장음표시 사용
161쪽
eorum, & familiarium intra illius septa degentium, retentio tamen Chrismatis omnino denegatur, quemadmodum Sacra Congregatio Concilii declaravit in Constantien. Pariam Parochialinis , ct Exemptionis 18. Detembris i 5 a. ad 3. dubium , ubi agebatur de Ecclesia, seu Commenda Villingen. ad Ordinem Hierosolymit num pertinente . Cum enim sic quaereretur in dicto a. dubio: An in d. Eeclesia praefata Commendae retineri valeat Sanctis umEueharisia Sacramentum, nee non Meruis Chrisma, ct oleum santium pro Omnibus piritualibus indigenIIis riwesticorum , ct familiarium, ut supra , intra illius septa degentium : Prodiit Eminentissimorum Patrum resolutio ita concepta: Ad III. Ruoad Sacrum Chrisma negative , in reliquis offirmative .
Eaque propter resolutum fuit ab iisdem Eminentissimis Patribus ad 4. dubium : Teneri Decanum Capituli Ruralis Villingant quolibet anno suppeditare oleum sanctum , ct Chrisma Uicario Curato Gruuingensi , non autem Chrisma , sed oleum tantum Infirmorum Cappellano dictae Commendae Villingant, ut melius videri potest in tom. 3I. thes resol. pag. 279. Ista autem sacra Olea , dum a Parochis pro usu suarum Ecclesiarum recipiuntur , nil ab ipsis exigi potest absque labe Symo- i 34niaca : per rixtum in Cau. ult. eou. I. qu. 3. , cap. 8., cap. I 6. ibique
gloga verbo ebrismate, cap. 36. ibique glossa verbo Grismate de Somon. iuncto folio Sacrae Congregationis Concilii indicta Constantieu. Iurium Parochialium si .Eι ideo , pag. 282. Etiamsi in contrarium adducatur consuetudo aliqua, quae corruptela dici semper debet, atque damnabilis: Quando enim consuetudo in se mala est . & peccaminosa, diuturnitas temporis non essicit , ne talis sit,
Leg. Obligation. f. deaes. ct oblig., ac in specie d. cap. 8. ct cap. I 6.ἐbique glossa verbo Consuatudinis d. Θmon. Non obstante etiam , quod hujusmodi pecuniariae exactiones diversis nominibus varientur, seu pallientur, ut habetur in M. cap. 8. i 6. ae 36. di Θmon. in quo ultimo sic legitur : O tit eausam reeipiendi dissimuleut, nomen
denariorum variant, denarios quos prius Cbrismales, seeusM 'sebales dicebaut, eo uetudinem mediae Puadragesima nuneupantes : Adeo
que talis variatio semper in se importabit labem Symoniacam , ut observat glossa d.eop. 36, verbo Variant. Non e in nomen attendi debet, sed res ipsa, ipsaque substantia, quemadmodum in alia specie notavit Rigant. ad Retul. 4. Cmeeli. q. r. Jub n. 9. Eodem modo quo usura non desinet esse illicita, etsi, quemadmodum Uiurarii faciunt. vel lucrum, vel emolumentum. vel poena in I 3s
fraudem nuncupari soleat, juxta doctrinam Glossa tu dicto cap. 36
162쪽
rsa PARS II. ΤΙΤ. IV. DE CONSECRATIONE
Nec reponas refragari resolutionem Sacrae Congregationis Concilii in ditia cingianties. Iurium ParOcbialium ad 4. dubium is Me ubi. Cum quaereretur an Consolationes praestandae , solvenda 336 que forent Capitulo pro receptione sacrorum Oleorum , Eminentissimi Patres ita responderunt: lius vero ad pratenssar eonsolatro
nes utantur jure juo eoram Eminentissimo Ordinario. Etenim non
resolutio est attendenda, sed rationes potius, quibus i psa iunititur. Cujus rei gratia notandum est , quod ibi agetatur de Capitulo postulante solutionem taxarum . seu Consolationes contentas in Statuto edito anno I 69r. , necnon vigore immemorabilis in eodem Statuto enunciatae, quae debebantur a Parochis ratione victus
