Historia S. Huberti, principis Aquitani, vltimi Tungrensis, & primi Leodiensis episcopi, eiusdemque vrbis conditoris Arduennæ apostoli; magni thaumaturgi. conscripta a Iohanne Roberti, Arduennate andaino, Societ. Iesu sacerdote, ..

발행: 1621년

분량: 621페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

331쪽

CYLTvs PROPAet. 28 se commisset, & venerationi totam mancipasset: quo tempore S. Stephanus eius Gentis primus Rex Christianus , nobilem Basilicam Virginis Matris honori dicauerat in regi Vmbe Albanensi , ut apud Surium legere licet invita Sancti illius Regis, & S. Gerardi Episcopi.

Certe ex eo tempore, tota Hungaria D Ei M.tris Familia, siue Sodalitas vocitari coepit. Eius inodi & S. HvBERTi S alitates dici pos

sui at, qui, tamquam in eius Clicia telam iurati, totis aliquot pagis , & oppidis se effun-d iit,&ad eius limina, statis temporibus peregrinantur: de quibus capite q. dictum a nobis est. Sed pressius S. H v Η E R T i Sodalitin intelligitur pauciorum hominum conuentus : qui certis legibus , euincti, in album refcruntur: idque authoritate legitima Magistratus Ecclesiastici, qui &Vaput, siue Praesidem Sodalibus praeficit, aut ijs potestatem facit, sibimet

praeficiendi. His talibus conceduntur non raro Indulgentiae peccatorum a suprema Apostolica Sede. Notistimae sunt tales Sodalitates in B. Mariae Virgini honorem frectae tota Europa, & extra eam in utraque India. Atque hac posteriore notione de Sodalitati S. Hv-B E R T a hocce capite agimus. Scimus quidem eas esse complures: sed fatali si dicere licet ) neglectu quorumdam factum est , ut de paucis iane certi aliquid inerre nobis liceat.

332쪽

ωS. HvBERTI

Caeterum quicquid illud est, bona fide proponam. Erunt fortasse,quos, penuria mea, in tam cis opibus, visa, libido capiet mittendi , quibus historia plenior fiat. quod voveo,& rogo. I. Principem omnium merito censeo G litatem Hubertinam, quae est in A N D A I N o: sicut Annuntiatae Virginis primariam fatemur esse Romae. II. Altera est FuRAE prope Broelia . Hanc a Pontifice Maximo Paulo V. dato diplomato, inuenio laudatam , & Indulgentius liberaliter cumulatam. Αit, Sodalitatem esse deuotam,&piam : & Sodales utriusque sexus multa opera patrare a virtute, & caritate prosecta. III. In pago MiERTENNE antiquitus a dubius fuit S. H v B E R T I, cui nomen ded

rat magnus numerus, virorum, mulierumque.

Solebant inde Sodales Anae inum mittere dimiadium eorum omnium, quae eidem Sodalitam pietatis causa, pendebantur. Sed, cum bellis late grassantibus, eadem Sodalitas ad nihilum fere recidisset: supplicarunt nuper Andesnensi Praesuli, Mieriennensis Parochus, & Masistr tus,eam sibi virbona ipsius pace, & appro tim

ne,instaurare liceret.

IIII. COLONi γε Agrippinae S. HVBERT I Sudalitatem olim fuisse, convcere ex eo lucet, quod in Regino ae fune foro Traternitatis S. Petri in P ulo, diuodecim recensentur, qui diccbantur MAcis TRICA PIAE S.HYBERTI,

333쪽

V. Denique Sodalitas etiam eiusdem Sancti est in Monasterio S. Nicolai de Prys prope Virdunum. Neque iam plura occurrunt de

argumento.

Hoc tamen mininae praetereundum , Cum multae passim sint S. HvB E R T I Sodalitates,& cuiusque generis, ac sexus hominum : eos tamen , qui Venationi addicti sunt, suo quasi quodam iure id sibi sumere, ut in cius Sodalitate sint. Vnde ubicumque fere celebrior est S. HvBERTI memoria, eam nemo celebriorem reddit, quam Venatores. Nobiles maxime , 5ίIllustres homines, ubi sancti huius Natalis adueneriti se, familias suas , sua denique omnia

commouent. Tum maxime hominum clamor, di celeusina; tum cornuum raucus cantus; tum hinnitus equorum: Canum denique tum maxime auditur latratus; baubatus, ululatus. Dicas, praesentis Numen, & animata, & uranima omnia persentiscere. Et, ne quis sevcrior Cato , supercilio adducto, ita dictitet, levicula ista videri , quae pios Sanctorum Cultores parum deceant; ostendit

ipse sanctus Antistes non raro, gratam sibi esse O o illam,

334쪽

rso S. HvBERTI illam, ut sic dixerim, pietatem. In Antiquis certe Miraculis videre licuit,quandoque opimam praedam, sancti nutu,Venantibus oblatam: quandoque vero frustratos, & multatos, qui callide cum frustrari meditabantur. Crauissimum autem supplicium de Praetore sumtum, pro suo Duce , contra S. V v B E R et v M contes ante , legisti hac secunda parte cap. . in Agnouerunt porro pu Venatores,hanc San- .cti Patroni tam piam in se, & propensam voluntatem, & Duorem. Itaque, ut alia taceam, eidem Annuae Venationis Primitiab ,-DecimaN ν

