장음표시 사용
731쪽
trem inprimu tibi curae essedemonstraris,dubitari non poteris, quin Deum sis
habiturin consitiorum tuorum adiut rem ais ducem. Vides etiam , quemadmodum ornatissimos homineου tibi Deus adiunxerit qui praeclaram volunt atem
ruam doctrina on bootae, constantia, ct authoritate cupiunt als possuntaru iuuare. Ex iis unum modo profera, nauariensem Ar iepiscopuide quo trinia est apud nos excitata fama, ut qui knt antistites, h sibi vetaut exemplar aliquod insigne proponere debeat quidem eo titulo censeri velint. cuim nomine tamos consecuti seunt nomat acultatω. uod verest,ut hanc inscriptionem tuo nomm actam,
benevole accipias oro. Vale. EArgento
732쪽
Neapolitano,Liber, primus. Ioanne Sisidano,interprete.
Os T QVAM res gestas L douici undecimi Galliarum Regis commemoraui, iam de Carolo eius filio, & regni barrede, & quamobrem sit cum exercitu in Italia protactus,exponam. Fuit ea res inter ipsius familiares diu multumque disceptata.Prudentiores enim & rerum periti,iudibrabant omnes,magnum in eo esse periculum: ipse autem unus probabat institutum, & cum eo Stephanus quidam Verius humili loco natus,&Bris laetus,ambo rei bellicae imperitio
sit .Hi duo illum,alioqui propensiim, magis
733쪽
P. COM. DE BEL. NEAP. L I. ros
incitaban ideoque in plurimorum reprehensionem incurrebant. Nam & res omnes nocessariae deerant, & ipse multum erat adolescens,& nulla suppetebat pecunia, & ante prinsectione,mutuo sumpserunt Genuae, ad quinquaginta aureorum millia, maximis usuris,&tempus anni ad bellum gerendum deficiebat. Vna tantum res erat subsidio, quod plaerique omnes,ex nobilitate praesertim, magnis animis & alacritate profectionem hanc sitscipie bant,sic enim serebat ipsorum qias: verum, si ut erant fiduciae pleni, ita etiam nullo sere comtinebantur metu aut imperio. Quare statue dum est,Deum huius belli fuisse ducem. Reliqui enim omnes parum praestiterunt, quamquam videri possint, eius gloriae, quam ex eo bello Rex sibi comparauit, authores magna ex parte fuisse. Cum annorum Rex esset circiter quindecim, venit in Galliam Lotharingiae
Dux,& Barrensem agrum, quem Ludovicus undecimus possederat,item Prouincia Combratum,quem Carolus Andegavorii Dux, cum absque liberis moreretur,testamento reliquorat Ludovico restitui sibi postulabat.Na quod Renati, Siciliae Regis, A ndiumq; Ducis & Pr uinciae Comitis,e tilia nepos estet, idcirco debere se prauerri Ludovico Regi,qui esset nepos E serore, & Prouinciam ad se pertinere, inium
734쪽
tiamque sibi factam ab auo dicebat. Rex v
xo, maiorum testamentis cautum esse,ite ad sorias deserretur Prouinciae imperium, & ipsum, qui matri succederet, nullum ibi ius habere posse,contendebat.Re disceptata diu, Barramis restituit,& certum equitatus numerum a
tribuit , & ad quindecim aureorum millia a nua promisit, in annos quatuor, intra quod tempus de iure Prouinciae cognosci oporte Bat. His rebus omnibus intersui , propterea quod eius eram senatus, qui tunc communi consilio procerum & ordinum regni delectus ac constitutus suit. Stephanus autem Verius, qui possessiones iam aliquot per Prouinciam habebat,& prosectionem Italicam valde optabat, autor Regi fuit, ut mihi & nonnullis alijs diceret, ne Prouinciam sibi eripi pateremur . Priusquam anni quatuor exijssent, de quibus Conuenerat, iurisperiti quidam eius regionis venerunt in Galliam, ac testamenta proserebant, partim Caroli Siciliae Regis,partim ali Tum qui ex Galliae Regum stirpe procreati,Sticiliam possederant,& non modo Prouinciam, sed& Siciliam. &quastunq: alias eius familiae facultates,ad regem pertinere confirmabant. Hoc illi quidem magna contentione: Verum longe secus,atque hi, quos dixi,omnia sua commuaicabat cum Stephano Verio, qui val-
735쪽