dandi Presbyteris accedentibus ad sacrorum Oleorum receptionem , tum ratione suffragiorum, quae in die obitus, di quolibet Anniversario pro ipsi sim et Parochis celebrabantur . Inita autem fuerat anno i 47. Concordia quaedam cum Curia Episcopali, attamen Capitulum contendebat dictam Consolationem praestandam quoque adhuc essse a Vicario Curato Grun ingen. , eo quod dicta concordia non respiceret Consolationes, de quibus
supra , sed consolationes Episcopiles, seu praestationes Episcopo debitas loco cathedratici, ut videri potest ind. folio g. D taeo, ubi
haec habentur z Sed eontendit, eandem mearium teneri ad solutionemroxarum , seu consolationum , non obstante eoneordia inita cum Cum
ris Episcopali anno ., quia eadem eoueordia respicit isnsolatio net Episcopales , seu praefationea Episeopo debitas loeo Cathedratici . Copitulum vero postulat eousolationes saturarias, seu illar, qua vi gore saluti an. I 69t. , ct vigore immemorabilis in eodem factito σMuneiata , debentur ab omnihus Paroehis , tum ratione victus dandi Prerbieris, qui aeeedunt ad oleum exeipiendam , tum ratione suffra giorum , exae in die Obitus, ct quolibet anno deinceps celebrantur pro Paroebis defunctis .
Cum autem superius dicta concludenter, ut par erat, demou strata non fuerint, ideo Eminentissimi Patres , e re duxerunt ad Eminentissimum ordinarium Partes remittere, ut iure suo co ram illo uterentur . Ex quibus singulis non immerito deducitur Eminentissimos Patres non sine fundamento a negativa responsio ne sese abstinuisse, declarando videlicet Uicarium Curatum Gru
ningen. non teneri ad solutionem taxarum, seu consolationum pro receptione sacrorum Oleorum . Primum enim agebatur de lolu tione , seu praestatione consolationis a Statuto decretae, innixaeque, ut Capitulum praetendebat. immemorabili, quae praesumptione
163쪽
Secundo agebatur de conluetudine , quae in se mala, ac peccam inosa non erat, posita veritate narratorum, quotiescumque consolatio illa, quae a Parochis praestabatur pro receptione sacrorum Oleorum , ne in minimum quidem vertebatur in commodum
Capituli, seu potius in temporalem, S spiritualem eorundem Parochorum utilitatem, uti liquet ex supra demonstratis : ubi Capitulum Sacrae Congregationi exposuit dictis con Iationes partim erogari in stippeditando victu ipsis Presbyteris accedentibus ad receptionem lacrorum Oleorum , partim vero impendi in persolvendis, ut supra suffragiis Parochorum defunctorum : cum nulli bi cautum in jure hactenus legerim Capitulum ad hujusmodi onera teneri. Secus vero dicendum esset, quotiescumque pro reinceptione sacrorum Oleorum aliquid exigeretur in propriam ver tendum utilitatem , juxta species de quibus is di eap. s. I 6. ct 36. de Θmou. Quo in casu ne immemorabilis quidem consuetudo in contrarium admitti posset, velut in se mala , atque peccaminosa , 138 ad . eap. 8. 16. ibique glossa verbo Consuetudinis . . . Cum haec insuper consuetudo juri , atque rationi contraria prorsus habeatur, inducere minime potest privilegii, ac beneplaciti Apostolici praesumptionem , quemadmodum KenediBius XIV. observavit, ac declaravit in supradicta specie , ubi demonstravit, quod consuetudo immemorabilis non potest suppeditare praesumptionem privilegiorum Apostolicorum, quando dicta privilegia adeo rationi obversantur , ut, etiamsi postulentur nusquam conce di soleant: ut videre est in dicta Gnsit. 3. q. Praeseriptionem , ibi V ISed eateris praetermissis, ne haec Epipola longior evadat, subdimus hae intelligi posse de illis privilegiis, qua impetrari potuisent a Sede Apostoliea , si quis ea postulasset; non vero de illis, quae cum postu-
Iantur negari omnino consueverant .ue praesumptio plus habeat roboris, O momenti, quam Peritat .
