장음표시 사용
12쪽
Inter libros manu seriptos, quos plurimos atque pretiosissimos
bibliotheca Vaticana possidet, sontes iuris indagantibus is maxime memorabilis est, quem Niebulirius inter libros Reginae Suediast anno 18 17. invenit numero 886. distinctum, et in epistola ad Car. de Sarigny, inserta ephemeridibus iterariis, quae est febris sit die geschiehuiche Rechis issenschas inscribuntur, Tom. III. p. 409 - 412. descripsit. Etenim quum propter
literarum formam, quae pervetustum eum esse evincit, tum
propterea insignis est, quod solus octo posteriores heodosiani Codicis libros integros praebet eum summariis nondum editis, ab antiqua manu ad singulas constitutiones adscriptis duum igitur libros Iuris Anteiustiniane studiose investigarem, nihil mihi Romam venienti longius erat, quam ut codicem illum non solum inspicerem, verum etiam cum editis libris conferrem. Sed diu Angelus Maius bibliothecae Vaticanae Ilo tempore
Brimus custos, variis artibus spem meam frustratus est, usque dum
Niebuhrius, quem precibus adieram, literis me commendaret eum-
1 De hoe odie eons. n. Titius in praes ad Io Bertrandum editioni octo posteriorum Codicis heodosiani librorum praemissa Paris. 550. . : Caeterum superioribus his diebus in manus meas inciderunt posteriores integri libri magni illius Codiei Theodosii Imperatoria evius codicis senio iam multis in Dei erat speetes deformata et pene deleta Literia autem grandioribus liber erat descriptus Idemque in praelatione ad Lectorem totius Codicis editioni praemissarsi Posteriores et libros Theodosii Augusti Constitutionum, qui ori in manu nostra pervenerunt. minissa urion, Bibl. Biblioth. . I. p. 38. Col. h. N. 1166. Bibl. Reg. Suec. rituatissimus eo a Theodosianus ineipit a libro sq. - Niebuar, otiae liber andschris te in de Vaticana. An Savigny. rater Bries. Rom, en . sire 1817. Zeitschris si geschichiliche Rechis issenschas T. 4II p. 409 4123. - Gottingeriel Ang 1819, p. 202. - M. Tullii Ciceronis Or tionum rom. Fonteio et pro C. Rabirio fragmenta est ex membranis bibliothecae Vaticanae edita a B. G. iebuli rio Romae 1820 8 P. 14. - Iuris Civilis Anteiusuesanei Reliquiae Ineditae etc. curante Angelo Maio Romae 1823. . p. XXI. - . Aeliroeter Uebersicli derseit 181 neuentdechten Stache de griechistae vii romischen Literatur Hermes XXV. T. II. Hes p. 336 sq. - Chr. Otit. Hauboicopuscula acadd Lips 1828. . r. II. p. LXXXVIII. not. . iugo, Lelictuc de Geschichio de rotaschen Rechis et Iustinian Berlin1830 8 p. 23, not. I.
13쪽
que moneret, ut omni invidia ex animo depulsa thesaurum mecum communicaret quae literae hanc vim habuerunt, ut tandem Maius codicem illum utendum mihi traderet. Multa ex eo quae ad criticam Theodosiani codicis tractationem conserant, a me congesta esse, omnes facile sibi e suadebunt, qui meminerint, neminem sere post Tilium eo usum esse quo etiam hoc accedit, quod accuratius, quam a Niebulirio fieri poterat, latius codicis rationem atque indolem exploravi et summaria in schedas meas transscripsi. Ilae ut in lucem proferrem quum saepius amici, ad quos de rebus a me collectis scripseram, hortarentur, tamen voluntati eorum nondum obsecutus sum, propterea quod ea omnia editioni codicis Theodosiani, quam paro, inferre constitueram. Postquam ver ad ipsum negotium Gessi, propter editionis r tionem vidi quum alia complura, tum etiam summaria illa omittenda esse, quae edita putavi rerum antiquarum amantibus non iniucunda ore. Itaque mutato consilio mihi visum est de se die illo Vaticano separatim scribere et quum nunc ipsum ac demici libelli occasionem aetus sim, non differam diutius et primum codicis ipsius accuratam descriptionem dabo, deinde de summariis, quae exhibet, disseram, denique summaria ipsa
Ad eodicem igitur ipsum quod attinet, habet ille tegume
lum scorteum multo undique aura et fibulis inauratis ornatum.