deRegem instigabat,ne tantam h reditatem, testamento delatam,& Galliae peculiarem,negligeret Ioannes autem Borboniorum Dux,&alii quidam regis familiares, qui rerum fummae praeerant, ut aduersiis alteram factionem firmius concierent, Lotharingiae Ducena,qui magni animi erat, accersiverunt in Galliam, ut eius niterentur praesidio, sed rationem tenebant,quomodo nacti idolaeum tempus,eum a se remouerent: quod accidit, quando illi&confirmatas suas partes & Aureliani Ducissiusq; chelelae gratiam & authoritatem minui viderunt. Quanquana ceres, nisi de Prouincia illi satisfaceret,& annuam pecuniam promisse sam dependerent,non erat,quomodo post a nos quatuor ipsum diutius moraretur. Et cum
venisset tempus quo illi satisfieri oportebat, atq; ille frustra se moliri videret, iratus disceo
Verum mensibus aliquot ante id tempus, oblata fuit ei pulcherrima coditio,si modo asiecisset animu,eaq; potuissetvti. Neapolitani enim regni proceres omnes accivitates a Ferdinando rege propter summa eius ac liberoruipsius crudelitate defecerant,& in ecclesς R manae clientelam atq; fidem sese permiserant. citch Ferdinadus adiutus a Floretinis acerrime
resisteret, Potifex Romanus & reliqui omnes,
736쪽
Lotharingia: Ducem euocabant , eique sun ' mam imperij deserebant ,& interim dum in Gallijs occupatur, naues aliquot instructae, Sccum his Iulianus, Cardinalis Ostiensis,Genuae ipsum expectabant,& discedentem a Galliis, multi legati atq; nuch,qui eius rei causa Ne poli venerant, magnopere ad prosectionem
hortabantur.Rex etiam, qui tunc annorum
rat undeviginti, videbatur consilium hoc non improbare, ac velle ipsius uti opera ideoque &pecunia,&equitatu, &conaendationibus eum adiiuuare constituit. Et quanquam duo illi equibus ante dixi' non desistebant Regem asmonere sui tutis:ille tamen dimissis literis Romana,Florentiam, Genuam ,&alio, beneuolentiam ei conciliare studebat, quod ex legatis qui mittebatur &ex ipso Duce, dum per Molinum,Borboni oppidum iter facere cogno- .ui. Haec autem eo recito, ut demonstrem, humilis conditionis homines excitare nonnumquam grauissimas turbas. Commoratus bibduo Molini,contendebat Lugdunum, in Italiam inde profecturus. Sed propter nimiam ipsius deliberationem atque moram, coepe rant relanguescere eius amici per Italiam,& re desperata,pacem ia cum Ferdinando secerant. Ea re nunciata,tristis & abiectus domum red-ht, α authoritatu deinceps apud nos omnem ac
737쪽
ae existimationem amisit. Ex nobilitate complures,facta pace, Neapolim reuerterunt, sed per fidem circumueti ii vincula fuerunt conte m.Salernitanus autem Princeps, qui Ferdinandi mores ac ingenium nouerat,pacem re pudiauit, & Venetias prosectus, cum suis nepotibus , Bisigniani Principis silijs, quoniam Minicos in ea ciuitate habebat, senatum cons luit,an ad Lotharitagiae Ducem,an in Galliam, aut in Hispaniam potius eundum sibi censerentZIlli, in altero nihil esse praesidij: Regem Hispanorum si pretier Siciliam & alia quςdam
loca mediterranei maris, Neapolim quoq; teneat,nimis fore potentem: Galliae autem Reges, quamdiu Neapolim possedissent olim,sir- mam cum ipsis pacem coluisse dicebant, &vteo se reciperet,siuadebant, quod ex ipso postea cognoui.Mea fert opinio, non putat letum illos fore ut Rex aliquasso in Italiam accederet. Postquam in Gallias illi venissent, biennio se- r commorati, per Stephanum Verium dilia genter sollicitabant Regem, ne res Italicas negligeret:deinde per Italiam quoq; multos ii terpellabat, in primis autem Ioannem Gale cium,Mediolani Ducem. Is erat Fracisci SA tiae nepos e filio Galeacio, qui uxorem habuit' bonam e Sabaudiae Ducum familia. Erat cas Demina suorum liberorum tutrix, velum i l
738쪽
genio parum valebat, & a Cicone scriba pen
