장음표시 사용
11쪽
IV. IV. Diim Coddaeus Ultraiectinam Ecclesiam regeret, Pastori simul Mih.a 'pestata gregi Perniciem minata est saeVissima tempestas ; cuius haud scio an ut Codde perse- tum in tota Annalium Ecclesiasticorum serie exemplum reperiri queat.
adversus illum Ex quo in Belgium irrepserant anno M. D. XCII. subdoli illi, qui se Pyo OD . Isuitas dicunt, Religiosi ; variis modis Ultrajectinae Ecclesiae Cleriimvexare nunquam destiterunt, sive in odium sanae doctrinae cujus tenacissimus erat, sive potius ut subverso illic omni ordine hierarchico soli ipsi dominarentur. Nimirum unanimiter conspiraverant, in Ecclesia Batava omnem omnino auctoritatem declinare , Episcopatum extinguere funditiis , nullum , qui Ordinarius esset, Sacerdotem ad miniseria animarum Sacramentorumque admittere I , nultius pati imperium , neque ullum ferre Ecclesia ordinem. Quin imo jactitabant, impossibile esse ullam in illis Deis servare disciplinam χ aut ordinem ecclesiasticum , nee esse illie Pasores nis ferisios 3 , &c. Ex his Iesultarum artibus plurima iam oriri coeperant scandala r vertim ante saeculi quod decurrimus initium , nondum illos ita praevalere contigerat, ut contra Episcopatus aut Cleri hierarchiei existentiam auctoritatemque potuerint quidquam perficere. Testantur ipsi auctores adversariis haud recusandi, in adumbrata illo Ecclesiae Batavae usque ad XVIII saeculum specimine : Horentissi- mus erat, inquiunt , Foederati Belgia Ecclesiarum sustis .... Mutua inter se concordia o pace floruerant; O pietate ae sanctitate primorum Ecelsa saeuiorum imaginem aes tulerant . At sub finem anni M. D. CC , Clemente Papa XI in Sedem Apositolicam evecto , certa spes Iesultis illuxit propositum olim suum exequendi; nimirum Ecclesias Batavas in nudam missonem vertendo , Pastoresque carum omnes in Missionarios qui ad nutum amoverentur , sub immediata Romanae Congregationis , quae de propagarida e dicitur, iurisdictione. Quo facile eveniret, ut propriis Pastoribus expulsis cunc-D. Molina , mom Cathob en MonMDAper , &c. aut compendium eontroversiarum ἰ&e. edit. Ἀ-II. Lovanti, apud Nicol. Braau , cap. 68. ubi refert seriem Epistoporum Ultrajectensium posito P. Codde sub n. 7o. t Epist. Sasbolia ad Ianson, 9 Maii I 6 II. Broedosen tract. s. de actis Iesultarumis d. Belgio. Epist. Areh. Ultrai. ad Bened. XIV. I 3. Feb. I 738. αὶ Epist. Sasboldi ad Gravium s. Octob. I 6I'.
12쪽
tas oves auctoritatemque omnem Iesultae ad se addueerent, & supremo cum imperio liberὸ exercerent insitam sibi dominandi in Cleris cupiditatem. Cunctis igitur ad libidinem illorum apprimε compositis, de repente in Hollandia supervenit anno M. D CC. II, mense Iunio, Breve quoddam sub nomine Summi Pontificis datum die I 3 Mail. Inscriptum erat Themdoro da cie , Pastori Leydae, qui utpote totus in Iesultas homo palam
Coddam adversabatur, praecipuisque ejus cooperatoribus. Et tamen haec legebatur Rescripti summa, ut Illust. P. Codde ab omni exercitio Oadmini bauione regiminis suspensus fieret; Theodorus vero de Coela in ejus Deum consistitus. Causam si quaeras, nullam aliam exprimit Summus Pontifex quam nostrum inquit O Sancta Sedis beneplacitum. Quasi vero unum idemque sit Sancta & Apostolica Sedes, cum persona sola aut arbitraria voluntate Pontificis qui illam occupat. A duobus circiter annis tunc versabatur Romae Coddaeus ; specie quil-dam urbanitatis , occasione Iubilaei invidiuus, sed subdole , & revera ut Romae detentus sua facilius insciusque spoliaretur dignitate ci . Per Breve itaque supradictum, nullo judiciario ordine, nullo accusatore coram stante, nullo teste, imo totius Cleri sui testimoniis honori fiebexpurgatus χ si quae erant adversus