장음표시 사용
591쪽
Soetoriae. li. . cap. 1 3. Socra. lib. 4.
que tu Thebaide Pachomy cr vi, I inum ac vιduarum se dicit dis 'I nam. De Pachomio S eius regula plura Sozomenus & Genii ad ius in Catalogo. Regula Orsieli, habetur excusa tomo A. Bibliothecae Patrum ubi liber inscribitur Regulae de institutis 'Ionasticu. Fuit S. Pachoma j discipulus uti multis in locis eiusdem regulae videre est quibus S. Pachonitum patrem 'luuin appellat. De eo agit Gennadius in Catalogo ubi cum vocat collegam Pachumii Sc Theodori . Graeci autores mentioncm faciunt, Socrates Sozomelius, Palladius Regula Macar ij SI aliorum S S. Patrum quam ex antiquis tabulis & MM. SS. se collegille testatur Autor Concordiae r gularum apud Hugonem Nac nardum. Atquc hunc titulum praescrt. IMA Pir regula Irona feriarum vel Deum timentium disiipuuruis id est Serapio-nrs Macarly Pacnuti Ur alterius Macarit. Alitores vero huius regulae praenominati videntiu e: 'c duo celebres illi Macarii, quorum alter AEgyptius alter Alexandrinus dicitur, de quibus agunt fere omnes historici supra laudati. Serapion qui prope Aricnoitem circiter decem millibus Monachis praesuit in AEgypto, de quo Sozomenus. Paphnutius vero Abbas Monasterii in Th)aide & anachoreta vitimae solitudinis in regionibus Her.icleos, de quo in vitis Patrum. De eo etiam agunt Cassianus, Pal- ladius in Lausiaca, illius item Jc duorum Macariorum meminit Sido, .nius ad Faustum Reiensem. Nunc duo Macarii nunc CT Paphmuires hereos. Ratio est quia eodem tempore in AEgypto ut liquet ex praefatis aut hori- , bus vixerunt & simul de componenda regula conuenire potuerunt. Re- gula Pauli de Stephani extat in codice M. S. Bibliothecae Floria censis unum & o. capitula complectens sub hoc quidem titulo. 'cipiant eapitula pro qui biu sunt ammonendi siratres Pauli Stephani. Et initio regulae haec habentur. Incipiunt tituli pro quibus sunt fratres ammonendi Pacili cst Stephani. Regulam Tanaatensis Monasterit alterunt nonnulli elle regulam celeberrimi illius Monasterii Agaunensis, quod in Helvetia denomine S. Maurit ij dc sociorum conditum est , eo quod Tamadae locus cuius meminit Antoninus Augustus in Itinerario , idem sit cum Asa uno horum Sanctor uni passone celebrato. Regulae S. Caesari j Arelatentis Episcopi meminit Fortunatus ad S. Martiniam Galliciae Episcopum. Aia se incita sibi seruetur in urbe Genes Regula Caesaris praesulis alma fit . fuitant ira Areli de sorte Lerini. Tum alibi. Re uti Caesaridi linea nota tibi est. Et infra. Coiscipiente fidem Christi Rad undu amore Caesari lambit reruta quid Mid habet. Mentio fit apud Gregorium Turonicum in Epistola Episcopolum ad S. Radegundem. Tamen specialiter definimus si qua a sicut diictum fi de Iocis sacerdotalibus nonIrae gubemationi commissis , ut Pictaviensi civitate veHro Monaster' meruerit Ariari, secundum M.ttae me- moria Caesar, Areliensis Episcopi is nitum nulgi sit ulterim discedendi Ii-
centia. Et capite sequenti. Arelatem urbem e Vetunt de qua regula S. Caesaris atque CVariae Beata fusicepta Rehis se tuitione munierunt. Item capite sequenti in Epistola-Insuper Con ire tioni per me Deo praestante colle Iaregulam sub qua S. Caesaria didit quamsollicitudo S.Caesari
592쪽
ae Monase. ab eo Mas ta conditi. Lib. II.
antistitis Arelittensis ex instinatione G. Parrum conaeuienter colleait ad otii.