In tergo praeter verba Codo Theod. mo. 886. trium vir rum insiεuia impressa sunt quorum primum in superiore parte tergi positum Alexandri IlI. Pont. Max est, alterum infra vem bacilla tergo aptatum genus itobonianae esse videtur, tertium vero in ima parte conspicuum cardinalis cuiusdam est. Haec
quoque auro expressa sunt. In primo codicis solio recentior manus post verba De Accusationibus et Inscribtionibus adnotavit Codiei Theodosians rasser onus' Tu Luci Alexandri vero Petarii codicem olim fuisse, cognoscitur ex iis verbis, quae ipse in ima eiusdem solii margine adscripsit At an- de Patilissius Petaurus' Senator Parisiensis 1647. Forma libri maior est, quam vulgo quartam nuncupamus. Antiquae quibus constat membranae, quarum prioribus glutinator solia chartacea interiecit, a primo ad vicesimum usque solium
eorrugatae, omnes tactu laeves et molles sunt et nonnunquam tam tenues, ut scriptura in aversa membranarum pagina appareat qua re librarius in ea scribere non potuit ). Nonnullae situ et mucore corruptae sunt, aliarum margini nescio quis flavum quendam et glutinosum liquorem illavit, ortasse Maius,n Velut so 122 h.
14쪽
vquum praecipue eae partes, ex quibus summaria edidit, tam foede tractatae sint quod autem Niebulirius dicit, codicem 448 foliis constare, in errorem ductus numeris, qui singulis soliis
nostra demum aetate adscripti sunt, non ex omni parie verum est, quum is, qui numeros scripsit, inter 115 et 116. unum solium numerare neglexerit, quo addit 449 soli essiciuntur. Membranae in in quaterniones et unum dimidium compositae sunt, quorum seriem in ima parte ultimae paginae uniuscuiusque quaternionis numerus antiquis literis graecis expressus indicat'). Primus quaternio periit, in quo Niebuhmus titulum codicis scriptum fuisse existimat, ego vero praeter titulum rubricarum indicem exstitisse puto. Neque servatus est ultimi
Complectitur hie codex posteriores odiet Theodosiani libros a IX. usque ad verba Drobabunsur se e 12, . . deriganis XVI, 103, quae verba ostendunt, Niebuhri opinionem salsam esse existimantis, postrema codicis soli eo tempore, quod inter illi et Al. Petarii aetatem intercessit, a lare u dam ablata esse, quum Tisana editio ex hoc odice instituta in iisdem verbis desinat et qui in editione illa tituli sequuntur, ex Alarici breviario ab editore additi sint. Incipit liber l. a 3 Fol. 8 B, sol. 6 T sol. 24' A sol. 32 so 40 λ sol.
46 desunt duo folia, sed integro textu , fol. 64 hi, sol. 60h desunt duo folia, sed integro textu , sol. 68 L, sol D LA, OL 83 hym abscissum est uniti solium post sol h, in quo desinit Liber IX. Sed nihil deesse demonstrant v in extremo sol. II, ,, Theodosiam Lib. II . Expl. A, post quae o sol. 78 incipit in . De I M. GM. fol. 91 IT, sol. 99 O sol. 107 μ sol li, ri, sol. 122 In primum ii quatern solium non est numeratum, ultima pagina litteris vacua est, Libro X in antecedente pagina desinente , sol. 130, III sol. 138
sol. 302 , exciderunt, sed integro textu, quattuor soli cum numero
id est duo quaternionis NM quaternio se et duo prima naternionis Nis, quae continebant c. 66. Titi de Haere XVI, 5 usque ad is se-etam et ad . . it. de Iudaeis XVI, 8 . s. d. 1550 p. 562. Quot quaterniones post ultimum linius codicia desint, incertum est. Si odicis Paris 4406. rationem habemus, unus tantum videtur excidisse. N tandum etiam est, fol. 272. cum c. 185 187. XII, 1 transpositum e εο et interponendum inter sol. 268 et 269.
15쪽
Iquaternione III sol. 123 , MI vero desinit sol. 204 in dimisdio illo quaternione, quod hac de caussa memorabile est, quia Xl et XII. liber ab alia manu seripti sunt. Lineae graphi ductae sunt, scin quaque pagina, qua re
idem ubique numerus versuum essicitur, illis paginis exceptis, ubi rubrica titulorum proseruntur, quae tam grandibus literis scri tae sunt, ut unus versus duas linea Occupet maius etiam spatium inscriptionibus librorum a librari concessum est.
