장음표시 사용
51쪽
CAP.IL . ET DIVIs Io NI Bus. Ugabimus Scheva non est vocalis concedo,scilicet proprie iramidia. Itamen Semivocalus δ' vocalis raptissima, Ni mo)'endum ess per Ebrea Ps imum movendumen. Vide Bura. The L . .a.ρ. II quiplane nobiscumsentit. Et Erpentum, ita siqvitur Vocales aliaeperfectasunt, alia imperfectae. Can. XXXV V Puncta Systatica veljuxta Erpen Vocies perfectae Iunt, quae statam & certam cum litera una vel pluribus semper ubique constituere δ: absolvere possunt syllabam. Sive,utam loquuntur, quae accentus modulationem, seu cantum admittunt. Sunt numero Decem dividuntur in quinque Longa, 'vinque Brevia juxta hanc Tabulam. Longa. Brevia.
Can. XXXV. amet componitur eXPatach Cholena, quasi esset effertur sono quodam obscuro, aliqvanitimalo, magis ad A inclinante, spe, en Medis nus in ris
Can. XXIVL Tres sunt vocales longae, quae fulcra desiderant, Nimirὰ sed non eodem desiderii gradu Po- remm tinnunq*'am se An o fulcro C re eum ver epe serumsuum ab Apraecipue,quando iam Jo accedit OeIpraecedit,ut Et tum cognoscitur a Chire par . Me analogia ipsius vocis, sive forma nominis Pelverbi, aut exaliis locis parasieli poti mum in nominibuspropri.Sic sciole se abs fulcroseu deseritia esicribieu'S nudumpun-
52쪽
ticum tantum, sed simul vocale, repraesentat Cholem absque fulcro scriptam. quand)praecedens hiera nusiam habet positam vocalem,ut 'Pn vero, qὶ and i altera nusium labeta unctumpune tam Ut negeminumnte Vadpupunectum, alterum illius Γ, alterum Cholem. n. XX . Inter formamriameis Tametschatuphsepe nulla est differentia, titilla es se deberet. Saepio δο-men Tametscha uph occurritscriptum hoc modo inibit cum Chaleps amet quoad ormam coincidat. Sono tamen dy runt ramet crKameis at uph; si ametscha psi C
teph ametsic ipsa analogaflexio punctorum mutatio lac cisast invicem ae ivvent. n. Tu. Puncta sys agas inermisia sunt, quae per se statam&certam cum litera syllabam non constituunt, sed
serviunt tantum. Unde Ministri vocaliunia vocales imperfecistae dicuntur, c unt numero quinque: Ex quibus Scheva satach furtivum,
Saego sulgetrum est oculis. Tria vero Sche mers aim mposita sunt in paulo latioris
sche o n. . Scheva simplex aut est Expres tum, aut Subintel-bile. lectum. Expressum aut movetur, aut quiescit Can. XLI. Schcva movetur sive legitur.
53쪽
3. Post alterum Scheva vel expressum, ut v uae . pon alterum SMev subintellectum in Medio dictionis sublitera, quae habet Dages forte impressum. Ut 'pTr g. . ubi iacet S eva visens: Hee enim an et idem εγο infra Can. M.
Observ. Erpenius, Sixt. Amama, Die Ham addunt misd s. nimirum, post vocalem breVem eam, qVae est cum
Maethaeiaccentu Euphonico, non quovis, sedDages fortis ejecti vicario. Ut pro Buxt.ρ. . n. XLIL SCheva quiescit c nisi plane sonat I. Post vocalem brevem in 'T p pr. Post longam accentu Tonico notatam, ut e 3. In fine cujusque dictionis,etiam geminum, P. xt Hii loquuntur brevi meo Scheva legitur ab initio dictionis& syllabae Non legitur in fine dictionis filabae.
Can. XLIII. Proprium verum et Schcva naunus est, literas connectere, sive plures Consoliantes cum vocali in unam syllabam conjungere.
