M. Johannis Baldovii ... Medulla grammaticæ Hebrææ, Buxtorfio-Erpenio-Trostianæ, in succintas tabulas, perspicuos canones & paucas observationes contracta & publicè prælecta ..

61쪽

Can. LXV. Quaecunque dictiones finiuntur ii tera aliqua quiescente iit loco sinalis omissi sub ultima litera amet habent, omnes sunt sua

natura Milhel; ita tamen, ut immediate praeceda Voca'

lis triagna, vel parva accentu affecta. Exceptiones brevitarissurio omittimuc. Vide Erpen.ρ.3I.)Cata .LXVI. lsus Accentuum Syntacticus est,dum mode rantur spiritus&respirationem,&sententiae sipatia constituunt. Re peri u hujuu usus Accentus Tonicita, duntur in

gessem di in vos Miniseros eu non disinet vos Regessiunt,qri 'iritum veloxicuus tendunt, e lenius si uni,&sermonem aliquo membro incidunt cae singuunt iuni

sermonem ad ipsos in promovent, , continuant. Porro Reges dimid intur in Majores cs A nores Mavoressunt,si per se Ziussermonem singuunt consituunt vel coron, ut Athnach, 2 etperiodum,ut Sisiuc . Minores, qui im meriti sententia praesunt,cae constituunt e siemicomma, vel comma. vae minitiatius deducita vide apud Q.ρ. o. c si Can. LXV. I. Accentus Tonici detractio non est infrequens, fit per lineam transversam inter duas vel plures

dictiones positam'ῆς lictam, quae istas dictiones unit, easdemq; sub uno accentu Tonico proseresdas esse docet, ad majorem suavitate auribus concilianda. SN * Ueaeth co ascher-bam. Hic tres dictione accent uo Tonico per Maccaphprivatae, cum ultima lectionis accentu j a ivenu prose clatione coalescunt. . r. a Syntaincticus seu

62쪽

verba ac indeci mabilia,i iuri Param aute duo Verba .Euxi p. a. a. Et ut arctiore vino Eo voxpraesedens cum siquente com

iungatur,pyimae fuerae sequentis dictionis Dete orte Euphonicum, primitur, utplane una videata e duabusfacta, ars unicoproinde accentu proferenda uriam connexionis formam Ebris p Agnificat Arctator, Premens ane . runt, 'o violento qua si raptustrior dictio adsequentem trahatur. Ut Tr odit mihi. s. in etiam abys Maccap eiusmodi ocu coVectio sed rar erisoset, dum voci penacula in nita primae Et erae sequentis arisioni imponit Dages orte Euphonicu

Can. LXVIII. Accentus Tonicus saepe trajicitur, vel ex penultim1 ad ultimain,vel ex ultima ad penultimam . Can. LXIX. Ex penultima ad ultina am4 ajicitur accentus non-distinetivus in personis praeteriti Verborum penaculis praeterprimampluralem cum ei praeponitur au convercnec sequens dictio habet accentum in prima Erpen.p.ΙΤ.

Quiescentia tamen ultima Radicali in prima Conjugatione, rarius in secundi, pauca quaedam Ea maxime inci

63쪽

CAp. IV. DE Ac CpNTu. tertiis personis, accentum in penultima retinent. Ut Can. LXX. Ex ultima ad penultimam trajicitur accentus tribus de causis.

Membr. I. Vocem Monosyllabam aut bi syllabam penn tam sequentem, ut S sit misi, e res e nobis.

Ratio esse, inquit Buxi ne ex accentrium occusiatione conflictu fragosa sequatur pronunciatio. p. - . Confusiio Miamener Dandae gratiano olet retrocedere accentus tribus in locis. I. In Participio praesenni Les non quiescentis ultima. Radicase, ne confundatur cum nomineformae via ut a

formans oculum. Ego tamen obse varii, hanc Erpenti offerv. non speperpetuam. E. G. P . h. v. . ῖ Tibi quod Cc Buxt. habetqὶ idemstronomis in Lex. π Concor ac reddit eo usionem incudis edalia reditus vertunt, Euna, qui cudebat tunc temporis.) r. In Themate I al, formae et , ne confundatur eumfo ma ut excidit in eo. 3. In Praeterito plurali verborum quiescentium ultima: Me confundator cum quiescentibus Media Radicali Uto resserunt me. Haec ex Erpen. p. VI. ide, quid inferat. Membr. II. Ob Vati conversivuna Frituri, particulam, ,rsne. Nisau Vauconversivum praepositum Futuro incho

to aliteris elut Tros Aqu uurp.aS in s. crini urali xterminato Radicali Mobili, quam praecedunt duae vocales longae accentum trahit ex illima ad poeta ultimam Modo is non sit Mavom distinctionis, maxime Athnach, Sisi , aut a seph aton, Multima vocalis corripitiar juxtap.Sa anaΤ.