ipsum criminationes praecipue circa dogmata quaedam quae Iesultis exosa fuere semper , subita suspensone damnatur. Quin & ipsa Cardinalium major pars quibus commissum suerat rei examen, palam declaraverant nullius momenti esse contextas clanculum & contra ordinem juris in Coddaeum accusationes, Archiepiscopumque ad Ecclesiam suam quantocitra dimittendum 3 . His tamen accusationibus, re consecta, aliquod veluti pondus addero tentaverunt Romani Inquistores per Decretum biennio post promulgatum , anno scilicet M. D CC. N. die Maii septima ; ubi damnantur Illust. Praesulis scripta duo, quae ipse ante annos tres Romae t is camerae apostolica vulgaverat, communi bonorum Omnium plausit, ad diluendas hujus nodi eavillationes. Scriptis sub vaga & indefinita cujusdam doctrinae suspecta Osnguiaris appellatione damnatis , in auctorem ace hissime invehuntur Decreti fabricatores ; ansamque inde arripiunt,
13쪽
quasi ex novo crimine, sed omni prorsus neglecto novo examine aut processu, Petrum Coddatim ab omni Ecclesiae Batavae regimine penitus removendi. Unicam nimirum aestimavere juris regulam, qubd Summus
Pontifex ad beneplacitum posset Praesulis istius dignitatem, quam sub solo Vicariatus Apostoliai nomine designabant, vel dare, Vel reVocare. Tota haec agendi ratio apud omnes eruditos quotquot in ipsa Roma degebant, aequitatis amantes, nec partium studio abrepti, iuri cuia libet adversari visa est; praecipue in virum magnae Sedis Archiepiscopum& Nationalis Ecclesiae Praesidem , quem sic interdictione pri im mulctari, deinde etiam dignitate spoliari, nefas esse duxerunt ι . Et certe Decreti nullitatem quis rerum gnarus in dubium revocare audeat λ De
iure naturali Gul & divino est, neminem absque juridica sententia spoliari. Quale porro in supradicto Inquisitionis Decreto judicium , qualis sententia i ubi nee legitima in Tribunali potestas, cum juxta
Canones antiquos, hodieque jn celebrioribus Ecclesiis usurpatos, nemo Episcopus nisi a comparibus Episcopis in Synodo Provinciae suae congregatis debeat judicari 1 . Sed nec contra reum quemlibet serri judicium potest , absque delicto certo & probato, partibus non auditis, nulla denique servata juris forma. Si quid sibi in contrarium arroget Romanae Inquisitionis Tribunal, hoc ipso omnibus Iegibus tum ecclesiasticis itim civilibus contraire convincitur.
Hinc passim Doctores in jure canonico versatissimi, quorum consilium in causa Coddaei requiri placuit, omnes abi pie haestatione ulla responderunt; posse illum nihilominus suo munere desungi, omissa etiam appellatione, aut alia quillibet solemnitate juris r neque enim appellationi locum esse, ubi nulla iuridica sententia est 3 . Ad Ecclesiae autem suae aedificationem ac populi instructionem , posse illum ut, que , si liberet, in Pastorali Documento causas suae agendi rationis exponere ; aut ad summum publica aliqua protestatione intercedere Decreto adversus se in publicum emanato ). At vero a pastoralibus curis abstinere nedum teneretur, quasi damnatus aut suspensus; imo
14쪽
nuntiaturum , nonnulli audenter assimabant I . Vicit tamen in Cosdaeo pacis amor, & ex locorum temporumque circumstantiis petita , ne quid pejus eveniret in Romanam Sedem observantia; tutilis existimans, si ab omni Archiepiscopali munere abstineret ultro : ita tamen ut a legitima sui honoris O juris , O innoeentia defensione nunquam desetiterit χ . Illam enimvero defensionem inseparabiliter conjunctam vidit habuitque semper cum ipsius populi sui salute; ad sacrorum scili. cet orthodoxae fidei dogmatum, saluberrimarumque Disciplinae ecclesiasticae regillarum propugnationem & conservationem , quae velut e rores 'miciosis , damnosasque