장음표시 사용
771쪽
quorem Uundant, Questiadmodum quociue stat
in antiqua Carthusiensia 3 Part. Cap.48 9. 3. de Conversis: Bariam non decurtent , nec Rasorii. Grenones radant. Ubi barba a Grenonis sive Gre. nonibus distinguitur. Et vetus poema vernaculum MS apud eundem de Inventione S. Cruςis: Cit - η avolt barbe, ne grendus. Sane angius Savorone Salmasio testibus Gra sum sive Grannum capillos sparsos ac discriminatus p denqtare docet, quia cum in sine retundati sinu Gra rum formam essiciant, quod veteri interprete Historiae Iudith, ut alia mittam, confirmat: mam discriminavit, id est Granam fecit. Inspice Apollinis magines tot in Nummis memmis effigiatas, easque Inscriptionibus nostris ad amussim mnsormes esse neutiquam inficiaberis, unde Lapit
Romanus cum Inscriρtion Apollini Granno Mogoiano nihil aliud dςno at quam Apollinem
Crinitum Nuntinum sive Mogumiae ςultum. Senteptiam Cambdeni non terret lapis , mutilu
licet in vico Erp. haud procul Aquisgrano inve dinis i ac thesauro Antiquitatum lanchenti nensi illatus, 'quo Legi supra monebam
Unico namque huie vico eeu ab Aquisgram haud longe remoto loca opponimus quam non quissiinis spatiis disjuncta, interque ea a Gm o Velsero monstrata, is cum primis Moriumenta Romae reperta, inustiburgi in Scotia, Enderari prope Edenburgum, retis in Dacia, in Dioecesi
772쪽
Reponit quidem ecardus militem Romanum ςontinuo motu orbem terrarum, quo juIIa Principum armorumque urgeret necessitas pererrasse, ideoque ex Belgio in Germaniat Inseriorem, in Britaniam, Scottana, Daciamque transitisse, vel hac ratione unam eandemque Legionem in te ris longe invicem distantibus militantem reperiri. Proin Deorum Dearumque etiam localium, aquisbus beneficiis sese affectos opinabantur , erectis ubique monumentis memoriam conservasse, undei actum, ut Dianam Arduinam ab Arduennabylva mosellam inter, mosam fluvios extensa denominatam ejus Sacerd0s in Alma Urbe coluerit. Verum ex omnibus istis nihil inser pro destru- pndo Comati atque ex Graianis Grenonibus composui capitis habitu, quo Apollo in Gemmis da. pidibus cynspicitur Habes ejus figurae Icones apud egerum ML
Brandeo . pag. 6. qui p. II. ejusdem simulacra exhibet Comis aenia religatis insignia. Hinc Pausanias in atticis de Appolline loquens riniat mi redimitum vocat. Intonsis semper agitat Atorinis aura capillos, de quibus Plutarchus in Theseo. Statim 'lv. Vm alii. Atque inde est, quod appelletur Comosus, uti Hercules Lacertosus.fiane priscis frequens erat Appollini crinium votum sacpre, Exemplum Votae Coma habes apud Martialem Episr. XXXI. At Inscriptionem orburgensem non tam a LyGranno, quam Mogouno cognomen ostendere in propatulo est. Hanc denominationem a Maeno fluvio assumpsisse, nemo refragabitur. Homus
773쪽
idem denotat, quod hodie Mogustinus. In priscli Diplomatibus Mounusio ni pagus est, qui in Praeeepto Ludovici Pii anni DCCCXXIV voci
tu pagus Mengove Oingouue in mingeuue vid. o. Eccard. D. L. Quare minime necessarium aestimes voces mingouno cum Cl. de ore ejusdem Academiae Parianensis membro in illam Moguntino seu Nuntundisinistra lectione detorquerς Sane Mogus dicitur pro aeno in Henrici IU Imp. Praecepto anni MXCRI apud Schannatum Vindemiar Literar Nro. Vm. p. 79. quo Thariisensi Caenobio Telonii, mercatus δέ Diaetae cudendae ur concedit Pro remedii sunt verba Pra, cepit ianima nostra parentumque nostrorum ac totius posteritatis salutem. nium in Ogdi, mei catum, sed, montia Wνm ex Neriali auctori
