장음표시 사용
31쪽
PARS II. TIT. I. DE CONSECRATIONE
q. . & pluribus seqq. ubi varia refert exempla tum Epitcoporum, tum Summorum Pontificum, qui alieno quoque usi sunt ministerio. Notanda hic sunt illa verba α Vel a duobus, aut pluribus Episeo in pis' Debent enim Ministri illi, qui in Sacra consecrationis functio-ss ne occupantur , Episcopali Ordine esse insigniti. Hinc est, quod si bummus Pontifex Abbatem, vel simplicem Sacerdotem deleget ' pro Ecclesiae consecratione , nullo modo fas erit Episcopo cum dicto Abbate, vel simplici Sacerdote ad .functionem devenire, cum s 6 nullum hac de re adduci valeat exemplum , nullumque Apostolicum privilegium , ut optime docet Bene . XIV. P. AEI. loco supra Citato si. at . seu 2 i. Quin refragari valeat, quod Episcopi, & Ab-s bHessimul possint convenire ad degradationem alicujus Sacerdotis, quippe quia id permissum legitur in Concit. Trid. Is. ι 3.
cap. 4. de reform. , ut notat Summus Pontifex Ioeo cit. q. ai. Jeu 2 o.
Si duo itaque, pluresve Episcopi concurrant ad Ecclesiae consecrationem, possunt inter se partiri munus benedicendi,& ungendis S Cruces. ut docet fla ualla. de Deri'. RIissa qu.s I9. n. 3. , ac be ne.i. XIV. in eit. epist. i. seu Cossit. Ex tuis preeibas q. io. , qui tem pore conlecrationis Ecclesiae S. Apollinaris de Urbe, duas tantum Cruces benediuit , ct consecravit . reliquas vero decem Enainen- . t illimo Cardinali Cavalchino in Ministrum accito conlecrandas reliquit, ac θ.i8 . seu ult. Constit. Peracta, ubi causam hujusmodi delegationis adducens , ita loquitur ta a Vod si quaeratur qua de cau
sa, Nobis συοuentibus, decem priores Cruees fuerint in consecratione Fecisae . . Apollinaris beneditiae , eonsecratae a Cardinali
piscopo Commindiro , ct ultimae dua a Nohis, iugenue respondebim amus, de nostrorum geuuum stabilitate timuisse in toties repetito ascensu, descensu per scalas . etsi tali nunquam timore fuerimur correpti, dum in virili aetate constituti Getesias in Diae est, ct Civἰtate Γο- noniensi consecravimus , quas semper soli peregimus . Sed qua iutina aetate fiunt , in alia fieri non possunt. Nec audiendus est Pax Iordantis lib. s. tit. Io. sub n. 7. Sers.
Subamplia, qui sustinet consecrationem perfici debere integre ab eodem Episcopo, ita ut, si ex aliquo accidenti non possit amplius prosequi, alius nequeat in illius locum subrogari pro reliqua fun- , ctione , sed debeat inchoare , atque complere , nisi primus Consecrator deficeret post inunctas sacro Chrismate cum debita mate-s9 ria. & forma omnes duodecim Cruces. Id enim asseruit ex mala intelligentia resolutionis 1acrae Congregationis Rituum in causa 26sipponere. ra. Aprilia i6is . . quemadmodum testatur Beneditius XIV. in eit. Constit. Ex tuis preeibAs q. t 6. ubi resolutionem do
cte de more suo explicat. Tutius
32쪽
Tutius equidem foret, si conlecratio inchoaretur, sive ab uno, sive a pluribus incoepta , & non absoluta, quotiescumque magna temporis intercapedo concurreret, quemadmodum d. sa era Rituum Congregatio respondit Archiepiscopo Ulysipponensi: ut melius videre est in cit. Constit. flaratia si .is. ubi haec notantur: Addidit delude fore melius, si conseeratio de novo ab alio Episeopo
inchoaretur , prout etiam Congregatio censuit: non quia timuerit , multiplieitatem ministrorum obfuturam vatori consecraticuis , sed quia in easu preposito notabilissima intercedebat temporis interruptio : erate uim expediauda Congregationis responsio, qua non nisi pos aliquot menses ad Archiepiisopum Dolonensem poterat pervenire . Concur-νente autem notabiit temporis intereapedine , partes consecrationis fodiae nedis a duobus Episcopis, sed etiam ab uno , ct eodem , coalescere non pol ut inunim , ct integram consecrationem '. idques est , ut consecratio feri debeat , perinde ae si Munquam coepta
Quo ad Missae celehrationem ab Episcopo consecrante pera gendam, per textum in Can. Omnes Sasilieae, Cau. De subrica de focousecr. di i. i. . sunt varii Doctores , qui innixi auctoritati Glusae magna in eap.2uos sicut de eleci., ω d. v. omnes sustinent, non posse ab alio, quam a Consecratore perfici: inter quos ita sentientes recententur mitten. in sum.brius tit. l. Et qualiter n. f., Grais.