Ope feras opiniones , adversarii, Pastore ob haec ipsa percusso & damnato, traducere conabantur 3 . In hae constanti vitae ratione perseverans Coddaeus , decessit die I 8 Decemb. n. M. DCC. X. U. Iam ante hunc decessum, elim de facto vacaret Sedes abstinente Episcopo , Iurisdictio Episcopalis, atque Ecclesie admini butio ad Capiatulum devoluta fuerat . Veriim, cum ab ipso Coddaeo, decem ante annos Romam proficiscente, commissa fuisset selectis viris quatuor ex Ultrajectensi Flari emensique Capitulis quae sola in Provincia supererant sub Pr ricariorum nomine ; huic dispositioni nihil immutandum eensuerunt ambo Capitula, sed ratam illam habuerunt, & in quantum opus
Hi sunt ergo quatuor Vicarii generales, quibus, statim ab initio pe secutionis in Archiepiscopum exortae, mandaverat Internuntius Br xellensis, ut Theodorum de Coia tanquam Ecclesiae Caput agnilcerent,
abstinerentque nisi novis ab ipso Τheodoro acceptis facultatibus P dquacumque administratione O regimine istas Eeclesia s . Hi sint qui, do
utriusque Capituli consensu, ante omnia tempus sibi dari postillaverant ; donee a legitimo sito Praesule, qui tum Romae erat, litteras ace, perent , 6c Summo Pontifici, cujus nomine mandata figaificabantur , cum omni reverentia exponerent manifesta quae in illis deprchendeban-
Proeesitis adis versariorum in
tectione supremmi Dominii .& Iesultarum expulsione, i ra sua Clem
15쪽
tur tum obreptionis itim subreptionis indicia. Ad has petitiones, quantumlibet iustas, responsum est per nova mandata prioribus longe acem
biora : si quidem criminose illae habitae sunt, & tanquam nota contumacia
indelebitis ci P. Exiit 1 Congregatione H propaganda fide Decretum die a 3 Februarii ann. M. D CC. III. quo Vicariis Generalibus denuo i iungebatur ut ab omni jurisdictionis spiritualis exercitio abstinerent, sub
poena excommunicarionis incurrenda IPSO FACTO sine ulla alia declinatione d comminatoriumque illud Decretum confirmavit Clemens Papa XI per Breve datum 7 Aprilis ejusd. anni. Bruxellensis Intem uncius , D. de Bussy , quem paucis ante mensibus Utrajeciense & Ηarlemense Capitulum pluries nuncupasse certum est praelara O venerabilia opitula χ , repente mutatus eo devenerat, ut
in Epistola data die 13 Ianuarii praecedentis 3 affirmaret eadem illa
penitiis intereidisse. Quam Nuntii sui allegationem, etsi notorih falsam,& fassis aequὰ ae juri repugnantem, Curia Romana amplexa & prosecuta est ; quasi sibi liberum esset, sub eo praetextu quidlibet in Clerum Bata. Vum decernere. Imb praetensam illam abolitionem & extinctionem Capitulorum a centum annis & suprὲ contigisse, postea commenti sunt hujus Scelesiae adversarii. Atque hoc filii omnium quae contra Clerum illum gesta sunt, veluti fundamentum. Ex vis processibus schisma penh ortum est lugendissimum. Iesultae squidem aliique ex Religiosis mendicantibus Missionarii, Curiae Romanae nimitim servientes, iurisdictionem antiqui Cleri declinare coeperunt imo in civinis communicare cum illo abnuerunt, reluctante licet de 1 Praescindendρ unitate prorsus alieno ; Sc Theodorum de Cock pro Uicario Apostolico se gerentem , tanquam solum Ecclesiae Batavae Superiorem Iegitimum ubique praedicarunt. Missionarii illi, primit m in hane Eccle-sam adrepserant quasi in Pastorum subsidium ; deinde multiplicati admodum & pastoralia usurpare aggressi, in tantum excreverant, ut saeculi decurreatis initio stationes aut Parochias plusquam centum soli administraren'; ubi oves quamplurimas congregabant, callide & fraudulenter ad si addiustas. Ex his porro stationiblis , septem supra quadraginta in Ieseitarum devenerant ditionem. At occasione suborti schisti idem. ibid. I. 363. 3 7.
