장음표시 사용
11쪽
Tales formae abnormes androgynae v. fere omnino memineae C.
Oederi interdum observantur, nostra vero, praeter defectum floruma, notis variis et quidem gravioribus sempore florendi seriore, foliis longioribus, multo magis scabris immo scaberrimis), inflorescentia superne in spicam subcompositam confracta nonnullas,efero a-chyas in memoriam revocano, caryopsi viridi, nitido nec fusco, opa 3 ita disseri a praecedente, cui proxime affinis esse videtur, et magis adhuc a C. Matri typica, ut cum hisce adsociare non audeam. Memor autem dicti beat. E. Friesii Bos. Nos 18 3, p. 1623 Species characteribus nimis eximiis semper suspectae vhrositanter et modo ad inferim nomine specifico designavi, observationi ulteriori in locis natalibus quaestionem solvendam relinquensa hybrida, an monstrositas, an species bene fundata sit. d. Oct reae ciniculcit var. αἰlid Isse. l. Dan. ab.
Descriptionem varietatis sa notabilis dare h. l. superfluum duxi, cum jam in Flora Danica l. c. differentias a forma typica ex sui. Specimina Lusitanica bene conveniunt cum Danicis, et forsan in ferris inferiacentibus inveniatur, etsi ubique rara videtur. Cum hac comparanda C. Lusitanica Schk. Ried'. g. 11s, udio saltem ad C. paniculatam quoque referenda St. 5. OePholori lineo rifolio ge ad ini. Erecta, Vu-8 alf., caule Striato superae ramoso foliis radicalibus 1-1 is decim.)et caulinis( ' decimein omnibus anguste linearibus, glaberrimis, laevibus, integerrimis v. rarissime uno alie- rove segmens lineari divaricato munitis, nervo medio albo prominulo, calathiis junioribus globosis, squamis vatis, breviter obfuse acuminatis, dorso fuscis, late albo marginatis, leviter ciliatis, ceterum glabris Flores fructusque ignoti). Sterra de Dila fi Grania die VIuL 18T nondum florentem logi et M. in kler.
12쪽
Specimina pauca, quae vidi, nimis juvenilia sunt ut characteres floribus e fructu praebeant ad judicandum, an revera specilice distinguenda, an ad varietates C leuccincto referenda sit. Attamen notae supra allatae potius speciem distinctam indicare videntur. Omnia enim, quae comparavi specimina C leucanthae Schrad ex
Jord.), et orae Tergestinae Monfalcone E. Braivi a nostra recedunt foliis profunde pinnatisectis, margine scabriusculiS, eat thiis junioribus depresso-globosis magis latis quam longim, squamis periclinii obtusissimis, dorso velutino-puberulis, anguste albomarginatis. - hoetico Boiss vero statura humili, foliis scaberrimis, saepius pinnatifidis etiam abunde distincta esse videtur. 6. Oreyia Bacthausia Boeticαage Perennis v. teste in
lem biennis, radice tubero so- in crassato subnapi formi, caulo fistuloso, monocephalo v. bifido-ramoso ramis monocephalis, elongatis, sparse nigro et glanduloso-pilosis, phyllis v remore paucisquamatis foliis laete virentibus, glabris v pagina superiore margineque sparse et breviter pilosiS, radicalibus paucis obο- vatis v. oblongo- spathulatis, obtusis, a medio ad basin runcina fo-den fatis, in petiolum lamina longiorem sub rupte attonuatis, caulinis sensim minoribus, densatis inferioribus in petiolum latiusculum angustatis, infermediis e basi sagiis o-auriculata ovato anceolatis . panduraeformibus, acutis, Superioribus et ramos fulcrantibus minutis, lanceolato-linearibus, integerrimis, acuminatis; calathio virgineo erecto periclinii squamis alioviridibus margine pallidiore, dorso parce nigro-pilosis et passim glanduligeris, calyculisquamis laxe adpressis, inaequelongis, lanceolatis, ii va periclinii longitudine aequantibus, ligulis satur e luteis concoloribus, stylis luteis, achaoniis breviter rostratis, cinereo-fuscis, 16-costasis, papponiveo coronati8.
In silvis ad radices montium terra de Palma et terra de laLuna pr. Algectra Boeticae origeram dies Apr. 18T logeruntes R. Fri fete et M. in hier, fructiferam ibid. vi 23 Apr. 18T6cl. Rachel et in ter.