Oddum cit, trahit literam, sub qua ponitur vel intelligitur, aut ad sequentem syllabam, aut ad praecedentem. Si adseq ventemsilabam, vocatur ut S eva Mobile is ad praecedentem iniscensi rosestri ex Drusio Et haecconnexio, MAI. Buxt.Das. ita rapida o arcta I utia ponem non a avi
54쪽
multo minus Sogeυa Pud per se unquam fundam nectam consituat. ILII Scheva subintellectum es , quod mente con
i. Medianum sub orein liter fortiter-Dagellata. Nam iis fidem avod avo perseparet ..1. Finale sub ultima dictionit liter Mobili, praecedent vocali quacunque Tros. p. buxta tritam Grammat. Regu-
Iani. Omnis liter temper mobilis p. 6. n.7. in
fine destituta vocali propria subintelligitur habere
Scheva Mum in. Ut in a Gn. XLV. Scheva subintelle 'iam finale interdum expresse ponitur. Et quidem i.)in Litera finali vocali Κa- meis destituta disserentia causia, ut a m nati ingua tur in ' Ῥia xta Can.perpertimur omne Caph finale aut est a me Zaturo, aut est ScheVaturn. r. In fine sub Literis p p,ita tamen,ut praecedens Litera obi sis habeat expressum Scheva, surrumque irascit Ioz '
Can. XLVII. Patach surtivum plane abjicitur, quamlue
55쪽
CAp. II. ET DIVIIIo KIpus. rigutturalis accipit vocalem, vel quando cessa esse finalis, piane, ut supra de sectione QManil dictums. s. an. II. Can. XLVIII: Tria Schevaim Composita semper m ventur, in genere appellantur Chalephata silve rapientia,aut correpta;&, ut ipsum cheva, per se syllabam non constituunt Unde etiam Ura tur.
iis usita si. n. XLIX. Ex Consonantibus, Vocalibus.
conjunctis suntSyllabae 2 in sola vocalis in hac m- ,,gva syllabam non facit, neque ulla etiam vocalis syllabam is mchoat, excipio a chure initiale , Erpcn.p.a . quod Mosone, es ab Diis abam. Iu mm -ticho
c ni Syllaba est aut simplex aut Composita.
56쪽
ni Mobili, unaque vocali, quae me es Longa
ri se, aut Breves, Datamemus eadem accentum esse Can LII. Compositio en, in qua occurrit una Vocalis' Consonantes plures, quae in unam syllabam coalescunt vesconiunguntur per Scheva. De quo prast. U. Can. I. ut
Paret hoc ex natura persectarum vocalium. Nam Lono starum haec perpetua est natura, ut per se cum sua consonante absolvant syllabam simplicem, non ascita sequente lite, nisiin fine, aut oties accentuTonico assiciuntur, ubi faciunt syllabam compositam, ut Vicissim Brevium vocalium natura est prorsus contraria, ut per se cum sua consonante non absolvant syllabam, sed semper assumant sequentem literam per Scheva vel expressum quiescens p. ε'. Jan. r. vel subintellectum, Iuxtap. .c ' o. an. vod si verosiquens, nefataeva expressum, nefsubinte Iectum vel potentia latens in Da fata habet, accentus interveniat, necessi AZ,vel Tonicus vel Euphonicus, quod sus docebit citius. Unde Regula Tros p.ra Vocales breves puta, quando accentu desituuntur sequentem attrahunt literam, sive, sequenti iterae imponunt punctum ageschforte dictum,ut,cum syllabam simplicem per se non possint constituere, per attractam sequentem literam constituant syllabam compositam. Ut 'pa H - M. AH ehactenm diximus de Parti tu tam Simplisibis, iam Compsitis iactionis alim seruntur. Communes in omi. Siti tur
57쪽
Communibus Dicitionis Assectionibus in Gene-R
rota in Specie,de Accentu, Notatione, θTabula.