16쪽
matis multo plures a propriis Pastoribus subtractae; quin & Pastores quidam saeculares, luporum illorum artibus instigationibusve decepti, deceptoresque aliorum facti, seipsos a Constatribus suis, ordinariisque Superioribus segregarunt. Unde subsecuta est reriun perturbatio non
Sedandis hujusmodi motibus auctoritatem sitam interponere necessarium duxerunt supremi Reipublicae ordines , ne quid publicae tranquirulitati ossiceret. Sed & antiqui Cleri membra in jurium suorum possessione servari debere, humaniter illis Visum est; & contra omne perse- .cutionis oppressionisve genus ita protegi , ut ne quid in Catholicos Bataviae subditos Curia Romana exerceret arbitrariae illius potestatis qualem nusquam paterentur ipsi Principes Romano-Catholici. Publieo igitur Edicto statim ii die i mensis Augusti anni M. D. CC II, interdi tum fuerat Theodoro de Cook ne meariarum suum Apostolicum aliquomodo exerceret; & cuilibet alteri personae, ne illam in dicta qualitate agnosceret aut ei obediret I . Hoc eodem Edicto generaliter praescribitur
quod nullus mearius aut Superior Ecclesiasticus agnosci poteris, nisi qui secundum modum in his Provinciis usitatum debiιὶ a Ciero fueris electas , O per Dominos Consiliarios , Deputatos nostros inquiunt a mi sus. Renovatum est identidem praescriptum illud, quoties Curia Romana Provinciarum harum Vicarios Apostolicos designare voluit absquε antiqui Cleri Batavi consensu et .
Cumque Magistratus Supremos latere non possent praecipui tumu, tuum auctores Iesuitae , saepius illis exiliiun minati sunt, ni quies Catho
licis ablata brevi redderetur 3 . Ubi vero repetitis comminationibus nihil promoveri patuit, perpetuo exilio poena sancita est in ipsos per Decretum a Supremis Hollandiae & Weststisiae Dominis datum die 19 Iulii anni M. D CC. VIII; quae , utpotὶ justissima , in generalibus Provinciarum Comitiis renovata est Maii die 7. anni M. D CC. XX. Miterum ii supradictis Dominis Hollandiae & vestirisae, ejusdem mensis die x s. Atque utinam his Decretis ad executionem procedentibus, penitiis exturbata fuisset a toto Bataviae dominatu pestifera illa Ecclesiis sobolest
17쪽
VI. VI. Antiquus interea laui & verus erat Ecclesiae Batavae Clerus, elims . ' .h,hia per sepplicationes Vel humillimas nihil quidquam proficeret, ut in sua
lationesqua , defensione audiretur, ad Summum Pontificem metius consultum appellavit
Quibus t - Uarias posthac declarationes & protestationes, subinde in lucem pro- .d' . . h.. tulit contra Pinnas illas , aut Potius minas excommunicationis istodum ju, suum facto sibi passim illatas ἔ quas anathemata vocabant adveriarii, ut totum Rex t impu, illum quasi mauis snshismaticum infamarent: dum ipse palam apertissima non semel edidisset, ederetque saepitis professionis suae testimonia, qua Momnibus fidei catholicae dogmatibus , dc Apostolicae Sedi tanquam unitatis Catholicae centro inviolabiliter addichim se demonstrare non desititit. Veras nempe ac sanctissimas Successoris B. Petri praerogativas sedulo distinguebat λ novis illis Curia Romana sui vocant praetensiuniabus, quas tot ac tanti quotidie Catholici oppugnant, non sol im salvas de & unitate, verum etiam ad ipsius Sanctae Sedis honorem vindicandum. Anno denique M. D CC. XIX. die 9 Maii is futurum genera omittam appellavit Clerus ab omnibus & singulis gravaminibus , quae per acta quaelibet aut juribus suis aut sanae doctrinae praejudicium aliquod in serre potuissent. Legitimae appellationes illae, addita insuper Supremi Provinciarum Dominii protectione, Romanae Curiae Decretorum effectus omnes etiamsi judiciali aliqua sorma prolata fuissent procul dubio
