장음표시 사용
281쪽
prolixe agebatur, et communicaveram in eadem, et nolui 1331 comedere ante missam. Cum autem irem ad prandium dicium sui michi, quod familia mea subito in infirmitatem ceciderit , et specialiter illi qui ante prandium comederant. Ego autem sedens in mensa comedere nolui, et eramus omnes territi. Et sic aspiciens, vidi hominum pulchrum et agilem, quem n0 cognovi, qui deambulabat coram mensa ingens Se mutum. De quo habita suspicione ipsum captivare seci. Qui post multa tormenia ereia die locutus est, et consessus suit, quod ipse in eoquina cibariis toxicum immiserat de iussu et procuragione Agonis Vicecomitis Mediolanensis. De illo autem toxico fuerunt mortui Iohannes dominus de Berge magister curi mee Iohannes de onLirin, Symon de Eeyla, qui deserviebat mel Se mee, et quam plures alii. Ego autem manebam illo tempore in monasterio sancti Augustini ubi corpus suum iacet in Papia, de quo monasterio expulerat Ludovicus de avaria abbatem et canonicos regulares illius monasterii. Quos ego revocans in predictum monasterium introduxi. Quod monasterium post obitum illorum fratrum papa Iohannes Augustinensibus, quorum ordo hodierna die possidet, contulit, dominante patre meo, quibus paler meus p0SSessionem tradidit. Deinde vi ad patrem meum in civitatem ParmenSem, et eram intrans annum sextum decimum. Pater autem meus commisit regimen omnium illorum et uicionem mei domino Ludovico de comitibus Sabaudie, qui erat socer Agonis Vicecomitis et gubernatoris Mediolanensis. Recedens de Parma ivit in Franciam, et tradidit filiam
Suam Secundogenitam, Sororem meam, nomine utam, Iohanni silio primogenito Philippi regis Francie. Primogenitam autem Marga retam habebat Heliaricus dux avarie. Tempore illo quo remanseram cum dicto domino Ludovico de Sabaudia in Ytalia, secerunt ligain secrete contra me et patrem meum Robertus rex Apulie Florentini, Vicecomes Aego gubernator Mediolanensis, gubernator Veronensis qui tempore illo tenebat Paduam, revisium, Vincenciam, Felirensem et Belunensem civitates, gubernator Mantuanus qui ante nobis promiserat fidelitatem Fe-
282쪽
1332 rariensis gubernator. Et diviserunt inter se occulte civitates quas tenebam. Veronensi Brixensem et Parmensem civitales, Mantuano Regium, errariens Mutinam, Medio lanensi Papiam, Pergamum et Cremonam, Florentinis Lucam. Et sic omnes, subilo habentes prodiciones occulte in civitalibus, antequam dissidarent irruerunt in nos. De quibus nullum timorem pro tunc habebamus, quia pepigerant sedus nobiscum et iuraverant nobis illerisque firmaverant patria nobis fideliter assistere. Et intravit Veronensis in Brixiam Mediolanensis obsedit Pergamum et habuit illam subito. Papienses rebellaverunt contra nos, et receperunt dominium per se illi de Beecaria, de quibus magis presumebamus quam de aliquibus in illa civitate. Et omnes isti colligali secerunt validissimam uerram ex omnibus partibus contra nos Dominus aulem Ludovicus de Sabaudia predictus, commissarius n0Ster et tutor, bene pre- vidisset aliqua pericula, sed non apposuit remedium, et nescio quo motus Spiritu, sorte amore generi sui Acronis Vicecomilis supradicli, recessit de patria, nos relinquens in angustia. Illi autem de Rubeis cives Parmenses, et illide Fuliano et de Mansredis de Regio, et illi de iis de Mutina, et illi de uncZonibus, Senibus de Cremona, et domini Symon et Philippus de Pistorio capitaneus Lucceassumpserunt factum meum fideliter, et apposuerunt omne consilium et auxilium quod poterant, prout in sequenti pagina clarius describitur'. Tunc prenominali coniuratores secerunt validum exercitum ante civitatem nostram Mutinam, et steterunt ibi per sex septimanas, scilicet Mediolanen Sis, Veronensis, Ferrariensis et Mantuanus. lapS temp0re Sex Septimanarum, cum devastassen dyoceses et comitatus Mutinensis et Regii civitatum, receSSerunt, et p0Suerunt potenciam eorum et exercitum ante castrum Sancti Felicis Mutinensis Foeesis.
