Spicilegium observationum ad Cleonis orationem Thucyd. L. III. c. 37. sqq

3쪽

ronomen i quum summo membranarum consensu proscribatur, neque scholiastae auctoritas, uti bene monet Goetierus, in auxilium vocari Possit, Poppo in observationibus vocem expunxit, in Commentariis ad L L dubius haeret, Goellerus, in in editione Priore reliquerat, in altera editione uncinis incIusit, nec tamen eriam sententiam Protulit, Haachius et in editione majore et in minore Pomonis Priorem sententiam secutus Pronomine deleto transitum a Participio in verbum finitum factum esse statuiti, sed loci, quos cum oppone adtulit, Plane alius sunt generis, quippe qua ipsi doceant, copulam ube mi esse non Posse, orationemque ea tantum de caussa potuisse variari, quod enuntiatio Ionini sit istoriaria, id quod Poppo in Commentariis ad h. l. et Goellerus bene Perspexρmnt. Uno tantum loco Thuc IRID. ubi pronomen dimiser plerique libri ignorant, nostria locum quodam modo iaciri cemset Poppo. E, γαρ χωρ, τ δυυμβατον

4쪽

ὴμέτερον νομίζω - νύντων u- div χαλ- γιγνεται, υποχα-- δὲ, καίπερ χαλεπ- όν, σπορον ἔσται, μηδένοσ --omo M. T. L - τύ τε πλῆθog τῶν ἰκ αγαν δε φοβεισθαι. Qui locus et ipse Moellerotam salebrosus esse visus est in utraque reditione verbis Thucydideis inserere operae igitur Prehium me facturum esse spero, si in asyndeti naturam et usum accuratius inquisivero, ut, quid et linguae eges et scriptorum usus admittat, certo judicio statui Possit,

et Praecipua doctrinae de asyndeto in Graeco sermone capita tironum in usum exponantur Haec autem est sermonis Graeci fere constans et Perpetua Iex, rationes, inter singulas renuntiationes intercedant, sive istae inter se conjunguntur, sive bonuntur sive nexu caussali ad se referuntur, particulis, quarum ingens Graecis fiat copia, non modo accuratissime significentur, sed oculis quasi subjiciantur. Nihilominus tamen caussae sunt, vula non raro omittitur, quas in Pica Poesi Hermannus ad Hom. Hymn. in Venerem, ITA quatuor esse censet, quae quidem non solum in vica Poesi, sed etiam in omni orationis genere valent et valere debenti Primum perturbataeacinimae Peramae loquentis, quae quidem caussa in omnibus linguis pro affectus gravitate Me vehementis, orationem necessario Perturbante,

obtinet. Inde fatet, rivi carminibus lyricis Ionge liberiorvin esse

asyndetorum usum, Nuum in si affectus sensusque notiores dominentur. sua de caussa Poetas lyricos tum demum citabo, quum

eorum usus aut cum ceterorum scriptorum usu congruit, aut eum

illustrat. Plura de hoc usu dabit Dissina in doctissimo excursuri ad Pindarum est Goth. T. L p. 2 3 sqq. Deinde quum incipitur narrari de

re non et gravi, quibus locis copia recte omittitur, quum res Plane nova nitul habeat, quo cum iis, quae antecedant, conjungatur, certe, si conjunctio quaedam est, ea Postea demum cognoscitur. Conferendus idem Hermannus ad Soph. Train. v. 8M. docens, praema, tibi ae narratur

5쪽

aliqvid igni ara e narroeremem modo eum Porticusso a inemere, modomne omia comici, ei Arach. Prometh. Iss. Praeterea rei gravitas Propter ipsum, quem excitat, affectum logica ista Particularum adminicula vespui es Dissem ad Pind. I. L p. 22s. Tum titimae ratio gramiter finitur, Postremo quin res nee e Mniserae eIohaetiris indieato iuriis e limis occvrotiva. De duobus his posterioribus accuratius agendum. De Prioris generi exemplum unum ocum Profere Hermannus Rom. D. I, 53l. - δ βελευσαντε- --. Gravitatem non agnosco, sed usum apud Graecos scriptores frequentissimum Adverbio in uti omnino adverbiis et pronominibus demonstrativis in initio orationis Positis, quum ratio, qua sequentia cum antecedentibus conjungantur, indicetur, particulae copulativae addi mentum minime est necessarium. Sic in s m, uagam, ea inris

D m, - - 3M 3M. IV. M. M. IM IM V, II. et aliis locis innumeris. Quanquam locis nonnutiis Particula addita est, veluti ac ' --. III, 3M VLSII. Qua in re notandum, quod e pro is

mepe sine adverbio demonstrativo maeretia ponitur, verbo monosyllabo quasi Particulae vicem sustinente. v. D. III, 2s2 3ID. M. IV, M.,

quanquam aliis locis dicitur, veluti III, 3M d T. IV, 2 M.