Quod ad scripturam attinet, iam Niebuhrius hae de re dixit, qui amplam eam appellat et grandioribus, uncialibus sive maiusculis, quae dicuntur, literis constantem, quod sere cum illi descriptione concinit ). Praeterea in Marci Tullii fragmentis . ubi de Senecae fragmenutis agit, ita loquitur: Ser ptionis Senecae specimen in alui dedi.). Eam a Lminusculam satis apposit nominars possumus. - Denigus
titulus libri de vita patris illam refert, qua in scribendo
utimur. - Utrumque autem scripturae genus, quod in his Annaeanis conspicitur, in volumina librorum S. Hilarii de
Trinitate obtinet, quod in tabulario Basilicas Vaticanae asservatur Carthagine sub rasimundo Vandal regs, primis sexti saeculi annis scripto quod vero ad lueram sem minusculam attinet, volumen alterum Codicis heo dosiani inter libros manu scriptos Reginas haud dubie ad eadem fers cum odice . Hilarii tempora referendum, eadem illa. licet crassiore, scriptum est. Apparet Ni
bulirium sibi ipsum non constare. Primo enim loco literis uncialibus sive maiusculis codicem scriptum esse assirmat, altero autem literam semiminusculam esse, quae diversa sunt. Nec illud verum est, utrumque scripturae genus, quod in Annaeanis fragmentis conspicitur, in Vaticano S. Hilarii codice inveniri, ut et horum codicum specie et singulae literae, maxime , ,ri s docent, quae in utroque codice plane disserunt. Codicis vero S. Hilarii et eius, de quo hoc loco agitur 7), magnam esse similitudinem ex scripturae specimine aperte cognoscitur. Quamquam enim itarii codex robustioribus et pinguioribus literis scriptus est, in utroque tamen codice excepta , quae in co-4 Vid episti rilia ad Bertrandum I. c. - Tabulae apri in-eisae spec. 4. - se codice Vatic. S. Hilarii cons. Mureati Traile de Diplomatique T. II p. 381 not. I. T. III p. 263 sq. Mabilion de BeDiplomatica, Lutet Paris. 1709. sol p. 355 sq. Anq. Maius, Iuris Civilis Anteiustiniane Fragmenta Romae 823. p. XVIII. Specimen scripturae Exhibent abillon et Alatus. Eiusdem aetatis est alter codex S. Hilarii, quem vidi in bibliotheca Turonensi. Cons. Murea Trait de Diplomatique T. III. y. 17 sq. et abnia 3 VII, ubi scripturae specimen est, et Caιalogi Librorum Μsstomun quos edidi, p. 82. - Vid.
16쪽
Udice Vaticano sere semper uncialis iterae formam habet, idem est scripturae genus, id est, ex literis minusculis, quas dicunt, proceris et uncialibus interdum interiectis mixtum, qua de caussa cum Niebctrio Theodosii librum eadem sere aetate scriptum esse existim atque illum quem primis sexu saeculi annis S. Benedicti patres tribuunt. Aliud scripturae genus prodere videntur liber l. et XII. rotundum illud et quadratum, crassioribus nec raro cohaerentibus literis constans. Tamen prae
ter rubricas literis uncialibus pulchre pictas, idem esse scriptu
rae genus, neque antiquius neque recentius, quamquam Venu
stius, specimen quod dedi ostendit' . Ceterum his, quae de aetate codicis disputavi, alia antiquitatis signa accedunt nullus
lineolae post verba in sne versuum discerpta usus nulla inte punctionum frequentia, nisi quod inWrdum punctum aut colon supra lineam, sed sine certa ratione ponitur vetus orthographia'); notarum sive si orum omissio praeter punctum aut vi gulam, si qua syllaba per compendium scripta est denique, teriae, qua librarius ad scribendum usus est, compositio, quae, ubi nigrae sunt literae, atramento sinensi haud absimilis est, ubi autem rubricae aut verba se Imp. I p. ingenda erant, ex milio consistit, haud raro vero, quum non bene profluxisset, siccitate a membranis soluta est '). quae codex Graeca habet, eodem modo scripta sunt M). Ceterum librarius constitutiones
8 CL pee. 2. - Litera additae saneximus, achilare co-Rercemus, ostendi, harena, his machedonianum, elonarii, Iohanni, exhorta hia, utipote quaerellis, sollertibus, medellam, illiquas quo