13쪽
in se vianviciis G s. i inar hausia Spath. Spreng. Se-codum specimina authentie a cel. Todaro missa et descriptionem in G s. m. i. Sec. Π, p. di nostrae hic descripta, arcte quidem affinis est, sed differentiae plantae Siculao folia
radicalia numerosa oblanceolata, acutiuscula, Semim, nec abrupto in petiolum lamina breviorem transeuntia, sol caulina pauci8Sima, sessiliari semiamplectentia, non auriculari, ramis approximatis anthodii squamae pilis brevibus albi subhirtae tanti tamen momenti esse videntur, ut cum plantaruispanica conjungi nequeat. Rationibus geographicis suspicari licet, planiam a Bourgae in monio Picacho de Alcata lectam et in Prodr. l. msp. 2, p. 2 inomine . spathulatae pr. a Willhommio descriptam nec non repides in Bora Gadis a Willh lectas ei l. c. in nos dubitanter ad C. Spata relatas, ad C. Boeticam nostram quoque referenda SSe, et tunc C. spathulata suss e flora Eispanica esse delenda. Folia a illkommio pinnatifida, obis lanceolatis, sinuat incisis describuntur, quod in nostrum non quadrat, de radice vero descriptio nihil indicat. Ustorius igitur l. i linam tam cum Bourgaeana quam cum speciminibus Siculis pl. Gussoneanae comparari debet, antequam quaestio de eorum identitate dissolvi potest. Observandum est, . spathulatam est sussone esse perennem, equidem specimina ad Algecim lecta quoque perennia dixissem, nisi cl. Winiae in schedula expresse observavisset, plantam suam, ita ut in Prodr. n. Ηisp. l. c. indicatur, esse biennem. T. Crepia Barhhausim me elii ge. Biennis . perenniS, radice crasso perpendiculari, superae vaginis emarcidis secto foliis omnibus rosula fo- congestis, in petiolum alatum breviter an--Statis, runcinato et lyras pinnatifidis segmento feminali friangulari-hastato, utrinque et imprimis subfus secus nervum dorsalem dens hirsutis; caule abbreviato in speciminibus, quae vidi
i Nomen Cropidis spathulata primo a Gusaone 1821 Catalog hori. Boccaddaico datum est, quod Sprenges 1826 Syst veg. in genus Bar ausiae transposuit, quare immerito nomen prengelii ut speciei ureris ponitur, praecipue si Crepis, nec Bar hausia inscrthitur,
14쪽
1-2-pollicari)i a basi inde divarica fo- ramoso rami infieauli subaequilongis, cum pedunculis breviter cano-puberulis, singulis folio minus lanceolato v. linearias uiam ullis, superae haud squamigeris calathio juniore subgloboso, erecto, fructifero cylindrico, denso breviter albo-fomentoso, squamis periclinii linearibus, fusis, calyculi subtriplo brevioribus, ovaio- lanceolatis, obfusis, ad pressis, anguste membranaceo-marginatis, apice spha latis ligulis saturas luteis, dorso rubro-striatis, stylis luteis; actaeniis omnibus longe rostratis c. 1o-striatis, rostro filiformi, pappo niveo coronatiS.
In rupibus calcareis prope oppidum Orthuela origoram et fructibus vix maturis praeditam die o Marti 18T legis cl. E. Rachel. Ηuid affinis clararaemoli Thuill in , Gren et Godr. nοnWilim, C. polymorpha oure. c. aurinensis illd. praefer caulem opico elatum e foliatum bene distinguitur a nostra calathiis subduplo minoribus, foliolis calyculi latioribus et latius scarios marginatis, demum laxiusculis, patentibus, stylo fusco C. tarct cοidea inest 2 suss.' C. hiemalis iv. ex descriptione ussonet Syn. Fl. Sic II, p. dio plantasmachelianae ares amnis videtur, hujusque femus florendi Martio bene cum plantae siculae hhieme et primovere congruit. Specimina vero authentica a cel. Todaro benevole communicata Palemo, in arvis ubique caule magis evolus elu- -pedali ei foliato, foliis glabris, ramis glabriusculis calyculi quamis ovatis, latius albomarginatis, laxo patulis a nostra recedunt, et
' Sec. l. Ηachel in liri saepius plurimulis, caulibus adscendentibus, iba-2 decimore longis, caespitem largam formantibus.' C. farreacoides est C. faraxacifolia uid sec. c. Prodr. mihi ignota ex brevi descriptione vix recognoscenda an ideo cum homonymos sono identica sit, nescio. aec vero cum C. tarmacblalia Thulli non confundenda DC. Prodr. VII, p. 155 immo rece species in biversas sectiones posuim. Tam ob homonymiam(C. farinaedolia uid e Thuid difforenses specios significans quam ob nominis nimiam similitudinem cum C. farumcoide est nomen C. farisacilaliae optimo jure videtur rejiciendum, et inter plura Synonyma C. taurinensis iud forsan eligendum.
