장음표시 사용
631쪽
choris. Uersus est Anapaesticus Pindaricus dimeter acata lectus , consans quatuor pedibus, in quorum singulis recipit Anapaestum, cujus tamen vices promiscue supplent Spondaeus , & Dactylus, dc ultimo etiam loco intergum Tribrachys, Amphimacer, vel TrochaeusJ hoc
mini. XXVI. Genus viges mum sextum, di colon tetrastrophon, ad exemplum sere Catulli, carmine I . Primi tres versus sunt Choriambici Glyconii trimetri Malalecti, Spon-
pius dominantur Anapaestus & Dactylus, ita iidem pedes in Trosiaicorum Σda 3e cta re gione saepius collocati invcniuntur: de prout in tertia Iambicorum, ita in ala Trochaicorum . nusquam toto opere Anapaestus o currit. t Aliis Anapaesticus Aristophanius nunc patur. 1 Vide quae nos insta ad cap. 2. Cass. 1.
Catullus autem non Trochaeum modo , saepe etiam Iambum prima sede admisit: Boet. lib. 2do. met. q. semel in prima regione recepit Iambum in illo versu, bonis crede fu- facibus. In lib. autem 4. mel. 3. semper utitur Trochaeo primo in loco: Buchananus vero . licet plerumque primam sedent Spondaeo tribuerit , nonnunquam tamen Catu li Boetiique exemplo durius . non dubitavit Trochaeum vice Spondaei substituere : εc sorie, eam ob causam. Pul. H6. str. ult Morte poetius quam Morri prout in omnibus edition,
daeo, Choriambo & Pyrrhichio vel
IamboJ constantes sed loco Spon daei interdum recipiunt Trochaeum 3 hoc modo; Quartus autem quisque est Phere.
cratius ' heroicus trimeter aca
talectus, constans Spondaeo , Dactylo dc Spondaeo, hoc mi do Hujus generis Psalmi sunt s. It s. Toto pectore diligam. Iaa. O lux candida, lux mihi. I 28. Felix o ter & amplius. XXVII. Genus vigesimum septimum, monocolon, ad exemplum Prudentit hymno G. Cathenaer. Uersus est Iambicus Anacreontius dimeter Catalectus, qui constat tribus
Iam bus exhibetur legendum. 4 Id est . tres ultimi pedes earminis hexametri: quamvis autem Boetius interdum in prima sede Anapaelirum . 8c Catullus semes Iambum , saepius vero Trochaeum , posuerint : noster tamen Horarii exemplo Dactylum semper duobus Spondaeis medium inter Onit . praeterquam in unico hoc versiculo sal. I 28. Comparata labore, in quo Trochaeus primo loco collocatur. s Utitur etiam Boet. in versibus prioribus lib. 2. met. 4. in quibus Spondaeus etiam tertia sede nonnunquam assumitur; quod a Prudentio & nostro nusquam factum. Quisquis autem suit, qui eam edidit metrorum B chananaeorum expositionem, quae plerumque Psalmorum Paraphrasi subjungitur, ut in multis aliis, ita & hie turpiter nallucinatus est. qui hoe carminis genus idem esse existimaverit cum eo quo usus est Boet. lib. 3. met. 7. in illo enim primam sedem semper occupat Anapaestus.
632쪽
Iambis & syllaba, recepto tamen sae- autem est Iambicus dimeter devissime in prima sede etiam Spondaeo, quo in genere II I. egimus. Tertius hoc modo; Hujus generis Psalmus est unus, videt. 3 3 i. Si spiritu impotenti. XXVIII Genus vigesimum octa Vum, tricolon tristropnon, quale est Horatii lib. s. Od. I . Primus qui Grue versus est heroicus hexameter , e quo in primo genere : secundus
I Conqueritur C. Benticus pessimum a Lambino flagitium admissum . qui alterum Quemque versum Epod. II. 3c x3. lib. s. Horatii ad quorum imitationem scripti luntl 1almi 138. t s. in binos diviserit , cum antea conjunctim ederentur. Cum autem Lambinus se Buchanani nostri auctoritate motum id fecisse assirmet, operae pretium mi paullo altius inquirere, quibus rationibus adductus nuchananus. 8c ipse unamquamque horum Plat- morum strophen tribus versicul:s distinxerit, Odesque illas Horatii eo ordine digerendas Lambino persuaserat. Rationes vero liae suisse
videntur. Ima. Quod non satis congruum existimaret duo metrorum genera pror .us diversa uno versu concludere. aeda. Quod hoc pacto Flaccus, reclamantibus omnium Carmi-
vero est perit hemi meris heroica, con
stans duobus Dactylis & syllaba, cujus in genere IX. meminimus. Hoc genera utitur semel, Psalma
nemper 38. Pectore te grato Dominumque Deumque fatebor. XXIX. Genus undetrigesimum,tri colon tristrophon, idem sere cum
praecedente, nisi quod ordo paullum sit
pora impresiorum codicum fide. sed etiam, quod maximi est momenti . veterum Gramiamaticorum & Scholialiarum auctoritate & te stimonio, qui non solum hos Horatii verius coniunctos citant, sed insuper de hujusmodi
veriuum quos illi A.. 'τη rus . 1. e. inconnexos, Vocabant, genere & artificio sigillatim scripsere. Et, ut alios omittam a Bentico crutatos . Terentianus Maurus disertis verbis teia statur ex Mobus colu unum versum furi . pr que exemplo adducit alteros versus Epod. II.& ra. Horatii. Quod ad illabae brevis productionem . e Ones collisionesque negleetas attinet, Hephaellion , qui horum arusiae τητων versuum parentem di inventorem statuit Arischilochum , expresse docet, Asiabam ultimamniaris coli perinde es comm . nem , ae s int
rit, nunc vocalem ante vocalem non ab ecerit: veluti, Epod. I 3.