Sed diverta di lciplina tequenti hus temporibus est introducta , pr s ertim in Rubrica Pontificalis Romani, ulli statuitur, conveniens quidem esse , ut Episcopus consecrator Miliam celebret, sed nullum habetur praeceptum , quo caveatur, eum non posse per allum, justa id suadente causa, Mi IIam sive s Iemnem , sive ut Munt, planam , ceIebrare , per adducta a Pace Iordan. loe.cit. sub n. 27. lem. Imο eireasnem. Idque cIare confirmatur a Seneditio XIV. in Constit. 1i6. incipiente Duectus filius k, Dilectus vers. Postquam lom. r. sui Buli., ubi haec habet: Episcopo consecranti conceditur, si debit tat us longo temporis ineommtido fuerit, ut alium suo loeo substituat, qui expleta conseeratione Merum faciat. Hanc tamen conclusionem limitandam esse intelligatis , quotiescumque contrarium praescri batur , puta a Summo Pontifice Episcopum pro consecratione de- legante , statuenteque , ut Missa ab ipso Consecratore celebretur, quemadmodum Benedictas XIV. mandavit Card.Mulvetio Archie pii copo Bononiensi, ut videre est in suis litteris delegationis, imcip. Tibi pra eateris, quae habentur in rom. . fui Buit. pos Const- s - . ubi notanda sunt illa verba; Caeterum voluisus, ct mandamus, ut tu
ril ue Mi noster , in sine solemnis Musae in ipso consecrationis die
33쪽
PARS II. TIT. I. DE CONSECRATIONE
per te celebrandae, nostro nomine , edi auctoritate Papalem besed Itioiseis ChristMelibus tibi ereditis impertiaris .
Alia quoque veteris disciplinae in hac consecrationis materia notabilis , potissmaque facta fuit innovatio, in hoc videlicet posita, quod antiquitus, secus atque hodie , ' is esset consecrationissa elliectus, ut Ecclesia consecrata Episcopi consecratoris jurisdicti ni, nisi juri suo primum cessisset, s ubjiceretur, teste laud. Benedi-HO XIV. d.Constit. l l 6, q. 6.sub finem, ubi refert nonnulla ad hanc
Peracta Ecclesiae consecratione, conceditur unius anni In
dulgentia omnibus Christi fidelibus, qui eo consecrationis die , &63 quadraginta dierum iis . qui anniversario dedicationis die Eccle
siam visitaverint, Cop. Cum ex eo l. Ad hae de paen .edi remus, cap. I. Romana ieeel. tit. is 6. , Henrih. de Indula . cap. 3 r. q. t. , Passeriπ.ibidem qu. s. n. 6I7. ct seqq. , ac plane P. Catalan. ad Ponti ale
Roman. tom. . tit. a. q. q. n. I 4. , Benedictur XIV. in est. epist. a. ad
P. Engalbertum q. 9. tom. . sui Euli.is oppendice. Id , caeteris omissis, illustrari posiet exemplo , petito a Bassilica Liberiana a dixto III. consecrata, istoque Indulgentiarum numero insignita , deinde avariis Pontificibus confirmato, ct a d alia etiam tempora extenso ζquemadmodum legere est in sequenti Monumento, quod ad majorem , aeternamque rei gestae memoriam publico proponitur Fidelium aspectui hisce verbis extensum, atque insculptum
Poterant olim Episcopi indu Igentiam plurium dierum, vel annorum, imo etiam plenariam concedere, ut videre est apud Ca
34쪽
talan. d. q. . u. 36. Hodie tamen supradictam facultatem unius an- 6 ni, & quadraginta dierum , excedere nequeunt, sive ab uno, si vea pIuribus Epucopis fuerit Ecclesia consecrata juxta sathctionemoneilii Lateraneois IV. sub Iunoe. III. cap. 62. Ex quo cap. 62. Coniscit. Lateranensis desumptum fuit Cap. Cum ex eo l. Ad hae de saeuit. s. remus. , ubi ita loquitur unoeentius III. Ad hae , quia per indiseret as, ct supersuas indulgentios , quas quidam Eeelesiarum Praelati facere non verentur, O elaver Ecclesia contemnuntur, pae nitentialis fatisfactio enervatur. Deeernimus , ut eum dedicatur Basillea , non extendatur Indulgentia ultra annum , sive ob uxo solo , sive a pluribus Episeopis deisieetur: ae deludo in anniversario dedieationis tempore quadraginta dies de injunctis paruitentiis indulta remisso non extendat. Concordat Catalan. ad Ponti P. Roman. tom. a. d. tit. a. q. 4. N. 3. 1 f. ct I7.