suspendere debuerunt. In ipsa interim Ecclesiae suae gubernatione, Capitulum Ultrajectinum cum Harlemensi & antiquo Cleri corpore conjuninim, id sbi prim timunice proposuerat ut pacificis grex fidelis regeretur ; quibusdam tan- taxat pro tuendo iure suo innocentiaque manifestanda , prout necesse fuit, scriptis publieatis. Imb per aliquot annos ex animi moderatione , quae multis nimia visa est, abstinuit ab instituendis eum titulo Pastoribus , si quae Parochia vacaret, a concessione litterarum dimissoriarum ad sacros ordines, &c. satis existimans Presbiteros idoneos, quamdiu licuit, in defunctorum Pastorum locum Vicarios aut Vice-gerentes substituere. Verum sepius eveniebat ut per subreptionem, per Vim , aut
18쪽
xvalui iniqua ratione, stationes vacantes protiniis occuparent adversarii ;intrusis in illas devotis sibi per omnia Presbiteris sive saecularibus, sue regularibus, quos & desectus scientiae & suspecti mores , ω doctrina perversa aut laxior, & opiniones contra legitimam quae Potestatibus temporalibus debetur obedientiam longius 1 sacro ministerio removere debuissent. Unum illis sere omnibus pro merito cedebat, quod opinion,
hus, quae miramomana dicuntur, instituti, caecam devoverent potentiae
Romani Pontificis quasi illimitatae subjectionem. His attente pieque consideratis Ultrajectense Capitulum, postquam , mortuo Illust. Coddaeo , frustra omnia enixe tentaverat ut sibi alius praeis ficeretur Episcopus; tandem propriae suae jurisdictioni liberius exercem dae intendere coepit, tuendisque validius Ecclesiae suae juribus & privia Iegiis. Ingentiores illi animos subministravit ipsa necessitas , & reriunde inde subsecutarum angustia : maxime cum brevi post tempore debilitari ac labare vidisset, quod prius sibi arctissimh conjunetiun sucrat, Harie mense Capitulum , cessantibus ab omni jurisdictionis exercitio Vicariis ejus generalibus; ita ut paulatim in ditionem & arbitrium Nunciorum Romani Pontificis transierit, qui in vicinorum Principum aula degentes , immediatam hujus Ecclesiae jurisdictionem usurpaverant ;quasi non alios illa deberet aut posset habere superiores I . Causa Ecclesiae Ultrajectensis eo major ac necessaria magis visa est . praesertim, cum ex ossicio & sub jurisjurandi religione tenerentur singula hujus Capituli Membra ad defensionem jurium illorum quae Ordinariis com-Petunt , & quorum conservatio indissolubiliter cohaerere videbatur
evangelicis etiam dogmatibus & praeceptis , ex quibus pendet ipsa Fide-
Iium salus. Occurrendum prorsus erat, ne tota rueret Ecclesia BataVa, lupisque aut mercenariis traderetur.
Haec igitur prima cogitatio, hoc primum consilium suit, provideresbi Sacerdotes doctrinae morumque laude commendatos; ab extraneis quidem Episcopis clim proprios habere non liceret ordinandos in hujus Ecclesiae ministerium, sed a Capitulo probatos & littoris ab co dimissoriis instructos. Atque ut id facilitis obtineret, quum nota serent
i Hine magna ex parte mutata est taetesiae Harlemensis se a pristina; quamis vis ad hodiernum usque tempus, Capituli sui titulos, successionemque Deeanorum &
Vide Epistolam dueentorum & quinquaginta aut circiter Presbiterorum in his Pro vinciis degentium, ad Cardinalem Ualentii anno 17 3 scriptam.