Haec satis, superque de sacris oleis , nunc ad Campanas, quae ultimum caput conitituunt , circa quod versari potest coniec ratio , seu benedictio rerum ad Divinum , & Ecclesiasticum Cultum per
tinentium, Orationem breviter convertamns. Solent Campanae etiam Cloeea, vel Nola, vel Signa quandoque nuncupari, teste Iga Catalano ad Ponti . Roman. tit. ao. de beneri signi , vel Campaναβ. a. u. a I.; istarumque Origo ducitur a Campania in Regno Neapolitano , ut veteres praesertim Scriptores testantur , Vualphrid. rubon. in lib. de reb. Gel. east Durand. lib. I. ration. divi N. Os .eop. 4. , γοanu. Thiers in opusc. gallice serjιo des elocher, ac TCCCnter Calaian. uisup. n. i. Quo tamen tempore fuerint adinven- I rix , cujus opera , ct auctoritate in Ecclesiam introductae, nos adhuc Iatet , quemadmodum demonstrat Catalan. uti p. R. 2. I. ct Ia α- . rim. II. ' V tibi Diuitiaco by Coral,
164쪽
PARS II. TIT. IV. DE CONSECRATIONE
ubi reprehendit Angelum Roeea de Campanis eap. r. , ct Beruardis Ferrarium lib. I. de rita Merar. Coneton. eap. 7- , sustinentes fuisse adinventas a S. Paulino Episcopo Nolano: quam s ententiam, stalii plures recenter sunt secuti. Etenim, ut scite observat Card. Bona apud eundem Catalos. nemo veterum Patrum , qui res Paulini accuratissime sunt persecuti, hanc ejus memorabilem inventionem laudat, & attingit et immo ipse D. Paulinus in epist. . ad Severum conditam a se Basilicam , & singulas ejus partes describens , nullam Campan Tum , ac turris Campanariae memoriam facit , cum alia nihilominus minora aedificia commemoret. Error autem ex hoc potuit
proficisci, quod cum quidam apud Strabonem Iegissent Campanas dici Nolas a Nola Civitate Campaniae, uhi primo fueruiat in Ventae, de suo addiderunt, Paulinum , qui fuit Episcopus Nolae, Campamnas in Ecclesiam introduxisse, eoque commento plurimis superioris aevi temporibus fucum fecerunt. I 4a Elegans est enigma deCampana,quod Franeiseus Suertur hisce carminibus ligavit apud Catalan. ditio tit. ao. in fine q. i. . sub
E i intra earios, est iutra mansio terras ,
Non caelum tango, non quoque tango solum . Constringor vincite, coneludor robore duro, Di nulla mutem conditione Ioeum . Os mibi semper hiat, petulanter edi exero linguam, Me, ubi cum cogunt verbera multa, loquor . Cum loquor assiduis repleo etamoribus aures :Grbera eum cessant, tune quoque eesso loqui . Nee ulli noeeo elamoribus : hortor iniquor, Contrito, ut quarant eorde salutis iter.