Hanc regillam ut clarum est ex locis citatis S. Caesetius sorori suae S.Caesariae eius lite sinctimonialibus scripsit. Duas regulas scripsit Aurelianus Episcopus Arelatensis & Caesari, succellor, alteram sanctimonialibus alteram Monachis ut vadcre est apud Tritemium libro de proprietate Titie. ca 3 s. AIO nachoruin . Reairla S. Ferreoli a Tritemio ibidem laudatur sub im mine S. Ferreoli Episcopi & Martyris, verum huius regulae autor se in praefatoine quidem Episcopum nominat, mari Frem nemo alius a Tritemio appellat. Fuit Uticentis Episcopus in prima IQarbonenti, nepos & in ea sede succellor S. Firmini ut habetur in eiusdem Firmini vita M. S. Erat autem cum in stirutus optimc tum etiam perfecte eruditus, qui Epistolas instar Sidonii composuit, teste Gregorio Turonensi. Porro Lucretio G ego, tib ἀDiensi Episcopo regulam suam inscribit viro sibi coniunctissimo ossi- hist. eap s.ciis, usu, consuetudine. Regula S. Isidoxi Hispalensis Episcopi extat inter eius opera Coloniae edita anno I 6I7. Hanc recenset inter S. Is dori scripta S. Blautio Episcopus Caesaraugustanus. Issonastica rem e
Regula S. Fructuosi Bracarensis Episcopi quae complectitur quinque &'xo. capita ut eae in Codice M S. Abbatiae Crastensis , quibus statuitii runa quadragesima ieiunanda ante festum S S. Iusti & Palloris, quam sis δinstituit S. Fcitctuosus quod eius Monasterium dedicatum est et sub pa trocinio horum S S. Martyrum. Regula S.Columbani Abbatis Luxo utensis, cuius nomine multa proseruntur ex Poenitentiali eiusdem S.Columbani quod extat M. S. in Bibliotheca Floria censi ,& cuatur a Trite mio capite supra lauduo libri de proprietate Monachorum. Regulam' Vigilij Di aconi memorat Gennadius in Catalogo. , inquit, Dia-
nm composuit ex traditione Patrum Monachorum regulam quae in Carno
bio ad rofectum fratrum in Conisentu legitur, breuiato Cr aperto sermone toriis Monasticae perfectionis in sie tenentem disciplinam. Regula S. Basili, nihil aliud continet quam illius constitutiones tam fusius quam breui iis disputatas quae diti id untur ut plurimum in 1OO. Interrogationes. Regula S. Augustini sumpta tota est ex eiusdem Doctoris Epistola lov. ad Sanctimoniales. Diuidit tar in o. capita vel in quinque supra o. etsi in recentioribus editionibus vulgo diuidatur in pauciora. Sed & in Bibliotheca Corbetensii extat M. S. Vetustissimis characteribus exarata siue
ulla capitum diuisione, etiam ad usum virorum mutato genere accom-
s. Quod ergo de his religiosorum ordinum principibus & authoribus hi: oiici, hoc sipienti stimus quisque de Cassiani nostri prudentia
atque coiisilio credere similiter ac profiteri debet, ut ipsa nascentis familiae sitae religiosae, quae iam tum ad quinque millium Monachorum excreuerat, institutione, ex Dei mente certoque instinctu & amatu regulas suas conscripse iit. Meminit Gregorius Turonensis in libris histo- ciet. lib. io.
Tiae. Coenob um, , fundauit in quo non modo Cassani verum etiam hi. o. cap. 13.
593쪽
bainiri r reetulae. Constat certe ex Epistola Castoris Aptensis Episeopi asipsum Cassiianum, quae rese. tur in praefatione librorum De institutis re nutrita iritum , quod cum In Occidente miliis ante legibus nullisqtie certis formulis plerique Monachi astricti ellent, nisi quas vel interior unistio unicuique suggereret, vel Rectorum viva vox praescriberet, primus ipse Cassianum literis suis induxit ut leges conderet lanctissimas , quae totam hanc vitae rationem si lubriter conformarent. Quod ita ne liciter & gloriose altequutus est praesertis libro . de Instit itis, de libro 1. ac 3.
