Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4. 4

발행: 1831년

분량: 552페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

541쪽

ARISTIDIS

curitati in posterum tempus consulere oportuit Z Neque tamen per deos , ut aliquis fortasse dicet, legi suae timebat et quam quum per vos, o Athenienses, perque vestra suffragia optimam haberi liceat, quid iam stultus unus aut alter adversus eam delirabit ps 6. Atque adeo, Demosthene, quae pro te dicere existimabas; haec te pro Leptine dixisse belle comperimus rei quibus argumentis hunc a te captum iri sperabas, his ipse omnino irretitus es. Et immunitate quidem, pro qua nihil non faciendum dicendumque putasti , demonstratum est nihil esse perniciosius; quam vero intulit Leptines legem , eius apprime usum esse necessarium. Quare et

merito gratiam tibi habet Leptines quod oratione tua legem cius secisti illustriorem, quam si pedibus initio in

eius sententiam ivissest fortasse enim tunc gratiae causa id sacere visus csscs, aliquis vero ex Occulto telum misisset. Nunc haud suspecto testimonio utimur, quod Lepti- Dissiliroes by GOoste

542쪽

cελπιστων λυσιτελεφίτω ανηρ , τῶ φ παρ- τερῶν αυτῶ παυτ nes vir optimus atque utilissimus sit, quandoquidem liaec ipsi laus ab inimicis etiam decreta est.

In Aristidis eodiee norentino saeculi decimi incognitum no ae orationis titulum et fragmentum invenit Angelus Bandinius, ut ipse narrat in ea talogo tom. II. p. 586. qui et idem fragmentum edidit, quatenus in evanido solio, quod eodie is extremum erat. legere id potuit. Ego vero quum in vatieana bibliotheea Aristidis eodiem perlustrarem, reperi idem prorsus fragmentum in aeque antiqui codie is solio ultimo; ex quo etiam eognovi orationem hane non idcireo esse mutilam quia solia desint. sed quia reapse antiquus amanuensis nihil amplius quod seriheret habuiti cessat enim Scriptura in medio versu. Itaque vel Aristides numquam hune sermonem absolvit, vel partis reliquae detrimentum antiquius est omisni eodice . qui ad hane diem superest. Atque eadem prorsus observatio de sexto quoque Aristidis sermone inter saeros valet. quiaeque imperfectus est in eunetis. qui passim Oecurrulit . eodicibus. Titulus novi fragmenti est tum in florentino tum in valleano e dice . qui florentini veritatem eonfirmat: πανηγυρικος ἐπὶ τῶ ὐδατιεν Περοά κω. Fune quia Bandinius dissetitiale issetidi impeditus extremam partem omisit. Eani quantumliuet tenuem hete ponere

non incongruum est.

congregari; Mercurium ab iis praefici nγmpharum et o Di ili ed by COOste

543쪽

ga a ARISTIDIS FRAGMENTUM.

ro; itemque Apollinem diei musageten; ipsumque hunc

deum appellari callite num patris sui Causa. Prorsus autem decens neque intempestivum videbatur, nympharum gratiae musicam admiscere. Nam cunctis, quos dixi, diis haec sacere congruit. Ab initio autem praeclara quaeque videntur attributa huic civitati a diis hominibusque. Quare audio antiquissimos daemonas istic fuisse Cabiros, atque his initiatores et mysteria, quae tantam habere vim

credebantur, ut et tempestatum immanium. . . . r IIuie deo. e nomento callit no . templum erat Pergami dicatum. Aristi d. serm. saer. II. ed. Iebh. t. I. p. 20έ. Iam hic Aristidis loeus idoneus videtur definiendae inter Canterum et Iebbium liti, quisnam suerit hie deus eallitecnus; qua de re vide Ichb. adn. t. I l. p. 565. 2 En Cabirorum cultum Pergami quoque frequentatum. Cabiros daemonas diserte aiunt Apollonius rhod. I. 9ut , et Sui das . nec non Nieetas ad G. naetianzeni or. XXXIX. 5. Cabiris vero initiatos, a marinis nominatim tempestatibns servari solitos. diserte tradunt scholiastae graeci duo. nempe ad Aristoph. pae. V. 277. et ad Apollon. I. 9 7. Ita multis qui de Cabirorum re- Iigione seripserunt video nuperum auctorem Federicum Rinckium, euicis eruditus ad Cabirorum quandam inscriptionem eOmmentarius Venetiis editus est an. I 82o.

Dissilired by Cooste

544쪽

spar Villoisontis in sua diatriba Anecdot. T. II. p. 79. Darrat reperisse se in mareiano eodiee 486. Anotirini euiusdam opusculum ineditum de atticismis, quod ipse luce ibidem donat.

Noe ego optaseulum lotige auetius in mediolaneusi ambrosiano eodiee E. 8 i. deprehendi: quare attieisinos . qui in mare iano deerant, heie recitabo. Sed ante Omnia ex ambrosiano eorrigam editos allicisnaos ipsos , quos sive mareicitii codie is sive edi loris vitio depravatos video. In attieismo tertio Villoisontis Πο, καθησας κατά - τον. Cor rigo o. os ναθισας κατά σαωτον. In octavo Vallois. ἀντι τρυ εἰπεῖνουκ ελαττον, ουχ πιττον λεγουσι. In ambrosiano haec ipsa sunt, sed sequitur et τουτο ti ἀντι του καἰ κρειττο, λαμβανετ ' OIοντοδι τοῖti Ουχ ηττον , ἀλλ' i σον n κριι exos. Ita undecimo Villo is ἀωτὶ του aimta aφ' ω , λεγουσι μετα μόν γε περισπωμενης, ω. Corrigo ἁντι τοὐ Ax άποτελaσματικου , ω λεγουσι μετὰ μονης περισπωlaam ς. Post attic. 4s. adest in ambr. ἀντι του a -

χης. In atticismo I 55. apud Villois. ως καὶ παρα τω - Κυρίλ-

545쪽

ATTICIS MI

λιγουσι.

548쪽

ATTICIS MI

549쪽

νος, υποπτηξας χαράδραις. Hos attieisinos viginti abhinc annis a me Mediolani exscriptos . nune demum lγpis tradidi. IN PRIMATUR.

Fr. Iosepli M'. Velzi S. P. A. Magister. Ioseph Deltaporta Patriarcha Cpol. Vieragerens.

SEARCH

MENU NAVIGATION