Dissertatio ophthalmico-medica inauguralis de perspicillis stenopaeis, ad visum, obfuscata cornea turbatum, emendandum accommodatis ...

11쪽

Quoad transplantationem corneae, quae tantopere aliquamdiu et chirurgos movit et physiologos, atque ad bene multa experimenta in animalibus instituta ansam

praebuit, nondum feliciter in homine adhibita sitit; idemque valet et, ni salior, valebit de experimentis a NUssBAUM l) nuper institutis, qui corneae laminam vitream accrescendam curavit, parvae se

nestrae ad instar, qua luci, cornea opaca interceptae, aditus pateret ad retinam. Ubi vero pars corneae pellucida Superest, eX magna obscuratione centrali corneae visu directo i. e. Secundum

axin opticam) impedito, horemorphosis auxilium afferre potest. Pupilla artificiali parti pellucidae corneae

respondenti saepius visus satis bene reficitur. Salva autem hujus operationis praeStantia, qua vi Sus Saepius in integrum restitutus fuit, animadvertere liceat, essectus meliores operationis etiam feliciter peractae Saepius desiderari; imo, inflammatione sequente iridis inprimis, quae haud ita raro observatur, prorsus inanem reddi operationem. Multis in casibus, in quibus Salutem a LOremorphosi petere solent chirurgi, Promotori, viro claris- Simo DONDERS , patuit, perspi cillorum ope, quibus nomen Stenopaeorum dari cupit, talem visus restitutionem acquiri posse. qualem a horemorphosi quam felicissime peracta vix exspectare liceat, et jam casum

memoravit notabilem se), tu quo horum perspicillorum

non satis laudanda virius quam maxime perspicua

12쪽

crat. Monente jam Promotore, conati sumus plures indagare casus, quibus utilitas horum perspicillorum ulterius dijudicetur, ut, addita explicatione theoretica rationis agendi, nostrae dissertationis inauguralis

argumentum Sistant. Atque hoc quidem opusculum tres continebit partes. In prima ratio EXponetur, qua maculae Corneae visum turbent. In secunda ilieoretice inquiretur, qua ratione visus

ita turbatus corrigi possit. Haec pars itaque perspicillorum descriptionem continebit. In parte tertia casus commemorabuntur, e quibus praestantia perspicillorum hic laudatorum ossiciatur.

13쪽

RATIO, QUA uACULAE CORNEAE VISUM TURBANΤ.

Εffectus, quos maculae corneae in variis hujus membranae partibus sitae, in visum habent, eX elementis theoreticis a priori sere statuere licet. Quum apud multos auctores, desciente cognitione theoretica , horum effectuum notio aut minus recta, aut impersecta saltem, valeret, Cl. DONDERS I) jam pridem de hoc argumento satis prolixe dixit. Spectabat autem illo tempore praecipue illas maculas, quae absolutam habent opacitatem, qua transitus radiorum lucis per certas corneae partes penitus impediatur, paucis tantum verbis tangens essectus macularum, quae propter opacitatem imperse tam partem radiorum intrare sinunt. sed eos simul dissuse dispergunt. Haec distinctio maximi nobis momenti est, quapropter, brevitur expositis effectibus macularum prorSUS Opa'

14쪽

carum, quales rarius sese offerunt, macularum semiperlucentium vim accurate inquiramus. Ut autem de ratione, qua maculae visum turbent, rite judicetur, clare perspicere oportet, qualis Sit cursus radiorum lucis , qui exeuntes e puncto Observato in reti uam coeant. Constat, a quovis puncto a fig. IJ objecti illuminati egredi conum radiorum in oculum, cujus basis b in anteriore corneae facie sita sit. Inde radii hujus coni convergere incipiunt, ita ut in retina d iterum in unum punctum coeant. Simplicitatis causa horum radiorum decursum per oculum nobis modo proponimus tanquam Simplicem conum in VerSum, quanquam lentis vi refractiva convergentia augetur. Magnitudo baseos coni lucis, cujus radii retinam attingunt, pendet a magnitudine pupillae, cui fere respondet. Basis autem paulo major est quam Superficies pupillae, quoniam radii inde a cornea directiotiem convergentem tenent, eo effectu , ut diameter coni inversi in superficie pupillae jam paulo sit minor quam in cornea. Ρupillae rotundae igitur respondet circulus in media cornea Situs, aliquantulum major quam pupilla, qui basis haberi potest coni radiorum e puncto in axi optico sito exeuntium atque ad visum directum maxima pro parte ad retinam usque penetrantium. Omnes radii, qui ex eo puncto exeuntes extra circulum dictum in corneam cadunt, ad perceptionem hujus puncti nihil asserunt; quaevis autem pars supersciet illius circuli si vo centralis, Sive periphorica, aequalem 1ere sibi valorem