V, 28o me minus frequens iste particularum demonstrativarum usus aIlis in rebus. D. IV, 2- - γε - --- πεπωλάτ στιχα εν - alo. - γέρ- ρ-. Qui quidem usus inprimis iis locis, quibus Phara in unum colliguntur, in rerum repetitione et congregatione locum habet. Sophoc Antia. v. IsI. Deors bo Huoem em v -- . v. m. 'em v pum. v. 23I. -- Du--ἐν---ῆ βραδ-. Alii loci Hermanno erant proferendi, ut regulam certissimam exemplis fulciret Sophocl. Oedip. n. v. 8 I. gravissimae Primae carminis strophae sententiae finiuntur verbis uiam is Tum s

Q, M. Nae me sine opula additis, vim quibus divina majestas

6쪽

maxime appareat. Particula copulativa deest, quia lovum quid et aliud non additur, sed idem gravius repetitur, plura iri unam quasi sententiam conjunguntur. Particida igitur omissa significatur, sententiam sequi non aliam vel diversam, cujus relatio ad ea, quae antecedant, indicanda, sed fere eandem, cujus ratio per se clara et perspicua vi Hinc factum, ut in carminibus lyricis strophae saepe tali sententia a MDagadjuncta finiantur, veluti in eodem carmine chorico . MI , ovis D eoi Amri r retarem 1--. Pinst Nem. I, IS. f. de hoc usu egregie disputantem Dissen. I. I. p. 228. Quod vero Hermannus ultimo loco dicit, quae reε nte e aeniserae es Quaeris indicata accurative ea Aemur, ut eadem ratione, qua modo Prolata exempla est explicandum, ita usum habet multiplicem Scilicet particula abest, quod nihil aliud et diversum additur, cujus ratio et cohaerentia cum antecedentibus sit indicanda, sed idem, quod jam significatum uberiore explicatione eget. Primo loco Ponenda ea exempla, in vitae pronomen aut demo,strativum iam relativum vel Gerbium avit demonaeratim civit rescitistim sententi explieatim addita uiuatrarer. huc. VI, II. περ νυν μεU dA 'orio u ακεδαιμον, καὶ τύ συμμοχεc π θ-ε διὰ τι παρὰ γνῶ τ' αἰτῶν πρια ἐφοβεῖσθε τοπρῶτον περ εγενῆσθcit, καταφρονῆσαν- - - χ-λ. ἐφίεσθε. Xenoph. Cyrop. VIII, I, 6 -τω καὶ νυν ἔ-ποιεσιν κα- τὴν 'Aσi- - βαoiam o,HC θεραπευμσι - - ὰρ-- ραψ

Plura vide apud Popp. ad Cyrop. I, 6 Is Ejusdem generis ii sunt

7쪽

ea, quae a Mucia adduntur, in iis, quae antecedunt, non sunesianificata , Nihilominus tamen usus similitudo agnoscendo. Res enim, sit non significata, ita est Prae rata, ue eam exspectare et cogitatione praecipere Possis Alterum genus eorum Iocorum est, in qui a mmiantiato, quae verium ccvrmis definiunt et interpretantur, non Miser denre vulα ---πι-r, et Me qumi moritis nivemorum

ad axo tiro om, o v κελε--. Usum hunc irimo loco Posito viade cognatum esse, Pronomen demonstrativum rara doce re Protag. p. 3 8. A. - το-- - δοκεῖ χρη- pe iam se urσθαι ἐμέ τε κα σέ, καταθεμέν- ---- G λι- ποιεῖ- m. Quanquam Pronomen antecedens non necessario requiritum Protag. P. 3 3. D. - γὰρ δὲ μ ἐνα

8쪽

enuntiatum caussam quidem continet Prioris, sed Particula caussaIis Paene superflua, quia eandem sententiam, sed clarius expressam Meertius definitam habes, areositionemque universorum enuntiatorum

omissionis usum. Saepe sententia si tam additur, quae caussam antecedentium continet, ut novum quid nec Priore enuntiato significatum additum videatur, quanquam accuratius rimanti utriusque usus eandem

sere esse rationem facile apparebit me inprimis observabis in sententiis fortius proIatis fortiter enim et acriter laquenti cemvenis Brationis abruptae species Aeschin iam Ctesiph. l. s. ei MOM mara 'Aθηναιων amo demeta vomos, ommo emisera

9쪽

I, II Plane diversus usus est, quem docte illustrat Dius ad Pind.I. L P. 2T6. et 2IT. repetendus ille ex usu quotidiani sermonis. Ehoc enim dicendi genere saepissinio enuntiata non inter se conjuncta Particulisque copulata Proseruntur, sed nude et juxti posita, Praesertim si oratio assectuum impetu concitata liberius fluit. Sic dixit Terent. Eun h. A. II. - 2. Neme quis nego Pro a quia negat, - Cis Finibus IV, 25, s. Rogea enis Aristonem negee - Zenonem rura: revondeat. v. Matth ad Cic. Pro Ros Am XX, M. ver ad in

do in III, Is Sisadi modo Pindarias duo mininia, sine cuia juxisse Ponit, ut ueram mus iam et risionem conetaeae isterem conaequae nemi

10쪽

Nubem exemplorem e Pindaro excitavit Dissen. nec dubito, qui apud alios scriptores et poetici et soluti sermonis similia inveniantur. Sic Herodotus, cujus oratio, inprimis quum narrat, simplicissima est et a

αλλων, τιλ-σθαι αιρέεται αἰ- περ-bm Quum inderet, se in hanc necessitatem venisse, ut aut dominum interficeret, aut ipse interficeretur, maluit ipse servari. Locus gemellus L s. 5κων ταυταπα--σαντο κέλ-- ίθεσθια θέλειν τo Zππο- εm γενέσθια 1 μετὰ τ πα - Πεισιστρατον τ--. Eodem refer asyndeta ante M-LM M, Mile et apud Platonem et apud Xenophontem ab interpretibus notata Plat Protag. p. 3IT D. Bύλεσθε - R. - ἔνη, - -

πολεμων . Tino sim Dore rem χ-. Nec Platonieum illudo inis e re saepenumero oristioni o reoo interpositum aliam explicationem habet, quam quotidiani sermonis consuetudinem. v. Stadb ad la Crae p. 53. C. Heiud ad Protam P. 325. C. Aliud Plane asyndeti genus en plurium rerum enumeriatione nascirae