cui que generisferarum,persoluebant, Vtproxumo cap. dicimus. Antequam Venatores desero, & Venati nes; lubet hoc loco proponere Problema, quod minime videatur extra itistitutum meum. P trus Matthaeus nobilis Historiographus Gallus, in ea Historia, quam Gallico sermone accurate, &erudite scripsit, refert lib. I. Narrat. F. Regi Christianillimo Henrico IIII. venatione animum oblectanti, spectrum, siue phantasma obiectum, auditumque, tamquam si qui alij, Primum procul; tum mox, proxime venarentur. Missi, qui inspicerent, inter densa arbust rum , atrum hominem praegrandem vident, cuius unica illa vox fuit: Ecqui me intelligitis ac cum voce disparuit.

Subdit scriptor, Pastores, qui in proximo

335쪽

CVLTvs PROPAG.ciam gregibus suis veriarentur, ita existimare, spiritum esse, quem Magnum Venatorem voci tent. alii inquit, aiunt, esse V E N A T I ONEM S. HvBER Ti, quae se aliis locis auditur. Haec igitur postrema verba , quid sibi volunt e Nam existiniare, S. HVBERTV M, tot iam se cula in caelo beatum , inebriatum ab ubertate domus D EI, torrente voluptatis potatum, a huc oblectari venatu, & ferarum insectatione; insigni superstitione, dc errore non careat. Pr fiteor aic ingenue ignorationem meam , Mdiscendi causa, omnibus eruditis Orthodoxis, ac maxime Gallis hominibus, propono, ut dixi, hoc

PROBLEMA:

uaenam hoc loco, se opinione, in Ligeiadasi VENA Tio S. HvBERTIZ

O ELIGATI, OD DIC TLNos stir satis pientissimis maioribus nostris, DEvM Opt. Max. eiusque sanctos varijs obsequi,s, ossiciisque colere: nisi insuper se, suos, 1uaque hs obligarent, addic rent, & velut in seruitutem triaerent. Notum Oo a est,

336쪽

ανα s. HYATRTrest, quis suerit Denarius S Petri, tum alibi,rum in religiosissimo quondam Angliae Regno : in quo nefanda haeresis, & illius memoriam, iamnem Religionem, Religionisque functiones

publicas nuper c xtinxit. Mitto alia exempla. Duo reseram vulgo non omnibus nota: ait Ium antiquum; recentius alicrum, & hodi

que vigens. Prius a Viro Nob. Guillelmo dea ebreviretes refertur in Historia S. Certrudis, parte 3. OR II. cx quo nobilissimum Antiquutatis Monumentum ad verbum describendum

iudicaui. Sic se habet.

IN NOMINE SANCTAE, ET INDIVIDUAE

TRINITATI s. Notum D tam praesentibus, quam futuris in perpetuum. Ego.G I s L Α , cum secundum mundanae dignitatis gloriam, liberuorta parentibus in Dan auo, satis forem ingenua

in Ianictorum Patrum exhortationibus animadi Vertens, humilitarem inter caetera orere virtures: concupiui animo in sanctorum seruitio, cam humiliari , quorum patrocinio, se interuentu, D E i misericordiam assequerer. Hacingo praemunita intentione , me, cum mea tota bole , tradidi per liberam manum Maiae GER-ΨRvDI IN ANCILLAM , ut suo acceptos nos ignetur famulatu, in remissionem peccatorum Tradidi autem mesub hac LEGE IN Disso LV RiLI, ut tam ipsa, tota progenies mea, orpseritas, ψ. Kal. Apri singulis annis pro capitino censu, ad capitare Virginis Altare, et num δε-

- s r . Maria m

337쪽

perfluamus :pro mortua manu tantum en .. Eum Advocatum , praeter Lovaniensem

Comitem ; nustum Censuarium, praeter Custodem iraru habentes: liberi deinceps ci cateia exactione. Et, ne quis praefirmeret, hanc legem nobis vi . lare promulgata es ab Ecclesia Nive ensi, si m

rentia anathematis in eum, ut pereat cum Di

tho, d Abiron. t Dum est autem hocpubl)cλanno incarnati Verbi MXXX. Indiatione prima, larita XVII. Imperante glorioso Conrado: Prae dente Domino No ero Leodiens Praesule: Comite Louaniae Henrico: Abbatissa Ecclesia Asseri. Subsignatis tesibus.. Alliedis Abbatist e. Frede ici Praepositi Godescalci li Gualteri li Cononis Iohannis.