Et cuin ibi exercitus diu stetisset, pactaverunt illi de astro cum eis, quod si infra mensem, videlicet usque in diem beate atherine qui expirabat eodem die, ipsi non Succurreretur per noS, eis caStrum traderetur. Parmen Se Vero,
283쪽
Cremonenses, Mutinenses et de Regio hoc audientes con 1332 gregaverunt potenciam eorum, acceSSeruntque ad nos dicentes Domine, obriemus est recciom nostre prius quam in toto deleamur. Tunc accepi consilio exivimus ad eampos, caStraque metali sumus, et de civitate Parmensi in nov.
die beate atherino pervenimus ibidem, quo die castrum βdebebat tradi ad manus inimicorum. Et circa horam nonam cum mille et ducentis galeatis et cum sex milibus pedi-lum contra inimicos qui bene totidem vel plures fuerant pugnam arripuimus. Et duravit bellum ab hora non usque post occasum solis. Et ex utraque parte suerunt intersecti quasi omnes dextrarii et aliqui equi, et eramus quasi devicti, et dextrarius in quo residebamus eciam interfectus est. Et relevati a nostris sic stando et respiciendo quod eramus quasi superati, iamque pene in desperacione po-Sili, aspeximus. Et ecce eadem hora inimici fugere inceperunt cum Vexillis eorum, et primo Mantuani, demum plures eos sunt secuti. Et sic per Dei graciam victoriam obtinuimus de inimicis nostris, octingentos galeatos in iuga captivando, et quinque milia peditum interficiendo. Et sic per hanc victoriam liberatum sui castrum sancti Felicis. In hoc bello accepimus cum ducentis viris strenuis militarem dignitatem. Sequenti vero die reversi sumus cum magno gaudio in Mutinam cum reda et captivis. Et dimissis gentibus nostris, reversi sumus in Parmam ubi curiam nostram pro tunc tenebamus. Post transi inius in Luccam in Tuscia, et ordinavimus guerram contra Florentinos, et edificavimus castrum pulchrum cum opido muris Vallato in cacumine montis, qui ista decem miliaribus a Luce versus vallem ebule, et imposuimus ei nomen Mons I aroli. Et post hec reversi sumus ad Parmain, dimisso
regimine domino Symoni Philippi de Pistorio, qui ante
e parte nostra bene rexerat, et pidum Barege in erimano super inimicos acquisierat, et multa alia bona in suo regimine secerat. Cum autem Parmam perveniSSemus, aggravati eramus ex parte inimicorum ex omni parte Va- Iidissime. Sed hyemis austeritas nobis profuit, que lanium invaluerat, quod nemo in campis persistere valebat.