diurnis & nocturnis orationibus de libro I. de vestitu Monachorum, quia bus eo nomine regulae nomen imponitur , quod in iis non tantum M
nachorum AEgypti mores de instituta narrantur sed quid faciendum se praecipitur, ut viros quosque etiam sapientissimos qui legerint traducat
6. Ex quibus in quaestionis quae proposita est dissicultates dilabiamur , an post Benedicti institutionem manserit inter Monachos veluti religionum distinctio,& virum Monasteria omnia non solum quae ab ipso duxere originem , sed alia etiam quae ab aliis religiosarum famni riuia fundatoribus vel ante Benedictum vel eodem tempore in Occiden te, praesertim in Italia aedificata erant , Benedicti in statutionem susceperint, &ad eius regulain ses accommodatierint λstai li 1. e , Respondzt Suares, Operis de Religione tomo ε. S verisimile ac pronum. s.& . babile demonstrat vel stati in vel paulo post institutam Sc diuulgatam regulam Benedicti omnes Occidentis Monachos ad illam se conformasse
Antoni par. 1. Antoninus in iistoriali. Post Renedicti an omnes Asonachi Occidentis militarutit.: .cap. 4. sub retula B. Benedisti ipsum habent in Patrem exceptis Carthusi usibus. Ai pq . Similia habet in Theologati. Veterem etiam approbationem refert ibi-M xβ' ς P Suale, dicentis se confirmalle regulam S. Benedicti in
sancto Concilio, de subdit. Et obseruari praecipi ab Omnib:μ qui feculo
renuntiare ct ad Deum conuerti voluerins in omnibus reolono:ιου seu Pror inclis Ecelesiae Latina . Causa erat cur id agerent antiquiores. Monachi,
r. quia regula S. Benedicti sola inter omnes illas veteres supra laudatas, approbata ab Ecclesia censetnr in iure , cap. Perniciosam I 8. quaest.2. alibi passim. Vnde cam laudat Giegorius Papa libro χ. Dialogorum 3c a monumentis eiusdem ordinis citatur specialis approbatio eiusdem Gregorij Papae dc alia Zachariae i. dc quando illae deessent, generali traditione & acceptatione tot Pontificum & totius Ecclesiae satis approbata eL set. Aliud praeterea testimoni uin Ecgratulor quaedam confirmatio recitatur a Gregorio ibidem cap. 37. Cima enim S. Benedictus vita functus est, codem die duobus ex eius grege Monachis visum est videri viam quamdam amplam dc rectam , palliis stratam innumerisque luminibus coruscantein, dc senem quemdam astantem qui diceret. Haec est via qua tali hom . diaecttu Domini Benedictus o frendit in ca Ium. Hanc igitur viam Bernar-Εeee nos te- dus nihil est aliud esse quam vitae formulam ab eo institutam, quam ut liquimus. ille seruans ascendisset in coelum, sic omnes qui eum tequerentur. Neque
e sim, inqui , venis in disium aliqu/uenm potest quin omnino sacer sit:m
594쪽
ac Monane. ab eo Masgiae conditi. Lib. II. s q
dm conseruationis cr druina magis in iratione arque c Pio quam humana prudentιa vel adiuuentione sermatus, quo nimirum tantam in vita eratiam faustitatis , mutam post obitum seJoriam furticinatis idem Beneditius obtinuit. Quare ut Conciliorum decretis, quae Monachorum regulis id genus magnam authoritateni attribuunt ' obsequio congruerent & secundum ea conuenientius viverent, placuit ad suas consuetudines generales ac priuatas leges Beliedicti regulam ita sinuare , ea tamen Monasterio runa ac Monachorum seruata semper distinctione , qtiae citra omnem rationem subiectionis, communionem tantum quamdam legis ac consociationem iuris admitteret. Gregorius in Decretalibus lib. 3. tit. 6. cap.8.ex Concilio generali sub Innocentio.l I I. anno Ia I s. Ne nimia retitionum d uersitas .iuem in Ecclesiam Dei confusionem inducar , firmiter prohibemiune quis de caetero nouam religionem inueniat, sed 'Micumque aὰ religionem conuerti Dolueris et n. tm de approbatis asumat. Similiter qui voluerit retigio ram domum de nouo fundare, regulam cr inHitutionem accipiat de approbatis. Tum ibidem in s. lib. 3. tit. i 6. cap. unico ex Concilio Lugdunensi sub Gregorio X. anno I 273. Religionum Luestatem nimiam , ne eonfusionem induceret , Generale Concitium consultia prohibitione Hetauit, sed quia non solum importana petentium inhiatis iliarum postinodum multiplicationemen'st, verum etiam aliquorum Prasymptuosa remeritas diuersorum ordinum praecipue mendicantium squorum nondum approbationis meruere principium e fanatam quasi multitudinem adiuuenit , repetita conHitutione di frictius inhibentes ne aliquis de caetero nor um ordinem aut religionem adiuueniat, vel habitum nouae religionis assumat. Et infra. Ad hae personis ordinum ad quos conssiturio praesens extenditur) transeundι ad reliquos ordines approba tos licentiam concedimus generalem , ita quod nullio ordo ad alium vel Ionuentus ad Conuentum se ac Iocasia totaliter transferar, sedis eiusdem super hoc permissione specialiter non obtentri. Vnde in Decreti a. par. dist. 29. cap. a. Regulae, inquit Gregorius, Sanctorum Patrum pro tempore, loco & persona , & negotio , instante necessitate traditae sunt.