15쪽
figura Reiche achiana Lagoseris farreaeoides Ic crit. I, 2s, si ceterum huc spectat, etiam eum noStra minime convenit; quare hanc bene distinctam censeo. Reliqua vero species sectionis Barkhamiae, quas comparavi vel descriptas Vidi, adhuc magis differunt, quare nomine novo specifico hanc designavi.8. Oreyia Bacthausim Detid Bαr. ubintes ri 'lici Isso. Differt a typo speciei foliis inferioribus spathulatis, obtusis, parco sinuato-dentatis, caulinis pluribus, bovat lanceolatis, inferioribus in petiolum latam basi hastato-auriculatum ang fatis, superioribus amplexicaulibus, omnibus remos densatis neque pinnatifidis). Reliqua ut in C. foetida, quare, non obstante habitu peculiari, ejusdem vix nisi varietatem singularem istore censui.
v. ultra foliis rosulatis, anguste ei elongam-lanceolatis, in petiolum alatum decurrentibus , labriusculis v. parcissime pilosis, remoto sinuat dentatis scapo adscendente, semel v. bis dichotomo ramo So, ramis arcu o-adscendentibus, basi folio minuto subulamo sub calathio squamis 2 parvulis adpressis fultis, supore incra8- satis calathio minuto cylindrico- campanulato, pericliniisquamis viridibus, exterioribus anguste, inferioribus late albomarginatis, nervo dorsali hispidis ligulis luteis concoloribus; stylis luteis achaeniis pallide stramineo-fuscis, breviter rostratis(rostro c. achaenii longitudine), infra rostrum leviter fransverse rugosis pappi sordide albi radiis e. 1o, plumosis, basi dilatatis, caduciS. In montibus evadensibus loco speciali non indicato Seps.1828 legi es. Manuel Iimene g. Specimina communicavit l. Win ter, qui pauca ejusdem specimina ad fontes . Dilar 1826 quoque legis. A proxime affini L. Oct em 'ge. deser. c. illuStr. p. 16, fab. 26, 1 disseri foliis magis remote et minus profunde incisis, sevis ramosis, malathiis subduplo minoribus, ligulis concoloribus
16쪽
nec subtus rubro-fulvis), rostro achaenii multo breviore quartam . vix fertiam partem, nec dimidium actaenii longitudinem affingente), quamobrem pappus extra periclinium vix exsertus est. L. sic ce-φhctius Boiss praeter alios characteres achaoniis rostribus pappi radiis pluribus eae a nostra diversi8simu8 St. 1o. ScrοPhulciri lciae lοr Lge Erecta, elata, ad paniculam usque glaberrima caute atrorubente quadrangulo non alam; foliis cordatis, obtusiusculis grosse et duplicato renafο- dentatis, obscure viridibus, summis lanceolato-ovatis, serratis; ramis inflorescentiae brevibus, adscendentibus, glanduloso-puberulis laxe8-5- floris, ideoque paniculam angustam, interruptam, praefer bracteas subulatas ad basin ramorum aphyllam formantibus; calycis segmentis sub orbicularibus, margine apicem versus late albos cariosis corolla pallide fuscescente, labio inferiore saturatius fusco, staminodio bovat orbiculari, obtuso capsula late ovata, breviter apiculata. In monte terra de Palma pr. Algectra Boeticae cum floribus
et fructibus immaturis die 26 Apri 1828 legi es. R. Fritet e.
Scr hulari M a L. cujus varietatem primo intuitu esse suspicatus sum, differt a nostra foliis acutis, argute et subsimplicilardent o-serratis, calycis segmentis anguste marginatis S , Olli Ηpp. et A. prandi nisi Ten foliorum forma, indumento et colorelaeie viridi recedunt ab omnibus his insuper nostra planta pavieula valde interrupia, cymis breviter pedunculatis et laxe paucissoris insigniter differt. Inflorescentia fere S. elaphidae illh. sed haec foliis dissectis longius distat. S.,urim in forma minor denique, foliorum forma nostrae similis, differt foliis simpliciter et minutius crenatis, pedunculis multistoris, capsula minore obfusissima. Reliquae Speetes, quibuSeum compuravi, longius adhuc distans, quare nomine specifico ad interim designatam hoc loco descripsi, sperans fore ut a borinicis flora Gibraltaricam perlustrantibus in loco natali ulterius observetur.3 Caulem primarium non vidi, sed ramos . I-I 'di longos, quare plantae caulem longissimum fuisse conjicere licet.