De hoc Indulgentiarum numero, ut supra praescripto , per Episcopum consecratorem minime excedendo , aperte , expresseque loquuntur Patres Concilii Lugdunensis sub Iunoeentio IV., ut videre est in Cap.r . Romana vers. In eoneedendis, de paenit. O remus in o. hisce verbis: In concedendis quoque Indulgentiis non exeedat Remensis vel quicumque alius, ut glossa ibidem Arehiepiseopas salutam Coneilii generalis: nempe Concilii Lateranensis 1 U. sub Duoeeurio III., ex quo sumptum d. eap. Cum ex eo l.ad haec, ut monet glossa d. loe. verbo Generalis. Contrarii fortasse nonnullis videbuntur Pa ualla. de Saeris nova te . qu. I9. n. 3. , & Eenedictus XIV. in Constit. Peracta, seu in epist. a. ad P. Engelbertum f. 9. in append. ad tom. 4. Di Bullar. 6sSed hac in re notandum, quod aliquot Moralis Theologiae Scriptores apud Heuriqueg de Indula. eop. 3I. q. r. postquam in eam de scenderunt sententiam, posse videlicet plures Episcopos unam,eamindemque Ecclesiam solemni ritu dedicare, eo perperam, & absque ullo fundamento progrediuntur, ut quaerant, an Episcopi, qui ad unum, idemque dedicationis opus perficiendum conveniunt, In dulgentiam dispensare post in t majorem, & potiorem ea, quam unus Episcopus consecrationis Minister conferre solet, anni scilicet unius, iis, qui consecrationis die, aut dierum quadraginta, iis, qui anniversario dedicationis die recurrente, Ecclesiam visitaverint, in Cap. Cum ex eo si. I hae de paesit. ct remus, ct eop. I. Romona eodem tit. in 6. Hinc P qualitiar Ioe. supra eis. , proposita quaestione, an possit Ecclesia consecrari a pluribus Episcopis, sententiam affirmantem retinet , ductus ab eadem citata moralis Theologiae Scriptorum quaestione, qua non tam probatur, quam praesupponatur ab iis posse dictam consecrationem a pluribus per
35쪽
α4 PARS II. TI P. I. DE CONSECRATIONE
posse ea derari a pluribus Episcopis simul concurreutibus ad eo se cratione in . Da supponunt potiar , qaam disputent plures Doctores , cuis quaerunt , an quando plurer I piscopi eo ecrant Leelesiam, possis putuit eoneedere illum annum Indulgentia , quem potes concedere ,
Pari etiam modo Benedictus XIV , merito innixus auctoritati P qualig. ut supra . demonstraturus praeter alia plura , quibus uti tur argumenta, posse consecrationem Ecclesiae a pluribus Episcopis perfici, suum desumit ratiocinium ex eadem modo citata Theologorum quaestione, allerens, quod is a Theologorum disia quisitio consecrationem Ecclesiae plurium Episcoporum ministeriore ragi posse, non tam amrmat, quam praeliti ponit, quemadmo dum videre est in L q. s. Ex quibus omnibus apertissime liquet, memoratos Pasqualium , ct Benedictum XIV. nil definivitIe circa quaestionem a Theologis , ut supra propositam , nullique fundamento innixam , immo evidentis lime contrariam dii politioni Lateranensiis Concilii in relato eap. 6 a. , seu Cap. Cum ex eo si. Hu hac , de pernit. ct remiis. confirmato a Patribus Concilii Lugdunentis ind. cap. Romana vers. In concedendis, ubi statuitur non polIe Epit copum consecratorem excedere illum Indulgentiarum numerum ,
qui a Concilio Lateranensi fuit praefinitus. Nec dicas, etiam post Concilii Lateranensis IV. sanctionem
relatam in Cap. Cum ex eo si. Ad hae de poenit. O remit's, varios Episcopos illas, quas ipsi poterant, concessiisse Indulgentias occa sotie alicujus consecrandae Ecclesiae: quemadmodum eruitur ex
illo exemplo , quod habetur apud Catalan. ad Postis Roman. to n. a. rit. I. q. I . n. . , ubi Rambertus Episcopus Camerinentis Ecclesiam