284쪽
1332 odem tempore incepti fuerunt tractatus inter Veronenses ac inter inimicos nostros ex parte una, et Marsilium de Rubeis, Gibertum de Fuliano, Mansredum de Piis , Parme, Regii et Mutine pociores, qui quasi gubernatore erant earum. Deinde clam venerunt ipsi cum pociori consilio Veronensium in quadam ecclesia parva dyocesis Regii, et
contra me tractaverunt, ut me traderent et se unirent, seceruntque legere missam volentes iurare super corpore Christi illos tractatus firmos tenere Actumque est, ut cum Sacerdos sacramentum consecisset, post elevacionem in eadem missa obscuritas cum turbine venti valde magna facta est in ecclesia, ita quod omnes territi fuerunt. Et postquam lux reversa fuit, sacerdos ante se in altari corpus Christi non reperit. Tunc dolenter stabant omnes obStupefacti, et sic alter alterum inspicientes, inventum Si corpus Domini ante pedes Marsilii de Rubeis, qui erat caput ei ductor istius tractatus. Et tunc omnes una V0ce dixerunt Quod facere decrerimus Deo non placet. Et sic consilio dimisso quilibet ad propria remeavit. Tunc sacerdos qui missam celebravit ivit in civitatem Regii, et nunciavit ea episc0po que gesta suerant. Episcopus misit eum ad ostiensem cardinalem, legatum tunc ombardie, qui erat in Bononia. Legatus autem cum episcopo ista tritimaverunt vicario meo gidio de Beriario Franci gene in civitate Regii, ut me premuniret, quatenus michi caverem de hiis conspiratoribus prenominatis. Qui ero Sic conspirare nitebantur, penitentia ducti michi amplius fideliter assis terunt et firmiter mecum quasi fratres permanserunt nichil in cordibus suis abscondendo. Una dierum Gibertus de Fuliano septimus de ipsis dixit: Nunquam possem letus esse, si compus Domini ante pedes meos fuisset me rum, sicut ante pedes Marsim de Rubris, et bene Deus precari nos, ne faceremus ea, que pocius quam faceremus mori vellemus. Ego autem sub silencio pertransivi lamquam inde nichil scirem. In illis temporibus audien pater meus oppreSSioneSquas paciebar ab inimicis secit congregacionem cum multis in Francia de quibus erant capitane episcopus el
285쪽
vacensis, comes de En constabili regni Francie, comes 332 sacri Cesari et quam plurimi alii comites et barones. Et transierunt de Francia in Sabaudiam, deinde per Alpes usque in archi0natum Montis errati, et de marchionatu transierunt in ombardiam usque in Cremonam, et de
Crem0na usque in Parmam. Et erat numerus galeatorum 1333 circa mille sexcentos qui n0bi venerant in adiutorium. Jἰ Deinde pater noster cum Xergit congregat ivit ad succurrendum caStro Papiensi, quod se adhuc tenebat contra civitatem nostro nomino. Et 0Suimus castra et bSedi-Mhar.
mus civitalem apte et eramus bene tria millia galeato i rum. Et destruximus suburbia et monasteria suburbiorum et replevimus castrum cui in auxilium veneramus victualibus et hominibus ipsum reno ando. Sed civitatem per castrum n0n potuimus obtinere, quia lassata et propugnacula inter civitatem et castrum cives secerant, ita qu0d ingressus ad eos non alebat, et ipsi habebant mille galeatos de Mediolanensibus in suum auxilium. Et p0Siquam ibi stetimus decem diebus inde reces simu caStra melantes prope Medi0lanum, et devastavimus valde comitatum et districtum Mediolanensem. Et abinde transivimus Versus Pergamum, ubi habuimus per quosdam amicos nostros tractatus qui debebant nobis aperire unam portam civitutis. Et si ordinatum suerat, qu0d in aurora deberet intrare aliqua pars gentis nostre, et post hec deberet eos sequi una acies magna, et intrare p0St 0s, et relinere civitatem, donec pater noster una nobiscum cum toto exercitu eadem die veniremus. Et Sic factum est, quod amici nostri in civitate Pergami, scilicet illi de Collisionibus, aperuerunt portam, et primi nostri intraverunt. Secunda vero acies noluit eos equi, nescio quo mota Spiritu, et uno primi, qui pro temp0re steterunt in civitate, exierunt civitatem, quia non p0terant s0li resistere inimicis. Et multi amici nostri cum eisdem evaSerunt. Residui vero qui remanserant captivati sunt et suspensi sunt ultra mur0S, quorum numerus erat ultra quinquaginta. Cumque pater n0Ster n0biScum SuperveniSSet, videntes que gesta suissent et neglecta, turbati sumus valde
