronuntiationis ratio dede- Ba cora bus litteratorum nun pro is eum in hinae in amitis eo assis vel
pretio ino uetis. I Longum est, hanc rem testimoniis auctorum con-
nrmare; neque 4x instiruti ratio ' permittit. dicet cim promtu
laudat. x ligna est, quae legamr, epist. a. ur. VIII epistolarum LIND.ay H. ivvasMALEM III IB. 3. et ENNINIuM ad h. l. b Libro I. e s. s. ex qua colliger possumus, toto anno lieitum sitisse eestare. e Comprobat o exemplum P LINII, euius orationem viri doctissimi maximo st. dio, adseusi et labore per biduum audiuerunt, ipse testeis epist his. Πιν s. s. huic adde libr. VIII epist. t.
22쪽
eorauit nisini eniti aberat . ut 'illos tiquerentur aussitores ut potius quilibet, neniis eorum Heterriti ab indo via eiusmodi et acerbis oratoribus longissime ausiager v Ne tamen usi
deesset, quod gratiam auditorum Ponet conciliam Q multi. addi
elegantiae studebant, ut Ioti, peri vestibusque induti pretio is in thedram prodirent , in qua considentes irae seripto h recitabant se Tantum autem abest, ut horum hominum vitio da mnanda iudieari possit haec consuetudo ueteroquin vetitissima ;vt potius ex remor liberaliorum ingeniorum via summam ena, tam viditatem vide unus Quum enim magnus esset eorum, qui recitationibus intererant, mumerus neque solum . qui litteris erant leuiter tincti sed humanioribus artibus proue instruis ni et ornatissmi accidit, ut reuerentia auditorum incitati, scripta dubitarent accelerare sed tanto maiorem in illis elaborandis operam collocarent quanto maior auditortu frequentia et da Rr1na fuerat Quoniam vero legere non satis habu lint, sed finita insuper Oxatione rogarunt, ut quisque de recitatis sen-
Q Plinius enim adfirmat, actiones, quae recitarentur, Omnem eatorem et prope nomen suum Perdere, cuius rei caussam esse existimat, quod praecipua pronuntiationis adiumenta, si scriptum recitatur, oculi et manus praepedianrur Qui vero oculi et manus aliter possent imp dixi, quani hac ratione, ut oculi quidem scripto essent intenti, manus vero idem tenerent. PLINI v est,. II epist. s.
23쪽
italiam suam dieeret neque silum, quid de n1uers seripto;
verum etiam , quid de partibus sentiendum, aperte indiearet A); mi immo amicis exhibuerunt, eosque, ut libellum recognitum retractarent et quae commutanda, quae eximenda, quae addenda m), quam diligenti sim adnotarent, sunt adhortati fieri sane aliter non potuit, quin scientia et doctrina recitantium se inde adaugeretur 20 nihilque in manus hominem, nisi ingenio elaboratum, perfectamque indus xia traderetur Q. Quamquam igitur prudentissimus quisque, ut huiu utilitatis, quam ex reeitationibus redundare per exit, particeps fieret, maxime MDduit, eaque selum ratione adductus reeitauit, ut, si quid esset peccatum, admoneretur tamen non defuerunt, qui alio prorsus eoque minus laudabili eonsilio indum, vel gloriam avem parenturis, vel, quibus cum fune Iustandum erat, importunis laudibus aliorem munuscula ara merum redimerent n. Si a
kDExempli loe videas tantum LINI v Bbr. I. epist. I. ur. V. epist. F. libr. III. e . s. et alia loea innumera, quae in hune Iociam transscribere nolumus. Fide PLINII epistolas cura CRI LARII et coRTII editas ad lata estata. I De re glutionibus et retractationibus vid. PLINI v libri L epist. a. libri IIus et tera laea, quae in notis, edit. AE LLAIta fissile , in me-
sint emendationum auctores De hoe egregis reeirationum beneficio laquitur LIM Ius in VII. s. 7. et libr. VIII epist. 9-
In eorum numerum merito refertur PLINIVs, qui eur recitaret, ratio ne eIegantissime exposlut libro V. epist. s. uidupta ratio retar- di ora ut soliicitudine mendar inera die admosor, quid forte me, ,
meum, fasto. Et libro VII epi Sua ulce ratio recitandi: mihi a d saepe iam dixi, tris quid mefugis, is cerae fugit, admonear. His adde Ebr. V. epis. 3. ' H De tali agit ivvENALIs, quum ita cinis VII. Iar. v.