Campanarum usus multiplex solet esse,& ad plura introductusa 63 ut videre est Nom. Bois de Agis. Meles. lib. a. , Bolc. di qui'. magico
lib.6. cap. 3. qu. 33. ad Mem liti. FF., ROeea de Campanis cap. 2s., B ιrbosa pari. a. alIeg. 27. num .so. , ac signanter apud Argiro disceptat. Eceles. lib.6. discept. gr. n. 6. ad io. Quae omnia hi ce carmi nibus comprehenduntur sub d. n. Io. Laudo Deum verum, plebem voco , eongrego Clerum,
Defunctor ploro, bostem fugo, festa decoro . Antequam Campanae in turri Campanaria collocentur, debent 346 ab Episcopo benedici, seu consecrari, ex Pontificali Romano si. r. apud Catalanum ad idem Pontimale tit .aota idque praescripsit D. Ca rolus Borro maeus in Coneil. Mediol. 4. in titulo de Campanis, tum in lih. l, instructionum fabriea Getesiae eap. a 6., tum in Coscilio Lisces πο XI. , ubi mandat, ut quae consecrandae essent. Campa
165쪽
trarum index a Uicariis foraneis, sibi vel Cancellario suo in. Dice-ceiana Synodo exhiberetur, ut opportune in visitatione , aliove tempore consecrarentur . Gericat. de Saerificio Missa deeis s. n. f., Gamrui. in suo Manua l. verbo Campana ubi refert resolutione in Sacrae Congregationis Rit Hum S. Pal. ι6 14., praeter ea,quae jam notavimus in parte i. tit. 8. a n. O. ad i26. inclusive . Existimat Baronius Campanarum benedictionem , seu conseia crationem originem duxit se a Ioanne XIII. anno 968. , ubi Campanam Lateranentem mirae magnitudinis , ante quam super camini anile elevaretur, sacris Ritibus Deo consecravit, nomen S. D. 34s Baptisae imposuit: ut videre est in tom. Io. Aunal. adan. 968., ct apud Catai uisup. n. aa. Mihi tamen adridet opinio Antιυii ioe-eba de Campanis ean. f., ac Catulaui d. loco n. 23. demonstrantium Campanarum consecrationem aetate Joannis XIlI. esse multo antiquiorem , ut liquet ex Ritualibus Libris ante memoratum Ponti sicem conscriptis . Concordat quoque Benedi lius XIV. in IVD.6. rom. 3. V. II Cardinale Narouio edit. Ital. Bonon. q. 3.1n consecratione Campanae praeter Oleum Infirmorum requi- ritur quoque sacrum Chrisma , ex Pontificali Romano d. q. r. apud t46 Iaudatum Catalanum: in quo Doctores conveniunt, ut praesertim Durand. in ratios. divin. GR. lib. I. cap. . , Durant. de ritu Eccles ib. I. eap. 22., Auton. ROcca d. cap. s . , Sarb. de jure Getes. itf. a. eap. 3. num. 67. quemadmodum supra jam demonstravimus . Solent Campanae , dum consecrantur, dici baptiZari , ut in Capitularibus Caroli Magni anno 789. num. i8. Sed notandum, quod , I 7
etsi Campanarum consecrationes baptismi nomine indigitentur, Demo tamen eo adduci debet, ut credat eas baptizari eo baptismo , quo remisso peccatorum confertur ς sed tali nomine donaniatur quia quae in baptismo puerorum observantur coeremoniae , in iis benedi monibus peragantur: unde non tam baptisinus , quam baptismi signum, seu symbolum iis confertur, quemadmodum de Ecclesiis. quae cum primum dedicantur, baptizari dicuntur ab DPone Carnotensi in sermone dejacram . dedicationis , ut optime Catalan. utfust. n. 24. 26. ct et .seqq. ubi haereticorum insanias , &argumenta dissolvit, ac refellit . . Olim praeter Campanas benedici consueverant & turres , quas vocant Campanarias, ut in Chronteo Casinense lib. 3. eap. 3O. rq Iegitur ab H lexandro Il. Ecclesiam Casinensem ab Abbate Deside- τιο constructam, fuisse dedicatam, tum etiam ipsus Campanarium , seu Campanile , variis ibidem reconditis reliquiis. Calaiau. t . Non solum autem reliquiae recondebantur , verum I setiam Altaria erigi 1blebant in honorem D.Michaelis Archangeli, ut innuit Morteu. Iiis .a. de astiq. EGI . rutous cap. aa ., GisDπ.V a d.n.S I Diqitigod by Corale
166쪽