17쪽
11. Oh cienοrrhinum emite Core et Mal Bud Soc bos. r. IV, p. do sub Linaria URI. l. Tunet res. N. dos C. O. Paris, Iter bor Afric. N. 261 Chaenorrhinum thymissorum osc. sched.mScr. 1822lIn collibus gypsareis et silica is ad Casielseras Aragoniae norigeram et liuetiferam die sun. 1822 legi es. Loscos. Descriptio optima idus specie pulchellae et ut videtur bene distinctae, quam es L eos primus in flora mapanica defexis, data est in Bud me. r. l. c. Specimina Aragonensia exacte plantae Algeriensi respondent.12. Ηοhencie heri P οἰνοdο Core es R. Bud soc bos. Fr. II, p. 183, Bal. pl. Alm exS. N. 888. Plantulae Mus in ora iuspaniae hucusque non defectae pauca et sporadica perimina legi es. v. in lor 1826 in locis depressis inter colles gypsaceos adoravi g, non procul a Centaurea hyssopifolia, Ephedra scoparia Me res,oeleria castellanara es R. 13. Oοηοφ odium brachycarpum Ur. 8 Mαricinum Me. Glaberrimum, iubere irregulariter uoideo, nuclei Iuglandis fere magnitudine caute erecto, fere a basi ramoso duro fistuloso, ramis erecto-adscendentibus foliis radicalibus cito marcescentibus, mediisque in vagina anguste lineari sessilibus, item isectis, summis simpliciter fere isectis segmentis omnium lineari-eapillaceis, minute ciliato-scabri culis umbellis longe pedunculatis, multi-(26-25- radiatis, radiis fructiferis divergentibus involucre o v. monophyllo, involucelli phyllis paucis, lineari-setaceis, anguste albo- marginatis, liuetiferis adpressis, pedicellis fructiferis exterioribus fructu subduplo longioribus, inferioribus huctu aequilongis . eodem brevioribus petatis albis, concoloribus diachaonio lanceolato, cum stylis c. 5 rum longo, stylopodio collo liuetus aequilato stylisque rubris, erectis, fructu sub aequi longis coronato. In montibus Marianis ad rupes faucis uerae de Despenaperros die 18 Iun. cum floribus et fruct immatur legerunt cl. E. Ηac elo M. in liter.
18쪽
Infer et opilii lium et et brachecimum fere intermedimn. Prior species, cui iubere magno irregulari, caule duro et segmentis foliorum tenuissimis accedit, differt a nostro radiis fructiferis confractis, involucelli phyllis pluribus, late anomarginatis, stylis huctu 3- -plo brevioribus, posterior, arctius adhuc amnis, disseri umbellae radiis paucioribus, peritorum nervo dorsali ferrugineo fructibus ut videtur brevioribus et latioribus. Cum vero in speciminibus Marianis fructus plene maturi non adsunt, diludieare non audeo, utrum specifice distincta, an varietas C. brachycarpi sit. I. Sedum myleae icctule , ei licitum D differt a forma inica statura humiliore 3- -pollicari), foliis minoribus, breviter acuminatis nec longe subulare-cuspidatis); surculorum ferilium subtiliter et eleganter ciliatis, ema magis condem sata, floribus minoribus, perilis brevius acuminatis, pallidis. In declivibus montium Nevadensium c. ooo ait. loco speciali non indicato die 5 Iun. 1828 legit et M. in hier. S. -- pleximulis typici folia glaberrima sues, qui character tamen non constans est, nam in peeiminibus cum forma vulgari ceterum omnino congruis in montibus Marianis propera Carolina lectis solia rosularia quoque leviter ciliata inveni. Planiam Nevadensem, praefer characteres allatos habitu quoque alieno distinctam, tamen, quia
characteribus primariis cum forma Spica convenit, vix speciem propriam, Sed formam V varietatem crederem, montium altiorum forsan filiam, satis aulam distinctam, ut bolanicis montes evadenses perlustrantibus ad ulterius observandum commendari debeas. 15. Silene melcindrioides n. q. Perennis, fori glutinoSo- et crispulo-villosa caulibus ad has in rosulae centralis egredientibus, adscendentibus v. diffusis, 16-25 centimeri longis, foliis rosularibus elliptico-lanceolatis, in petiolum alafo-dit Mambreviter angustatis, aulinis elliptico-ovatis, has angustam amplexi- cauli-s connatis, dichasio proximis vasis, longiuscule acuminatis; floribus in dichasium regulare repetito vel te dichotomum diu sitis, pedunculo centrali calyce longiore fructifero erecto, calyce primo cylindrire, dein vafο- campanulato, subinflato, basi