debat tota,qui liberorum salutis causa,Gale cij fratres Onanes atque cognatos eiecerat. In . his erant Ludovicus Ssortia, Franci sci filius,&Robertus Sanseuerinus,vir magnς virtutis,u rum illa reuocauit utrumque postea & loco restituit, deprecatore Antonio Tesino Ferrariensi.Promiserant illi,nihil se contra Ciconem grauius admi sturos: triduo autem postquam erant restituit,comprehenderunt,& inclusum dolio vectumq; per urbem Mediolanum , c stodiet mandarunt in arce Papiensi,in eoq; carcere vitam ille sinijt.Erat affinitate coniunetus cuidam ex familia Vicecomitum,quo.absente magis illi audebant. Eo facto,rerum proc rationem sibi sumpserunt, ipsam vero libera- Iiter habebant,& per Antonium Tesinu,qui quid vellet,subministrabat, caeterarum autem rerum omnium nihil fel e cum ea communiacabant, & sic erat eius ingenium alio licio,videlicijs solum adiecta, res graues non curaret. Ad Telinum autem, qui gratia plurimum p terat,deserebantur illius voluntate,omnes litera quae quaque de re mitterentur.Id moleste tulit Ludovicus liberorum patruus, qui summam Imperij iam antea cogitabat ad se tranLDrre,ideoq; filios eius duos, nepotes suos, pri- mum ab ea rei nove in eamque partem arcis Medio-
739쪽
Mediolani traducit ,quam sua lingua Rocc tam appellant. Hoc eius factum probabat Robertus Saseuerinus, & ex Palavicinis quidam, Orcis prcseectus,qui multo tepore non fuerat egressus ex ea statione,donec insidijs & fi aude Ludovici, culpa vero sui domini Ioannis Galaach Ducis, caperetur, qui matris ingenium reserebat. Liberis eo traductis,aerarium,quod id temporis habebatur omnium longe ditissimum,in suam potestatem redegerunt,ab eas ratione ostulabant,& tribus confectis claui-bus,cum ex iis unam ei tradidissent, Ludovicolait demandata suorum nepotum tutela.Posmea missis huc illuc literis in Galliam pr sertim, insimulabant eam stupri, cum Tesino con misit qui Sanseuerint beneficio seruatus periaculum effugit. Et licet eam potestatem obtunerent,tamen non erat eis integrum,quoties
vellent in arcem ingredi,quae centum & quinquaginta militu praesidio tenebatur. Orta fuit interea simultas,quod fieri solet,inter Ssortia&Sanseuerinum,& hic quidem cum alterius ostensionem ac odium sustinere diutius non posset,Venetias luit ipsius autem filij,Gale diuso Comes Galaetius,adiunxerunt se SA tiar, eoq; stat usi galde familiariteυ quod nonnulli dicebant voluntate patris fieri. Nobis
quidem egregiam operam illi praestiterunt,in
740쪽
bello Italico, tum in gratia Salernitani, quem supra nominaui,qui Princeps erat eius familio tum alijs de causis , quae suo loco dicentur. Ludovicus in eo rerum statu coepit non obseure, quid sui esset propositi, declarare,& iam cud bat aurum atque argentum, cuius ab una parte ina pressa erat Ducis,ab altera vero, ipsius enfigies: quae res magnam inuidiam ei concili bat.Mediolani Ducis uxor, erat filia Calabriae Ducis A lphonsi egregia foemina, & valde si .diosa dignitatis mariti sui, verum ille erat ii prudentior,&quae secreto ei communicasset orie nunciabat alijs. Magna etiam erat a thoritas atque fides praesecti arcis. Nec enimcgrediebatur unquam, & ex fratribus alterum semper domi continebat, orta iam nonnulla suspicione. Sed quodam die, Ludovicus cum nepote suo Duce, quem animi reficiendi causa foras produxerat, domum rediens ad arcem usque deduxit, uti consueuerat, cumque praesectus ii re suo comitatus prodisset,&passum unum atque alterum extra pensilem pontem esset progressus ut Principem exciperet,captus fuit a Saseuerinis Roberti filus. Qui intus erant milites e vestigiorontem ad se roducebant: Ludovicus autem particulam alis quam cerea: cadelae iussit accendi, & nisi prius, quam absumeretur, sibi patefacerent, iureiu-xando