d. n. 3 i. Atque in summitate Crucis, quae Campanario imponit so consuevit, galli gallinacei essingi solita erat figura , quae Ecclesiain rum Rectores de vi g,lantia admoneret, ut videre est Honor. Augu- sudunensis lib. r. cap. I 44., Gulliel. Durand. d. lib. I. cap. r. 22. , Scalii apud D fresne verbo Campanarium, ac Catalan. ut sup . n. 3 I. O seqq. ubi ritus benedicendi Campanile tradit. Quod attinet ad Ministrum hujusce consecrationis, quam quam in Ecclesia Gallicana consuetudo vigeat, ut Campanarum benedictiones , seu consecrationes a Parochis, vel illorum Ulcaini si riis fieri valeant ulla absque Episcopi licentia, ut videre est A dreas Musso pari. I. Panopi. Sacerritat. lib. 8., ct pari. a. lib, 2. art. 22., attamen attenta Romana Ecclesia, a qua ut omnium Matre , caeterae pendere debent in observatione praesertim Pontifi-1sa calium Rituum, uti constat ex duabus Constitutionibus Clemen- . tis VIII., & Urbani VIII. Romano hodierno Pontificali praefixis, quae Iegi possunt apud Catalau. ad id. Ponti . tom. I, cap. 3. in Pro- lego menis, certum est campanarum henedictionem non posse peragi , quam ab ipso Episcopo, neque ab ipso simplici Sacerdotias 3 posse demandari, ex demonstratis a Catalauo d. tit. 2 . l. I. a n. . ad 6. , ubi post varia dicti Musso rejecta praejudicia, ita concludit ta et bi aliter nota, quod superius osseudimus campasas esse ab Episcopo benediceudas ' , in quo concordat resolutio d. Congregati omnis Concilii in Omolueen. Iurisdictionis 7.Iun. I7s s. ad 14. dub. , as 4 ubi responsum fuit non posse Praelatos. & Abbates Regulares, abG que speciali indulto consecrare campanas, etiam pro usu sua rum Ecclesiarum .
Quod si agatur de simplici campanae benedictione facienda absque unctione Chrismatis, tunc non dubium, quio ab Episcopors s simplici Sacerdoti valeat ista demandari, ut docet Narbos de jure Eccles. uni ν. cap. 3. u.67. Ex quo liquet discrimen, quod intercedit inter benedictionem Episcopi, & simplicis Sacerdotis: nam in illa Episcopi requiritur unctio Chrismatis, quae a simplici Sacerdote fieri nequit, item solemnitas, quae a Pontificali Romano inscribitur : quemadmodum statuit Concilium Ravennatente rubrio
ea 3. apud Catal. eit. fur, π. s. tu fine , Post quam res illae, de quibus hactenus verba abunde fecimus; fuerunt xi te, recteque Deo, illiusque ad cultum consecratae, no va ampi ius Consecratione minime sunt inaugurandae , nisi exe Is 6 crari eas contigerit, ad text. in eap. Gelesiis de eonsecr. di b68. , Barb. de jure Eeeles, univ. lib. 3. eap. 6. u. so. Execrantur vasa sa 1s 7 crλ, puta caliX, patenae, & pyxides. quando sunt consecratae, ' duobus modis . Primo, quando notabiliter stanguntur, ita ut
is 3 amplius non sint apta ad usum Sacrificii, β. nom. 3. pari. qu. 83
167쪽
n. 3o. Dicitur calix notabiliter fractus , quando in eo sanguis Christi commode amplius nequit Contineri. Earb. d. alleg. 27. n. 37., Ferraris d. verbo Calix n. m. Tum etiam quando illius pes cum cuppa fixus ab ista per fractionem separatur, Marea disp. 8 lineri. 7. vers. Rursus, BarbU. Deo cit. n. O. , Ferraris.ut sv. n. 2., Cata Ianur d. n. 3o. Secus vero si pes a cuppa separetur absque fractione, quod contingit in calicibus amovi bilibus, & tornatilibus: is stunc enim hujusmocli separatio est accidentalis, nulloque modo immutat calicis statum , nec suam priorem amittit figuram , adeo que adhuc aptus ad Missae Sacrificium, si denuo per contrarias spiras connectatur . Θlva in 3. pari. S. Nom. qu. 83. art. I. ad 6. , Suarea Ioeo eit., Ferroris ut supr. n. I 3, , Catal. d. n. 3O. , ubi id etiam habere locum asserit, quando calix aliquot ictus a fabro i6opamus fuit: in quo conveniunt Azor. instit. morat. pari. r. lib. IO. cap. 8. qu. s.& alii apud Barb. ut fast. n. it. Patena autem dicitur I 6t notabiliter fracta , quando sacram Hostiam capere amplius commode nequit. Barb. d. alleg. 27. n. 37. , se S. Nom. d. q.τ. 83. tit. 3.