286쪽
142 vir x R0LI UARTI IMP. 1333 cum toto exercitu noStro. POS aliquo dies transientes flumen de reversi sumus per territorium Cremonense in civitatem Parme Post hec pater noster ivit Bononiam ad os liensem cardinalem nomine Bel trandum, tunc legatum a latere sedis apostolice in Lumbardia, qui temporibus illis regebat civitatem Bononiensem et alias plures, videlicet Placenciam Ravennam et totam Romandiolam et marchiam Anchonitanam. Et tractavit cum eo, quod ipse consederatus est nobiscum, et factus est inimicus nostr0rum inimicorum. Nam et ante erat inimicus gubernatoris errariensis propter causam ecclesie sancte et suam, qui cum inimicis consederatus erat, paratus in adiutorium ipsis et ipsi sibi. Et dedit nobis resalus cardinalis auxilium gentium et pecuniarum, posuitque prelatus legatus exercitum et castra contra hostes temporibus illis in suburbiis civitatis errariensis quorum capitaneus sui postea comes de Ariminiaco. Mi Demum eadem eState post pentecosten congregavit pn-ὸ ter noster magnum exercitum, et premisit nos in civitatem Cremonensem de Parma ultra Padum cum quingentis galeatis, quos misit ante castrum Picgigni tunis, qui rebellaverat contra nos et contra civitatem sue Tocesi Cremonensis, et astabat deserviendo Papiensibus et Mediolanensibus. Et remanseramus in Cremona vix cum viginti galeatis. Tunc repente sortificati sunt inimici, et augebatur numerus c0ttidie, ita qu0d illi qui erant ante castrum muniverunt Se ossalis, auxilium nostrum exspectantes. Illo tempore Subito Mantuani et errarienses miserunt naves Suas per Padum ante Cremonam, et submerserunt omnes naves in Pado territorii Cremonensis, laut pater noster cum tota gente sua non poterat nobis venire in auxilium, nec mittere aliquem nuncium, quia omnes naves et m0lendina submerserant et e receperant.
Et nos ipsi in civitate Cremonensi existentes cum ita paucis, eramus in perdicione et civitatis et personarum cottidie propter latitudinem, quia civitas temporibus illis propter guerras erat quasi desolata. Ila ut essemus in magna tristicia constituti, quia nec pater nobis ne nos patri,
287쪽
nec uterque nostrum illis qui iacebant ante castrum pos 1333semus Succurrere. unc facta est dissensio inter inimicos nostros qui civitatem predictam obsederant in fluvio Pado, ita quod se verberantes invicem reversi sunt uniusquisque ad propria. Rescito isto paler noster venit de Parma cum exercitu Suo Super flumen Padi, et mandavit extrahi naves de profundo fluvii, et sic transfretavit cum paucis in civitatem Cremonam. Et sequenti die coadunatis exercilibus processimus in subvencionem illis qui erant ante castrum lcgignilonis. Et tantum sui mus per Dei graciam sortificati, quod forciores eramus omnibus nostris inimicis; eramus enim in numero tria milia galeatorum. Et postquam percepimus quod coram dicto castro nichil proficeremus, voluimus procedere in Succursum castro Pupiensi, de quo ante mencio facia est. Quod presencientes inimici miserunt consiliarios suos et fraudulenter cum patre noStro tractaverunt, et cum eo religas inierunt tali modo: quod de campis cederet et castrum Papiens victualibus treugarum temp0re sulciret, ipSum, qu0 per inimicos non