64쪽

DE ACCENTuia LIB.L Mnes AT Nne detega s. Membr. III. Ob dillinctionem. Nam Accentus distinctivus ultimae syllabae, postquam mutavit Schev praecedens in vocalem perfectam juxta's. St. an. δου ad eam retro celsi de acit non praecedente Sche 73 in risin vocibι- ῆ Nego, tu no itinc, quae Masinritionescribuntur γ, 'IMM, TN. Haec ex Erpen.p.ΤΙ. oesicis n.LX TILEuphonicus accentus unus est MAETI IAEG Lat. Fraenum qui pronunciationem vocalis accentu Tonico in principio aut Medio vocis destitutae, secundo, tertio aut quarto etiam loco ante accentum Tonicum,Euphoniae gratia non nihil retinet atque suspendit, notatur recta virgula sublitera hoc modo ut ab ista non disserat aqua tamen veleo si acile discernitur , quod Silluc nunquam, Maethaeisemper alium accentum post se habeat.lli 'ξ pen.'. o. rosep 7. Buxtρδα

n. LXXII. Usus γῆ cetharg est amplissimus &

frequentissim us quemplurimi in numerosa deduxere

Δου, nos cum Erpen. π Buxi in quins contrahemtu. i. Tertia syllaba ante accentum Tonicum sit neque inis Scheua,neque in Dages desinat,cum aethaegnotatur. Ut

voces per Maccaso copuiata pro una habentur 'N in 10Vocales longae accentu Tonico ante Sche vadestitutae, regulariter cum Maethaeg notantur ut ' p. Q hoc tamen

xonsemper observatum est, et propristin lirava rerutra

65쪽

SEMPER adscribi,ο ἀ τε α ρο exactam curam pronunt arion 1,quam negligenti criptionis osea obscura ir. Hinc a-m eZabsque aethariante Scheva est Kamercitatu ph, h. e. breve. Ut v ochma, seipientia.Et quand Schure Euphoniae causi in Ebura transit, Maersae g manet. Ut in P, item

Chire longum a s Dd fulcro scribatur Ui s 3. Voces Polysyllabae in prima syllaba inDages finita,plerianam aethaeghabent. SI quorum infinita copiae Iaa incipientuum. Dem inchoata q*C . Ante Scheva Compositum non praecedente ScheVasimplici semper Maethaelest. Ut γοῦ SNῆ z ῖγα, si Sche-vaCompositu dissolvatur in suam vocalem brevem,maethaegmanet. Ut Ri: si resolvatur in Scheua,tum similiter Maethzeg saepissime manet, edita referripotes adseq.Regiae. s. 'alach, Chireli brevea Sargol, ante Scheva sub litera non dagellata, saepimi me cum Maethaeg sunt, qui en irregularis pnu Pς na sint omnia ab O

Scheva quiescente. Plura vide in ThesBuxte 37.c sis, Can. LXXIII. M thςg saepe extruditur, si accedit ipsi accentus tonicus Munati vel Κadma pro ratione accentus sequentis Munati ante Sa eph tono Rebbi . Ut in pni coeta, ΣΞ : Κadma ante Salephlaton, Haesi Siarga. Ut Ns. In Iobi, Psalmorum4 Proverbiorum libris alia,quam in aliis libris Biblicis accentulum ratio est Caussa proculdubio est e.

triana,Musica xversatana brevitas. Deqriibus 2 aliis hi vi ordinis Observationibus, vides lubet , vere-careum Thesaurum Cl. Buxi exesio

hac pauca sitim ut videtur summe ne saria excerpsi JCan. LXXIV. Altera vocis assectio communis,est NOTATIo,qua cujuslibet vocis origo,aut forma inquiritur, vel ra Noratiritione =eciei, vel ration gura. an.

66쪽

vativa.Primitiva Ebraeis dicitur Ramix, apodinae caetera ρces ceu rami exsua Radice oriantur.Derivativa aliis O dicitur.

Can. LXXVl. Radix communiter constat tribus literis Radicalibus ut di ii, raro duabus

idi tantum in suibmdapauiculi non z Erpens. 6. aut Valtior Forsterus Praefat.Diectionam Sciendum, inquit,quod omne thema seu primogeneum Ebraeae linguae constet tribus literis substantialibus c. Idque non sine magno mysterio Nana uti ina est dictio, Me tribus substantialibus subsistit literis cita una est divina essentia,trib Personis realiter distincta Proinde dictiones, quae pluribus literi. bstantialibus consant,quam tribus, aut Uatuor,non sunt Ebraicae Od peregrinae Idri Wyra c. Can.LXXVII. Vox derivata a Radice fit,vel sola vocalium mutatione, ut fp Rex a Raae regnavit. Vel Radicalis alicujus subtractione, ut i ii a zaedificaa u. Velservilium literarum adjectione, de quapassi min Grammatitis. n. LXXVII patione Figurae to est Simplex vel Com-nzN dixit Composita, quae in alias dipote t. It nisi, Eae ins Tromn,' in tranquisti simus , ex Is quietus caetris uittas, adhuc, ex IF rna . Et haec rarior eni