3. can. ' istu eralitas, i perfecta re an loga pro uxta quam dicti e t
58쪽
n. LIII. Communes dictionis Ebraicae affecti ones sunt quinque . Accentus. 2. NOLatio 3 Sylla- sis seu Qvalitas. .Status, o Mutatio. n. LIV. Accentus est duplax donicus Eu-
AcmtM.' phonicus. Can. LV. Tonicus est, quo syllaba aliqua vocis inter pronunciandum attollitur, variisque figuris in Bibliis describitur. Grammaticis aver libe is si v quotidiano hac ID
I J Syllaba appositi olet exprimi ut se
Can. LVI. De accentu Tonico notanda eniunt Vatia potissimum i Situs a usus 3 Detractio. . Trajectio. sinstulis seorsim , Caii. LVII. Ratione situs, quem habent accentus Tonici, dividuntur in Supernos anfernoS. Supervi , qui pra Litera col l Inferni, qui infra Liternio
59쪽
CAP. V. D E ACCENTli. Is m accentiῖm adduntur Sophi asiil vilesili, τυ tamen
accentus proprie non sunt. Sophpasul exprimitur duobtucrassiispune ου sequitur voce ossidentem Sis civ ad ne ingulorum versuum notatur, quasi inrividuus com s&Euc. Inde etiamsium nomen fabeis z Finis emfui. Pesti rerilapingitur virgula inter duas dictiones Mus
caepa e nota, ut Ur ' Σ' Immicitias ponam. Ne erigitur ahquam Pocis Vabam attollit. Can. LVIlI Usus accentuum Tonidorum est triplex: I. Musicus 2. Elymologiciis 3 Syntacticus. Videatur Buri usi accὶ in In auro, ubi inter alia ratio hactenus nec 1 tritquOqvam nostrorum, nec ab ipsis etiana Hebraeis suffcien-λ ter explicata est Vide tamen Catenam scripturae, tractatum noviana in quo ratio accentuum primum inventa luculenta Methodo exponitur , autore M. Casp. Ledibulirio,
Can. LIX. Usus Accentuum Musicus est, dum designant MMusicam&rationem canthis apti Iudaeos, qQ textum Biblicum non legunt, sed cantillant inam tamen ternam ac entuum natur.rni hodie cum ipsis Judaeis ignoranim Can. LX. Usus accentuum Etymologicus i II, lvandueno ia Et m tant legitii nam dictionis pronunciationem, .e syllabarum sigi M. elevationem vel depressionem, im e diago Tonici appe antire. Et lic He hexplicaudus , cum it commimis omnium
2 ocum asserim. Ut enim nulla syllaba est sine vocali sic nulla vox sine accentu, nisi melior Euphonia ratio ob et Hinc
CaniXL Qua libet dictio ratiara inicum ac, . centum Tonicum possidet, elimque aut in ulti-rna, aut in penultima, nunquam omnino in an tepta,
60쪽
tepentakima syllaba. Tr .p. N. Excipiuntur Praepositi vi DPostpossitivi Accentus Praepositivi, qui primae vocis liter emper adhaerD, CE t Tesis lia Masors etlubli,c in libris Metricti Tipscfa nc dictum raphiclia nitiale Postpositivi in voce natur enacul eminantur, c prior tonu,'o- seriorserimpropriam induca fix o Tros.p. b. uxt.ρ,3 δCan. LXII. Dictio habens accentum in ultima, Ebraeis
dicitur Graece Gyrον' latine acuta in penultima illhessiunt Chaldai idcitur quasit infra, inde quidem , quo accentus in mum scilicet inultimas ab haleat locum 'ξ ivero vasispra, avo superiore priorem
stupenuisimum Eabae locum occupet. Et, ita in hac lingua pluressunt earum dictionum, quae accentum habent in uisima q vamqὶ aei enultima, tradam his unum ars alterum
nonem ex Schic ardo de dicitionibus Misita, ex auibuspo-sea ciues colligere, reliquas omnea sub quac si venian orma esse Ara JCan. LXIII. Vocem aliquam esse illiel colligere est,uel ex ultima vocali, vel ex ultima Consonant .
Cana LXIV. Quaecunq dietiones finiuntur in Saego vel vice gol, seu Patacli vicari uiri, hem in Chii et parvi: m, aut I ametschatus h , illae sui t
Et hic Canonper omni et in Cactolicus, Nod excipias tres casus,in auibus aegol, irim ultimam movet Eaba accentris tamen e tin ultima,quandocunia, denicei Sago raecedit. a. ante sarica , ut Cr. antes, cro. ante Intera er-