tiens, aliquotiens, totiens temptaverint, repperietur, consumpserit, redempti, suppremam, dempsimus Perrenni rettulisse, muremo, bri tantarum urguere Literae omissae, et artari, mutia 1 ac ar spex, abita, riteo coneyliis, apoca et obiciendum, prosciendum inratrumeotum. I. ilico. o exeris expectare, exequi a pro e d Praehensus, Paenates, eculea, interpraetatio, perspicuae perspicue , saepta, quaerellis, sanae, praetio e pro e secundus, senebrem, cenaculis, fetus a pro e alliga i o pro ae: Oniri, Ovenis, nomismata. se pro e oboedὶ re uiro ο consubrino, suboli epistula, ungent
rum. ι pro ' inscriotis, praescriιtio, scribtus, elabsus. ι pro B Dilitas, binum, Disellia, habe, conhioentia, iuθantur, releoetur scribitur etiam obponere, Dpetere et e pro, quidquam e pro e solacio, condieio, quoeiens a pro i adque, apud reliquid, quod scribitur praeterea adserere, adpetere, adteinperies, adfigatur. f pro h ponitur In nominibus et verbis graecae originis v. g. Dagalai b, Zeno li a pro et hi
dem. A pro connivere. h pro e thapua, rharius, hanon m pron cuiuscumque, numquam, sollemnibus, tamquam n pro I: inlustris, conlatio inlicitum n Pro m conpetentibus, inponere, conportare. Pro se bensis p rora optineat, puplicari a pro x aestantem, destantem. t pro e indutias toro, aput, at o prora iuremus, inribisset, acersitate, Memnor, praerendis. - Io Illius L . sento tam
17쪽
IIae hactenus de scripturae genere. Commemorandum nune est, praeter eos, qui odioem ipsum scripserunt , quattuor alios industriam suam in corrigendis membranis posuisSe quorum vetustissimus eas ad exemplum, quod hic transscriptum est, videtur emendasse, mutans ille literas, quae salsae aut transpositae essent, cuius rei exempla in specimine graeco conspiciuntur alter autem flavo quodam succo nonnullos locos com rexit tertius denique recentiore tempore rubro succo totum co-dieem lectu faciliorem reddidit, a quo is, qui notas atramento
pictas adiecit, aetate non videtur distare. Et profecto neque mutilis neque vulgaris amborum industria fuit, quum ille, qui
rubrum suceum adhibuit, non solum literas deletas restituerit, omissas addiderit, orthographiam emendaverit, errores correxerit, sed etiam singula quaeque verba rubris lineis separaverit, sylla- has verborum in fine versuum discerptorem lineolis adiectis coniunxerit, denique sententiaram finem et principium interpungendo indicaverit, hic vero, praeterquam quod menda ab illo neglecta sustulit, constitutiones non ad singulos titulos, sed per libros continuatas numeraverit λ et lacunis asterisco indicandis peram navaverit, quae omnia primus editor, antequam V lumen typis exprimendum curaret, secisse videtur. Superest, ut demonstrem, ilium, quum posteriores codieis Theodosiani libros primus ederet, De libro usum esse, quod tum demum in dubium vocari no poterit, quum Titianam editionem cum illo congruere exposuero quae demonstratio propterea non inutilis est, quia in odice nusquam Tilii nomen legitur, neque quae de scriptura et a Tilio et a me dista sunt, eundem esse eodicem Titianum et Vaticanum probant; qua de caussa aliis argumentis utendum est. Et primum quidem argumentum consistit in lectionum convenientia, quae tanta est, ut etiam in rebus levioribus et eodex et prima editio congruant. Ita scriptum est in . . de Aceus. iA 1 Corintho et ι- omnis, utrumque legitur in prima editione in inscriptione c. 3. eod. codex habet Afrisolanum, inuestam, idem est in prima editione quod vero verbum ius post Cum in principiis eiusdem constitutionis omissum est, id etiam in prima editione deest. In c. b. eod. utrumque exemplum exhibet irinio et Constante Conas omisso Q; item Bura in subscriptione . . eod. transiit ex eodie in primam editionem, ubi etiam in o. s.