S. Maria de Mercato Fratrum ordinis Praedicatorum S. Severius in Picoeno consecraturus, literam encyclicam ad plures Episcopos direxit, illos invitans, rogansque ut suas Indulgentias et argirentur, ita ut dd. Indulgentiarum summa ad annos duodecim, S quadragenas quinque ascenderit, praeter Indulgentiar munius anni , ct quadraginta dierum ejusdem Ramberti dioeces ani Episcopi. litud enim , aliudve simile exemplum non est in consequentiam trahendum , utpote ex peculiari ratione, ct casu proficiscens,
ex notatis a Rota coram S. M. Clemente XIII. 1 eu Carolo Rezz6mico dee. 24 I. n. al. , O eoram Horuli. in Verulana jaris pascendi a a. Mari I7. h. Io. , atque a nobis in a.part. tit . ult. seu i 3 . de divis. edi dismemb. Parochiarum α. ul. . videlicet proficiscens , ac mu
tua tum a peculiari Summi Pontificis hac in re plenitudinem potestatis habentis. indulgentia. S concessione, quemadmodum ob servat cit. Catalo n. d. v. ., ct videri commode potest in calce litterae encyclicae ab eodem Ramberto ad Episcopos, de quibus sum
36쪽
hra, directae, ubi haec notatu digna habentur: Noli cauter eobis
injuper , quod si in hoc strat preces exaudieritis , gratam benepla eitum erit Summo Pontifiei nempe Senedicio X . cum praedietam Gelesiam , re locum specialiter diligat, ct in praesita conjecratione intendat gratiam facere singularem. Quae littera encyclica a nobis brevitatis gratia praeter millia, habetur fere integra apud laud. Ca
talanum in tom. a. pag. 23. col. a. q. q. N. q. in fine .
Ex memorata Ramberti Camerinensis Episcopi littera encyclica quisque jam percepit, Indulgentias ab artis ad id rotatis Episcopis concedi solitas fuisse, tametsi ab actu consecrationis absentibus, ac remotis. Praedictor uin Episcoporum litterae cum In - 66dulgentiarum petita concessione fere singulae habentur apud eam 4 dem Catalanum diti. Ioc. pag. 29. ct So. bolebant quoque antiquitus plures Episcopi iunctim concedere eas, quas poterant Iodu Igentias, non tam occasione alicujus Ecclesiae consecrandae, juxt Isuperiora exempla, quam ad es tantum invitandi Christi fideles spirituali praemio ad visitandas certis, statisque diebus designatas Ec- 6.clesias, eodemque tempore illas beneficiis, ac largitionibus efficiendas. Ad cujus rei illustrationem varia asserri possent exempla , quae brevitatis gratia silentio praetermitti inus: cujusmodi illud praesertim esset, quod eruimus ex quodam vetusto diplomate Οουπbrii SaIernitani Archiepiscopi, munito sygillis decem Episcoporum , suas concedentium Indulgentias respectu Ecclesiae S. Mariae de Montorio Larinensis dioecesis S dat. Neapoli 1313. die i. Jul. sub γοanno Papa XXII., Pontificatus sui anno secundo . Ex quo itaque plures Episcopi non obstante Concilii Later
nensis IV. sanctione Indulgentias varias concesserint occasione consecrandi memoratam Ecclesiam S. Mariae de Mereato S. Severint in
Picoeno , sic permittente Benedicto XI. P. M. cuius Pontificatus valde fuit angustus, propterea quia anno Io 33. in Pontificem elestus , diem clati sit suum Perusii I.Jul. seq. anni io 34 ) in legiti, mam descendit consequentiam , excipiendum semper essὰ Summum Pontificem , qui in consecratione Ecclesiae per se , vel per delegatum peracta, potest quascumque Indulgentias impertiri : 61 cum illius auctoritas, atque Iiberalitas in hisce praesertim gratiarum largitionibus, intra limites valeat nullis legibus contineri, ob plenitudinis potestatem , quam & ipsi Patres Lateranenses in d.