7. Secundo, ut legitimi ac Pontificii iuris priuilegia tu id sibi vindicarent, antiqua enim omnia Canonis decreta quae de Monachis aliquas leges statuunt, praecipue ad Benedictinos Monachos dirigunttur ut patet ex c. Cum ad MonaHerium & C. In singulis de C. Ea quae de statu Mon chorum & Clemen. Ne in atro, eodem tit. quae de Monachis nigris specialem mentionem faciunt, quorum appellatio selis Benedictinis conuenit. Lex vero lata pro solis Monachis S. Benedicti, quando eo tempore lata est, quo non erat alia religio Monachorum vel in quo omnia illorum Monasteria sub regula S. Benedicti militabant, quamuis verba Canonis indifferentia sint solumque de Monachis mentionem faciant, tunc ex vi dispositionis legis obligatio extenditur ad omnes Monachos, etiam si postea aliqui exorti, quia haec est natura perpetiuae legis ut ad Omnes extendatur qui postea nasci intur, si sub verbis Ac tenore legis comprehenduntur. Quae Tritemio forte argumentum dedere ad scribendum Trite
denumero virorum illustrium ordinis Benedictini, quod omnia quae in ςδZ historiis
595쪽
cso S. cassianis inLyrat tu seu Chronic.
historiis relataint ut se sanctitate , dignitate, alit qtualibet alia singulati, excellentia alicuius Monachi qui poeth Benedictum vixit in Occidente, usque ad ea lcmpora in quibus constat religiones Monachor uiri futile multiplicatas, o innia inquam attr.bilantur religioni S. Bcnedicti etiam si historici non semper in speciali referant illam religionem sed , Ionachat : m. Si enim scrino tantia tu sit, ut vero interdum elic oportet, de religione S. Benedicti praecise , ut a suis foederatis vltro aliorum Monachorum municipiis & quasi auxiliaribus copiis distinguitur , in hoc per in conlidelantia in excelsi Triremius quod suae religioni attribuit Pontifices , Epic opos, Abbates, vel Sanctos aliquos aut Benedicto antiquiores
aut non ad Occidentales sed ad Orientales Monac'Ios pertinentes, ut annorauit Baronius tomo 6. anno Christi 9 . sub finem. 8. Non praetermitto Suaris sententiam in euoluendis annalium monumentis minus hic forte accuratam arguere, com pernegat Monachos
ante S. Bcnedictum habui fles certam aliquam regulam in Europa , si exci- 'pias, inquit, regulam S. Baiiiij in Oriente & Augullini in Africa, nee fere unitatem religionis inter diu etsi Monasteria , sed unumquodque iuxta suas consuetudines Se propria statuta vcl iuxta prudentiam sui Abbatig institutos fuisse. Liquet enim ex dictis longe ante S. Benedictum, Pachom ij, Macari j, Cassiani de aliorum antiquiorum Patrum varias regulas a dilon ac his acceptas 8c obsertiatas tunc elle in usu ipso & tractatione vivendi ,& ex quibus etiam , quod quisque illorum commodissime praecipere visus est, S. Benedictus in suis regulis excerpsitit.
summos Pontifices, Cardinalas , Patriarchas , Episcopes Abbates,' plures Ecclesiae peperit , educauit S. Casitani familia.
i. mPlenitere inter homines munerum administrationes de dignitates Sc IaDeo tanquam selem accendi , qui non suo tantum sibi lumine luceat, sed a quo tuli rentur etiam & compleantur uniuersa, docuit iam
Pisu. e. i . s. nos vita longa , ususque rerum maximarum , ut ten cennis. Corena se
num, inquit Sapiens , fini filiorum cst gloriasiliora n r. n. es eorum. Quantas enim domos & familias videmus, ex quibus si aliquis ad honoris aut magistratus supremum fastigitim alliumatur, ut multum sint tenues atque ignobiles, tamen quasi stellae fulgoris agnatione collucent, de propinquae nobilitatis radiantur picturis atque luminibus. Quod idem cum eueniat in religioso statu, in quo religiosus quisque velut in propriam familiam cooptatus si e priuatae vitae tenebris tanquam E medio eductiis , honoris igne accendatur, dc ponatur super candelabrum ut luceat omnibus qui in domo sunt, miriun quantum in imperio atque in publica dignitate exteris quoque rufundat splendGrem , ob munerum quae e Xequitur
gloriotan amplitudinem dc praestantiam. Quam ob rem de iis nunc scribere Disiligod υν Corale
596쪽
ae Monaste. ab ea Massilia conditi Lib. I L cct
bere operae pretium ducimus , qui e S. Cassiani disciplina ad Ecclesiasti .
