장음표시 사용
221쪽
8 S. aut rusticatur, aut abit peregre , aut redit, aut nubit, aut est , aut non est nam etiam mortuo isti canunt eui non illi extemplo cudant Epicedia, Genethliaca, Pro treptica, Panegyrica Epitalamia, Vaticinia, Propem plica, Soterica, Parce netica, oenias. nugas Nulla est intemperantior hominum natio, nulla adversum nos contumacior si quid versu, quod non rarentur accidit, illis excidit, continuo in nos pro ea, quam sibi sumunt mentiendi licentia , confertur abunde culpa Malum serpit quotidie latins non onere opprimimur,
nullo quod caput est operae pretio. Edita enim horum pleraque vix in
manus hominum veniunt, cum aut
explosi iam antea nomen scriptoris, aut prodigiosi vestibulum operis statim lectores absterret nosque, raro deinceps emptore, ad apinas tuis Fiis gas ne triobolo quidem venales η- quoque possumus modo distrahen- ἰσημm eogimur male properata volu-
mina alio trans terre, ac lcombris In involucrain tunicas dare aut in vicum deferre lib. a. vendentem thinis odores,
222쪽
M s. 479Haec pauca de multis vobis indicare vitium est. Vos ordines vestri bono ac famae consulite nobis tantum one. ris detrahite, ac valete. Vix o mus absolverat cim Censor iram interin risum Muri nobis, inquit, Motidie cum Typographis: an si quid illi forte decoquunt, ciacturam fortunarum faciunt, idcir-co resarciendum nobia est Resarciendum, respondit Momus, si vestra causa iacturam faciunt dicam enim libere more meos
Ludere qui nescit, eampsmbm abstinet Hur iis
Indoctusque pila discive rochive quie rq N θqsa risum tollant impune corona.
qui nascit, versu cur audet fingere'-Sed video cur tam facile Poetis ignoscatisci nempe non ignari malorum miseri succurrere didicistis. Srimus , hanc veniam petimusque M Gi..
Annuebat versibus suis Horatius pu=a cum Claudianus Consul , indicto pbis de- manu silentio 3 ad Horatium libro. rumrari sitorem ac Mus i custodem deferti bellum jussit. ei causam per . misit Sermonem scriberet de libris
223쪽
M M S. nonum premendis in annum, poenas praepoperis ingeniis statueret, deque Dein re tota ad Senatum referret. Cui
Misi Consulum alter Torquatus assus addendum putavit Videret Quaesia, seu tor, ne ii Apollinarem Bibliothecam non ad novi quotidie libri admi uerentur,m cien antequam de iis statueretur aliquid certi hunc enim aditu iura sibi inter- 'dictum sentirent fartores icti caimianum, fortasse tardiores in conscrabillandis paginis deinceps futuros. At Horatius ita verb fecisse sedulo se ad eam diem assirmavit, idque satis apparere, ex aggestis cumulatisque codicibus , qui tam multi ante fores Bibliothecae praestolabantur ingres sum, ut sane pauciores Maro descripserit animas apud Cocyti stagnum
Auria sed se non minus Portitore illo Stygio inexorabilem fore: etiamsi offen-Grq --surus iterum esset Torquatus ipse cic seM. Consul, me utroque pede laboraturus. Etenim Torquatus paucis ante diebus Bibliothecam sub vesperam ingressurus, dum enititur aperii sibi aditum ea voluminum multitudine
224쪽
IA M gltudine pene occlusum, imprudens offenderat in codicem nescio queruab Academisis FURFuRARI is lorentiae conscriptum , prolapsusque suborta capitis oculorumque vertigine, ex laevo etiam tum pede claudicabat. Tunc Consul Torquatus,
nec cam dixit placere sibi librorum turbam in Bibliothecae vestibulo, qui