eop.6a. non sunt inficiati, ita loquentes ς Cuis Romanus Pontifex, stur plenitudinem obtinet potestatis cte. Sic, ut caetera omittamus exempla, Benedinus XIV. in con-
Iecratione EccIesae Metropoliticae Bononiensis facta ex ejus specialicesegatione a Card. ADIvetio Bononiensi Archiepiscopo , concessit viae ibus ad praefatam Ecclesiam consecrationis die accedentibus, 60rim. II. D In-. Di siligod by Coos e
37쪽
26 PARS II. ΤΙΤ. I. DE CONSECRATIONE
Indulgentiam plenariam, atque anniversaria recurrente celebrita. te, septem annorum , & totidem quadragenarum veniam, quem ad modum legere melius est in litteris delegationis incipientibus TiIιpra eaeteris, S in Inscriptione ab ipso met Pontifice decreta, impressaque post Constit .s7. tom. . sui Sullar. Quae Inscriptio extat hisce verbis concepta, addito tamen die, mense , & anuo, quo ruit a laud. Cardinali consecrata :METROPOLITICAM s. PETRI APOsTOLCRUM PRINCIPIS RDEM
QUAM BENEDICTUS XIV. PONT. MAX.
NON POTUIT UINCENTIUS MARIA S. R. E. CARD. MALVETIUS
AB EO PURPURA DONATUI IPsIQUE IN BONONIENSI ARCHIEPISCOPATUI sUCCESs R rVICARIUS EI MUNERI DELEGATUssOLEMNI RIThy CossECRAvIT DIE X v. AUGUSTI MDCCLVI. ET FIDELIBUS RELIGIOsE AD ECCLESIAM ACCEDENTIBUS S. S. DIE INDULGENTIAM PLENARIAM ANNIVERsARI A v ERO CELEBRITATE RECURRENΤE SEPTEM ANNORUM, ET TOTIDEM QUADRAGENARUM v ENIAM1UMMI PONTIFICIS AUCTORITATE PERPETUO CONCESSITI UssUQUE EIUS
Huiusmodi solemnitas Dedicationis Ecclesiae, quam celebrandi ius habet praecipuum Cathedralis Ecclesia, per tradita a Sacro
s. IOO. , ubi asserit Sacrorum Rituum Congregationem in quλο m
38쪽
Arἰm; Ben. 16. OAsbtis i6o4. decIarasse non esse alterandam consuetudinem tametsi devotionis causia.
Ubi vero, iusta id suadente causa, translatio Dedicationis seri debeat, facienda ab Episcopo est eo ipso consecrationis die, quemadmodum eadem Sacra Congregatio declaravit apud Maseo. 7r
in praxi pari. I. cap. . num. 9. , Ventrigi. d. q. a. n. 9.; de quibus Translationibus videri poliunt Gavant. n. Io., MII. dicio loco n. i a.