tate tradidimus oc. Similiter mencesta Romanorum, Bohemiae Regis Diploma Friderico Coloniensi Archi-Episcopo de iistiliuione Frigraviorum anno CCCXXX ll. concessim ad calam habet Datum Franc fort-- per Mogano. Certe anum Fluvium hac voce indigitari in aprico est. Unde iam aperte colligis Appollinem nostrum apud Moguntinos olim cultum, indeque uounum sive vanum fuisse denominatum. Sexcenta hujus farinae testimonia in promptu sunt, nisi pauca haec sussicerent, alle sum tuum eliciendo: Etiam ipsemet ecardus Disseri suae pag. 4. 4 Confluentibus Moeni aheni, uouni, sive Muntii vocem, quasi a Moiive να munt, Ond os, ostium fluminis
774쪽
Quod vero Meun pro Mogon lapidi insevi ptum legitur, durioris dialecte faetus est, nondum enim quorum aevo ea oris compositio erat, qua mitioribus lubris has voces ederet Quemadmodum 8 nostris diebus Mimigardicularum linguis usus non est L panis brρdi, aliter, quam braudirhroud nec Oet mors, aliter, quam Daut Dout rien ore exprimere. Unde non nureris auto rium ab Eccardi de Vel seri sententia plane suisse alienum, quem modo haec nostra legisset, haud dubio iis propitu accessuetum suisse nobis persuaderi Appollo κυροκομην, qui ακ-κομης Homero 'mν I. 3 . eo quod illi non siit tonsa neque rasa inde Deus Intonsus Prpperi. III. II sq.
Dum petit intonsi Pythia regna Dςi. Quid quod a Dione Excerpς Petrest.. 7s L
Ubi de Imp. Caracalla agit, alios inter Deo no
Quis denique Quintus Lisinius ni fuerit, Aram Apollini dedicans, non est hujus loci pluribus discutere, Liciniae gentis suille patet, I UOcognomen erat L cretia genti commune. Utramque vel patritio vel pl*bejo sanguine ortam, atque in plures Ramos dispersam ex nummis consularibus apud Patinum de Familiis Romanis probe observat autourius.
Vides igitur, suavissime oresti, actum non esse Appolline nostro Granno, ac gratis uberi a
775쪽
Mautourio abire ad ignotos ponti Deos, quorum Numerum ad LlIL ascendere ostendit. Vide quoque, quisquis emuncti naris est, Benevolus Lector, ut qui si Apolline Granis Maouno Deum Crinitum apud Moguntinos cultum non recognoscunt, a vero ab errare. Ac potius ab ingenii lacunditate sese commendare, quam a detectis genuinis sontibus mysteriosae antiquit, tis. Tu ubi veriora me docueris, haud illubena sequar praeeuntem. Vale, atque bonarum literarum ineremento senectam tuam consecrare perge.
Qiua de Apollinis tecum egi cognomento, lubeat quoque JOVJ Viculni a te expetere nata les Indago Hercle talii illinirior ac majoris pretii, quo liberaliori praemio celeberrimi pet lia teratum Orbem Censores Lipsienses Actis suis anni Mens.fig. se remuneraturos pollicemur eum, quicunque senuinam cognominis originem e.
Sanem. His praedicata operose recensens,
De Elymo Apollinis Granni Mogouni.
LAudabile censeri debet studium, quod anti quissimis monumentis& inscriptionibus indagandis
776쪽
pandis re explicandis impenditur, licet iuxta C. Barthium Adversar. l. XLVi I. p. aaa8. Disscillima sint originationes vocabulorum priIca lingua gemmanica.