si quotidie, ut jam coeperant, eo loco accrescerent, quo dein modo patere per eos cumulos in Muta iam potuisset acessus Quare quam primum eos amoveret indes ac paucillimis ex ceptis, qui digni illo litterarum Sacrario ei viderentur, reliquos alium alio distraheret partim valvarum ri Guodernis obstruendis , ut Anagrammata in ηdixios plerosque& minua os litterarum
glurinatores: partim flabellis ad ven ii. tulum concinnandis, ut Amadigios omnes promercalium nugarum institores partim senestrarum vela. mentis contra pluviam dolem op ponendis , ut considenti loquos istos de duros Capitones, qui loricato sunt A Lia
pectore adversus omnem injuriam to=aes
, si qui adhuc superessent, praeser tim ex iis, qui foede Principibus adulantur, ria reret eos funerum Curatoribus
225쪽
toribus , ut in proximis Me coenatianis exequiis , ad si tam ineam ejus viri statuam poetico tormpnto explendam, inculcandam , faciendam liberaliter adhiberent atque ea ratione, imposita pyrae honoraria illa imagine tot gravida praeconiis inflataque, simul cum ea , octarum vota multorum conflagrarent, atque in cine-chisis rem in hilumque desinerent. Caete- aisto Ium, ad avertendos in posterum hu- quam jusmodi librorum concursus, OPTI- ad Par inui factu sibi videri, si eos non a
aere linat nassi mod5 Regia, sed etiam a fi-
tuis a nibus idem Quaesitor abstineret, nech. i. iiiiis admitteret ad fastigium Montis , quam in constituto ad radices hospitio quatuor dierum decadas exesissent, sussusionemque sui purgassent. At quae Venusinus, facturum se libenter imperata respondit imis, si Senatui videretur acturum se aliquid, quod subitariis istis ingeniis
moram esset non minimam allatu Exad rum nempe Ex codicibus quos ad-
missurus esset, electurum se unum
d ij, i ii is deteriorem , eumque non illicomos inserturum in pluteos uoculamen- PHomo ta cum caeteris, sed ignominiae causa
, si in media Bibliotheca sublimem apud
226쪽
M S. 83Filices muscarios appensurum, ac retenturum ibi an dii, dum libet illo nequior accesserit, qui eum loco truis dat, ipse succedat tunc demum rediis gendum in classem, suaque in arcula nidoque componendum H qc autem etsi magnopere probavit Claudianus C sul, quia tamen peculiari Senatu opus habere dixit, pollicitus se brevi de ea causa Patres consulturum , staturumque id, quod plurescensuissent, re tum infecta, disceptationem distulit in aliud tempus. Et jam Moinus alium ex Urna sortitus
erat supplicem libellum , jussusque perlegere inscriptionem tergo additam, Quae erat; POETIS PRISOS AC BONI sLECTORES. In veteramentorios carminum sutores.
Explicata pagina, interiorem epistolam recitavit. N a c pudor est, nee modus ullus I/A.,ahae tempestate carminum scribe n. dorum cinvasit enim mortales hceemst y pestis , exeditque mulios mala hae escabies , Poetae ut vulgo salutentur: ideoq; novis quotidie voluminibus, in quibus tamen Ni Hi est novi prς- tertitulum, ad legendum homines
227쪽
invitant is tantum non mercede conducunt oculi legendo , manus
volutando dolent usque a de aliis, atque aliis poematibus continenter. obruimur. Sed , quod magis dolet, opera expectatioque legentum luditur. Ad novum opus an audiriimque commentum evocati magna spe ingredimur , cum paullatim vetera se me omnia,&exoleta, sed expolita& fuco interpolata reperimus pra-
a a, stactam friguem, soleam, ut ait Lu-
opaeiu dimidiatam Scilicet huc an Heia dem recidit hujus aevi Poc sis , erutarM . ex antiquitatis tumulo feramenta passim recoquuntur recudunturque,
inducto alio rebus colore ac forisma quam tamen dispari forma, quam ineptat pro novis repente
mercibus extruduntur. Vos, quorum