impediretur, SSecurantes, per pulchra et blanda verba multa eidem promittentes. Sicque de campis recessimus gente nostras per civitate et loca sua distribuentes. Post hec inimici religas seu pacta minime tenuerunt, et Sio perditum sui castrum Papiens quia non permiserunt ipsum inimici sulcire victualibus prout pr0miserant. Sicque pater noster cum gentibus suis propter blanda verba et salsa promissa in pecuniis et expensis desecerunt. Feme vero Superveniente nec in campis lare olerant. Et sic proverbium in nobis claruit Nocvit Uferre paratis. Illo autem tempore errarienses VeronenSes et Mantuani ac Mediolanenses sortificati captivarunt apilaneum legati comitem de Ariminiaco in suburbiis errari iacentem, et multos de exercitu occiderunt et alios submerso- runt in Pado, et exercitum in tantum afflixerunt, quod legatus amplius non recuperavit, nec campo adVerSUS inimicos habere valuit usque ad expulsionem eiusdem de
Demum videns paler noster quod expense sibi descerent, et quod guerram ferre non valeret, disposuit recedere de
288쪽
1333 de patria, et eam terrigenis et maioribus civitatum relinquere, videlicet Parmam illis de Rubeis, Regium illis de Fuliano Mutinam illis de iis , Cremonam illis de uncZonibus, qui omnes has civitates patri nostro in potestatem dederant, voluitque eis easdem reddere Luccam autem voluit vendere Florentinis, sed relus nostro ac suorum e0nsiliariorum consilio commisit eamdem illis de Rubeis
In tempore illo cum essemus in Luce dyabolus, qui Semper querit quem devoret, et osser hominibus dulcia in quibus se latet, cum ante diu fuissemus templati per
eum, nec lamen divina gracia adiuvante victi, instigavit h0mines praVos et perversos, cum per Se non aluiSSet, qui patri nostro cottidie adherebant, ut nos de tramite recto in laqueum miseri et libidinis seducerent, sicque seducti a perversis eramus perverSi una cum perverSiS. Deinde pater noster non longe post nos arripiens iter versus Parmam una pervenimus in illam nomine Tarenc2, Parmensis Focesis, in die dominica in qua erat dies anc aSSumptioni Sancte Marte virginis. Illa vero nocte cumi nos sopor invaderet, apparuit nobis quedam visio. Quoniam angelus Domini astitit iuxta nos in parte sinistra ubi iacebamus, et percussit nos in lalere dicens: Surge et reni nobiscum. Nos autem respondimus in spiritu Domine nec scio quo, nec quomodo vobiscum eam. Et accipiens nos per capillos anterioris partis capitis exportavit nos secum in aerem usque Super magnam aciem armatorum equitum quislabant ante unum castrum parati ad pretium. Et tenebat nos in aere super aciem, et dixit nobis: Respice et vide. Et ecce alter angelus descendens de celo habens igneum gladium in manu percussit unum in media acie et abscidit sibi membrum genitale eodem gladio. Et ille tamquam letaliter vulneratus agonigabat equo insidens. Tunc tenen nos per capillos angelus dixit: Cognoscis illum qui percussu est ab angelo et ulneratus ad mortem Tunc diximus Domine, nescio, nec locum cognosco. Dixit Scire
debes quod hi est Degynus Viennensis, qui propter peccatum luxurie si a Deo est percussus nunc ergo caPete
et patri restro potestis dicere, quod sibi careat de simili
289쪽