ad 6. Quod de vasis sacris dictum fuit, idem intelligas de campanis , quando ita notabiliter franguntur , ut proprio usui in- i 6 atervire amplius nequeant , argumento ducto a citatis auctor,
talibus. Secundo modo execrantur vasa sacra, calices nempe, SPatenae per deaurationem , novamque inaurationem secutam . 163
superficie enim calicis, S patenae forma consecrationis inducitur: unde post novam deaurationem. quo ad illam superficiem, quae tangit Corpus, & Sanguinem Christi, amittit consecratio
nem, novaque indiget. Earb. de jure EeeI. lib. 3ia cap. 2. n. 4., dc Cotui. d. n. 3o. Si vero vasa sacra per usum continuum successivum deaurentur, per hanc simplicem deaurationem , non execrantur, 26 per Gloss. in eap. Ecelesiis de eonfeer. dist. l. , fiarb. ut fust. n. l 3. 3 . d. alleg.a . n. 38. Ratio autem , cur per simplicem deaurationem non execretur , si nova non interveniat inauratio . haec est , quia calix non solum est consecratus secundum se, verum etiam to ius calix per modum unius, ct sic si adveniat nova inauratio. constat novum aurum non esse consecratum , adeoque coniec ratio
ne indigere . Neque dicas Ecclesiam non execrari si dealbetur: nam id verissimum , in hoc tamen posito inter unum , ct alterum I ssCasum discrimine, quod Ecclesiae consecratio consistit in parietis Crusta, ut supra demonstravimus in titulo i. de consecratiosσ Te I66
168쪽
r.s 3 PARS II. TIT.IV. DE CONSECRATIONE
clesiae n. lis., qua existente crusta nil ossicit sola deaIbatio d. 1It. i. n. IIJ. at e contrario Calix , & Patena unctione Chri sinatis in ex-t 67 teriori superficie adhibita consecrantur . Nurb. d. alleg. 27. n. 33. in fine. Uestes quoque sacrae , aliaque Ecclesiae, vel Altaris ornamenta, iterum erunt benedicenda, si ita notabiliter frangantur, ut non amplius apta sint ad ulum, ad quem fuerunt destinata, aut 363 non amplius priorem retinent figuram , de qua re videri pollunt Barb. d. lib. 3. cap. 2. N, 36. Ieqq. , Molin. M oscis Disc. cap. 32. q. I. n. 6., Fusc. de visit. lib. I. cap. as. mis., ct alii plures , ac praesertim Catalan. ad Pontificale Rιman. t . a. rit. I . de benedictione Sacerdotaliam indumentorum in genere n. IO. Quando sacrae vestes,
aliaque ornamenta Eccletiae, vel Altaris ita sunt vetustate, aliaque de causa consumpta , ut ad usum minime possint amplius inservire , ferendum non est , ut in profanos usus convertantur, i 69 sed comburi debent, ct cineres in loco s.cro, vel decenti reporini . juxta canonicas sanctio ues , ut in Gan. Altaris palla de conjecr. dist. i., ibique Canon istae, ac Galgan. de Iure pabi. lib. 34 tit.6 . n. 3., ac signanter Calai. d. tit. IO. v. ia. , ubi commendat Patres Cohgre
1 o gationis Oratorii S. Philippi Nerei 1. Mariae in Vallicella, qui s
cras vestes , ubi consumi incipiunt, pauperibus donant Ecclesiis, ct tu tit. 26. q. t. n. i i. de Imaginibus loquens , ubi utitur auctoritate Divi Caroli Borro maei in Co tu. provin. 4. Rudiol. , cap. ., ct Benedisti ΣΙΙΙ. in Concilio Proviso. Beneventauo anno I 693.