Radiaces in sessim vita: nunc σAchemenso. ἐκ
Frevissiore mero arcana promorat Deo.
Eodem quoque modo . si binos versiculos adfingulos redegisset, in praedictas leges peccas-kt Buch n. Psal. i 38.
Coram superbis Regibus,tar tis facta eanam. OcFarent, tuaque eloria ad jubar attonita.
Neque e idei etur M cum sua vocali, ut ι - ιa est Bostium t incolumiqua dabis. NNaιto nullo tuum in seculorum se eula. sed has rationes , quantumvis speciosas, fa
de collegisse dentinus videtur, versibus istiusmodi, ex duobus colis conflatis, eandem indulgeri licentiam, ac si duos versus omnino distinctos constituerent. Quod si ita est & ita quidem esse ex ipsius mente necesse est non magno discrimine referre arbitror. an junctim scribantur. an in duo disiecentur haec carmina: id saltem affrinare liceat, non tam triste hae in re a Lambino, atque adeo a Buchanano nostro . piaculum adm 1sum , ut Dauxia Musa quod opinatur vir elarissimus ira d
1 in lambieis hisce nullum alium adhibuit pedem Horatius praeter lambum, di locis imparibus nonnunquam Spondaeum, qua in re eum aemulatus est Buclia nanus, cxcepto um eo illo Psal. r s. ver sculo, Animal benigna recrear.
in quo primam sedem occupatAnapae os.
633쪽
si inversus , nam qui illic secundum locum tenebant, hic tertium , & econtrario, versus occupavere : Cae terum Horatii Epod. II. per omnia fimile est, praeterquam quod illi primus versus est Iambicus senarius, Buchanano autem hexameter heroi cus : secundus vero utrique est penthemimeris heroica: tertius denique Iambus dimeter. Hoc genere scriptus est Psalmus a s. Te Regem Dominumque -- nam . dum lucida volvet. C A P. II. De generibus metrorum quibus in aliis suis operibus poeticis usus es
reliquis suis carminibus utitur Buchananus, ad duas itidem classes possunt reserri; quarum prima Poc-mata cjus varia, Fratres nempe fraterrimos, Silvas, Epigrammata , Mi stellanea, de Sphaera i ibros, Satyram in Cardinalem Lotharingum , quaeque a metri genere nomina sunt lortita, Elegias, Iambos Zc Hendecasyllabos; secunda autem Tragoedias tam sacras quam exteras, Comple
ctatur. et Vide quae nos modo ad genus XXVIII. x In Hendecasyllabis suis imitatus est Buthananus praecipue Catullum, qui prima regi ne haud raro vice Spondaei Trochaeum Sciambum substituit, veluti Car. I. Arida modo 'mi e expolitum. NMeas esse aliauid ρutare nugax liem Car. S . Gratias tibi maxιmas Catullus Atis myimus omn/um PoeIa. semel quidem apud Boetium invenio Iam-hum lib. 3. met. 4. Penuit.
IN altera G. Buchanani Poematum parte sexceptis Tragoediis de quibus sequente classe agendum) metrorum genera sunt quatuordecim.
metri heroici, de quibus in primo Psalmorum metri genere superius ι gimus me genere scripti sunt, Franciscanus. Silvarum liber. Libri de Sphaera. &Miscellan. carm. Is, &24.