bus peccatis, et periora accident robis. Nos autem com 1333 passi illi Delfino Viennensi nomine Bigonis , cuius avia suerat soror avi nostre, et ipse erat silius sororis regis Ungarie Karoli primi. Interrogavimus angelum utrum posset con-flteri ante mortem Z et contristatus eram valde. Respondit autem angelus dicens: Habebit confessionem et iret aliquot diebus. Tunc vidimus in parte sinistra aciei multos viros stantes amictos palliis albis, quasi essent viri magno reverenei et sanctitatis, loquebanturque ad invicem respicientes Super aciem et super ea que gesta erant, et bene ipsos notavimus. Nec tamen graciam interrogandi habuimus, nec per se angelus retulit qui vel quales essent viri illi tanto reverencie. Et subito restituli suimus ad locum noStrum aurora iam clarescente. Veniensque Thomas de ova illa miles, Leodiensis y0ceSis, camerarius patris nostri, excitavit nos dicens: Domine quare non surgitiS, iam pater rester paratus ascendit equos. uno SurreximuS, et eramus confracti et quasi sessi sicut post magnum laborem itineris. Et diximus sibi: Quo vadamus cum hac nocte passi sumus tanta quod nescimus quid facere debeamus. Tunc dixit nobis Domine quid Et diximus sibi Delmus mortuus est et ipse pater noster vult constrestare Mercitum et procedere in a ilium Det Do qui guerrat cum comite Sabaule nostrum auritam non promit sibi quia mortuus est. Ipse vero deridens nos illa die, postquam venimus in Parmam dixit patri nostro omniaque sibi dixeramus. unc pater noSter Vocans interrogavit nos si rerum esset, et si ita vidissemus Cui respondimus Utique domine, eciam pro certo sciatis, quod Delmus mortuus est. Pater noster increpans nobis dixit: Noli credere sompniis. Predictis autem patri nostro et Thome non dixeramus integre sicut videramus, sed solum quod Dellinus mortuus esset. Post aliquot ergo dies venit nuncius serens litteras, quod Delsinus congregato exercitu suo Venera ante quoddam castrum comitis Sabaudie et quod de una balista cum magna agilla in medio omnium militum suorum fuisset sagittatus, et post aliquot dies con-
290쪽
1333 sessione habita mortuus esset. Tunc pater noster auditis litteris dixit: Miramur valde super hiis, quia filius noster mortem ipsius nobis ante reduerat a multum mirati sunt ipso et homas, nullus tamen post hec de ista ma-- teria cum ipsis sui locutus. Post hoc pater noster videns quod expense sibi deficiebant et guerram ulterius erro contra predictos dominos Lombardi non posset, cogitavit de receSS Suo, et volebat nobis committere easdem civitates et guerram. Nos
vero recusavimus, quia cum honore conServare non poteramus. uno data nobis licencia recedendi premisit nos versus Boemiam. Et receptis reugis cum inimicis nostris transivimus per territorium Mantuanum in Veronam, ab- inde in comitatum Tyrolis. Ubi invenimus fratrem nostrum nomine Iohannem, quem pater noster copulaverat fili ducis Karinthio comitisque Τyrolis. Qui dux, socer fratris n0Stri, habuerat prius Sororem matris n0stre nomine Annam, prout Superius Scriptum est. Post obitum vero eius receperat uxorem s0rorem ducis de Bruns victi, cum qua predictam filiam habuerat nomine Margaretham Et cum eadem dederat fratri nostro post obitum suum ducatum arinthie et comitatum Τyrolis, nam prole masculina carebat. Et sic pax facta erat inter eum et patrem nostrum. Quia ante erant inimici pr0ple expulsionem eiusdem ducis, quem pater n0ster expulerat de Boemia, prout superius scriptum est. Deinde transivimus per avari im ubi invenimus sororem nostram seniorem nomine Margarotham, quo unicum ilium habebat cum Henrico duce Bavarie no oem mine Iohannem. Deinde pervenimus in Boemiam, de qua absens fueramus undecim annis. Invenimus autem quod aliquot annis ante mater nostra dicta lygabeth mortua erat. Ipsa vero Vivente Soror nostra secundogenita, silia sua, nomine Guta, missa erat
in Franciam et copulata Iohanni silio primogenito Philippi
regis Francie, cuius sororem nomine Blancram habebamus in uxorem. ercia ero soror nostra et ultima nomine Anna erat aput dictam sororem nostram in Francia temporibus illis. Et sic cum venissemus in Boemiam non invenimus nec patrem nec matrem nec fratrem nec SorOre nec aliquem nolum. dioma qu0que Boemicum ex