Ventrii. d.n. 8. , ubi Casus, diresolutiones d. Sacrae Congregationis Rituum ad encuntur. Sic celeberrimi quoque Templi, vulgo Pantheos, nunc Basilicae S. Mariae ad Martyres, de qua verba fecimus In I. Parte tit. 8. de erestione Paroeb. Eccles. π.aol. ct seqq. , solemndi Dedicatio, velut insignis Christianae fidei triumphus de extincta idololatriae tyrannide, anni versaria celebritate recolebatur in Romana Ecclesia , eo ipso die Consecrationis a D. Eoui elo IZ. 72perame: prout ab antiquo tempore jugiter observatum fuisse deducitur ex Vetere Sacramentario Gregoriano nuncupato ab Hugone Menardo edito, in quo praedictae diei Missa ita inscribitur m Innistali Getesiae Sanctae Maria ad Mar res ae ac tradit Se edictus XIV. i. Confitutione 67. incipiente Ad Summi q. 2.eom. 4. Di bullarii At Gregorius hujus nominis Pontifex IV. circa annum 834., hi jusmodi Solemnitatem ad diem chalendarum Novembris , vi delicet ad primum Octobris diem , celebrandam transtulit . Un- 73 de originem habuit, teste laudato Boeditio XIV. in sine d. q. a. , solemne Festum , quod non solum in honorem Dei parat Virginis, ct Sanctorum Martyrum , sed etiam in caeterorum omnium coelestium Spirituum, atque Sanctorum cum Christo Domino Tegnantium memoriam , universa per orbem Ecclesia Catholica conce- Iebrat, videlicet Festum omnium Sanctorum. Ratio autem , ob quam ordinata sic fuit tantae celebritatis translatio , est, quia, cum hujusce diei solemnitas per Christianum Orbem longe , lateque propagata, frequentes ad Almam Urbem attraheret fideles eo anni tempore, quo consumptae iam erant superioris anni fruges , saepe eveniebat, ut confluenti multitudini nequaquam sum ciens Annona suppeditaret: unde satius visum fuit dicto Pontifici Greιο-rio IV. hanc ad aliud opportunissimum anni tempus solemnitatem
Huiusce translationis exemplum vobis trado recentius, petitum a Parochiali Ecclesia Germanico , ct Hungarico Collegio annexa S. Apollinaris Episcopi, & Martyris, quam in nobiliorem formam e fundamentis excitatam, Beneditius XIV., qui primum quoque lapidem imposuerat, solemni ritu consecravit a r. April. 174 S., cujus mentio fit in sua Consit. Ex tuispreeibus, & altera in
39쪽
u3 PARS II. TIT. I. DE CONSECRATIONE
Io ad recolendam Dedicationis memoriam : quemadmodum liquet ex marmoreo porphyretico Monumento, quod ad sinistram Arae majoris partem in aeternum rei gestae testimonium asservatur , di apud nos impressum videtor in t . parte hujus operis de Paroeb. Delesistit. 8. sub num. 29. pag. 224.,ubi notantur illa verba α Solemni ritu dedicavit et t. Aprilis octava post Pascha die A. MDCCXLVIII. , ad recolendam Dedieationis memoriam die XXIV. Octobris eousitato .
Dedicatio Ecclesie Metropolitanae , seu Cathedralis peragi debet in Civitate cum Octava, ct in Dioecesi absque illa , vel sub ritu duplici primae Gallis, aut sub duplici minori, juxta decre- . tum Congregationis Sacrorum Rituum in una Curieu. 49. Iulii ι oo. Quod vero attinet ad Regulares in ipsa existentes Civita te, isti tenentur Festum Dedicationis Ecclesiae Cathedralis sub ri-7s tu duplici secundae Oallis, & sine Octava celebrare . Quod si Regulares, & Moniales extra Civitatem existant , non tenentur nec ad recitationem Officii in die festo. quemadmodum resolutum fuita dicta Sacra Congregatione a. April. r66 a. in Decreto generali, cum approbatione Alexavdri VIII. die 8. d. Mensis ,-Anui , tum ab eadem in uua Galliarum 1 o. 'au. t 693., & in una Monialium S. Senisdicti Civitatis Patavia 9. Augusti
Si de alia agatur Ecclesia, puta, Collegiali, vel simplici parochiali, quamquam Matrice , atque Capite, Clerus illius Civitatis, vel Oppidi non tenetur recitare ossicium , & perficere Octa-76 vam Dedicationis Ecclesiae Matricis, nisi fuerit ejusdem Ecclesiae
servitio , aut commoditati adstrictus , vel aliquod in ea, tametsi tenue, beneficium possideat, ut a laud. Congregatione Sacrorum Rituum resolutum fuit in una Auximana 16. Maii 1 44.ς quae sin sula hactenus exposita Decreta notis illustrata ab Apiridione Tulis dacerdote Veneto I. U. D. O Merorum Rituum Professore, videri possunt impressa post Ferraris in sua Eibliotheca Canonica erc. Tm. 8.