Elegiacum omnibus notum, de quo supra. Ποι genere utitur, Frat. Daterrim. maxima parie, Toto Elegiarum libro. . Epigram m. passim. Miscellan . nonnullis.
Catulli, Martialis, Statii, Prude tit, Ausonii. Boetii, Sidonii Apollinaris . Ne. Versus sunt Phaleucii hendecasyllabi pentametri acatalecti, quinque constantes regionibus, quarum primam possidet Spondaeus, siaepius etiam ejus loco Trochaeus aut Iambus, secundam Dactylus, quem
Bonerum mala carminum taberna.
Trochaeum semel adhibuit Sidon. Apoll. Car.
I 3. ver. 38. Maridiaque timet manum ac rudentem.
nisi sorte penultimam vocis Mars a produx rit , quemadmodum alibi eandem syllabam in ripιdis, C r. v. ver. 23 S. Orthostram ruatit alter Fiari dis.& ult. in Ela. Car. Iq. ver. 6. Eia Calliope nutente palma.
634쪽
quem sequuntur tres Trochaei, vel ultimus Spondaeus, 3 hoc modo ,
asti cum dimetro Iambico auernaris subiuncto. Frat. Daterr. I, 2, 28.
Epigram. lib. II. 8, 17, I9, 3 . Misceli. i , 3l, ἶ2, 38-V. Monocolon. Versus Iambicus dimeter, de quo cap. I. met. X. ει utitur sto, Epigram. lib. I. 3o. & lib. III.
Pomp. Deor. Rus . L. Mileell. I 6, 36. VI. Dicolon diltrophon. Versus primus Iambicus senarius , secundus Iambicus quaternarius, de quibus inmer. III. cap. I. me genere utitur, Toto sere libro Iambon. Praefat. Frat. Daterr. Epis. lib. I. s. Misceli. 2I. VII. Dieolon distrophon. Versius prior hexameter heroicus, posterior Iambicus dimeter: idem Cum gene- .re XXI. cap. I.
Hoc genere utitar, Frat. Daterr. 4. Misceli. 22.
VIII. Dicolon distrophon. Versus prior hexameter heroicus; posterior Iambicus trimeter : ejusdem generis est cum II. cap. I. Hoc genere utitur, Epigram m. lib. III. Pomp. Deor. Rusi. q. Valent. I. IX. Tricolon tetrastrophon: idem eum genere VI. prior: capite me
Vid. insta cap. III. n. Sed missis hisce, Martialis. Cui Musas Mint se veriores, squam in Phaleuciis, quibus lumen stecum tissime unitur. alium initio quam Spondaeum pedem adhibuit: in illo enim Epig. D. 2. o. Rapta scribere sed Vitellianis. ultima σου rapta propter duas consonantes staquentes . licet vocis diversae, producitur, quemadmodum lib. s. Epig. o. . - .ladium mos Romana stririu in ora Idem de Prudentio dicendum , qui prima Ie- de semper Spondaeum collocat, illa namque περὶ op o. 98. Chlsa scandera contigit Tonantis. Glpa ultimam habet longam, ob praedictam rationem , prout idem in Psychomachia.
Imbuere, statvliqua virer 'dare rei pho. I Buchan. in 8 earminibus hoc metri genere seriptis i vieibus Iambum primo loco versus t & 1di adhibuit: 8c ter in primo Versus tertii loco. syllaba autem sta tertu versus quinquies illi brevis est , Horatio nunquam. Vide q- ad gen. VI. cap. I. Quota linu
635쪽
e genaere utitur, ribus etiam Spondaeo aut Anapaesto, Frat. fratere. s. to. di secunda regione nonnunquam Misceli. I. a. a. 8. Ir. 28. Tribracbi, hoc modo, X. Monocolon. Uersus est Anacreontius , de quo supra cap. I. Een.
Hoc genere utitur, Epigram m. lib. I. 6s. X L Monocolon. Versus Anais paesticus, qualem genere N XU. cap. I. descTipsimus. Hoc genere utitur, Epigram m. lib. III. Pomp. Deor. Rust. I. XII. Dicolon tetrastrophon, in quo tres Sapphicos continuos sequitur Adonius 3 prout in genere V.