V. U. et M. P. deest, quod librarius omisit, et in eadem
quod arat. Erra Heimbae ii amicitiae debeo. - 12 Soeundurn Itane computationem Liber IX. exhibet et constitutiones, X. 143 co astutiones, XI. 366 constitutiones, XII. Tet constitutionea, XIII. 125 co attinuones, XIV. 9 eonstitutiones, XV. 116 constitutiones XVI denique liberia tantum constitutiones propter lacunas, quas liabeti
18쪽
eonstitutione et euἐ, sicut in c. 14. Marserum vis mapansas editum est, euius rei et ex eodem titulo et ex aliis exempla plura assere potuissem, si libelli ratio pateretur. Ut haec tantum commemorem in subscriptione . . de Exhib. V. transm.
reis IX, 2 omittitur III. in . . de Calumniat. IX, 9 idem codex habet Victuro, in o. 10 de Poenis IX, 40 vro qualitata, in subscriptione . . de is, qui ad eccles. lX, 4b V. C. Cona et qui fueri nuntiatus, quae omnia etiam in
prima editione inveninntur. Ubi vero menda codicis aut atramento aut rubro succo eorreeta sunt, eaedem correctiones nihil mutatae in primam editionem receptae sunt ut planum et, habet per opsta ira, recentior manus delevit per in . s. eod. illud si vero, quod codex habet, mutatum est in a vera; in o. 10. eod. pro provincia, licentiam, praesensibus iudieiis eisere correeis posuit provinciae, licentia, pr legibus cohere. Magis offendunt, quae in o. 19. Od emendata sunt, ubi eodex habet nemo eredat upulicia fugienti commonstoriis, recentior autem manus partim ex Alarico emendavit Nemo reda sponis
Angens eommonito, aut quod in . . de Iure fisci X, Dpro
Coeli. Ab ediet nostri tenor quem dum ab eadem manu positum est Coeles Secundum legem, quam dudum Grais vissimum vero argumentum ducitur ex lacunis, qua quum ae
pius correetores illi invenerint, sterisco ' notaverunt, Tilius vero in editione sua una cum asteriscis repetiit. Itaque lacuna asterisco notata est in . . de Navicul. XIII, 5 post verba tenuioribus et cons en in c. 16. Od. post Verbum possim, in e 10 de Praediis navicul. XIII, 6 post o molestia et ν divisu, in e 18. de Pistor. MV, 3 post o. indicant et memorata, in s. l. eod. post V aubr tions et post .stias pistorum, et post Syllabam ora, in . . de Calcis e
ctor. XIV, 6 post V. anone in o. i. de Collegiatis XIV, 7 post o B quorum, in . . de Studiis liberat. XIV, 9 posto et ipsi, in c. m. deiperibus pubi. XV, 1 post v eo
atrat, in o. 3. eod. inter syllabasis et tamen, quo sterisco in editione Cuiaciana II., quam Godolaedus videtur secutus esse, et a novissimo editore omisso, mirum illud verbum palamen ortum est, nostra demum aetate a Maio, qui veram lectionem fragmentis Vaticanis restituit, e latino sermone sublatum. Similiter asterisci nota exstat post v declinare . . de Scenicis XV, 73, post V desiderium c. 10. M. post H. gegium est . . de Infirmandis his XV, 14), post V hussismodi personis inlicitum emers c. b. de piscop. I, R, post v. iuratur uratur c. 40. eod. , post, insertum ea c. 2. mihi in promtu sunt, non
19쪽
x eod. post V reverentissimorum . . de His, ni super relig. XVI, ), ubi in odice extrema c. 6. Verba una cum prioribus quattuordecim sequentis tituli constitutionibus usque ad uv. usquam sinantur . 15. interciderunt, ivpothetae vero errore asteriscus post o habere conventum non quae in prima editione cum . reverentissimorum cohaerent, positus est; post V. possessionem c. 21. de aeret. XVI, 5), post V. Constant nop. c. l. eod. post V. Pro a c. 44 eod. post v tarum consistutas c. 46. Od. post v nomine faciat c. 66.