ili Can. a X Tertia Vocis affectio communis est STsTAsis, C sta is seu vel, ut Erpen loqμitH Qualitassecundum, Iram et o libraea

m sim est vel Periecta scu Analogi vel imperfecta seu

67쪽

calibus Mobilibus, ut cusodivit a locutus en, V pe- sis, desertu trans, poESc. Imperfecta,quae imminuit,partim quiescendo,partim deficiendo, vel quocunque alio modo ab Analogia perpetua deflectendo ueta collocavit, Vipsurrexit, circumde 'se D. Imrtus p bus, s c. Haec Alfectio ut soli verto attrisuitur e 1 D. Competit enim non minus Nomini particulis, quam ipsi verbo, id quodus ater, nec opus en uberiore is uectione Cadunt autein Imperfectionem, vel 'nonialiam patiuntuduis lurimi Leomnia ea verba Nomina oe Parriculae inde orta quae pro Radicati litera habent unam vel etiam alteram ex ordine et secundam tertiae silmilem, vel primam, aut ultimam Radicalem n vel Nun. o evident im 'pater ex j. de literarum mutation abjectione Can. LXXXL QVarta Communis vocis assectio est STATus,

Can. LXXXII. Status Absolutus est , quando vox nullam cis.

aliam in syntaxi regit pia nude inproprio suo vigore ponitur Etymologico cuso iriit Uod 'Cυe, dum PT Vos ira Vporicaec. Casa LXXXIII. Status vocis Constructus est, quando post se ex Syntaxi regit aditam, 7 aes epana imposita in minibus status dicitur Regiminis quo quaedamstarticus imitantur po PDominum. Si ver vo regitur, e I pronomen insepanar seu ' Em,dicitur vox posita in statu assi-xionis sive aflixorum Ut GV Uodia init me, custodi me, verbum Deum pos I te De Yvibus in Angulis orationis partibus pectatim monebitur.)Superest adhuc Quinta Ebr. dictionis communis affectio,

quae est Arutatio, te qua Capite se l. V. CAR

68쪽

De Mutatione ocis ingenereo infecte, Uoad literarum

Murationem, Abjectionem: Aleritionem. Continet XIIII. Tabula.

Genere, quatenus inter tum Mobiles.

Paragogicum .

69쪽

Can.LXXXIV. Vox in lingua Ebrata saepius mi

latur,quoad Consonantes&qVoad Vocales.

Can.LXXXV. Quoad Consonantes vox mutatur,per lite rarum Mutationem, Abjectionem Madjectiqnemo. De Mutatione , Aberitione terarum primo agendum nobis en conjun Z-c ferepermixtim, aliter non fert Linguae hujus indoles,quod exseqq. patebit. Postea de Ad-jeinione seu Paragoge speciatim .

CaniXXXVI. Literae unius ejusdemq; organi. pag. s. Can.6 facilevi crebro inter se permutantur, significatione manente, alit nonnihil immutata.

cubiculum. Sic etiam

Caia LXXXVII. Litera: Niam obites,quam. Qui e centes frequentissime inter se permutantur,

ob quam permutationem verba, quae tertiam Radicalem habent 'vel Π, formas frequenter inter se confundunt permutant ut I lenus it. Unde Vῖ, quas esse ea PD. Sio Ny sanaris, ns sena, Plura exempti vitae in Tros.s

Can. LXXXIIX Literae 7 limplicite frequenter quiescunt, sive abjiciant hi manente vocali appropriata' vietis Trosi p.sa sedem de vis admittere,

Can. LXXXIX.N Radicate in Cholem quiescens, ob aliud N servile praecedens perpetu abjicitur. . Ddabis.

70쪽

inren 2 is minussaepe. Videi cs exempti fuae occurrunt hic ad cribe. . . a. Abjicitur etiam N, quod vocalem suam, tot ad praecedentem literam Schevatam ex Syriasmo uxta p. r. an. S. 6upra traditis erv. a. Vide Tro .p. s. ro. 3 Abjicitur etiam Nin fine Tros. p. sa a et peccando mihi ne peccares Gen. ao τ' o se potes: pro 'spo

si tum esse ut vult Tros. in Editione prima II mens ic - 24 Abjicitur etiam Ninobile. Ur pror'm urem praebui, Iob.3 ii et tentorium,' . 0,ao.pro Thira et

Can. XC. In sine quiescens ii Medio nun-

A., legitur, neq; per vocalem suam, neqve per ammium lienam Consonantis pia cedentis, sive Schevaqvie-- scens nunquam assumit Ino p. I. Inde

Can. XCI. Π Qvando in Medio ratione sormationis fieri deberet mobile, tunc aut mutatur, aut abjicitur. Et si mi latur,mutatur aut in P, aut in od Tros. . S. Mutatur Can. XCII. He praecedentem ametsi mutatur in , quando ratione sormationis aliud n afformativum vel servia