Misceli. 2, s. XIII. Monocolon. Qualis est λ- eundus quisque versus Horat. lib. I. Od. q. vel potius secundus quisque lib. a. Od i'. Uersus est lambi cus Archilochius trimeter Catalectus,conitans quinque Iambis & syllaba, receptis tamen in locis impa-I Nulla autem re alia hi Horasi versus ab illis d: limgnuntur, praeterquam quod in pri r bus syllaba post duos pedes residua sempersit lonia , quae in pollerioribus squamvis rarius sit hrevis.1 Ueluti in illo versu,
Captare eapreis non minus fugam. In illo autem Se rata oreades Lamus teneris.
ita enim legendum alibi ostendimus' oreadest issyllabum est, per in apud Ma nem aἰvearia te rasyllabum, adeoque lambus secundam tenet sedem, non vero Amphibrachys, utpote pes peret mus; nec TIibrachyr, a
Alii sie metiuntur, ut primo i co ponatur Iambus, vel Spondaeus, vel Anapaestus, secundo Iambus, vel Tribrachys, cum sellaba residua seu caesura , deinde tres Trochaei, fvel ultimus Spondaeus, J hoc modo,
quo nomine appellari consuevit Iambicus trimeter, seu senarius, cujus ultima sede Spondarus vice Iambicollocatur , quali usus est Catulluscar. 8. Persius in Praeset. Martialis lib. I. Epig. 3. Boet. lib. 2. met. I. Hujus generis unicum tantum apud Buchan. versum reperio, Epig. lib. 3. Pomp. Deor. Rust. s. Ni forte malis avios per anfractus.
seeundam en: m syllabam longam esse monstrat & vocis origo, Graece tiara, & Virgilii auctoritas ct n. I. Hinc atriis hiae glomeram. illa pharetram
Quod ad illum ve um attinet. Nν forte maria avis per anfra M. quidam sorte exillimaverint μι d lyyIlabum esse, adeoque Spondaeum ea regione positum, quod mihi in hoe genere durum 6c insistens videtur. Ego potius ad aliud metium resa. rem, de quo gen. mox seqvcntc.
636쪽
Anapaest: q. sede. Bapt. malle quissuam praecipitare te putet. et parentem, V o iii quibus potes. Errore gentes , quam popu
lum qui se Dei. Meminisse toties sceleris
eum oui puta. Torquere flamma poterit inevitabili.
Med. Ferre huc novorum consiliorum nuncium. Lethale gnstar ne existum fruas meae. t At quod to etiam loco Anapaestum aD
sumserit , non ita facile excusandus Buchan. videtur: nam , si Avantio eredamus, id nu quam a Seneca suffiim: quanquam ipQ sat eatur interpretes qu udam hae in re deceptos, sive ut videtuo rei inetricae inscitia , sive potius pravorum codicum vitio , quod sorte et iam Bucliana num nostrum fefellit. Poetices quidem Giessenae auctores, quamvis Dactyloquariam sedem Iambicorum interdicant, Anaprilum tamen, quod a brevi syllaba, ut lam-hus , incipit , aliquo modo toἰerari posse censent. Porro, in lambicis dimetris hyper. catalectis Anapaestum .ita etiam sede ab ipso Seneca collocatum observarunt Fabricius de Detrius, veluti Agam. 6i6.CMMAM Pelida nimium ferati. 8c 6 iv. Aut eum typo Peluset animos feroces. Verum . si a tam is viris dissentire liceret, veriusliosce Sapphicis potius hypercatalectis quam Iambicis annumerarem, quibus ihil. una syllaba in principio redundet. Via. Novam Meth. p. 7s. Sc quae nos lupra ad gen. xxiv. cap. I. a Quia Anapaesticum carmen. ut luavimmum i ita post Iambicum . Tragoediarum sci ptoribus longe frequentissimum est. idemque nonnulla tanquam tibi propria vindicare videtur. non ab re laeturus exiitimabor,si peculiarem ejus indolem & straeturam paullo fusius exolicavero. Et, Imo. quidem. genuini Anapaeli cinullam observant Caesuram . adeoque quod maliis sere omnibus vitiosum eli , hic gratiam meretur: unde optimi sunt quorum singuli pedes smgulas voces complectuntur, veluti Pie aqua tacito sidera munis, M2 m. II.