corum Magistratuum summos apices evecti venerationem dc cultum a supremis illis luminibus haustum uniuersae religiosae familiae commu
- 2. Primus in hoc ordine, dignitate quidem licet non aetate fuit illiemm Grimoardi qui poli obitum Clementis VI. cum antea ne Cardinalis quidem fui flet sed Abbas Monasterii S. Victoris Massiliensis , tanta erat eius prudentiae Si probitatis opinio, ad Ecclesiae uniuersae clauum. regendivo Cardinalium sufflagiis euocatus anno i 62. Urbanus cius nominis Papa V. dici voluit. Quis verb fuerit hic Pontifex, quam Sanctus, quo genere, quibus moribus ornatus Variis historicorum Tritemii, Pla- T li. 1; ..tinae, Panuinii , Ciaconi j & aliorum enco is aperitur. Patre Grimaldo e .ls.st o. viro militari de Amphilitia matre , nobilissima foemina Mon serrana, quae in Vr- , multis sanct udiebat. Utroque parente Gabalus, in oppido paternae h- V e sn'. ditionis Grisacio natus. Id castri nomen in edito monte siti, duodecim 2 csi bis, passuum millibus ab urbe Mimatensi Prouinciae Galliarum Tolosanae. Cineo . tu Fuit vero illud prodigio aut potius miraculo similliinum , quod in eius Vrba. V. natali et ien ille narrat Stephanus Binetus in vita S. Elaear ij. Elaearium aliquando per G1balos, Gebea arum incol is populos , iter habentem atque Mimatensis Diae celis iupradictum castrum Grisacium aduechum, Toparches Grimoardus eques Sc Elzearij allinis domum suain abduesit multis quidem sollicitatum precibus, multaque hominis comitate pellectum, eo tamen singulari quadam prouidentia destinatum , ut alet I gium atque admirationis plenissimum facinus, Deo familiarem , deuo tam , ac mirabilem operam exhiberet. Equitis enim uxor Amphilisia tune praestinans , clim Guille linum nostrum Vrbantim V. in aluo contineret, insculicem admodum atque pudendum partus exitum sortita, formosi patri loco: in sociarem abortum δc indigestam in speciem molam abegerat, 'clua simul atque matris in conspectum venit, uberrimas ei excussi do Ioris lachrymas , sed & ipsi parenti qui excitus accurrit totique coactae miliae luchum indixit tam triste spectaculum. Res tandem ad Elzearium delata iteneri imum eius ad sensum alienae calamitatis animum non mediocris doloris vulnere sanciauit. Quamobrem optimorum honpitum cladem aegerrime ferens, abortivum illum istum ad se in cubi culum afferri iubet, quo facto remotisque omnibus arbitris summittens ipse genua suppliciter eximia quadam diuinae bonitatis fiducia ad Deum, ut ad patrem optimum de amanti stimum feruentissimas piaces adhibuit. Loquentem adhuc necduar orandi finem facientem praeuertit diuina bo nitas, atque anticipatione beneficii miraculum perpetrauit. Informem enim malam puncto temporis in elegantissimi pueri formam digessit, . qui de caeterorum more, netu ac lachrymis vitam salutans eiulatu suo patrem ante sores cubiculi operientem admonuit prodigii, & in erebili gaudio cumulatum accivit. Quamobrem post indietas pro tanto beneficio gratias diuinae misericordi. ae peragendas, in id omni studio cura de diligentia incubuit Elaciirius, ut quanarrimum baptismi fallitaribus undis
597쪽
lustraretur infans,& Giuillelmi nomine insigniretur. Post haec patri dixit in aurem. Vide quaeso diligenter uti sedulo bonis moribus. dc virtutibus imbuatur hic puer, atque ut in literis apprime instituatur, ipsum enim qualis est, ea manent quae sunt inter Christianos summa. God monitum quamquam ab ipso parente haud quaquam intellectum est, vaticianium tamen fuit verissimum, quo vir Sanctus significauit eiusmodi puerum in summum totius Ecclesiae Pontificem idoneo certoque temp.re allegendi mi , ac etiam quod plus admirationis habiturum erat, Elzearium ipsum in Sanctorum numerum haud multum inapari accepto beneficio gratiae relaturum. 3. Guillelmus ab ineunte aetate liberalibus disciplinis imbutus at, tium & Iuris ciuilis ac decretorum Doctoratum ac sacrae Theologiae lauream in gumnasio Monspeliensi, Tolosano, Auenionens , ae Parisiensi demum accepit. Monasticam vitam adolescenserosellus est in Monasterio Chiriacensi Mimatensis Dioecesis, ubi sacris Ordinibus ini- timis & habitu Monastico indutus quem continuo etiam Pontifex usque ad mortem gestauit. Suscepto Magisterij gradu per χo. annos ius Pontificium & sacras literas publice docuit, & multos nobiles & egregios auditores habuit. Vicarium Episcoporum Claromontensis & Vticensis integre & seuere egit. Inde ad Romanam curiam veniens eius industria, doctrina ,& pietate cognita ab Innocentio VI. Abbas Antisodorensis primum, deinde Massiliensis factus multis magnisque legationibus saepe ornam&praesertim nouissima Italica ad Vicecomites,in qua absens, summus Pontifex, vitae annum 33. agens anno I 362. renuntiatus est. Erat enim vir singularis virtutis, & ingentis animi, morum ,& innocentissi. mae vitae maiestatem adiunxerat, ita ut virgo esse ab omnibus crederetur.