Excelluerunt in hoc genare studii viri praestantissimi Gruterues, Velberus, aliique plures, quos imitari voluit Cl. B. Georgius ab Echar in enodatione vetustae Inscriptionis orburgi in Alstitia detestat, dc Apollini Granno Μαοuno dicatae, in qua hoc Apollinis praedicatum valde obscurum in controversiam venit, Melitem suam satis industrie atque ingeniose aperuit, a quo amen totum te alienum profiteris in Epistola nuper mihi missa, meam pariter sententiam praestolans. Cum igitur salva amicitia in rebus physicis aelitterariis ditantire liceat, liam adhuc, quam Cl. Eccardus au sententiam sequi, propon re, ε probare in hac Epistola responsoria
CL Eceardus quidem pro uniamento suae sententiae , Qtanquam Principium generale ponit, antiquis Gentilium Divinitatibus pro ratione cutitus aut habitationis in divertis locis varia tributa esse cognomina, cujus aliqua in Marte, mercurio, Hercule dic affert exempla , cui fas est subserubere, di facile alia addere. Si enim jupiter innominabatur paganicus, vicilinus, quia antiqui credebant exstitille Deum tutelarem vicorum, atque adeo rusticum Numen. Iupiter nurus arvis praesidere tradebatur, a virgilio Eneid. VII. vorsu 99. de quibus uberius con liar.Nova acta Eruditorum Lipsinc annues 747 pris l
777쪽
ita quoque Apollo a iocis, quibus olebat thia bisus, Pataraus, rege s appellabatur, unde
ta Delphica tellus Et claros O Tenedos, Pataraeaque Regia Ierva. Doe supposito Cl. Eccardus statuit Apollinem esse
dictum Grannum a Thermis aquisgranensibus, has autem denominationem accepisse vera etymologia ex lingua celtica seu antiqua germanici a Grant, quod juxta Saxones dicit sabulum sive arenam Territorium namque circa aquisgranum totum sabulosum, senum retia est, imo ibi prepe re peritur collis, qui non est nisi sabulum. Concludit itaque nanc urbem primis temporibui aceepisse nomen de natura soli , in quo esset edi-fieata, & de Grant sabulo suisse appellatum Grannum, quod nomen quoque consequenter Apollini, eui haec Balinea suerunt consecrata sit datum. Et haec ingeniose magis & subtiliter, quam vere &sundamentaliter a CL Eccardo prolata esse iudico. Nee minus Tu ingeniose Erymon nominis Apol lini Granno concessi deducis a Grannis, quos Ἀγνus promissos Gothorum crines, seu capillos vocistat. Adducis Camboenum, Concilii Braccatenis ex caula legem Canonicam, ut nemo Lectorum in Ecelesia habitu seculari ornatus, aut gentili more grannis demissis conapareati Mystacis quoque sub naribus corollas seu potius cincinnos voce Granni denotari animadvertis, arriuissi Episcopi MLfensis verbis probas, desinde Apollinem Grannum esse appellatum sustines.