ι iudine. Hoc metri genere scripta est maxima Tragoediae cujusquc pars: nam totam lare fabulae actionem complectitur. II. Anapaesticus dimeter a Male. eius, de quo in cap. I. genere XXV. superius egimu . Ejus in choris se quentissimus est usus .
mino lato redueem lorisu. 8coeulos densa eo tum tenebra
Proximi his sunt, quibus unaquaeque dipodia
vocem terminari rit G per eι a strae latum. Se Nee perspicuis animi sui uam Oeam radias earnoro pNis es
Atque hanc sorte ob caussam Servius fina paestos dipodia mensurandos voluit . non item Dactylicos, utpote hac lege immunes: quod non latis attendentes Scxliger de Delmus , contra Semii auctoritatem , qualem rios te tametros, non dimetros , appellami censent. Hanc autem legem adeo stricte servandam libi veteres statuerunt. Seneca in primis & Boetius. ut qui in aliis multum sibi indulgeant . ab hac ne vel semes , quod sciam. discesserint, ita ut inter dipodras nunquam Ecthlipsin vel Synaloepham intervenire lint passi : excipio unum Herculis OEiaei locum,
Postire marus Alciden Iemus. Quod, inter alia, doctissimi Nie. Heinsi, qui hanc Tragoediam Seneca merito abjudicavit. sententiam liaud inviter confirinat. Buchanaianus autem . die quid dissimulam' qui in Psa terio. Jessithe 5e Baptiste hanc regulam imm tam servat. in Medea eam laepius neglexit, ut
Cum Ριre, M tota domus pereat. Ecastus composiat, fare, age, anus. MIntra atria clamorem , haud lator. MMatier Uod tandem immodervium Thalami desiderium rarit, DBlιa, accelerare horam fati
637쪽
III. Asesepiadeus Choriambicus
tetrameter, qualem Sen. VIII. cap. I.
Quibus addatur linus Alcestidis velfus, mi Ggilio media intervenit.
stua mutata amma animam eriperes.
Ut versus eos praeteream, quibus aliqua regione Dactylus, nulla vero Anapaestus inest, quosque, eam ob caussam, Dactylicis potiusquam Anapaellicis, licet iis undique stipatos, quidam forte accenseri malint.2do. Geo. Fabricius, qui Senecae vessus accurate descripsit, nusquam Dactylum secundo loco positum animadvertit, quem tamen Buchananus haud raro adhibuit, veluti Jem. Non mutaverit opibus Grasi. &I iret injuria tibι satorum. Ec, irginibus tibi thalami expertes. Medea. Infelix eras misoris euris. 8c Noe accedite limina ratims. &Aι ie pacifi r bine Mercurius.
Minime sed n/ .e fa-utam νι uam. NNe me desere, na ter super . Detrius quidem se bis Dactylum apud Sene- eam Iccuniam sedem occupantem deprehendisse existimat, semel ius. in Agamem. v.
Et semel in Octav. v. 779. Aut avid pectora trerar anhelo Sed quod pace tanti viri dixerim prior ex his Anapae isticus non est, quippe qui hoc pa-
. to . Trochaeum tertio loco haberet , quem omnium suffragio Anapaeitici respuunt: ego potius Sapphicum brachyeatalectum. live uno pede in principio mutilum . eum existimaverim. Alterum vero . prae ei quam quod ex ea
Tragoedia est . quam viri docti lamdudum g
nuinum Senec.e faelum non agnoscitnt, Dactylicum potius quam Anapae lucum censicndum qu.dam existimabunt. Quod si ejusmodi fersus Anapaesticis permixtos Anapaesticorum Lumero habere voluerimus , Boetius Buchananum defendit, qui haud raro secundum illis locum attribuit. Proxime ergo disquirendum venit, an versus illi quaternarii, yeris Anapaesticis undique eircumvallati, quamvis nullus iis infit Anapsestus, Anapaesticis ann merari debeant. Et sane nullo eos discrimine B ichananum habui ila ex dictu fere palam eli: neque eos distinxisse Boetius videtur, utpote qui eos nullo ordine Anapaestieis immiscuit, qui alias semper aut uuo carrulus se tre ,
explicavimus. Eo utitur primo Cho
aut summum duobus certo ordine recurrentibus uti consuevit. In eadem fuere sententia omnes fere Grammatici , qui de hoc carmine scripsere , in eo enim omnes Anapaesto pares admittunt pedes . Dactylum , Spondarum , nonnulli & Proceleusin alicunt. nulla ei propria servant sede: adeo ut toto inversu Anapaellico saepe Anapaestus mullus inveniatur. Iulio quidem scalligero Poet lib. 2. cap. 36. Dactylus contra leges admisitis videtur, quod . quamvis Dactylus Anapaesto potentia sit aequalis, dispositione tamen contra ria fit, ut lambo Tiochaeus, qui limul eundem ve sum ingredi nequeunt. Eruditissimus vcro, bc vir, si quis abus, in rebus istiu modi pe pieacissimus, Rich. Bentlejus, quamvis id plane & disertis vel bis non assi mei, nul- Itim pro Anapaestico videtur agnoscere, nisi cui vel iniit Anapaestus, vel qui saltem ex solis Spondaeis constet. Ego omnium fere Grammaticorum hac in re consensum potiorem a bitror , tantisper saltem dum rationes cur ab iis dissentiat, vir celeberrimus in medium adducat.