res agitur , quorumque opera miserum in modum a scrutariis istis refiguntur, ac dilacerantur ovidete per Apollinem , octae, ne fraus haec, quae artis hodie locum inuaesticulum invenit, inpunitate succrescat, atque aliquem furacibus istis ac veteramentariis ingeniis pro vestra sapientia, modum ponite. Plura in hanc sententiam nostio omnium nona ine
228쪽
afferet ac tradet o mus. Valete. Vix ea, cum rogatus a Senatoribus MomῶMOmus, uti proferret in medium , si quid appendicis loco evulo an dum putaret Pauca, inquit, sed paucis multa. Eram Florentiae, addideratisque se mihi comitem sesquipetratacha nescio quis qui me instinis in horas precibus obtundebat, ut opusculum deferrem ad vos suum , immortalitatique in Apollinaci Musaeo consecrarem hoc ego sociene per Urbem intentus mortalium studiis cursitabam. Accessimus ad Cetarii Fictor DC ossicinam , qui cet eas se I iccinculas ac sigilla Deorum , homi numque , ac stirpium, ligneo teretique scalpro conformabat. Erat illitum forte in manibus arundo, quam e cera, certa per intervalla distingue. bat nodis .c ducebat ex ea fundebat que geniculatim folia, leve fastigiunt crassiore paniculae coma aiebat. haec dum ageret, adsilit, qui laurum arbusculam ab artifice postulavit, ut venderet tunc illes Haec, inquit, ira Quam molior arundo , laurus erat. - in
nullaque interpolata mora, C calami do e/le-
foliis alia clemittit ad truncum , alia ratas.
229쪽
8s M s. spargit in ramos, ramos frondibus opacat baccas occultat inter frondes , haec addensat, illa incidit, alia dilatati uno verbo, pro arundine lauin fr-- rum emptori tradit. Discedebat hie. Σ.- um ecce alius vir honestus&gravis, qui magni Alexandrii cunculam mer cari cupiebat, quam quia inter ea sigilla non viditi abibat reprehensum hominem voce, mox etiam pallio, subsistere Cerarius enixe rogat , stenditque pro Alexandri Mercurii signum perillustri ceratione perfectum negat emptor, exoculatum eΩse adeo se, qui non videat, Qui distent aera lupinisci Alexandio sibi opus tunc esse, non Mercurio. At ego, inquit artifex, Alexandrum tibi vendo. Hic ego intentissimis oculis expiabam . quibus tandem praestigiis
pilearum Mercurium alatum, nummatum , caduceatum, nulla non re
Merea dissimilem Albandri traducere ad Ο ' Alexandrum posset cum ille tanta T celeritate, ut uiis exuisse Meremit pedes, suas induisse manus videretur, e loculatas arculis nunc excerpens aliquid nunc aliquid eo reponens, discolores illas ae miniatulas ceras
facili tractatione variare coepit: Mer cutii
230쪽
M s. 437 curii caduceum, quod erat lae mainnus gestamen adstringit ac producit
plenam , quae pendebat e dextera, comprimi atque in fulmen exacuit, opportuna sane trajectione: e talariis bus atque ex alis ocreas ad genua usque deducit galerum ae pinnas in galeam ac pulmas alte sustollit, oculos rotundat, genas exporrigit, producit nasum atque amplificat iam Alexandrum hae etiam parte fuisse magnum ferunt dilatat frontem, iusinistrum humerum cervicem aliquantulum proiicit, colores confinio temperat, nigrum, subnigrum, austerum, lacteum, luteum, subalbidum, purpureum lentum vitreum, furfurosum modδ diluit, modo infuscar, modd exacuit, modo obtunis dit atque ita commutabiles illas cerulas hine atque hinc traducit, Ope rique addit adimitque, ut Alexandri simulacrum momento enatum videremus, ignoraremus autem, quid de Mercurio factum foret. Haerebam hic ego attonito similisci sed comes ut erat natura procacior, ad artificem Itane vero, inquit, mi homo,