24쪽
reeitatoribus merito notari possunt θ. Quodnam vero aliud inde, si recte instituatur recitatio, ad leciores redundauit commodum, quam varia auditorum laetitiae argumenta, honor adsurgendo exhibitus, plausus festiuae adclamationes, , congratulationes x , basia γ Quocirca, qtrum maiorum nostrorum aetatem adeo litterarum et eruditionis non suisse expertem su-Pra monui, AvDITOR Es, ut illam plane despicatui habere nostris tantummodo remporibus et inuentas artes et excultas tribuere possimus quod singulas huius consuetudinis rationes exposui, έon magni cuiusdam erroris arguendus mihi videor M. Og sane laudabilem et nobis omni studio imitandum morem contemplati eadem animi contentione pergamus ad alium, quo rantiquissima tempora praecipue gloriabantur, et quem ex simile est ipsis recitationibus nos debere enim praestantissimas Inter quae sine dubio illud est gravissimum, quod quidani recitantes
famain aliorum recitationis specie deprimere Ituduerunt. Talis ut iste Μ. Regulus bipedum facile nequissimus. Iste enim LINI testeti, I epis. F. librum recitauit publicauitque, in quo Rusticum Arulaeum insectatus cst, atque etiam Stoicorum simiam adpellauit. De vitiis auditorum etiam muIta essent dicenda. Sed hae mittens satis duco LINI v citasse, qui de intempestiuis eorum interpellationibus et discessionibus multa disserit m epist. U. libri ' ex epist. s.
libri I. Adde ea, quae narrat SVETON. Claud. Φ.o id e L IN I v M libr. VI epist. 7. MARTIAL L . . ep. Io.Q vid. R. BERNH. FERRARII br. III 4 acclamationibus veterum in
theseum aut Rom. Graeuii Tom. H. p. D. Vbi plura inuenies hanc ad
α conser locum PLINII modo laudatum. M Legas v NAPI v M tu vita Proaeresi et L IN I vi libr. V. epist. I. x Qui plura de hac recitandi consuetudine mas cupit, is adeat dissertationem summi venerandi I. G. WALCHII, Praeceptoris mei optime de me meriti, adeo,ut tantum ipsi debeam,quantum homini hominem debere fas est, quam de variis modis Romanorum litteras eoistia elegantissime concinnavit . VIIII nee minus scriptores, qui ab illo in medium stat adlati. His vero adiungi potest praefatio, quam scriptor quidam nonymus, libro gallico .ls. iam Par de paris inscripto, a se in germanicam linguam nuper translato, praemisit.
25쪽
tistima quaeque ingenia ad litterariam studia magis incitarente. et aliorum incenderentu arentilatione alia inualuit consiletudo, sua duo es plures simul ad dicendum thredi ba ur, et alternis vicibus recitabant', ut i, qui esseda immus, Iuturum aliquod praemis consertetur. Quem anter et iudorum prerorumque morem. bi, qui in certamen vocabantur, Debuitia com-ui a maxima quum intercedat similitudo accidit, ut ab illa denominationitae reeitandi ratio suu* nomen mutuaretur et aves laxetur ommissio. Cuius vero pugnae duo Praecipue genera esse voluerunt, alternini irrum, quo Plures ingenii vires peri. elitatur in arenam edisndebanti DPriurium alterum, et quasi fictum demquo iam loqui nostra nihil interest, quo nusquisque veterum scriptorum monimenta in esse Cqnser at atque, quia palmam alteri in exponendis animi sensis Praeripuerit iudie bat quorum illud μις, ἐπίδειλία ιν et αυ-- - ε
icos. Urerem eme mina re, non et, ne Paterentur, nomen
auu meris obselefieri commissionibus h. e. vi cauerent, ne nimiis laudibus seriptis Merarum et oratorum muraetur, quia hoc famae atque existimationi suae obesse, quam Prodesse, magis, neque sine causis, vicistimauit vid. v nTONI M i--I cap. D. .rad h. l. FITIs CYM, RRBNTI M, RSA BONUM, O GLARUM aliosque Praeterea hoe adnotandum censemus, commissionum nomen ad ipsa scripta esse translatum, quae In Publicis hisce commissionibus mulaeuerunt rectis rata Graece vocantur ἀγωνίσμετα consciVRTONIVM ista n ei que
ecimaeranis vates ea comparax; inde Maronem,