Si Corporalia Iaventur, ex hoc minime sunt consecranda. 17 3 seu benedicenda, ut Doctores tenent , inter quos Lum. lib. s. traii. s. cv. s. n. I I. vers. Corporale, vers. Sulla , Palao punct. io, in prino. de Euchar. traes. ia. disp. an. , Amoliae . da causis piis lib. s.cop. 9. sub n. io. Ratione in hoc posita, quia Iintei forma non mutatur Rum. de voce Canon. in Eccles. qu. 32. . Earb. d. cap. 24 π.as.
Neque etiam si parum reficiantur, secus vero si reficiamur post 17 a fracturam magnam, quae impediat usum , ct auferat formam , ut . docet Pax Pordan. Haeabr. lib. . tit. s. tom. i. sub m. II. , ubi alii
Quamquam res sacrae, ac Deo dicatae non amplius valeant in 373 profanos , ct diversos usos converti . Gn. Raa semel cou. IS. q. I., cop.Semei, ilique GIUf. de reg. jur. in 6., Gn. Vestimenta uis. 23., cop. -υ nuptia um de cossecra dist. a. . urgente tamen necessit,ite Vendi possunt ratione materiae, aut oppignorari tum Ecclesiasti-ἡ74 cis, tum Laicis personis. Earb. d. eap. 3. s. 46., Catala d. m.2 tit. I7. q. . s.f., adducens auctoritatem Falserti Episcopi Car-Morensis in quadam epistola, quam ιois .a. edidit Lucas Ducherius. Qua Disitir Coral
169쪽
Quando autem Ecclesia justis de causis vendit vasa sacra Iaicis personis ratione materiae, debent prius esse confracta, Sc con- issata , Cap.l Hurum can. I a. qu. a. , Gallet. in margarita easuum conis
seientiae verbo Delesia, Vasa sacra, ct verbo Merum , Harbos. n. 48. d. eap. a. Nisi Iaicus velit hisce uti ad usum Ecclesiae, veICappellae propriae, Silv. verbo Simonia g. a. . Gesue . in praxi Cu
Si vero justae causae cessaverint . puta praecisa necessitas, tum nullo modo, vel alienari, vel pignorari possunt, Coueil. Rhemens r76eap. r. de pignoribus , Mozz. de eontract. tri. H. de pignor. cap. De re bus, qua pignori dari possunt n. 13. , Helleti. de obligat. unit. pari. 8. lib. I 6. qu. un. de oblig. contraia. pignor. n. A., Azor. pari. 3. lib. 7.eop.6. qu. q. , Catat. d. n. 6. Causae autem inducentes alienationem,
vel pignorationem rerum etiam sacrarum , esse solent redem- 177ptio captivorum , imminens belli periculum, carcere detenti liberatio , vel subministratio alimentorum pro pauperibus parOchianis , aut exteris, Maria de jurisdictione pari. . cosu I7. παῖ .,
Huc quoque referri potest, quod de Divo tuarentio Iegitur ex lib. O ior. S. Ambrosii lib. a. e .e8. post mediam , hisce verbis GNumquid disium es S. Laurentio : non debuisi erogare thesauror Ec elesia , vaso Sacramentorum vendere Z opus est, ut quis fide siνcero, perspicaei providentia munus hoc impleat. Sane si in sua quis derivo temolumenta , crimen es: sin vero pauperibus erogat, eaptivum re dimit, misericpria es . Nemo enim potes dicere , eur pauper vivitZ Nemo potes queri, quia eaptivi redempti sunt. Nemo potestaceu fare, quia templum Dei aedificatum est. Nemo potest indignari , qui humandis fidelium reliquiis spatia laxato fiant. Nemo potes dolere , quia an sepultaris Chrisiavortim , requies defunctorum est. In bis tribus generibus vasa Ecclesiae etiam initiata eoufringere, eo ore, vendere Iieet. Si vero Decimae Beneficiales Praelato, aliive con cedamur , non possunt earum Collectores , & Exactores, Calices, Libros, aliaque Ecclesiastica ornamenta ex causa pignoris, vel II distractionis capere, aut occupare, quemadmodum statuitur in