Pontificatum a Christi honore auspicatus contra Turcas expeditionem parauit, crucem praedicari fecit. Ad quod pium opus ut fideles emcacius excitaret his veniam non modo noxarum indulsit , sed beneficio usus temporalis subsidij antiquam decimam beneficiorum ad medietatem , quain Clericos habere voluit, pro integra reduxit. Regni Christiani sumi fautor ae desenser cuius alumnus erat,& in quo praecipuum esse situm bene sciebat Ecclesiae fulcimentum, colat a Regni Francorum inua res eorumdemque receptores Inathemata sulminauit suique decreti diploma ad perpetuum regni munimen Carolo Regi nuncupato Sapienti multa cum paternae dilectionis sipnificatione detulit, quod in regio thesauro Parisiis repositum hodieque extat. Ad hunc Pontificem Sanctissimum S. Bristitia Christi iussione profecta regulae suae confirmationem petens postulata obtinuit. . Anno igitur Dominicae natiuitatis I 36 t. die Dominica 8. Idus Nolaemb. Vrbanus V. Auenione in Cathedrali S. Mariae de Donis consecratus est suae coronationis insignia suscepit per manus Amialdi de via Caturcensis, Diaconi Cardinalis S. Eustachii s. R. E. Archidiaconi, Cardinalibus, Episcopis , Clero de populo adstantibus, Urbani V. no-- men accepit seditque Carolo IV. Imperatore annos 7. menses a. dies a
598쪽
Ineunte pontificatu ad ipsum obsequi, & reuerentiae causa anno I 36s.
Ioannes Francorum Rex venit, quo praesente Pontifex sacrum bellum 3e expeditionem transitiarinam eleganti oratione habita pro recuperandis Hierosolymis publice indixit. Lcgatum eius belli creauit Talairar. dum Cardinabem Albanum, Galliarum & Cypri Reges cruce signauit, eorumque opera vlus est qui ad eam tem sponte sita excitati erant. Mortuo Ioanne Francorum Rege Carolus U. ei successit, per id tempus com populi Romani legati Auenionem profecti Pontificem ut ad urbem accederet rogallent , eorum precibus commotus, 4. Pontificatas sui anno Christi 1 361. in Italiam venit, ut Romanis satisfaceret 3e res Ecclesiae Romanae componeret longa Pontificum absenti a labefactatas. Romam ingressus incredibili totius ciuitatis gaudio & honore sit scipitur,s apud Basilicani Vaticanam sibi ledem delegit, cuius propinquum palatium vetustate dilapsum rellituit Mnauitque hortis de viridariis , quibus ex calendis octii gentos & aliquando mille pauperes labor intes pauit. Cum Carolus IV. Imperator intellexisset Vrbmi Romam profectionem eo statim cum uxore ac liberis aduolauit, ibique stratoris officio Pontifici exhibi- o , in Pontificiis sacris Euangelium decaluo int, inde tertio mense post in Germaniam rediit. Ioannes item Palaeologus Imperator Constatuinopolitanus ad Pontificem tum Romae commorantem venerationis gratia vcuit, quem Vrbanus pro foribus Ecclesiae Vaticanae more Imperatorum susceptum honorifice habuit. Is ante aram maximam Principis Apostolorum Milia Latina audita publice Catholicam fidem qu am Romana Ecclesia docet proselliis est, cumque saepius una comedi ssent Imperator aliquando Pontifici dixit se animo & corpore potissimum recreari , quod apud Pontificem epularetur. Basilicas Lateranensem, Vaticanam , & S. Pauli vetustate qua flatas restituit Vrbanus, Sanctorum Petri & Pauli capita in Hypogaeum olim abdita reperit ,& in altum loca-υit, cum enim sub Leone IV. Pontifice anno circiter 8so. Vaticanus 1 Saracenis captus futilet, & S. Petri Apostoli Ecclesia diriperetur, capitxSS. Apostolorum, quibusdam piis Sacerdotibus ne raperciatur tunc abscondita postmodii in inueniri non potuerant. Vnde factum est