atque alia parte in trutina Aspendis Homerum. Vide ENNINIuM ad dia
26쪽
iat equesecundia M, Foevero συγκρι- adpellabatur Q. Solabat hoc certamen praecipue in ludis publicis institui, neque solum in Ob mpiacis et Atticis sed etiam in Cirreoli s et in Capitolino, quem a Domitiano Ioui Capitolino editum fuisse, compertum habemus. Quo Vero mea, idonea satis auctoritate confirmata, pateat o iv SUETONIVS D TERTYLLIANV et Avcxo vitae Iuuenalis it , qui certamen eruditorum commis-Bis nomine ins*niuerunt, sufficere mihi quidem videntur. 1 ludis Olympiacis, qui quarto quoque anno Prope PI-sam urbem Elidis in Peloponneso sitam, celebrabantur, eruditos quoscumque inter seditisse commissos lueuientissima produnt testinu nia. Si enim v CIANO non omnem fidem abrogamus, Herodotus LXXXVIII olympiade, quum ludi celebrarsntur, in aed1 sacrarium ingressus, non solum spectar brem ludorum se praebuit; sed ipse historias a se scriptas magna cum gratia spe-raatoribus praelegens, certatorum se immiscuit gregi. Idem de Lysia, excellentissimo Syracusanorum oratore, PLUTARCH v, A testatur, qui, dum ludi Olympiaci agitabantur, orationem recitauit a se concinnatam, qua Graecis de optimo, quem in reprimenda Dionysii Tyranni potestate atque audacia habuerunt, successu gratulabatur. In Atticis autem indis, ab Atheniensibus excitatos, Sophoclem admodum iuuenem et Aeschylum,.sui ingenii documenta in magna hominum, qui ad speRando ludos eonfluxerant, celebritate recitantes, concertasse, a Plutarcho legimus relatum I In agone quoque Capitolino M omnis fere generis
27쪽
artis Ad palina emabant, maditi edam, vires sitas experruri,
ad textamen alios Iacessere consueuerunt. Quos inter Delphiis diu et Statius apthianus referri possunt; quorum ille, quum ex ephebis vix excesserat, carmen Ommisit, laudibus Iouis dedie tum, de quo avso NIVs cecinitn hic Vero, incredibili totius vi. his exspectation satisfacturus, Thebaiden suam tandem praeligit 7 PLVR quidem essent. AUDITOR Es, quae his a me adiungi possent ne tamen molesta ear Imdem rerum repetitione satistati forsan EsTRAE parlim mederi videar, illis sipersedebo p . Tamen haec sussicere redo, quibus praestructis, in exponenda censorum veterum litterariorum historia viam nostram nos facilius persequi posse auguramur. Quos si sane Fruius consuetudinis animam; virtutis in dicendo demonstratores vitiorum expulsores strenuos rectioris dicendi artis magistros meritorum distributores praemiorum et omnem recitationum commissionumque cardinem dixero maxime mecum consentiet, Vt quisque Veteris historiae perscrutator est sollertissimus.
RVFMautem, non omne eriticos grammaticos, qui sententiam de libellis serebant, et in primis elucubrata poetarum monimenta lima sua persequebantur, eosdem et censores ad hoe munus publie constitutos semper fuisse, proditae memoriae litterae negant: lacile intelliget unusquisque, in escPonenda mune. a Tum
ti In profers Burdigal. rher. V. p. dicessit. TOLLI Amstet. I Ide LXXI. conferas Pi aeterea CALIGERum ad h. l.
. Quod ipse testatur in carmiue ad Gaudiam uxorem, ex is epicedio patris; aeriaepius in silvis. p Cuncta fere, quae de commissionibus litterariis Possiant dici, ex seriptoribus eruit atque proposuit vir celeberrimus ac de litteris optime meritus CHR GOTT LIBIvs CHWARZIus Academiae Aldors quondam P. . in dissere de certaminibus veterum poetarum atque oratorum A. cIo I ccc X3 v III defendente OLFO ANGO HANNIB. LANGIO, habita. Cui possunt adiungi scriptores quos citauit XcellentlSsimus Q. E. I.w, GRIva in dis de ore et progressu artis criticae aput et Rom. Hatri L . 2I nox. n.' p. s.
ε Lectu sunt dignissina, quae HENR. IPErnANVS de crisic verer. graec et latiu. p. ais ex sqq. congessit.
