De Flavii Iosephi belli judaici scriptoris studiis rhetoricis..

11쪽

I 24 sq. ἐλέου ἐκβολη enumeratione beneficioriam

cumulata.

628 epiloguS. 630 635 λόγω πολογηὶ κύς. 630 prooemium ex accusatoris verbi Sumptum, quo quasi non praeparato censebant rhetores animum moveri iudicis. 63 refutatio patris reus exponit, eandem rem patri utilitati fuisse, sibi ipsi damnum intulisse Quintil. VI l, l. accedunt, ut vim augeant, figurae dialogi et Prosopopoliae uint. VI , 26.3At multo magis quam in his orationibus, qua Contractas et quasi amputatas obiter atque leviter attigi, patet ratio rhetorica in iis quas declamationum modo a se ipso aut aliis quos celebrare aut describere conatur, habitas fingit. Quarum cum argumentum praecipue in genere suasoriarum occupetur, sive de bello paceque agitur, sive de militum animis ad pugnam conii andis, sive de morte voluntaria disserenda apertum est, et has orationes cum aliorum historicorum rhetorum sophistarum velut Dionysii Halicarnasei erodiani, Dionis Cassii aut Demosthenis Thucydidisque etiamsi non ad verbum consentire tamen indole et structura, et Josephum ipsum easdem dictiones et formulas saepius adhibuisse quasi tralaticias et ad res elucubranda aPtaS. Ouibus repetitis quamquam mihi quidem compositio orationis quadam satietate ostendere videtur, tamen ut ostendam, quomodo ipse nec minus alii scriptores conscripserint, quibus locis usi sint, orationes persequar, Summa

alteram.

Ac primum quidem ut in partibus orationum singulis tractandis de yrooemiis disseram, incipiunt orationes Vespasiani IV 40 et iti VI A a sententia, quam consuetudinem saepius velut a

12쪽

Sallustio aliis exercitam Ulpianusi vituperat orationes alterius sacerdotis ab exclamatione aistac 7 ην ἐυώ τεθνάναι

prooemii qua inter prius enuntiatum et posterius sententia interponitur adhibe Josephus in illa oratione panegyrici modo a rege Agrippa, ut Iudaeos a bello prohibeat, habita, quae incipit ab his verbis:

II 345. I in Loρων πανta Ptiac notiti et 'motiαίοις ισσημανους κά ni ὀ asa naro κῶ εἰ eoινεστατον τουδήι - εἰρήm ἄγειν προηθηιισοις, - αν raoῆλθον εἰς tiacotis ovia 'orλείειν ἐγόγησα. Ἀπερισσος γὰρ ra λορος . . . . ἐπεὶ δε' ioximi δεῖν ἐαι ὀ Dro πάντας uoca artiγων εἰπεινῶ istis cis Guia νεθειν. Quam formam et rationem multis exemplis certam et contestatam cum longum sit explicate explanare paucOS locos appono variorum scriptorum diversorumque temporum Livius XXI 3 I2. si vester . . . . rettuli et Supe vacaneum mihi hoc fuissot, sed cum . . . f. XXII 39, t. XXXIV, 2 l. 5, i saepius Curtius Rufus V 8 6. si cum ignavis fortuna me iunxisset, tacerem Potiu . . . Isocrate 6, 2. εἰ iam τις destia εἰρηκ- ην, πολλῆ δν ἡ συχίαν ηγον, νυν

δ' ὁρων . . νέστη . . δ γιγνωσκω. Lesbonactis πολιτικός l. εἰ is Di eos . . . i schol in Demosth. Olynth. III Vothmann Rhetorih i. 147. de oppositis enuntiatis ἰυέν νυνδέ s. Rehdanta-BlassAusgeaeahite Reden de Demosthenes V onm. Hermogeneg

13쪽

quae ab Homerismo es δειλοί incipit, haec verba respondent: hia uis postro id ora του θεου λεγων εἰς aνaξίους Goύς. dκουσε δ' ὁμως . . . cf. Quintil. IV I, 7 partibus danda praefatio est ut audite nunc reliqua. Reliquae vero omnes oratione prooemio carent, aliae, quod allocutiones ante pugnas habitae quam celerrime in gravissima quaeque argumenta animos inducerent, aliae quod ad praeteritas orationes pertinebant. Quas autem prooemio instruxit, in earum maiorem laborem consumpsit propositione et partitione praecipue accurata es Anonymi Cornuti τε η ivx. I p. 28 Sp. ευμώθε a ποιει--Hθεσις

Huc spectat oratio iti I 36.