proptercorum ignorationem ut honos qui prius eis exhibebatur in desiuetudinem venerit. Quod ipsum attendens Vrbanus Pontifex, IV. sui Pontificatus sui anno , qui erat a Christo nato a s 66. dum Romae commoraretur, sacrum solenniter celebrauit, ieiunia instituit , supplicationes habuit, Caluarias praefatas diuque quaesitas ac tandem repertas loculis argenteis operuit ,& inclusit&ad aram maximam Lateranensi Basilicae multa ceremonia collocauit. Iesuatas Senis Tuscsae ortos ab Urbano V. Viter-bij cum is Alienione in Italiam proficisceretur religiosas vestes accepisse die natali S. Ioannis Baptistae Morigius testatum reliquit. Huius ordinis ortum ad annum i 368. reuocat Polydorus Virgilius. Apostolici viri dicebantur. Paulus V. anno i. Pontificatus die I 8. indulsit, ut ex iis
nonnulli sacerdotali disnitate decorari queant. Clim bellum arderet inter Francorum & Anglorum Reges, Urbanus pacis inter eos sauciendae
599쪽
studio ineensus in Galliam rediit, in eaqtie cogitatione defixum spIritum Deo teddidisse scribit Massbnus in Annalibus Franciae, & Petrarcha libro de vita solitaria. s. Reversus in Galliam Monasterium S. Victoris Massiliae cuius Abbas fuerat ad instar arcis reparauit magnamque turrim Cymbalariam construxit, in qua viginti & tres campanas appendit , & S. Victoris ac S. Cassiani capita argenteis & gemmatis thecis condidit. S. Victoris pretio quatuor mille alia eorum , multasque sacras vestes didinis usibus obtulit. Quam Ecclesiam adeo venerarus est ut aliquando iam Pontifex Auenione pedes ad eam accederet , dc consecrato maiori altari pedes Auenionem rediret. Condidit & dedicauit Ecclesiam S S. Gerniani &Benedicti tractus Pessulani , cui campani aeris turrim 27. nolis instructam adiunxit sacella addidit, de altare maius dedicauit. Collegium ibidem erexit &fundauit II. Medicorum studentium , qui gratis ibi alerentur eisque omnia tum victui tum studiis necessiaria tribuerentur. Eiusdem ciuitatis Ecclesiae maioris aram ipse consecrauit, Sc sacras vestes quibus in ea celebritate usus fuerat Ecclesiae eiddin largitus est ,& eam multis reliquiis, & vario tum aureo, tum argenteo ornatu scilicet vasis, crucibus, calicibus, & aliis huiusmodi ad sacra ministeria necessariis dotauit. Instructissimam Bibliothecam in ea fecit. Ecclesiam & Monasteritura Canonicorum saecularium in vicis Bedon, ubi mater quiescit, ic aseo. Item particulare templum emptis aedibus paternae ditionis, Grisatij ex patrimonij sui reditious condidit & dedicauit, multis ornamentis aureis argenteis & Sanctorum reliquiis donatis, & viginti millibus aureorum ad reaedificationem Ecclesiae Mimatensis relictis, clam ipse eam reficere animo destinallet, sed morte praeuentus non potuit. Q lavero in Italia usus erat, supellectilem auream & argonteam, item pannos aureos & sericos , qui ei donati fuerant & alia, in Gallias rediens cuncta Mimatensi Ecclesiae donauit. Eodem tempore Urbanus V. Eletrarium de Sabrano Comitem Ariant Gillum e Narbonensi Gallia oriundum qui obierat Parisiis anno 1318. aetatis verδ suae 28. die A. Calend. octo & apud Minoritas Parisienses h bitu Minorum indutum, Virginem creditum ,& multis miraculis clarum inter Sanctos Confestbres retulit Auenione in Ecclesia S. Desiderij, & de ea solennitare luculentum sermonem habuit. Anno is O. aetatis suae 6 I. Pontificatus anno 8. mense a. die a 3. & i Calend. Ianuarij circa horam nonam obiit Auenione , S in aegritudine statuit quod quando ab hac luce decessit et, corpus eius sepeliretur more pauperum apud S. Mariam de Donis in Auenionensi Cathedrali, fle dum corpus cflet incineratum, ossa portarentur Massiliam , ad Ecclesiam Monasteri j S. Victoris ubi quondam ipse fuerat Abbas, & ibi sepelitetur ante