3tio. De ultima Anapaesticorurn regionema or exorta est controverita, idem enim ille in literis vir summus R. Betiti ejus, in Notis suis ad Joan. Antiochenum Malalam, p. 26. vem hujus Ac si perioris aevi Ihoetis, & in Buchanano nostro, impegit dicam, quod earminis Anapaestici .egum ignari, u limam cujusque verius siyllabam , aliorum pene omnium
carminum mole, communem exillimaverint, adeoque Anapaestos suos Tribracti, vel Trochaeo, vel Cretico . idque ubi nulla esset clausula vel interpune iam , terminare, vel etiam voetii aut litera M finire , versu prox, mo ab alia vocali vel H incipi te, non dubitarim ; quum. ex ipsius sententia, eiusmodi carmina apud veteres Graecos praesertuli uno tenore . & quasi unicus esset verius, a
rimo ad ejus genetis ultimum progrediantur..t quamvis vir non minus scriptis sitis quam generis splendore i lustris , Car. Boylius. re centium Poetarum partes animose tueatur, C. tamen Bentlejus, tantum abest dat sententiam mutet . ut scripto Anglico de Epistolis Phalaridis, ae nuper in Noli ς ad Horat. Car. III. Ιχ. eam ulterius confirmate pergat. Non nostriim est tantas inter tantos viros rites componere : quum autem susceptum carminis Buchananaei enarrandi ossicium id postulet, dabunt initu aequi rerum aestimatores hanc ve-
638쪽
IV. Glyconius Choriambicus, de
quo in cap. I. gen. UIlI. Eo utitur interdum in choris , dc nominatim
niam, ut absque gratia Fc odio. quorum caussas procul hineo, quid hac in re ratione maxime fulmixum mihi videri ur, modeste. 8c ea qua par est erga tam splendida nomina observa nistra, paucis proseram Et quidem veteres iblos dedita opera ab hisce abstinuisse . quae reiserarioribus a genti et O vitio vertuntur, mihi verisi stimum videtur . hosque rectius ἔπι-giique ex ordine fuisse faetiirc s. si illorum veitigiis paullo pressius institissent. Neque enim credibile est temere ae fortuitu factum , ut tam taro illi . hi tam frequenter hane legem migrarent. Accedit etiam ad Benitrii catulam aliqua ex parte juvandam , quod prisci iri Poetae nullas uti dixi syllabarum elinones A. napaellicis suis medias intervenire permiserint.
quae apud recentiores nimis crebro occurrunt.
Verum . hane legem Min ita stricte veteres sibi servandam stituisse, vel illus indicio est, quod nonnunquam ab ea discedant. Atque,
ut Graecos or illam , e quibus quae peti possunt exempla , Benil ejus nobis ivit ereptum. dum ea ad suam mentem , levibus . sat cor, ae ingeritosis. sed sorte nimis audacibus mutationi hias pertrahere nititur . e Latinis qui. dem Boetius hanc resulam vel ignorasse vel parum altendisse videtur, nisi fortasse versus quibus abess,t Anapaestus, hoe num Cro exiis mendo censuerit. quod ob superius a latam rarionem milii non fit verisimile: lib. certe t. met. s. Niam in veris Anapae ieis adversus
Lane legem bis continue Pecca I. V. 44. ODνis tanti pars nan vilis. Homines ruatimur fortun4 fila. 'δει, redis . comprime se ius.
ubi primus vel sus Troclueo. secundiis Cretico . ex Benileii sententia. terminatur. Ouod id Senecam attinet . Bentlcj t. ait, Avio da .rdoria eum temperavisse, res sumet tanIum aIoua iterum Trachao Anapaestos Hauserit, nee nisi finita sententi.r nobili limus contia Boylius id plus minus quinquagies .fidque nulla vel in inima interveniente pausa , saet: tatum existimat . uterque parum ex vero pronunciar tes. in genuinis enim Senecae I rigoediis . nulla vel levi interpunetione subsecta. quater tantum in fine mvenio Trochaeum. H p. scit. v. 3. Herc. fur. V. o. Med. V. M. & Aga M. Ifiterveniente pineis ter. Hi p. v. 3ψ . O ip. v. I 86 Tro v. IoI. Tri,achyn autem semel, Tro. r33. ut versus eos praeterem . quos ,
quamvis Mapaellicis bine atque Line eiactos,
Bent Mus Dactylieorum nomine habiturus vide
autem OHaeo N Octavia,quas licet Senecae viri quidam docti ab udicent, antiquas tamen esse omnes fatentur, saepius ab hac regula disce sum: Here. OD. i8i . s94, I 28i, i877 , Ecrpi 4. octav. 62. 1m. 768. 776,ΤT . o. 899, 936, 9 8. annumeratis etiam Dactylicis. Quibus aliquis sone addat Here. OEt.