vindicat. Totam corneam opacam Statuam HS , Solo

15쪽

illo circulo diaptiano superstite, punctum axi optico respondens non minus distanctum et lucidum percipietur ; ipso autem circulo opaco, licet ceteroquin cornea immutata Sit, pungium in axi optico situm nequaquam percipietur, - visus qui dicitur directus penitus abolitus erit. Contra, si modo pars hujus circuli plane opaca est, Sive centralis . Sive peripherica, e puncto in axi optico sito pauciores quidem radii penetrabunt in oculum, quod punctum eam Ob causam minus lucidum apparebit, sed omnino clare et distincte conspicietur, modo a distractione luminis ad margines maculae, quae parvi est habenda, abstrahamus. Ejusmodi igitur obscuratio effectu Suo non dissert a coarctatione pupillae , unde nulla Visus turbatio oritur, vel aequiparanda videtur potius dia-phragmati apertura minori quam ipsa pupilla praedito quod visui in directione axis optici nequaquam nocet. Quali in obscuratione praeterea propter lucem macula diminutam pupilla dilatabitur, adeoque basis coni lucis fere tanto major fiet, quantum macula

intercipitur. Inde patet, maculaS parvaS Circum- Scriptas', plane opaeas, quamquam prorsuS centraleS, tanquam tales non Solum non conspici, Sed ne impedimentum quidem notabile visui offerre. Quod jam DEOR ALEs Ι) seculo decimo septimo accurate perspectum habuisse patet: o Dieo inRusor, inquit ille

lj lt. P. CLAUDII FRANCIsCI MILLIEr DE ALEs se Societate Jesu , Cursus seu mundus mathematicus. Lugduni I 690. T. III, p. 402.

16쪽

n n Iliua oboeli omnel radioδ intercipiunt, aes sin-ngulorum objectorum Murem; ergo non debet nideri

Hoc autem loco jam animadvertendum, obscurati onem persectam rariSSimam esse, quam ob causam sere Semper macula centralis notabilem visus turbationem asserat.

Obscuratio interius in oeulo sita facilius ab aegro percipietur: nimirum, ad omnes a certo puncto profectos lucis radios intercipiendos, adeoque hoc punctum prorsus invisibile reddendum , minor esse poterit illa, quam Si in cornea haereat, quoniam inversus lucis conus in oculo retinam versus angustior sit scons fig. I , totusque igitur coni diameter jam minore magula tegitur. Sed praeterea in obscurationibus interius sitis certorum punctorum objecti alicujus lacilius plurimi lucis radii intercipientur, quo fit, ut partes opacae tanquam leviores umbrae in objectis appariturae sint, quae obscure et accurate circumscribentur, ubi obscuratio proxime attingit retinam, multorumque igitur lucis conorum

omnes radios prohibet, quominus pergant. Exposuimus hactenus obscurationum vim in visum directum , hoc est, in visum punctorum, quae in axi Optico sita sunt. Facile etiam obscurationis vis in visum punctorum, quae extra axem Opticum sita Sunt, a priori determinatur. Unumquodque punctum totiuS areae oculis subjectae radiorum lasciculum emittit, qui in unum sere punctum in retina colliguntur. Basin istius lasciculi

17쪽

in cornea determinare Sufficit, ut ad eam idem applicemus , quod nobis valuit basis lucis com a puncto in axe optico prosecti. Etiam hic plena obscuratio hujus baseos hoc punctum invisibile reddit. Omnis vero obscuratio, extra basin illam Sita , conspectui puncti huic basi respondentis nequaquam nocebit. Obscuratio denique partialis lucis diminutionem efficiet, non vero objectum invisibile reddet. Locus, quem bases lucis fasciculorum, cuivis puncto visu in directo conspiciendo inservientium , in cornea occupant, non lacile accurate definitur. Requiritur enim ad hunc finem notio directioniδ lineae . qua puncti cujusvis imaginis situs in retina determinetur. Ex quo imaginis situ cognito si fingamus nobis radios divergentes per pupillam exeuntes, forma, quam se tio hujus fasciculi ad superficiem anteriorem COrneae adepta erit, simul basis erit lucis fasciculi,

puncto eXtra axem opticum Sito conspiciendo inservientis. Pendet autem haec sorma a directione, Secundum quam illi radii pupillam transgressi sunt. Unde

sequitur, itaneee basin punctis parum tantum extra axem opticum jacentibus lare circulum manere, qui etiam magnam partem cum lucis coni basi puncti visu directo observati coin idit; quo vero magis punctum dextrorsum aut sinistrorsum ab axe optico recedit, eo angustior fit basis lucis fasciculi, ejus altitudine eadem manente; eodemque modo altitudo minuitur, latitudine non mutata, quo longius ' in U-

tum Sursum aut deorsum ab axe optico rocedit. Nimis a proposito aberraremus, siquidem his observa-