19쪽
omnibus Ultrajectens s Ecclesiae causa & jura, Consultationes adhibita sunt infinitorum prope numero Theologorum simul & Iuris Canonici peritissimorum ex celebrioribus Ecclesiae Catholicae Universitatibus i P. Quibus perlectis Hibernus quidam Episcopus primum, postea Archiepiscopus Dublinensis factiis, tum nonnulli Galliae Episcopi 1 , multos sic a Capitulo riia dimissos sacris Ordinibus initiarunt: quod maximo suit Ecclesiae Ultrajectinae subsdio. VII. VII. At neque in perpetuum neque in totum hujus Ecclesiae necessitati- ἡό-- Α ὸς bususGVςnire poIerat; imo temporarie duntaxat, & ex parte si dicere piseopu, Ul- fas sit minima et ni proprius tandem , iuxta formam a Christo Apostodia sit, i. sisquς Pr styiptam, M in e teris Omnibus christianis regionibus perta ab eju, sueeες Petuo serVatam, imo juxta pristinum hujusdem ipsius Ecelesiae morem,
sere novissi- non ita pridem violenter ac de facto interruptum, ordinaretur Epis-
fraganeis ordi' inne veluti gratiam pluries effagitavit ab Innocentio Papa XIII Ul-νε. y trajectense Capitulum, missis ad eum instantioribus litteris , votisque ardentissimis. Sed nec verbum quidem a Curia Romana responsum. Igitur anno M. D CC. XXIII, exquisito rursus & adhibito eonsilio
Praelatorum & Theologorum, aliorumque plurimorum ex variis Europae
partibus , qui in Iure tum Canonico tiim Civili erant versatissimi 3
Decretum a Capitulo est ut, communibus omnium de gremio suffragiis, Archiepiscopus eligeretur ex praerogativa juris sibi antiquitiis competentis , nec ulla unquam legitima via praescripti. Vota consenserunt in unum ex senioribus hujus Ecclesiae Pastoribus D. Sicenoven , multis quidem dotibus commendatissimum ; sed insuper in ipsa Roma olim Collegii Propaganda fidei alumnum , & postea SAPIENTIAE Doctoris titulo decoratum: quo spes erat ut & Curiae Romanae acceptior foret.& illius confirmatio benignius impetraretur. Per menses decem & octo continuos petita illa, & constanter recusata, electus Archiepiscopus tandem consecratus cst dic Is Octobris an . M. D CC. XXIV. ab Illustris.
i Vide has Consultationes in si bro eui titulus e Reeueia des Temo rapes, &e. scilicet judicia variorum Theologorum & Iurisperitorum Galliae ann. I I 3. III 6. Fais cultatis Canonicae Lovaniensis anni I7II. & plusquam centum Theologorum Faculta. tis Theolos. & totius Facultatis Iurium Universitatis Paris ann. IIII. x7I8. Sc.
x Episcopus Baiocensis D. de Lorrainet eum licentia Eminent. Cardin. de Noailles Paris. Archiepiscopi. Episcopus Blesensis D. de Caumari J. Episcopus beneeensis D. Soanent, &e.
20쪽
si mo DD. Varide, Episcopo pabyloniensi, qui ad has oras non sine quodam divinae Providentiae instinctu asportatus fuerat. Instanter ille a Ciero sollicitatus,complurium Praelatorum & Theologorum Iurisque peritorum sententia adjutus, & de jure ac necessitate certior factus r , servatis, in quantum fieri potuit, usitatis de iure & de facto solemnibus ae sormulis , tantum negotium consecit. Cornelio Steen en brevi sublato, successit Cornelius-Ioannes Barchman
γιlara die 3o Septembris anni M. D CC. XXV consecratus ; qui de
ipse successorem habuit Theodorum Van-de octon , consecratum anno
- . M. D CC. XXXIV. die Octobris 18 : & post illum Petrus-Ioannes Mei dares die 18 Octob. anni M. D CC. XXXIX. consecratus est. Omnes hi a praelaudato Illust. D. Babyloniensi Episcopo inaugurati. Diem ultimum clim & hic clausisset anno M. D CC. XLII. die r Maii ; superstes in his Provinciis solus Episcopus D. Meindaris , Ecclesiam suam in eo esse praevidit statim, ut, deficiente Episcopali caractere, ad pristinum calamitatis turbarumque statum desolanda recideret. Ita que initum jam anno M. D CC. XXVI propositum, sortiter consummare aggressus; quod omnino necessarium esse multi melioris notae Doctores judicaverant χ , Sc multo plures exequendum urgebant . Hieron um de Book sub titulo Episcopi Harlemensis, qui primus erat Ecclesiae Metropolitanae Suffraganeus , consecravit die secunda Septembris ejusdem anni M. D CC. XLII, & illi mortuo Ioannen-Petrum Van- Stiphoue , qui etiam nunc Sedem Harlemensem occupat, successorem dedit. Idem Archiepiscopus novissime, anno M. D CC. LVIII. die hs Ianuarii , Bartholomaeum-Ioannem Develd sacravit Episcopum Daventriensem , Suffraganeum suae Metropoleos ex antiqua creatione secundum. Episcopi , Theologi complures , celebrioresque Iurisperiti, quoriim consilio id perfecit, sic censebant, posse illum eodem modo , & debere si per tempora liceret, omnibus ejusdem creationis Sedibus vacantibus
prospicere , ne in posteriim legitimo Pastore destituerentur 3 .