quemadmodum in Dinii, Thysi, Salver .
de antiquioribus sere omnibus codicibus legi, rur. Er sane hane lectionem haud parum eoninfirmar, quod Seneca semper, alia plerumque
Osans Petra imponant. Via. Herc. fur. V. 9 I. Agam 338. Virg. Geo. I. 28 I. Ov:d. Met. I. I s. Gron Ovius tamen legit.
Iam Th. licam Pelion Ossam. ex MS. Plor. Quam lectionem eo stabilire ni . titur, quod Statius de Claudian. Pelio Ossa usubicini: sea in promtu erat aliud de firmius
subsidium. quod nimirum . li rasalica ossa
legamus. Tribrachys, pes alienus. secundam sedem invaderet: nasi dicamus. Ob spiritus inter dipodias moram, syllabam brevem no nunquam longam fit . ut in Troad. Eu pulsua Dardana Grais.& Ofta . Deflere velat, is qua fuerat. Quod ad alteram regulae Bentidanae parietaspectat, qua negat veteres Anapasios suos vocati Mi Dera at Dire, vir a proxima ab alia vaeati, vel H, incipiote .hanc quoque ab ipso Seneca nonnunquam reperio negleetam Her
fur. II . Med. Thy. 840, 8sq. &o 3. Tro. 73 nu la vel parva mediante latcrpua- stione. Interjecto autem colo . Herc. fur. tri 3. Med. 3. Denique absoluta periodo. Thy.82 ,ςs8.Hipp. 8, 33 . Tro. 94. Agam. si, Ut taceam Herc. OEt. I 089. & Troad. 96. quem qu' piam forte Daety ica basi terminatum causetur. Haec exempla tia plura sorsan repererit eusosus harum rerum indagato: γduram istam Cl. Bentici sententiam . qua B
639쪽
ad chori usque exitum : toto item choro Bapt. p. 242.
chaicis dimetris & Pherecratiis,non nunquam & Anapaesticis ternariis, temere quasi intermixtis. In Alcesti de tamen saepius adhibuit prima sede Trochaeum , semel etiam in Baptiste,
Sola non metuis graves. U. Iambicus dimeter, cujus in Cap. I. geri. III. meminimus. Eo utitur nonnunquam in choris: veluti initio chori secundi Ieph. p. I 89 Bapt. hor. 3. p. 239. Med. chor. p. sss. versus unus P. y67. a. aut de tua sturpe aurea. quatuor p. s77. b. Nec ante portas conspicor, &c. leptem p. s&s. a.
Sors, sors ineluctabises, & seqq.
VI. Versus Pherecratius. de quo superiore cap. gen. x III. Eo utitur toto choro Jephthae p. Iu . &sexies
moII ire saltem ac mitigare posse videntur: praesenim si ἐκ illud adjecerimus . nullam de hac regula Bem fana sve Graecorum live Latinorum Grammaticorum usquam exstare praeceptionem. Ut autem lateatur vir releberrimus multo facilius esse leges condere, quam servare, ipse, qui Nob. Inoulium, Fc merito reprehenderat, quod in hae Graeci dulichi ex
Phalar. Epist. 87. versione, Multo videtur sarius, timentem nihil Futura fata, quam timentem Ieristi: lambicorum legibus vim intulisset. Trochaeo vice lambi collocato, ipse, inquam, dum alium in viam reducens. pro timentem metuen ι- substitui jubet, in errat H licet non aeque grave, prolabitur: eo enim pacto Dactylus quartam sedem occupaverit, qui locus ab Horatio. Seneca. aliove quoquam probo auctore, ei nunquam est trahuius.1 Forte qui in Alcestide p. s87. occurrunt.