Haec Anniversaria Dedicationis Ecclesiae solemnitas, sua cum Octava, essicacissimum potest suppeditare argumentum, non se Ctis atque caetera , de quibus satis abunde disseruimus in I. ParrσTit. 6. , ad probandam , demonstrandamque super reliquas Eccle 77 sias dignioritatem , ac Matricitatem . Sic , Omilio superiori exemplo a Cathedrali Ecclesia petito , unum mutuari potest a Basilica Sacrosancta Romana: Urbis Lateranensi . Etenim cum ista Ecclesia 78 singularum totius Urbis. atque Orbis Mater, & Caput habeatur, ut jam demonstravimus ind. tit. 6. a n. 6. ad plures seqq. , illius propterea solemnis Dedicatio tum Romae, tum ubique singulis annis 79 cum Octava celebratur ; At e contrario quamquam in honorem ,
di memoriam Priacipia Apostolorum , nedum a Ciero Rom3no,
40쪽
ae sine mulis viderita cum non sea Varu siccae
sed ab aliis etiam Ecclesiis , anniversaria celebritate recoIatur Deindicatio Basilicae Vaticanae , nulla tamen Octava perficitur . Postea quam Ecclesia fuit solemni ritu ab Episcopo, vel allo Iegitimam habente potestatem, ad aeterni Numinis gloriam consecrata , non potest amplius re iterari illius Coniec ratio , Gn. ει- elesiis de Conseer. dis. r. , cap. Proposuisti, cap.Ligneis de conseer. ει- 8o
que dicendum de illis Ecclesiis , quae Angelica , vel Sanctorum manu, & opera probantur dedicatae, juxta celebre factum , quod
legitur apud Nulland. in vita S. Sabini I9. Februarii q. . num. 2 s. pag. 3r . , relat. ab Illustrissimo Andrea Tortara , Praeponto Ecclesiae Canusinae, in relat .statur L Ecelesia l. i. n. 4 I. ct qa. , ubi AD changelus D. Michael, prohibuit, ne Episcopi, qui ad id convene . rant, consecrarent Ecclesiam in Monte Galgano suo nomini dicatam , eo quod ipse jam illam consecraverat . Quod idem probat Assemanus de reb. Neap. ct Sicul. cap. I 4. q. Iq. tom. I .mg. 4O9. Uariis tamen modis contingit, ut Ecclesiae coniec ratio iterum peragi valeat. Primum enim, quando revera constat de con- 8 Isecratione facta absque debita forma , ct materia, potest ad Ecclesiae iteratam consecrationem deveniri, argum. Cun. Datherius. cou. I. qu. 7., ct gloss. tu eap. i. de Baptis, verbo Eaptizaturn Quem - 83 admodum contingeret in Ecclesia'ab Arianis consecrata, adglus. in Can. et O. O at . de conseer. dist. I. , ct D. Gregor. Mun. oh. 3. dialog. eap. 3O., qui Ecclesiam ab Arianis consecratam iterum consecravit , ct in epist. I9. lib. 3. to m. a. , ut editio Patrum S. Mauri refert, qui paratus erat ad consecrandam Ecclesiam juxta Domum Nerulanam sub titulo Sancti Severi, eo quod sciret eam fuisse ab hereticis dicatam , Baron. ad As.s9I. n. si . , Floravant. Martinet. de Diaeo tria S. Agathae pag.69. , ac Bened. XIV. constit. s7. iaci p. Pam inde q. s. in flue , tom. 4. Jai Bullarii . Sitnt autem alii Amni, qui debita materia ,& forma utuntur, unde isti valide consecra- 33hunt, juxta gloss. in eit. Canon ., ibi ta Iutelliguntur in eo casu, quando Ariaui non eonsecrant Melesias in forma Getesiae' Nam quidam eorum faciebant Sacramenta in forma Ecc Iesiae , ct quidam non, ut docet Pax Iordan. Licto tit. 9. num .66., ae Bened. XIV. in cit. Conpit. s7. q. s. Secundo, consecrari iterum potest . si consecrasta adpareat ab
eo, qui Episcopali ordine minime est insignitus , nullaque Summi POarisicis delegatione honoratus; cum talis consecratio sit Episco' 84 pali Diuitigoo by GOrale