eod. , ubi duodecim soli desunt eum extrema c. 66. parte et sequentibus titulis usque ad uv. feralem fugera e 1. de Iudaeis XVl, ), denique post v sae c. 12. de Paganis XVI, 10), in quo verbo codex desinit. Quibus aecedit, quod propter lacunam illam, quae est in . . de is qui suρ relig. coni. XVI, 4 simul rubrica it. V. de Haereticis XVl 5 excidit,
propter alteram autem in extrema tituli de Haereticis XVI, 5 constitutione rubricae it VI. Ne sacrum baptisma XVI, ),
Tit VlI de Apostatis XVI, 7 et VIII de Iudaeis XVI,
8 perierunt, unde actum est, ut constitutiones, quae in codice Vaticano post priorem lacunam ex titulo de aereticis
XVI, 5 supersunt, una eum illis ex titulo de Iudaeis XVI, 8 ad titulum de Ilis, qui super reliu eoiit. XVI, 4 pertinere
videantur, eiusque tituli in codice Vaticano non sex, quae revera sunt, sed LXXX constitutiones exhibeantur et ab antiqua manu numerentur. Neque aliter res in prima editione se habet, in qua lacunae iisdem in locis asteriscis indicatae sunt, idem finis libri XVI. est, idem ordo quum titulorum tum constitutionum ).duaeritur nunc, ex quo odice uiacius librum XVI. Co- diei Theodosiani suppleverit in editione a. 1566. Primum ego eius libri exemplum, quod in codice Parisiensi 406. a me inventum Haubolitus ex schedis meis descripsit, a Culacio adhibitum suisse putabam, adductus in hanc opinionem partim eo, quod supplementis, quae iste codex habet, ampliores libri XVI. lacunae sanantur, partim titulo de piscopali iudicio in extremo libro XVI. et . . . r. de Consessis X, 2 , quae omnia a Culacio in illa editione primum in lucem protracta in codice 4406. exstant. Attamen postquam codicem illum cum editione
13 In hae sola re d. r. disseri, quod post lacunam . 66. do
Haere ibi adnotatur: me desiderabatis quaterni integer omple-erena ne tituli quarti quintum titulum et initium aeati, et post hanc adnotationem it. I. numeratur quidem, sed in superiore tantum p ginarum margine, non in contextu editionis. Dj9jtia i Cooste
20쪽
locis, quos ilianus codex non habet, ut nullo modo dubitari possit, quin tertius nobis ignotus codex iis supplendis inservi rit. Diversarum lectionum exempla potiora haec sunt: c. 2. de Haeret. XVI, 5 cod. 4406 eae tempore, ed. 1566 exempto c. . eod. cod. 4406 false, ed. 1566 falso c. 6 eod. cod. 4406 Mei toto orbe, ed. 1566 ecclesiae toto orbe c. 12. Od. cod. 4406 sequenti emendationi quae, ed. 1566 sequentiae, damnationique; . . it. Ne sanctum baptisma XVI, )cod. 4406 omprehendat et si sculiari, ed. 1566 comprehem det si piaculari; . . de Apostatis XVI, 7 cod. 440 ut ita res ferunt, ed. 1566 si ita res ferant; c. 19. de Pagan. XVI, 10 eod. 440 iubet, ed. 1566 iubents c. 20. eod. cod. 4406 idoneorum consecratas oheod. VII. ed. 1566 id in eorum sacratas, Theod. I. c. 24. eod. cod. 4306 Heuru, ed. 1566 dicuntur. Ad lacunas codicis 4406. quod attinet, has commemorasse satis sit. In c. 1. de Haeret. XVI, 5 omittitur diversis Menerasti in c. 13. de aganis XVI, 10 et hic possessionum nostrarum, et
in c. 23. eod. m. Asclepiodoto et Mare Coas. deest etiam c. 22. eod. ex quo certissimum argumentum repeti potest, Culacium alio codice, nunc deperdito, usum esse, quum. etiam in iliano codice haec constitutio desideretur. Praeterea desunt rubricae itulorum VlI-XI., qua omissione effectum est, ut
horum Titulorum constitutiones ad Tit. I. Ne sacrum bapti m relatae sint, isque Titulus in codice, ut etiam numeri si gulis constitutionibus adscripti significant, XXV constitutiones comprehendat pro septem, quibus in recentioribus editionibus constat. Contra codex 4406. interdum nonnulla habet, quae
desunt in ed. 1566. veluti in o. 20. de pisc. XVI, 2
, ,extremo iudicio vel testamento possint in c. 26 eod. ,,Constant. Datiano mo Eucherio etc. in c. 38 eod. contrae arbitratu et iudicibus utilitate ; in . . de uis qui super rel. XVI, 4 ,, posthac auxilii aut aliquid deferendi ausu in c. 11. de aeret. XVI, 5 Iidem M.
Constantiniano Post. in c. 46. eod. Defensorum curialium ne Donatistas ubi quae litteris inclinatis expressi, in ed. 1566. desunt neque in eius margine adnotantur quo c dice uiacius usus sit, incertum est, nisi sorte irae codicem adhibuit, de quo uiacius in epistola ad Bartholomaeum Fatum, quam editioni quarti 0bservationum libri praemisit, ita loquitur, Utor in eis commentariis in postremos Iustinianei Codicis libros saepe auetoritate librorum Codicis heodosiam eorum, inquam, quos habe Lugduni Lud Misaeus - quoa