Hactenus pietas nobilis foeminae in D. Gerar dem, cum obligatione sui, S suorum. Audi iam pietatem, nobilis viri, sed Gentilis, in D. Io .hannem Bapti am. Describiti historiam . me- motui dignissimam, societatis nostrae Sace dos P. Petrus du Iarris , in nobili illo opere, quod de rebus Indiae Orientalis , Gallico sermo ne edidit, lib. 7.cap. i3. ex quo hic tibi reddo,sed in compendi una redactam. In auaptissimo terrarum tractu, quem M labariam vocant, Regnum est Pam, & in eo urbs eodem nomine, sed cum addito, Paruum

Paru ; in quo Christiani, quos Sancti Thoma

338쪽

α9 s. HvBERTrvocant, Templum habent magno Praecurseri Iohanni Baptistae dicatum. In huius Templi aditu sedebat Archiepiscopus

Goanus, rara vir sapientia, de sanctitate: & OLcium Diuinum in horas certas distributunia persoluebat. Videt interea hominem nescio quem, genibus nixum ad Templi fores, magno pietatis sensu preces funis tem, quantum quidem e corporis gestu externo colligere lucebat : atque etiam pecuniae aliquid mittentem in appositum ad hoc gazophyl cium. Sed ne- 'que unquam salutare Crucis signum formabat, neque lustrali se aqua, Christianorum rutu, aspergebat. Ex quo Antistes recte collegit,

Christianum non este, sed e Nobilibus Ethnicis, quos Naires vocant, qui vestitu Christianis S.Thomae sunt quam simillimi. Hunc Archia episcopus oratione absoluta, ad se vocat: qu rit, sitne Christianus t negat ille. Cur igitur, inquit Alexius, in Christianorum Ecclesia, de Orationes fundis, & eleemosynas largitis Z A di mirum retonsum. Sum , inquit Gentilis,

huius Ecclesiae mancipium , & conomine, quotannis, natali meo, pecunia me redimo, ut

M alij complures. Adnitratus Praesul, Ecclesiae Curatorem vocat, & ex illo alijsque Christia nis discit, plurimos esse, non modo ev Nobilium, sed & plebeiorum ordine, qui liberis carentes, ad huius Ecclesi e limina, non sine donari S, accedant, ec voto se obstring:

ant, si

sponsi

339쪽

ut ea illius Ecclesiae Mancipium perpetuum censeati iri idque eos frequenter obtinere, ac voti reos esse. Ex quo fieri, ut memor tae Ecclesiae . plurima eiusmodi essent Mancipia. Porro autem, horum obligationem in eo positam esse, ut quoties a Christianis vocentur ad operis quippiam in Ecclesia praesi andum , gratis mnino id efficere teneantur; idque eos impense, & nunquam non praestare. Neque hoc statum: verum etiam, quam diu pueritiae annos non excesserint, eorum loco, matres: ubi adoleverint,ip smet, die suo natali, eam Ecclesiam accedere, & aureum Fanonem monetae

genus est) offerre, quo Obligationem, quam Captiuitatem, siue seruitutem vocant, palam profiteantur. Quinetiam tam in ca re esse accuratos, ut, si, diei eius, quo nati sent anniue sario, magnis negoths legitime impediantur: alium tamen suo loco allegent, qui votivum munus deserat: hoc sibi certo persuasum habentes, si huic officio desint, fore, ut, Diuo Iohanne periuru , & temerati voti poenas rcpetente, inopina morte merito multentur.

Duo haec tam illustria obligationis exempla, si quis iudicabit, esse extra meum Historiam, fateatur tamen idem , non esse praeter meum institutum: dum perea ostendo,D. Hv-BERTo sese, interposita Obligatione, addic re, non adeo es e mirum, aut peregrinum, quin

340쪽

Σdis s. Hv v TR T r 'idem erga alios Diuos,& antiquis,&a recentioribus fuerit pie sancteque factitariis n. Aliud omnino illustrissimum, ac plane Regium est exemplum, Votum Ra iri Regis in Hi dania, eo nomine primi , quo ream fecit me niam pendendi modium frumenti quotannis perieter N. Iacobi Apostoli Templo Compose ano.

Lod integrum habes apud D. Marianam nostrum in eo Tractatu, quem de Aduentu Iacobi

Apsoli Maioris , in Hi laniam , scripsit. Sed

propius iam ad nostra. I. OBLIGATIONUM istarum Originem eamdem fuisse existimo, quam supra notaui fuissς Peregrinationum; ac proinde antiquissi

mam, & iam inde a temporibus Ludovicu P0 Imp. & Walcandi Leodiensis Episcopi, circa

annum Christi 83'. Non inuenio autem antiquiorem illa,qua se ad Cruces Nannales statis temporibus frequentandas, obligarunt, ut eo

loco ostendi. Sit igitur prima, & antiquissima Obligario G SOLEMNE illas PEREGRINA

IL Altera, ad xlv IERA , hs ipsis Crucibus Bannalibus deserenda. Quaenam illa 3 Accipe ex Catalogo Abbatum, simulque nouam illius

Obligationis confirmationem, a suprema E clesiastica authoritate profectam. Anno Dem ni Dys. mortuo Robertos Abbate succedit in Prolaturam D. Olbertus. I te imitatus praederesserem suum, cum videret Ecclesiam adiuersis molesuri:

SEARCH

MENU NAVIGATION