778쪽
Esto verbiarbae aut capillorum cincinnos anti qui tu Grannos sive renones esse appellatos, ea
propter Apollinem ab iis Granium dictum esse non sequitur , si enim inserri pollet, & ipsum qui grani nomen a Grannis sive Grenonibus derivatumelle, quod satis foret absurdum. Esto Apollinis
Granni etymon a Grannis ella deductum , non tamen inde probabis, de urbis quoque aquisgrani
Nunquid ipse tibi tacitus contradicis, quando
eoncedis Diis ab ipsis locis, quibus beneficium pris. stiterunt, cognomen esse adiunctum, quod Diana Arduenna a Sylva inter mosellam e mosam fluvios sita, se appellata cum l. Eccardo robas. Quibus eonsderatis nec Tuae nec Eccardi sed antiquissimae illorum sententia adhaereo, qui a Granis Romano principe, aquisgranum ipsum Apollinem in Inscriptionibus cognomen accepisse reserunt. Dum enim olim Romani adversus Germanos bellum gererent, illos inter Rhenum, o sim consediste munimenta habuisse ipsaeanscriptiones, Numismata, urnae, lampades, aliaque monimenta adhuc hodie reperibilia attestamur, ex Iulii esaris, Corn. Taciti riptis manifestum est. Domestici reserunt annales istis templis ribus quenda Romanis Principibus nomine Granium in Galliam belgicam venisse circa annum s lutis quinquagesimum tertium, quem pragmatica Sanctio D. Caroli M. Neronis ingrippae inire secit, Chronicum autem ultra techinum RomanumsSenatorem eum universa familia a Nerone pro scriptum asserit, alii in hisce locis Neronis pro consulem fuisse sustinent, eumque has aquas
779쪽
lidas inter montes sylvasque tune abditas invenisi se eas in modum Romanorum Balneorum ornacse, usurpatse, juxta habitasse atque arcem struxisse, cujus in hodiernum diem extat spectanda vetustatis monumentum Turris Granum dicta,
mui civicaea plagam orientalem juncta, a quo Aea ipsis imolis aquae graniae appellatae senti Gra nius hic Thermarum repertor c cultor fuit, de his Murbi nomen dedit, quae appellatio permansit, crevitque locus ad Attyli tyranni tempora sub quo pallus est a Gothis, Hunnis primum excidium, post annum salutis quadringetesimum. Haec est vera historia appellationis urbis, aquarum granensium, & probabile magis ab hoc Graii O potius quam a solo sabuloso ipsius quoquo Apollinis Granni, quam ab a crinibus iactam elle
Notum est Dii Deabusque a Gentilibus aquas medicatas, ut Calderianas Iunoni, Clusinas Ric lapio Hygaeae albulas, Mammona Borbonias, &consequenter Apollini has Granias fuisse consecratas, nec minus in more suisse, quod illustres viri aquis nomina sua contulerint, ita in Gallia aquas sextius a Caio sextio Nerias a Nerone , Carollius in Bohemia a Carolo Caesare, aquas denique in Germania Granias a Granio denominatas novimus. Quid enim sacri quid mitaculosi Aristoteles &Pli.
nius in aquis statueruAt, unde Martialis blanda dinna naturae, Langius Sacra Dei dona, Andernaeus, Savonoiola Sanctuaria appellarunt.
780쪽
Dii inmortales, quando illum duitis diem, quaslis quoque somnis lucos ct Sacras sedes ohela sentiam Ora circumeas miraberis profecto iliam quoque muneris tui sedem , ct calentes aquas sine ulla solis ardentis inricio, quarum nulla est ristitia saporis aut halarus , sed talis haustu odore S ceritas, qualis fontium frigidarum c. quod antea' infirmavit Virmnvius L . 3. His verbis. Sunt ei iam nonnulli Dura calidi, ex quisus profuit aqua sapore optimo, qua in Marione ita est suavis, unde nec fontanalis ne manis saliens desideretur. Audio te nunc dicere , si Apollini a Granis appellatio unde ergo in Scotia, aliisque regionibus. Memorante Gai Cambdana sub eodem d nominatione posita ara Lucio, sabiano inseri eio, quid hic de Apolline Granno rescire potuith
pondeo, quod Apollini Grann etiamin
me, in Scotia, Dacia, aliisque locis temotiori-'hus sub isto praedicato exaratae sint inscriptiones. inde votum, quod etiam CL Eccardo reserente Thermae Graniae erint notissimae, eo quod Apollo seu medicorum Deus culapii et Nympha Coronide pate aequarum medicarum l.
Praeses tuerit statutus viae eras Dissertatio.
Acceae, quod Aquisgranum dichim fuerit Roma secunda, quod patet ex erit Aelperis versa
Adar u=be parens ubi Roma secunde Iloren w ingenti magna consurgit adasta masi, tholis, muro, pracelsis 'dera tangens.