Neque minus in aliis orationum partibus hanc tripertitam' eum divisionem, ultra quam propositionem

y Quam consuetudinem Demosthenem initio orationum imitandi qui illuderent non desuisse documento sint dialogi Luciani. in quibus Jovi suadet ut orationem a Demosthenico enuntiato

' cf. de triadica quadam compositione Norden. neis Buch VI, Commenta p. 370. Dissiligo b Cooste

14쪽

- 10 extendi nonnulli vetabant Quin IV 5, 3, esse secutum, doceant haec verba: IV 86. καταπλήσσοντα δ' ἴσως o notis et nast e καὶ τῆν disιαν, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἐκ του τοπου πλεονεξίω, quae insequenti argumentatione comprobata fere ad verbum excipiuntur 187 πλῆθος, 189 τολμα, 89 πλεονέκτημα ci I 4623. Multo autem accuratiore partitione utitur Josephus

in illa suasoria regis Agrippae II 345 vel potius pane

gyrico imperii Romani Supra p. 8 commemorato, in quo diligenter componendo et quam pulcherrime exornando eum Summam operam conSumpsisSe, et ex oratione tota et e verbis propositionis potest cognosci: II 348. Ida μὰν οὐ δτι-ολλοὶ τὰς ἐκ των Durρύαων υβοεις κα τὰ τῆς ἐλευθεῶας ἐγκωμα τραγωδουσιν, θω δὲ noὶν ἐξού-

Restat, ut earum orationum, quae de morte voluntaria habitae in utramque partem hanc quaestionem in Stoicorum aliarumque sectarum scholis iterum atque iterum summo i cs Anaximenes τέχνη m. I p. 184 Sp. περὶ εἰρηνης καὶ πολέμου no νύσεις μὲν οὐν ωιν του πολέμιου ἐκφέρειν προς

Quae verba tam explicate laudavi, non quod existimem, Josephum et adiutores religiose haec praecepta disponendi observasse sed ut ex uno exemplo cognoscatur quam frequentata et pertrita haec propositio in rhetorum scholis fuerit qui loci similes tralaticia quadam ratione a posterioribus rhetoribus aucti et amplificati in his orationibus sint adhibiti. Dissilire by Ooste

15쪽

studio disputatam et a me infra p. 17 accuratius explicandam vertunt, propositionem et partitionem quomodo adhibuerit ostendam. Quas orationes quale in genus cadentes intelligi velit, apparet e verbis ante orationes ipsas collocatis: VII 340. ροεχειρει λόγοις eo νυχ ης θανασίας.

III 36 l. et φιλοσοφεῖν Gὶ τῆς νάγκης propositionem ipsam his significat:

VII 345. συμφορη ἐσειν, ζῆν ἀνθρωποις, ουχὶ θύνατος. III 362. τί γὰρ τοσουιον ψ ον υτῖν, λαιροι, φονῶμεν ἰῆ τί τὰ φίλτω διαστασιύζωμεν, σῶμα καὶ χηνοῦ Sed haec hactenus de prooemiis, propositionibuS, a titionibus sequitur ut iam ad illa summa veniamus, quae maximi momenti sunt in omnibus orationibus, ad argumentationem.

Atque ut primum illius orationis, quam ad gloriam populi Romani celebrandam ab Agrippa esse habitam II 345)Saepius commemoravimuS, Summa perSequar, PropoSitionem sequitur hoc enthymema II 349. H ὰν μυνεσθε τώ ς δικουνζaς τι σε ιννετε ν νἐλευθεριαν εἰ δὲ τ δουλευειν φορητον ν γεισθε, περισον oro τους ἡ γεμ α ν Moraluc, a ria ἐκείνων urotaζόντων ἰσχρον ὁριομυς et δουλευειν eandem argumentationis structuram invenis III 364. εἰ ais - εἰ δε - καὶ oe. )Deinceps singula contraria refutantur et refelluntur, sua coniirmantur argumentis. II 350. σκοπεῖτε δε af tactor ον εος σπιν ιικρὰ του πολεμειν γῆ πύθεσις, ci illud Anaximenis supra commemoratum καὶ nosin γε τὰ sin ἐπιτροπων ἐγκλῆιιαια ci.

3 cf. Emporius de deliberativa materia Rhe Lai. min. d. Halm p. 72. generulis gradus est in quo veluti summatim delibatis partibus quas causa complectitur, sine manifesta ipsarum

commemoratione disseremus.