19쪽
truncato v. sub umbilicato, undique glanduloso- piloso, o nervio, et infer nervos primarios reticulat venoso dentibus subulat acuminatis, petatis violaceo-roseis venis saturatioribus, lamina
fere ad modium usque bipartita basi bi auriculata stylis B; eapsula carpophoro triplo v. quadruplo longiore, basi solet pluru utari, dentibus, dehiscente, perica io tenui, Suh- membranaceo, seminibus haud plene maturis reniformibus, fuscis, dorso Planis, dense et elevatos illoso-iuber latis. Specimina florigera dies M. 1826 ad Bussam pr. Coimbra a clarius Rachel et in ter lecta sunt, eum se immaturis adll. Si pr. Orense Galleciae in rupibus leg. l. Ηachel. iter visa, haec planta Melandrium rubrum Lychnis silvestris)in memoriam revocat, a quo vero floribus hermaphroditis et stylis dlaeuo distinguitur. Inter genera Melandri et Silenes seci. II ser. 1, B Rohrb. ambigua, posteriori ob eapsulam inferae plurilocularem rasocianda Inter species ejusdem seriei nullam in monographia beat. Rohrbachii descriptam invenio, quacum noSira comparari posset intra seriem 2 Macrantharum S. cutimoli L . e Lusitania
nostrae affinis videtur calyce tamen albo membranaeeo, clavato, perilis albis marginatis, exauriculatis ei abunde distincta, et Seordi lictoli et S. Desida in magis adhuc recedunt.16. Myhorbi plebuἰοε Core. m. M. Imeri enata Me.
Species jam in Buli. Soe bot. r. IV, p. s nec non in C. Prodr. XV, 2, p. 181 ubi errore globulosa dicta et in Boiss Ic. Euphorb. p. 21, ab so descripta est me varioris nostra differta in speciei radiis umbella 2-8 foliis caulinis a lineari-cuneatis
ad late recordatis, refusis v. saepe profunde tridentatis, margino dense et inaequaliter lacero- serrulatis, umbellaribus ea linis similibus, divisionum 2 sequentium vafo-lanceolatis, acutis,storalibus rhombeomvatis. Glandulae involucrates, capsula et Seminum structura ut in typo, quare hujus solummodo varietatem sistere
20쪽
geram ut fructiferam legi es. M. in hier hanc plantam, prius non nisi in Africa boreali indicarum. Exemplaria, quae ex hisce locis vidi, ceterum inter se aliquantum disserunt, et praecipue foliorum forma valde variabilis videtur.
vibus, rigidis et pungentibus, origonsaliter divergentibus v. recurvis, breviter crispul puberulis ramulis brevibus, arcuatis, sulcato- angulatis, mox glabratis; phyllodiis subulam-pungentibus, amelli fertiam partem vix excedentibus floribus secus ramos ramulosque dispositis, solitariis v. geminis racemum elonga sum densiusculum formantibus; bracteolis valibus v. obfuse vatis, fuscis,
pedicello latioribus, calycis adpresse fuseo- pilosi segmentis aequilongis lanceolatis, labio superiore obsolete hilobo inferiore breviter et anguste trifido, vexillo calyce duplo longiore, late bovato, leviter marginato, pallide luteo, glabro, alis intensius luteis r ceisve parum longiore, carina obfusa, pallide lutea, ad suturam seridea, alis paulo breviore stigmate antrorsum declivi, stylo a basi inde glabro, vario 8- - ovulato legumine elliptico, basi styli persistente oblique apiculato, dens albo irrela maturum non vidi3. In ulicetis (-Bragalesv montium Serra de Bussam pr. Coimbra
Lusitania dies rem legerunt et Rachel et inhier. ineae retorum cinctu Boiss. Diam pl. Orient. II, 2, p. 3ramis creberrimis Moribus huic similis differt floribus subierminalibus, bracteolis minutissimis oblongis, pedicello aequitatis, vexillo calyci aequilongo. V mili ommi Whb. Otia iusp. p. d2 f. 353 differt a nostra bracteolis minimis angustis, vexillo cadet aequilongo, alis carina multo brevioribus, stylo ad medium usque pilorum tacto tima Bois s. Voy p. 132 mb. Otia hisp. ab do vero ramulis rectis calycis labii superioris dentibus late divarieatis, Mari 6-Tovulato, floribus apicem versus aggregatis recedit. A reliquis speciebus in monographia laudata Rebbiana descriptis et pulche rimo depictis longius distat.