Pollui quoque possunt vasa sacra. quemadmodum de Ecc Iesiis. Altari s. ac Coemeteriis diximus, per criminosam sanguinis, Vel seminis effusionem: ita ut sic polluta suam omnino expostule ut 179 reconciliationem ab Episcopo peragendam. antequam ad usum bacrificii adhibeantur, ad text. in eap.Si manum eum seq. de consecr. I 8 OH ., Aorb. de jure Gelos. lib. 3. eap. i t. a 'i s. Quod si Vasa iis cra νDiqitirco by Corale
170쪽
I6o PARS II. TIT.IU. DE CONSECRATIONE
cra , aliaque Ecclesiae, ct Altaris ornamenta fuerint a degradatis , a schismaticis, aliisque huiusce generis in ministerio adhibita, neque eXecrantur, nec polluuntur, ideoque novam non postulanti 8 i consecrationem, vel benedictionem, neque reconciliationem. p. a uobis de Saeram, non iter. , Barb. ut Ibp. n. 47. , atque Catal.
Parique modo si Vasa sacra, vel ornamenta Ecclesiae , vel Altaris fuerint ab aliquo fure contrectata , sed adhuc in suo statu,
suaque forma remaneant, nova ex hoc non indigent consecra-i 8a tione, vel benedictione. Sed hic ultimo notandum, quod surripientes Hostiam , vel unam, aut plures particulas consecratas
cum sacra pyxide, vel absque illa, ad malum finem , & apud se
retinentes, vel alio transferentes, seu transportantes, ob criminis atrocitatem , qua legitime, ct judicialiter fuerint confessi, sive ex propria malitia , sive de alicujus mandato , condignis pinnis, .& animadversionibus erunt afficiendi: ct pro prima etiam vice Curiae saeculari tradendi, cum degradatione reali, sive Ecclesiastici sint, sive Regulares, cujusque dignitatis, status, gradus, ordinis, Congregationis, Societatis, &Instituti, quibuscumque
privilegiis, exceptionibus, ct indultis muniti , ct quavis specialis nota , aut individuatione digni, ex Constit. Innoe. XI. 4. Idus Mor xii I 676. , ex altera Alexand. VII., i I . Kal. Ian. 169o. , ct e X illa Bened. XIV. incip. Ab Augustissimo Eueharisia Saeramento, data 3. nonas Martii i 44. Pontificatus sui anno quinto. Notate illa verba α unam, vel plures Particular confecratas,eum sacra Oxide, .el absque illa, ad malum finem M. Ad essectum enim, de quo agitur Particularum consecratio , & prava rei intentio re quiruntur pro quibus tamen in re dubia habet Fiscus contra reum fundatam praesumptionem a ex eit. Coussit. 93. Ab Augusθμο q. - s. Etenim quotiescumque constat Hostiam , vel Particulam , areo subreptam . sive alio modo asportatam , atque retentam , in sacro prius Repositorio, seu Tabernaculo, vel in sacra Pyxide, aut Ostensorio asservatam , Tinde sacrilego au tu extractam , atque asportatam fuisse e vel eidem reo constituto . aut alteri personae in actu Communionis a Sacerdote traditam , deindeque vel in eodem Communionis actu , vel post illum ab ipso sumente in proprio Ore extractam fuisse : tunc Fiscus satis , ct abunde fundatam habet Praesumptionem pro asserenda ejusdem Hostiae , vel Particulae consecratione : ita ut ad hujusmodi praesumptionem excludentdam reus teneatur claras, atque concludentissimas probationes in contrarium adducere : d. q. . Simili etiam modo pro Flico
valida. S legitima praesumptio assistit de intentionis pravitate, quotiescumque constiterit de sacrae Hostiae , ct Pataiculae lubre-