16쪽

propositionis verba II 348ys εις ἐπιτρόπων paulum variata ,

quae tribus partibus redarguit et diluit, sententiis περὶ dδικίας insertis. ci. Dio Chrysost XXII περὶ εἰρηνης καὶ

Sequitur pars Secunda propositionis II 355. λλὰ μιῆν τό γε νυν ἐλευθεριa ἐπιθυμειν ωοον cf. propositionem et riῆς ἐλευθερως ἐγκά ιιια quam remaeque atque antea tribus partibus probat, sententia 355 6ὶ deinde a minore ad maius ducens disputationem

profert 356 7 οἰκειον υποδειγμa, denique dλλοτρια παραδείγματα. Cuius ei argumentationis singula eiusmodi in usum venerunt, ut fere eadem verba cogitataque repetat in oratione

obliqua V 362ὶ

II 354 6. κιννηθεντα δ' linae to πόλε ιον Dr odissociid διον δίγα συ/ιφοoων με βαστύζειν dia μνῆν id γε νυν ἐλευθεριας ἐπιθυμειν δωρον, δεον περ οv ιηές ποβαλεῖν ut rhudγωνίζεσθαι πούτερον κτλ. f. V 365l et II 357 V 368. Quantum vero Joseplaus in enumeratione eXemplorunt, quae rhetores docebant multiplicem delectandi copiam et Summa cum auctoritate praebere fidem, scholae cum Suet scriptoribus rhetoribusque illius aetatis et posteriorum temporiani cohaereat facile potest cognosci. Nam eadem exempla sua aetate decantata illudit Lucianus siri'. διδύοκ. 8. ἐπὶ δε πῶσιν λεγέσθω ὁ Μαραθὼ ν και εὶ ὁ Αθως πλείσθω )καὶ ὁ Ελiijorro, to πεζευεσθω καὶ Ξερος φευγέ ω καὶ Αεο νίδης oaxsιaζεσθω a xj Σαλαμ καὶ ὁ Ἀρτεμίοιο καὶ ι Πλωaιdi, quibuscum conferas velim Josephum, qui producit τον vores iτανον ερξην διὰ γῆς πλευσaνra za διὰ Iaaclooης - δευσαντα quod Gorgianum' a rhetoribus persaepe usitatum hoc loco e Isocrate ipso panegyr. 89 haustum Sse

17쪽

et Α εδωμονιους et Θέρμοπυλος et Πλατωίς et τον ἐρωῆσaria την Ἀσων γησίλον. Agesilaum autem a rhetoribus commendatum esse

Oio εἰ Dγησίλαον λέγοιμεν . . . cf. Aelius Aristides εἰς 'Hψιην 26, 7 . ἐδηλωσε ἡ Ἀγεσιλύω δυν ti . . . Consentaneum vero est Iosephum in heroum numeratione et populorum producere Macedones et Philippum et Alexandrum i), de quibus omnes rhetorum scholas et epi- dicticos scriptores declamasse e sescentis locis potest cognosci, et cuius τυχα quasi proverbio V 465 commemoratur. Qua prima argumentationis parte συρολων το ποο- φύσεων disserta ad insequentem partem τίνε δντες καὶτίοιν ἐπιχειρειτε πολευεῖν transit disputatio quae cum priore complectentibus hisce verbis coniungitur:

II 36i dii τε ἔθνη μυοι πλειονος γέμοντα προς ελευ- θωων naee σιας εἴκει, ονοι δ' πιιεις δοξειτε δουλευειν ok4no. τετακτα τὰ πύντα - 366. δειν μέντοι καὶ δεσπότει δο- ξειν ταπεινοτέρους ου οἷς ποχείρια τὰ πήντα Propositionis autem verba II 36 ποία τροπιηι ποίοις πεποιθότες πλοις assertis et urgentibus quaestionibus inte positis comprobantur ea argumentatione quae formam

Speciemque panegyrici imperii Romani subi LCuius res numerosque in breviario publico esse

i cs. Petor, eschichil Literatur de rom. aiseraei p. 259,

18쪽

- 14 positas L. Friedlaenderi recte demonstravit, exornatio autem in exemplis et propinquarum et remotarum gentium explicate allatis versatur. Hic enim illum locum a rhetoribus persaepe usitatum invenimus, qui id agit, ut exemplis quam plurimis cumulatis subiectarum nationum magnitudinem imperii Romani id quod in celebrando imperatore Menander τὰς πραξεις nominabat et commendabathdepingat et quandam sublimitatem efficiat Eadem Vero enumeratione sive aucta sive minuta Polybium et Dionysium Halicarnasseum et Aelium Aristidem et Appianum non modo in orationibus, sed etiam in praefatione alii que operis partibus esse usos albet' demonstravit, quibus addere liceat mihi Philonem quod deus sit immutabilis i73 - 176. . . . εἰ δέ μὴ θέλεις τὰς τῶν κατὰ μερος dνθρά πω ἐξετάζειν τυχας, χωρῖν λων καὶ ἐθνον τρος τ ευ καὶ χῶρον μειψολύς. istas ποτε η Eucle, iiii Μακεδονες κτλ. qui producit Persas Parthos Aegyptios Aethiopes Carthaginem Libyam Pontum Europam Asiam