18쪽

l0 tionibus ducti, vim obscurationum, quae in variis corneae partibus habentur, pro variis punctis areae oculis subjectae exponere vellemus. Sussiciat indicasse regulas, quas duces in tali analysi sequi debeamus Longe alia est vis, quam obscurationes semipellucidae, ad quas, uti speculum oculi lente convexa minutum lucis ope e lando oculi reducis facile docet, pleraeque pertinent, in visum habent. Videri posset obscuratio eo magiS Dociva sore, quo majorem lucis incidentis partem intercipiat, quo minorem partem in Oculum transire sinat. In genere autem contrarium Valet, quod jam quodammodo perspexit clarissimus Promotor si), dicens: OZoo kau kel zi

beuade Ion.'' Cujus παραnξιυ Solutio quaerenda est iudissusione luminis obscurationem transgressi. Quatenus radii corneae parte obscurata regulariter Dan guntur , ad certa Objecta rite percipienda suum Sane conserunt; quatenus autem diffusionem subeunt et in quamlibet directionem per oculum diffunduntur , non tantum negativam, Sed vere nocivam vim exercent. Quum autem plerumque maxima

radiorum pars e quavis directione incidentium, quatenus obscurationem transgrediuntur, in oculo diffundatur , Obscuratio incompleta multo magis nocebit quam completa: ne majore quidem lucis copia regulariter

19쪽

- II fractae damnum , quod e minore lucis copia irregu lariter disrusae nascitur, compenSaretur.

Nimirum lux diffusa imaginem in retina radiis regulariter stactis formatam quasi nebula alba obtegit, vel potius omni colori coloris albi partem aequalem immiscet; quo fit, ut omnis sere et coloris naturae et luminis claritatis disserentia evanescat. Tale quid percipimus picturam adspicientes suspensam inter binas senestras, per quas lux admodum clara in conclave cadit. Parva vitia in diversis oculi mediis, licet partem tantum parvam hujusce oblique cadentis lucis dissusam reddant, atque ita aliquantulum tantum lucis mittant in hanc retinae partem , quae accipit picturae imaginem, hancce imaginem jam quasi nebula cinctam reddunt, Statim evaneScente , quum' vel manu vel alio instrumento lucem oblique per senestras incidentem intercipimus. Notum est, in cataracta incipienti interceptione lucis oblique cadentis, quae hic, quavis e directione prosecta , magna ex parte dissusa per oculum sese dispergit, atque ita etiam in maculam flavam ei usque ambitum incidit, perceptionem multo acutiorem reddi. Radii ludis inservientes ad formationem imaginis objecti alicujus, in axi optico siti, illa interceptione non imminuuntur, sed ea pars lucis, quae, ab objecto extra axin opticum posito prosecta, se dissusa dispergere potest et ita in axi optico sitam retinae partem attin guro, interceptione innoxia redditur.

Ipsi in nobisinetipsis experimento comprobare pOSSumus, in 'eu 38 prorsus obscuras perceptionem in di-

20쪽

rectione axis optici minus perturbare, quum semiperlucentes, quae essiciant, ut dissusa lux in oculum mittatur. Nimirum plane obscuras maculas imitari possumus pigmento nigro opaco cujuslibet sormae et

magnitudinis trito in vitro; vel simplicius fragmento nubeculae Digrae tenuis in vitro conglutinando Ut autem inquiramus macularum vim perlucidarum has maculas sorma diversas in vitro superficiem rudem reddendo sntus glaδ) imitari possumus.

Quas cum quam proxime corneae admoveamus,

facile perspicere possumus, plane ObScuras multo minus observationem in directione axis optici prohibere quam perlucidas ejusdem sormae et amplitudinis modo non totum circulum pupillae respondentem obtegaui. Quo experimento Simul nobis probe innotescit natura vis perturbantis, quam lux disrusa per semi-pellucentes maculas in imagines incidens producit, licet totam pupillae superficiem hae maculae non tegant. Supervacuum videtur jam etiam longius inquirere,

qua ratione maculae corneae Semi-perlucentes extra

medias partes sitae visum turbent. Sine dubio intercipiunt, ut maculae plane obscurae , partem iugis objectorum , quae radios Suos per hanc corneae partem in oculum immittunt, unde obscuratio quaedam nasci debet MaXimum vero incommodum sentitur lucis dissusae, quam in oeulum mittunt, in amplam retinae partem disperSae. Etenim unumquidque ejusmodi maculae

punctum quasi sons lucis haberi potest, quae radios Suos haurit ex omni directione, o qua lux in corneam injicitur, set radios suos divergentes emittit