altare maius, ubi adhuc iacet. Mortuus est in camara domus habitationis Cardinalis Albanensis, ianitis patentibus & apertis omnino, ut quilibet veniens ad videndum eius finem Delicem & Catholicum intrare posiset, signum sanctae crucis tenens in manibus, & suis vestibus semper in-- dutus,
600쪽
Tae Monasse. ab eo Massiliae condisi. Lib. II. c
dutus , neque in illa aegritudine permiserat se vestibus suis Monasticis spoliari. Post eius mortem Sc serpulturam in Ecclesia S. Mariae de Donis Auenione per I 7. menses requievit. Dominus Gregorius Papa XI. eius successer praecepit solenne sepulchrum more Ponti hcio in Monasterio S. Victoris Massiliensi iuxta illius voluntatem fieri. Translatum fuit corpus eius ad sacrum Coenobium S.Victoris & positum in sacello S.Petri prope maius alore anno I 372. Nonis Iunij, ubi nunc requiescit, eius eriles a muc visitur ad memoriam posteritatis tradita. 6. Ad hanc gloriam quain summus Pontificatus inuexit, proxime accedit dignitas Cardinalium, Episcoporum, Abbatum, quos ad Ecclesiae subsidium omni ferme tempore haec eadem S. Cassiani disciplina pro
Bernatam Gallus & Abbas S. Victo is Massiliae, Presbyter Cardinalis creatur ab Alexandro II. anno circiter Io66. Hic sub Gregorio VII. cum Bernardo Papiense Diacono Cardinale legatione Germanica ob grauissima negotia functus est, ad uniuersos pene Imperi, principes in Fo chein Conpresatos quibus praesentibus iidein proceres Henrico I V. Impreatori rebelles, anno Christi Io 7. Conuentu publico acto, Rodul-phum Sueuorum Regem Henrico reiecto Imperatore constituerunt. Iam vero ab Alexandro Papa II. Legatus in Hispaniam concellerat ut causam dissidiorum ac dillensionis factae inter filios Raymundi Berengath Barcinonensis Comitis haeredes eoῖnosceret atque componeret . ne Maurusij vicini hostes conditionem 1uam conditione Christianorum inde potiorem, ut selec in turbis, ac meliorem facerent. Vix ea perfunctus, altiri mox Legationi destinatus cum Amato Episcopo Eleronensi ad .dissbciandum Iconiuge Centustum Bigerrorum Ortiuorum Comitem, Bearn ij Principem. Verum cogitantem siue ulla mora ista itinera facere, immatura,& improuisa intercepit mors. In Synodo Tolosana consiliis Legati Hugonis Candidi Carditialis interfuit, iussit Alexandri II. anno Io68. praetentibus undecim Episcopis, δ batibus quamplurimis. Lateranensi Concilio in quo Hemicus Ilii Hator grauioris interdictionis fulmine mactatus est, subscripsit. Atque id vulso de Bernardo dicitur ad commune historicorum iudicium, & ad popularem , sensum accommodate , fuisse in eo incredibjlem quamdam & prope singularem & diuinam vim ingenij, qui omnia quae ad Dei cultum ac religiosae perfectionis incrementum pertinent, ita diligenter pertractaret, ut eo Adbate nihilo secius aut segnius Monachi S. Victoris in religiosam disciplinam ac regularum obseruationem iucumberent , quam superiori aetate S.Isar-ni. inam ob causam Froterio Castrensi Episcopo , eiusque nepoti Raymondo Vicecomiti , dum uterque S. Benedicti & S. Vincenti, in Dioecesi
Castrensi Monasteriorum instaurationa consuleret , mens alia non fuit quam ea Bernardi Abbatis ac generalis Conitentus S. Victoris curae ac institutioni committere , transcripto etiam in eos iure, ac praerogatiua Perpetua collationis earumdem Abbatiarum.