κa συνεχύντι φρύσαι πῶσαν τὴν οἰκου/ιένην, et Plutarchum πω τ=ης Tuos alio τυχης l F. No καταλι νεουσα lissacκα Ἀσσυρίους μεδόνων μεν iaφρ διεστη κa ταχέως μεσείσω λέξανδρον καὶ δι Αἰγυπτου καὶ Συρίας περιπέρουσα βα-oiλέας διωδευσε και Κωχηδονίον στρεφοιιένη πολλύκις ἐβάστασε et 23 F. - 324 D. - Josephus in illa oratione obliqua, quae summatim argumentum panegyrici repetit et complectitur V 367. μετωλῆναι γαρ od atπους πανTόθεν την τυχην, καὶ κατὰ bo τον εμ, ιαεοιάγοντα τῆν ρχην νυν - της Ἀαλὶς εἶναι. Huc quoque spectant oratio Caesaris quam Cassius

Dio fingit 38, 37 8 et Velleius Paterculus I 6 et pane

19쪽

gyricus Augusti Virg. Aen. VI, 79l quem quomodo Vi

gilius componeret Norden' explicavit Quae omnia documento sint et explanent, in quod genus scribendi numeratio Josephi cadat et quomodo forma et argumentum sint iudicanda. Qua re in universum praemissa et demonstrata quantum suasoria oratio, quam cum laudativo genere Quintilianus Menander alii docent cohaerere, osculis rhetoricis sit exornata, certis dicendi luminibus sit illuminata, ut ostendam, Singula exempla eligo, quae iniis scholam sapiunt quam ut hoc loco praeterire possim: illud λέων ἐζητησαν οἰκουμενην - ωκεaνὼ 'λ93ιaALII 363 ex imitatione scholae exercitationum et dictionum de Alexandro Magno Augusto aliis pertritarum Sumptum, hoc loco in Romanos transfertur Velleius Paterculus alterum paene imperio nostro et suo quaerens orbem II 6 I. 'Iam porro ut alia proferam, rhetoricam quoque Peciem formamque praebet quod non est ei Satis, commemorasse simplicibus verbis populum, sed tetracolica ratione caeli regionibus enumeratis, qui fines includant terram et terminent, exponi Qua consuetudine rhetoribus probata Menander αεοὶ ἐπιδεco. III p. 343 Sp. θέσιν τοίνυν

ἐν λουαις mi ἐν ἀνατολα ai ἐν εο υβρι θ ἐν ρκτροὶ in Romanis II 63 et Gallis II 37i describendis adhibita

alio quoque loco utitur, ut exercitus Romani coniecta descriptione quasi epilogum adiciat :II 363. o γὰρ αἴκεσεν αυτοις sc τοῖς mouakις ολος Mφράτης πὀ-x' νατολὴν Ουδ et υν προσαρκτιων ὁ στρος 3 Rh. Mus 1899 p. 466 sq.

20쪽

πους δερκτον τε ursio τε καὶ 'Pῆνος τῆς ἰγευονὶς οροι:Neque minus sollemnem quendam usum oratorum et tralaticium, qui quasi apparatum usitatis formulis exornabant, docent epitheta gentium et terrarum, quae et de poetis poetarumque carminibus admonent velut Izυρτεις καὶ τοι ἀκοLουσι φοβεoa II 38i et in terrarum descriptionibus inveniuntur velut Dionysii libello qui inscribitur περιηγησις Dionys. 335 36. 'U'ρων, γείτων ωκεανοωci. Josephus II 374. υδε ἐξήρκεσεν Ιβηρσιν γειτων ωκεανύς. 186. Νομάδων ωαπεπτα raι σπετ φυλ II 38 l. Mαρ ιαρίδαι τὸ θρι γῆς Dpάδος ἐκτετ ιενον mio καὶ roNηιάδων πειρον πλῆθος. Huc quoque spectant subiectarum gentium exempla quaedam, quae non ut Sua possidere eum, sed ut aliena

libasse vel inde potest cognosci, quod eadem verbis fere repetitis redeunt in contione a Tito habita: II 376. τας οὐκ ἀκοὴ παρείampis o Γεροανεῖν πλῆθος ἀλκὴν ἐν γαρ καὶ σωμάτων ε μη εἴδετε. VI 33l. ἀλκῆ obtiότων πεποιθυτες, και et ν ἴστε

αλλα h ἐδειτε καὶ Καρχηδονίους λύντας.