Mochaicis dimetris catalectis , quibus pedisp7. a. quindecies, aliis metrorum g neribus varie interjectis. VII. Uersus Sapphicus, cujus structuram gen. V. cap. l. supra ostcndimus. Eo utitur primo choro Jeph. primo de ultimo choro Bapt. item in initio Alcest. p. s 8. a Quandoque tertius quisque versus Adonio clauditur . quandoque rarius, ic ad Poetae arbitrium, Adonius interjicitur. VIII. Dactylicus tetrameter acata- lectus, constans quatuor Dactylis, vel eoium loco Spondaeis, excepto ultimo, iEo utitur p. r 33. b. ut, Subtili tib rare examine, Num deceat di quirere foeminas De rebus subIitibus anxie. &C. IX. Anacreontius, qualem exhibuimus cap. L gen. XXVII. Eo scripti sunt versus quinque Medca
Alcest. P. s77. a. Versus unus,
In coniugem fulse. dc pag. ss s. a. versus tres, Subi, subi tenebras. dc seqq. '
m xti sunt, annumerandi potius fiunt quam Choriambicis eo enim nomine a Fabrici censentur qui in Senecae ΟEd p. ver. 882. Nseqq pari modo Trochaicis intersus reperiuntur: Detrius contia utrosque Choriambicos trimetros appellat, substitulo, ait, nonnunquam, in loeum Choriambi Mo olla. 1 Trochaeum vice Spondaei saepius adhibuit Seneca Be Boetius: semel etiam Horat. r. I. I s.
3 Tanta est licentia carminis Anapaestici. ut a Dactvlieo interdum d scerni nequeat. Vid. supra ad hujus cap. gen. II.4 Versus tamen poliremus, latomis tulisι. Dactvlum habet prima regione e vel inter Trochaicos censeri potest, prima in lacrymis ob mutam di liquidam continue sequentes: producta.
640쪽
DE METRIS BUCH A NANAEIS. clio
X. Alcinius Dactylicus trimerer hypercatalectus , quale est illud Virgilii, Munera latitiamque dii. Constat autem tribus Dactylis, cum syllaba in fine residua Hujus gen
ris versus novem una strie occurrunt
Alcest. p. s8 . b. O Peliae mihi nata, vale, & seqq. XI. Trochaicus Alcmanius dimeter acata lectus . de quo supra cap. I. gen. XIX. dictum. Eo utitur quinquies Alcest. p. stlo. a. Trochaico dimetro catalecto altemis lubjuncto,
Certa res es, certa, amici, Sed precemur numina. &C.
XII. Trochaicus dimeter cat lectus, qualis est tertius quisque versus geri. XIX. Cap. I. Eo utitur alternatim Cum Trochaico dimetro acatalecto ut modo diximus p. s8o. a. interdum solo, ut quater aut quinquies ibid. quindecies Alcest. pag.
Limpidum fropter lacum, & seqq. duobus Glyconiis interjectis, aliisque utrinque stipantibus. ' Item ter P sys. a. Calamitatem lugubrem. dcc. Et p. svs. b. duodecies , Qui beatos dicerιnt. dc C. XIII. Anapaesticus ternarius, Constans tribus pedibus, quorum singulos ad modum aliorum Anapaesticorum in Anapaestus vel Spondaeus vel Dactylus promiscue obtinet. Hi in choris, Anapaesticis quaternariis, interim singuli, interim bini, nonnun-
r UL Notam ad hujus elas per . IV. . In hoc versu Tribrachys piamam obtinet sedem: in sequente prima lacoma ob mutam tu liquidam proticitur.3 Norandum Anapaesticos hosce Glyconios
quam & terni, interspersi occurriant, veluti Med. p. s42. b. Socium lugendo tori. p. s 8. b. Phoebus paria audisset. p s p. a. Sed Regina poteritor P. ss7. b. Et sancI a Deam I aboles. &Fama novem peperisse Narrat flavam Harmonisanduo irem p. s6 i. duo p. s63. In Alcest. autem p. s8o. tres 3 p. s9 .b
XIV. Dactylicus trimeter acata. lectus, constans tribus Dactylis, vel ultimo Amphimacro, quales, quod sciam, tres Lintum, & in Alceth. μs 97. a. b. Pherecratiis & Glyconiis singuli interjecti occurrunt. Mors etiam notha pignora. &Aggere quae tumuli premunt. αHaec moriendo viri sui. Duo autem reperiuntur p. s63. b. quibus primum secundumque pedem facit SpondAus, Me cum saepe exactius.
XU. Anapaesticus monometes, seu binarius, constans duobus pedibus, quorum alteruter vel Anapaestus sit, vel Spondaeus, vel Dactylus. Is nunquam nisi semel uno in loco, dc raro quidem occurrit, id que post multos Anapaesticos quater narios unde ecbasis Anapaestim nun cupatur,) quemadmodum Adonius cum quo interdum confunditur multorum Sapphicorum agmen Claudit: unus p. s I. b. duo F 3. R. unus,
nd Ret, potentior interdum 8e cum Pherecratiis eoincidere. π