28쪽
rum eorum ratione, ni quae distingui deb nt, eonn anniceautionem summam adlubendam esse quamquam enita ex illo-xum numero , qui recitatiemibu et commuiuonibus praeessent, interdum eligebantur inde tamen nulla ratione consequitur, neminem exstitisse .sorem, nisi de criticbrum ense lectum sneque fuisse quempiam ex criticis illis, qui non simul censoris incibilemnior illo consessu munere functus suisset. Vt autem omnem eorum hi xiam, quantum per nosti am quidem fieri potest ingenii ten item atque virium imbecillitatem, paullod hus possimus explicare ex veterum scriptorum, quae nobis funt tradita, monimεntis origo illorum nobis erit demonstanda Licet vero, quo iste censeres constituendi mos inualescere coepe- ear, tempus adcurate non Possit denniri atque describit hoc' me certum eth ab antiquissimis temporibus illius originem assempetendam. Nemo enim, nisi littera m Graecarum Plane rudis statim a Troiano bello censores eiusmodi inclarescere coepisse, sicile poterit infitiar Silemio iam lubens praetermitto, quae de Homeri et Hesiodi certamine in Chalcide, quum exequiae Amphidamanris peragerentur, instinato, minit LYTAR-QHvs M, cui rex Panoedes, defuncti Fateriar a asse alvi definitum victori praemium, quamquam temeret, in* uasi dicitur. Licet enim pro veritate huius rei antiqui euiusdam eritiei libellus, qui MilpoΥ ΑρMMMO APHN inscribitur, stire videatur tamen, quum multi unt, Vel omnem rem negantes, vel dubitantes certe hae narratione caussam meam corroborare non sustineo s) Quare ab ulteriori tractatione me abstinenF, alia, eaque clariora,
in medium prosem, quibus Veritas demonstratorum fulciri potest argumenta. Quid enim prohibet, iro minus LuTAaeuo fidem habeamus ), qui scriptivsuis nobis reliquit, in solis lemnibus, Athenis celebratis, archontem decemviros murinis dignitate
29쪽
itate graues, uui ertamini eruditorum pra Gnt, atque detistulariis virtutibus isidicarent iisque meritorum praemia decernerent, Puinco quasi consito conssiluisse. Eamdem enim rem non selum fa Noaius . I sed etiam Esaec Η1vsa: ille grammaticus confirmare videtur, quorum alter antiquissimis temporibus quinque Ιἀdices ad diiudicandos tragoedorum libellos disse constitutos, perhibet alter vero non Athenis solum sed in Sicilia quoque eumdem fuisse morem demonstrat. Negari igitur non potest hane consuetudinem Graecis etiam debere acceptam referri, a quibus, ut alii plerique mores, ad Romanos,
littexis operam nauantes, est trandata. Id quidem multa uincunt testimoniae, quae vero postea commodius poterimus percensere 'Propterea, ut detera audiatis, YDITORES, precor. Is v I vero censeres, quoniam cum iudicibus dilium
conueniebant, A. TARCHO, SUETONIO HESY-ci xi testantibus, ipsi quoque iudicum nomen sortiti sit tuam m. Hi tamen non alii sunt ac ii, qui a sv ETONIO, et AELIANO maristri et , brabeutae a , dominique Uragiorum adpellantur. Fuit autem haec summa osses censorum et pra eipua lex, ut de virtutibus pariter, ae vitiis recitantium sincerea rite iudicarent. Neque enim estum in finem eosdem suisse electos, ea ex ratione p'ret, quod, si vel naturali dextre iudican-
30쪽
notam subierunt, partibus muneris sui Ahisse, incusabantur. Tales vero utique risisse, ex 'lurimis scriptovum locis possumus euincere. Audiamus primum illui varim um historiarum seri ptorem AELIANvM, qui Prum retulisset, cenoclem in eremi nibus dramaticis pangendis Euripidi praeripuisse palmam, id iudicum culpa saetiam atqtie paene ridendum eue, existimat Quare illius quidem sententia iudiem suerunt vel stirpidi rerumque imperiti, qui, quid in re quaque sit aptum, nec ne, decernere mequirent , vel munerssius corrupti atque dargitionibus e). Eiusdem rei est testis, quem item atque saepius in medium protulimus, PLUTARCHus, a quo iudices praesudicatis mentis opinionibus caecatos atque inuidia ductos indigno palmam contulisse, expressis verbis edocemur Nee meliores fuerunt iudices, a Ptolemaeo Aegyptiorum rege selecti, qui de virtuti-hus scriptorum, quos in ludis rex ille eommiserat iudicarent. Adeo enim, VITRv v I e teste fuerunt humiles, ut auram popularem captantes iis, licet indignis, praemia eonserrent, quos multitudini, rerum imPeritae maxime, placuisse, intellexerianti Nemo sane, credo, erit, qui me alicuius insimulauerit erroris, si nulli alii caussae puram adscribendum, cur Horatius, iudices' istos parui faciens, ab recitationibus se abstinere maluerit, eosque subinde verbis perstrinxeriti asperioribus uerat enim iudicum mores nouerat plurimorum imperitiam nouerat denique animum eorum, a pietate alienum partiumque studio addictissimum Quo fiebat, ut Horatius in or a reprehensionem atque censuram incurrere nolens, plane nihil in publieo auditorum iudicumque consessu praelegeretI Quemadmodum vero, qui alterius vitia percensent, hoc potissimum videant necesse est , qua praecipua ratione mendis possint mederi ita ex
Q in vita Cimonis l. c. o in praefarione ad lib. VII de architectura, p. r. f vid. M ORATII lib. I. μπ.ro. v. 38. sex. . v. 73. sar. U. . .